debtΟcracy

Εδώ μπορείτε να διαβάσετε το post του Pitsirikou,

ακολουθεί απόσπασμα:

"Η Ελλάδα είναι στριμωγμένη πάρα πολύ άσχημα και δεν πρόκειται να την γλιτώσει με τίποτα – μας περιμένουν πολύ «ενδιαφέροντα» χρόνια και οι περισσότεροι το γνωρίζουμε.

Το θέμα είναι αν ο ελληνικός λαός θα απαιτήσει και θα καταφέρει να μάθει πόσα χρωστάει, σε ποιους και με τι όρους έχουν συναφθεί τα δάνεια. Δηλαδή, αν θα καταφέρουμε να μάθουμε και να δούμε το «λογαριασμό». Μέχρι τώρα, αυτό δεν έχει συμβεί και κανείς δεν κάνει κουβέντα – επικρατεί σκοτάδι και άκρα του τάφου σιωπή, ενώ η χρεοκοπία συνεχίζει να παρουσιάζεται ως φυσικό φαινόμενο. Δεν αποκλείεται να είμαστε και ματιασμένοι.

Και τι νόημα έχει η Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου για το δημόσιο χρέος, αφού δεν έχουμε ελπίδα σωτηρίας; Το νόημα είναι πως με την Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου θα αποκαλυφθούν –έστω για κάποιο ποσοστό του χρέους- οι συμφωνίες και οι μίζες που δόθηκαν, όπως και τα ονόματα αυτών που υπέγραψαν τις συμφωνίες και πήραν τις μίζες. Θα μάθουμε για τις υπερτιμολογήσεις των δημοσίων έργων, όπως και τα ονόματα αυτών που έκαναν και επωφελήθηκαν από τις υπερτιμολογήσεις.

Ναι, η Ελλάδα χρεοκόπησε. Πάει πολύ, όμως, να κυκλοφορούν ελεύθερα, ωραία και πλούσια όλα αυτά τα λαμόγια, και όχι μόνο να κυκλοφορούν αλλά να συνεχίζουν να κυβερνούν τη χώρα και να αρπάζουν νέες μίζες. Εντάξει, χρεοκοπήσαμε – αυτό δεν σημαίνει πως είμαστε απαραίτητα και βλαμμένοι.

Η δημιουργία Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου θα έπρεπε να είναι επιθυμητή από όλους. Θα έπρεπε όλοι να είναι χαρούμενοι και να την αποζητούν με λατρεία. Διαφάνεια – όλα στο φως. Καθαρός ουρανός, αστραπές δεν φοβάται.

Κατά την ταπεινή μου γνώμη, οι Έλληνες σήμερα χωρίζονται σε δυο κατηγορίες: σε αυτούς που τα «έφαγαν» και σε αυτούς που δεν τα «έφαγαν». Ας μετρηθούμε λοιπόν. Όποιος δεν τα «έφαγε» και δεν φοβάται πως μπορεί το όνομά του να βρεθεί γραμμένο στο «λογαριασμό», ας υπογράψει την έκκληση για τη δημιουργία Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου για το δημόσιο χρέος.

Την οικονομική κατάρρευση και τα δεινά της δεν μπορούμε πια να τα αποφύγουμε. Ας προσπαθήσουμε τουλάχιστον να σώσουμε την αξιοπρέπειά μας. Και να απαλλαγούμε από τη Μαφία.

Εδώ διαβάζετε και –αν συμφωνείτε- υπογράφετε την έκκληση για τη δημιουργία Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου επί του ελληνικού δημοσίου χρέους.

