Mistero Buffo : γέλιο, συγκίνηση, προβληματισμός, σκέψη...

[ η ταλαντούχα ομάδα στήνεται στο φακό μας μετά το τέλος της παράστασης ]

Θέλησα η πρώτη "πολιτιστική" ανάρτηση της χρονιάς να αφιερωθεί στην παρουσίαση μιας θεατρικής παράστασης. Και αυτή πιστεύω ότι αξίζει να είναι το "Mistero Buffo". Βρέθηκα στο Θησείον στην αρχή της θεατρικής σεζόν, όπου είδα τη συγκεκριμένη παράσταση και όμως ακόμη έχω στο μυαλό στιγμές από εκείνη τη βραδιά. Ακριβώς επειδή δεν ανεβαίνουν συχνά τόσο ευρηματικές και αξιόλογες παραστάσεις, τελικά πρέπει ν' αισθανόμαστε τυχεροί όταν συμβαίνει να τις παρακολουθήσουμε.

Mistero Buffo (με τόνο στο μιστΈρο) στα ιταλικά σημαίνει «Κωμικό Μυστήριο» και λέγοντας μυστήριο εννοείται το ιερό δρώμενο του καθολικού κυρίως μεσαίωνα. Ο Φο συγκέντρωσε μερικές από τις πιο χαρακτηριστικές κωμικές σκηνές που αποτελούσαν αναπόσπαστο μέρος των εν λόγω ιερών δραμάτων και τις ξανάγραψε, μετατρέποντας τις στιγμές αυτές, σε αριστουργήματα σατιρικής ποίησης. Ακολουθώντας την παράδοση, όπου θέλει τη θεατρική γραφή να ψυχαγωγεί, αλλά και να διδάσκει. 

Ο Θωμάς Μοσχόπουλος επέλεξε να ανεβάσει την παράσταση, με τον τρόπο που επιθυμεί και ο ίδιος ο συγγραφέας, δίχως κουστούμια, χωρίς σκηνικά και φωτισμούς. Οι ηθοποιοί είναι ντυμένοι απλά, κάποιοι φορούν φόρμες και δε χρησιμοποιείται κανένα απολύτως σκηνικό. Τότε ακριβώς συνειδητοποιείς το πόσο δύσκολη τέχνη είναι η υποκριτική. Όπως και ότι για να είναι επιβλητική μια παράσταση δεν χρειάζονται εκθαμβωτικά σκηνικά και κουστούμια, αλλά το σπάνιο, πηγαίο ταλέντο.

Έχουμε λοιπόν ένα πανέξυπνο και εξαιρετικά καλοδουλεμένο κείμενο, που αναλαμβάνουν να το διηγηθούν νέοι, ταλαντούχοι ηθοποιοί. Οι θεατές ξεκαρδίζονται με τις ατάκες. Την επόμενη στιγμή συγκινούνται και συμμετέχουν στο δράμα. Το αμέσως επόμενο λεπτό προβληματίζονται για εκείνες τις "αλήθειες" της Βίβλου, που μαθαίνουμε από μικρά παιδιά και που σατιρίζει αιχμηρά ο συγγραφέας. Το βέβαιο είναι πως ο θεατής βρίσκεται αντιμέτωπος με τις σκέψεις του. Φεύγοντας από το θέατρο, έχει γεμίσει με εικόνες, ποικίλα συναισθήματα...

Ο Θωμάς Μοσχόπουλος έκανε ακόμη μια φορά το θαύμα του, σκηνοθετώντας το "Mistero Buffo" (1969) του Dario Fo με την ομάδα Επτάρχεια. Μας μετέφερε με εξαιρετικό τρόπο τις εμβόλιμες κωμικές σκηνές των μεσαιωνικών λειτουργικών δραμάτων, όπου το θείο και το ανθρώπινο δράμα ξαναδιαβάζονται με κωμικοτραγικό τρόπο σε αυτή την καυστική αντιεξουσιαστική σάτιρα. Δεν είναι τυχαίο ότι τα συγκεκριμένα κείμενα, χάρισαν το Βραβείο Νόμπελ στον Ντάριο Φο. Αξίζει ν' αναφερθεί ότι έχουν μεταφραστεί σε 30 διαφορετικές γλώσσες, το έργο έχει παρουσιαστεί σε όλον τον κόσμο με μεγάλη επιτυχία.

Και φυσικά ένας καλοκουρδισμένος θίασος, όλοι οι ηθοποιοί άψογοι στους ρόλους τους. Ξεχώρισα τον Αργύρη Ξάφη (εκπληκτικός ως "τρελός") και την Άννα Καλαϊτζίδου (καθηλωτική ως "Παναγία" και συγκλονιστική ως "Χάρος").  Πολύ καλοί οι Θάνος Τοκάκης, Κώστας Μπερικόπουλος, Μανώλης Μαυροματάκης και Γιώργος Χρυσοστόμου.

Η παράσταση θα παρουσιάζεται για λίγες ακόμη μέρες, στο Θέατρο Θησείον, ένα θέατρο για τις τέχνες. 

Τουρναβίτου 7, Ψυρρή
Τηλ : 2103255444
Παραστάσεις : Mέχρι : 5/1/2014
Σάβ., Κυρ. 7 μ.μ. Τρ., Τετ. 9 μ.μ.

Καλότυχη χρονιά!...

Ας γίνουν οι λέξεις της φωτογραφίας, έμπνευση μας για τη νέα χρονιά!

