μίλια μακρυά

The Little Tower of Babel, Pieter Bruegel the Elder, c1563

Τιποτένιοι ήρωες,
κάλπικοι σωτήρες, ανεγκέφαλοι δικτάτορες. 

Τυφλοί ηγέτες
σε ένα βασίλειο ασυνεννοησίας.
...

Παρατηρείς τριγύρω..

άλλοι παλεύουν για τα αυτονόητα..

ενώ άλλοι

εύκολα, πονηρά επιβιώνουν..

..Εσύ που κατατάσσεις τον εαυτό σου; 

Πόσο συμβαδίζει η ματιά σου με την πραγματικότητα;

Που να σε κατατάσσουν οι άλλοι;

Τι αξία να έχει η άποψη των άλλων;

..Σκέφτεσαι..
"σταματώ", "ως εδώ"

"νόημα δεν υπάρχει",

 "φοβάμαι".

Και τότε περισσότερο σφίγγεις τη γροθιά.
Τότε πιο πολύ πεισμώνεις.
Αυτό που σε εξαντλεί, αυτό και σε κρατά.
Αυτό που σε πληγώνει, σε διαμορφώνει.

Μα αναρωτιέσαι 
για πόσο.

..Ανακαλύπτοντας κάθε τόσο τα όρια σου,
αναγνωρίζοντας τη διαφορετικότητα σου,
..και εξακολουθώντας

πεισματικά πιο πολύ να σε αγαπάς.

Αγαπώντας τις θυσίες, τις αδυναμίες σου.
Τόσα πράγματα που δε μπορείς να τα εξηγήσεις..  
Και απορείς κάποιες στιγμές πώς μπορείς να συνεχίζεις
σε ομήγυρη ατελείωτου παραλογισμού.


Πράγματα που
..πάντα λίγοι θα μαθαίνουν..
..πάντα λίγοι θα καταλαβαίνουν..
ακόμα λιγότεροι θα αισθανθούν..
όσοι μπορέσουν
μέσα σου
να κοιτάξουν..
όσους θα αφήσεις, όσο θα ανοικτείς..

Και πόσοι εύκολοι κριτές.

Μα όσο εσύ θα σπαταλιέσαι στο να κρίνεις,
εγώ σιωπηλά θα συνεχίζω.
Στα απρόβλεπτα, στα προβλέψιμα.
στα ατέρμονα στροβιλίσματα μου..
Κλείνοντας τα αυτιά σε ότι φανατικά δεν συμβαδίζει,
σε ότι γράφει, απορεί,
μα συνεχώς ασχολείται. 
 
Δεν έχει άραγε δική του ζωή;
Πως μπορεί τόσο πολύ να ασχολείται;
 
Πολλοί υποτίθεται πως ζουν,
μα απλά νωχελικά ανασαίνουν.

Οι ζωές όλων των ανθρώπων δεν είναι ίδιες..
Δεν έχουμε όλοι ίδια γούστα, σκέψεις, καρδιές, ομορφιές,
προτεραιότητες, μικρές, μεγάλες προσδοκίες,
δυσκολίες, ευκολίες..

Παρατηρείς τους ανθρώπους

..προσπαθείς να διαισθανθείς..

Πάντα κάποιοι θα διαφέρουν.

Αρκετοί πιστεύουν πως αγγίζουν τα άστρα.
Μα αυτά τα άστρα, είναι μόνο

στιγμιαία

βεγγαλικά,
καλύτερα από μακρυά να τα κοιτάς,
καθώς θα σβήνουν, και θα χάνονται.

Σκέψεις αλλόκοτες..
..Γέμισμα ψυχής..
 Ονείρων όνειρο..
Λίγοι θα το νιώσουν,
λίγοι θα σε νιώσουν,
αυτοί οι λίγοι όμως
(θα) είναι
ο θησαυρός σου.

Εκ των έσω
μα μίλια μακρυά.