Το «Debtocracy» έχει ήδη ξεπεράσει κατά πολύ τα 500 χιλιάδες views στο Διαδίκτυο, ενώ δεν είναι γνωστός ο αριθμός αυτών που το έχουν δει σε DVD. Μπορείτε να το κατεβάσετε από torrents και να το προωθήσετε σε ανθρώπους που δεν έχουν πρόσβαση στο Διαδίκτυο. Επίσης, θα υπάρξουν προβολές σε κινηματογραφικές αίθουσες αλλά και σε πολλές άλλες εκδηλώσεις. Να το δείτε και να το προωθήσετε σε φίλους και γνωστούς. Μαζί το γυρίσαμε.

o Χαμένος καιρός

φωτο του Robert Doisneau

Ο ΧΑΜΕΝΟΣ ΚΑΙΡΟΣ

Μπρος στης φάμπρικας την πύλη

ο εργάτης άξαφνα σταματά

τον τράβηξε η καλοκαιριά απ’ το μανίκι

κι όπως γυρνά

και κοιτάζει τον ήλιο

ολοκόκκινο ολοστρόγγυλο

να χαμογελά στο μολυβένιο του ουρανό

του κλείνει φιλικά

το μάτι.

Πες μου λοιπόν σύντροφε Ήλιε

δεν το βρίσκεις

ηλίθιο

μια τέτοια μέρα να τη δίνεις

σ' ένα αφεντικό;

Ζακ Πρεβέρ

ο Διονύσης Σαββόπουλος εμπνεύστηκε το τραγούδι «Εγερτήριο»,

το οποίο είναι πιο γνωστό με τον τίτλο «Ήλιε-Ήλιε αρχηγέ», 

από το παράπάνω ποίημα του Ζακ Πρεβέρ

22η Έκθεση Βιβλίου 2011 στην πλατεία Κλαυθμώνος

(8-21 Απριλίου 2011) 

στην πλατεία Κλαυθμώνος

Η ανοιξιάτικη έκθεση βιβλίου μετακομίζει μετά από 21 χρόνια από τον υπαίθριο χώρο του Ζαππείου, σε ένα ιστορικό και πολύ κεντρικό σημείο της Αθήνας, την πλατεία Κλαυθμώνος.

Φέτος το Επαγγελματικό Σωματείο Εκδοτών Βιβλιοπωλών Ελλάδος έκρινε, εξ αιτίας και της οικονομικής κρίσης, ότι θα πρέπει, για πρώτη φορά, να λειτουργήσει την έκθεση περισσότερες ώρες σε πιο κεντρικό σημείο για να μπορεί να την επισκεφτεί περισσότερο κοινό με μεγαλύτερη ευκολία.

Έτσι επιλέχθηκε η πλατεία Κλαυθμώνος, σημείο εύκολης πρόσβασης και κόμβος πολλών συγκοινωνιών.

Οι ώρες λειτουργίας της 22ης Έκθεσης Βιβλίου είναι, καθημερινά και Κυριακές, από τις 11:00 το πρωί έως τις 22:00 το βράδυ και η έκθεση θα διαρκέσει μέχρι Μεγάλη Πέμπτη 21 Απριλίου.

Παίρνουν μέρος περίπου 100 εκδότες (λόγω της οικονομικής κρίσης έχει περιοριστεί ο αριθμός των εκδοτών που παίρνουν μέρος) με 40.000 τίτλους, όπου το 60% είναι βιβλία που έχουν εκδοθεί την τελευταία πενταετία.

Σκοπός της έκθεσης δεν είναι μόνο οι πωλήσεις των βιβλίων, αλλά κυρίως η έκθεση έχει ενημερωτικό χαρακτήρα.

Ενημερώνει το ελληνικό κοινό για την παγκόσμια και ελληνική πνευματική παραγωγή και μέσα από τα βιβλία για τα προβλήματα που απειλούν τον πλανήτη Γη και τη ζωή πάνω σε αυτόν. Την απειλή από τα πυρηνικά εργοστάσια, τη δηλητηρίαση της τροφικής αλυσίδας, τα γενετικά τροποποιημένα τρόφιμα , την κατασκευασμένη οικονομική κρίση.

Με το διάβασμα ενός βιβλίου, λογίζομαι ελεύθερα, τις απάτες και τα ψέματα του πολιτικοοικονομικού κατεστημένου, ονειρεύομαι και αγωνίζομαι για ένα καλύτερο αύριο.

