23 Ιουνίου 2011

Ακύρωση του 16ου Αντιρατσιστικού Φεστιβάλ στο Πάρκο Γουδί και Μεταφορά του στις πλατείες!

 

Δελτίο τύπου του φεστιβάλ
(24-25&26 Iουνίου)

Οι κινητοποιήσεις που ξεκίνησαν στις 25 Μάη παίρνουν τις διαστάσεις γενικού ξεσηκωμού και δημιουργούν ένα καινούργιο πολιτικό δεδομένο. Για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες, μια κυβέρνηση κλυδωνίζεται από το “πεζοδρόμιο”. Για πρώτη φορά από την ψήφιση του Μνημονίου, η αντίσταση εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων αρχίζει να δημιουργεί την ελπίδα ότι μπορεί να υπάρξει διέξοδος από το τέλμα της κοινωνικής ερήμωσης που προκαλούν τα μέτρα της κυβέρνησης και της τρόικας. Για πρώτη φορά από τη Μεταπολίτευση, χιλιάδες αγκαλιάζουν το αίτημα για άμεση δημοκρατία κι έναν τρόπο άσκησης πολιτικής που θα στηρίζεται στην εν σώματι συμμετοχή όλων. Οι πλατείες γκρεμίζουν τείχη και γράφουν Ιστορία!

Στις παρούσες κοινωνικές συνθήκες το Συντονιστικό του Αντιρατσιστικού Φεστιβάλ αποφάσισε τη “μεταφορά” του φετινού Φεστιβάλ από το Πάρκο Γουδή στους δρόμους και στις πλατείες της πόλης. Γιατί πιστεύουμε πως οι ζωές και η ευημερία όλων μας, ντόπιων και μεταναστών/ριων, κρίνονται φέτος πολύ περισσότερο στους δρόμους και στις πλατείες των πόλεων που ζούμε. Δίνουμε λοιπόν ραντεβού με όλους και όλες που στηρίζουν και συμμετέχουν στο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ, άτομα, οργανώσεις, συλλογικότητες, μεταναστευτικές κοινότητες, στις πλατείες, για να να δυναμώσουμε τον αγώνα ενάντια στο Μεσοπρόθεσμο, για να αναδείξουμε τα αιτήματα και τα προβλήματα των μεταναστών/ριων για να ενισχύσουμε τον κοινό αγώνα όλων των ανθρώπων που κατοικούν σε αυτή τη χώρα για δικαιοσύνη, ισότητα και αξιοπρέπεια.

Το Συντονιστικό του Αντιρατσιστικού Φεστιβάλ

*Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα Φεστιβάλ, αποφασίζει να διαμορφώσει το πρόγραμμα του. Αντί να πραγματοποιηθεί στο Άλσος Γουδί, θα μεταφερθεί στους δρόμους και στις πλατείες της πόλης. Μένει να δούμε το αποτέλεσμα..

 http://www.antiracistfestival.gr/

22 Ιουνίου 2011

...γίνε η αλλαγή που θες να δεις...

 ...ξανά στην πλατεία, όλοι οι δρόμοι εκεί οδηγούν...
όποτε, όσο μπορεί ο καθένας μας να πηγαίνει!
..σήμερα πήγα με το ποδηλατάκι μου..
..για 28η μέρα, γεμάτη κόσμο..
..ένας μετανάστης μου έδωσε ένα φυλλάδιο για συναυλία..
Τον ρώτησα τι αφορά, σχετιζόταν κατά του ρατσισμού. 
Το χαμόγελο του ήταν ό,τι καλύτερο στο τέλος της μέρας.
..η μόνη λύση είναι η Ανθρωπιά (!)
..τα συνθήματα "μιλάνε" καλύτερα..
 ..ήμουν στο Σύνταγμα όμως και στις 16/6, ημέρα γενεθλίων του ΓΑΠ, όπου είχε ξανά την τιμητική του.. Τούρτα, γλυκά πάνω στην αφίσα του και ευχές!

..περισσότερα για τη συγκεκριμένη συναυλία εδώ:

21 Ιουνίου 2011

Ευρωπαϊκή γιορτή της Μουσικής με δωρεάν εκδηλώσεις


Την ημέρα του θερινού ηλιοστασίου και μεγαλύτερη μέρα του έτους, 21η Ιουνίου, γιορτάζει η Ευρώπη την Γιορτή της Μουσικής, για 10η συνεχή χρονιά. Εκδηλώσεις από κλασσική, jazz, hip-hop, rock, dance μέχρι και παραδοσιακή μουσική λαμβάνουν χώρα δωρεάν για το κοινό, από τις 20 έως τις 22 του μήνα, σε πολλές πόλεις της Ελλάδας!

Με την υποστήριξη δημοτικών, κρατικών, ιδιωτικών και θεσμικών φορέων, η Ευρωπαϊκή Γιορτή της Μουσικής θέλει να ενθαρρύνει τις ανταλλαγές καλλιτεχνών και οργανώνει όσο το δυνατόν περισσότερες μουσικές εκδηλώσεις ανά την Ελλάδα, οι οποίες είναι πάντα ΔΩΡΕΑΝ από όλους και για όλους.

