Ιάκωβος Καμπανέλλης, ένας χρόνος απουσίας του

Ένας χρόνος συμπληρώνεται σήμερα από το θάνατο του Ιάκωβου Καμπανέλλη. Επιστρέφω συχνά στο λόγο του και δε θα σταματήσω να τον θαυμάζω... 

Για τη σημερινή μέρα επέλεξα να ακούσουμε μια απάντηση του, λίγο πριν "φύγει" από κοντά μας, στην ερώτηση : 

Τι θα συμβουλεύατε τους νέους;

"Αυτό που θα σας συνιστούσα, θα σας συμβούλευα. Αγαπάτε τον πλαινό σας, αγαπάτε και αυτόν που είναι πιο πέρα και τελικά ν' αγαπάτε και αυτούς ή αν όχι ν' αγαπάτε όμως να φροντίζετε και αυτόν που ήταν παλιά πρώτα εχθρός σας να μην είναι ή τουλάχιστον να μην γίνει ποτέ εχθρός σας! Εύχομαι να είσαστε ωραία, να τραγουδάτε και αντί άλλες ασχολίες που σε πάνε σε δρόμο... με κακίες, βγάζουν τα κακά ένστικτα μας, ξέρετε τι θα πει "ένστικτα", να σας πηγαίνουν στο δρόμο που είναι δημιουργικός και καλός... Περιττό να σας πω ότι ο δρόμος που μας πάει εκεί είναι ο πολιτισμός! Η μουσική μας πάει σε ωραίες σκέψεις, σε ωραία συναισθήματα. Το καλό βιβλίο ομορφαίνει τον κόσμο, όπως τον ομορφαίνουν τα βιβλία, η μουσική το ίδιο, ο καλός κινηματογράφος. Ο πολιτισμός πρέπει να είναι η ζωή του ανθρώπου πάνω στη γη, να λέμε "γεννήθηκε για να ζει ωραία" και βοήθημα μεγάλο σε αυτό είναι ο πολιτισμός. Ποιος ακούει ωραία μουσική και δεν γίνεται καλύτερος; Οι άνθρωποι που ακούνε τραγούδια όση ώρα κρατάει μια συναυλία θα έλεγα εγώ, είναι καλύτεροι από ότι είναι πριν αρχίσει η συναυλία και άμα τελειώσει.  Λοιπόν... μένετε σε μια συναυλία!"

Απόσπασμα από συνέντευξη στη διεθνή οργάνωση "Σκυτάλη της μνήμης" ("Le relais de la memoire") που πραγματοποίησε επίσκεψη μαθητών από διάφορες ευρωπαϊκές χώρες στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Μαουτχάουζεν. 
Έτσι όπως παρουσιάστηκε στην Εκδήλωση της Ο.ΝΑ.Σ. (Ομοσπονδίας Ναξιακών Συλλόγων) στις 28.1.2012 στο Πολεμικό Μουσείο προς τιμή του Ιάκωβου Καμπανέλλη.

Σχετικές αναρτήσεις, αξίζουν την επίσκεψη σας:

Ιάκωβος Καμπανέλλης, σύντομη βιογραφία
Λέξεις Ιάκωβου Καμπανέλλη
'Έβδομη μέρα της δημιουργίας'

«Ο δρόμος περνά από μέσα», Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν (Υπόγειο) (για λίγες ακόμη παραστάσεις)

Ζωοδόχου Πηγής 9*

 Παγκόσμια μέρα θεάτρου σήμερα. Τι θέση έχει το θέατρο στη ζωή σου; 

Ποιο να είναι άραγε αυτό το εγκαταλειμμένο κτίριο της φωτογραφίας;

Ένα από τα απογεύματα της προηγούμενης εβδομάδας, κατηφορίζοντας τη Ζωοδόχου Πηγής, στάθηκα λίγο έξω από το συγκεκριμένο κτίριο.  
Σχεδόν πάντα, ίσως και ασυναίσθητα σταματώ. Κοίταξα λίγο την παρακάτω
 μαρμάρινη επιγραφή, γεμάτη μουτζούρες...