Μέσα σε όλα αυτά τα θλιβερά που συμβαίνουν σήμερα έχουμε και αισιόδοξα μηνύματα: Θα κληρώνουν κάθε βράδυ ένα LAPTOP (φορητό υπολογιστή) με οθόνη 15' με τεχνική υποστήριξη για δυο χρόνια από το Πλαίσιο, καθώς και μια εικοσάτομη οικολογική εγκυκλοπαίδεια. Η αξία των δώρων κάθε μέρα είναι 1.000€.

Οι πελάτες που θα κάνουν αγορά από τον ίδιο εκδότη τουλάχιστον 10 ευρώ θα προσέρχονται στη γραμματεία για να συμπληρώσουν ένα κουπόνι με το όνομα και το τηλέφωνο τους και θα το τοποθετούν μόνοι τους στο ειδικό κουτί που θα υπάρχει γι αυτό το λόγο μέσα στη γραμματεία.

Κάθε βράδυ θα γίνεται κλήρωση. Πελάτες θα τραβούν δυο νούμερα και το πρώτο θα κερδίζει το LAPTOP και το δεύτερο την εικοσάτομη έγχρωμη εγκυκλοπαίδεια δερματόδετη. Αμέσως θα ειδοποιείται τηλεφωνικά ο αναγνώστης που κληρώθηκε το κουπόνι του. Τα ονόματα των νικητών θα βρίσκονται αναρτημένα στο περίπτερο της γραμματείας.

Το σωματείο Ε.Σ.Ε.Β.Ε. που διοργανώνει την Έκθεση Βιβλίου καλεί όλους τους φίλους του βιβλίου να την επισκεφτούν και μέσα απο την πνευματική ανάταση να σταθούν όρθιοι και να αγωνιστούν για ένα καλύτερο αύριο.

..η έβδομη μέρα της δημιουργίας..

Οι εξελίξεις μας προσπερνούν. Σε τέτοιους καιρούς τεστάρεις τους αληθινά κοντινούς σου. Δοκιμάζονται όλα. Όταν δυσκολεύουν οι καταστάσεις, αποκαλύπτονται οι αληθινοί εαυτοί και τότε ή θα δημιουργηθούν πραγματικές σχέσεις, ή θα τερματιστούν για πάντα.

Πυρηνική ενέργεια, αιματοκύλισμα γειτονικών λαών, απίστευτη βία, μνημόνια.

Τα βλέπεις όλα αυτά.  Υπάρχουν στιγμές που χάνεις το μπούσουλα.

Ο εσώτερος εαυτός δακρύζει.

Ξυπνάς. Φτιάχνεις τη τσάντα - πήρες τα κλειδιά; το κινητό; μήπως ξεχάσες κάτι; - Τι ξέχασες; Την καρδιά;
Δεν πειράζει.

Καλημερίζεις.  Σκορπάς χαμόγελα. Γιορτή στα πρέπει.

Κατεβαίνεις την στρογγυλή ξύλινη σκάλα, διαπερνάς μερικές στοίβες βιβλίων, φτάνεις στην κουζίνα. Ανάβεις το γκαζάκι, βάζεις να ζεστάνεις λίγο νερό. Πέρνεις μια κούπα, να φτιάξεις καφέ.. Δεν είσαι μόνη, από παντού στο δωμάτιο σε κοιτάνε χιλιάδες μάτια. Χαμογελαστά, σοβαρά, πάντα καλοντυμένα, στυλάτα.  Ούτε μια γρατζουνιά, ούτε ένα θλιμμένο βλέμμα. Αγέρωχοι, ξεκούραστοι, αυταρχικοί, στολισμένοι, γεμάτοι αυτοπεποίθηση, 'αλάθητοι'.

Στρίβεις το βλέμμα και κοιτάς αλλού. Σε ακολουθούν. Χαμόγελα, δήθεν αρμονία, θρόνοι, διασημότητες, κοσμικότητες, hollywood, χρήμα, ευκατάστατοι γόνοι, ευυπόληπτοι κληρονόμοι.  Αδιάφοροι, δε σε αγγίζουν. Εσωτερικές συγκρούσεις. Αν είσαι πλούσιος αυτόματα γίνεσαι ευυπόληπτος.

