1 Οκτωβρίου 2013

Αρχαιολογικός χώρος των Δελφών



Μπορεί να ακουστεί περίεργο σε κάποιους... 
Μα το να βρεθώ στον Αρχαιολογικό χώρο των Δελφών ήταν ένας στόχος αρκετών μηνών. 


Τελικά το απόγευμα του προηγούμενου Σαββάτου, προέκυψε ένα ταξίδι με προορισμό την Αράχωβα (θα ετοιμάσω ανάρτηση με φωτογραφίες) και την Κυριακή βρεθήκαμε στους Δελφούς, όπου επισκεφτήκαμε τον περίφημο αρχαιολογικό χώρο και το μουσείο τους.  
Ελάτε σήμερα να σας ταξιδέψω έως το... "κέντρο" της Γης! 


Ο χώρος απλώς σου κόβει την ανάσα. Στους πρόποδες του Παρνασσού, σε ένα μοναδικά υποβλητικό φυσικό τοπίο που σχηματίζεται ανάμεσα σε δύο θεόρατους βράχους, τις Φαιδριάδες. 


Το πανελλήνιο ιερό των Δελφών, το πιο ξακουστό μαντείο της αρχαίας Ελλάδας. 
Όποιος αγαπάει την ιστορία και τη μυθολογία, σίγουρα θα μαγευτεί...

Ο "Ομφαλός", το κέντρο της Γης


Οι Δελφοί ήταν ο ομφαλός της γης, όπου, σύμφωνα με τη μυθολογία, συναντήθηκαν οι δύο αετοί που έστειλε ο Δίας από τα άκρα του σύμπαντος για να βρει το κέντρο του κόσμου, και για πολλούς αιώνες αποτελούσαν το πνευματικό και θρησκευτικό κέντρο και το σύμβολο της ενότητας του αρχαίου ελληνισμού. 


Η ιστορία των Δελφών χάνεται στην προϊστορία και στους μύθους.  Φροντίστε να έχετε διαβάσει αρκετά καλά τα σημαντικότερα σημεία του αρχαιολογικού χώρου πριν τον επισκεφτείτε, ή να έχετε μαζί σας έναν γνώστη / καλό ξεναγό.  

Το θησαυροφυλάκιο των Αθηνών αναστηλωμένο, κτισμένο στα 500 π.Χ., 
με τους δύο Δωρικούς κίονες και τις τριάντα μετόπες, 
που απεικονίζουν τα κατορθώματα του Ηρακλή και του Θησέα.
Στον χώρο μπροστά, είχαν τοποθετηθεί τα λάφυρα από την
μάχη του Μαραθώνος.

Σε αυτό το χώρο, κατανοείς ίσως καλύτερα από οπουδήποτε αλλού, τη σχέση της θρησκείας με την πολιτική ισχύ και με τον πλούτο, καθώς από τα αρχαία χρόνια υπήρξε μια τρομερή αλληλένδετη σχέση μεταξύ τους. 

Η Πέτρα της Σίβυλλας

Με το ιερό συνδέεται ο θεσμός της αμφικτυονίας, της ομοσπονδίας από δώδεκα φυλές της Θεσσαλίας και της Στερεάς, που αποτελούσε αρχικά θρησκευτική ένωση, ενώ αργότερα απέκτησε και πολιτική σημασία. Η δελφική αμφικτυονία είχε τον έλεγχο της περιουσίας και λειτουργίας του ιερού, αφού όριζε τους ιερείς και τους άλλους αξιωματούχους, εκλέγοντάς τους πάντα από κατοίκους των Δελφών.


Υπό την προστασία και τη διοίκησή της τον 6ο αι. π.Χ. το ιερό εδραίωσε την αυτονομία του έναντι των διεκδικητών του (Α΄ Ιερός πόλεμος), αύξησε την πανελλήνια θρησκευτική και πολιτική επιρροή του, μεγάλωσε σε έκταση και αναδιοργάνωσε τα Πύθια, τους δεύτερους σε σημασία πανελλήνιους αγώνες μετά τους Ολυμπιακούς, που τελούνταν κάθε τέσσερα χρόνια.


Θα ήθελα να χαζεύω με τις ώρες το παιχνίδι του φωτός με τους κίονες σε αυτό τον τόπο.


Το πώς ακριβώς διαχέεται το φως προς τα κάτω, ανάμεσα στα βουνά...


