«Μπορείτε να θυμηθείτε την ιστορία που στιγμάτισε τη ζωή σας;»
Αυτό το ερώτημα τέθηκε από τους 5 νέους ηθοποιούς της παράστασης σε 80 νέους του παρελθόντος, σε παππούδες και γιαγιάδες δηλαδή, από όλη την Ελλάδα και την Κύπρο.
Η ιστορία ξεδιπλώνεται μέσα από τις προσωπικές ιστορίες της ζωής ανθρώπων της διπλανής πόρτας. Κάθε ηθοποιός ενσαρκώνει τον ηλικιωμένο/η με τον/ην οποίο/α συνομίλησε. Μια παράσταση μωσαϊκό άγνωστων ιστοριών που έγραψε η ζωή παράλληλα με την επίσημη Ιστορία. Οι ιστορίες αυτές εκτείνονται χρονικά από το 1940 και την είσοδο της Ελλάδας στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, τις μεταναστεύσεις στην Αμερική, την Κατοχή, τον Εμφύλιο, την ανέγερση του Τείχους στο Βερολίνο, τη Χούντα, την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία έως και τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας.
Οι ηλικιωμένοι πρωταγωνιστές των ιστοριών, θυμήθηκαν πως υπήρξαν πρωταθλητές κολύμβησης, δήμαρχοι, χορευτές tango στην Κοζάνη του Μεσοπολέμου, διάσημοι ποδοσφαιριστές, δολοφόνοι, δίγαμοι, πλούσιοι έμποροι του Βελιγραδίου, πάμπτωχοι φοιτητές και εργάτες στη Γερμανία, ενώ μια κυρία έγινε δασκάλα γιόγκα αμέσως μετά την απελευθέρωσή της από το στρατόπεδο συγκέντρωσης!
Η αφετηρία για τη σύλληψη της συγκεκριμένης ιδέας ήταν ο πρόσφατος χαμός του παππού του σκηνοθέτη, που έζησε όλη του τη ζωή βαρήκοος, μετά τον τορπιλισμό της Έλλης, στην οποία υπηρετούσε σαν ναύτης. Όπως λέει ο Γιάννης Καλαβριανός, «για εμένα η Έλλη είναι ένα πιθανό διαγώνισμα ιστορίας, για εκείνον ήταν η στιγμή που άλλαξε τη ζωή του, η οποία δεν ήταν πάντα όπως τη γνώρισα εγώ. Μας είναι δύσκολο να δεχτούμε πως οι παππούδες μας δεν γεννήθηκαν ηλικιωμένοι, αλλά υπήρξαν νέοι που θέλησαν να αγαπήσουν, να δουλέψουν, να γνωρίσουν τον κόσμο. Αν ακούσεις τις ιστορίες της νεότητάς τους αντιλαμβάνεσαι ότι τελικά οι άνθρωποι αναζητούμε λίγο πολύ τα ίδια πράγματα-απλώς σε διαφορετικές στιγμές της επίσημης ιστορίας- που αν τα αναγνωρίσουμε, θα οδηγηθούμε γρηγορότερα σε μια διαδικασία συμφιλίωσης με τις προηγούμενες γενιές».
Το παρήγορο και επίκαιρο μήνυμα σε όλες αυτές τις διηγήσεις, είναι πως η ζωή πάντα συνεχίζεται. Ακόμη και μέσα στις πιο δύσκολες καταστάσεις, πάντα βρίσκει το δρόμο της. Σε κάθε χρονική περίοδο όλοι πάλευαν για να βελτιώσουν τη ζωή τους. Εξ’ ου και ο υπότιτλος της παράστασης «για την αναζήτηση της ευτυχίας». Οι ηθοποιοί παρουσιάζουν εξαιρετικά τις ιστορίες, συνδυάζοντας δημοτικό τραγούδι με χειροποίητους μουσικούς ήχους, προκαλώντας συγκίνηση αλλά και γέλιο. Στο τέλος της παράστασης, όλοι οι παππούδες και οι γιαγιάδες, παρουσιάζονται μπροστά σου μέσω μιας βιντεοπροβολής...
Μια συγκινητική παράσταση, δουλεμένη με πολύ προσοχή, αγάπη και σεβασμό.
Αξίζει να την παρακολουθήσετε!
Στο bios έως και τις 20/1!
