11 Δεκεμβρίου 2010

Robert Doisneau

kiss by the Hotel de Ville
By the railings around the Luxembourg Gardens
Fox terrier on the Pont des Arts
Information Scolaire
L'Accordeoniste, rue Mouffetard
musician in the rain
long glance
The Bouquet of Daffodils
The Cellist
The Fortune Teller
 Picasso and the loaves

..φοβέρες φωτογραφίες από τον Robert Doisneau..

..από καθεμία, ξεπροβάλλει και μια αληθινά ξεχωριστή ιστορία..

Χειμώνιασε λίγο ο καιρός.... και η ψυχή αμέσως θέλησε ταξίδι...

...ας ταξιδέψουμε με τις φωτογραφίες του...

"Τα θαύματα της καθημερινής ζωής είναι συναρπαστικά... Κανένας σκηνοθέτης δε μπορεί να οργανώσει το απροσδόκητο που θα βρείτε στο δρόμο..."

"Είναι καλύτερο, έτσι δεν είναι, να ρίξει κανείς λίγο φως σε εκείνους τους ανθρώπους που δεν είναι ποτέ στο φως της δημοσιότητας;"

10 Δεκεμβρίου 2010

Άμλετ


"ΑΜΛΕΤ      Να ‘ναι κανείς ή να μην είναι, - αυτό είναι το ζήτημα· τι ‘ναι το πνεύμα ανώτερο, να υποφέρεις πετριές και σαϊτιές αχρείας τύχης, ή να παίρνεις τα όπλα ενάντια σ’ ένα πέλαο βάσανα κι αντιχτυπώντας να τους δίνεις τέλος;  Θάνατος, - ύπνος, και τίποτ’ άλλο· κι αν μ’ αυτόν τον ύπνο παύουμε της καρδιάς τον πόνο και τις χίλιες λαχτάρες, φυσική κληρονομιά της σάρκας, είναι συντέλεια να την εύχεσαι με ζήλο.

Θάνατος· - ύπνος· - ύπνος, ίσως όνειρα! Ε, εδώ είν’ ο κόμπος· τι σ’ αυτόν τον ύπνο του θανάτου τι όνειρα θα ‘ρθουν, όταν θα ‘χουμε πετάξει τούτο το σαρκοκούβαρο; αυτός μας κόβει· τούτη η έγνοια κάνει τη δυστυχία να ζει τόσο πολύ· γιατί ποιος θα δεχότανε ντροπές και χάλια της ηλικίας, τ’ άδικο απ’ τον δυνατόν, τον εξευτελισμό απ’ τον φαντασμένον, τον πόνο από την περιφρονημένη αγάπη, την άργητα του νόμου, τους τραμπουκισμούς της εξουσίας και τις κλωτσιές που η ταπεινή η αξία τρώει απ’ τον ανάξιο, αν μπορούσε να ‘δινε μόνος του κανείς στον εαυτό του τη λύτρωση μ’ ένα μαχαίρι; Ποιος θα το ‘θελε να φέρνει ευθύνες, να γρυλίζει και να ιδρώνει από το βάρος της ζωής, αν η τρομάρα μην είναι κάτι μετά θάνατον, στον κόσμο τον άλλο, απ’ όπου δε γυρίζει ταξιδιώτης, δε σάστιζε τη θέληση και δε μας έκανε να προτιμάμε να τραβάμε αυτά τα βάσανα παρά να πάμε σ’ άλλα που δεν τα γνωρίζουμε; 
Έτσι η συνείδηση μας κάνει όλους δειλούς κι έτσι το φυσικό το χρώμα της απόφασης ξασπρίζει με τ’ ωχρό φκιασίδωμα της σκέψης κι είναι προσπάθειες πνοής μεγάλης κι ευκαιρίας που με την έγνοια αυτή ξεκόβεται η ορμή τους και χάνουν το όνομα της πράξης."

