Θέρος, Τρύγος, Πόλεμος...

‘The Grape Pickers’, π.1892, Edmond Henri Cross

Όπως κάθε χρόνο έτσι και εφέτος. Τρύγος για το κρασί. Όπως κάθε χρόνο έτσι και εφέτος, γέμισε το μυαλό μου με σκέψεις. Έχουμε χάσει την επαφή μας με τη φύση. Καλομάθαμε και ξεχάσαμε τον κόπο που απαιτεί η κάθε καρποφορία και που οδηγεί στην ουσιαστική απόλαυση. Η φύση μας διδάσκει. Αν βρεθείς κοντά της, βλέπεις τον αγώνα της συλλογής, της σύνθεσης και της καρποφορίας. Βλέπεις ότι για παράδειγμα το αμπέλι χρειάζεται ένα ολόκληρο χρόνο για να ξαναφέρει καρπούς. 12 μήνες συνεχούς προσπάθειας ώσπου να γεννηθεί ξανά ο χυμός του και να φέρει ζωή. Συμβολίζει πολλά η διαδικασία. Δεν είναι τυχαίο το ότι ακόμη και η θρησκεία χρησιμοποίησε το αμπέλι ως συμβολισμό και παραβολή. «Ἐγώ εἰμι ἡ ἄμπελος» φέρεται ότι κάποτε είπε ο Χριστός. Δε χρησιμοποίησαν τυχαία αυτόν τον παραλληλισμό οι Χριστιανοί. Είναι λοιπόν η κληματαριά ο Χριστός. Το αμπέλι είναι ευλογημένο φυτό· ο καρπός του - τα σταφύλια, το κρασί- ευφραίνουν τη ψυχή, την καρδιά και χαρίζουν χαρά. 

Η φύση έχει μέσα της σοφία. Σοφία που ο άνθρωπος δεν έχει μπορέσει ακόμη να συνειδητοποιήσει. Θέλω να πιστεύω ότι η καταστροφή που προκαλούμε στη φύση, στα ίδια μας τα γονίδια και στην ίδια τη ζωή, δε θα αποβεί μοιραία. Θέλω να πιστεύω ότι η δύναμη της φύσης είναι μεγαλύτερη από την παράνοια του ανθρώπινου είδους. Χαζεύω παλιές φωτογραφίες από τον τρύγο. Στο παρελθόν οι οικογένειες μάζευαν μαζί τα σταφύλια. Με χαμόγελα, με κέφι και μια ωραία κούραση. Έπειτα χαίρονταν όλοι μαζί το κρασί στο τραπέζι για τον επόμενο χρόνο. Πόσο έχει χαθεί αυτό σήμερα. Ξεχάσαμε. Χάσαμε τις ρίζες μας. Η "πρόοδος" μας έκανε να σνομπάρουμε τέτοιες διαδικασίες, ίσως γιατί έχουν κούραση και ξεχάσαμε πως υπάρχει και αυτή η κούραση... Πόσα πράγματα θεωρούμε σήμερα ως αυτονόητα που δεν είναι όμως καθόλου έτσι.

Θέρος, Τρύγος, Πόλεμος... Μια παλιά ελληνική παροιμία, που περιγράφει τη διαδικασία του τρύγου και του θέρου, άμεσα συγκρίσιμη με εκείνη του πολέμου. Καθώς πρέπει να πραγματοποιηθεί τις συγκεκριμένες μέρες και στιγμές ωρίμανσης του καρπού. Ούτε νωρίτερα, ούτε αργότερα. Αλλιώς έχεις χάσει τη σοδειά όλης της χρονιάς... 

Ρίξτε μια ματιά και σε προηγούμενες σχετικές αναφορές... : 

Σεπτέμβρης 2014 Harvest time in Greece

Σεπτέμβρης 2013 τέτοιες "μέρες τρύγου", 

"καλά κρασιά" Σεπτέμβρης 2012

Πέρασμα από το Ναύπλιο

...on the road

περπατώντας προς την Αρβανιτιά

Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Ναυπλίου, ο "Παλαμήδης",

δες ένα σχετικό αφιέρωμα από τις voltitses εδώ

Χρώματα και αρώματα

Μια πόλη γεμάτη ιστορία

Το Παλαμήδι.

(Εκτυπώνεται και για σελιδοδείκτης)

Καλοκαίρι του 2015. Πέρασμα από το Ναύπλιο. 

Είχαμε επισκεφτεί το Ναύπλιο και τον Απρίλιο του 2012. Δεν κατάλαβα πότε πέρασαν τρία χρόνια από τότε. Πατώντας εδώ μπορείς να διαβάσεις ξανά τις αναμνήσεις από τότε μια ανοιξιάτικη περιήγηση με περισσότερες πληροφορίες... Όπως και με την επίσκεψη μας στο κοντινό αρχαιολογικό τόπο των Μυκηνών. 

