scream!....

..όταν και..

...τα τείχη...

..δυνατά..

..κραυγάζουν..

via

Κάρολος Κουν

«Λέμε αποστολή και ούτε σκιαζόμαστε τη λέξη, μήτε μας ενοχλεί η ιδέα, γιατί μονάχα με απόλυτη πίστη, με απόλυτη θυσία του εαυτού μας σε μια ανώτερη ιδέα μπορούμε ν΄ αποχτήσουμε τη δύναμη, την οντότητα και να φέρουμε στην επιφάνεια τον ψυχικό πλούτο που βρίσκεται θαμμένος μέσα μας για την πραγματοποίησή της. 
Πρέπει να πιστεύουμε σε θαύματα για να γίνουν θαύματα»

-από τη διάλεξη μανιφέστο που έδωσε ο Κουν στους φίλους του Θεάτρου Τέχνης τον Αύγουστο του ΄43-

Σαν σήμερα, στις 14 Φεβρουαρίου του 1987 έφυγε από τη ζωή ο Κάρολος Κουν. 

Μια φιγούρα ηγετική, αυστηρή, προσηλωμένη στους δικούς της νόμους, στις δικές της αξίες, αυτές που οι περισσότεροι ίσως ποτέ δε θα κατανοήσουν..
Μια σπάνια μορφή χωρίς σοβαροφάνεια και άσκοπες σαχλαμάρες. Ένας άνθρωπος που απέπνεε σεβασμό και παράλληλα ήταν ανοιχτός σε κάθε ενδεχόμενο.. 

Μια προσωπικότητα που άλλαξε ριζικά την ιστορία του ελληνικού θεάτρου, που πίστεψε σε θαύματα, μα το σημαντικότερο ώθησε και άλλους στο να τα πιστέψουν..

Παλιότερα αφιερώματα του blog στον Κουν:

Κάρολος Κουν, αφιέρωμα

Όρνιθες, Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν

Κάρολος Κουν, αφιέρωμα από την εκπομπή "Παρασκήνιο"

World Press Photo 2011

Το World Press Photo είναι ο σημαντικότερος ετήσιος διεθνής διαγωνισμός δημοσιογραφικής φωτογραφίας. Διοργανώνεται από το 1955, με εικόνες δημοσιευμένες την προηγούμενη χρονιά σε εφημερίδες, περιοδικά σε όλον τον κόσμο.  H αξία της φωτογραφίας, εκτός από το εικαστικό της ενδιαφέρον, λειτουργεί και ως «ντοκουμέντο».

Έχουνε παρουσιαστεί στο blog, από τα βραβεία των προηγούμενων τριών ετών, ορισμένες βραβευμένες φωτογραφίες. Μπορείτε να δείτε εδώ:

Βραβεία World Press Photo 2008

Βραβεία World Press Photo 2009

Βραβεία World Press Photo 2010

Σήμερα ανακοινώθηκαν, οι καλύτερες περσινές φωτογραφίες που βραβεύτηκαν από την  επιτροπή World Press Photo. Ακολουθούν κάποιες από αυτές..

World Press Photo of the Year

Το πορτρέτο της νεαρής Αφγανής που κακοποιήθηκε από τον σύζυγό της είναι αυτό που κέρδισε φέτος το βραβείο World Press Photo. Η φωτογραφία της Μπίμπι Αίσα, 18 ετών, από το Αφγανιστάν με κομμένη τη μύτη είχε ληφθεί από την φωτογράφο Τζόντι Μπίμπερ για το περιοδικό TIME. Η κοπέλα είχε εγκαταλείψει το σύζυγό της, καθώς την κακοποιούσε. Τότε, διοικητής των Ταλιμπάν, έδωσε εντολή για την 18χρονη να αντιμετωπίσει τη δικαιοσύνη και ο σύζυγός της, της έκοψε τη μύτη και τα αυτιά...Μια σκληρότατη φωτογραφία..

«Είναι μια απίστευτα σκληρή εικόνα. Στέλνει ένα ισχυρότατο μήνυμα στον κόσμο. Περίπου το 50% του πληθυσμού είναι γυναίκες, πολλές από τις οποίες ζουν ακόμη κάτω από άθλιες συνθήκες και δοκιμάζονται από τη βία» δήλωσε ο Ρουθ Έικχρορν, ένας εκ των κριτών του διαγωνισμού.

