13 Δεκεμβρίου 2010

..σκέψεις με υπόκρουση ...Νίνο Ρότα..

..o Nino Rota..

Περίεργη η διάθεση.. Από την μια, οι ανατροπές στα εργασιακά.. Μας οδηγήσανε πλέον σε "εργασιακό μεσαίωνα", αρκετές σκέψεις που επιβεβαιώνονται.. Από την άλλη, ο αγώνας των κατοίκων στο Οβριοκάστρο Κερατέας..Αφού όλες οι δικαστικές αποφάσεις ήταν ως τώρα υπέρ των κατοίκων της περιοχής (και πως να μην είναι, εφόσον αυταρχικά καταπατούνται κριτήρια;), τελικά επέλεξε η πολιτεία να λύσει το πρόβλημα στέλνοντας ΜΑΤ. Το ξέρετε πλέον από τόσες αναρτήσεις, πως έχω φίλους εκεί, γνωρίζω καλά από κοντά τα γεγονότα.. Έχω βρεθεί η ίδια, αρκετές φορές στο Αρχαιολογικό χώρο του Οβριοκάστρου τα προηγούμενα χρόνια.. Δυστυχώς τα ΜΜΕ λένε "μισές" αλήθειες, εξυπηρετώντας τα συμφέροντα των ιδιοκτητών τους..Μπράβο στους κατοίκους για τον αγώνα που κάνουν. Το γνωρίζω πως αυτή είναι η αρχή..Πρέπει να είμαστε δίπλα τους.. Σκέψεις τριγυρίζουν στο μυαλό.. και με γεμίζουν συναισθήματα.. Το μυαλό δε ηρεμεί, δε σταματά να σκέφτεται..

..ο Marcello Rota διευθύνει Nino Rota..

Εχτές βράδυ.. δίχως ιδιαίτερη διάθεση.. Χτύπησε το τηλέφωνο, πρόσκληση για την βραδιά του Nino Rota υπό την διεύθυνση του Marcello Rota (ανιψιού του συνθέτη και μόνιμου μαέστρου του Andrea Bocelli) στο Μέγαρο Μουσικής.. "Γιατί όχι..", η αυθόρμητη απάντηση.. Οι μέρες πια έχουν βαρύνει αρκετά.. και τέτοιες βραδιές, όποτε μας προσφέρονται, όσο μπορούμε δεν πρέπει να τις χάνουμε.. Έφτασα εκεί λίγα μόλις λεπτά πριν ξεκινήσει η συναυλία... Προσπάθησα να αφήσω σκέψεις, και να ταξιδέψω με τη μουσική.. Κάθε ένα κομμάτι σαν μια ξεχωριστή ιστορία.. Κάποιες στιγμές ένιωσα σαν να περπατούσα στους δρόμους της Ρώμης, σαν να έπινα καφέ, να έριχνα κέρμα στη Φοντάνα ντι Τρέβι :) και να χάζευα ανθρώπους, κτίρια,  μνημεία.. Στιγμιαίο ταξίδι.. που έγινε αφορμή μετά για σκέψεις.. με λίγο ανάλαφρη καρδιά..  Η δύναμη της τέχνης είναι τεράστια.. Μπορεί να σε παρασύρει σε λυτρωτικές σκέψεις.. Μακρινές, νοσταλγικές που δύσκολα  μοιράζονται..

..βίντεο από τη χτεσινή βραδιά από το @rtD:

Ενα «νοερό ταξίδι» στην εποχή του ιταλικού κινηματογράφου, μέσα από τα τραγούδια και τη μουσική που έγραψε ο υπέροχος Νίνο Ρότα για ταινίες όπως "Ο Νονός", "La dolce vita", "La Strada", "8 1/2", "Ρωμαίος και Ιουλιέττα", "Ο Γατόπαρδος", κ.α.

 ..εδώ οι σοπράνο, με βενετσιάνικες μάσκες..

Μαζί και οι «DIV4S», οι τέσσερις Ιταλίδες σοπράνο Denise, Isabella, Vittoria και Sofia, με τη συνοδεία συμφωνικής ορχήστρας...
..κάποιοι από τους μουσικούς της ορχήστρας..

