Οι τελευταίες ημέρες κάθε έτους μοιάζουν σαν να περνούν με ιλιγγιώδεις ρυθμούς…
Τέτοιες ημέρες υπάρχει μια τάση απολογισμού του έτους που φεύγει..
Προσωπικά έχω μια συνήθεια να «κρατάω» στο μυαλό μου κυρίως τα θετικά κάθε έτους. Για όλα τα υπόλοιπα, σαν να έχει ο εγκέφαλος δημιουργήσει ένα «σύστημα» εκμηδένισης τους. Μένει κυρίως μόνο η γεύση. Οι κακές στιγμές, οι απογοητεύσεις, οι αποτυχίες που φυσικά υπήρξαν, με τον καιρό σαν να χάνονται και να απομένει μονάχα η αίσθηση τους..
Το πιο δυσάρεστο γεγονός του έτους που σε λίγες ώρες θα αποτελεί παρελθόν… σίγουρα οι πυρκαγιές του καλοκαιριού. Κάθε δέντρο καμένο και μια ουλή, μια χαρακιά, μια ανεξίτηλη κραυγή μέσα μου… Ας ελπίσουμε να μη ξαναζήσουμε τέτοιες στιγμές.
Τέτοιες ημέρες υπάρχει μια τάση απολογισμού του έτους που φεύγει..
Προσωπικά έχω μια συνήθεια να «κρατάω» στο μυαλό μου κυρίως τα θετικά κάθε έτους. Για όλα τα υπόλοιπα, σαν να έχει ο εγκέφαλος δημιουργήσει ένα «σύστημα» εκμηδένισης τους. Μένει κυρίως μόνο η γεύση. Οι κακές στιγμές, οι απογοητεύσεις, οι αποτυχίες που φυσικά υπήρξαν, με τον καιρό σαν να χάνονται και να απομένει μονάχα η αίσθηση τους..
Το πιο δυσάρεστο γεγονός του έτους που σε λίγες ώρες θα αποτελεί παρελθόν… σίγουρα οι πυρκαγιές του καλοκαιριού. Κάθε δέντρο καμένο και μια ουλή, μια χαρακιά, μια ανεξίτηλη κραυγή μέσα μου… Ας ελπίσουμε να μη ξαναζήσουμε τέτοιες στιγμές.
Από την άλλη, κρατώ κυρίως τις ευχάριστες στιγμές..
Κάποιες όμορφες συναυλίες, βραδιές σε μουσικές σκηνές της πόλης μου που τελικά την αγαπώ με ένα ανεξήγητο τρόπο.. ξεχωριστές στιγμές στη θάλασσα, γλυκείες καλοκαιρινές βραδιές να χαζεύουμε με καλή παρέα τ’ αστέρια και να «συναγωνιζόμαστε» ποιος είδε τα πιο πολλά να πέφτουν… βουτιές στο γαλάζιο, αγγίγματα, καρδιές που νιώθουν, αγαπημένες μορφές ανθρώπων… επισκέψεις σε μουσεία (τα οποία πάντα επιδρούν απίστευτα ευεργετικά πάνω μου), αμέτρητες βόλτες σε βιβλιοπωλεία, προσμονή για φωτεινές ανατολές, ξέγνοιαστες βόλτες στη πόλη, το χάζεμα των άλλων ανθρώπων, Κυριακές σε κάποιο κεντρικό καφέ, το πρωινό διάβασμα μιας εφημερίδας…
Τελικά, λίγο πριν το τέλος και αυτού του έτους, συνειδητοποιώ ότι τα πιο όμορφα συναισθήματα της χρονιάς ήταν τα προσιτά και απλά..
Έχουνε μείνει αρκετά ανεκπλήρωτα όνειρα, ταξίδια που περιμένουν να τα ζήσω.. και που ακόμη μια φορά δεν πραγματοποιήθηκαν..
Στόχοι άπιαστοι, επιθυμίες και πόθοι που περιμένουνε την ανάσα μου…
Είναι όμως και αυτό τόσο όμορφο..
Αν το καλοσκεφτείς είναι τόσο ωραίο να μην είσαι κορεσμένος!
Τελικά είναι καλό να έχεις να περιμένεις πράγματα, να διψάς για καταστάσεις, να έχεις ακόμη τη φλόγα της προσμονής.
Μου αρέσει που υπάρχουν πράγματα που ανυπομονώ για να τα ζήσω το νέο έτος!!
Η δημιουργία αυτού του blog πριν δυο μήνες… στάθηκε η αφορμή για την αρχή μιας όμορφης επικοινωνίας με κάποιους ιδιαίτερους ανθρώπους.
Σας ευχαριστώ όλους για την αποδοχή και την αγάπη σας..
Δεν ξέρω για πόσο ακόμα θα υπάρχει αυτό το ιστολόγιο, μάλλον θα διαρκέσει όσο δίνει ευχαρίστηση.. και υπάρχει η ανάγκη για αυτού του είδους την επικοινωνία.
Αφιερώνω σε όλους σας το παρακάτω αγαπημένο τραγούδι, με την ευχή να ακολουθήσει ο καθένας μας τις συμβουλές του, να ακολουθεί ό,τι θέλει η καρδιά του.
Μόνο με κριτήριο τα γούστα και την αγάπη.
Τα φιλιά μου.
Αφιερωμένο και το παρακάτω τραγουδάκι του Δεληβοριά απλά:
Γιατί ο χρόνος δεν υπάρχει
Γιατί ο χρόνος είσαι εσύ και οι άλλοι
Και κανείς δε γνωρίζει η ζωή που θα βγάλει
Κι όλο αυτό είναι μια μεγάλη γιορτή..
Ευχές για ένα νέο έτος με υγεία, δημιουργία, αγάπη.. Το 2008 ας είναι ένα έτος όπου κάποια από τα όνειρα μας θα γίνουνε πράξη :)
Αφιερωμένο και το παρακάτω τραγουδάκι του Δεληβοριά απλά:
Γιατί ο χρόνος δεν υπάρχει
Γιατί ο χρόνος είσαι εσύ και οι άλλοι
Και κανείς δε γνωρίζει η ζωή που θα βγάλει
Κι όλο αυτό είναι μια μεγάλη γιορτή..
Ευχές για ένα νέο έτος με υγεία, δημιουργία, αγάπη.. Το 2008 ας είναι ένα έτος όπου κάποια από τα όνειρα μας θα γίνουνε πράξη :)