..ευχές!!

Αυτή είναι και η τελευταία ανάρτηση για το 2009.
Θέλησα να κλείσω το χρόνο με φωτο από την Αθήνα, ανάμεσα σε αυτές και roadartists ;), ορισμένοι από όσους είδα και με κέντρισαν!

Σας ευχαριστώ από καρδιάς για όσα μοιραστήκαμε αυτόν τον χρόνο!
Πολλές αληθινές ευχές για όλους εσάς και τους αγαπημένους σας!
Καλή χρονιά!

...ένας κλόουν στην είσοδο του εθνικού κήπου..
..Μακράν ο καλύτερος roadartist που συνάντησα..
Επειδή μου άρεσε πολύ τον ξαναέβαλα :)

..ξυλοπόδαρος στο Σύνταγμα..

..καταπληκτική μουσική..,πολύ καλός!!!

..σκίτσα..στην Ερμού..

.."διαφορετικά" στολίδια σε φυσικά δέντρα του εθνικού κήπου..

Ευχές να βγούν αληθινές....

Αγάπη,

Υγεία..

Δημιουργία..

Καλή χρονιά!!

..πολλές (!!) σκέψεις..

Παραδόξως οι φετινές μέρες των Χριστουγέννων ήταν όμορφες. Γέμισαν με φίλους που άνοιξαν αγκαλιές, που τσούγκρισαν τα ποτήρια τους μαζί μου, που άκουσαν τους φόβους, τα άγχη μου και εγώ τα δικά τους.. Συμφωνήσαμε πως όσα νιώθουμε είναι δικαιολογημένα, για μένα κάποιοι είπανε «τι σόι καλλιτεχνική φύση θα ήσουνα δίχως προβλήματα, δίχως στραβά, αν όλα πηγαίνανε καλά;». Εκείνοι μάλλον το λένε χαριτολογώντας, αλλά εγώ έχω αρχίσει να το πιστεύω.

Δεν κατάλαβα πότε ήρθανε, πότε πέρασαν τα Χριστούγεννα. Τούτες τις μέρες ξαναθυμήθηκα τους λόγους, για τους οποίους λατρεύω το κέντρο! Ήμουν συνεχώς downtown, (πλην μίας εξαίρεσης), σε μπαράκια όπου ο κόσμος είναι ακόμη ακομπλεξάριστος και αισθάνεσαι στον αέρα αυτήν την ατμόσφαιρα ότι ανήκεις κάπου. Η πόλη άδεια, οι περισσότεροι έχουνε φύγει, μου άρεσε πολύ..

Στο σπίτι, το ράδιο συνέχεια ανοικτό, με κολλημένη τη βελόνα στο Μελωδία. Συχνά στο pc έπαιζε το απίστευτο soundtrack του “Il Postino”, με την ποίηση του Pablo Neruda να γεμίζει κάθε γωνιά του δωματίου. Η ποίηση του γαληνεύει την ψυχή, πάντα η ποίηση ταξιδεύει.

Αυτές τις ημέρες το διαδίκτυο και ο τύπος έχει γεμίσει με αφιερώματα για την δεκαετία που τελειώνει. Επιλογές καλύτερων ταινιών, καλύτερων βιβλίων, καλύτερων δίσκων κ.α. Προσωπικά αποφεύγω τις λίστες, τις βαριέμαι.

Σκέφτομαι τις τεράστιες αλλαγές που έφερε αυτή η δεκαετία που σε λίγο τελειώνει.. Το φαντάζεστε πως όταν ξεκινούσε, τα blogs απλά δεν υπήρχαν, τα iPod δεν είχανε κυκλοφορήσει, το youtube δημιουργήθηκε μόλις το 2005 και το facebook αργότερα; Σήμερα σχεδόν κανείς δεν αγοράζει μουσική από δισκοπωλεία, είχαμε ήδη το πρώτο πρόσωπο που ξεχώρισε, δίχως να έχει κυκλοφορήσει cd, απλά μέσω της μουσικής που ανέβασε στο myspace, την Monika. Τεράστιες αλλαγές και σίγουρα δεν μπορούμε να φανταστούμε όσες έρχονται.

Θυμάμαι την παραμονή της πρωτοχρονιάς του 2000.
Μαζεμένοι όλοι στο σπίτι.. Λίγα δευτερόλεπτα προτού αλλάξει ο αιώνας, τρέξαμε, ανεβήκαμε στην ταράτσα, για να αντικρίσουμε τον φωταγωγημένο βράχο της Ακρόπολης.
Στην στιγμή της αλλαγής του έτους, φαντασμαγορικά πυροτεχνήματα δημιούργησαν ένα μοναδικό θέαμα.. Φάνταζε πως αν άπλωνες τα χέρια θα τα ακουμπούσες.. Η Ακρόπολη λουσμένη σε ένα γαλάζιο φως, δεν την είχα ξαναδεί ομορφότερη. Ο νυχτερινός αττικός ουρανός και αυτός μαζί της γιόρταζε.. Όλα φάνταζαν μοναδικά, όλος ο κόσμος ήταν γεμάτος με αισιοδοξία. Με την αλλαγή του αιώνα, χιλιάδες Αθηναίοι ξεχύθηκαν στους δρόμους, υπήρχε η αίσθηση πως το νέο έτος ξεκινούσε με τους καλύτερους οιωνούς.

