Βούδας....για μία μέρα!..

Θυμάστε τη ταινία «Θεός για μια εβδομάδα»;

Εκεί ο jim carrey, καταφέρνει να γίνει θεός για μια εβδομάδα.. και το διασκεδάζει!

Στην αληθινή ζωή όμως, οι καταστάσεις διαφέρουν..

Άλλωστε, το έχουμε ξαναπεί.. πως η ζωή έχει πάντα πολύ πιο ευφάνταστο σενάριο από την τέχνη…

Ονομάζεται Οσέλ Χίτα Τόρες..

Στο Θιβέτ τον λάτρευαν σαν Θεό.

Τον προσκυνούσαν. Πίστευαν βαθιά σε αυτόν.

Εκείνος, όμως, τα εγκατέλειψε όλα και προτίμησε μια "κανονική" νεανική ζωή, με ποδόσφαιρο, εξόδους και γυναίκες.

Ο Οσέλ Χίτα Τόρες πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του σε θιβετιανό μοναστήρι της Ινδίας, όπου οι μοναχοί τον λάτρευαν ως τη μετενσάρκωση του Λάμα Γιέσε.

Στα 18 του χρόνια η καταπιεσμένη του εφηβεία τον οδήγησε στην έκρηξη...

Ο "μικρός Βούδας" εγκατέλειψε το μοναχισμό και κατέφυγε στη Μαδρίτη για να σπουδάσει κινηματογράφο.

Πρόσφατα έδωσε συνέντευξη στην εφημερίδα "El Mundo" για τη "ζωή μέσα στο ψέμα" που ζούσε τόσα χρόνια...

Ολα ξεκίνησαν το 1984, όταν απεβίωσε ο Λάμα (σ.σ.: όρος που αποδίδεται στους ιερούς Θιβετιανούς βουδιστές διδασκάλους) Γιέσε, ένας από τους σπουδαιότερους μοναχούς του Θιβέτ. Σύμφωνα με την παράδοση, ο μαθητής και στενός του φίλος, Λάμα Ζόπα, αναζήτησε το βρέφος που αποτελούσε τη μετενσάρκωσή του και που θα γινόταν ο συνεχιστής του έργου του. Το εντόπισε ένα χρόνο αργότερα στα ισπανικά όρη Αλπουχάρα. Ηταν το νεογέννητο παιδί του Πάκο Χίλτα και της Μαρία Τόρες, πρώην μαθητών του Λάμα Γιάσε. Σε ηλικία μόλις δύο ετών ο "μικρός Βούδας" είχε ήδη αναγνωριστεί επίσημα από τον Δαλάι Λάμα ως η μετενσάρκωση του Λάμα Γιέσε.

"Με απομάκρυναν από την οικογένειά μου και με περιόρισαν σε ένα μεσαιωνικό περιβάλλον, όπου υπέφερα πολύ", δήλωσε στην εφημερίδα ο 24χρονος πλέον Οσέλ.

"Ηταν σαν να ζω μέσα σε ένα ψέμα"..

Στο μοναστήρι Σέρα, δίπλα σε 3.000 Θιβετιανούς μοναχούς, ο Λάμα Οσέλ μυήθηκε στο Βουδισμό και εκπαιδεύτηκε στις Επιστήμες και τις Τέχνες από σπουδαίους καθηγητές. Εκείνος όμως, όπως δηλώνει, "τα δέχθηκε με απελπισία αυτά τα πράγματα, που δεν τα ήθελε".

Τελικά οι καθημερινές προσευχές δεν ήταν αρκετές για να μετατρέψουν ένα ανέμελο παιδί σε θρησκευτικό ηγέτη. Η ψυχή του "άλλα ζητούσε, για άλλα έκλαιγε".

Στα 18 του, είδε για πρώτη φορά ζευγάρι να φιλιέται. Η πρώτη εμπειρία του σε νυχτερινό μαγαζί ήταν ένα δυνατό σοκ. "Κοίταζα έκπληκτος τους ανθρώπους γύρω μου να χορεύουν. Τι έκαναν όλοι αυτοί οι άνθρωποι, ο ένας πάνω στον άλλο, εγκλωβισμένοι μέσα σε ένα κουτί από καπνό?"..

Ο Οσελ Χίτα Τόρες διάλεξε τη ζωή ενός 'φυσιολογικού ανθρώπου' από ότι ενός θεού.

Παράτησε το Θιβέτ, με τους ..πιστούς του.. και σήμερα ζει στη Μαδρίτη.

Η σημερινή του εικόνα με τα μακριά μαλλιά και το ατίθασο ύφος, θυμίζει περισσότερο τον Jimi Hendrix, παρά τον Βούδα..

Boy chosen by Dalai Lama turns back on Buddhist order

..The Beach..

Κάποιες ταινίες ίσως μιλάνε σε λίγους..
Έτσι κ αυτή η ταινία, δίχασε..
Άλλοι τη λάτρεψαν, άλλοι αδιαφόρησαν ή την βαρέθηκαν..

Προσωπικά μου άρεσε πολύ, είναι ακόμη μια πολύ αγαπημένη μου..

Σίγουρα παραπέμπει κ αυτή σε θάλασσα..και καλοκαίρι..

Μου άρεσε η φωτογραφία, το Soundtrack, τα μηνύματα, το story..

Δε ξέρω πόσες πολλές φορές την έχω δει....Πάντα όμως με ταξιδεύει..

Trailer the beach

Ακολουθούν κάποια λόγια από την ταινία.. όπως τα είχα γράψει σε ένα χαρτί καθώς την έβλεπα, πριν από κάποια χρόνια.., τυχαία "έπεσε" ξανά στα χέρια μου..