Ο Νίνο Ρότα, γνωστός τόσο ως συνθέτης όσο και ως διευθυντής ορχήστρας, άρχισε να εργάζεται για τον κινηματογράφο από τις αρχές της δεκαετίας του 1940.  Συνεργάστηκε με όλους σχεδόν τους διάσημους σκηνοθέτες της εποχής του, ιδιαίτερα με τον Φεντερίκο Φελίνι, γράφοντας μουσική για όλες τις ταινίες του Ιταλού σκηνοθέτη, από το 1952 έως το 1979. Συνεργάστηκε επίσης με τον Ρενάτο Καστελάνι, τον Λουκίνο Βισκόντι, τον Φράνκο Τζεφιρέλι, τον Φράνσις Φορντ Κόπολα (όσκαρ καλύτερης μουσικής για τη μουσική του στο «Νονό ΙΙ», 1975), τον Εντουάρντο ντε Φίλιπο κ.ά. Η εργογραφία του Νίνο Ρότα, εκτός από τη μουσική που συνέθεσε για περίπου 150 ταινίες, περιλαμβάνει δέκα όπερες, πέντε μπαλέτα και πολλές συμφωνικές συνθέσεις.
..πορτραίτο του Nino Rota από το Federico Fellini..


Μετά το τέλος της συναυλίας.. επιστρέφοντας..Συνομιλώντας με μια φίλη.. 
"Ρε γαμώτο η ζωή είναι τόσο ωραία.. μα τόσο ωραία!.. Γιατί δεν αφήνουν τους ανθρώπους απλά να ζήσουν; Γιατί διαποτίζουν τη ζωή μας με τόση μιζέρια; Δεν είναι τα πάντα τα χρήματα ρε γαμώτο! Η ζωή δεν είναι το χρήμα.. Η ζωή είναι όμορφη..και φεύγει τόσο γρήγορα.." Αντιφάσεις, ασυνέπειες, σκέψεις, παρανοήσεις, αμπελοφιλοσοφίες; Μπορεί και έτσι, μα νομίζω σίγουρα αλήθειες..

La Dolce Vita - Nino Rota

***οι φωτογραφίες είναι τραβηγμένες από κινητό..

11 Δεκεμβρίου 2010

ΜΑΤ στον Αρχαιολογικό χώρο Οβριοκάστρου Κερατέας!!!!


Είναι μερικοί τόποι που "μιλάνε" ξεχωριστά μέσα σου..
Έχουμε αναφερθεί ξανά στο blog για τον Αρχαιολογικό χώρο του Οβριοκάστρου Κερατέας..

Όλοι οι κάτοικοι των Αθηνών όταν θέλουν να ξεφύγουν λίγο από τον πανικό αυτής της πόλης, ψάχνουν εναγωνίως τις εναπομείναντες οάσεις πρασίνου της Αττικής..

Ένας τέτοιος τόπος γεμάτος με πράσινο και αρχαιολογικά ευρήματα, δίπλα στην Αθήνα και στον εθνικό δρυμό του Σουνίου, είναι ο τόπος του Οβριοκάστρου Κερατέας.

Είναι το λιγότερο εξοργιστικό, αντί το κράτος να τον προστατεύσει, να τον αναδείξει, να τον εκμεταλλευτεί προς όφελος των πολιτών και της υγείας μας, να έχει πρόθεση να το θάψει κάτω από τόνους σκουπιδιών..

Σήμερα το πρωί τα ΜΑΤ έφτασαν στην Κερατέα!
ΚΑΖΑΝΙ ΠΟΥ ΒΡΑΖΕΙ ΕΙΝΑΙ Η ΠΕΡΙΟΧΗ!  Ο εισαγγελέας αναγνώρισε το δίκιο των κατοίκων για την παραβίαση των ιδιοκτησιών τους και πρότεινε την άμεση αποχώρηση των αστυνομικών δυνάμεων και των μηχανημάτων απο το χώρο! 