...και φυσικά το μυαλό κάνει ταξίδια στο χρόνο, συγκρίνοντας εποχές, διαδρομές, τάσεις...



Η μεγάλη ακμή του Δελφικού μαντείου σημειώθηκε από τον 6ο έως τον 4ο αι. π.Χ.  Οι χρησμοί του, που θεωρούνταν οι πιο αξιόπιστοι, εκφράζονταν από την Πυθία, ιέρεια του μαντείου, και ερμηνεύονταν από τους ιερείς του Απόλλωνα. Πόλεις, ηγεμόνες και απλοί άνθρωποι έσπευδαν να συμβουλευθούν το θεό και εξέφραζαν την ευγνωμοσύνη τους με λαμπρά αναθήματα, που σταδιακά κατέκλυσαν το ιερό.



Τα βουνά τριγύρω, συμβάλλουν στη μυστηριακή ατμόσφαιρα του συγκεκριμένου χώρου...


Εξαιρετικό και το θέατρο των Δελφών...



Το θέατρο βρίσκεται, ακριβώς πάνω από το ναό, προς τα βορειοδυτικά, όπου τελούνταν οι δραματικοί και μουσικοί αγώνες των Πυθίων.


Άλλο ένα αρχαίο θέατρο, καλά συντηρημένο, που αξίζει να επισκεφτείτε...


Μοναδικός χώρος, θα ήθελα πάρα πολύ να βρεθώ ξανά εκεί στο μέλλον... 
Το δε μουσείο είναι εξαιρετικό, με καταπληκτικά εκθέματα. 
Θα ακολουθήσει σχετική ανάρτηση.

"...και ήρθε (=ο Απόλλων) από εκεί σ' αυτή του Παρνασσού τη χώρα
και τον ξεπροβόδιζαν με πολύ σέβας 
στρώνοντας δρόμο να διαβή οι γιοί του Ηφαίστου (Αθηναίοι)
κι ήμερη κάνοντας τη γη που'ταν πριν άγρια.
Και με τιμές τον δέχτηκε ο λαός μεγάλες, 
κι ο βασιλιάς Δελφός της χώρας κυβερνήτης."
(Αισχ. Ευμενίδες, στ. 12-16)

Αν σου άρεσε αυτό το αφιέρωμα, ίσως να σ' ενδιαφέρουν και αυτά : 

  More Info :  Υπ. Πολιτισμού, Δελφοί

28 Σεπτεμβρίου 2013

Ένας άλλος κόσμος [ντοκιμαντέρ Ηλιόσποροι 2013]



Είδα το συγκεκριμένο ντοκιμαντέρ μόλις προβλήθηκε. Πρόκειται για μια καταγραφή και προβολή των κυριότερων πρωτοβουλιών που ασχολούνται με τη μετάβαση σε ένα άλλο κόσμο, πέρα από την κρίση, μέσα από συνεντεύξεις και σχετικές επισκέψεις.

Στον αντίποδα του εικονικού "success story" της ανεργίας, της καταστολής και του φόβου, μια άλλη πραγματικότητα είναι υπαρκτή, ένας άλλος κόσμος αλληλεγγύης και συνεργασίας. Χιλιάδες άνθρωποι σε όλη την Ελλάδα έχουν πάρει την κατάσταση στα χέρια τους και οικοδομούν ένα άλλο κόσμο εδώ και τώρα, με δημιουργία, φαντασία και μεράκι. Ένα ντοκιμαντέρ που μας καλεί να σπείρουμε και εμείς το σπόρο της αλλαγής..., καθώς όπως υποστηρίζει ένας άλλος κόσμος είναι υπαρκτός...

Νομίζω πως αυτές είναι από τις πλέον αξιόλογες κινήσεις ανάπτυξης που έχουν σημειωθεί στη χώρα μας. Αξίζουν συγχαρητήρια σε όλα τα παιδιά για την κινητοποίηση, καθώς άφησαν πίσω τη γκρίνια, ξεπέρασαν τα αδιέξοδα, πέρασαν στην πράξη. Μπορείς να δεις το ντοκιμαντέρ εδώ :

  