Όσο αισιόδοξα αισθανόμουν τότε, τόσο απαισιόδοξα θα υποδεχτώ τη νέα δεκαετία σε λίγες μέρες. Για το 2010 δεν τρέφω ψευδαισθήσεις, άλλωστε όλοι ξέρουμε σε τι κατάσταση βρισκόμαστε..

Θλίβομαι, γιατί πιστεύω πως η χώρα μου είχε τις περγαμηνές να πρωταγωνιστεί.. Τι να περιμένεις όμως, όταν μια χώρα δεν μπορεί να οργανωθεί, να εκμεταλλευτεί πολύτιμη κληρονομιά, είτε λέγεται ‘πολιτισμός’, είτε τουρισμός, είτε γεωπολιτική θέση, κλίμα κ.α.

Ήταν μια στιγμιαία λάμψη, σαν αυτή των πυροτεχνημάτων των τελετών έναρξης και λήξης της Ολυμπιάδας του 2004, με τις απίστευτες σπατάλες, τα σκάνδαλα, μια δεκαετία που δεν μπόρεσε η χώρα να εξελιχθεί, δεν άρπαξε τις ευκαιρίες και έφτασε στα πρόθυρα της χρεοκοπίας. Ένα μέλλον υποθηκευμένο, μιας χώρας παντού υποβαθμισμένης.

Οι περισσότεροι φίλοι σε προσωρινές εργασίες, απολυμένοι, μήνες απλήρωτοι.., με ένα μέλλον αβέβαιο, γνωρίζω πως αρκετοί θα υποδεχτούν το νέο έτος με διχασμένα συναισθήματα.

Εύχομαι να έρθει σύντομα η αναγέννηση για την χώρα μου, για όλους.
Ευχή μου – τέτοιες μέρες που είναι – ο καθένας από εσάς να εστιάσει στην ουσία των πραγμάτων, να βρίσκετε τρόπους να ομορφαίνετε τις ζωές σας..

Ελπίζω και το νέο έτος να είμαι δυνατή και να έχω την διάθεση να βρίσκομαι ανάμεσα σας με αυτό το blog, να μοιράζομαι ότι ακόμη με κερδίζει στην πόλη μου.

Happy xmas ;D

Αυτές τις μέρες έκανα βόλτες στο κέντρο, μπερδεύτηκα με τον κόσμο και φωτογράφισα ότι μου τράβηξε τη ματιά..
Τα Χριστούγεννα έφτασαν.. Ας τα ζήσει ο καθένας όπως ποθεί..

Λένε πως η μαγεία βρίσκεται στο τρόπο που κοιτάει ο καθένας μας..
Βλέποντας ξανά τις φωτο που τράβηξα, μπορώ και να συμφωνήσω..
Η μαγεία μπορεί να παραμονεύει στην κάθε μας στιγμή, αλλά παράλληλα ας μη παραβλέπουμε και τις εικόνες..δίπλα από τις μαγικές βιτρίνες..Οι στιγμές γεμίζουν νοήμα, μόνο αν περιέχουν μέσα τους συναίσθημα.. Οτιδήποτε άυλο, δίχως ψυχή, χάνει αυτόματα την κάθε αξία του..

Η ευτυχία δεν βρίσκεται στα υλικά αγαθά, δεν κερδίζεται με τα χρήματα, δεν μεταφέρεται στις γεμάτες τσάντες, βρίσκεται στις αληθινές αγκαλιές, στις αληθινές κουβέντες, στις ψυχές που ξέρουν να εκτιμούν. Καμία "κοινωνική καταξίωση" δεν κάνει ευτυχισμένο έναν άνθρωπο, αν δεν συνοδεύεται από ουσία, αξίες..Η μοναξιά κυριαρχεί επειδή έχουμε μάθει να ζούμε με λάθος στιγμές, να αγαπάμε με όρους..

Σε μια κοινωνία που σκοτώνει και "ποδοπατάει" για το χρήμα, είναι σίγουρο πως οι παραπάνω σκέψεις θα φαντάζουν εκτός τόπου και χρόνου. Δε με πειράζει, έτσι αισθάνομαι και δεν πρόκειται να αλλάξω. Το μόνο που μπορεί να δώσει χροιά αληθινού παραμυθιού στην καθημερινότητα είναι η αγάπη! Αυτή φωτίζει με τη λάμψη του παραμυθιού την κάθε στιγμή..

Κάθε χρόνο θα εύχομαι το ίδιο.. μήπως κάποτε το καταφέρουμε..