Σταδιακά ξεκίνησε η αποχώρηση των ΜΑΤ, γιατί ήταν ΠΑΡΑΝΟΜΗ η κατάληψη του χώρου, αλλά η αστυνομία με άνωθεν εντολές, όχι μόνο δεν αποχώρησε, αλλά αύξησε τη δύναμή της. Παράλληλα, έκαναν εκτεταμένη χρήση δακρυγόνων σε συνδυασμό με ξυλοδαρμούς παιδιών, γυναικών αλλα και ηλικιωμένων ανθρώπων που βρέθηκαν εκεί για να υπερασπιστούν τη γη τους. Επτά τραυματίες είναι μέχρι τώρα ο απολογισμός..

Η χωροθέτηση ΧΥΤΑ στην συγκεκριμένη περιοχή της Κερατέας έρχεται σε πλήρη αντίθεση με όλα τα επιστημονικά τεκμηριωμένα (νομικά, τεχνικά και οικονομικά) επιχειρήματα!!

Έχει γίνει αναλυτική αναφορά στο blog (την οποία μπορείτε να διαβάσετε ΕΔΩ) για αυτό το τεράστιο περιβαλλοντικό ΕΓΚΛΗΜΑ που σχεδιάζουν, όπου αναφέρονται αναλυτικά τα κριτήρια που έχουνε «θαφτεί»..

Σύμφωνα με τα κριτήρια αποκλεισμού μιας περιοχής επιλεγμένης για κατασκευή ΧΥΤΑ, η περιοχή του Οβριοκάστρου θα έπρεπε να είχε αποκλειστεί ΚΑΙ εξ αιτίας του υδατορεύματος. Οι μελετητές αγνόησαν την ύπαρξη του (όπως βέβαια αγνοήθηκαν & άλλοι νόμοι του κράτους που προστατεύουν την περιοχή!!!)..

Το παρακάτω βιντεάκι τραβήχτηκε στο Οβριόκαστρο.. Πρόκειται για το υδατόρευμα Μουζάκι, που διασχίζει κατά μήκος τον Αρχαιολογικό Χώρο του Οβριοκάστρου, όπου έχει επιλεγεί ως χώρος κατασκευής της χωματερής.

Ένα μικρό δείγμα της φυσικής ομορφιάς της περιοχής...


Στο παρακάτω βίντεο παρουσιάζονται εικόνες από σημαντικά ευρήματα του Αρχαιολογικού Χώρου  Οβριοκάστρου..


Σε αυτή την περιοχή, όπου η πολιτεία έστειλε σήμερα ΜΑΤ, νέοι καλλιτέχνες έχουν σταθεί στον αγώνα των κατοίκων.. Τα δύο προηγούμενα καλοκαίρια, φίλοι μαζευόμασταν τα βράδια σε αυτό το βουνό.. Παιδιά, νέοι, άνθρωποι κάθε ηλικίας, σε συναυλίες μόνο με κιθάρες.. αγκαλιασμένοι, πάνω στο βουνό..

Έκτοτε, καθιερώθηκε και το αρκετά πετυχημένο Φεστιβάλ Οβριοκάστρου, με καλλιτεχνικό διευθυντή τον Αλκιβιάδη Κωνσταντόπουλο..
Όταν το κράτος θέλει να θάψει παράνομα την φυσική ομορφιά, οι κάτοικοι της περιοχής δημιουργούνε πολιτισμό!!

Απογοήτευση.. Τι πρέπει να κάνουμε για να υπερασπιστούμε την πολύπαθη αττική γη; Τι άλλο πρέπει να κάνουμε για να διαφυλάξουμε τις παιδικές μας αναμνήσεις;

Ποτέ και σε τίποτα δε θα υπάρχει σχεδιασμός σε αυτό το κράτος;
Δε θα γίνουμε συνένοχοι σε αυτό το απεχθές έγκλημα, του οποίου τα αποτελέσματα θα είναι καταστροφικά για όλη την Αττική!

Σήμερα έγιναν τα παρακάτω..



Συνεχή ενημέρωση ανεβαίνει στο blog του Οβριόκαστρου Κερατέας των κατοίκων της περιοχής.  Αναφέρουν σχετικά: "Αυτός δεν είναι μόνο ένας αγώνας για την προστασία της πολιτιστικής μας κληρονομιάς και του περιβάλλοντος. Είναι πάνω απ'όλα ένας αγώνας για την αξιοπρέπειά μας".