* Ακολουθούν ευχές που αφέθηκαν ως σχόλιο στο προηγούμενο post, μου άρεσαν πολύ και σκέφτηκα με αυτές να ξεκινήσει η χρονιά στο blog. :)  

"Για τον καινούργιο χρόνο σου εύχομαι:

Να βγεις ξημερώματα Ιανουαρίου και να δεις το φως της πανσέληνου να καθρεφτίζεται στα γαλήνια νερά της θάλασσας (πίστεψέ με είναι υπέροχη, υπέροχη, υπέροχη).

Να ζεστάνει ο καιρός και πολύ σύντομα να κάνεις τις πρώτες βουτιές στη θάλασσα.

Μια γάτα να έρχεται στα πόδια σου και να νιαουρίζει.

Οι ζεστές ηλιαχτίδες του χειμώνα να μπαίνουν από το παράθυρο και ζεσταίνουν τα χέρια σου την ώρα που πληκτρολογείς.

Να έχει η γειτονιά σου πολλά πάρα πολλά κοτσύφια και να τα ακούς που κελαηδούν το πρωί.

Να ανάβεις ένα κερί και να φωτίζεται η καρδιά σου.

Τις ημέρες που έχει συννεφιά να ακούς Τσιτσάνη για να γλυκαίνει η καρδιά σου.

Να βλέπεις πολλές υπέροχες Ανατολές (και το Φως του ήλιου να καθρεπτίζεται στη θάλασσα).

Μια πασχαλίτσα να γαντζωθεί στη μπλούζα σου την Άνοιξη.

Και μια χρυσόμυγα.

Να ακούσεις τα μυστικά ενός κοχυλιού το καλοκαίρι.

Να ακούσεις τους ψίθυρους των πεσμένων φύλλων το φθινόπωρο.

Να είσαι για πάντα ο ευατός σου."

[ Σχόλιο μου : εσείς δεν είστε απλώς αναγνώστες, εσείς είστε ποιητές! :) 
To σχόλιο του ηλιογράφου]

...στο τέλος του χρόνου

*ανατολή ηλίου 

από το φετινό καλοκαίρι

Τώρα που καταρρέουν τα πάντα, τώρα που οι προσπάθειες μένουν στο κενό και τα όνειρα ματαιώνονται, τώρα είναι η στιγμή που πρέπει να δώσει ο καθένας μας τον καλύτερο του εαυτό σε ότι μπορεί και από το πιο μικρό πόστο. Αυτό είναι εύκολο να το λες όταν έχεις λυμένο κάθε πρόβλημα, αποκτά αξία όταν βρίσκεσαι στο απέναντι στρατόπεδο.

Ευχή μου να βρούμε τις λύσεις ακόμη και εκεί που φαίνεται ότι δεν υπάρχουν. Το καλύτερο αντικαταθλιπτικό είναι η γνώση, η φιλοσοφία, τα βιβλία, η δημιουργικότητα. Είναι τα ουσιαστικά ενδιαφέροντα, που τόσο προσπαθούν να μας στερήσουν. Είναι να συνεχίζεις να κρατάς ανοικτούς τους ορίζοντες σου με κάθε τίμημα, όταν τα πάντα προσπαθούν να σου τους κλείσουν. Είναι να στέκεσαι όρθιος απέναντι στην τρικυμία, να κλείνεις τα αυτιά στις σειρήνες κάθε τύπου ΜΜΕ. Είναι να προσπαθείς να φιλτράρεις την κάθε είδηση που εισβάλλει στο δωμάτιο σου, στον κόσμο σου. Είναι να πασχίζεις για το δίκαιο, να υπερασπίζεσαι τον αδύναμο. Είναι να χαίρεσαι μια βόλτα στην πόλη σου, να περπατάς, να χαζεύεις τη φύση, να βλέπεις την ομορφιά εκεί που οι άλλοι την προσπερνούνε. Είναι να είσαι ερωτευμένος με τη ζωή, να αγαπάς τους ανθρώπους σου.  Όταν σου αφαιρούν το δικαίωμα στη δημιουργία, να τους κάνεις στην άκρη και να βρίσκεις διεξόδους. Είναι η έμφαση στην αληθινή παιδεία. Όχι άλλη μιζέρια, όχι άλλη μεμψιμοιρία, όχι άλλες χαμένες ώρες. Καιρός για δράση, έργα και όνειρα.

Διάβασα πρόσφατα ένα διήγημα. Σας το παραθέτω εδώ. Σε κάποιο σημείο αναφέρεται η εξής φράση... : Μην αφήσεις το όνειρό σου να μαραθεί.

Αυτή θα είναι η ευχή μου για το νέο έτος. Τα παραπάνω λόγια, τ' απευθύνω πρώτα σε μένα. 

Μην αφήσεις το όνειρο σου να μαραθεί. Όνειρα σε μια εποχή που όλα ματαιώνονται. 
Όνειρα πάνω από τα συντρίμμια και τα χαλάσματα. Ας μην αποκλείουμε ότι μπορεί πάνω στα χαλάσματα να ανθίσουν αργότερα τα ομορφότερα λουλούδια. Αρκεί να το πιστέψουμε.

Καλή χρονιά σε όλους, με υγεία.

Αληθινές ευχές...

Πολλές ευχές από καρδιάς σε όλους σας για τις μέρες των Χριστουγέννων. Όσο δύσκολη και αν είναι η εποχή μας, ας γεμίσει ο καθένας μας με αγάπη το περίγυρο του. Είναι και στο χέρι μας να προσδώσουμε περισσότερη μαγεία στη ζωή μας. Ας γεμίσουν οι καρδιές των μικρών παιδιών και όσων έχουν ακόμη ζωντανό το παιδί μέσα τους, με αγάπη και δύναμη. Καλές γιορτές να έχετε!