Kabuli Kid

Σήμερα στο Cine Φιλίπ, ειδική προβολή της ταινίας "Kabuli Kid, To Μωρό της Καμπούλ". Μια κίνηση για την ενίσχυση της πονεμένης οικογένειας του νεαρού Αφγανού, Χαμί Νατζαφί, που σκοτώθηκε από την έκρηξη βόμβας στις 28 Μαρτίου.

Η είσοδος θα είναι ελεύθερη, ωστόσο θα υπάρχει ένα κουτί, όπου ο καθένας θα μπορεί να συνεισφέρει ό,τι μπορεί. Το ποσό που θα συγκεντρωθεί θα δοθεί εξ ολοκλήρου στην μητέρα του θύματος, κυρία Ζάχρα Νατζαφί, η οποία έχασε το αγόρι της κι ένα κορίτσι της θα μείνει (όπως όλα δείχνουν) τυφλό. Μια ελάχιστη, συμβολική κίνηση. Mια συγνώμη σε αυτή τη μάνα.

Παρασκευή, 9 Απριλίου 2010
Cine ΦΙΛΙΠ
Θάσου 11, Πλ. Αμερικής

ΩΡΕΣ ΠΡΟΒΟΛΗΣ
18.30, 20.30 & 22.30
Τηλ: 210-8612476
Οδός Θάσου 11, περιοχή Πλατεία Αμερικής

Από το blog της Ρίτσας Μασούρα

κάδρο

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη γαλήνη από το
να αντικρίζεις τον ορίζοντα της θάλασσας..

..είτε το βυθό της..

..να τριγυρνάς ανάμεσα σε λουλούδια ειδικά τέτοια εποχή..

..που η φύση γιορτάζει..

..όμορφοι σχηματισμοί, χρώματα, αρώματα..

..που παρακινούν το μυαλό σε δημιουργικές σκέψεις, παραλληλισμούς..

..η φύση σε μια αστείρευτη δημιουργία..

που μέχρι και εμένα, μια εξαρτημένη από την πόλη.., μπόρεσε να ξελογιάσει..

..σε τέτοιες θετικές και γούρικες εικόνες περιπλανήθηκα τις προηγούμενες μέρες..

..και αργά τα βράδια, ξύλα στο τζάκι και όμορφες μουσικές..
..φίλοι έρχονται και σε γεμίζουν αγκαλιές..
..ευχές πολλές, αγάπη για τη ζωή..
..και πόσο σημαντικό όταν είναι δίπλα σε δυσκολίες..
..και πόσο όμορφο όταν με το καιρό ξεχωρίζουν..
..να αισθάνεσαι πως σε αγαπάνε όπως ακριβώς είσαι, για αυτό που είσαι..

..μια ζωή που μοιάζει σαν τροχιά στα σύννεφα..
..μα πόσο γρήγορα περνάει..
Τι κρίμα να τη γεμίζουμε με τόσα άγχη..
Πόσο κρίμα ειδικά νέοι..

Και σε σκέφτηκα αυτές τις μέρες..
που έφυγες νωρίς..
και δε πρόλαβες να χαρείς μαζί μας,
δε πρόλαβες να διαβάσεις αριστουργήματα του κόσμου,
δε χάρηκες αγκαλιές, θάλασσες, λουλούδια και αρώματα..
και είμαι σίγουρη πως αν ήσουν εδώ..αυτά θα ήθελες και εσύ..
και είμαι σίγουρη πως αυτά θα μου έλεγες να ζήσω..
και είμαι σίγουρη πως δε θα πίστευες πως έχω εμπλακεί..

..για σκέψου.. ένα κάδρο σου χαρίστηκε..
από κάποιον άγνωστο θεό.., δεν ξέρω ποιον και το γιατί..
μάλλον ποτέ δε θα το μάθω..
μα σκέψου.. έχεις ένα κάδρο.. στη ζωή σου..

..στο χέρι σου είναι ποιους θα συμπεριλάβεις μέσα σε αυτό..
..από σένα εξαρτάται ποιοι από όσους σε προσεγγίζουν θα πλαισιώσουν
το σύνολο της ζωής σου και πόσους θα αφήσεις απέξω..
..στο χέρι σου είναι που θα το τοποθετήσεις..
με τι είδους τοπία θα γεμίσει, τι μουσικές θα έχεις ως υπόκρουση..
πως θα διασκεδάζεις, τι θα διαβάζεις,
πως θα γεμίζεις κάθε ελεύθερο χρόνο,
ποια χρώματα τελικά θα κυριαρχήσουν... αν θα μείνεις στο γκρίζο ή θα αναζητήσεις την πολυχρωμία τριγύρω.. Η ομορφιά υπάρχει ακόμη,
την αναζητάς;;..

Σίγουρα δε θα χωρέσει μια ολόκληρη ζωή στον πίνακα σου..
Κάποιες στιγμές θα αφήσεις απ' έξω..

αν μείνεις σε σχέσεις, που δεν εκτίμησαν την αξία σου, την φιλία,
την παρουσία σου, την εργατικότητα σου,
σε όποιους έβαλαν άλλα, πιο πάνω από αυτά..
..επέλεξε ποιες στιγμές θα γεμίσουν το κάδρο σου..

Μόνο κάποιες πινελιές θα τον καθορίσουν..

..Πάρτο και μετακίνησε το..

Καιρός να του αλλάξεις τώρα φόντο..
Γέμισε το κάδρο της ζωής σου με γέλια και θάλασσες..
με αγκαλιές, με φίλους, με μάτια όλο σπίθα, με τρέλα..
με χρώματα, με αλήθεια, με αρώματα, με ζεστασιά..
δίχως έννοια σε ποιους θα αρέσει,
..για όσο κρατήσει..

