Ο εφιάλτης του Οδυσσέα..

Όσες φορές και αν διαβάσεις κάποια ποιήματα, πάλι λίγες είναι..
Κάθε φορά κινητοποιούν τη σκέψη, δίνουν ώθηση για όνειρα.., για ταξίδια!...
Πόσο φοβερή είναι η δύναμη της τέχνης!
Πόσο δυνατή μπορεί να είναι η δύναμη ενός ποιήματος, το οποίο όσο παλιά και αν έχει συγγραφεί, είναι ικανό να επηρεάσει τη σκέψη και να εμπνεύσει ακόμη και σήμερα νέους δημιουργούς.

Το παρακάτω τραγούδι είναι ένα απο τα πολύ αγαπημένα μου.
Τόσο σύγχρονο, και όμως επηρεασμένο από την «Ιθάκη» του Καβάφη και τον Όμηρο.
Γιατί άλλωστε η «Ιθάκη» είναι η πορεία της ζωής του καθένα μας..
Με όλες τις δυσκολίες, τα εμπόδια..

Κάθε σκοπός στη ζωή και μία καινούργια Ιθάκη.
«Λαιστρυγόνες, Κύκλωπας» πολλούς θα συναντήσεις, συχνά τα εμπόδια, τα λάθη και τα πάθη στην πορεία σου.
Γιατί στη ζωή αξία έχει ο δρόμος.. η πορεία που θα ακολουθήσεις και όχι τόσο ο τερματισμός.



.. Πάει χαμένο σε σπονδή το κρασί ..

.. γλυκειά πατρίδα, είσαι γλυκειά φυλακή ..

.. έχω γεράσει και δεν βλέπω από ‘δω ..

.. καλύτερη η πορεία από τον προορισμό ..

...στο δρόμο

H Street art αποτελεί κάθε μορφή τέχνης που αναπτύσσεται στους δρόμους. Ουσιαστικά η street art είναι ένα μέσο επικοινωνίας στη πόλη. Συχνά τα θέματα της αφορούν προσαρμογές, ανατροπές, πολιτιστικά εμπόδια, την εναντίωση στην ιδιωτική περιουσία και την ανάκτηση των δρόμων. Βέβαια χωρίς αυτό να αντιστοιχεί σε αναρχικό τρόπο σκέψης, αλλά αποτελώντας μια μικρή προσωπική επανάσταση του κάθε καλλιτέχνη. Κυρίως είναι ένα μέσο προσωπικής έκφρασης από ορισμένους πραγματικά ταλαντούχους καλλιτέχνες .

Μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Μεταίχμιο ένα ενδιαφέρον λεύκωμα του Κ. Ιωσηφίδη το «…στο δρόμο». Στο λεύκωμα παρουσιάζονται για πρώτη φορά οι δημιουργίες 65 ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών του δρόμου, οι οποίοι έδρασαν στην Ελλάδα. Περιέχει συνθήματα, ιδεογράμματα, κώδικες, φόρμες, σύμβολα κ.ά., τα οποία αποτυπώνονται στον καμβά των δρόμων, καλύπτοντας αμέτρητα τετραγωνικά από το πολεοδομικό λαβύρινθο, με τις τεχνικές του σπρέι, του stencil, του αυτοκόλλητου, της αφίσας, του μαρκαδόρου και άλλων υλικών.
Στο λεύκωμα παρουσιάζονται διάφορες μορφές παράβασης, από το πολιτικό σύνθημα, τη πολιτική τοιχογραφία, έως και την απλή ζωγραφιά ενός λουλουδιού στην άκρη μιας σκάλας.
Στην έκδοση συμπεριλαμβάνονται κείμενα του κριτικού Τέχνης, Μάνου Στεφανίδη, και του Θανάση Μουτσόπουλου, ιστορικού και θεωρητικού της Τέχνης στην Αρχιτεκτονική Σχολή του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου.

Εξαιτίας της έκδοσης του λευκώματος, οι εκδόσεις Μεταίχμιο παρουσιάζουν στον πολυχώρο τους (Ιπποκράτους 118, τηλ. 211-3003580), έκθεση με καλλιτέχνες του δρόμου (ABUSE - BEICON - DR CANCER - DREYK - FORS - FOTIZONTAS - GEGANS - HOPE - INSOM - JOAD - JOLA - NERS - OZONE - ΣΕΪΜ - ΤΑΜ - WAKE - YELLOW WISH κ.ά.), οι οποίοι εκθέτουν έργα και παρεμβαίνουν εικαστικά στον πολυχώρο. Το βέβαιο είναι ότι μια έκθεση με street art ξεφεύγει πάντα από τα τετριμμένα!