Συμμετέχουν οι συλλογικότητες:
- Δίκτυο ανταλλαγών Πιερίας, noe.motherearth.gr
- Κοινωνικός συνεταιρισμός παραγωγών και καταναλωτών Κορινθίας, Συντροφεία
- Aυτοδιαχειριζόμενος Αγρός Ελληνικού,agroselliniko.blogspot.com
- Συνεταιρισμός Αλληλέγγυας Οικονομίας Συν.Αλλ.Οις, synallois.org
- Δίκτυο Ήλεκτρον Μυτιλήνης,diktyolesvou.wordpress.com
- Από κοινού, Kίνηση Τρικαλινών πολιτών για την αποανάπτυξη και την άμεση δημοκρατία, apokoinou.com
- Δίκτυο Οικοκοινότητα, oikodiktyo.espivblogs.net
- Δίκτυο ανταλλαγών και αλληλεγγύης Μαγνησίας ΤΕΜ, tem-magnisia.gr
- Δίκτυο Βότσαλο, votsalo.org
- Τράπεζα χρόνου πλατείας Συντάγματος, time-exchange.gr
- Κοινωνική κουζίνα "Ο άλλος άνθρωπος", oallosanthropos.blogspot.com
- Συνεταιριστικό καφενείο Ακαδημίας Πλάτωνα -- Ευρωπαϊκό Χωριό, european-village.org
- Αυτοδιαχειριζόμενο Πάρκο Ναυαρίνου και Ζωοδόχου Πηγής, parkingparko.espivblogs.net
- Free & Real, freeandreal.org, telaithrion.freeandreal.org
- Lacandona, lacandona.gr
- Νέα Γουινέα, neaguinea.org

Ηλιόσποροι, www.iliosporoi.net
www.enasalloskosmos-community.net

25 Σεπτεμβρίου 2013

Παρασκευάς Ακαμάτης, Ζωνιανά Gold


Μεταφερόμαστε στο μέλλον - το όχι πολύ μακρινό. Οι επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης έχουν αλλάξει καθοριστικά τις ζωές των ανθρώπων. Η έρημη Αθήνα, μοιάζει σαν μια πόλη φάντασμα, με τα περισσότερα κρατικά κτίρια και τις «περήφανες τράπεζες» να έχουνε ήδη επισήμως «κατεβάσει ρολά». Η ανεργία και η εγκληματικότητα έχουν εκτοξευτεί σε δυσθεώρατα ύψη, ενώ ακόμη τα συσσίτια δεν επαρκούν για να αντιμετωπίσουν τη γενικευμένη πείνα. 


Η πολιτική συγκυρία ρευστή. «Τα τελευταία τέσσερα χρόνια είχανε διεξαχθεί εφτά εκλογικές αναμετρήσεις. Αν και τα ποσοστά των κομμάτων άλλαζαν κάθε φορά, μ’ έναν μαγικό τρόπο στην εξουσία κατόρθωναν να βρίσκονται τα ίδια άτομα ή μάλλον η ίδια πάστας (φλώρα) ατόμων.» (σ.115)


Μια κατάσταση που έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο. Μέσα σε αυτή τη δίνη, οι τρεις συγκάτοικοι, ο Ταρζάν, η Φρόσω και ο Παρασκευάς, έχουν τη φαεινή ιδέα να αποδεκτούν την πρόταση μιας εταιρείας παραγωγής του εξωτερικού και να γυρίσουν μια ταινία πορνό με παράλληλη προβολή στοιχείων της κρίσης. Μια τραγελαφική ιστορία ξεκινά...


Η αουτσάιντερ υποψηφιότητα του ντροπαλού τριαντάρη (και εντελώς διαφορετικού από το σύνηθες προφίλ κάθε επίδοξου πολιτικού) Κρανιωτάκη, κάνει τη μεγάλη έκπληξη στις εκλογές, διαψεύδοντας κάθε αρνητικό προγνωστικό και κατορθώνοντας μια απροσδόκητη νίκη.

