25 Ιουλίου 2011

Μιχάλης Κακογιάννης (11 Ιουνίου 1922 - 25 Ιουλίου 2011)


Ο Μιχάλης Κακογιάννης, ο δημιουργός της «Στέλλας» και του «Ζορμπά», έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 89 ετών. Το όνομα του είναι συνδεδεμένο με την ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου και θεάτρου. Η πορεία του περικλείει μια ολόκληρη εποχή του ελληνικού πολιτισμού...

Ο Μιχάλης Κακογιάννης, γιος της Αγγελικής και του Παναγιώτη Κακογιάννη, γεννήθηκε στη Λεμεσό της Κύπρου, στις 11 Ιουνίου του 1921, και σπούδασε Νομική, Δραματικές Τέχνες και σκηνοθεσία στο Λονδίνο. Σχεδόν ολόκληρο το διάστημα που βρισκόταν στο Λονδίνο, εργάστηκε στην ελληνική υπηρεσία του BBC, στην αρχή ως μεταφραστής και εκφωνητής, και αργότερα, σε ηλικία μόλις 22 χρόνων, ανέλαβε τη διεύθυνση της «Κυπριακής Ώρας».

Το 1947, ξεκίνησε την καριέρα του στο Θέατρο της Αγγλίας ως ηθοποιός, γρήγορα όμως τον κέρδισε η σκηνοθεσία και το 1953 ήρθε στην Ελλάδα. Το 1954, με την κινηματογραφική ταινία «Κυριακάτικο Ξύπνημα», ο Μιχάλης Κακογιάννης έκανε την αρχή της διεθνούς σκηνοθετικής του καριέρας. Η «Στέλλα», το «Κορίτσι με τα μαύρα», το «Τελευταίο ψέμα» η τριλογία του: «Ηλέκτρα», «Τρωάδες» και «Ιφιγένεια» και ο «Ζορμπάς» είναι μερικές μόνο από τις ταινίες του που διαγωνίστηκαν και προβλήθηκαν στα εγκυρότερα φεστιβάλ παγκοσμίως και απέσπασαν πολλά βραβεία και τιμητικές διακρίσεις. Στις ταινίες του συνεργάστηκε με μεγάλους Έλληνες ηθοποιούς, αλλά και με γνωστούς και καταξιωμένους ηθοποιούς της Αμερικής και της Ευρώπης.

Πέρα από τη σκηνοθεσία στον κινηματογράφο, σε εγχώριες αλλά και διεθνείς συμπαραγωγές, ο Μιχάλης Κακογιάννης έχει επίσης σκηνοθετήσει πολλές θεατρικές παραστάσεις και παραστάσεις όπερας στην Ελλάδα, τις Η.Π.Α., τη Γαλλία και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Έχει, επίσης, γράψει και έχουν εκδοθεί σενάρια και μεταφράσεις κινηματογραφικών και θεατρικών έργων, ενώ έχει γράψει και στίχους γνωστών ελληνικών τραγουδιών.

Έργο του Μιχάλη Κακογιάννη είναι και ο νυχτερινός φωτισμός των μνημείων της Ακροπόλεως, τον οποίο εκείνος πρώτος οραματίσθηκε και για την επίτευξη του οποίου ίδρυσε το σύλλογο «Οι Φίλοι της Αθήνας», εξασφαλίζοντας τις υπηρεσίες του διάσημου Γάλλου φωτιστή Pierre Bideau και αναλαμβάνοντας τη χρηματοδότηση όλων των απαραίτητων μελετών.

Το 2004, ο Μιχάλης Κακογιάννης συνέστησε το κοινωφελές ίδρυμα με την επωνυμία «Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης» με σκοπό τη μελέτη, υποστήριξη και διάδοση των τεχνών του θεάτρου και του κινηματογράφου, καθώς και την καταγραφή και διαφύλαξη των δημιουργημάτων των τεχνών αυτών, ενώ το φθινόπωρο του 2009 ξεκίνησε η λειτουργία του Πολιτιστικού Κέντρου του Ιδρύματος που βρίσκεται στην οδό Πειραιώς 206, στον Ταύρο.

