ο Γιώργος Σεφέρης για την Κύπρο

 

Γιώργος Σεφέρης – Άλωνα Κύπρου 1954

Ο Γιώργος Σεφέρης αγαπούσε πολύ την Κύπρο.  Είχε μια ιδιαίτερη σχέση με το νησί, την οποία εκδήλωνε με κάθε τρόπο, είτε μέσα από το έργο του, είτε στις επιστολές ή και στα λόγια του.  Σε ένα γράμμα που είχε γράψει στην αδελφή του τον Οκτώβρη του 1954, αναφέρει για το νησί :  

«…Τον έχω αγαπήσει αυτόν τον τόπο. Ίσως γιατί βρίσκω εκεί πράγματα παλιά που ζουν ακόμη, ενώ έχουν χαθεί στην άλλη Ελλάδα… ίσως γιατί αισθάνομαι πως αυτός ο λαός έχει ανάγκη από όλη μας την αγάπη και όλη τη συμπαράστασή μας. Ένας πιστός λαός, πεισματάρικα και ήπια σταθερός. Για σκέψου πόσοι και πόσοι πέρασαν από πάνω τους: Σταυροφόροι, Βενετσιάνοι, Τούρκοι, Εγγλέζοι - 900 χρόνια. Είναι αφάνταστο πόσο πιστοί στον εαυτό τους έμειναν και πόσο ασήμαντα ξέβαψαν οι διάφοροι αφεντάδες πάνω τους. Και τώρα γράφουν στους τοίχους των χωριών τους: "Θέλομεν την Ελλάδα μας κι ας τρώγομεν πέτρες…". Θα ήθελα οι νέοι μας να πήγαιναν στην Κύπρο. Θα έβλεπαν από εκεί πλατύτερο τον τόπο μας…». 

Οδυσσέας Ελύτης

Σαν σήμερα, στις 18 Μαρτίου του 1996 έφυγε από κοντά μας ο Οδυσσέας Ελύτης. 
Με αφορμή τη σημερινή επέτειο, ακολουθεί μια δήλωση του σε συνέντευξη Τύπου που δόθηκε στις 19 Οκτωβρίου 1979, στο ξενοδοχείο Μεγάλη Βρεταννία με αφορμή την αναγγελία για τη βράβευσή του με το Νόμπελ Λογοτεχνίας.

Διαβάστε τη διορατική και επίκαιρη δήλωση του μεγάλου μας ποιητή :

«Ήδη, σας το είπα. Είναι η βαρβαρότητα. Τη βλέπω να 'ρχεται μεταμφιεσμένη, κάτω από άνομες συμμαχίες και προσυμφωνημένες υποδουλώσεις. Δεν θα πρόκειται για τους φούρνους του Χίτλερ ίσως, αλλά για μεθοδευμένη και οιονεί επιστημονική καθυπόταξη του ανθρώπου. Για τον πλήρη εξευτελισμό του. Για την ατίμωσή του. 

Οπότε αναρωτιέται κανείς: Για τι παλεύουμε νύχτα μέρα κλεισμένοι στα εργαστήριά μας; Παλεύουμε για ένα τίποτα, που ωστόσο είναι το παν. Είναι οι δημοκρατικοί θεσμοί, που όλα δείχνουν ότι δεν θ' αντέξουν για πολύ. Είναι η ποιότητα, που γι' αυτή δεν δίνει κανείς πεντάρα. Είναι η οντότητα του ατόμου, που βαίνει προς την ολική της έκλειψη. Είναι η ανεξαρτησία των μικρών λαών, που έχει καταντήσει ήδη ένα γράμμα νεκρό. Είναι η αμάθεια και το σκότος. Ότι οι λεγόμενοι «πρακτικοί άνθρωποι» -κατά πλειονότητα, οι σημερινοί αστοί- μας κοροϊδεύουν, είναι χαρακτηριστικό. Εκείνοι βλέπουν το τίποτα. Εμείς το πάν. Που βρίσκεται η αλήθεια, θα φανεί μια μέρα, όταν δεν θα μαστε πια εδώ. Θα είναι, όμως, εάν αξίζει, το έργο κάποιου απ' όλους εμάς. Και αυτό θα σώσει την τιμή όλων μας -και της εποχής μας.» 