..καλή ανάσταση..

..ζωγραφισμένη πεταλούδα σε τοίχο της Πλάκας..

"Αυτό που η κάμπια ονομάζει τέλος του κόσμου,
η ζωή το λέει πεταλούδα."
Λάο Τσε, 6ος αιώ. π.Χ.

Είναι σίγουρα πολύ δύσκολες οι μέρες που διανύουμε..
Δεν είναι μόνο η οικονομική κρίση, μα επιπλέον μια ευρύτερη κρίση αξιών που δυσχεραίνει τα πάντα..

Στις δυσκολίες, οφείλουμε όλοι μας να βρούμε διεξόδους, αντιστάσεις και τρόπους για να μη χάσουμε την ανθρωπιά μας και την αλήθεια μας.

Η ζωή μας δεν είναι αιώνια, και όλοι είμαστε ευάλωτοι.
Αν υπάρχει κάτι που μετουσιώνει τη στιγμή σε αιωνιότητα, είναι μονάχα η αγάπη. Η αγάπη σε κάθε της έκφραση..

Η αξία του πρόσκαιρα "ισχυρού", "δυνατού" (γιατί όλα είναι πρόσκαιρα σε αυτή τη ζωή) έγγειται στο να προσφέρει ένα χέρι βοήθειας στον αδύναμο, όταν θα χρειαστεί.

Διαφορετικά τι νόημα έχει η όποια εξουσία του; Αν δεν το κάνει, τότε χάνει κάθε ουσία. Εκμηδενίζεται στιγμιαία..

Σε τόσο δύσκολες εποχές, η επικοινωνία είναι λυτρωτική. Kαι μια τέτοιου είδους επικοινωνία, πιστεύω πως προσφέρει το blogging.

Σας ευχαριστώ για όσα μοιραστήκαμε όλο αυτό το διάστημα μέσω του blog, με τα σχόλια σας και τα emails σας. Υπήρξαν στιγμές που βοηθήσατε περισσότερο από όσο φαντάζεστε. Ιδιαίτερα ευχαριστώ κάποιους που έχετε έρθει πιο κοντά μου, είστε αρκετά σημαντικοί..

Σας αφήνω με τις καλύτερες ευχές μου για τις μέρες που έρχονται.
Να περάσετε όμορφα, να χαρείτε το κάθε "τώρα" που σας χαρίζετε.., όλα εκείνα που κανείς δε μπορεί να σας "κλέψει"..
Γεμίστε τις ψυχές σας με αγάπη, ευαισθησία, αλήθεια και σεβασμό.

Καλή Ανάσταση σε όλους!

bookcrossing.. στο ζάππειο μια μέρα...

..σκεφτόμουν αρκετό καιρό να πάρω ποδήλατο, αλλά για διάφορους λόγους το άφηνα.. Τελικά για το μόνο που μετανιώνω είναι που δεν είχε μπει νωρίτερα στη ζωή μου..Είναι φοβερό το πόσο διαφορετικά βλέπεις την πόλη, όταν ποδηλατείς.. Πρώτα από όλα σου δίνει μια μοναδική αίσθηση ελευθερίας.. Έπειτα "καθαρίζει" το μυαλό σου από σκοτούρες και άγχη.. Σε βοηθάει να ξεφεύγεις, αν και παραμένεις εδώ.. Ποδηλατώντας, εστιάζεις σε πράγματα, σε ανθρώπους, σε στιγμές της ζωής σε αυτήν τη πόλη, που διαφορετικά ίσως θα αγνοούσες ή θα προσπερνούσες βιαστικός..

Είναι τόσα αυτά που παρατηρώ, τόσες οι ιστορίες που με εμπνέουν τις τελευταίες μέρες, που θα ήθελα πολλές καθημερινές αναρτήσεις για να τις μοιραστώ μαζί σας..

Πάμε μια νοερή βόλτα.. μέσω σκέψεων και φωτό..

..ένα πέρασμα από τον εθνικό κήπο..

..σαν μοναδικό έργο τέχνης μπροστά μου..

..μια στάση για φωτογραφία..

..η άνοιξη είναι εδώ...

..και όμως αυτή η φωτο είναι τραβηγμένη στο
κέντρο, συγκεκριμένα στο Ζάππειο!!
Ποδηλατούσα όταν ξαφνικά είδα δίπλα μου
μια χελώνα.. Αμέριμνη βοσκούσε :) :)

..κατά τη γνώμη μου,
...από τα ομορφότερα γλυπτά της Αθήνας..

"Ο έρωτας σπάζει το τόξο" του Γ.Βρούτου

στο Ζάππειο..

..περνώντας από ένα παγκάκι, πρόσεξα ένα αφημένο βιβλίο..

..πλησίασα και άνοιξα την πρώτη σελίδα..

...έγραφε...
"Χαρίζω αυτό το βιβλίο σε όποιον το βρει!!
Με την υποχρέωση να το αφήσει πάλι σε ένα
παγκάκι για να το διαβάσουν πολλοί!!
Σμάρω"

Θα ήταν ωραίο να διάβαζες αυτές τις γραμμές..
Το βιβλίο που άφησες στο παγκάκι, έτυχε να έρθει στα χέρια μου..
Το έχω τώρα εδώ δίπλα από το πληκτρολόγιο..
Πάντα με μάγευε αυτή η ιδέα του "ταξιδιού" ενός βιβλίου..
Μου δημιουργεί απίστευτους συνειρμούς..
Έτσι θα συνεχιστεί το ταξίδι του..
Μια από τις επόμενες μέρες θα το αφήσω σε κάποιο άλλο παγκάκι..
σε μια ηλιόλουστη γωνιά της πόλης..
Το ταξίδι του λοιπόν συνεχίζεται.. όπως και το δικό μας...