Δείτε αναλυτικά το πρόγραμμα των εκδηλώσεων ΕΔΩ

Η Γιορτή της Μουσικής θεσπίστηκε αρχικά στη Γαλλία, το 1982, και το 1985 εξαπλώνεται έξω από τα Γαλλικά σύνορα, με τον ίδιο σκοπό και με τους ίδιους κανόνες. Η Αθήνα, 1η Πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης το 1985, με πρωτοβουλία της Μελίνας Μερκούρη είναι η πρώτη πόλη εκτός Γαλλίας στην οποία πραγματοποιήθηκε η Γιορτή. To 1999 ιδρύεται η Μ.Ε.Σ.Ο. (Μουσικές Εκδηλώσεις Συντονισμός Οργάνωση) αποκλειστικός εκπρόσωπος του θεσμού στην Ελλάδα και με σκοπό την προώθηση του.


20 Ιουνίου 2011

σκοπός


Βουτώ στη θάλασσα.  Το μυαλό να αδειάσει. 
Κινήσεις γρήγορες. Δεξιά, αριστερά τα χέρια. 

Μια κόκκινη τσαμαδούρα στα ανοικτά. Βάζω σκοπό να τη φτάσω.  
Όσο πιο γρήγορα, με κινήσεις δεξιά και αριστερά.. Ανάσα σταθερή.
"Μη κλέβεις!", προστάζω τον εαυτό μου..  "Ώπ! Φτάσαμε στον κόκκινο μας στόχο!"  Αγκαλιάζω τον κόκκινο ντενεκέ που επιπλέει στα ανοικτά και παριστάνει τη τσαμαδούρα.  Χαζεύω στο βυθό. Παρατηρώ το σκοινί που ενώνει τη τσαμαδούρα με την άγκυρα.  Βάζω σκοπό να βουτήξω να τη φτάσω. "Μέχρι την άγκυρα, να τη πιάσεις", μονολογώ ξανά.  Ανάσα και βουτιά! "Την έφτασα!", σκέφτομαι καθώς την προσεγγίζω.  
Έπειτα στρέφω προς τα πάνω και υψώνομαι.  Χαζεύω το απόλυτο γαλάζιο καθώς ανεβαίνω προς την επιφάνεια. Κάπως έτσι θα μπορούσε να ήταν το χρώμα του παραδείσου. Παραπέρα ένα ξύλινο καΐκι. Τα κύματα σκάνε πάνω του. "Πρέπει να αγγίξω τη ξύλινη πλώρη του"...
Για μια στιγμή μου έρχονται σαν ανάμνηση, τα καλοκαίρια των παιδικών χρόνων.  Σαν παιδί.. όταν κάθε βότσαλο, κάθε κοχύλι, κάθε βουτιά από άλλο βράχο, είχε και μια άλλη ξεχωριστή αξία. Τότε που η θάλασσα ήταν η "ανταμοιβή" μετά από μια σχολική χρονιά. Τότε που το μυαλό έπλαθε φανταστικές ιστορίες και τις ζούσε. Τα παιδικά καλοκαίρια που η ζωή είχε μικρούς προσιτούς καθημερινούς χαρούμενους στόχους. Τώρα αυτές τις τόσο δύσκολες μέρες, έρχονται στο μυαλό και δημιουργούν μια γλυκόπικρη γεύση. Δε θα ήθελα ποτέ να ζούσα σε χώρα δίχως θάλασσα. 

Ίσως δε το συνειδητοποιούμε, μα η ζωή αποκτά αξία, ουσία και οντότητα μέσα από τους μικρούς ή μεγάλους στόχους που θέτουμε και τον αγώνα μας να τους προσεγγίσουμε.  Τα όνειρα και οι σχέσεις μας, είναι όλα όσα μας κρατούν ζωντανούς. Αυτά μας δίνουν τη δύναμη, θέληση για συνέχεια.  Μερικές φορές όταν τα κατακτούμε, αυτομάτως κάτι σαν να χάνετε. Αμέσως η ψυχή του δημιουργικού ατόμου σαν να κλονίζετε, ψάχνει να βρει επόμενο σκοπό. Όταν η καθημερινότητα παύει να τροφοδοτεί, τότε αυτομάτως και η ζωή χάνεται. Είναι πολύ σκληρό να στερείσαι από σκοπούς.

Ο ήλιος στεγνώνει τις σταγόνες του θαλασσινού νερού στο σώμα. Στέκομαι στην άκρη του βράχου, πάντα εδώ έρχομαι. Σε καλές, επιτυχημένες, μα και σε δύσκολες στιγμές. Στέκομαι, ακούω τα κύματα. Από μικρή, εδώ η ψυχή συναντά τη ψυχή. Αποτελεί ένα δυνατό 'συνάντημα'. Ίσως κενού, που αναζητά τον επόμενο σκοπό. Σε καιρούς εξαιρετικά άνυδρους.

Related Posts with Thumbnails