«Ο Κρανιωτάκης από τις πενήντα θέσεις πρώην υπουργών και υφυπουργών που μέχρι τότε έκοβαν βολτίτσες με τα θωρακισμένα τζάμια, αυτός διατήρησε μόνο οκτώ. Υπουργός Ανάπτυξης διορίστηκε κάποιος κουτσός σουβλατζής απ’ τη Θεσσαλονίκη. Υπουργός Οικονομικών ένας λογιστής που μέχρι τότε δούλευε σ’ ένα γραφείο στο Παρίσι και γύρισε στην Ελλάδα για να αναλάβει την καινούργια του θέση. Υπουργός Δικαιοσύνης κάποιος πρώην εισαγγελέας. Ήταν ένας από τους πολλούς που είχαν πετάξει έξω απ’ το Σώμα, όταν κατήγγειλε ένα ακόμα δαιδαλώδες παραδικαστικό κύκλωμα. Υπουργός Παιδείας και Πολιτισμού ένας δάσκαλος δημοτικού σχολείου από το Μεσολόγγι. Υπουργός Δημόσιας Τάξης ο άγνωστος τραγουδιστής του εξίσου άγνωστου ραπ συγκροτήματος «Οι Πίπες». Υπουργός Περιβάλλοντος ένας ακτιβιστής της Greenpeace. Υπουργός Εξωτερικών και πρωθυπουργός ανέλαβε ο ίδιος ο Κρανιωτάκης. Τα υπόλοιπα υπουργεία καταργήθηκαν τελείως και οι αρμοδιότητες τους ανατέθηκαν στο Υπουργείο Εσωτερικών. Αυτό το πήρε στις πλάτες του κάποιος τριαντάχρονος νεαρός που είχε διδακτορικό στις πολιτικές επιστήμες, αλλά τελευταία δούλευε γκαρσόνι σε μια ταβέρνα στην Πλάκα.» (σ. 160-161)


Kοιτάζοντας μια κατάσταση από απόσταση, όσο απελπιστική και αν είναι, μπορείς να βρεις στοιχεία ώστε να την αποδομήσεις. Ο Ακαμάτης το καταφέρνει αυτό καλά. Περιγράφει την οικονομική κρίση και τις περιπέτειες των "ηρώων" του με έναν ειρωνικό και χλευαστικό τρόπο, που σε προτρέπει στο να προβληματιστείς, αλλά δε σε αφήνει να μελαγχολήσεις. 


«Έχει ευρέως διατυπωθεί η άποψη πως η οργή και η απελπισία είναι κακοί σύμβουλοι. Υπάρχει όμως ο αντίλογος, που υποστηρίζει πως τέτοιοι είδους θεωρίες αναπτύσσονται συνήθως από γραβατωμένα παλικάρια κατά τη διάρκεια συνεδρίων, και μάλιστα λίγο πριν καταπιούν καπνιστούς σολομούς και βρέξουν τα ταλαιπωρημένα λαρύγγια τους με δροσερή σαμπάνια. Η οργή και η απελπισία ίσως να αποτελούν τους πολυτιμότερους καταλύτες της ανθρώπινης ιστορίας. Η οργή και η απελπισία ίσως να τρέφουν τα ζιζάνια που φυτρώνουν κάτω από τους καναπέδες της νωθρότητας και ενίοτε ευτυχώς μπαίνουν στο παχουλό κώλο των αποκοιμισμένων κυρίων τους. Η οργή και η απελπισία ίσως και να είναι τα απαραίτητα συστατικά κάθε πραγματικής αλλαγής. Η οργή και η απελπισία ίσως να κρύβουν μέσα τους τη σπίθα, χωρίς την οποία θα είχαμε μείνει στους πάγους, με πλαστικά τηλεκοντρόλ στα χέρια και στους φρουρούς έξω απ’ την πόρτα μας. Τέλος πάντων, ας αποφασίσουν και γι’ αυτό οι ιστορικοί του μέλλοντος (και κυρίως να μην κάνουν καμιά μαλακία με την υστεροφημία μου).»  (σ. 65-68)

«Αυτός ακριβώς είναι ο ορισμός της ευτυχίας του πλήθους, Παρασκευά. Η προσχώρηση στην αγέλη, η απουσία της σκέψης, η απώλεια της ατομικής συνείδησης, το γλίστρημα μέσα στη μάζα και στους αλαλαγμούς της.» (σ. 234)

Και όμως ο συγγραφέας εκφράζει κάποιες προτάσεις με έναν αρκετά αντιληπτό τρόπο, που όσο και αν φαντάζουν ουτοπικές, θα ήταν ρηξικέλευθα δίκαιες. Η εξιστόρηση γίνεται με μια αφοπλιστικά σκωπτική διάθεση, συχνά αγγίζοντας τα όρια της υπερβολής. Οι αρκετές σεξουαλικές αναφορές μάλλον εξυπηρετούν τούτο το σκοπό του. Ο Ακαμάτης αντιμετωπίζει την πραγματικότητα της κρίσης ως μια παρωδία, δηλαδή ότι ακριβώς είναι. Όποιος όμως σταθεί μονάχα στην παρωδία και δεν μπορέσει να εντοπίσει τη ματιά του συγγραφέα πάνω στα πράγματα, νομίζω ότι θα χάσει ένα σημαντικό του κομμάτι. Σε κάποια σημεία το ύφος του, μου θύμισε «στιγμές» του Λένου Χρηστίδη, πράγμα που σημαίνει πως θα περιμένω να διαβάσω το επόμενο βιβλίο του. 

