..για την διάσωση του ιστορικού κέντρου..

.."ζωή όχι επιβίωση" γράφει το σύνθημα..στον τοίχο..
..με φόντο τα σκουπίδια που μας έχουνε πνίξει..

Ακολουθεί όπως μου στάλθηκε, αναδημοσίευση της ανοιχτής επιστολής προς τον Δήμαρχο Αθηναίων από την Κίνηση Πολιτών και Συλλόγων για τη Διάσωση του Ιστορικού Κέντρου:

"Λιγότερο από ένα χρόνο πριν από τις δημοτικές εκλογές, στις οποίες δήλωσε οτι θα θέσει υποψηφιότητα “ότι και να συμβεί”, ο Δήμαρχος Αθηναίων Νικήτας Κακλαμάνης εξαγγέλλει και προχωρεί σε αναπλάσεις, στην περιοχή του Ιστορικού Κέντρου. Πρώτα με την πεζοδρόμηση του Ψυρρή, που αντιμετωπίζεται μόνο ως κέντρο διασκέδασης και στη συνέχεια με την πεζοδρόμηση της οδού Αθηνάς. Αναγγέλλει μάλιστα οτι για τα προβλήματα του Ιστορικού Κέντρου θα καλέσει και τους κατοίκους να συμμετάσχουν με τις απόψεις τους - ωστόσο δεν έχουμε υπ΄όψιν μας καμία ειδοποίηση.

Θεωρούμε οτι οι κινήσεις αυτές πρέπει να υπακούουν στις εξής γενικές αρχές:

- Τα έργα πρέπει να εντάσσονται σε ένα συνολικό πρόγραμμα που καθορίζει προτεραιότητες και που κατασκευάζονται ύστερα από πλήρεις μελέτες (κατανομή στις περιοχές με τη μεγαλύτερη ανάγκη και όχι τη μεγαλύτερη προβολή, διερεύνηση των επιπτώσεων και των ωφελειών, σχέσεις κόστους-ωφέλειας κλπ.)

- Πληροφόρηση και διαφάνεια: Είναι ανάγκη να γνωρίζουν οι δημότες, αλλά κυρίως οι Δημοτικοί και οι Διαμερισματικοί Σύμβουλοι όλα τα παραπάνω, ώστε να μπορούν να αποφασίζουν τη σκοπιμότητα ενός έργου, έναντι ενός άλλου.

- Υπάρχουν ήδη μελέτες για περιοχές του κέντρου της Αθήνας, όπως οι έξι μελέτες και η μελέτη “πλαίσιο” της ΕΑΧΑ (Ενοποίηση Αρχαιολογικών Χώρων Αθήνας), που μπορούν να αξιοποιηθούν.

- Το ιστορικό κέντρο και οι γύρω περιοχές βρίσκονται σε ραγδαία υποβάθμιση. Έχουν απόλυτη προτεραιότητα για μια συνολική παρέμβαση, που απαιτεί ασφαλώς και εμπλοκή κρατικών υπηρεσιών, αλλά και την υποστήριξη του Δήμου.

Ειδικά για την οδό Αθηνάς, που την ύμνησε και ο Μάνος Χατζιδάκις: Πρόκειται για το μεγαλύτερο εμπορικό και πολιτιστικό υπαίθριο εμπορικό κέντρο της Αθήνας. Κρεαταγορά - Ιχθυαγορά - Βαρβάκειος οπωραγορά, εξειδικευμένα καταστήματα οικοδομικών υλικών, μηχανήματα, ναυτιλιακά, εκκλησιαστικά, γκαλερί και ότι μπορεί να φανταστεί κανείς, που εξυπηρετούν όλη τη μητροπολιτική περιοχή της Αθήνας. Χρειάζεται λοιπόν ιδιαίτερη προσοχή, ευαισθησία και "τρυφερό βλέμμα" σε κάθε πρόταση ανάπλασής της.