William Shakespeare, Άμλετ, μτφρ. Βασίλη Ρώτα, εκδ. Επικαιρότητα, Αθήνα 1997: πράξη Γ', σκηνή 1η (απόσπασμα), σσ.91-92.

7 Δεκεμβρίου 2010

Edvard Munch: Πέρα από την Κραυγή, Μουσείο Ηρακλειδών

Μεσημέρι του Σαββάτου στο Μουσείο Ηρακλειδών, στην έκθεση με τίτλο: "Edvard Munch, Πέρα από την Κραυγή".. Η έκθεση είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και υπό  μια έννοια...επίκαιρη για τη χώρα μας.. 
Περιλαμβάνει 80 έργα χαρακτικής του Edvard Munch από τη συλλογή Kramer του Μουσείου Τέχνης του Τελ Αβίβ [Gift of Charles and Evelyn Kramer, New York]..

Αξίζει παράλληλα με τα έργα του και μια "ματιά" στη ζωή του Edvard Munch..

..ο Edvard Munch..

Ο Edvard Munch (Έντβαρτ Μουνκ) ήταν Νορβηγός ζωγράφος και ανήκει στους προδρόμους του εξπρεσιονισμού. Γεννήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου 1863 στη Νορβηγία, μεγάλωσε στο Όσλο. Ο πατέρας του ήταν ιατρικός ανώτερος υπάλληλος και βαθιά θρησκευόμενος. Η μητέρα του πέθανε από φυματίωση. Η μεγαλύτερη του αδελφή, Johanne Sophie, πέθανε επίσης από φυματίωση. Είχε και τρία μικρότερα αδέρφια. Ο πατέρας του πέθανε επίσης νέος, το 1889.

 ..το πιο διάσημο έργο του Munch, η "Κραυγή",
του οποίου δεν κατέστη δυνατός ο δανεισμός, μα
αυτό δεν μειώνει καθόλου το ενδιαφέρον της έκθεσης..

Μετά από το θάνατο της μητέρας, τα παιδιά ανατράφηκαν από το θεοσεβούμενο πατέρα τους, ο οποίος τους πέρασε έναν βαθιά ριζωμένο φόβο, λέγοντας τους συνεχώς ότι εάν έκαναν οποιαδήποτε αμαρτία, θα καταδικάζονταν στην Κόλαση. Αυτός ο φόβος απεικονίζεται και στα περισσότερα έργα του Munch..

"Άγχος", 1894

Οι ατυχίες όμως δε σταματούν εδώ.. Μια από τις μικρότερες αδελφές του  διαγνώστηκε με διανοητική ασθένεια σε νεαρή ηλικία. Από τα πέντε αδέρφια, μόνο ένας παντρεύτηκε, αλλά πέθανε λίγο μετά το γάμο. Ο ίδιος ήταν επίσης συχνά άρρωστος. Ο Munch παθαίνει νευρικό κλονισμό στα 45 του και νοσηλεύεται σε ίδρυμα για έξι περίπου μήνες.

.."Το άρρωστο παιδί"

Στα έργα του συχνά απεικονίζει άρρωστα παιδιά, το θάνατο, το άγχος, την ανησυχία.. Ξεχωρίζει για τον τρόπο που εξέφρασε όλα αυτά τα συναισθήματα, μέσω της τέχνης του.. Όπως είπε ο ίδιος, ήθελε να ζωγραφίζει "αληθινούς ανθρώπους που αναπνέουν, αισθάνονται, υποφέρουν και αγαπούν"..

"Μαντόνα", 1895 (1902)

Το παραπάνω θέμα παρουσιάζεται σε διάφορους πίνακες των ετών 1893-1902, οι οποίοι έφεραν τίτλους σε εκθέσεις, κριτικές και γραπτά του ίδιου του Munch. Μέχρι που ο Σουηδός θεατρικός συγγραφέας August Strindberg το 1896, αναφέρθηκε στο χαρακτικό ως "Μαντόνα". Συνδυάζοντας τη στιγμή της σύλληψης με το ιερό σύμβολο της Μαντόνας - το φωτοστέφανο γύρω από το κεφάλι της - ο καλλιτέχνης καθορίζει τον έρωτα ως ένα κρίκο στην αλυσίδα που συνδέει τη μια γενιά με την άλλη..