Η έκθεση πραγματοποιείται από τις 19 Ιανουαρίου ως τις 9 Φεβρουαρίου. Οι εκδόσεις Μεταίχμιο θα διαθέσουν τα έσοδα από τη πώληση των έργων για τη δημιουργία εξωτερικής τοιχογραφίας στο 5ο Γυμνάσιο Ν. Ιωνίας.
Πηγές: http://www.metaixmio.gr/, http://www.e-typos.com/

Πνευματική Φτώχια..

Σήψη και διαφθορά παντού.
Νεκρές ηθικές αξίες, αλληλομαχαιρώματα, σκάνδαλα, μίζες..
Μια Ελλάδα βυθισμένη σε ένα απίστευτο πνευματικό χάλι.. πολίτες που αντί να έχουνε βγει στους δρόμους, να εκφράσουν την ανησυχία και την ανασφάλεια τους, αντίθετα κάθονται και παρακολουθούν βραδινές ανούσιες εκπομπές.. τρέχουν να αγοράσουν την εφημερίδα με τις ροζ φωτογραφίες, η οποία εξαντλείται και επανακυκλοφορεί!!
Ωραίος ο σύγχρονος πολιτισμός μας. Όμορφη και η κοινωνία μας…

Αναρωτιέμαι μπορείς σε αυτή τη κοινωνία να ονειρευτείς?
Μπορείς να αντιδράσεις?

Μπορείς να διαφοροποιηθείς?

Ανασαίνεις με ευκολία?
Τι πρότυπα δημιουργούνται?
Εκτός από τη διαφθορά, τι άλλο κυριαρχεί στην ελληνική δημοσιογραφία?
Δεν υπάρχει τίποτα άλλο? Θα υπάρχει.. μα τότε γιατί αποσιωπείται?
Υπάρχει πολιτική???
Μας εκπροσωπεί κάποιος επάξια??

Μα μικρέ ανθρωπάκο όσο κ αν κλέψεις, όσο και αν το παίξεις καλός, όσο κ αν αγνοήσεις τον όρκο που έδωσες.. στο τέλος πάντα χαμένος θα βγαίνεις.

Η αληθινή επιτυχία και ευτυχία στη ζωή έρχεται σταδιακά, αργά και με πόνο..
Τελικά ο καθένας μας κουβαλάει το κόσμο του πάνω του.
Στην συμπεριφορά του, στη ζωή του, στη ‘δήθεν’ ευγένεια του, στο χαιρετισμό του, στην ευτυχία και στην μελαγχολία του.
Ότι κ αν κάνεις, δεν μπορείς να κρύψεις το ποιος είσαι και το τι πραγματικά αξίζεις..
Δεν σβήνεται το ψεύτικο χαμόγελο.
Δεν παραπλανάς τους άλλους, εσύ δυστυχείς..
Ποτέ δεν θα μπορέσεις να «πετάξεις» αληθινά ψηλά.
Τα φτερά σου θα είναι κέρινα και γρήγορα θα λιώσουν.
Θα προσγειωθείς απότομα.
Και τότε δίπλα σου, ποιοι θα είναι;
Ηλίθιε, όλους τους πρόδωσες!!
Δεν σου έχει μείνει φίλος, δεν σου απέμεινε συνοδοιπόρος!

Η αλήθεια φαίνεται από τη καλημέρα σου.
Η χαρά ξεχωρίζει στα αγνά χείλη..
Οι προστυχιές, οι πονηριές και όλη η ψευτιά, κάποια στιγμή θα φανερωθούν!

Μεγαλόψυχε φίλε μου είσαι πλούσιος και ας μη το βλέπουν οι γύρω!!
Είσαι μοναδικός και ας μη στο έχει πει ποτέ αυτός ο κόσμος!
Δεν σε τιμά κανείς, αλλά ΕΣΥ ξέρεις ότι αξίζεις!...
Κοιμάσαι ήρεμος, δεν έχεις τύψεις, σκορπάς μόνο αγάπη γύρω σου.
Αγαπάς τον εαυτό σου και δίνεις χώρο και στους δίπλα!
Δεν τους πνίγεις!
Τους αφήνεις να φανούν!
Το ξέρεις..
Μόνος κανείς δε ζει..
Το ξέρεις, το να ευεργετείς είναι μεγαλοσύνη!

