μια πυγολαμπίδα (*απόσπασμα)

photo

« (...) Τι θα θέλατε να είσαστε αν δεν ήσασταν αυτό που είσαστε;»

Κι εσύ θα απαντήσεις:

«Μια πυγολαμπίδα».

Το άλλο πρωί στον ουρανό ένα φτερωτό έντομο ανοιγοκλείνει με χάρη τα φτερά του. Χαίρεται. Όχι για πολύ. Κάποια στιγμή εγκαταλείπει τον ουρανό για να βρεθεί στη γη και να ζευγαρώσει με το ταίρι του. Η αρσενική πυγολαμπίδα πεθαίνει αμέσως μετά το ζευγάρωμα, η θηλυκιά ζει άλλες δυο μέρες, ίσα ίσα για να γεννήσει και να ζεστάνει τα αυγά της. Ύστερα σβήνει κι αυτή. Έτσι γίνεται με τις πυγολαμπίδες.

Ονειρεύτηκα πως ήμουν πυγολαμπίδα που ονειρευόταν πως ήμουν εγώ. Κοίταξέ με. Δες το φως που τα φωτοκύτταρά μου εκπέμπουν. Δες πόσο όμορφος είναι ο ουρανός. Φτερουγίζω. Χρυσαφένιο φως ξεχύνεται μέσα από την κοιλιά μου. Πράσινο εκτυφλωτικό χρώμα βάφεται ο ουρανός. Φωσφορίζω. Κάτω στη γη, μέσα στις φυλλωσιές, σηκώνεις το κεφάλι σου και με βλέπεις. Με επιθυμείς. Ανάβεις κι εσύ το πράσινο φως, μου στέλνεις το ερωτικό σινιάλο. Δεν έπρεπε να κοιτάξω χάμω. Ξελογιάζομαι. Ψυχή μου, τρελαίνομαι για σένα. Καίγομαι. Δεν τον θέλω άλλο τον ουρανό. Εσένα θέλω. Αγαπώ και πεθαίνω είναι ένα και το αυτό.

(...)

Τι να σου κάνουν οι φτωχές πυγολαμπίδες σε τέτοιους μικρόψυχους καιρούς;»

Απόσπασμα (που ξεχώρισα) από το βιβλίο :

Φ. Τσαλίκογλου, Το χάρισμα της Βέρθας, Εκδ. Καστανιώτη, σελ. 91-92.

Αναφιώτικα, μια άλλη Αθήνα

Τα Αναφιώτικα σίγουρα είναι μια από τις πιο μαγικές γωνιές σε αυτή την πόλη, με μια φοβερή αύρα. Όσοι διαβάζετε το blog, ξέρετε πόσο αγαπώ αυτή τη συνοικία. Μπορείτε να διαβάσετε ένα αφιέρωμα με ιστορικές αναφορές και αρκετές φωτογραφίες, όπως είχε παρουσιαστεί στο blog, κάνοντας κλικ ακριβώς εδώ : στα Αναφιώτικα

Μια συνοικία αναλλοίωτη από τον 19ο αιώνα. Το παρακάτω ντοκιμαντέρ «Αναφιώτικα, μια άλλη Αθήνα» του Themonitor.gr, μάς ξεναγεί με διάθεση περιπατητή στους δρόμους της παλαιότερης γειτονιάς της Αθήνας. Συνομιλεί με τους κατοίκους της και μας ξεναγεί στην ιστορία και στις στιγμές της καθημερινότητάς τους, μέσα από τα μάτια τους. 
Αξίζει να το παρακολουθήσετε. 

...Ένα κατάφυγιo μου, μέσα στην πόλη.

36η Γιορτή Βιβλίου στο Πεδίο του Άρεως

από 24 Μαΐου έως 9 Ιουνίου

στο Πεδίο του Άρεως

Στο Πεδίο του Άρεως θα πραγματοποιηθεί η 36η Γιορτή Βιβλίου που διοργανώνει, από 24 Μαΐου έως 9 Ιουνίου, ο Σύλλογος Εκδοτών Βιβλίων Αθηνών με τη συνεργασία του Οργανισμού Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας. 

Στόχος της Γιορτής Βιβλίου είναι να συμβάλει στην ανάπτυξη της φιλαναγνωσίας, ιδιαίτερα στις μικρές ηλικίες και για το λόγο αυτό θα συνεχιστεί για τρίτη χρονιά η προσπάθεια ενίσχυσης των βιβλιοθηκών της χώρας μας, με τη μεγάλη κοινωνική καμπάνια: «ΜΕ ΔΙΑΒΑΣΕΣ, ΧΑΡΙΣΕ ΜΕ!», σε συνεννόηση με την Περιφέρεια Αττικής, που προσκαλεί το κοινό να προσφέρει βιβλία που δεν χρειάζεται για να διατεθούν σε βιβλιοθήκες. 