Παρασκευάς Ακαμάτης, Ζωνιανά Gold, Ωκεανίδα, 2013, σ.253.

21 Σεπτεμβρίου 2013

Not Speech


Εκείνο το πρωινό ξύπνησα πριν από την ανατολή του ήλιου. Ντύθηκα, έφτιαξα έναν καφέ, βγήκα στο μπαλκόνι και χάζευα τα απίστευτα χρώματα στα σύννεφα. Ένα θαύμα συντελείται κάθε μέρα εκεί ψηλά, δεν χρειάζεσαι εμένα για να το μάθεις.  Ένα θαύμα που παραβλέπουμε, που συνηθίζουμε να αγνοούμε. Ένας οργασμός χρωμάτων, τόσο εξώκοσμα λυτρωτικός. Γέμισα ελπίδα και δύναμη.



Μπαίνεις στο facebook, απόψεις επί απόψεων. Αναλύσεις, θεωρίες. Τσακωμοί, αλλεπάλληλες αλλαγές των status, φθόνος, άλλου είδους εικονικά αλληλομαχαιρώματα.
Μια κοινωνία στα όρια της, έτοιμη να κατασπαραχθεί. Πόσο λείπει το όνειρο, το όραμα, η ελπίδα! Εκείνη η εσωτερική δύναμη που σε παρακινεί να πιάσεις το χέρι του διπλανού και να τον καλέσεις να πορευθείτε μαζί παρακάτω, να φτιαχτεί ένα καλύτερο αύριο - για όλους! Το έχουμε ήδη χάσει το παιχνίδι. Το ξέρεις πως δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από τον εμφύλιο πόλεμο και από το διχασμό, δεν χρειάζεσαι εμένα για να το μάθεις.



I need Job
Not Speech
(Εξάρχεια)

Η κύρια αιτία του κακού στο παραπάνω graffiti.


Πρωινός περίπατος στα Εξάρχεια. Ένας καμβάς οι δρόμοι της πόλης... Περπατώ, φωτογραφίζω συνθήματα - κραυγές,  ζωγραφιές, graffiti. Αυτή η συνοικία έχει ακόμη έναν αέρα ελευθερίας που αγαπώ. Μια γειτονιά που αισθάνεσαι ότι ο σεβασμός και η ανεκτικότητα προς το διαφορετικό είναι το ζητούμενο. 


Όχι αυτά τα κτίρια δεν βρίσκονται σε κάποια συνοικία του Παρισιού...
Υπέροχα σπίτια στην Καλλιδρομίου, που κάνουν το μυαλό σου να φεύγει αλλού.


Πέρασμα από εκδοτικούς οίκους...
Ψαχουλεύοντας βιβλία, εξώφυλλα, οπισθόφυλλα, σελίδες τους...


 Χαζεύοντας τις βιτρίνες βιβλιοπωλείων. 
Τοίχους, διακοσμήσεις, οσφρήσεις, καθημερινές μικρές ανακαλύψεις.


Φτιάχνοντας στιγμαίες ιστορίες με τους τίτλους /
νοερά ταξίδια του μυαλού...


Τέτοιες στιγμές, συνειδητοποιείς πόσο συγκλονιστική είναι η γνώση της Ιστορίας. Σου αποκαλύπτει τάσεις, φοβίες, ματαιοδοξίες, αιτίες. Είναι ίσως ειρωνικό, μα διαβάζοντας το παρελθόν της ανθρωπότητας, σου φανερώνονται σημεία στιγμών του μέλλοντος της...


Θυμήθηκα αυτές τις μέρες, μια παλιότερη ανάρτηση του Απριλίου του 2010. Μια μικρή ιστορική αναδρομή στο κοινωνικό, ιστορικό, οικονομικό πλαίσιο της Ευρώπης στον 20ό αιω. Δεν πρόκειται για κανένα μαγευτικό ταξίδι ανάγνωσης στο χρόνο, το αντίθετο μάλλον θα έλεγα... Αρκετά επίκαιρη. Φοβάμαι ότι θα βρεις κάποιες ομοιότητες με το σήμερα : Τη διαβάζεις εδώ

Related Posts with Thumbnails