JR

Αναδημοσίευση από mixedgoods ..

Ο JR είναι ένας νεαρός φωτογράφος, ο οποίος εκθέτει στην μεγαλύτερη gallery του κόσμου.. απλά παντού. Μετατρέπει τις φωτογραφίες του σε πόστερ και τις τοποθετεί....

σε κτίρια,σε γέφυρες,

σε τρένα κλπ

Στόχος του είναι να αγγίξει το κοινό που δεν συνηθίζει να επισκέπτεται τις αίθουσες τέχνης.

Ο ίδιος αποκαλεί τον εαυτό του artiviste (artist+activist) και διατηρεί την ανωνυμία του θέλοντας να μην επηρεαστεί η δουλειά του από το αν είναι μουσουλμάνος ή χριστιανός.

Το 2000 ξεκίνησε να ασχολείται με την φωτογραφία, όταν βρήκε μια φωτογραφική μηχανή στο μετρό του Παρισιού Από το 2006 ασχολείται με το 28 millimetres project, το πρώτο μέρος του οποίου ονομάζετε portrait d'une génération.

Λίγους μήνες μετά τις ταραχές που είχαν ξεσπάσει στα προάστια του Παρισιού, αυτός βρίσκεται εκεί και αφού παίρνει συνεντεύξεις από τους νέους, τους φωτογραφίζει με τον 28mm φακό του και δημιουργεί τα πορτρέτα τους...

...τα οποία και εκθέτει σε κτίρια που βρίσκονται σε “καλές” περιοχές της πόλης, που δεν άγγιξαν ποτέ οι φλόγες των αναταραχών.

Το 2007 προχωράει στο δεύτερο μέρος: το face2faceproject. Ταξιδεύει με τον marco σε ισραηλινά και παλαιστινιακά χωριά με σκοπό να κατανοήσουν τους λόγους που χωρίζουν τους δύο λαούς. Εκεί αποθανατίζουν ανθρώπους που κάνουν τις ίδιες δουλειές και τους βάζουν face 2 face πάνω στο τείχος που χωρίζει τους δύο λαούς από την μεριά των ισραηλινών και των παλαιστινίων προσπαθώντας να τους δείξουν ότι τελικά δεν είναι τόσο διαφορετικοί μεταξύ τους..

Η επόμενη έκθεση τους εκεί ελπίζουν να ονομάζετε hand in hand.
Tο 2008 ξεκίνησε το τρίτο μέρος με τίτλο women και διαρκεί ως και σήμερα.

Αυτή την φορά ταξιδεύει στην Κένυα,

την Σιέρα Λεόνε

και άλλες χώρες της Αφρικής οι οποίες βασανίζονται με εμφύλιους πολέμους που τα πραγματικά θύματα τους είναι οι γυναίκες και τα παιδιά.
Εκεί φωτογραφίζει τις γυναίκες στην καθημερινή τους ζωή και μετά τις εκθέτει στις γειτονιές τους, σε κάποιες περιπτώσεις το υλικό που χρησιμοποιείτε ως καμβάς έχει διπλή χρήση αφού τους προστατεύει και από την βροχή.

Τα πορτρέτα αυτά όμως θα βρουν την θέση τους σε δυτικές πόλεις

με σκοπό να ευαισθητοποιηθούμε και εμείς οι “πολιτισμένοι”...

Ο jr μετά την Αφρική επισκέφτηκε τις φαβέλες στην Βραζιλία..

και ύστερα την Ινδία που απλά τα χρώματα χορεύουν μπροστά στα μάτια σου.
Ο JR είναι μόλις 25 χρονών

Αναδημοσίευση από τον mixedgoods
αφιέρωμα για έναν καλλιτέχνη
που αξίζει όλοι να γνωρίσουμε..

Το τραγούδι "Μεγάλωσα" από το καταπληκτικό
νέο cd της αγαπημένης Χ. Αλεξίου.

..στιγμές..

..λίγες στιγμές από το 'κέντρο' μου..
..περπατάς και ξαφνικά αντικρίζεις..μια νεράιδα στο Γκάζι!...

"τρέχα".. από πεζοδρόμιο της Λεωφ. Συγγρού..
.. Ωραία μας την "λέει".. :)

..μου άρεσε πολύ.. και μου χάρισε ένα χαμόγελο..
..σίγουρα αυτό είναι αρκετό..

"δώσε αγάπη και στοργή ρε φίλε στον συνάνθρωπο,
μη κάνεις πως δεν βλέπεις, είναι απλά απάνθρωπο"

..όμως οι άνθρωποι σου είναι αυτοί που διαμορφώνουν τελικά το σκηνικό της..

Και μια καλή είδηση που πέρασε στα "ψιλά"..
Από τις 5/11, ελεύθερα θα μεταφέρονται τα ποδήλατα και από τον ΗΣΑΠ.
Μετά από σχετική απόφαση της εταιρείας και χωρίς να δοθεί ιδιαίτερη δημοσιότητα, ξεκίνησε δοκιμαστική περίοδος ενός μήνα για τη μεταφορά των ποδηλάτων.
Εδώ υπάρχει και η σχετική ανακοίνωση. Καλή εβδομάδα σε όλους!

..μη το πεις πουθενά..

