Θάλασσα του χειμώνα...

"Ελεύθερε άνθρωπε, πάντα θα λατρεύεις τη θάλασσα!"

Charles Baudelaire

"Ο παφλασμός ενός κύματος δεν μπορεί να εξηγήσει ολόκληρη τη θάλασσα."

Vladimir Nabokov

"Και η Ποίηση πάντοτε είναι μία όπως ένας είναι ο ουρανός. Το ζήτημα είναι από πού βλέπει κανείς τον ουρανό. Εγώ τον έχω δει από καταμεσίς της θάλασσας."

Οδυσσέας Ελύτης

"Στόχευε για το φεγγάρι... 
ακόμα κι αν αστοχήσεις, θα βρεθείς κάπου ανάμεσα στ' Αστέρια."

Πλάτων 

"Ό,τι βλέπουμε δεν είναι παρά ένα όνειρο μέσα σε όνειρο." 

Edgar Allan Poe

"Ένα όνειρο που ονειρεύεσαι μόνος είναι απλά ένα όνειρο. Ένα όνειρο που ονειρεύεσαι με άλλους μαζί είναι πραγματικότητα."

John Lennon

Όσες κι αν χτίζουν φυλακές κι αν ο κλοιός στενεύει 
ο νους μας είναι αληταριό που όλο θα δραπετεύει

(Θανάσης Παπακωνσταντίνου) 

"Στη μέση του χειμώνα, 
ανακάλυψα τελικά ότι μέσα μου υπάρχει ένα ακατανίκητο καλοκαίρι." 

Albert Camus

Ανακάλυψε το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης σε 3' (video)

Το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης είναι αφιερωμένο στη μελέτη και προβολή των αρχαίων πολιτισμών του Αιγαίου και της Κύπρου, με ιδιαίτερη έμφαση στην Κυκλαδική τέχνη της 3ης π.Χ. χιλιετίας. Πρόκειται για το μουσείο με τη μεγαλύτερη συλλογή από φιγούρες της Κυκλαδικής τέχνης και με πολυσήμαντες περιοδικές εκθέσεις. 

Στο παρακάτω βίντεο, μπορείς να περιηγηθείς στο Μουσείο σε μόλις 3' : 

 

More info : Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης

Βόλτα στο «Γιουσουρούμ» στην Πλατεία Αβησσυνίας

(παλιά λατέρνα του 1924)

Σίγουρα αυτή είναι μια από τις πιο αγαπημένες μου βόλτες στην Αθήνα. 

Συχνά περπατώ από το Θησείο στο Μοναστηράκι, στο Ψυρρή, στην Ερμού, στην Πλάκα και ξανά πίσω. Την Κυριακή είχε μια υπέροχη, ηλιόλουστη μέρα, ειλικρινά δε ξέρω πόσες φορές περπατήσαμε αυτούς τους δρόμους.

Κατηφορίζοντας προς το Μοναστηράκι, περνώντας από το Τζαμί Τζισταράκη, φτάνει κανείς στην Πλατεία Αβησσυνίας...  Το παζάρι στην Πλατεία Αβησσυνίας, στήνεται κάθε Κυριακή από τις 9.00 το πρωί έξω από τα παλαιοπωλεία και τις αντικερί της πλατείας. 

Πρόκειται για ένα "χάσιμο" σε χρώματα και αρώματα μιας άλλης εποχής, για ένα ταξίδι στο χρόνο και στην παλιά Αθήνα... Ελάτε να σας ταξιδέψω με λίγες μόνο από τις φωτογραφίες που τράβηξα...

...δυο παλιές γραφομηχανές...

Άλλη μια... Καθώς τις χάζευα αναρωτιόμουν πόσα γράμματα, πόσες επιστολές, πόσες ιστορίες θα έχουν γραφτεί με τις συγκεκριμένες, πόσα δάχτυλα θα τις έχουν αγγίξει...

...Άλλη μια. Φαντάζομαι πως ίσως ανάμεσα τους καταλήξει το laptop μου, σε κάποιο αντίστοιχο μελλοντικό «Γιουσουρούμ»...

...παλιά βιβλία...

...πολλά σπάνια...

κυριολεκτικά ένα παζάρι δρόμου

...Εκεί κάπου σ' έναν τοίχο βλέπεις κρεμασμένο ένα 

πορτρέτο της αγαπημένης σου Βιρτζίνια Γούλφ,

 στα αντικείμενα που πωλούνται...

Παρακάτω μια παλιά αφίσα του ΟΣΕ,

προσκαλεί... "Ταξιδέψτε στην Ελλάδα με τρένο"

Έπιπλο με μια πανέμορφη, χρωματιστή, ξύλινη υδρόγειο σφαίρα.

Μια παλιά, φθαρμένη βαλίτσα -

ποιούς και ως πού θα τους είχε ταξιδέψει...

Χαζεύοντας μέσα από ένα μικρό τηλεσκόπιο.

Δεκάδες πολύχρωμα, μικρά και μεγάλα μπουκαλάκια

- η χαρά του συλλέκτη -

Καθώς φωτογραφίζεις με το κινητό αυτή την παλιά φωτογραφική μηχανή,

συνειδητοποιείς ίσως περισσότερο από ποτέ άλλοτε, το τεράστιο τεχνολογικό άλμα...

Sante... "Σιγαρέττα" μύθος... μιας ολόκληρης εποχής...

να και ο Αινστάιν, σε κοιτά σοβαρός μέσα από ένα παλιό κάδρο...

...καθώς η Αλίκη δίπλα, σου χαμογελά...

Την Κυριακή στο πιο παλιό παζάρι της πόλης, 

γεμάτο με συλλέκτες, περαστικούς και retro-maniacs,

μπορεί να βρεις σπάνιους, αληθινούς θησαυρούς...

