Λέξεις, λέξεις, λέξεις, λέξεις...
Οι λέξεις δεν έχουνε καμία αξία, αν δε μπορείς να τις μετουσιώσεις σε πράξεις. Πράξεις που να αποδεικνύουν τις λέξεις και τα συναισθήματα σου.
Αν θες κάποιον, κάτι, διεκδίκησε τo. Με πράξεις, λέξεις, συναισθήματα.
Χαμένα όνειρα, μάτια που κρύβουν με αξιοπρέπεια τον πόνο τους, τις προσπάθειες δίχως το αναμενόμενο αποτέλεσμα. Εκεί στο «δίχως αποτέλεσμα» είναι που έχεις ανάγκη κοντά τους ανθρώπους σου. Στις επιτυχίες, στα χαμόγελα, στις χαρές είναι εύκολα. Στα δύσκολα όμως η παρουσία τους αποκτά μια άλλη αξία, επικυρώνεται με διαφορετικό τρόπο.
Σε βλέπω. Κρύβεις τα συναισθήματα σου, αλλά τα βράδια πονάς. Και κρυώνεις.
Η καρδιά σου μόνο μην «παγώσει». Μην σε κερδίσει η αδιαφορία και η απάθεια.
Μια αληθινή αγκαλιά μπορεί να ζεστάνει ακόμη και το πιο παγερό δωμάτιο.
Μια καρδιά με αγάπη, μπορεί να φωτίσει και τη πιο βαθιά νύχτα.
Με τις «παγωμένες» ψυχές, τι κάνεις; Θέλουν να φωνάξουν μα μένουν ανίκανες στην παραμικρή τους έκφραση. Θέλουν να δημιουργήσουν, μα αντικρίζουν πόρτες κλειστές και ψηλούς τοίχους μπροστά τους. Μια χώρα που προσπαθεί να βρει το βηματισμό και συνεχώς τον χάνει, συμπαρασύροντας ψυχές, ζωές, σταθερές.
Θες να φωνάξεις για όσα στραβά συμβαίνουν, αλλά ξέρεις ότι μετά θα σιωπήσεις πάλι.
Και τι νόημα έχει τότε αυτή η στιγμή; Αν φωνάξεις και μετά σιωπήσεις πάλι.
Δεν υπάρχει τίποτα πιο πολύτιμο από το να βρεις μια «καθαρή» ψυχή, δίχως εγωισμό, αλώβητη σε εποχή σήψης και δυσωδίας. Ψυχή καθαρή, παρ' όλη τη βρωμιά που αντικρίζει. Αν τη βρεις, θα είσαι πολύ ανόητος να τη χάσεις. Όμως τι νόημα έχουν τα «θα»;
Όλη η ανθρώπινη ιστορία είναι γεμάτη απώλειες, διχασμούς και εσύ έτυχε να γεννηθείς σε ένα κομμάτι γης που δε φημίζεται ούτε για την «ηρεμία», ούτε για τη «νηφαλιότητα», την «ενότητα» και την «ειρήνη» του. Αν δε φύγεις μακριά, όπως θα κάνουν αργά ή γρήγορα οι περισσότεροι, θα είσαι εδώ να τα ζήσεις όλα αυτά. Δεν ξέρεις πως, δεν ήσουν προετοιμασμένος για μια τέτοια ανατροπή.
Ξεφύλλισε λίγο την ιστορία του τόπου σου και θα διαπιστώσεις πως έτυχε να γεννηθείς στην πλέον ήρεμη πολιτική του περίοδο. Ως χτες. Γιατί τώρα όλα αλλάζουν.
Τα πάντα θα ανατρέπονται. Μέσα σε αυτό το φονικό, πρέπει να βρεις τον τρόπο για να κρατηθείς ζωντανός. Να συντάξεις τις φευγαλέες σου σκέψεις σε προτάσεις, να φτιάξεις παραγράφους, να χωρίσεις ενότητες, να κάνεις βήμα – βήμα τα πιο μικρά σου όνειρα πραγματικότητα, να βρεις ανθρώπους να τα μοιραστείς μαζί τους –αληθινούς σε χαρά και σε λύπη, σε επιτυχία και αποτυχία, που δε θα μένουν στα λόγια, θα μετουσιώνουν το συναίσθημα σε αγκαλιά, θα ανάβουν ένα κερί στο παγερό σκοτάδι, θα σου κρατούν σφικτά το χέρι στην κινούμενη άμμο.
Στην αλήθεια του μαζί, για να σπάσουν οι πάγοι και να νικήσει η διαφορετικότητα.
