..η μεγάλη Ελληνίστρια Jacqueline de Romilly..

Πέθανε σε ηλικία 97 ετών, η μεγάλη ελληνίστρια και ακαδημαϊκός Ζακλίν ντε Ρομιγύ.  Λάτρης του αρχαιοελληνικού πολιτισμού, ενσάρκωνε μια ουμανιστική αντίληψη του πολιτισμού. Παθιασμένη με τον ελληνικό πολιτισμό, μελέτησε τον Θουκυδίδη, τον οποίο αποκαλούσε «έναν από τους άνδρες της ζωής της», καθώς επίσης τον Όμηρο, τον Αισχύλο, τον Ευριπίδη.

Γεννήθηκε στις 26 Μαρτίου του 1913 στην πόλη Σαρτρ. Ο Εβραίος πατέρας της σκοτώθηκε στο μέτωπο όταν η Ζακλίν ήταν ενός έτους. Τη μεγάλωσε η μητέρα της, μυθιστοριογράφος. 

Μεταφράστρια των Ελλήνων κλασικών στα γαλλικά, δημοσίευσε πλήθος μελετών για την αρχαία ελληνική γραμματεία και ιστορία, ενώ δίδαξε ως καθηγήτρια της αρχαίας ελληνικής γραμματείας.  Διατέλεσε διδάκτωρ σε μερικά από τα μεγαλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου. Το 1995 της δόθηκε η ελληνική υπηκοότητα και το 2001 ανακηρύχθηκε πρέσβειρα του Ελληνισμού.

Η Ζακλίν ντε Ρομιγύ διακρινόταν με μια βαθιά εσωτερική γαλήνη.  Ήταν άνθρωπος αυστηρός, παθιασμένος και με χιούμορ παρόλο που τα τελευταία χρόνια της ζωής της ήταν τυφλή.

Καλή της ανάπαυση.

..και ένα μεγάλο Ευχαριστώ.

Ακολουθεί ένα αφιέρωμα, όπου η Jacqueline de Romilly μιλάει για τη ζωή της, την ευτυχία που βίωσε, τον αγώνα της να διδάξει τον ελληνικό πολιτισμό στα πέρατα του κόσμου,  την αγωνία της για το μέλλον της Ελληνικής γλώσσας.  
Μια γυναίκα πρότυπο, η οποία αγάπησε την Ελλάδα, ίσως περισσότερο από ότι οι ίδιοι οι Έλληνες...

Φράσεις της, από το παραπάνω αφιέρωμα...

"Δεν είναι μόνο η απόκτηση γνώσης που είναι άμεσα χρήσιμη, την οποία έχουν κερδίσει βγαίνοντας στη ζωή, είναι η διαμόρφωση του πνεύματος. Μαθαίνουν να κρίνουν, μαθαίνουν γιατί δεν κατανόησαν σωστά κάτι, μαθαίνουν να διορθώνουν ένα λάθος.  Ταυτόχρονα, διαμορφώνεται το πνεύμα, με την ευρύτερη έννοια.  Έρχονται σε επαφή με όλα αυτά που σκέφτηκαν κάποιοι άνθρωποι.  Δεν σκεφτόμαστε μόνοι μας, δεν είναι δυνατόν. Υπάρχουν ενδείξεις, σημεία αναφοράς.  Αναφέρομαι πάντα στους ήρωες της Αρχαίας Ελλάδας.  Έχουν κάποια ιδεώδη, κάποια ευγένεια.  Σε κάθε επίπεδο της ύπαρξης μας, έχουμε ανάγκη να μπορούμε να εκφραστούμε ξεκάθαρα, να δούμε καθαρά αυτό που θέλουν και για ποιο λόγο.   Την διαμόρφωση της γλώσσας, του πνεύματος, των ιδεωδών, την έχουμε ανάγκη ό,τι κι αν κάνουμε στη συνέχεια." (για τους μαθητές της, αξία των ανθρωπιστικών σπουδών)