Έρχονται στο μυαλό, στίχοι του Μπρέχτ.
Ήρωες ξεπηδάνε από τα έργα του και ζωντανεύουν.
Τι ευτυχία που υπήρξαν άνθρωποι σαν τον Μπρέχτ!

Ακουμπάς τη κούπα στο γραφείο, ανεβαίνεις την σκάλα. Αφήνεις στην άκρη τις σκέψεις.. σε τρομάζει ο εαυτός σου. Πως μπορεί να προσαρμόζεται σε τόσο ετερόκλητα περιβάλλοντα; Αυτό λογικά πρέπει να είναι προσόν. Ας μπει στη λίστα .. "προσαρμοστικότητα".. βαράτε με και ας κλαίω. Aς παλεύεις.

Σκέφτεσαι τη ζωή. Εκείνη που περνά και χάνεται. Το πως μπορούν τα πάντα να ανατραπούν σε ένα δέκατο του δευτερολέπτου. Ένα τσουνάμι γίνεται και χάνονται χιλιάδες ανθρώπινες ζωές. Και λες "αν είχα λίγο χρόνο ακόμη θα..."
Και μετά αντικρίζεις την ανθρώπινη μισαλλοδοξία.

Κανείς ποτέ δε θα μπορέσει να εξηγήσει το μυστήριο αυτό, τη "ζωή".
Αν δεν είχε συμβεί κάτι στο παρελθόν, μια ατυχία, τώρα ίσως τα πάντα να ήταν διαφορετικά. Αν είχες επιλέξει κάτι άλλο από εκείνο, τώρα ίσως να βρισκόσουν αλλού. Υπάρχουν δυνάμεις πάνω από εσένα. Αλληλουχία η ζωή. Νομίζουμε πως εμείς την κυβερνούμε, μα είναι ένα σύμπλεγμα δυνάμεων.

"Είναι τόσο δύσκολο να είσαι βασιλιάς".. Κυνικότητα. Τυπικούρες.

Εντάξει μην γίνεσαι υπερβολική. "Πάλι καλά να λες".  
Θέλω να ουρλιάξω. Για την υποκρισία. Των πάντων.

Όχι δεν ζω σε όνειρο. Σε μια πραγματικότητα που με περικλείει και προσπαθώ να την αγνοήσω. Σου έχει τύχει να προσπαθείς να αγνοήσεις την πραγματικότητα; Αναρωτιέσαι τι κάνεις. Που βαδίζεις. Είναι αυτό που θες; Όχι δεν είναι. Τότε τι κάνεις; Τι κάνουμε; Τι άλλο προτείνεις; Μου έδειξες κάποιο άλλο δρόμο; Με άφησες να επιλέξω; Είχα επιλογές; Απλά συνεχίζω.

Μερικές φορές η ζωή γίνεται αντιφατική και ειρωνική.

Την αισθάνομαι σαν να παίζει. Και εσύ παλεύεις σαν πεισματάρικο παιδί να τη φέρεις στα μέτρα σου. Μα συνήθως οι περισσότεροι χάνουν.

Τριγύρω άνθρωποι πολλοί. Ελάχιστοι μας επηρεάζουν καθοριστικά. Μπορεί να είναι λάθος εποχή, μπορεί να έχω άλλη ιδέα για τα πρότυπα. Έχω πάθος με τη γνώση. Το μυαλό  στριφογυρίζει.  Τα όνειρα έπαψαν τα βράδια να με επισκέπτονται.  Κάποια στιγμή θα επισκεφτούν ξανά το κόσμο μου. Τι είναι τάχα καλύτερο; Να ζεις ή να ονειρεύεσαι; Να μένεις ξύπνιος στο σκοτάδι ή να χάνεσαι από το πρόσωπο αυτής της γης;

Άγνοια. 