Και κάπως έτσι ολοκληρώνονται οι σχετικές αναρτήσεις για το φετινό περίεργο καλοκαίρι. Αφήνουμε πίσω τις αναμνήσεις, στο κουτάκι του μυαλού, και πάμε να δημιουργήσουμε καινούργιες - αναλόγως η θεματολογία εδώ θα τις ακολουθεί με σχετική ποικίλη ύλη.  

Αρχαιολογικό Μουσείο Ασκληπιείου Επιδαύρου

Αυτή είναι η εικόνα που αντικρίζεις από την πόρτα του Αρχαιολογικού Μουσείου της Επιδαύρου, κοιτάζοντας προς την έξοδο. Έξω στην αυλή ακριβώς απέναντι βρίσκεται μια προτομή του Παναγή Καββαδία, ο οποίος είχε αναλάβει την υπάρχουσα έκθεση του μουσείου. 

Αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα της μουσειακής αντίληψης των αρχών του 20ου αιώνα, με την πυκνή παρατακτική διάταξη των εκθεμάτων, η οποία τότε ήταν υποχρεωτική και λόγω του μεγάλου αριθμού.  Σήμερα μερικά από τα πιο σημαντικά εκθέματα βρίσκονται στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο. 

Το συγκεκριμένο κτήριο αποτελεί ένα από τα παλαιότερα αρχαιολογικά Μουσεία της Ελλάδας. Θεωρείται ότι πρέπει να διατηρηθεί ακέραιο ως κτήριο, καθώς είναι σημαντικό για τη μελέτη της εξέλιξης των Μουσείων και της Μουσειολογίας. Εντούτοις πιστεύουμε ότι είναι αναγκαίο να υπάρξει εκσυγχρονισμός. Το μουσείο χρειάζεται αλλαγές. 

Αν όχι στο κτήριο, τότε σίγουρα επιβάλλεται στις επιγραφές του.

Βρίσκεται εντός του Αρχαιολογικού Χώρου του ιερού του Ασκληπιού. 

Τα εκθέματα χρονολογούνται από την αρχαϊκή ως τη ρωμαϊκή εποχή.

Το είδος των εκθεμάτων ποικίλει και περιλαμβάνει, επιγραφές, ιατρικά εργαλεία, ακροκέραμα, ανάγλυφα, αγάλματα μεγάλου μεγέθους αλλά και πολλά αναθήματα μικρού μεγέθους, και μεγάλα τμήματα σημαντικών αρχαίων κτηρίων από το ιερό του Ασκληπιού. 

Επίσης στο Μουσείο εκτίθενται και εκμαγεία σημαντικών αγαλμάτων...

...όπως της Υγείας 4ου π.Χ. αι., της Αφροδίτης (ρωμαϊκό αντίγραφο), του Ασκληπιού (ρωμαϊκής εποχής), των αετωμάτων του ναού του Ασκληπιού, των ακρωτηρίων του ναού της Άρτεμης καθώς και αναγλύφων, τα οποία βρίσκονται στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο στην Αθήνα. 

Καθώς έφευγα από το συγκεκριμένο Μουσείο σκεφτόμουν πόσο όμορφο θα ήταν αν θα μπορούσε να στεγαστεί εντός του αρχαιολογικού χώρου σε κάποιο κτήριο το Θεατρικό Μουσείο που παραπαίει.  Το αναγνωρίζω ότι είναι παράτολμη η σκέψη αυτή. Ίσως να είναι όμως ένας τρόπος να πέσει φως πάνω στα εκθέματα και να προσελκύσει το ενδιαφέρον του θεατρόφιλου κοινού που επισκέπτεται το συγκεκριμένο αρχαιολογικό χώρο. Βέβαια ίσως η απόσταση από το κέντρο της Αθήνας θα είναι αποτρεπτική ίσως για τους μελετητές...

Σχετικές πληροφορίες :
Υπ. Πολιτισμού 
Το θέατρο της Επιδαύρου 
Αρχαιολογικός Χώρος Ασκληπιείου Επιδαύρου

Αρχαιολογικός χώρος Ασκληπιείου Επιδαύρου

Επισκεφτήκαμε την Επίδαυρο με αφορμή την παράσταση του Θεάτρου Νο. 

Έπειτα το πρωινό της επόμενης μέρας, ακολούθησε μια περιήγηση στον Αρχαιολογικό χώρο Ασκληπιείου Επιδαύρου. Ακολουθεί μια μικρή ξενάγηση.  

Μια ζεστή Κυριακή του Ιουλίου, λοιπόν, περπατήσαμε τα χώματα όπου βρισκόταν το Ασκληπιείο, δηλαδή η έδρα του θεού ιατρού της αρχαιότητας και το σημαντικότερο θεραπευτικό κέντρο όλου του ελληνικού και ρωμαϊκού κόσμου. 