To έργο του Munch αντικατοπτρίζει τη ζωή και την ψυχολογική του κατάσταση περισσότερο από ότι το έργο πολλών άλλων καλλιτεχνών, ξεκινώντας με τις σκηνές από την παιδική και εφηβική του ηλικία που δεν έπαψαν ποτέ να τον βασανίζουν. 
Στο έργο του παρουσιάζονται επίσης οι γυναίκες που ερωτεύτηκε και οι σχέσεις του με αυτές, καθώς και φίλοι του και άλλοι καλλιτέχνες..

.."Η γυναίκα και η καρδιά", 1896

Έγραψε : "Kληρονόμησα δύο από τους πιο φοβερούς εχθρούς της ανθρωπότητας – την κληρονομιά της φυματίωσης και της παραφροσύνης – η αρρώστια, η παράνοια και ο θάνατος ήταν οι σκοτεινοί άγγελοι που γυρόφερναν την κούνια μου."


Ο Munch μπορεί να επηρεάζεται από τους μετα-ιμπρεσσιονιστές, αλλά είναι συμβολιστικός σε περιεχόμενο, απεικονίζοντας μια κατάσταση του μυαλού παρά μια εξωτερική πραγματικότητα.


"Πάντα έβαζα την τέχνη μου πριν από κάθε τι άλλο.  
Αισθάνθηκα ότι η Γυναίκα θα στεκόταν εμπόδιο στην τέχνη μου.  
Αποφάσισα σε νεαρή ηλικία να μην παντρευτώ ποτέ."


"Η καρφίτσα" / Eva Mudocci, 1903

Ο Munch συνάντησε τη βιολονίστα Eva Mudocci (1872-1952) μάλλον το 1903 στο Παρίσι. Εκείνη την εποχή έπαιζε στην Ευρώπη μαζί με την πιανίστρια Bella Edwards. Ο Munch την επισκεπτόταν στο ξενοχοχείο της στο Βερολίνο για να ζωγραφίσει το τέλειο πορτραίτο.  Η Eva Mudocci αργότερα διηγιόταν ότι ο ζωγράφος δεν ήταν καθόλου ικανοποιημένος από τη δουλειά του και κατέστρεψε αρκετούς πίνακες που είχε ξεκινήσει. Τελικά κατέληξε πως ήταν καλύτερα να δουλέψει πάνω στην λιθογραφική πέτρα και όταν τελείωσε την "Καρφίτσα", έστειλε ένα σημείωμα στην Mudocci λέγοντας "ορίστε η πέτρα που έπεσε από την καρδιά μου".   Σχεδόν 80 χρόνια αργότερα, αυτή η λιθογραφία ενέπνευσε τον καλλιτέχνη της Ποπ Andy Warhol να δημιουργήσει σεριγραφίες βασισμένες στο παραπάνω έργο του Munch..


Επίσης, ένα ακόμη ξεχωριστό χαρακτηριστικό του ζωγράφου, ήταν ο τρόπος που φερόταν στα έργα του, κυρίως στους πίνακες του, τους οποίους αποκαλούσε "παιδιά" του. Άφηνε τους πίνακες έξω στην ύπαιθρο να υποστούν ακραίες καιρικές συνθήκες, αυτό που ονόμαζε "αλογοθεραπεία", ιατρική έκφραση αργκό για την προσπάθεια θεραπείας μιας αρρώστιας με δραστικά φάρμακα, είδος μεθόδου που είτε σκοτώνει είτε θεραπεύει. 