Spot News stories, second prize
Corentin Fohlen, a Fedephoto photographer based in France, won the category with this picture of anti-government riots in Bangkok, Thailand in May 2010

Photograph: Corentin Fohlen

People in the News singles, first prize
Irish photographer Seamus Murphy won with a picture of Julian Assange, founder of WikiLeaks, in London on 30 September 2010

Photograph: Seamus Murphy

Nature stories, third prize
Another image from Archambault's series on the active Mount Bromo volcano in eastern Java

Photograph: Christophe Archambault/AFP/Getty Images

Daily Life singles, third prize
Reuters photographer Andrew Biraj, based in Bangladesh, won with this picture of an overcrowded train approaching a station in Dhaka, 16 November 2010

Photograph: Andrew Biraj

Daily Life stories, first prize
Martin Roemers from the Netherlands won with his series Metropolis, about life in megacities

Contemporary Issues stories, first prize
Ed Ou, a Getty Images photographer based in Canada, won with his story Escape from Somalia. In this picture, four Somali refugees en route to Yemen sleep in the desert after travelling all night in pouring rain in Somaliland, 15 March 2010

Photograph: Ed Ou

Daily Life singles, first prize
Omar Feisal from Somalia shows us a man carrying a shark through the streets of Mogadishu, Somalia, 23 September 2010

Photograph: Omar Feisal

Nature stories, second prize
National Geographic photographer Stefano Unterthiner from Italy has won with this picture of Whooper swans at dawn, taken in Hokkaido, Japan in January 2010
Photograph: Stefano Unterthiner

Portraits stories, second prize
Wolfram Hahn, a freelance photographer based in Germany, won with his series Self-portraits for Social Networks

Photograph: HO/Wolfram Hahn

Sport stories, first prize
Adam Pretty photographed Thomas Daley of Britain competing in the preliminary of the men's 3m springboard diving event during the Youth Olympics at Toa Payoh swimming complex, Singapore, on 22 August 2010

Photograph: Adam Pretty/AFP/Getty Images

**Εκτός από την πρώτη φωτογραφία, στις υπόλοιπες δεν μετέφρασα τις λεζάντες τους (λόγω χρόνου).  Αλλά δε νομίζω ότι θα έχετε πρόβλημα.**

World Press Photo

Τα παιδιά του Παραδείσου

"Τα παιδιά του Παραδείσου", (Children of Heaven)..

Τα παιδιά του παραδείσου, μια αριστουργηματική ταινία από το Ιράν, από έναν πολυβραβευμένο σκηνοθέτη, τον Ματζίντ Ματζιντί. Η ταινία περιγράφει την καθημερινότητα του ιρανινού λαού, προβάλλοντας τη φτώχεια, μα παράλληλα ανθρωπιστικές αξίες όπως είναι η αγάπη, η αξιοπρέπεια, η αλληλεγγύη και η επικοινωνία, στοιχεία που λείπουν σήμερα από πολλές πλούσιες κατά τα άλλα κοινωνίες..

..Mια ηθογραφική παρουσίαση της καθημερινότητας του ιρανικού λαού.. Η υπόθεση  της ταινίας διαδραματίζεται στα δρομάκια της παλιάς Τεχεράνης...

Tο θέμα της ταινίας περιστρέφεται γύρω από ένα ζευγάρι παπούτσια. Την ίδια στιγμή που στις "πολιτισμένες" χώρες ένα ζευγάρι παπούτσια ίσως είναι κάτι δεδομένο, σε άλλες χώρες, όπου το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας, θεωρείται ως πολυτέλεια επειδή μπορεί να μην υπάρχει δεύτερο διαθέσιμο.

Ο Αλί έχασε το μοναδικό ζευγάρι παπουτσιών της αδελφούλας του, της Ζορέ, καθώς τα πήγαινε στο τσαγκάρη. Η φτώχεια της οικογένειας δεν τους επιτρέπει σπατάλες και ο φόβος της τιμωρίας γεννάει μια ιδέα: να μοιραστούν το επίσης μοναδικό ζευγάρι παπουτσιών του Αλί. Το μοίρασμα των παπουτσιών επιφυλάσσει πολλά απρόοπτα.

Αν και οι στιγμές που ζούνε τα δύο παιδιά είναι αρκετά δύσκολες και συγκινητικές, παρ' όλα αυτά βλέπουμε πως αφήνονται στη ζωή, πως χαίρονται, πως ξεφεύγουν από τις δυσκολίες και ονειρεύονται, πως δείχνει το ένα στο άλλο την αγάπη του, ακριβώς όπως μόνο τα παιδιά ξέρουν να κάνουν..