"Σκέφτομαι πως είναι απόλαυση.  Όταν έχεις εξασκηθεί σε βάθος σχεδόν σε όλη σου τη ζωή, να φτάνεις να εκφράζεις, να επικοινωνείς, να καθορίζεις, ακόμα και τον ίδιο σου τον εαυτό.  Αυτά που έγιναν, αυτά που μετανιώνεις, επειδή έγιναν, που χαίρεσαι, επειδή έγιναν, όλα αυτά που εκτιμάς.  Ειλικρινά, σαν μια άσκηση της συνείδησης."

"Υπάρχουν στιγμές ανεκτίμητες.  Απόδειξη ότι πρέπει, να απολαμβάνουμε ό,τι μας προσφέρεται στον μέγιστο βαθμό.  Όταν στερήθηκα κάτι, το ανακάλυψα…κι έχει σχέση με την επιθυμία μου να προσέχουμε τα κείμενα, γενικότερα την ομορφιά.  Δεν αναφερθήκαμε ούτε μια φορά στη λέξη «ομορφιά», όμως με αφορμή τα αρχαία ελληνικά κείμενα, με αφορμή τη θέα ή την ποίηση, με κάθε δυνατή αφορμή, πως θα ήταν δυνατόν να μην αναφερθούμε στην ομορφιά; Για μια τυφλή, διότι είμαι σχεδόν τυφλή, ή τουλάχιστον για κάποιον που δεν βλέπει καθόλου καλά, υπάρχει ακόμα η ομορφιά και η αντίληψη της ομορφιάς." 

**Μια έκτακτη ανάρτηση, για μια μεγάλη ξεχωριστή μορφή των γραμμάτων.

Ως ένα ελάχιστο "ευχαριστώ" για την προσφορά της.

C215 - street art

..Δείτε τον, καθώς τα δημιουργεί...

με υπόκρουση..ξανά Tiersen!! :)

..ταξίδι στην τέχνη του C215..

Αι γενέαι πάσαι στη μάχη της Κερατέας

..."ο Κούρος της Κερατέας" που εκτίθεται στην αίθουσα 12 του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου,
ο οποίος βρέθηκε στους πρόποδες του Οβριοκάστρου το 1893, εδώ με αντιασφυξιογόνα μάσκα...

Τις τελευταίες μέρες, η περιοχή της Κερατέας θυμίζει πεδίο μάχης. Ελάχιστα ΜΜΕ  αναμεταδίδουν την πραγματική εικόνα των γεγονότων.. Οι κάτοικοι ασταμάτητα συγκρούονται με ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις. Απίστευτη βία από τα Ματ και σε άτομα τρίτης ηλικίας..

Παρά τις δικαστικές αποφάσεις ΥΠΕΡ των κατοίκων και την απόφαση να αποχωρήσουν τα ΜΑΤ, αυτά παραμένουν στο χώρο και βιαιοπραγούν. Προφανώς  πλέον ούτε η Δικαιοσύνη δεν έχει ισχύ σε αυτό το κράτος.

Ακολουθεί αναδημοσίευση άρθρου της Ελευθεροτυπίας:

Οι θερμοκρασίες χαμηλές. Γύρω από κάθε εστία φωτιάς, οι κάτοικοι 

της Κερατέας ζεσταίνονται και συζητάνε. Περιμένουν τον «εχθρό»...

Αλήθεια, έχετε ακούσει ποτέ παπά να «ευλογεί» βόμβες μολότοφ; Τις νοικοκυρές να μαγειρεύουν, να συγκεντρώνουν τα τρόφιμα και να τα στέλνουν στο... μέτωπο. Οι πατεράδες, οι παππούδες, οι θείοι, οι μεσήλικοι γενικότερα βρίσκονται στα μετόπισθεν. Ζεσταίνονται στις φωτιές και περιμένουν με αγωνία νέα από τα παιδιά τους, τα ανίψια και τα εγγόνια που έχουν πάει στην πρώτη γραμμή.