 
Επισκέπτες στο εργαστήριο του, διηγούνται πως είδαν πίνακες να έχουν πεταχτεί ψηλά στις μηλιές ή να τους έχουν ποδοπατήσει τα σκυλιά του. Το αποτέλεσμα ήταν μια ξερή, ματ επιφάνεια που θυμίζει παλιές τοιχογραφίες και που διαποτίζει τα έργα μια αίσθηση του περάσματος του χρόνου.   

Όμως ούτε τα χαρακτικά του γλύτωσαν από την κακομεταχείριση.  Μάλιστα ένας επισκέπτης διηγήθηκε πως κάποτε είδε τον καλλιτέχνη να χρησιμοποιεί ένα από τα χαρακτικά του σαν καπάκι για κατσαρόλα μαγειρικής!....

.."Εραστές στα κύματα", 1896

Στη δεκαετία του '30 και του '40, οι Ναζί θεώρησαν τα έργα του "εκφυλισμένη τέχνη" και αφαίρεσαν τη δουλειά του από τα γερμανικά μουσεία. Ο Munch πληγώθηκε βαθιά.  Έχτισε ένα στούντιο στο Όσλο, όπου και πέρασε τις τελευταίες δεκαετίες της ζωής του. Πέθανε εκεί στις 23 Ιανουαρίου 1944.

..Αξίζουν συγχαρητήρια στο Μουσείο Ηρακλειδών.. H επιμέλεια, τα κείμενα που συνοδεύουν επεξηγηματικά τα έργα, η μουσική που ακούγεται, οι εξυπηρετικοί υπάλληλοι.. Όλα αυτά συντελούν στο να ξεχωρίζει..

Όμορφη και η παραπάνω εικόνα.. Την αντικρίσαμε λίγο πριν βγούμε από το μουσείο.. Μια γεμάτη αίθουσα, με παιδιά που ζωγράφιζαν.. Αξίζει ένα επιπλέον μπράβο και για αυτά τα επιμορφωτικά προγράμματα..

H έκθεση παρουσιάζεται στο Μουσείο Ηρακλειδών, έως τις 27 Φεβρουαρίου του 2011!  

Herakleidon, Experience in Visual Arts
Ηρακλειδών 16, Θησείο
118 51 Αθήνα
T: 210 34 61 981
info@herakleidon-art.gr

Ώρες λειτουργίας
Τρί - Σαβ 13:00-21:00
Κυρ 11:00-19:00
Δευτέρα – κλειστά

Σχετικά links:

6 Δεκεμβρίου 2010

Το χρονικό μιας προαναγγελθείσας δολοφονίας

Το χρονικό μιας προαναγγελθείσας δολοφονίας
Ανέβηκε από tvxorissinora.

Ακριβώς δύο χρόνια πριν. 
Πολλά έχουνε αλλάξει από τότε...Κάποια πράγματα είναι πιο ξεκάθαρα.


Ο χρόνος κυλάει.. Αλλάζουμε καθόλου; Αλλάζουμε! Προς το καλύτερο ή το χειρότερο;
Ξεχωρίζουμε στιγμές, βαθιά κρατημένες ως μαθήματα; 
Διαμορφώνουμε αναλόγως τις συνειδήσεις, προσπαθούμε να βελτιωνόμαστε ατομικά; Προσεγγίζουμε λίγο διαφορετικά το διπλανό μας; 
Πως αντιμετωπίζουμε τον κάθε διπλανό μας; 
Τον οικονομικά, κοινωνικά αδύναμο, το μετανάστη, το 'διαφορετικό' από εμάς;  
Ξεχνάμε; Κάποια πράγματα δεν πρέπει να τα ξεχνάμε!.. 
Ίσως έτσι να μη τα ξαναζήσουμε...

Τα σχόλια στη σημερινή ανάρτηση θα παραμείνουν κλειστά, με σεβασμό στη μνήμη του αδικοχαμένου Αλέξη Γρηγορόπουλου. 
Related Posts with Thumbnails