...σαββατόβραδο στην πίστα...

Υπάρχουν ακόμη άνθρωποι σε αυτή την πόλη, που θέλουν μια διαφορετική, πιο ανθρώπινη Αθήνα, αλλά δε μένουν μόνο σε λόγια, περνούν και σε πράξεις..

Το τελευταίο Σάββατο κάθε μήνα, οι λόκαλ δίνουν ραντεβού στα Προπύλαια διεκδικώντας την αλλαγή στην πόλη..

Έτσι και αυτό το Σάββατο 25 Απριλίου, ραντεβού στα Προπύλαια Πανεπιστημίου, ώρα 21.30 για όποιον ενδιαφέρεται..

Αστικοί Ποδηλάτες όλοι ευπρόσδεκτοι..More info : λόκαλ

..επιστροφή στην πόλη..

Οι προηγούμενες ημέρες ήταν αρκετά περίεργες..

Είχανε ξεκούραση από την καθημερινότητα της πόλης.., διάβασμα και γράψιμο.. Πολύ μουσική, βόλτες στη φύση..(που επιδρά απίστευτα πάνω μου), πολλές σκέψεις..

Σκέψεις για διάφορα πράγματα.. νομίζω πως αυτές οι "σκέψεις" δε θα με εγκαταλείψουν ποτέ.. Επιστρέφοντας σήμερα το μεσημέρι στην Αθήνα, το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να κοιτάξω τα emails μου (δεν έχω απαντήσει ακόμα σε όλα, δώστε λίγο χρόνο) και το δεύτερο να πάω μια βόλτα στο κέντρο της.. Ίσως είμαι η μόνη κάτοικος αυτής της πόλης, που το πρώτο πράγμα που μου λείπει (πραγματικά πολύ) από την Αθήνα είναι το κέντρο της.. 

Ακολουθούν λίγες φωτό, από τις βόλτες στη φύση..

Ένα από τα πράγματα που μου αρέσουν πολύ σε αυτές τις βόλτες, είναι ότι κάθε εικόνα, έχει και ένα μήνυμα να προσφέρει. Αρκεί να έχεις τα μάτια να δεις τις εικόνες, να τις χαρείς και να τις αποκωδικοποιήσεις.. 

..στην ανοιξιάτικη φύση..

..ξετυλίγονται οι ομορφότεροι πίνακες..

..προσφέροντας εμπνεύσεις..

..η ομορφιά της διαφορετικότητας..

..χωράφι γεμάτο μαργαρίτες, και στην άκρη του μια κόκκινη παπαρούνα..να διαφοροποιεί κ να διαμορφώνει την συνολική εικόνα... 

..όλα τα πλάσματα εδώ, δουλεύουν ακατάπαυστα..
..να συνεχιστεί ο κύκλος της ζωής..
..και να διατηρηθεί η ομορφιά της..

..αυτά τα δυο λουλούδια, είχανε φυτρώσει στην ασφάλτο..

..υπό αντίξοες συνθήκες άνθησαν..

...αυτή την εικόνα όμως... 

..της αρμονικής συνύπαρξης τόσων 

διαφορετικών χρωμάτων και μυρωδιών

είναι που κρατώ περισσότερο από όλες μέσα μου..

Και για το τέλος.. ένα τραγούδι που άκουγα αρκετά αυτές τις μέρες και τελικά έρχεται να συμπληρώσει τις σκέψεις μου..

Σιγά μην κλάψω..

..Φως στις καρδιές μας..

…e-φίλοι μου, αυτές τις μέρες ο καθένας από εμάς τις βιώνει διαφορετικά. Προσωπικά πάντα τέτοιες μέρες διακατέχομαι από μια αίσθηση εσωτερικότητας, μια τάση απολογισμού, μυριάδων σκέψεων, ουσιαστικών ενδοσκοπήσεων..

Αυτές οι μέρες είναι μια αφορμή να σκεφτούμε πως ο καθένας από εμάς θα προσεγγίζει τη δική του προσωπική εσωτερική ευτυχία.

Αυτές τις μέρες, η σκέψη μας ας φύγει για λίγο από τα «μικρά» τα δικά μας, από το τρομακτικό Εγώ του καθένα από εμάς, και ας σκεφτούμε πως μπορεί η κάθε στιγμή να πάρει αξία, πως μπορούμε να δώσουμε ουσία σε αυτό το «τώρα» - γιατί μόνο αυτό υπάρχει, μόνο αυτό έχουμε και μπροστά του εκμηδενίζεται κάθε παρελθόν & κάθε μέλλον.