Το Τζαμί της Πλατείας Μοναστηρακίου

Τζαμί Τζισταράκη, έτος 1759

Στην Πλατεία Μοναστηρακίου βρίσκεται ένα από τα σημαντικότερα νεότερα μνημεία της Αθήνας, το Μουσουλμανικό τέμενος Τζισταράκη.., το οποίο σήμερα αποτελεί παράρτημα του Μουσείου Ελληνικής Λαϊκής Τέχνης..

Το Τζαμί της Πλατείας Μοναστηρακίου χτίστηκε το 1759 από τον Οθωμανό Βοεβόδα των Αθηνών Τζισδαράκη.  Παλιά ονομαζόταν Τζαμί του "Κάτω Σιντριβανιού", από το σιντριβάνι που βρισκόταν εκεί κοντά, ενώ ολόκληρη η περιοχή ήταν γνωστή ως "Κάτω Παζάρι".

Σύμφωνα με την παράδοση, κατά την παρασκευή του απαιτούμενου για την οικοδομή ασβέστη, χρησιμοποιήθηκε το υλικό ενός κίονα από τον ναό του Ολυμπίου Διός, το πιθανότερο όμως είναι ότι επρόκειτο για κίονα της παρακείμενης ρωμαϊκής βιβλιοθήκης του Αδριανού.

Μετά την ίδρυση του Ελληνικού Κράτους, το Τζαμί χρησιμοποιήθηκε για ποικίλους σκοπούς (στρατώνας της στρατιωτικής μουσικής, φυλακή, αποθήκη). Το 1915 αναστηλώθηκε από τον Αναστάσιο Ορλάνδο και το 1918 στέγασε το "Μουσείον Ελληνικών Χειροτεχνημάτων" που ιδρύθηκε τότε...

Στο Τζαμί στεγάζεται από το 1975 η πλούσια Συλλογή Κεραμεικής, δωρεά του Βασίλη Κυριαζόπουλου, καθηγητή Μετεωρολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, που ανέπτυξε σημαντική συλλεκτική δραστηριότητα στο χώρο της νεώτερης πολιτισμικής κληρονομιάς. 

Η συλλογή αποτελείται από 800 περίπου κεραμεικά αντικείμενα, που αντιπροσωπεύουν τη νεώτερη αγγειοπλαστική παράδοση της Ελλάδας και της Κύπρου κατά τις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα, αλλά και της Μικράς Ασίας πριν και μετά από τη μικρασιατική καταστροφή.

Δείγματα αξιόλογα, τόσο για την τεχνική όσο και την αισθητική τους αξία, είναι έργα  κεραμειστών που κατασκευάζονται τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα.

Στον ισόγειο χώρο του Μουσείου παρουσιάζονται έργα των Νικόλαου Θεοδώρου, Μακαρίου Βαρδάχη, Νικόλαου Γιασιράνη, Μηνά Αβραμίδη, Μακάριου Βαρδαξή και Δημήτρη Μαγδαληνού, που έχουν διακοσμητικό χαρακτήρα..

..Παράλληλα υπάρχουν πληροφορίες, φωτογραφίες..

...για τους καλλιτέχνες και για την ιστορική αξία του χώρου..

..Εκτός από την αξιόλογη συλλογή..

..κυρίως αξίζει μια επίσκεψη στο χώρο,

..για να δείτε το εσωτερικό του ιστορικού Τζαμιού..

Το Τζαμί βρίσκεται στην οδό Άρεως 1,
στην Πλατεία Μοναστηρακίου..

Περισσότερες πληροφορίες στο site : 

Μουσείο Ελληνικής Λαϊκής Τέχνης

Γενική είσοδος: 2 ευρώ

Mειωμένο εισιτήριο: 1 ευρώ

Δωρεάν: Νέοι έως 18 και ηλικιωμένοι άνω των 65 ετών, 

φοιτητές Ε.Ε., φοιτητές κλασικών σπουδών εκτός Ε.Ε.

Κυριακές είσοδος ελεύθερη από 1^η Νοέμβρη έως τέλη Μαρτίου

Ώρες Λειτουργίας: 09:00 - 14:00, καθημερινά εκτός Δευτέρας

Τηλ.: 210 3229031

...η ζωή είναι ένα όνειρο...

