Τα παιδιά του Παραδείσου

"Τα παιδιά του Παραδείσου", (Children of Heaven)..

Τα παιδιά του παραδείσου, μια αριστουργηματική ταινία από το Ιράν, από έναν πολυβραβευμένο σκηνοθέτη, τον Ματζίντ Ματζιντί. Η ταινία περιγράφει την καθημερινότητα του ιρανινού λαού, προβάλλοντας τη φτώχεια, μα παράλληλα ανθρωπιστικές αξίες όπως είναι η αγάπη, η αξιοπρέπεια, η αλληλεγγύη και η επικοινωνία, στοιχεία που λείπουν σήμερα από πολλές πλούσιες κατά τα άλλα κοινωνίες..

..Mια ηθογραφική παρουσίαση της καθημερινότητας του ιρανικού λαού.. Η υπόθεση  της ταινίας διαδραματίζεται στα δρομάκια της παλιάς Τεχεράνης...

Tο θέμα της ταινίας περιστρέφεται γύρω από ένα ζευγάρι παπούτσια. Την ίδια στιγμή που στις "πολιτισμένες" χώρες ένα ζευγάρι παπούτσια ίσως είναι κάτι δεδομένο, σε άλλες χώρες, όπου το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας, θεωρείται ως πολυτέλεια επειδή μπορεί να μην υπάρχει δεύτερο διαθέσιμο.

Ο Αλί έχασε το μοναδικό ζευγάρι παπουτσιών της αδελφούλας του, της Ζορέ, καθώς τα πήγαινε στο τσαγκάρη. Η φτώχεια της οικογένειας δεν τους επιτρέπει σπατάλες και ο φόβος της τιμωρίας γεννάει μια ιδέα: να μοιραστούν το επίσης μοναδικό ζευγάρι παπουτσιών του Αλί. Το μοίρασμα των παπουτσιών επιφυλάσσει πολλά απρόοπτα.

Αν και οι στιγμές που ζούνε τα δύο παιδιά είναι αρκετά δύσκολες και συγκινητικές, παρ' όλα αυτά βλέπουμε πως αφήνονται στη ζωή, πως χαίρονται, πως ξεφεύγουν από τις δυσκολίες και ονειρεύονται, πως δείχνει το ένα στο άλλο την αγάπη του, ακριβώς όπως μόνο τα παιδιά ξέρουν να κάνουν..

o ιός του φόβου

Ο Φόβος είναι ο ιός της εποχής μας. Έχει κατακλύσει τις ψυχές, έχει κυριεύσει τα σώματα. Φόβος για το αύριο, για την ανεργία, για την εγκληματικότητα, για τις σχέσεις, για το διπλανό σου, για το μετανάστη, για τη μηδενική ανάπτυξη, για τις φρούδες ελπίδες, για την καθημερινότητα που συνεχώς δυσκολεύει.  

Ζούμε σε περίεργες εποχές. Σε φάση απότομης αλλαγής. Κανείς δε ξέρει που ακριβώς οδηγούμαστε.. Σε τέτοιες συγκυρίες σαν ναυαγοί ψάχνουμε απεγνωσμένα για σανίδα σωτηρίας, και τότε ότι παρουσιαστεί, δίχως ψύχραιμη σκέψη, το βαπτίζουμε λυτρωτικό!

Ο Φόβος είναι το βασικότερο όπλο και κόλπο του συστήματος. Το σύστημα θέλει δούλους.  Χρειάζεται ρομπότ, άβουλες μηχανές.  Άτομα εγκλωβισμένα στο τρόμο.  Προσπαθεί να γεμίσει τις ψυχές με αναπάντητα ερωτηματικά, με ανασφάλεια, με δισταγμούς, να σε οδηγήσει στην απομόνωση, στην ηττοπάθεια και στη μοναξιά. Έχει σύμμαχους σε αυτό και το παλεύει συνεχώς.

