10 Απριλίου 2019

«Η κυρία με το σκυλάκι», Άντον Τσέχωφ




«Είχε τώρα δυο ζωές: μια φανερή, που την έβλεπαν και τη γνώριζαν όλοι όσοι έπρεπε να τη γνωρίζουν, γεμάτη από συμβατική αλήθεια και συμβατικά ψέματα, ίδια με τις ζωές των γνωστών και φίλων του. Και μια άλλη, που κυλούσε μυστικά. Και από κάποια περίεργη συγκυρία, ίσως και τυχαία, όλα όσα ήταν σημαντικά, ενδιαφέροντα και απαραίτητα γι' αυτόν, όλα εκείνα για τα οποία ήταν ειλικρινής και δεν έλεγε ψέματα στον εαυτό του, όλα όσα αποτελούσαν την πεμπτουσία της ζωής του, όλα, γίνονταν κρυφά από τους άλλους. Και τα υπόλοιπα, τα ψεύδη, το κατασκεύασμα πίσω από το οποίο κρυβόταν για να μην αποκαλύψει την αλήθεια, όπως για παράδειγμα η υπηρεσία του στην τράπεζα, οι συζητήσεις στη λέσχη, η "κατώτερη ράτσα" του, οι εμφανίσεις με τη γυναίκα του στις επετείους -όλα αυτά ήταν φανερά. Και έκρινε και τους άλλους με γνώμονα τη δική του ζωή: δεν πίστευε αυτό που έβλεπε, και πάντα υποψιαζόταν ότι ο καθένας κάτω από το μυστικό πέπλο, κάτω από το πέπλο της νύχτας, έκρυβε την αληθινή του, την πιο ενδιαφέρουσα ζωή. Κάθε ύπαρξη συνδέεται με κάτι μυστικό, και, ίσως, εν μέρει γι' αυτό κάθε πολιτισμένος άνθρωπος αγωνιά να διασφαλίσει τα προσωπικά του μυστικά.»

«Η κυρία με το σκυλάκι», Άντον Τσέχωφ, 1899


7 Απριλίου 2019

O Δύτης, Μίνως Ευσταθιάδης, Ίκαρος



Ο Δύτης του Μίνωα Ευσταθιάδη είναι ένα βιβλίο καλογραμμένο, γεμάτο έμπνευση με ένα δυνατό, συνταρακτικό τέλος.  Το τέλος του, με "ξέκανε" κανονικά. Δηλαδή ο συγγραφέας πετυχαίνει αυτό που επιδιώκει· να ταράξει, να κρατήσει σε αγωνία και να φοβίσει τον αναγνώστη. Πρόκειται για ένα δυνατό θρίλερ. Οι λάτρεις της καλής ποιοτικής αστυνομικής λογοτεχνίας δε θα πρέπει να αφήσουν αυτό το βιβλίο να τους ξεφύγει.  Λίγα λόγια και καλά: Αν ψάχνετε ένα καλό αστυνομικό βιβλίο, ένα άγριο νουάρ, αξίζει να αναζητήσετε το Δύτη και να βυθιστείτε αναγνωστικά στο σκοτεινό σύμπαν των ηρωών του Μίνωα Ευσταθιάδη. 

"Η είσοδος στην Αθήνα διαθέτει όλα τα χαρακτηριστικά του γλιστρήματος σε εφιάλτη. Παρανοικοί οδηγοί ξεφυτρώνουν από παντού. Μεταλλικά ζώα, που εξωτερικά μοιάζουν με αυτοκίνητα, ζητούν εκδίκηση και κανένα τους δεν παραχωρεί λίγα εκατοστά ιερού, ασφαλτοστρωμένου εδαφους. Πρώτη φορά βλέπω τόση οργή να ρέει στον δρόμο." 