Οι νέοι πολεμάνε, οι ηλικιωμένοι διηγούνται. Υποδέχονται όμως τα παιδιά τους με αίματα παντού. Προσπαθούν να τα συνεφέρουν με δάκρυα στα μάτια, αλλά χρειάζεται και αυτοί να τρέξουν. Οι δυνάμεις της αστυνομίας προπορεύονται. Υποστηρίζονται επίσης από θωρακισμένο όχημα εκτόξευσης νερού με πίεση , που έκανε... ποδαρικό τώρα στην Κερατέα αλλά είχε να κυκλοφορήσει σε ελληνικούς δρόμους από τη χούντα.  «Και να φανταστείς πως σήμερα είναι ήσυχα», λέει κάτοικος της περιοχής δίπλα στο χριστουγεννιάτικο δέντρο που έχει στηθεί στα οδοφράγματα. «Σε όλη την Ευρώπη το θέμα των απορριμμάτων έχει λυθεί και εγώ έφτασα 57 ετών για να μάθω να φτιάχνω βόμβες μολότοφ».

Η Αλκηστις Πόγκα είναι κάτοικος Κερατέας, σχεδόν 20 χρόνων και φοιτήτρια Νομικής. Μιλάει για τους λόγους που νομιμοποιούν των αγώνα τους. Τα κριτήρια εξαίρεσης, τα ΦΕΚ και τον αρχαιολογικό χώρο, αλλά και το 2013 που οι ΧΥΤΑ σε ολόκληρη την Ευρώπη θα κηρυχθούν παράνομοι και θα υπάρχουν πρόστιμα. Όμως αυτό που την πονάει είναι άλλο. Τα χέρια της σφίγγουν. Στα μάτια της μια ιδέα βούρκωμα. Μιλάει για τον αγώνα τους.

«Αγώνα να διαφυλάξουμε την περιοχή μας. Αγώνα να διαφυλάξουμε τη νομιμότητα αυτού του κράτους που παραπαίει. Αγώνα, αν μη τι άλλο, η Δικαιοσύνη να είναι ανεξάρτητη από τις κυβερνητικές επιλογές και επιταγές. Αγώνα για να σταματήσει αυτή η επαίσχυντη, η αποτροπιαστική βιαιότητα που έχουμε ζήσει τις τελευταίες μέρες. Αγώνα να πάψει επιτέλους αυτό το αίσθημα προδοσίας που έχουμε όλοι μας και ειδικά οι νεότεροι άνθρωποι. Η προδοσία από ένα κράτος που όχι απλά δεν προωθεί την ανάπτυξη αλλά δημιουργεί τέτοιες εστίες αποτρόπαιης βίας και προκλητικής παρανομίας και μάλιστα κινεί όλο τον μηχανισμό προς τέτοια κατεύθυνση. Ίσως είναι μια προσπάθεια να πιστέψουμε ξανά σε πράγματα. Ότι μπορούν να λειτουργούν, όχι ιδανικά, αλλά αν μη τι άλλο όπως πρέπει, με βάση τον νόμο. Αυτό για μένα είναι αυτό που μας προσβάλλει και μας θίγει. Δεν προβάλλονται νόμιμα και δίκαια τα αιτήματά μας, τα οποία όμως βασίζονται στους ίδιους τους νόμους που έχει φτιάξει το κράτος για να μας προστατεύει».