ΠΟΙΟΣ σήμερα κερδίζει χαρά από τη δημιουργία στη δουλειά του?
ΠΟΙΟΣ νιώθει ευτυχία με ένα ηλιοβασίλεμα?
ΠΟΙΟΣ αγαλλιάζει στη θέα της θάλασσας?
ΠΟΙΟΣ ευγνωμονεί τους ευεργέτες του?
ΠΟΙΟΣ θυσιάζει τη χαρά του, για να συμπαρασταθεί στη θλίψη του διπλανού του?
ΠΟΙΟΣ αναγνωρίζει την αξία του διπλανού του?
ΠΟΙΟΣ ευφραίνεται στη θέα ενός έργου τέχνης?
ΠΟΙΟΣ αναγνωρίζει την αξία της τέχνης?!
Της κληρονομιάς?
Της αφοσίωσης?
Της εμπιστοσύνης?
Της αλήθειας?
Ποιος μπορεί να διδάξει όλα τα παραπάνω??
Μπορεί να ζήσει με τον άλλο?!
Αφήστε με όμως να ζήσω έτσι τουλάχιστον εγώ!!
Το θέλω!
Το μπορώ???
Το αξίζω!

Ποιητική βραδιά..

VanGogh "starry night"

Μετά από την ευγενική πρόσκληση της αγαπητής Ιουστίνης Φραγκούλη και του φίλτατου lockheart, να καταθέσω ένα αγαπημένο ποίημα στο blog..

Αγαπώ πολύ τη ποίηση. Οι αγαπημένοι μου ποιητές είναι αρκετοί.

Ξεχωριστή και ιδιαίτερη αδυναμία, έχω στον Ελύτη και στον Καβάφη.
Όμως επειδή είδα ότι οι περισσότεροι τους τιμήσατε δεόντως.. και καθώς πάντα ενεργώ αυθόρμητα, ένιωσα την ανάγκη να παραθέσω ένα αγαπημένο ποίημα της Κικής Δημουλά..

Από το "Λίγο του Κόσμου":

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ 1948:

Κρατώ λουλούδι μάλλον.
Παράξενο.
Φαίνεται από την ζωή μου
πέρασε κήπος κάποτε.

Στο άλλο χέρι
κρατώ πέτρα.
Με χάρη και έπαρση.
Υπόνοια καμιά
ότι προειδοποιούμαι για αλλοιώσεις,
προγεύομαι άμυνες.
Φαίνεται από την ζωή μου
πέρασε άγνοια κάποτε.

Χαμογελώ.

Η καμπύλη του χαμόγελου,
το κοίλο αυτής της διαθέσεως,
μοιάζει με τόξο καλά τεντωμένο,
έτοιμο.
Φαίνεται από την ζωή μου
πέρασε στόχος κάποτε.
Και προδιάθεση νίκης.

Το βλέμμα βυθισμένο
στο προπατορικό αμάρτημα:
τον απαγορευμένο καρπό
της προσδοκίας γεύεται.
Φαίνεται από την ζωή μου
πέρασε πίστη κάποτε.

Η σκιά μου παιχνίδι του ήλιου μόνο.
Φοράει στολή δισταγμού.
Δεν έχει ακόμα προφθάσει να είναι
σύντροφός μου ή καταδότης.
Φαίνεται από την ζωή μου
πέρασε επάρκεια κάποτε.

Συ δεν φαίνεσαι.
Όμως για να υπάρχει γκρεμός στο τοπίο
για να έχω σταθεί στην άκρη του
κρατώντας λουλούδι
και χαμογελώντας,
θα πει πως όπου να’ ναι έρχεσαι.
Φαίνεται από την ζωή μου
ζωή πέρασε κάποτε.

Προσκαλώ να συμμετάσχουν στο παιχνίδι, εφόσον βέβαια & οι ίδιοι το επιθυμούν: Nefelli, Natalia, utopia, Ξανθίππη, Αντώνη (ag), Κοσμικό Άξονα, donald, daisy, σπίθας, ceralex, yiota, ωσηε, Γιάννη Φιλιππίδη, Μετεωρίτη, κατερινα, adonios, karyatida, nikiplos, vassia, marianaonice, Νιόβη, alexis b, blueprints, damian, takiz, themis, δεν τιθεται θεμα.., και όποιος άλλος θέλει.. :)