Ρωτάμε τον κύριο Κακλαμάνη:

- Τηρείται το ΦΕΚ 693 Β΄/19-8-96 (Αριθ. 85782/5435) παρ. Β, σύμφωνα με το οποίο Γραφείο Ιστορικού Κέντρου πρέπει να είναι ενήμερο, ώστε να γνωμοδοτήσει, για οποιαδήποτε αλλαγή στην κυκλοφορία;

- Υπάρχει πολεοδομική μελέτη για την πεζοδρόμηση της οδού Αθηνάς, που θα επιφέρει μεγάλες αλλαγές στις σημερινές χρήσεις γης και θα ανατρέψει τον χαρακτήρα της περιοχής;

- Σε ποιό πρόγραμμα του Δήμου εντάσσεται η πεζοδρόμηση και η ανακατασκευή της; Γνωρίζει το Δημοτικό Συμβούλιο τους στόχους και το περιεχόμενο του έργου;

- Έχουν μελετηθεί οικονομικές, κοινωνικές, κυκλοφοριακές και πολεοδομικές επιπτώσεις από το έργο; Πού θα διοχετευτεί η κίνηση Ι.Χ. και λεωφορειακών γραμμών; Πώς θα γίνονται οι μεταφορές των εμπορευμάτων;

- Πώς εξασφαλίζεται η παραμονή των υφιστάμενων εμπορικών εξειδικευμένων καταστημάτων, αφού δεν υπάρχει Π.Δ. χρήσεων γης και τα μεγάλα πεζοδρόμια θα διώξουν τα εμπορικά υπέρ καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος, δηλαδή μπαρ, κέντρα διασκέδασης κ.α. (όπως έγινε στον Κεραμεικό, στου Ψυρρή και στο Κολωνάκι), που μπορούν να καταβάλλουν μεγαλύτερο ενοίκιο;

- Έχει ληφθεί υπ’ όψιν οτι η μεταβολή του χαρακτήρα της οδού Αθηνάς μπορεί να αποτελέσει αλλοίωση της φυσιογνωμίας και της “μνήμης” της πόλης;"

ΚΙΝΗΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ ΚΑΙ ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΣΩΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ

Παλιότερο post: Τίτλοι τέλους για την Πλατεία Θεάτρου

Ο Γύρος του Κόσμου με Τρεις Φωνές... Φαραντούρη, Πασπαλά, Γιαννάτου στο Παλλάς

Είναι μερικές στιγμές που χρειάζεσαι ένα μέσο διαφυγής.. Θες να ταξιδέψεις, να φύγεις όσο πιο μακριά γίνεται. Για εκείνες τις στιγμές ευτυχώς ...υπάρχει η τέχνη.. η οποία έχει τη δύναμη να σε ταξιδέψει παντού.. Και σαν σε θαύμα καταφέρνει ακόμη και να σε πάρει από την γεμάτη σκουπίδια Αθήνα (..!!) και να σε ταξιδέψει στιγμιαία στα πέρατα του κόσμου…

Αυτό ακριβώς έκαναν η Μαρία Φαραντούρη, η Έλλη Πασπαλά και η Σαβίνα Γιαννάτου στην σημερινή τους παράσταση στο Παλλάς.

Οι τρεις αυτές σπουδαίες φωνές μάς ταξίδεψαν σε πολλούς και διαφορετικούς πολιτισμούς με μουσικές από διάφορες γωνιές του κόσμου, από Ευρώπη (όπως Ελλάδα, Ισπανία, Γαλλία, Πορτογαλία κ.α.), μέχρι την Ασία, τα Βαλκάνια και τη Νότιο Αμερική..

Οι δυο παράστασεις τους (Δευτέρα, Τρίτη) ήταν αφιερωμένες στην μνήμη του αδικοχαμένου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Στην χτεσινή παράσταση της Τρίτης στο κοινό παραβρισκόταν η μητέρα του Αλέξανδρου...