Από τους αιθέρες όπου αναχαίτιζε Τούρκους, ο Ιωάννης Αργύρης, εν αποστρατεία πιλότος στην Πολεμική Αεροπορία, λέει: «Μου σηκώνεται η τρίχα, ειλικρινά. Γιατί 15 χρόνια αναχαίτιζα τους Τούρκους και δεν πίστευα ποτέ ότι θα ερχόταν η στιγμή να αναχαιτίσω την ίδια μου την κυβέρνηση. Μεγαλύτερη ντροπή δεν έχω νιώσει». Μιλάει για τον Θόδωρο Πάγκαλο, ο οποίος ψηφίζεται στην περιοχή και «επιμένει και λέει στείλτε τα ΜΑΤ. Ανακηρύξαμε, το Δημοτικό Συμβούλιο και η Συντονιστική Επιτροπή, persona non grata τον κ. Πάγκαλο. Ανεπιθύμητο δηλαδή. Στον ίδιο του τον τόπο να μην μπορεί να έρθει». Συνεχίζοντας, λέει: «Ντροπή και για τον Παπουτσή που σαν πρόεδρος της ΕΦΕΕ είχε χτυπηθεί από την ΕΣΑ και τώρα στέλνει τα ΜΑΤ να χτυπάνε τον απλό τον κόσμο. Ντροπή του. Ορκιστήκαμε να παραδώσουμε στα παιδιά μας καθαρή την περιοχή. Σκεφτόμαστε να ετοιμάσουμε τις διαθήκες μας. Μέχρι και φυλακή είμαστε προετοιμασμένοι να πάμε».

Ο Σταύρος Ρόζης, πολιτικός μηχανικός και κάτοικος Κερατέας, λέει πως με το που παρέλαβε το ΥΠΕΧΩΔΕ ο Γιώργος Σουφλιάς κατάργησε τον τότε νόμο περί μελετών της Βάσως Παπανδρέου που μέσα σε αυτό τον νόμο είχε μπει με τροπολογία το 2003 η κατασκευή ΧΥΤΑ στην Κερατέα. Ενώ κατάργησε όλα τα άρθρα του νόμου, άφησε την τροπολογία ζωντανή. «Έχουν γίνει μεθοδεύσεις από την πολιτική ηγεσία με σκοπό όχι να λύσουν το πρόβλημα, αλλά να το κρατήσουν ζωντανό υπέρ των συμφερόντων κάποιων. Ο κόσμος έχει αγανακτήσει. Αυτοί που πτώχευσαν την Ελλάδα, πτώχευσαν τα ασφαλιστικά ταμεία, διέλυσαν την παιδεία και έφεραν την χώρα στο σημείο να κυβερνιέται από κομισάριους της Ε.Ε. και του ΔΝΤ. Ο κόσμος δεν τους έχει πλέον εμπιστοσύνη. Οτι αυτοί θα μπορούσαν και θα μπορέσουν να λύσουν αυτό το πρόβλημα».

..ο δημοσιογράφος Κώστας Αρβανίτης.. 
δίπλα στον δίκαιο αγώνα

των κατοίκων..

Ο παπα-Ντίνος, ιερέας στην Κερατέα για περισσότερο από 40 χρόνια, λέει πως «εδώ είμαστε όλοι αδέρφια και αγωνιζόμαστε όλοι μαζί. Αδέρφια, ξαδέρφια, θείοι. Άμα μου πειράξεις τον αδελφό, τον γιο, θα πάρω την καραμπίνα και θα γίνω Παπαφλέσσας της εποχής. Ήρθαμε εδώ να υπερασπίσουμε τον χώρο αυτό. Είναι λάθος να γίνουμε χαβούζα. Ο νόμος είναι με το μέρος μας. Τι θέλουν υπουργοί και πρωθυπουργοί σε ξένα χώματα που δεν έχουν πατήσει ποτέ». Τέλος, στέλνει και «χαιρετίσματα» στον κ. Παπουτσή «που εύχομαι να μην τον ξαναδώ βουλευτή».

Πηγή άρθρου: Ελευθεροτυπία

Κριτήρια που κάποιοι έκαναν πως "ΔΕΝ" είδαν στο Οβριόκαστρο Κερατέας..

