Μάνος Χατζιδάκις

(23 Οκτωβρίου 1925 – 15 Ιουνίου 1994)

Ο Μάνος Χατζιδάκις γεννήθηκε σαν σήμερα, στις 23 του Οκτώβρη του 1925. Την ημέρα της επετείου του θανάτου του, στις 15 Ιουνίου, είχε γίνει ένα αφιέρωμα στο blog, όπου παρατέθηκε το «βιογραφικό σημείωμα» του, έτσι όπως το έγραψε ο ίδιος σε πρώτο πρόσωπο.. Όποιος δεν το είχε δει τότε, μπορεί να το διαβάσει ΕΔΩ.

Tα πολλά λόγια είναι περιττά. Υπήρξε μια από τις σημαντικότερες προσωπικότητες που πέρασαν από αυτό το τόπο. Οι συνθέσεις και οι απόψεις του θα αποτελούν πάντα εφαλτήριο για όλους μας. Δε θα πάψω ποτέ να τον αγαπώ και να τον ευγνωμονώ γι’ αυτό.

Στην εποχή του αρκετοί τον κατηγόρησαν.. Πόσοι άραγε είχανε αντιληφθεί την μοναδικότητα του? Σήμερα, ημέρα των ..γενεθλίων του, σκέφτηκα να ανεβάσω στο blog ένα αφιέρωμα από την εκπομπή «Μηχανή του χρόνου», έτσι ώστε να γνωρίσουμε, κυρίως εμείς οι νεότεροι, και να θυμηθούνε οι υπόλοιποι.., κάποια στοιχεία για τη ζωή και την προσωπικότητα του Χατζιδάκι, αυτού του ανεπανάληπτου ανθρώπου και συνθέτη..








H ελευθερία του πνεύματος, η έμφυτη ευγένεια και το πηγαίο ταλέντο του Μάνου, ας λειτουργήσουν ως πρότυπο για όλους μας.

Picnic, Ομάδα Χορού Αίρεσις

Η Ομάδα Χορού Αίρεσις
παρουσιάζει τη νέα της παραγωγή με τίτλο:

Picnic

από 15 έως 26 Οκτωβρίου 2008.

Μια παράσταση οικολογικού χαρακτήρα,
που εγκαινιάζει το
Προσεχώς Θέατρο
(Φαλαισίας 7, Βοτανικός (ΜΕΤΡΟ Κεραμεικός). Τηλ.: 698 6355365
Ώρα έναρξης: 9:30 μ.μ.

Λίγα λόγια για το έργο...

Μια χαρούμενη εκκεντρική παρέα φτάνει σ΄ ένα ιδανικό, καταπράσινο σημείο της εξοχής. Εκεί αποφασίζουν να περάσουν τη μέρα τους. Μια μέρα που πρόκειται να αλλάξουν όλα, από τη μουσική και τα ρούχα μέχρι τις κοινωνικές, τις ανθρώπινες και τις φυσικές ισορροπίες.

Κάποια στιγμή το picnic θα τελειώσει. Η παρέα θα εγκαταλείψει την εξοχή, αλλά τίποτα δεν θα είναι όπως πριν. Οι ανθρώπινες σχέσεις θα έχουν αποδείξει την αφόρητη επιδερμικότητά τους..., ένα δέντρο λίγο πιο πέρα θα στέκει καμένο σαν γλυπτό της ανθρώπινης ματαιοδοξίας, τα ζώα και τα πουλιά θα έχουν κρυφτεί για να γλιτώσουν, τα νερά θα έχουν σταματήσει τρομαγμένα, ο αέρας θα κρατάει την ανάσα του.

Ο ήλιος όμως θα καιει ακόμα φωτίζοντας ένα αποτρόπαιο σκηνικό καταστροφής: άδεια πλαστικά μπουκάλια, κονσέρβες, συσκευασίες άχρηστων τροφών, σκισμένα ρούχα, παιδικά παιχνίδια, χαρτιά, αποτσίγαρα, άδειες μπαταρίες... ένα θλιβερό τοπίο ενός παμφάγου πολιτισμού! Ωστόσο, λίγο πριν το τέλος, μια συστάδα από πολύχρωμα λουλούδια θα ανασηκωθεί περήφανα μέσα απ΄ το σωρό των σκουπιδιών για να μας δώσει το εντελώς απαραίτητο Happy End, ένα happy end τόσο παράλογο όσο και μελαγχολικό.

Κάπου εκεί, οι προβολείς που φωτίζουν το σκηνικό της καθημερινότητάς μας θα σβήσουν απότομα. Μες στο σκοτάδι, ίσως σκεφτούμε ότι δεν είμαστε παρά ένα πολύ μικρό κομμάτι της φύσης και πρέπει να μάθουμε να ζούμε μαζί της εν αρμονία. Μια σκέψη κοινότοπη κι απλοϊκή, μια σκέψη όμως εντελώς απαραίτητη για τη ζωή. Όλα τ΄άλλα, έπονται.