..η πανσέληνος Φεβρουαρίου ανάμεσα στα σύννεφα..


"...Όνειρο βλέπω κι εγώ πως βρίσκουμαι εδώ φορτωμένος

με τις αλυσίδες τούτες, 
και πριν ώρας

καλοτυχιά και δόξα ονειρευόμουν.

Τι είναι η ζωή;

Μια φρεναπάτη.

Τι είναι η ζωή;

Μια παραίστηση, ένας ίσκιος, ένας μύθος!

Του κόσμου το τρανότερο από τα αγαθά,

κι αυτό' ναι τιποτένιο,

αφού η ζωή είναι ένα όνειρο μονάχα

κ' είναι όνειρο

και τα όνειρα τα ίδια."

Καλντερόν ντε λα Μπάρκα (1600 – 1681),

Η ζωή είναι ένα όνειρο.

Σήμερα θυμήθηκα το συγκεκριμένο θεατρικό έργο.. Ένα κείμενο που έχει τη μοναδική δύναμη να σε ταξιδέψει, να στρέψει το μυαλό σε σκέψεις.. Με αυτό ως αφορμή, παραθέτω ένα απόσπασμα μιας παλιότερης θεατρικής κριτικής από το Βήμα:

«Υπάρχει μια ιστορία που λέει πως, σε καιρούς περασμένους, κάθε βράδυ προτού πάει να κοιμηθεί, ο Σεν-Πολ-Ρου συνήθιζε να κρεμάει μια ταμπέλα στην εξώπορτα του σπιτιού του στο Καμαρέ, η οποία έγραφε: Ο ΠΟΙΗΤΗΣ ΕΡΓΑΖΕΤΑΙ».

Χθες το βράδυ ονειρεύτηκα πως ήμουν βασιλιάς. Και ήταν τόσο παράξενο, εγώ το αγρίμι, ο αποστεωμένος ερημίτης που πέρασα όλη μου τη ζωή σε μια φυλακή, ξεχασμένος από θεούς και ανθρώπους, να αισθάνομαι πάνω στο ταλαιπωρημένο κεφάλι μου τη λάμψη του χρυσού στέμματος της χώρας, το ύψιστο αυτό σύμβολο εξουσίας έκαιγε σχεδόν τα βρώμικα, μπλεγμένα μαλλιά μου και πίστεψα πως μεταμορφώνομαι σε πράσινο φτερωτό άλογο μανιασμένο και ανεξέλεγκτο, έτοιμο να κλωτσήσει με τα δυνατά πόδια του όλους τους ταπεινούς υπηκόους και να χαθεί με μεγαλοπρέπεια στον ουρανό, στη φλογερή αγκαλιά του ήλιου.

«Το μυαλό του ανθρώπου που ονειρεύεται είναι πλήρως ικανοποιημένο από αυτό που του συμβαίνει. Το αγωνιώδες ζήτημα των πιθανοτήτων δεν τον αφορά πια. Σκότωσε, πέτα πιο γρήγορα, αγάπησε όσο επιθυμεί η καρδιά σου. Και αν τυχόν πεθάνεις, δεν νιώθεις σίγουρος ότι θα ξαναξυπνήσεις ανάμεσα στους νεκρούς;».

Εγινα πράγματι βασιλιάς. Το υπέροχο εκείνο στέμμα ήταν αληθινό και το φόρεσα γιατί μου ανήκει, γιατί είμαι ο διάδοχος του θρόνου. Ετσι μου λένε τώρα, αλλά εγώ δεν μπορώ να ξέρω με βεβαιότητα. Προσπαθώντας να θυμηθώ, αδυνατώ να δω καθαρά - λες και ένας καταρράκτης πέφτει ανάμεσα σ' εμένα και στο θέατρο της ζωής μου. Τι είναι αυτό που κάνει τα όνειρα να φαντάζουν τόσο φυσικά και την πραγματικότητα τόσο φανταστική; Ποιο από τα δύο θα με οδηγήσει στην αλήθεια;