Ήδη βλέπεις την αλλαγή παντού τριγύρω. Οι άνθρωποι αντί να ενωθούν, να συσπειρωθούν, να αντιμετωπίσουν μαζί τις αλλαγές, τις δυσκολίες, αντί να βρεθούν και να επικοινωνήσουν, να σκεφτούν λύσεις, να στραφούν προς στο συνάνθρωπο, να ανταλλάξουν χαμόγελα, να γίνουν ευρηματικοί, να ενωθούν με το διπλανό τους, να αισθανθούν πιο δυνατοί, να συμπαρασταθούν,  να βοηθηθούν, να επικοινωνήσουν, να ψάξουν συλλογικά για τη διέξοδο και να παλέψουν να την κατακτήσουν.. Επιλέγουν την απομόνωση, κάνουν στροφή προς τον εαυτό τους, την απραξία και την απελπισία. 

Όσο πιο φοβισμένος αισθάνεσαι, τόσο ευκολότερα σκύβεις το κεφάλι. Η μεγαλύτερη επανάσταση είναι η κριτική σκέψη και η αισιοδοξία. Το σύστημα δε θέλει δυναμικούς, αισιόδοξους ανθρώπους και θα σε πολεμήσει όσο μπορεί.  Πιστεύω στη στιγμή που το άτομο καταλαβαίνει τη δύναμη του, συνειδητοποιεί πως το σημαντικότερο αγαθό είναι η ελευθερία του, ψάχνει εσωτερικά τι είναι αυτό που του δίνει ευτυχία, στέκεται στο διπλανό του και διεκδικεί μαζί του, στρέφεται προς την πράξη, το συλλογισμό, την ομαδικότητα.

Όσο ο φόβος κυριεύει τον κόσμο, όσο τα προσωπεία κρύβουν τα συναισθήματα, όσο μαγκώνουν τα χείλη, όσο καταπιέζονται οι συνειδήσεις, τόσο θα θες να φωνάξεις, μα θα σωπαίνεις.  Τόσο θα γίνεσαι πιο αδύναμος και πιο ανίσχυρος.

Εσύ που κάποτε υπερασπιζόσουν τον αδύναμο, εσύ που έψαχνες και έτρεχες να βοηθήσεις, τώρα κλείνεσαι στον εαυτό σου, τώρα μισείς τον διπλανό σου, σου φταίει ο μετανάστης, σου φταίει ο άστεγος, ο άνεργος, τώρα βλέπεις τις αδυναμίες και αντί να συγκρουστείς, εθελοτυφλείς και τις προσπερνάς βαδίζοντας πιο βιαστικά.. Δε συγκρίνεις και δεν αναλογίζεσαι τις ευθύνες σου... αντίθετα κρύβεσαι…

Καιρός να βγεις στο δρόμο. Καιρός να ξαναβρεθείς με τους φίλους σου. Καιρός να σταθείς στο διπλανό σου. Όσο οι καιροί δυσκολεύουν, τόσο να είμαστε κοντά στον άλλο. 

Μόνος κανείς δεν κερδίζει ποτέ τίποτα.

Ενωμένοι μπορούμε να κάνουμε πιο πολλά.

Ξέφυγε από την απομόνωση, νίκησε το φόβο σου.

Μοιράσου.  Εκφράσου. Αγωνίσου.

Σε αυτές τις περίεργες μέρες. Στις τόσο δύσκολες συγκυρίες, με αυτές τις ριζικές ανατροπές, το όνειρο δεν πρέπει να σβήσει. Τώρα πρέπει να γίνουμε μαχόμενοι και συγκρουσιακοί άνθρωποι.  Να διεκδικήσουμε αυτό που μας στερήθηκε.
Η μόνη διαφυγή από το αδιέξοδο, είναι να αντιληφθούμε πως έχουμε δύναμη και να την αξιοποιήσουμε. 