Υπάρχει κάτι χειρότερο από την άγνοια; 

Υπάρχει. Η έλλειψη διάθεσης να μάθεις.

Χτες το απόγευμα διάβασα Τσέχοφ. Έπειτα Μπωντλαίρ. Μετά Όσκαρ Ουάιλντ. Στάθηκα στους "καταραμένους ποιητές". Ρεμπώ. Εύστροφος, υποδειγματικός μαθητής, αδάμαστος χαρακτήρας. Περιπλανώμενος τυχοδιώκτης.

Μετά έσβησα το φως, το pc και άνοιξα ραδιόφωνο στο Δεύτερο πρόγραμμα. Είχε θέατρο, την "έβδομη μέρα της δημιουργίας" του Ιάκωβου Καμπανέλλη. Φόρεσα ακουστικά και έκλεισα τα μάτια... Μέσα στο απόλυτο σκοτάδι, άκουγα μόνο τους ηθοποιούς... Σαν να έβλεπα μπροστά μου την σκηνή... Ξαφνικά δεν υπήρχε κανείς. Μόνο οι ήρωες του Καμπανέλλη.

Τρομακτικά επίκαιρο έργο! Σαν το έγραψε μόλις σήμερα..

Η 'Έβδομη μέρα της δημιουργίας' πρωτοπαρουσιάστηκε στη Δεύτερη Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου τον Ιανουάριο του 1956, σε σκηνοθεσία Κωστή Μιχαηλίδη και σκηνικά Κλεόβουλου Κλώνη. (Έπαιξαν: Γιάννης Αυλωνίτης, Γιώργος Γληνός, Τζένη Καρέζη, Μαρία Βούλγαρη, Πίτσα Καπιτσανέα, Αίας Τριάντης, Δέσπω Διαμαντίδου, Παντελής Ζερβός, Θάνος Κωτσόπουλος, Βύρων Πάλλης, Άγγελος Γιαννούλης,  Χρηστος Πλακούδης, Γιάννης Μαυρογένης, .)
Μαζί με την "Αυλή των Θαυμάτων" (1957) και την "Ηλικία της Νύχτας" (1958 ) του ίδιου συγγραφέα, αποτελούν, στην ουσία, μια τριλογία που εισήγαγε στη χώρα μας στο Νεοελληνικό Θέατρο, από το οποίο βγήκαν αργότερα συγγραφείς όπως οι Σκούρτης, Κορρές, Μανιώτης, Κοτζιάς, κ.α.

Ο Μάριος Πλωρίτης είχε γράψει σε κριτική στην εφημερίδα «Ελευθερία»:

"Ότι πιο άξιο έχει η "έβδομη ημέρα της δημιουργίας", είναι η αγωνία και η συμπόνοια για τον σημερινό, ταραγμένο, χαμένο άνθρωπο. Ο ήρωας της, νέος κι αχόρταγος, μέσα σ' έναν κόσμο και σε μια εποχή που πραγματοποιήθηκαν τα πιο απίθανα και τα πιο φανταστικά, θέλει, θέλει τα πάντα, μα "δε βολεί". Θέλει να δημιουργήσει, θέλει να γίνει κάτι, κάποιος, να υπάρξει μέσα σ' αυτή τη γη, να μην περάσει σαν ίσκιος χωρίς χνάρια, αλλά η μπόρεση του είναι πολύ μικρότερη απ' τις φιλοδοξίες του(...)"

Εδώ μπορείτε να κατεβάσετε το αρχείο. Ηχογραφήθηκε για το ραδιόφωνο το 1987.  Η σκηνοθεσία είναι του συγγραφέα-ο οποίος και προλογίζει το έργο. Ερμηνεύουν οι ηθοποιοί: Β. Παπαβασιλείου, Παπαδάκης, Αλκαίου, Δ. Λιγνάδης, Γ. Δεγαΐτης, Ε. Μαλικένζου, Α. Κουρή, Νικολόπουλος, Τ. Παλαντζίδης, Ε. Σουβατζή, Γ. Σταματάκης, Σταμάτης, Γ. Τσιτσόπουλος.