Για την προσφορά και το έργο του, ο Μιχάλης Κακογιάννης έχει τιμηθεί με πολλές διακρίσεις στην Ελλάδα, την Κύπρο και το εξωτερικό. Έχει τιμηθεί με τον Ταξιάρχη του Χρυσού Φοίνικα (Ελλάδα), τον Ταξιάρχη των Γραμμάτων και Τεχνών (Γαλλία), τον Μεγαλόσταυρο του Τάγματος του Μακαρίου του Γ’ (Κύπρος) και το Special Grand Prix of the Americas (Μόντρεαλ). Έχει βραβευτεί από την Ακαδημία Αθηνών για την προσφορά του στο έθνος, από το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για το συνολικό έργο του, για έργο ζωής στα Ιεροσόλυμα, για έργο ζωής από το American Hellenic Institute στην Ουάσιγκτον και στο Κάιρο. Έχει ανακηρυχθεί Επίτιμος Δημότης στη Λεμεσό, στο Montpellier (Γαλλία) και στο Ντάλας (Τέξας, Η.Π.Α.) και έχει αναγορευθεί Διδάκτωρ Τεχνών στο Columbia College (Σικάγο, Η.Π.Α.), Επίτιμος Διδάκτωρ στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, στο Πανεπιστήμιο Κύπρου καθώς και στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. 

γατόνια






...χαδιάρικα, αλήτικα, αυθόρμητα, συντροφικά,
η αγάπη μου για τα 'γατόνια' είναι γνωστή :)
μερικές πόζες από κάποια αγαπημένα πλασματάκια
για την αρχή αυτής της εβδομάδας...

23 Ιουλίου 2011

γιατί σωπαίναν.. οι Ποιητές τους;


Σε Σκοτεινούς Καιρούς

Δε θα λένε: Tον καιρό που η βελανιδιά τα κλαδιά της ανεμοσάλευε.

Θα λένε: Tον καιρό που ο μπογιατζής τσάκιζε τους εργάτες.

Δε θα λένε: Tον καιρό που το παιδί πετούσε βότσαλα πλατιά στου ποταμού το ρέμα.

Θα λένε: Tον καιρό που ετοιμάζονταν οι μεγάλοι πόλεμοι.

Δε θα λένε: Tον καιρό που μπήκε στην κάμαρα η γυναίκα.

Θα λένε: Tον καιρό που οι μεγάλες δυνάμεις

συμμαχούσαν ε ν ά ν τ ι α στους εργάτες.

Mα δε θα λένε: Ήτανε σκοτεινοί καιροί.

Θα λένε: Γιατί σωπαίναν.. οι Ποιητές τους;

18 Ιουλίου 2011

ζωή ποδήλατο


...Πάμε μια βόλτα στο "κέντρο μου"... 
"Ζωή ποδήλατο"... στη ζεματιστή καλοκαιρινή Αθήνα...
Επιτρέποντας στις ζωγραφιστές νότες να δώσουν αλλιώτικο ρυθμό.

Σε σοκάκια της Πλάκας τριγυρνά η ψυχή μου...
περνάει από τα ανοικτά παράθυρα...
ξεκουράζει το νου...
το ...καθιερωμένο... πέρασμα από το Ηρώδειο...
...ποτέ δεν το χορταίνει...
κατέβασμα πίσω
στη δροσιά του ελαιώνα
...καθώς το ηλιοβασίλεμα αγγίζει τα δέντρα..
...κάτω από την Ακρόπολη...
...Στροφή προς στα στενά...
κάποιες μορφές των τοίχων σαν να μου ψιθυρίζουν...
"άνοιξε κ εσύ το κλουβί, ελευθερώσου......"
...κρυφοκοιτάζω άλλες...
...και κοντοστέκομαι στη σαύρα της γωνίας...
...ένα ψάρι στο δρόμο...
...όπου η "φαντασία ζει"
...Σάτιρα καλλιτέχνη
σε αληθινά σενάρια ζωής...
"Κλείσε τα αυτιά..."
μήπως προλάβεις, πρώτα τους πολέμους μέσα σου...

"Ξέρω πως ποτέ δε σημαδεύουνε στα πόδια.
Στο μυαλό είναι ο Στόχος
το νου σου ε;"
(Κ. Γώγου)
...Ότι και αν ακούς, το έμαθες πια καλά,
...οι αληθινοί ιδεαλιστές σπανίζουν,
είναι και θα είναι η μειοψηφία
 ...σε μια σουρεαλιστική πραγματικότητα...
οι μάσκες...
 ...έχουν πέσει προ πολλού...
 ...μπαίνω στο Ζάππειο, φτάνω στο Καλλιμάρμαρο.
Σταματώ και παρατηρώ το πελώριο άγαλμα.
...Περνάω συχνά από αυτό το σημείο
μα πρώτη φορά διάβασα τις χαραγμένες λέξεις στη βάση του :
"Εγώ πεθαίνω όμως εσείς
να είσθε μονοιασμένοι
και να βαστήξετε
την πατρίδα"
Related Posts with Thumbnails