  

Δε θ' αφήσω αυτές τις μέρες να με πάρουν από κάτω
τους φόβους που με τρέφουν θα τους κάνω κάτι άλλο
θα αλλάξω τη ζωή μου σε κάτι θετικό
και κάθε άσχημη ενέργεια θα τη στείλω στο καλό
θα δώσω σημασία σ' αυτά που εσύ πετάς
μιας και στο τίποτα μπορείς να βρεις αυτό που ζητάς

Στα σκουπίδια βρίσκουν τα σκυλιά φαγητό
Τις περιοχές αυτές τις προστατεύει ο θεός
όπως τους άνεργους, τους άστεγους, κι όσους ζουν στο μέλλον
Σε αυτούς που αγαπούν και πιστεύουν, φιλιά στέλνω
Τώρα που τα σύννεφα προς το βορρά φεύγουν
και χιλιάδες παιδιά σ' αυτόν τον κόσμο μεγαλώνουν
ρίχνοντας το βλέμμα τους σε πλαστικά καλώδια
σε κτίρια, σε φώτα ή σε γυμνασμένα πόδια

Μην αφήσεις τη ζωή να σε πάρει από κάτω
τους φόβους που σε τρέφουν να τους κάνεις κάτι άλλο
κάνε τους ποίηση ή μηχανήματα σπουδαία
Μη γυρνάς την πλάτη, μη ζεις στο ψέμα
πολέμησε το άδικο και κάθε είδους βία
σκέψου θετικά και μη γελάς με ηλίθια αστεία
(Στέρεο Νόβα, Ηλίθια αστεία)

Το ιστολόγιο συμμετέχει στην "Ημέρα ενάντια στο Φόβο". 

Για περισσότερα δείτε εδώ.

Δείτε το βίντεο "Φόβος: Ο Δούρειος Ίππος της Εξουσίας"

Μέρες του 1908

Το διαβατήριο του Κωνσταντίνου Καβάφη («Επάγγελμα: Ποιητής»), με
διπλή χρονολογία γέννησης (και οι δύο λανθασμένες!), (Πηγή)

Μέρες του 1908

Τον χρόνο εκείνον βρέθηκε χωρίς δουλειά·

και συνεπώς ζούσεν απ’ τα χαρτιά,

από το τάβλι, και τα δανεικά.

Μια θέσις, τριώ λιρών τον μήνα, σε μικρό

χαρτοπωλείον του είχε προσφερθεί.

Μα την αρνήθηκε, χωρίς κανένα δισταγμό.

Δεν έκανε. Δεν ήτανε μισθός γι’ αυτόν,

νέον με γράμματ’ αρκετά, και είκοσι πέντ’ ετών.

Δυο, τρία σελίνια την ημέρα κέρδιζε, δεν κέρδιζε.

Aπό χαρτιά και τάβλι τι να βγάλει το παιδί,

στα καφενεία της σειράς του, τα λαϊκά,

όσο κι αν έπαιζ’ έξυπνα, όσο κι αν διάλεγε κουτούς.

Τα δανεικά, αυτά δα ήσαν κ’ ήσαν.

Σπάνια το τάλληρο εύρισκε, το πιο συχνά μισό,

κάποτε ξέπεφτε και στο σελίνι.

Καμιά εβδομάδα, ενίοτε πιο πολύ,

σαν γλύτωνεν απ’ το φρικτό ξενύχτι,

δροσίζονταν στα μπάνια, στο κολύμβι το πρωί.

Τα ρούχα του είχαν ένα χάλι τρομερό.

Μια φορεσιά την ίδια πάντοτ’ έβαζε, μια φορεσιά

πολύ ξεθωριασμένη κανελιά.

A μέρες του καλοκαιριού του εννιακόσια οκτώ,

απ’ το είδωμά σας, καλαισθητικά,

έλειψ’ η κανελιά ξεθωριασμένη φορεσιά.

Το είδωμά σας τον εφύλαξε

όταν που τάβγαζε, που τάριχνε από πάνω του,

τ’ ανάξια ρούχα, και τα μπαλωμένα εσώρουχα.

Κ’ έμενε ολόγυμνος· άψογα ωραίος· ένα θαύμα.

Aχτένιστα, ανασηκωμένα τα μαλλιά του·

τα μέλη του ηλιοκαμένα λίγο

από την γύμνια του πρωιού στα μπάνια, και στην παραλία.

(Από τα Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984) 

Ένα ποίημα του Κ. Kαβάφη, 
γεννημένου στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου..

Η Έλλη Λαμπέτη διαβάζει Καβάφη - Μέρες του 1908

Εθνικό Ιστορικό Μουσείο

Το Εθνικό Ιστορικό Μουσείο στεγάζεται

στο κτίριο της Παλαιάς Βουλής στην οδό Σταδίου.