"Ακόμα πιστεύω στον παράδεισο. Αλλά ξέρω ότι δεν είναι κάπου που μπορείς να ψάξεις. Δεν είναι εκεί που πας. Είναι το πως νιώθεις όταν ανήκεις κάπου. Αν βρεις αυτή τη στιγμή…θα κρατήσει για πάντα."

"Με λένε Ρίτσαρντ. Τι άλλο θέλετε να μάθετε; Για την οικογένεια μου και από που είμαι; Δεν έχει σημασία. Διασχίζεις τον ωκεανό και απελευθερώνεσαι, αναζητώντας κάτι πιο όμορφο, πιο συναρπαστικό και να το ομολογώ κάτι πιο επικίνδυνο. Μετά από 18 ώρες πτήση, 3 ταινίες, 8 μπύρες και καθόλου ύπνο…απογειωνόμαστε στο Μπανγκόκ."

"Ποτέ μην αρνιέστε μια πρόκληση. Μην αντιστέκεστε στο άγνωστο. Πάντα να είστε ευγενικοί και να μην καταχράστε την φιλοξενία. Έχετε ανοιχτό μυαλό και απολαύστε την εμπειρία. Και αν πονάει…μάλλον το αξίζει."

"Το κακό είναι ότι όλοι έχουν την ίδια ιδέα. Διανύουμε μίλια για να δούμε τηλεόραση, και να μείνουμε κάπου άνετα σαν το σπίτι μας. Πρέπει ν’αναρωτηθούμε τι νόημα έχει αυτό;"

"Ήταν στ’αλήθεια παράδεισος, εκτός από ένα πράγμα. Ο πόθος είναι πόθος, όπου κι αν είσαι. Ο ήλιος δεν το καίει, δεν το παρασύρει η παλίρροια."

julian beever in athens.. - ανταποκρίσεις σας.. :)

Πριν λίγες μέρες, συζητήσαμε στο Blog για την δημιουργία του Julian Beever στην Αθήνα.

Οι παρακάτω φίλοι bloggers ανταποκρίθηκαν, πήγανε στην Μαρίνα του Φλοίσβου και έπειτα μου έστειλαν φωτο τους..
Τα συναισθήματα κοινά και στους δύο. Περιμένανε κάτι πολύ πιο εντυπωσιακό (ομοίως και εγώ..)..

Όπως κ αν έχει, η ουσία είναι πως δόθηκε χρώμα στην πόλη....

Σας παραθέτω κάποιες από τις φωτο, να τις μοιραστούμε μαζί..

Φωτό του Sailor ή όπως πρόσθεσε πρόσφατα ο ίδιος στο προφίλ του και.. "Καλλιτέχνη του δρόμου" (-πολύ μου άρεσε αυτό!!)

Ακολουθούν πανοραμικές φωτό από τον φίλο Radio Marconi..




Νομίζω ότι πιο πλήρες φωτορεπορταζ, δε θα μπορούσαμε να έχουμε!!! Ευχαριστώ πολύ και τους δύο αγαπητούς bloggers, τον καπετάνιο της θάλασσας και της ζωής και τον φωτογράφο Radio Marconi :) για την άψογη ανταπόκριση τους..
Τα blogs μας φέρνουν κοντά στους ανθρώπους, στην τέχνη και στην δημιουργία.. Ελπίζω να τις χαρήκατε, όσο εγώ!!! :)

ανταποδίδοντας..

Σκέψεις πολλές & διάφορες αυτή την περίοδο.. Αλλά η διάθεση ράθυμη.. συντονισμένη σε άλλες συχνότητες..με εμποδίζει από το να γράφω, και ακολουθώ άλλα μονοπάτια..

Έστω και καθυστερημένα, ευχαριστώ την Mariela Constantinidis για το βραβείο φαντασίας (σε ευχαριστώ πολύ!), την Φωτεινή S και την Μαργαρίτα για τα βραβεία eφιλίας τους (ευχαριστώ πολύ!).

Mε τα βραβεία δεν τα πάω ιδιαίτερα καλά. Τα εκτιμώ, αλλά δυσκολεύομαι να τα ακολουθήσω. Όμως σήμερα με αυτή την ευκαιρία, θα κάνω μια μικρή εξαίρεση..Όλο το προηγούμενο διάστημα που είχα κλειστά τα σχόλια και ήμουν πιεσμένη, δίπλα μου εκτός από τους δικούς μου ανθρώπους, τους φίλους και την οικογένεια μου, ένιωσα & κάποιους από εσάς.

Δεν είναι λίγο να υπάρχουν άνθρωποι, οι οποίοι μέσα στην φορτωμένη με υποχρεώσεις-δική τους καθημερινότητα, αφιέρωναν χρόνο για να στείλουν emails, με θετικότητα, με μικρά δωράκια, με απίστευτα λόγια, απλά να μάθουν για το πώς ήμουν, να νοιάζονται..Αν αυτό δεν είναι κέρδος από το blogging, τότε τι είναι? Πολλές φορές το προηγούμενο διάστημα, με βοηθήσατε ουσιαστικά..

Μια αναφορά σε κάποιους από εσάς. Μια μικρή ένδειξη εκτίμησης, που όλοι εννοείται πως την αξίζετε.

Σας ευχαριστώ: Διονύση Μάνεση, Fegia, astria, basnia, Marianaonice, ένα κλικ μετά, pan, ektora, Sailor, Alexis b, kikop, Κουκος, quartier libre, flora, arcobaleno