Ο καιρός σαν να γίνεται επιτέλους λιγάκι φθινοπωρινός...
Περνώντας μια βόλτα με το ποδήλατο από τη Δ. Αρεοπαγίτου. Η Ακρόπολη, έτσι ντυμένη στα σύννεφα..
Κατεύθυνση προς το Θησείο, έπειτα στροφή και πέρασμα από τον περιφερειακό του Φιλοπάππου, και πίσω προς το Κουκάκι.. Μια ωραία διαδρομή και κυρίως με ελάχιστα αυτοκίνητα..
Ένα χίπικο φορτηγό.. και
το δικό μου όχημα.. :)
το δικό μου όχημα.. :)
Αυτό όμως που κυρίως με κέρδισε σε αυτή τη βόλτα, ήταν ο παρακάτω κύριος..
Ένας βιολιστής του δρόμου, έπαιζε ακριβώς απέναντι από το Ηρώδειο..
Καθώς τον πλησίαζα, οι μελωδίες του σαν να με καλωσόριζαν..
Σταμάτησα λίγο μακρυά του.. άφησα το ποδήλατο.. και στάθηκα να ακούσω λίγο τη μουσική.. Παράλληλα τράβαγα μερικές φωτογραφίες το φθινοπωρινό πλέον τοπίο..
Δίχως να το αντιληφθώ, με πλησίασε, χαμογελαστός και ευδιάθετος, χαρίζοντας μου την παρακάτω μελωδία.. Βιντεοσκοπήθηκε..και ακολουθεί, μια στιγμή που η πόλη αλλάζει πρόσωπο και γίνεται πιο όμορφη, πιο ανθρώπινη..
Στιγμές, σκηνές που τις περισσότερες φορές προσπερνάμε αδιάφοροι, είτε βιαστικοί..
Κρίμα δεν είναι; Έτσι νομίζω.. Να είστε καλά!