Παλαιότερες αναρτήσεις, αφιερωμένες στον Οδυσσέα Ελύτη :

Οδυσσέας Ελύτης: Αφιέρωμα, σκέψεις

Οδυσσέας Ελύτης (αγαπημένοι στίχοι)

Οδυσσέας Ελύτης: Ομιλία κατά την απονομή του Βραβείου Νόμπελ (Στοκχόλμη, 8/12/1979) 

τάδε έφη...Οδυσσέας Ελύτης

βόλτα στη Μονή Καισαριανής

Σήμερα θα σας πάω μια βόλτα μέχρι τη Μονή Καισαριανής. Την επισκεφτήκαμε μια Κυριακή του Φεβρουαρίου.  Είχα πολλά χρόνια να βρεθώ εκεί. Η αλήθεια είναι πως δε θυμόμουν καθόλου τον περιβάλλοντα χώρο. Τέτοια ομορφιά, τόσο κοντά μου και εγώ να μην έχω αξιωθεί να την περπατήσω... Βάλτε οπωσδήποτε στο πρόγραμμα σας μια βόλτα έως εκεί...

Η Μονή αφιερωμένη στα Εισόδια της Θεοτόκου, είναι χτισμένη μέσα στο δάσος, σε υψόμετρο 350 μ. Βρίσκεται δίπλα στο κέντρο της Αθήνας σε ένα καταπράσινο περιβάλλον. Συγκεκριμένα στη δυτική πλευρά του Υμηττού.  Η πρόσβαση ως εκεί είναι πανεύκολη.

Δέος θα νιώσεις όταν θ' αντικρίσεις τους αρχαίους κίονες στο χώρο της.

Tα τελευταία χρόνια έγιναν έργα συντήρησης στη μονή. 

Είναι πραγματικά ένα στολίδι στην πόλη. 

Υπάρχουν επεξηγηματικές πινακίδες με ιστορικές πληροφορίες, οπότε θα γνωρίσεις καλύτερα την πόλη. 

Ακολουθούν φωτογραφίες από χώρους της ιστορικής Μονής Καισαριανής.

Θα ανέβει σύντομα ανάρτηση με φωτογραφίες από το "αισθητικό δάσος της Καισαριανής".

Απλά ειδυλλιακό και υπέροχο.

Ιστορικές πληροφορίες : 
Υπουργείο Πολιτισμού | Μονή Καισαριανής

παράνοια

Αν ήξερες να αφουγκράζεσαι τις σιωπές του άλλου. Αν είχες μάθει να διαβάζεις τις παρενθέσεις στο λόγο του. Τότε ίσως θα μπορούσες να ερμηνεύσεις της ζωής τα μυστήρια. Το σχολείο δε μαθαίνει πως να γεμίσεις τις "άδειες" - άνευ μαθημάτων - ώρες.  Αυτό πρέπει μόνος να το ανακαλύψεις. Δε σε δίδαξε πότε πρέπει να πάψεις να συγκρατείς το θυμό σου, πόση αξία έχει το να ξεσπάς, το να διεκδικείς το δίκιο σε μια κοινωνία. Όχι μόνο το δικό σου δίκιο, μα όλων. Το να αντιδράς στην έλλειψη σεβασμού, στην έλλειψη δικαιοσύνης στη γειτονιά σου.  Δε σου έμαθε πως η ουσία δεν κατακτάται από τη βαθμοθηρία, τις επιδόσεις ή τα χρήματα. Σου έδειξε πως να λύνεις μαθηματικά προβλήματα, μα δε σε ώθησε στο πως να αναπτύσσεις τη φαντασία σου και την προσωπική σου κριτική ικανότητα. Τιμωρεί τον αφηρημένο μαθητή, δίχως να εστιάσει στο λόγο της απροσεξίας του. 

Λένε για τους δυνατούς. Μύθος είναι. Ποτέ δε ξέρεις πόσο πολύ μπορεί να πονάει ένας άνθρωπος. Ακόμη και αν φαινομενικά δείχνει ως ο πιο δυνατός τούτου του κόσμου. Εκπαιδευμένος χρόνια να παλεύει ακριβώς αυτό τον πόνο.

Είναι παγίδα, που μπορεί να καταστρέψει τα καλύτερα μυαλά και να βουλιάξει στην άβυσσο τους πιο ισορροπημένους ανθρώπους. Η παράνοια της εποχής μπορεί να διαλύσει κάθε έννοια ζωτικότητας. Αυτή η τρέλα μπορεί άνετα να συμπαρασύρει ολόκληρη την κοινωνία. Όσοι ακόμη δεν το έχουν δει, είναι κοιμισμένοι στους αιώνια ανιαρούς λογάριθμους.  Στις εξισώσεις που δεν έσωσαν ποτέ κανέναν.

Ο φόβος δεν είναι το να χάσουμε κάποια από τις επόμενες δόσεις.

Κανένας έξυπνος άνθρωπος δε θα δεχόταν τέτοια συναλλαγή.

Πως να ελπίσεις όμως όταν παραδώσαμε τα κλειδιά στους λογιστές;

Αυτοί έχουν πάψει προ πολλού να είναι σκεπτόμενοι και άνθρωποι.