Τη στιγμή της Ανάστασης, το πνεύμα μας ας αγκαλιάσει όσους έχουνε ‘φύγει’ - σίγουρα όλοι έχουμε κάποιον στο μυαλό κ στην καρδιά μας - τα θύματα του σεισμού της γειτονικής Ιταλίας, τους άνεργους, τους ηλικιωμένους, τους γονείς μας, όσους ανθρώπους έχουνε ανάγκη ένα βλέμμα, ένα άγγιγμα, έστω μια λέξη μας..

Είναι αρκετοί, το μόνο που χρειάζεται είναι να τους χαρίσουμε ουσιαστικό χρόνο και αγάπη… Όσο κοινότυπο και αν φανεί, αυτό τελικά καθαγιάζει τα πάντα..

Ένα μεγάλο ευχαριστώ, μια αγκαλιά σε όλους, έχετε γίνει πλέον μέρος της σκέψης μου..

Μια ξεχωριστή ευχή στον καθένα σας..
Το Φως της Ανάστασης να ζεστάνει τις καρδιές σας και όλων των αγαπημένων σας.. Να προσεγγίσουμε μια διαφορετική στάση ζωής, μια ουσιαστική αλλαγή νοοτροπίας.. έτσι ώστε το κάθε «τώρα» να έχει – για εμάς – αξία..

Τις επόμενες μέρες θα βρεθώ στην ανοιξιάτικη φύση, κοντά σε αγαπημένους φίλους. Θα απέχω από το διαδίκτυο, εύχομαι με το γυρισμό μου να σας βρω όλους πολύ καλά.

Σας φιλώ. Καλή Ανάσταση..

"Πάρβας, Άγονη Γραμμή", Αμοργός..

Μια ιδιαίτερη ταινία, η οποία συμμετείχε στο φετινό ελληνικό πρόγραμμα του 49ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, θα έχουμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε σήμερα στις 23.00 στο κανάλι του ΣΚΑΙ.  

Το ντοκιμαντέρ του Γεράσιμου Ρήγα «Πάρβας, άγονη γραμμή» είναι μια ιστορία ζωής και θανάτου στην περιφέρεια, η ιστορία του Δημήτρη Γιαννακού, γνωστού ως Πάρβα, ενός ηλικιωμένου άντρα που ζούσε μαζί με τη γυναίκα και την κόρη του, διατηρώντας το μοναδικό παραδοσιακό καφενείο στη Χώρα της Αμοργού. 

Μια αφορμή για να γνωρίσουμε, με τον καλύτερο τρόπο, τα διάφορα πρόσωπα, ιδιαίτερα τον πατέρα της οικογένειας, Πάρβα, του οποίου καταγράφει τον τελευταίο χρόνο της ζωής του, μιας ζωής δεμένης με την παράδοση αιώνων.  Η γυναίκα του Φλώρα, η κόρη του Ντίνα, οι ρεματιές και τα περιβόλια της Αμοργού είναι καθημερινοί σύντροφοι. Το πρωινό άνοιγμα του καφενείου, οι λιγοστοί πελάτες, ο χρόνος που μοιράζεται ανάμεσα στο καφενείο και το μικρό περιβολάκι του.  

Trailer Ταινίας

Γυρισμένη στις τέσσερις εποχές του χρόνου, συνθέτοντας με λιτό τρόπο το ημερολόγιο της καθημερινότητας ενός αυθεντικού Αιγαιοπελαγίτη.  Παρακολουθούμε τον παλμό της καθημερινής ζωής της οικογένειας, από το χειμώνα, με τον Πάρβα να φροντίζει, όπως πάντα, το καφενείο του, ως το καλοκαίρι, όταν ο Πάρβας πεθαίνει στις 29 Ιουνίου 2006.  Την άλλη μέρα η Φλώρα ανοίγει το καφενείο στις 5.45 το πρωί...

Ο σκηνοθέτης Γεράσιμος Ρήγας μιλάει για την ταινία :

Το ντοκιμαντέρ «Πάρβας, άγονη γραμμή» προβλήθηκε για πρώτη φορά στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ της Θεσσαλονίκης, σε αθηναϊκές αίθουσες το φθινόπωρο και στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ της Φλωρεντίας (Festival dei Popoli), ένα από τα σημαντικότερα και παλαιότερα φεστιβάλ ντοκιμαντέρ στον κόσμο.

Σήμερα στις 23.00 στο Σκαι.