Πρόκειται για ένα κτίριο, από το οποίο οι περισσότεροι περνάμε

πολλές φορές απ' έξω βιαστικοί, αλλά όμως ελάχιστοι

αφιερώνουμε χρόνο για να το επισκεφτούμε.

Το κτίριο οικοδομήθηκε σε σχέδια του Φ. Μπουλανζέ, τροποποιημένα από τον Έλληνα αρχιτέκτονα Π. Κάλκο. Από το 1875 ως το 1932 στέγασε το Ελληνικό Κοινοβούλιο.

Η έκθεση του μουσείου καλύπτει χρονικά την περίοδο από τα τελευταία χρόνια 

πριν την Άλωση της Κωνσταντινούπολης μέχρι τις πολεμικές επιχειρήσεις του 1940.

Τα εκθέματα παρουσιάζονται σε 13 αίθουσες και 6 διαμορφωμένους διαδρόμους,
ακολουθώντας χρονολογική σειρά.. Στις περισσότερες αίθουσες υπάρχουν έργα που απεικονίζουν αρκετά από τα σημαντικά πρόσωπα της κάθε περιόδου.

Ένα σημαντικό έκθεμα, η Χάρτα της Ελλάδος του Ρήγα Φεραίου

 (υπάρχει αντίστοιχο κομμάτι και στο Μουσείο της Ύδρας)

Το γραφείο του Αδαμάντιου Κοραή.

Aγαλματίδια

...αγωνιστών.

Ενετικά πελεκυφόρα και λογχωτά δόρατα.

...ο πολεμικός εξοπλισμός του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη.

O Τάφος του Μάρκου Μπότσαρη.

Το πρώτο πιεστήριο του
Εθνικού Τυπογραφείου (1827).

O θρόνος του Όθωνα.

Πίνακες με σημαντικές προσωπικότητες,
όπως εδώ πάνω του Διονύσιου Σολωμού.

Ιωάννης Καποδίστριας,

προσωπικά του αντικείμενα...

..ακρόπρωρα πλοίων..

   Η υδρία με την καρδιά του Κωνσταντίνου Κανάρη.

Αίθουσα αφιερωμένη στο ναυτικό αγώνα.

..τιμητικά ενθύμια, παράσημα.

Ένα πολύ ξεχωριστό έκθεμα.. Ένα χρυσό Στεφάνι από φύλλα δάφνης με χαραγμένα τα ονόματα 60 πόλεων της Ιωνίας που απελευθέρωσε ο Ελληνικός στρατός κατά τη διάρκεια της Αρχιστρατηγίας του Λεωνίδα Παρασκευόπουλου (1919-1920). Προσφέρθηκε από τον Μητροπολίτη Σμύρνης Χρυσόστομο στον Αρχιστράτηγο όταν ο τελευταίος αποχώρησε από τη θέση του το Νοέμβριο 1920.

Προσωπικά αντικείμενα του Τρικούπη.

Απεικόνιση της διάβασης του Στρυμώνα στα Στενά της Κρέσνας 

(τελευταίες επιχειρήσεις του ελληνικού στρατού στον Β'Βαλκανικό Πολέμο 1913)

Θρόνος σουλτάνου Αβδούλ Χαμίτ Β'

Και πάρα πολλά ακόμη.. Πολύ ενδιαφέροντα..

..Πρόκειται για ένα μουσείο, γεμάτο με απίστευτους θησαυρούς.. 

Κάθε αίθουσα προσφέρει μια άλλη ματιά στην Ιστορία..

Αξίζει την επίσκεψη σας.. 

Εθνικό Ιστορικό Μουσείο

Διεύθυνση: Οδός Σταδίου 13, 10561 Αθήνα

Γενική είσοδος: 3 ευρώ

Μειωμένο εισιτήριο: 1,5 ευρώ

Δωρεάν: Νέοι έως 18 ετών

Ώρες Λειτουργίας: 09:00 - 14:00, Δευτέρα κλειστά

Τηλ.: 210 3237315