Αξίζει να αναφερθεί πως κάποια στιγμή και οι τρεις ερμήνευσαν μαζί, χωρίς την συνοδεία της ορχήστρας, το Γελαστό παιδί (Brendan Behan / Μίκης Θεοδωράκης), στην μνήμη του Αλέξανδρου…

Πολλά τα τραγούδια που ξεχώρισαν στην χτεσινή βραδιά.. Σημαντική η στιγμή που η Μαρία Φαραντούρη ερμήνευσε για πρώτη φορά το τραγούδι του Μίκη Θεοδωράκη Χιονίζει μέσα στη νύχτα σε ποίηση Ναζίμ Χικμέτ και μετάφραση Γιάννη Ρίτσου, το Δρόμοι παλιοί σε μουσική Μίκη Θεοδωράκη και ποίηση Μανόλη Αναγνωστάκη και το Να με προσέχεις (Πορτοκάλογλου).

Η εξαιρετική Έλλη Πασπαλά μας ταξίδεψε με πολλές αγαπημένες μελωδίες.., όπως το Summertime in Prague (Π.Καλαντζόπουλος) και το All alone and I (Μ.Χατζιδάκις)..

Όμοιως, η Σαβίνα Γιαννάτου.. Προσωπικά με μάγεψε με τη Μπαλάντα του Oύρι (Χατζιδάκις) και τη Ρόζα Ροζαλία (Λ.Πλάτωνος/Μ.Κριεζή)..

Ξεχώρισαν οι στιγμές που ερμήνευσαν μαζί και οι τρεις την Μπαλάντα των αισθήσεων και των παραισθήσεων (Μ. Χατζιδάκις/Α. Δαβαράκης), το Gracias a la vita (Χιλή/Violeta Parra), αλλά και το Πρακτορείο / Καίγομαι καίγομαι (Ξαρχάκος – Γκάτσος)..

Μια βραδιά γεμάτη εκπλήξεις, υπέροχες τριφωνίες και μουσικές καινοτομίες που δεν ακούγονται σήμερα συχνά..

The Cove

Το The Cove (ο όρμος) είναι ένα ενδιαφέρον, αποκαλυπτικό ντοκιμαντέρ.

O Έλληνας ομογενής και διάσημος φωτογράφος του National Geographic Louie Psihoyos, (μαζί με τον παρουσιαστή Ric O’Barry του πασίγνωστου "Φλίπερ, το Δελφίνι") το κινηματογράφησαν στα κρυφά αποκαλύπτοντας μια ανατριχιαστική απίστευτη ιστορία μαζικής δολοφονίας δελφινιών. Τα μυστήρια που αποκάλυψαν ήταν μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Το αποτέλεσμα είναι πέραν κάθε φαντασίας, ένα ντοκυμαντέρ-θρίλερ, για γερές καρδιές.

Τα μεγαλύτερα περιβαντολλογικά εγκλήματα ώς συνήθως συντελούνται με την ανοχή των κυβερνήσεων, των αρμοδίων φορέων και των ιθυνόντων.
Έτσι και στην πόλη Τaiji της Ιαπωνίας, οι ψαράδες αιχμαλωτίζουν δελφίνια (23.000 ετησίως), τα σφάζουν και έπειτα πωλούν το κρέας τους απολαμβάνοντας την πλήρη κάλυψη της ιαπωνικής κυβέρνησης.

O καλά κρυμμένος και προστατευμένος όρμος όπου συμβαίνουν όλα τα παραπάνω, περιπολείτε από φύλακες που απαγορεύουν οποιαδήποτε φωτογράφηση ή καταγραφή. Η πράξη αυτή γίνεται ετήσια με την ανοχή της ιαπωνικής κυβέρνησης, και την άγνοια των Γιαπωνέζων.

Στη διάρκεια της δεκαετίας του 60, ο Ric O’Barry ήταν ο πιο γνωστός εκπαιδευτής δελφινιών στον κόσμο και δούλευε στο πλατό της δημοφιλούς τηλεοπτικής σειράς "Φλίπερ το δελφίνι". Καθημερινά, ο Barry έβαζε τα δελφίνια να δουλεύουν κι έκανε έτσι το τηλεοπτικό κοινό να χαμογελά.