Ο Μίνως Ευσταθιάδης (γεν. 1967) σπούδασε νομικά στην Αθήνα και στο Αννόβερο. Έχουν εκδοθεί τα μυθιστορήματά του "Έξοδος" (Ανατολικός, 2001) και "Χωρίς γλώσσα" (Καστανιώτης, 2004). Το θεατρικό έργο του "Το Γεύμα" (Ευρασία, 2012) μεταφράστηκε στα αγγλικά, γερμανικά, γαλλικά και ουγγρικά. Το μυθιστόρημά του "Το δεύτερο μέρος της νύχτας" (Ωκεανίδα, 2014) εκδόθηκε στη Γερμανία (Acabus, 2014). Το μυθιστόρημά του "Ο Δύτης" (Ίκαρος, 2018) θα κυκλοφορήσει στα γαλλικά (Actes Sud). Ζει κοντά στη θάλασσα.

Προηγούμενες αναφορές σε έργα και γραπτά του Μ. Ευσταθιάδη, ίσως σε ενδιαφέρουν και αυτά: 

«Το Γεύμα», Μίνως Ευσταθιάδης & Κάτριν Λίγκμαν
"Έλα να δεις", Μίνως Ευσταθιάδης

2 Απριλίου 2019

5 διπλές προσκλήσεις για το "Φαρενάιτ 451" στο Θέατρο Πόρτα


Το Θέατρο Πόρτα προσφέρει 5 διπλές προσκλήσεις στους αναγνώστες του "Roadartist" για να απολαυσετε την εξαιρετική παράσταση "Φαρενάιτ 451" την Παρασκευή 5 Απριλίου.

Δηλώστε συμμετοχή κάνοντας like στη σελίδα του blog στο facebook
(αν θέλετε κάντε και ένα share), 
είτε στο λογαριασμό του στο twitter
 είτε αφήνοντας ένα σχόλιο σε αυτή την ανάρτηση στο blog! 
Οι τρόποι πολλοί, οι νικητές πέντε από εσάς με τους φίλους τους! 

Συμμετοχές μέχρι και το μεσημέρι της Παρασκευής 5/4 στις 14.00. 
Αμέσως μετά οι νικητές θα ενημερωθούν με μήνυμα!

Καλή επιτυχία!



Το Φαρενάιτ 451, το συγκλονιστικό έργο του Ραίη Μπράντμπερυ, παρουσιάζεται στο θέατρο Πόρτα σε σκηνοθεσία του Θωμά Μοσχόπουλου έως τις 21 Απριλίου.  Σ’ ένα μελλοντικό, ολοκληρωτικό καθεστώς, η ανάγνωση βιβλίων απαγορεύεται και τα βιβλία καταστρέφονται. Ο πρωταγωνιστής του έργου, αρχικά φανατικός διώκτης των αντιφρονούντων, αλλάζει και ο ίδιος, όταν έρχεται σ’ επαφή με το μυστικό και μαγικό κόσμο των βιβλίων.  

Περισσότερα για την παράσταση μπορείτε να διαβάσετε σε


Μέρες και ώρες παραστάσεων: Παρασκευή - Σάββατο στις 21:15 και Κυριακή στις 19:30
Τιμές εισιτηρίων: Κανονικό 15€, Φοιτητικό, ΑΜΕΑ, άνω των 65, ομαδικό (άνω των 10 ατόμων) 12€, Ανέργων 8€
Προπώληση: https://bit.ly/2MK4p6s
Έως 21 Απριλίου 2019

Μεσογείων 59
115 26, Αθήνα
τηλ.: 210 77 11 333
www.porta-theatre.gr

27 Μαρτίου 2019

Μήνυμα Παγκόσμιας Ημέρας Θεάτρου 2019 από τον Carlos Celdrán




Το Διεθνές Ινστιτούτο Θεάτρου τιμά κάθε χρόνο την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου καλώντας μια διεθνώς αναγνωρισμένη προσωπικότητα του θεάτρου για να γράψει το μήνυμα. Tο φετινό έγραψε ο Κουβανός σκηνοθέτης, θεατρικός συγγραφέας, θεατροπαιδαγωγός και καθηγητής Carlos Celdrán. Το μήνυμα της Παγκόσμιας Ημέρας Θεάτρου είθισται να διαβάζεται σε κάθε θέατρο πριν από την παράσταση της 27ης Μαρτίου.