«Πιστεύω στη μελλοντική σύνθεση των δύο αυτών καταστάσεων, του ονείρου και της πραγματικότητας, που είναι φαινομενικά τόσο αντίθετες, σε ένα νέο είδος απόλυτης πραγματικότητας, μιας υπερ-πραγματικότητας, αν μπορούσε να την αποκαλέσει κανείς έτσι» γράφει ο Αντρέ Μπρετόν το 1924 στο πρώτο Μανιφέστο του Σουρεαλισμού - από όπου και όλα τα προηγούμενα αποσπάσματα σε εισαγωγικά. 

Ο Καλντερόν ντε λα Μπάρκα από τη Μαδρίτη είχε ίσως ένα παρόμοιο όραμα όταν έγραφε πριν από τρεις αιώνες - το 1635 - αυτό το θεατρικό παραμύθι για φυλακισμένους πρίγκιπες, σκληρόκαρδους βασιλιάδες, ατιμασμένες δεσποσύνες, μονομαχίες και μαγικά φίλτρα. H ζωή είναι ένα όνειρο, το όνειρο ένας λαβύρινθος στην παλάμη της μοίρας και μόνη σωτηρία η δύναμη της ανθρώπινης βούλησης.

Θα κλείσω εδώ με μία ακόμη ακαταμάχητη φράση του Μπρετόν:

«Το θαυμάσιο είναι πάντοτε όμορφο, οτιδήποτε θαυμάσιο είναι όμορφο, στην πραγματικότητα μόνο το θαυμάσιο είναι όμορφο».

Καλντερόν δε λα Μπάρκα

«Ωκεανίδα-Στοκ»: Εκποίηση λογοτεχνικής περιουσίας!

German school of the 16 century Book, ca. 1510
link

Aυτή είναι μια καλή είδηση που μάλλον θα ενδιαφέρει όσους αγαπάνε τα βιβλία, για αυτό σκέφτηκα να την μοιραστούμε εδώ.

Οι υπεύθυνοι των Εκδόσεων "Ωκεανίδα" εγκαινίασαν στοκ στην οδό Σολωμού όπου διαθέτει αντιγραφα απο πιο παλιούς τίτλους που έχουν τελειώσει.

Εγκαινιάστηκε τον Ιανουάριο, και «στεγάζεται» στην Κεντρική Διάθεση της «Ωκεανίδας» (Σολωμού 25, Εξάρχεια, τηλ.: 210.38.27.341). Εκεί μπορεί να βρει κανείς παλαιότερους τίτλους από όλες τις εκδοτικές σειρές (μυθιστορήματα της «Ασημένιας» σειράς, ιστορικά έργα, δοκίμια, τη σειρά «Κλασικά», πανόδετα με σκληρό εξώφυλλο και γκραβούρες, κ.ά.) σε πολύ χαμηλές τιμές, από 2 έως 5 ευρώ.

Ανάμεσά τους υπάρχουν έργα πολύ γνωστών και αγαπημένων στην Ελλάδα συγγραφέων, όπως των: Ιζαμπέλ Αλιέντε, Λάουρα Εσκιβέλ, Σουζάνα Ταμαρο, Κενιζέ Μουράτ, Αμίν Μααλούφ, κ.ά. Αυτή τη στιγμή διατίθενται πάνω από 100 τίτλοι, και κάθε τόσο θ' ανανεώνουνε τον «κατάλογο».

Το «Ωκεανίδα-Στοκ» στεγάζεται στην Κεντρική Διάθεση της «Ωκεανίδας» (Σολωμού 25, Εξάρχεια) και λειτουργεί τις καθημερινές (8-4 μ.μ.) και τα Σάββατα (10-3 μ.μ.).

Σταδιακά, ελπίζω να ακολουθήσουν και άλλοι εκδοτικοί οίκοι.


* Επίσης, bazaar βιβλίου γίνεται και από τις εκδόσεις "Διάπλαση" (Ζωοδόχου Πηγής 2-4, Αθήνα τηλ. 2103808445)