Το 1970, ωστόσο, όλα άλλαξαν. Η σειρά είχε ολοκληρωθεί, κάποια από τα δελφίνια είχαν πουληθεί σε θιάσους, ενώ ένα από αυτά, η Κάθι, είχε περιοριστεί σε μια δεξαμενή στο Μiami Seaquarium.
Ο Barry αισθανόταν τη θλίψη της, δεν είχε καθόλου αντιληφθεί όμως τη δύναμή της.

«Μια μέρα κολύμπησε στην αγκαλιά μου, με κοίταξε μέσα στα μάτια, πήρε μια ανάσα, βυθίστηκε στον πυθμένα και έμεινε εκεί. Προσπάθησα να την επαναφέρω αλλά ήταν αργά. Για τα δελφίνια, κάθε ανάσα είναι μια συνειδητή προσπάθεια - όχι όπως στους ανθρώπους, που γίνεται αντανακλαστικά - και η Κάθι επέλεξε να μην πάρει την επόμενη ανάσα», εξομολογείται ο Ric O’Barry με δάκρυα στα μάτια.

Ξαφνικά, αισθάνθηκε «βρώμικος». Όρμισε στο γραφείο του διευθυντή ουρλιάζοντας: «Γιατί το κάνουμε αυτό; Γιατί;».

Σύμφωνα με τον ίδιο, το χαμόγελο των δελφινιών είναι η μεγαλύτερη πλάνη της φύσης. Καθώς δημιουργεί την ψευδαίσθηση ότι είναι πάντα χαρούμενα.

Τα δελφίνια είναι ακουστικά πλάσματα. Αυτή είναι η βασική τους αίσθηση. Όταν είμαστε στο νερό, τα δελφίνια μπορούν να δουν τα πάντα, την καρδιά μας, τα κοκάλα μας. Συλλέγουν άπειρες πληροφορίες μέσω του ήχου.

Αντίθετα, όταν τα δελφίνια είναι αιχμάλωτα μέσα σε μια δεξαμενή, υποφέρουν περιτριγυρισμένα από ένα κατάμεστο στάδιο με ανθρώπους που φωνάζουν.

Στο Εθνικό Ενυδρείο της Βαλτιμόρης όταν πρωτοάνοιξε, τα δελφίνια πέθαιναν το ένα μετά το άλλο. Τελικά διαπίστωσαν ότι έφταιγε ο υπερβολικός θόρυβος. Το στρες τα σκοτώνει, καθώς είναι πολύ ευαίσθητα στον ήχο.

Τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες, ο Ric O’Barry έχει αφιερώσει τη ζωή του στην κατεδάφιση της ίδιας βιομηχανίας που βοήθησε να χτιστεί, στην αφύπνιση των πολιτών του κόσμου ώστε να μπει ένα τέλος στην πρακτική της αιχμαλώτισης δελφινιών προς όφελος του ανθρώπου- είτε το όφελος αυτό ονομάζεται κέρδος, είτε φαγητό, είτε αναψυχή.

Το ντοκιμαντέρ "The Cove" διακρίθηκε ήδη τον περασμένο Ιανουάριο, με το βραβείο κοινού στο Φεστιβάλ Sundance και οι φήμες το θέλουν φαβορί για Όσκαρ.

Τrailer του The Cove..



Πηγές, πληροφορίες για το περιβαντολογικό έγκλημα.. :
The Times, By Jacqui Goddard
Telegraph, By Mick Brown

06/12/08

..τα λόγια στους τοίχους..
.."μιλάνε" πάντα με τον καλύτερο τρόπο..

Δίχως σχόλια..
..με σεβασμό στην μνήμη του Αλέξη..
Πέρσι τέτοιες μέρες...posts:
..φτάνει!!
οργή!!
imagine..

Υπερασπίσου το παιδί

γιατί αν γλιτώσει το παιδί

υπάρχει ελπίδα
-*-
Το κάθε παιδί εκεί έξω.. και το παιδί μέσα μας..