«Πριν την αφύπνισή μου στο θέατρο, οι δάσκαλοί μου ήταν ήδη εκεί. Είχαν χτίσει τα σπίτια τους και την ποιητική προσέγγισή τους πάνω στα ερείπια της δικής τους ζωής. Πολλοί από αυτούς είναι άγνωστοι ή ελάχιστα τους θυμόμαστε: εργάζονταν σιωπηρά, στην ταπεινότητα των δωματίων πρόβας τους και στις γεμάτες από θεατές θεατρικές αίθουσες τους και σιγά-σιγά, μετά από χρόνια δουλειάς και εξαιρετικών επιτευγμάτων, αποσύρθηκαν σταδιακά από αυτά τα μέρη και εξαφανίστηκαν. Όταν κατάλαβα ότι το προσωπικό μου πεπρωμένο ήταν να ακολουθήσω τα βήματά τους, κατάλαβα επίσης ότι είχα κληρονομήσει αυτή την καθηλωτική, μοναδική παράδοση που ζούσε στο παρόν χωρίς καμία προσδοκία, πέρα από την επίτευξη της διαφάνειας μιας μη επαναλαμβανόμενης στιγμής· μιας στιγμής συνάντησης με κάποιον άλλο στο σκοτάδι ενός θεάτρου, χωρίς καμία άλλη προστασία πέρα από την αλήθεια μιας χειρονομίας, μιας αποκαλυπτικής λέξης.

Η θεατρική μου πατρίδα βρίσκεται σε εκείνες τις στιγμές της συνάντησης με τους θεατές που έρχονται κάθε βράδυ στο θέατρό μας, από τις πιο διαφορετικές γωνιές της πόλης μου, για να ενωθούν μαζί μας και να μοιραστούμε μερικές ώρες, μερικά λεπτά. Η ζωή μου είναι φτιαγμένη από αυτές τις μοναδικές στιγμές όταν παύω να είμαι ο εαυτός μου, όταν παύω να υποφέρω για τον εαυτό μου και ξαναγεννιέμαι και κατανοώ το νόημα του θεατρικού επαγγέλματος: το να ζούμε στιγμές αγνής εφήμερης αλήθειας, όπου γνωρίζουμε ότι αυτό που λέμε και κάνουμε, εκεί κάτω από τα φώτα σκηνής, είναι αλήθεια και αντανακλά το πιο βαθύ, το πιο προσωπικό, μέρος των εαυτών μας. Η θεατρική μου χώρα, η δική μου και αυτή των ηθοποιών μου, είναι μια χώρα που υφαίνεται από τέτοιες στιγμές, όπου αφήνουμε πίσω μας τις μάσκες, τη ρητορική, το φόβο του να είμαστε αυτοί που είμαστε και ενώνουμε τα χέρια στο σκοτάδι.

Η θεατρική παράδοση είναι οριζόντια. Δεν υπάρχει κανείς που να μπορεί να επιβεβαιώσει ότι το θέατρο βρίσκεται σε οποιοδήποτε κέντρο του κόσμου, σε οποιαδήποτε πόλη ή προνομιούχο κτίριο. Το θέατρο, όπως το έχω λάβει, εξαπλώνεται μέσα από μια αόρατη γεωγραφία που συνδυάζει τις ζωές εκείνων που το υπηρετούν με την ίδια τη θεατρική τέχνη σε μια χειρονομία ενοποίησης. Όλοι οι μεγάλοι δάσκαλοι του θεάτρου πεθαίνουν μαζί με τις στιγμές τους, στιγμές ανεπανάληπτης διαύγειας και ομορφιάς· όλοι ξεθωριάζουν με τον ίδιο τρόπο, χωρίς καμία άλλη υπέρβαση για να τους προστατεύσει και να τους καταστήσει ενδόξους. Οι θεατρικοί δάσκαλοι το γνωρίζουν, καμία αναγνώριση δεν είναι έγκυρη όταν αντιμετωπίζεται με αυτή τη σιγουριά, η οποία είναι η ρίζα του έργου μας: η δημιουργία στιγμών αλήθειας, ασάφειας, δύναμης, ελευθερίας εν μέσω μεγάλης αβεβαιότητας. Τίποτα από αυτά δεν επιβιώνει, εκτός από τα δεδομένα ή τα αρχεία της δουλειάς τους σε βίντεο και φωτογραφίες που θα αποτυπώσουν μόνο μια ωχρή ιδέα για το τι έπραξαν. Ωστόσο, αυτό που θα λείπει πάντα από αυτά τα αρχεία είναι η σιωπηλή ανταπόκριση από το κοινό που καταλαβαίνει σε μια στιγμή ότι αυτό που συμβαίνει δεν μπορεί να μεταφραστεί ή να βρεθεί έξω, ότι στην αλήθεια που μοιράζεται εκεί υπάρχει μια εμπειρία ζωής, για λίγα δευτερόλεπτα, πιο διάφανη ακόμη και από την ίδια τη ζωή.