Σχετικές αναρτήσεις : 

H γοητεία της παλιάς Αθήνας

Ταξίδι στην παλιά Αθήνα

Ενδιαφέρον άρθρο: Ποιος ήταν ο Γιουσουρούμ; Μοναστηράκι: σε μία πλατεία 4 θρησκείες, 2 δόγματα, 3 ήπειροι

Mistero Buffo : γέλιο, συγκίνηση, προβληματισμός, σκέψη...

[ η ταλαντούχα ομάδα στήνεται στο φακό μας μετά το τέλος της παράστασης ]

Θέλησα η πρώτη "πολιτιστική" ανάρτηση της χρονιάς να αφιερωθεί στην παρουσίαση μιας θεατρικής παράστασης. Και αυτή πιστεύω ότι αξίζει να είναι το "Mistero Buffo". Βρέθηκα στο Θησείον στην αρχή της θεατρικής σεζόν, όπου είδα τη συγκεκριμένη παράσταση και όμως ακόμη έχω στο μυαλό στιγμές από εκείνη τη βραδιά. Ακριβώς επειδή δεν ανεβαίνουν συχνά τόσο ευρηματικές και αξιόλογες παραστάσεις, τελικά πρέπει ν' αισθανόμαστε τυχεροί όταν συμβαίνει να τις παρακολουθήσουμε.

Mistero Buffo (με τόνο στο μιστΈρο) στα ιταλικά σημαίνει «Κωμικό Μυστήριο» και λέγοντας μυστήριο εννοείται το ιερό δρώμενο του καθολικού κυρίως μεσαίωνα. Ο Φο συγκέντρωσε μερικές από τις πιο χαρακτηριστικές κωμικές σκηνές που αποτελούσαν αναπόσπαστο μέρος των εν λόγω ιερών δραμάτων και τις ξανάγραψε, μετατρέποντας τις στιγμές αυτές, σε αριστουργήματα σατιρικής ποίησης. Ακολουθώντας την παράδοση, όπου θέλει τη θεατρική γραφή να ψυχαγωγεί, αλλά και να διδάσκει. 

Ο Θωμάς Μοσχόπουλος επέλεξε να ανεβάσει την παράσταση, με τον τρόπο που επιθυμεί και ο ίδιος ο συγγραφέας, δίχως κουστούμια, χωρίς σκηνικά και φωτισμούς. Οι ηθοποιοί είναι ντυμένοι απλά, κάποιοι φορούν φόρμες και δε χρησιμοποιείται κανένα απολύτως σκηνικό. Τότε ακριβώς συνειδητοποιείς το πόσο δύσκολη τέχνη είναι η υποκριτική. Όπως και ότι για να είναι επιβλητική μια παράσταση δεν χρειάζονται εκθαμβωτικά σκηνικά και κουστούμια, αλλά το σπάνιο, πηγαίο ταλέντο.

Έχουμε λοιπόν ένα πανέξυπνο και εξαιρετικά καλοδουλεμένο κείμενο, που αναλαμβάνουν να το διηγηθούν νέοι, ταλαντούχοι ηθοποιοί. Οι θεατές ξεκαρδίζονται με τις ατάκες. Την επόμενη στιγμή συγκινούνται και συμμετέχουν στο δράμα. Το αμέσως επόμενο λεπτό προβληματίζονται για εκείνες τις "αλήθειες" της Βίβλου, που μαθαίνουμε από μικρά παιδιά και που σατιρίζει αιχμηρά ο συγγραφέας. Το βέβαιο είναι πως ο θεατής βρίσκεται αντιμέτωπος με τις σκέψεις του. Φεύγοντας από το θέατρο, έχει γεμίσει με εικόνες, ποικίλα συναισθήματα...

Ο Θωμάς Μοσχόπουλος έκανε ακόμη μια φορά το θαύμα του, σκηνοθετώντας το "Mistero Buffo" (1969) του Dario Fo με την ομάδα Επτάρχεια. Μας μετέφερε με εξαιρετικό τρόπο τις εμβόλιμες κωμικές σκηνές των μεσαιωνικών λειτουργικών δραμάτων, όπου το θείο και το ανθρώπινο δράμα ξαναδιαβάζονται με κωμικοτραγικό τρόπο σε αυτή την καυστική αντιεξουσιαστική σάτιρα. Δεν είναι τυχαίο ότι τα συγκεκριμένα κείμενα, χάρισαν το Βραβείο Νόμπελ στον Ντάριο Φο. Αξίζει ν' αναφερθεί ότι έχουν μεταφραστεί σε 30 διαφορετικές γλώσσες, το έργο έχει παρουσιαστεί σε όλον τον κόσμο με μεγάλη επιτυχία.

Και φυσικά ένας καλοκουρδισμένος θίασος, όλοι οι ηθοποιοί άψογοι στους ρόλους τους. Ξεχώρισα τον Αργύρη Ξάφη (εκπληκτικός ως "τρελός") και την Άννα Καλαϊτζίδου (καθηλωτική ως "Παναγία" και συγκλονιστική ως "Χάρος").  Πολύ καλοί οι Θάνος Τοκάκης, Κώστας Μπερικόπουλος, Μανώλης Μαυροματάκης και Γιώργος Χρυσοστόμου.

Η παράσταση θα παρουσιάζεται για λίγες ακόμη μέρες, στο Θέατρο Θησείον, ένα θέατρο για τις τέχνες. 

Τουρναβίτου 7, Ψυρρή
Τηλ : 2103255444
Παραστάσεις : Mέχρι : 5/1/2014
Σάβ., Κυρ. 7 μ.μ. Τρ., Τετ. 9 μ.μ.