Η πρωτοβουλία αυτή ξεκίνησε το 2011 (στην 34η Γιορτή Βιβλίου) και η ανταπόκριση του κόσμου ήταν μεγάλη. Ακόμα και μετά τη λήξη της έκθεσης συνέχισαν να φέρνουν βιβλία στα γραφεία του Συλλόγου Εκδοτών Βιβλίων Αθήνας. 

Χαρακτηριστικό είναι ότι συγκεντρώθηκαν 3.000 βιβλία, τα οποία στάλθηκαν στις βιβλιοθήκες της Λέρου και των Λειψών. 

Ο αριθμός των βιβλίων που συγκεντρώθηκαν το 2012 (στην 35η Γιορτή Βιβλίου), ξεπέρασε κάθε προσδοκία, καθώς δόθηκαν περίπου 15.000 βιβλία σε βιβλιοθήκες όλης της Ελλάδας. 

Ήδη 110 εκδότες έχουν δηλώσει συμμετοχή για να γεμίσουν με χιλιάδες τίτλους βιβλίων για μεγάλους και μικρούς τις βόλτες μας στο πάρκο από τις 24/5 έως τις 9/6, ενώ δεν θα λείψουν οι παράλληλες εκδηλώσεις με αφιερώματα στον Κωνσταντίνο Καβάφη (στο πλαίσιο της επετείου των 150 χρόνων από τη γέννησή του) και στον Γιώργο Σεφέρη (50 χρόνια από την απονομή του Νόμπελ Λογοτεχνίας), εκθέσεις πολιτικής γελοιογραφίας και φωτορεπορτάζ.

"Διαμαρτύρομαι" στην έκθεση για τον Μποστ, @Μουσείο Μπενάκη

Μια παράλληλη "έκθεση των θεατών" παρουσιάζεται στην έκθεση για τον Μποστ στο Μουσείο Μπενάκη. Οι συντελεστές της έκθεσης καλούν το κοινό να σχεδιάσουν ή/και να γράψουν το παράπονο τους σε ένα φύλλο χαρτί, να βάλουν τον τίτλο "διαμαρτύρομαι" και έπειτα να το κολλήσουν στον τοίχο. Το αποτέλεσμα έχει πραγματικά πολύ ενδιαφέρον!

Όποιος επισκέπτης θέλει μπορεί να πάρει έναν μαρκαδόρο και να γράψει ότι εκείνος επιθυμεί. Να γίνει έτσι ο ίδιος δημιουργός και να μοιραστεί σκέψεις, συναισθήματα με τους υπόλοιπους. Συγχαρητήρια σε όποιον το σκέφτηκε, πολύ όμορφη ιδέα. 

Έξυπνα, εύστοχα μηνύματα σε χαρτιά σε κατάλληλα διαμορφωμένο χώρο δίπλα στην έκθεση με τα έργα του Μποστ στο Μουσείο Μπενάκη . Μεταφέρω εδώ μόνο κάποια απ' όσα ξεχώρισα (μακάρι να μπορούσα να ανεβάσω ακόμη περισσότερα). Όλα ήταν ξεχωριστά και ενδεικτικά της τραγικής κοινωνικής κατάστασης που πλέον βιώνει η χώρα.

Κάποια μηνύματα μιμούνταν σαφώς τη γλώσσα του Μποστ με τις ηθελημένες ασυνταξίες και την ανορθογραφία, που υποδηλώνει το δικαίωμα όλων στην ελευθερία του λόγου. 

Τα δικά μου σχόλια εδώ θα ήταν περιττά, 

οπότε ακολουθούν φωτογραφίες με ελάχιστες δικές μου λέξεις. 

Προσέξτε τα, το αξίζουν. Χώρο στην φωνή όλων.

"...ότι η Αθήνα/Ελλάδα που αγαπώ εξαφανίζεται/συρρικνώνεται"

"τέλος εποχής"

Διαβάστε τα, ξεχωριστά το κάθε ένα...

Εδώ μπορείτε να διαβάσετε την παρουσίαση με τα έργα του Μποστ στο Μουσείο Μπενάκη, συνεχίζεται έως τις 19 Μαΐου.