 

"Το 1942 κατοικούσε και ίδρυσε 

την πρώτη Σχολή Θεάτρου Τέχνης ο Κάρολος Κουν"

"Ανεγέρθη το 1925 από τον αρχιτέκτωνα Ηλ.Α.Κουρμούλη εκ Σμύρνης"

Σε αυτό το κτίριο, ο Κάρολος Κουν το 1942 μέσα στα χρόνια της γερμανικής κατοχής, δη­μιούρ­γη­σε το Θέ­α­τρο Τέχνης και τη Σχο­λή του.  Για την προ­ε­τοι­μα­σία των πα­ρα­στά­σεων χρησιμοποιούσε έ­να δω­μά­τιο στην αυ­λή αυτού του 
διώ­ρο­φου ε­πί της ο­δού Ζωο­δό­χου Πη­γής 9... 

Στο δωμάτιο μιας αυλής της οδού Ζωοδόχου Πηγής 9 ξεκίνησε τις πρόβες στην «Αγριόπαπια» του Ίψεν, με μαθητές της Σχολής και με τον ίδιο σκηνοθέτη και ηθοποιό. Μέ­χρι το 1954, έδινε τις παραστάσεις σε διάφορα θέατρα που του παραχωρούσαν. 

Τράβηξα λίγες γρήγορες φωτογραφίες με το κινητό μου.
 Σκέφτηκα πόσο ελάχιστα γνωρίζουμε την ιστορία των κτιρίων της πόλης, 
πόσο ελάχιστα ενδιαφερόμαστε για να μάθουμε τι κρύβουν 
πίσω από τις όψεις που κάποιοι καταστρέφουν...

Πόσο εύκολα θάβουμε ιστορία, θησαυρούς, ανθρώπους. 
Πόσο εύκολα παραμορφώνουμε οτιδήποτε
 αδυνατούμε να αντιληφθούμε τη σπουδαιότητα του... 

Πόσο ελάχιστα σεβόμαστε το έργο ανθρώπων,

πόσο θα άλλαζε η καθημερινότητα και η ζωή του καθένα 
αν είχαμε τη διάθεση ν'ακούσουμε μερικές φωνές.

"Ο όχλος, το πλήθος, ο μέσος όρος...

Το χειρότερο περιβάλλον για να μπορέσει να ζήσει ένας άνθρωπος

που μπορεί να σκεφτεί..."
(Ίψεν)

*Αν το σκεφτείς, ακριβώς σαν 'ζωοδόχο πηγή' λειτούργησε εκείνη την εποχή αυτό
 το συγκεκριμένο κτίριο για την Αθήνα... 


Κάποιες παλιότερες σχετικές αναρτήσεις του blog, 
αν θέλετε κάντε μια διαδικτυακή βόλτα:

Αφιέρωμα στον Κάρολο Κουν

Όρνιθες, Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν

Κάρολος Κουν, αφιέρωμα από εκπομπή "Παρασκήνιο"

27 Μαρτίου 2012: Μήνυμα Παγκόσμιας Ημέρας Θεάτρου

ΜΗΝΥΜΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΗΜΕΡΑΣ ΘΕΑΤΡΟΥ 2012 από τον John Malkovich

"Είναι τιμή μου που το Διεθνές Ινστιτούτο Θεάτρου της Ουνέσκο μου ζήτησε να χαιρετίσω την 50η επέτειο της Παγκόσμιας Ημέρας Θεάτρου. Θα απευθυνθώ σύντομα στους συνάδελφους του θεάτρου, φίλους και συντρόφους. 


Μακάρι η δουλειά σας να είναι πειστική και αυθεντική. Μακάρι να είναι βαθιά, συγκινητική, στοχαστική και μοναδική. Μακάρι να μας βοηθά να στοχαζόμαστε τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος και μακάρι αυτός ο στοχασμός να είναι ευλογημένος με θάρρος, ειλικρίνεια, ανυποκρισία και χάρη.