Το μόνο που έχω να προσθέσω είναι πως αυτά γίνονται μόνο σε τριτοκοσμικές χώρες..

Robert Doisneau

kiss by the Hotel de Ville
By the railings around the Luxembourg Gardens
Fox terrier on the Pont des Arts
Information Scolaire
L'Accordeoniste, rue Mouffetard
musician in the rain
long glance
The Bouquet of Daffodils
The Cellist
The Fortune Teller
 Picasso and the loaves

..φοβέρες φωτογραφίες από τον Robert Doisneau..

..από καθεμία, ξεπροβάλλει και μια αληθινά ξεχωριστή ιστορία..

Χειμώνιασε λίγο ο καιρός.... και η ψυχή αμέσως θέλησε ταξίδι...

...ας ταξιδέψουμε με τις φωτογραφίες του...

"Τα θαύματα της καθημερινής ζωής είναι συναρπαστικά... Κανένας σκηνοθέτης δε μπορεί να οργανώσει το απροσδόκητο που θα βρείτε στο δρόμο..."

"Είναι καλύτερο, έτσι δεν είναι, να ρίξει κανείς λίγο φως σε εκείνους τους ανθρώπους που δεν είναι ποτέ στο φως της δημοσιότητας;"

10 Δεκεμβρίου 2010

Άμλετ


"ΑΜΛΕΤ      Να ‘ναι κανείς ή να μην είναι, - αυτό είναι το ζήτημα· τι ‘ναι το πνεύμα ανώτερο, να υποφέρεις πετριές και σαϊτιές αχρείας τύχης, ή να παίρνεις τα όπλα ενάντια σ’ ένα πέλαο βάσανα κι αντιχτυπώντας να τους δίνεις τέλος;  Θάνατος, - ύπνος, και τίποτ’ άλλο· κι αν μ’ αυτόν τον ύπνο παύουμε της καρδιάς τον πόνο και τις χίλιες λαχτάρες, φυσική κληρονομιά της σάρκας, είναι συντέλεια να την εύχεσαι με ζήλο.

Θάνατος· - ύπνος· - ύπνος, ίσως όνειρα! Ε, εδώ είν’ ο κόμπος· τι σ’ αυτόν τον ύπνο του θανάτου τι όνειρα θα ‘ρθουν, όταν θα ‘χουμε πετάξει τούτο το σαρκοκούβαρο; αυτός μας κόβει· τούτη η έγνοια κάνει τη δυστυχία να ζει τόσο πολύ· γιατί ποιος θα δεχότανε ντροπές και χάλια της ηλικίας, τ’ άδικο απ’ τον δυνατόν, τον εξευτελισμό απ’ τον φαντασμένον, τον πόνο από την περιφρονημένη αγάπη, την άργητα του νόμου, τους τραμπουκισμούς της εξουσίας και τις κλωτσιές που η ταπεινή η αξία τρώει απ’ τον ανάξιο, αν μπορούσε να ‘δινε μόνος του κανείς στον εαυτό του τη λύτρωση μ’ ένα μαχαίρι; Ποιος θα το ‘θελε να φέρνει ευθύνες, να γρυλίζει και να ιδρώνει από το βάρος της ζωής, αν η τρομάρα μην είναι κάτι μετά θάνατον, στον κόσμο τον άλλο, απ’ όπου δε γυρίζει ταξιδιώτης, δε σάστιζε τη θέληση και δε μας έκανε να προτιμάμε να τραβάμε αυτά τα βάσανα παρά να πάμε σ’ άλλα που δεν τα γνωρίζουμε; 
Έτσι η συνείδηση μας κάνει όλους δειλούς κι έτσι το φυσικό το χρώμα της απόφασης ξασπρίζει με τ’ ωχρό φκιασίδωμα της σκέψης κι είναι προσπάθειες πνοής μεγάλης κι ευκαιρίας που με την έγνοια αυτή ξεκόβεται η ορμή τους και χάνουν το όνομα της πράξης."

William Shakespeare, Άμλετ, μτφρ. Βασίλη Ρώτα, εκδ. Επικαιρότητα, Αθήνα 1997: πράξη Γ', σκηνή 1η (απόσπασμα), σσ.91-92.
Related Posts with Thumbnails