Ήταν το κύριο ιερό της μικρής παραθαλάσσιας πόλης της Επιδαύρου, αλλά η φήμη του και η αναγνώριση της σημασίας του γρήγορα ξεπέρασαν τα όρια της Αργολίδας και θεωρήθηκε από όλους τους Έλληνες ο τόπος όπου γεννήθηκε η ιατρική.

Αυτό που κινεί το ενδιαφέρον και την περιέργεια μου σε τέτοιους αρχαιολογικούς τόπους είναι φυσικά η ιστορία τους. Σαν να ξεπηδούν μύθοι. Προσπαθώ να αφουγκραστώ το μυστήριο τους. 

Τα μνημεία του αποτελούν σήμερα όχι μόνο παγκοσμίου φήμης αριστουργήματα της αρχαίας ελληνικής τέχνης, αλλά και εξαιρετική μαρτυρία για την άσκηση της επιστήμης της ιατρικής στην αρχαιότητα.  Αρκεί να κρατήσουμε ότι περισσότερα από διακόσια ιαματικά κέντρα σε ολόκληρη την ανατολική Μεσόγειο θεωρούνταν ιδρύματά του. 

Στο Στάδιο του Ιερού του Ασκληπιείου της Επιδαύρου 

όπου τελούνταν αθλητικοί αγώνες προς τιμήν του Ασκληπιού.

Ο Πίνδαρος αναφέρει την τέλεση γυμνικών αγώνων στο Ασκληπιείο της Επιδαύρου από τον 5ο αιώνα. Αθλητικοί αγώνες αλλά και αγώνες ραψωδίας, μουσικής και δράματος αποτελούσαν τμήμα του τελετουργικού που ελάμβανε χώρα κατά τη διάρκεια της γιορτής προς τιμήν του Ασκληπιού που διοργανωνόταν κάθε 4 χρόνια, των Μεγάλων Ασκληπιείων.

Εδώ αποτυπώθηκε η εξέλιξη της ιατρικής από τη φάση κατά την οποία η ίαση εξαρτιόταν αποκλειστικά μόνο από το θεό έως τη μετατροπή της σε επιστήμη, με τη συστηματική καταγραφή περιστατικών και τη σταδιακή συγκέντρωση γνώσης και εμπειρίας. 

Όταν βρεθείτε στον αρχαιολογικό χώρο της Επιδαύρου, αξίζει να δείτε:

Τον Ξενώνα ή Καταγώγιον, όπου διέμεναν οι προσκυνητές του λατρευτικού χώρου.

Το συγκρότημα του Τελετουργικού εστιατορίου όπου δίνονταν τελετουργικά γεύματα.

Τη Θόλο, το τελειότερο κυκλικό οικοδόμημα της αρχαιότητας- ο μύθος την ορίζει ως την κατοικία του θεού Ασκληπιού.

Τη Στοά Αβάτου, όπου φιλοξενούνταν οι ασθενείς.

Το Στάδιο, όπου λάμβαναν χώρα οι αθλητικοί αγώνες.

Το Ασκληπιείο, ένα από τα πιο σημαντικά θεραπευτικά κέντρα του ελληνικού και ρωμαϊκού κόσμου, που στέγαζε το χρυσελεφάντινο άγαλμα του θεού.

...Και τέλος φυσικά : 

...το Θέατρο, είναι από τα ωραιότερα του κόσμου.

Ανεβείτε στην κορυφή του. Παρατηρήστε την ακουστική του. 

Έχουμε αναφερθεί ξανά παλαιότερα στο θέατρο της Επιδαύρου.

(Διάβασε το κλικάροντας στον παραπάνω σύνδεσμο). 

Εκτός από κάποια παράσταση, φρόντισε να δεις το 

θέατρο για την αύρα του και το αρχαιολογικό του ενδιαφέρον. 

Πρόκειται για ένα από τα σημαντικότερα μνημεία της ελληνικής αρχαιότητας, ίσως το τελειότερο και διασημότερο μνημείο του είδους.

Η πρώτη παράσταση μετά την αρχαιότητα δόθηκε εδώ την Κυριακή 11 Σεπτεμβρίου του 1938. Η «Ηλέκτρα» με το Εθνικό Θέατρο, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Ροντήρη, με την Κατίνα Παξινού.

Το ετήσιο «Φεστιβάλ Επιδαύρου» εγκαινιάστηκε επισήμως το 1955 με την παράσταση της Εκάβης του Ευριπίδη από το Εθνικό Θέατρο. Έκτοτε το θέατρο χρησιμοποιείται κάθε καλοκαίρι για τις εκδηλώσεις των Επιδαυρίων, που περιλαμβάνουν κυρίως παραστάσεις αρχαίου δράματος - ένα από τα σημαντικότερα θεατρικά γεγονότα στον κόσμο.

Πηγές & περισσότερες πληροφορίες: 
Υπ. Πολιτισμού 
Μνημεία του Αρχαιολογικού τόπου 

Το θέατρο της Επιδαύρου