Ας αισθανθούμε την στιγμιαία μαγεία της αγάπης και ας την κρατήσουμε όσο μπορούμε ζωντανή μέσα μας, όχι μόνο αυτές τις μέρες, μα την κάθε μας μέρα! Να κοιτάξουμε τον άλλο στα μάτια, να τον αποδεχτούμε, να τον ακούσουμε, να τον νοιαστούμε αληθινά! Να πάψουμε τις μικρότητες, τους ανταγωνισμούς, τα "δήθεν", τις λυκοφιλίες, τις κακίες, τις ζήλιες..

Πόσο πολύ θα άλλαζαν οι ζωές μας, και πόσα πολλά θα μπορούσαμε να πάρουμε, αν απλά ανοίγαμε τις καρδιές μας..και εστιάζαμε στις ψυχές των άλλων δίπλα μας..

Τις επόμενες μέρες θα τις περάσω κοντά σε ανθρώπους που έχουνε όλα όσα ανέφερα παραπάνω, σε αγαπημένους φίλους..

Σας εύχομαι ολόψυχα να περάσετε υπέροχα!

Σας φιλώ και σας ευχαριστώ πολύ για όλα! Καλές γιορτές σε όλους!

«Έφυγε» ο μεγάλος ζωγράφος, Γιάννης Μόραλης

Ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες ζωγράφους της λεγόμενης γενιάς του 1930 με πλήθος διακρίσεων στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, ο Γιάννης Μόραλης, έφυγε σήμερα από την ζωή πλήρης ημερών, στα 93 του χρόνια.

Φανή, (1949), Λάδι σε μουσαμά
150, 5x74 εκ.

Ο Γιάννης Μόραλης γεννήθηκε στην Αρτα το 1916 και το 1927 εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αθήνα. Σε ηλικία 15 ετών έγινε δεκτός στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας σπουδάζοντας κοντά στον Αργυρό , τον Γερανιώτη, τον Παρθένη και τον Κεφαλληνό, ζωγραφική και χαρακτική.

Νέα γυναίκα, (1971-72) Ακρυλικό σε μουσαμά
116 x 106 εκ.

Έφυγε το 1936 για τη Ρώμη, με υποτροφία. Στην συνέχεια εγκαταστάθηκε στο Παρίσι όπου και σπούδασε νωπογραφία και ψηφιδωτό και το 1947 εκλέχθηκε τακτικός καθηγητής στην ΑΣΚΤ.

Το 1949, μαζί με άλλους Έλληνες ζωγράφους, μεταξύ των οποίων ο Νίκος Χατζηκυριάκος-Γκίκας, ο Γιάννης Τσαρούχης, ο Νίκος Νικολάου και Νίκος Εγγονόπουλος, ιδρύουν την καλλιτεχνική ομάδα «Αρμός» και διοργανώνουν την πρώτη κοινή έκθεση στο Ζάππειο το 1950.

Σύνθεση
λάδι σε καμβά, 90 x 220 εκ.

Από το 1954 ξεκινάει την συνεργασία του με το ελληνικό θέατρο, πρώτα με το Θέατρο Τέχνης και στη συνέχεια με το Εθνικό Θέατρο. Το έργο του Μόραλη περιλαμβάνει εικονογραφήσεις βιβλίων των ποιητών Ελύτη και Σεφέρη, εξώφυλλα δίσκων μουσικής, γλυπτά, τοιχογραφίες καθώς και σκηνικά και κουστούμια για το Εθνικό Θέατρο της Ελλάδας και τα μπαλέτα του Ελληνικού Χοροδράματος.

Τιμήθηκε για πρώτη φορά με βραβείο ζωγραφικής το 1940. Αποχώρησε από την ΑΣΚΤ το 1983 και το 1988 η Εθνική Πινακοθήκη της Ελλάδας τον τίμησε με μεγάλη αναδρομική έκθεση. Το 1999 του απονεμήθηκε το μετάλλιο του Ταξιάρχη της Τιμής . Έργα του ανήκουν σε δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

Σπουδή για το “Ερωτικό”, 1992
τέμπερα σε χαρτόνι
19 x 11 εκ.

Ζωγραφική, γλυπτική, εικονογράφηση, ανάγλυφα σε κτήρια, σε όλο το έργο του Γιάννη Μόραλη, από τα πιο παραστατικά ως τα αφηρημένα, ένα σύμβολο επανέρχεται : ο φτερωτός άγγελος με την διττή μορφή του έρωτα και του θανάτου.

Η πρώτη του θεατρική δουλειά βασιζόταν στο έργο Ωδή εις θάνατον του Κάλβου και ο ίδιος ο ζωγράφος έλεγε ότι είχε δοκιμάσει έντονα το βίωμα του θανάτου καθώς τον συνόδευε πάντα ο τραγικός θάνατος του πατέρα του σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα τον Μάρτιο του 1937 αλλά και οι σκηνές από κηδεία στην Αρτα και την Πρέβεζα όταν ήταν πολύ μικρός.

Ακολουθεί ένα πολύ ενδιαφέρον video-αφιέρωμα για το μεγάλο ζωγράφο..