Αξίζει να σημειωθεί και είναι πολύ σημαντικό για τις κινητοποιήσεις των κατοίκων, ότι η δημοπράτηση του έργου για την περιοχή της Κερατέας αφορά στη δημιουργία Χώρου Υγειονομικής Ταφής Απορριμμάτων (Χ.Υ.Τ.Α.) και επ' ουδενί Χώρου Υγειονομικής Ταφής Υπολειμμάτων (Χ.Υ.Τ.Υ.). Το πιο τραγικό είναι πως την ίδια στιγμή που στη χώρα μας, αναζητούμε ακόμη περιοχές για ΧΥΤΑ ή ΧΥΤΥ, οι περισσότερες χώρες της Ευρώπης βρίσκονται κυριολεκτικά σε άλλο επίπεδο. Εμείς πότε θα τις ακολουθήσουμε;

Κλέφτης Ποδηλάτων (1948)

Ο Vittorio De Sica σκηνοθετεί την αριστουργηματική ταινία «Κλέφτης ποδηλάτων», μια από τις κορυφαίες ταινίες του ευρωπαϊκού κινηματογράφου.. Πρόκειται για το πρώτο ιταλικό road movie, μόνο που αντί για αυτοκίνητα έχει ποδήλατα!...

Ο Αντόνιο Ρίτσι, άνεργος εργάτης, βρίσκει επιτέλους δουλειά ως αφισοκολλητής, αλλά πρέπει να διαθέτει ποδήλατο, κι αυτός το δικό του το έχει βάλει ενέχυρο.

Προσπαθεί πολύ να αποκτήσει το ποδήλατο, μα μόλις το καταφέρνει, τότε κάποιος του το κλέβει αμέσως, την πρώτη μέρα κιόλας στη νέα δουλειά του.

Η επιβίωση, όμως, της οικογένειάς του εξαρτάται αποκλειστικά από την ύπαρξη αυτού του ποδηλάτου. Μαζί με το μικρό του γιο Μπρούνο, ξεκινούν μια μανιώδη αναζήτηση στους δρόμους της Ρώμης, στις υπαίθριες αγορές, στα συσσίτια της εκκλησίας, στις φτωχογειτονιές, να βρουν τον κλέφτη.. 

Σκηνές καταπληκτικής φωτογραφίας σε ένα έντονο ταξίδι συναισθημάτων στη Ρώμη.. Πάνε στην αγορά μεταχειρισμένων ποδηλάτων στην Πιάτσα Βιτόριο, κι έπειτα στην Πόρτα Πορτέζε. Ξαφνικά, ο Αντόνιο κι ο μικρός γιος του ανακαλύπτουν τον κλέφτη, προσπαθούν να τον πιάσουν..

Δυστυχώς παντού ο Αντόνιο συναντάει την αδιαφορία, την έχθρότητα και την αλληλεγγύη στον κλέφτη. Έτσι, βλέποντας κάθε προσπάθειά του να αποτυγχάνει, αποφασίζει να κλέψει κι αυτός ένα αφύλακτο ποδήλατο. Το κάνει όμως τόσο αδέξια, που οι περαστικοί τον παίρνουν είδηση, τον συλλαμβάνουν και τον λοιδορούν. 

Ο Αντόνιο βάζει τα κλάματα από την ντροπή του και αγκαλιά με το μικρό γιο του, χάνονται στο ανώνυμο πλήθος..  

Αριστουργηματική ταινία με πολλά μηνύματα για τη ζωή..

            Trailer ταινίας

Bραβεία:

Όσκαρ καλύτερης ξένης ταινίας 1948,

Eιδικό Bραβείο της Eπιτροπής στο Φεστιβάλ του Λοκάρνο,

Bραβείο καλύτερης ξένης ταινίας των κριτικών της Nέας Yόρκης,

Bραβείο της Bρετανικής Aκαδημίας Kινηματογράφου,

Bραβείο καλύτερης ξένης ταινίας στην Iαπωνία,

Mεγάλο Bραβείο στο Φεστιβάλ του Bελγίου