Όταν συνειδητοποίησα ότι το θέατρο ήταν μια χώρα από μόνο του, μια μεγάλη περιοχή που καλύπτει ολόκληρο τον κόσμο, μια αποφασιστικότητα γεννήθηκε μέσα μου, η οποία ήταν και η συνειδητοποίηση μίας ελευθερίας: δεν χρειάζεται να πας μακριά ή να φύγεις από όπου και αν βρίσκεσαι, δεν χρειάζεται να τρέξεις ή να μετακινηθείς. Το κοινό είναι οπουδήποτε υπάρχεις. Έχεις τους συναδέλφους που χρειάζεσαι στο πλευρό σου. Εκεί, έξω από το σπίτι σου, έχεις όλη την αδιαφανή, αδιαπέραστη καθημερινή πραγματικότητα. Έπειτα, δουλεύεις από αυτή τη φαινομενική ακινησία για να σχεδιάσεις το μεγαλύτερο ταξίδι απ’ όλα, να επαναλάβεις την Οδύσσεια, το ταξίδι των Αργοναυτών: είσαι ένας ακίνητος ταξιδιώτης που δεν παύει να επιταχύνει την πυκνότητα και την ακαμψία του πραγματικού του κόσμου. Το ταξίδι σου είναι προς το στιγμιαίο, προς το παρόν, προς την άνευ προηγουμένου συνάντηση μεταξύ των ομοίων σου. Το ταξίδι σου είναι προς αυτούς, προς την καρδιά τους, προς την υποκειμενικότητά τους. Ταξιδεύεις μέσα τους, στα συναισθήματά τους, στις αναμνήσεις τους που εσύ ξυπνάς και κινητοποιείς. Το ταξίδι σου είναι ιλιγγιώδες, και κανείς δεν μπορεί να το μετρήσει ή να το αποσιωπήσει. Ούτε κανείς μπορεί να το αναγνωρίσει στο σωστό βαθμό, είναι ένα ταξίδι μέσα από τη φαντασία του λαού σου, ένας σπόρος που σπέρνεται στα πιο απομακρυσμένα εδάφη: την πολιτική, ηθική και ανθρώπινη συνείδηση των θεατών σου. Επομένως, δεν κινούμαι, θα παραμείνω στο σπίτι, ανάμεσα στους πιο κοντινούς μου ανθρώπους, σε φαινομενική ακινησία, μέρα και νύχτα να εργάζομαι, επειδή κατέχω το μυστικό της ταχύτητας»

Ποιος είναι ο Carlos Celdran
Γεννημένος και μεγαλωμένος στην Αβάνα της Κούβας, ο Carlos Celdran θεωρείται από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του θεάτρου στη χώρα του και παγκοσμίως, έχοντας βραβευτεί πολλάκις για τις σκηνοθεσίες του και διατελώντας καθηγητής και θεατροπαιδαγωγός σε σημαντικά ιδρύματα της Κούβας, της Νότιας Αμερικής και της Ευρώπης για περισσότερα από 20 χρόνια. Παράλληλα, με την θεατρική του ομάδα «Θέατρο Άργος» έχει ανεβάσει έργα σπουδαίων συγγραφέων όπως είναι ο  Χένρικ Ίψεν και ο Σάμουελ Μπέκετ, ενώ μια από τις πιο επιτυχημένες παραστάσεις του είναι το «Δέκα Εκατομμύρια», σε κείμενο και σκηνοθεσία δική του.


Related Posts with Thumbnails