στιγμές νάξος ΄12

ηλιοβασίλεμα στο λιμάνι

 στην Πορτάρα

βραδινή γιορτή στο λιμάνι

πανηγυρισμοί για την εορτή του πολιούχου της Νάξου

Αγ. Νικοδήμου (13 & 14/7)

ατελείωτες φωτιές στον ουρανό

βόλτα στη χώρα

put colors in your life...
| κάτι σαν παρότρυνση |

σκέψεις ταβερνιάρη εν καιρώ κρίσης 
"ποιον θα πρωτοξεχρεώνω με τον καινούργιο χρόνο"

σφουγγάρια

αστέρια του βυθού

(θα μπορούσε να γίνει και σελιδοδείκτης

για το βιβλίο που θα διαβάσεις...)

...ακολουθείς το μονοπάτι...

τι αξία έχει μια πισίνα μπροστά στο Αιγαίο;...

μηδαμινή

αδειάζεις το μυαλό

γεμίζεις το χαρτί

Νάξος, Ιούλιος 2012

Το καλοκαίρι είναι ελληνικό και ανήκει στο Αιγαίο.

Εκεί πρέπει να γεννήθηκε η ζωή, γι' αυτό εκεί αναγεννιέσαι.

Πρέπει να είσαι ευγνώμων για κάποια πράγματα στη ζωή σου.  

Πολλές περίεργα / περίπλοκα / αλλιώτικα απλοποιημένες σκέψεις... για αυτό δε ξέρω αν θα μοιραστώ κάποιες από αυτές από εδώ. 
Επικεντρώνομαι στην αξία ανθρώπων αλλά και των τόπων. 

Κάποιοι εξυψώνονται στα μάτια σου, άλλοι απαξιώνονται πλήρως. 

Παράλληλες ιστορίες οι άνθρωποι και οι τόποι. Μέσα στη σαπίλα που κυριαρχεί σήμερα, είναι σημαντικό να μπορείς να ξεχωρίζεις τι είναι πλούτος. 
Αφήνω τις περίπλοκες σκέψεις, κράτα προς το παρόν τη δροσιά των φωτο ;)

Σας υποσχέθηκα "στιγμές" στην προηγούμενη ανάρτηση... Έγινε αρχή, θ' ακολουθήσουν και άλλες!
Ελπίζω να σας ταξίδεψα έστω λίγο.

Παλαιότερες αναρτήσεις για Νάξο:
Νάξος 
κάστρο της Νάξου 
Αρχαιολογικό Μουσείο Νάξου 
Απείρανθος Νάξου

ενός λεπτού φυγή

Σας αφήνω για λίγες μέρες... 

ανάγκη για μικρή διαφυγή...

αόρατο στα μάτια

Χάζευα την πανσέληνο του Ιουλίου. 

Περίεργο το φετινό καλοκαίρι. Πέρσι υπήρχε ελπίδα...

Εφέτος τα ψέματα μπορεί να συνεχίζονται, μα οι καταστάσεις έχουν αλλάξει ριζικά.

Πόσοι μπορούν να αντέξουν την αλήθεια; Πόσοι ξέρουν τι θέλουν;

Βουτάς στη θάλασσα και αμέσως αισθάνεσαι σαν να αλλάζεις διάσταση.

Σαν να περνάς σε ένα άλλο απρόσιτο σύμπαν, γεμάτο με μυστήριο, ανεξερεύνητο, μοναδικά ανέγγιχτο. Είναι σαν να φεύγεις από αυτό τον κόσμο. Της ύλης, του χρέους, των άνευ ουσίας καταστάσεων, όλα αυτά δεν έχουν υπόσταση εκεί... 

Είναι μαγικός ο βυθός. Θες απλά μόνο να τον χαζεύεις. 
Κάθε μια βουτιά και μια είσοδος σε έναν άλλο κόσμο. Κοιτάς τριγύρω... μέσα στο γαλάζιο του θαλασσινού νερού, βλέπεις κοχύλια, φύκια, βότσαλα, αχινούς... πιάνεις κάποια και τα βγάζεις έξω στην ακτή σαν τα πιο πολύτιμα λάφυρα...

Το έχεις σκεφτεί ποτέ; Ότι ο αχινός ακανθώδης και τόσο επιθετικός εξωτερικά, κρύβει  ένα μικρό θαύμα μέσα του. Κάθομαι και τον παρατηρώ. Μέχρι και αυτό το μικρό 'δημιούργημα', μπορεί να με εκπλήσσει. Πόσοι μας εντυπωσιάζουν με εξωτερικά χαρακτηριστικά και τελικά αποδεικνύονται κενοί; Πόσοι αντίθετα κρύβουν διαμάντια μέσα τους; Πόσο μπορεί να εξαπατήσει η εικόνα.

Θυμήθηκα ξαφνικά τον Μικρό Πρίγκιπα, "Δεν βλέπεις καθαρά παρά μόνον με την καρδιά. Το ουσιώδες είναι αόρατο για τα μάτια"...

Αν σε ενδιαφέρει το ουσιώδες, ψάξτο. 
Αν μπορέσεις, σταθείς τυχερός και ικανός για να το βρεις, μην αφήσεις να φύγει από τη ζωή σου. 
Αξίζει κάθε θυσία σου, σεβασμό, υπομονή και θα χαρίζει απλόχερα πληρότητα, ολοκλήρωση, ομορφιά, ανάσες...

La Valse d' Amelie

"La Valse d' Amelie", performed by Lena Sieber & Christian Rabe

Πώς μια καθημερινή στιγμή στην πόλη γίνεται μαγική. Κοιτάξτε τόση ομορφιά και ελάχιστοι στέκονται για να την χαρούν και να την επιβραβεύσουν. 

Οι περισσότεροι προσπερνούν αδιάφοροι, βιαστικοί, πολυάσχολοι...
Αναρωτιέμαι πόσοι από αυτούς είναι ευτυχισμένοι... 
όταν δεν αφιερώνουν ούτε λίγα λεπτά να χαρούν μια τέτοια ξεχωριστή μελωδία που τους χαρίζεται δωρεάν & απλόχερα.

Ας απολαύσουμε έστω διαδικτυακά αυτούς τους καλλιτέχνες και αν κάποια στιγμή τους συναντήσουμε στο δρόμο μας, εννοείται να τους καταχειροκροτήσουμε...