Μακάρι να είστε σε θέση να ξεπερνάτε τις αντιξοότητες, τη λογοκρισία, τη φτώχεια και το μηδενισμό, αφού είναι σχεδόν βέβαιο ότι πολλοί από εσάς θα είστε υποχρεωμένοι να το κάνετε. Μακάρι να είστε ευλογημένοι με ταλέντο και αυστηρότητα για να μας διδάξετε πώς χτυπά η καρδιά σε όλη την πολυπλοκότητα της και να έχετε την περιέργεια και την ταπεινότητα να το κάνετε έργο ζωής. Και μακάρι οι καλύτεροι από εσάς – γιατί μόνο οι καλύτεροι από εσάς, και μόνο σε εξαιρετικά σπάνιες και σύντομες στιγμές, – να καταφέρετε να διατυπώσετε το βασικότερο των ερωτημάτων: «Με ποιό τρόπο ζούμε;» Καλή τύχη!"

John Malkovich

Ο εορτασμός της Παγκόσμιας Ημέρας Θεάτρου καθιερώθηκε το 1962 από το Διεθνές Ινστιτούτο Θεάτρου (Δ.Ι.Θ.). Γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 27 Μαρτίου από την παγκόσμια θεατρική κοινότητα. Το Εκτελεστικό Συμβούλιο του Δ.Ι.Θ. επιλέγει κάθε φορά μια διεθνώς αναγνωρισμένη προσωπικότητα του θεάτρου από μια χώρα-μέλος του για να γράψει μήνυμα, το οποίο διαβάζεται σε όλα τα θέατρα και μεταδίδεται από τα Μ.Μ.Ε σε όλον τον κόσμο. Το μήνυμα για την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου έχουν γράψει μεταξύ άλλων οι: Ζαν Κοκτώ, Άρθουρ Μίλερ, Λώρενς Ολίβιε, Ζαν Λουί Μπαρώ, Πήτερ Μπρουκ, Πάμπλο Νερούδα, Ευγένιος Ιονέσκο, Λουκίνο Βισκόντι, Μάρτιν Έσλιν, Ιάκωβος Καμπανέλλης, Αριάν Μνουσκίν, Ρομπέρ Λεπάζ, Αουγκούστο Μποάλ, Τζούντι Ντεντς κ.ά. Φέτος το μήνυμα έγραψε ο Αμερικανός ηθοποιός, παραγωγός, σεναριογράφος, συγγραφέας και σκηνοθέτης John Malkovich. Το μήνυμα της Παγκόσμιας Ημέρας Θεάτρου διαβάζεται σε κάθε θέατρο πριν από την παράσταση της 27ης Μαρτίου.

Τάδε έφη...Αντόνιο Ταμπούκι

"Πιστεύω ότι μετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου, τα παλιά πολιτικά κόμματα παρέμειναν. Αλλά χωρίς περιεχόμενο. Είναι σαν άδεια κουτιά. Αλλά όλα αυτά τα άδεια κουτιά εξακολουθούν να καταλαμβάνουν τις πολυθρόνες τους. Πιστεύω ότι υπάρχει μια κρίση της δημοκρατίας με την έννοια της μορφής, της φόρμας. Πιστεύω, λοιπόν, ότι πρέπει να τη διαχειριστούμε μ' έναν διαφορετικό τρόπο. Είναι υπερβολικά έμμεση η δημοκρατία μας. Επομένως πρέπει να βρούμε μια μορφή δημοκρατίας στην οποία θα υπάρχει μεγαλύτερη συμμετοχή της κοινωνίας των πολιτών. Αρκετές φορές δεν αξίζουμε αυτού του επιπέδου τα κόμματα. Γιατί εμείς είμαστε καλύτεροι από αυτά..."

Εφ. Καθημερινή, 19/06/11, 
απόσπασμα από μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη του.

Δυστυχώς σήμερα έφυγε από τη ζωή ένας από τους πιο αγαπημένους  μου συγγραφείς, ο Antonio Tabucchi.

Αυτό το post ως ένας μικρός αποχαιρετισμός, καλό του ταξίδι.

Πρόταση βιβλίου : Έτσι ισχυρίζεται ο Περέιρα