Το σίγουρο είναι πως η «ζωή» παίζει συνέχεια μαζί μου. Το ένα βράδυ γελάς και το επόμενο πρωί απροειδοποίητα, έχεις ξανά ανατροπές!..

Χαίρομαι για τους αληθινούς ανθρώπους που έχω δίπλα μου, με ενδιαφέροντα, αγάπη, ζεστασιά, γνώσεις, όνειρα…, που έχω ΖΩΗ. Μια ματιά και μια καρδιά που κανείς σας δε θα τη σταματήσει να ονειρεύεται. Με τον δικό της διαφορετικό ίσως τρόπο. Λέω γενικώς να αλλάξω "ρότα". Και να εστιάσω εκεί.

Μόνο κάτι για σένα. Ένα μεγαλύτερο σπίτι, ένα αμάξι, ένας υποτιθέμενος κοινωνικά ‘πετυχημένος’ γάμος, όλα για τα μάτια του κόσμου, μια βιτρίνα να κρύβει τη μοναξιά, να καλύπτει επιδερμικά το κενό σου, και παράλληλα να μεγιστοποιεί το μίσος για τους συνανθρώπους σου, σε καθιστά ένα ΤΙΠΟΤΑ.
Είσαι τραγικά κενός άνθρωπος.

Υγ. Πραγματικά σε ευχαριστώ. Η σκέψη σου ήρθε την πιο κατάλληλη στιγμή.. Μοναδική επιλογή, κίνηση.

..κλικ..

Μια πιεστική μέρα, γεμάτη απρόοπτα, τρέξιμο… μόλις τελειώνει…

Επιβιβάζομαι στο συρμό του μετρό.., βυθισμένη στις σκέψεις, μηχανικά ακολουθώντας την ροή του κόσμου.. Καθώς επιστρέφω.., το μυαλό τριγυρνά σε όσα με «περιμένουν» …αύριο, αλλά και στην «άλλη» εργασία, εκτός αυτής της δουλειάς που με «περιμένει» στο σπίτι…

Ανοίγω τη πόρτα.., ακούω φωνές. Με περιμένετε στην κουζίνα, με μια αγκαλιά και ήδη έτοιμο φαγητό..
Είμαι κουρασμένη. Θα ήθελα να μη το δείξω, αλλά δε το πετυχαίνω.
Θέλω να σας ευχαριστήσω. Μα δεν το κάνω..
Τι λόγια να πω? Μερικές φορές με κυριαρχούν οι τύψεις.
Κάνετε τόσα, ..πολλές φορές χωρίς να τα ζητήσω, και δε ξέρω αν θα μπορέσω να σας δώσω ποτέ έστω τα μισά από όσα κάνετε για μένα.
Και τα λόγια όχι απλά μοιάζουν, μα είναι τόσο μικρά.
Με ανακουφίζει όταν αισθάνομαι πως εκτιμάτε.

Προλαβαίνω να χαζέψω λίγο στα blogs? Λίγα κλικ μόνο είναι..
Σχεδόν πάντα βοηθούν.. Μερικά τυχαία «κλικ»…

Η Βάσσια είχε διαγράψει το blog της ξαφνικά πριν ένα χρόνο και είχα – θυμάμαι –στενοχωρηθεί. Της έλειψε και επέστρεψε ξανά.. Σήμερα ανέβασε φωτογραφίες από ένα ταξίδι της στην Βόρεια Αγγλία.. Πως βρέθηκα από την βροχερή κατακλυσμένη Αθήνα, ξαφνικά με ένα «κλικ» στην βόρεια Αγγλία?

Επόμενο κλικ Mixed goods.. κάθε post και για κάποια μουσική καλλιτεχνών που σίγουρα δεν θα άκουγα εύκολα αλλού. Σύντομα θα αναδημοσιεύσω κάποιο post του, το αξίζει.

Λίγο παρακάτω…τυχαία στο blogroll..Ηφαιστίωνας.. Έχει ανεβάσει φωτογραφίες, από τη θέα από το παράθυρο του σπιτιού του.. Χιονίζει στην Καστοριά!.. Με ένα κλικ χάζεψα το χιονισμένο τοπίο…

Κλικ στην άγονη.. Να μια υπέροχη φωτο με αγκαλιασμένα γατάκια..καθώς χουζουρεύουν.. Με ξεκουράζουν απίστευτα.. Η γνήσια ομορφιά δεν χρειάζεται πολλά, για να σε κυριεύσει.., αρκεί να είναι απλά αληθινή.

Ανοίγω το email. "Έφυγε" γράφεις . Σου τηλεφωνώ..

Αστείο δεν είναι? Το ότι είμαστε τόσο περαστικοί.
Μήπως θα έπρεπε να ζούσαμε όλοι πιο χαλαρά? Ή όχι? Πως έχουμε κάνει έτσι τις ζωές μας? Γιατί? Αυτό και μόνο, θα πρέπει να μας κάνει να βλέπουμε τη ζωή με άλλη ματιά, να εκτιμάμε! Να τη ζούμε!

Μερικά τυχαία "κλικ".. Κάθε μέρα άλλωστε έχει τα δικά της..
Ένα αλλοπρόσαλλο post, όπως ακριβώς βγήκε!