Θέατρο: ΠΡΟΣΕΧΩΣ ΘΕΑΤΡΟ

Χορογραφία – Σκηνοθεσία - Φωτισμοί: Γιάννης Μπαγουρδής
Μουσική Επιμέλεια: Ν.33
Σκηνική – Ενδυματολογική Επιμέλεια: Βαγγέλης Ζιλέλης
Χορεύουν: Νατάσα Παπαμιχαήλ, Βάσω Λύκουρα, Αλεξία Κωστή, Pierre Magendie, Γιώργος Σκάντζαρης, Χρήστος Ταγρίδης
Βίντεο: Φίλιππος Μάνεσης, Βοηθός Χορογράφου: Νατάσα Παπαμιχαήλ, Μοντάζ ήχου: Αλέξανδρος Μούζας, Σχεδιασμός εντύπων: Παύλος Τόρης, Οργάνωση Παραγωγής: Gunther Eisenreich.

Ώρες: Δε: 21.30 Τρ: 21.30 Τε: 21.30 Πε: 21.30 Πα: 21.30 Σα: 21.30 Κυ: 21.30

Μια παράσταση κάποιων καλών μου φίλων...

Σας αφήνω λίγα λόγια για το σκεπτικό της Ομάδας Αίρεσις..

Η Ομάδα Χορού Αίρεσις με επικεφαλή τον Γιάννη Μπαγουρδή γνωρίζει πολύ καλά ότι η τέχνη δεν πρέπει να υπηρετεί τον εαυτό της ή προσωπικές φιλοδοξίες αλλά να εκφράζει την ομορφιά και την ασχήμια που διαπιστώνει γύρω της. Η τέχνη πρέπει να γίνει αυτό που ήταν πάντοτε, ανθρωποκεντρική.

Η Ομάδα Χορού Αίρεσις δεν πιστεύει σε καλλιτεχνικές διακηρύξεις και δυσκολεύεται πολύ να εκφραστεί με λόγια, προτιμά να μιλάει με το μέσο που γνωρίζει: το ανθρώπινο σώμα. Ένα μέσο που μπορεί να εκφράσει ιδέες και αποχρώσεις που το συνειδητοποιημένο εγώ δεν είναι σε θέση να περιγράψει. Ένα μέσο που το σεβόμαστε πολύ και προσπαθούμε να το απαλλάξουμε από κοινοτοπίες, σοβαροφάνεια, διάφορα συμπλέγματα πρωτοτυπίας και μάταιους μοντερνισμούς. Μοντέρνο είναι το εύστοχο κι ο στόχος είναι η ανθρώπινη ψυχή. Τίποτ’ άλλο.

αλλαγή νοοτροπίας..

Οι ιστορίες των ανθρώπων με αναπηρία είναι συγκλονιστικές..

Αυτοί οι άνθρωποι με τη φοβερή ψυχική και σωματική δύναμη, αξίζουν κάθε σεβασμό και θαυμασμό.
Δίχως πόδια και χέρια, με προβλήματα όρασης, ακοής.. να αντιμετωπίζουν τη ζωή με αξιοζήλευτη, συγκλονιστική δύναμη...

Ο καθένας τους έχει και μια άλλη ξεχωριστή ιστορία να μας πει για τη ζωή του.. Οι άνθρωποι αυτοί δεν δυσανασχετούν, δεν κλαίγονται για λεπτομέρειες, γνώρισαν από μικροί το ρατσισμό, την κοινωνική αδικία.. έχουνε μάθει να παλεύουν… ακόμα και για τα αυτονόητα για εμάς τους 'αρτιμελείς' πράγματα…

Αναλογίζομαι τι δυσκολίες διέλυσαν, τι απορρίψεις συνάντησαν, πως και με τι τόλμη ανέτρεψαν τις δυσκολίες της φύσης τους..
και καταφέρνουν να στέφονται καθημερινά νικητές...
Οι διάκρισεις που υφίστανται είναι κραυγαλέες..

Οι δυσκολίες που εμείς τους δημιουργούμε καθημερινά αδικαιολόγητες.
Aυτό που όλοι ξεχνάμε είναι οτί κανείς μας δεν έχει εχέγγυα ισόβιας αρτιμέλειας και ότι όλοι είμαστε υποκείμενοι στη φθορά.

Έστω και τώρα, ...ας αλλάξει η νοοτροπία μας..

Άνοιξε τα μάτια σου.. και κάνε το αυτονόητο..

Μάθε να σέβεσαι την ανάγκη του διπλανού σου…

Στο παρακάτω βίντεο.. ακούγεται στα πορτογαλικά η φράση: «Obrigado pelos obstáculos, pelas barreiras e pelas dificultades. Estamos en forma para o Pequin. Obrigado»..

Στα ελληνικά σημαίνει: «Ευχαριστούμε για τα εμπόδια, τις μπαριέρες, τις δυσκολίες. Είμαστε σε φόρμα για το Πεκίνο. Ευχαριστούμε.»


Πριν παρκάρεις σε θέση αναπήρων για ΕΥΚΟΛΙΑ, προσπάθησε να μπείς στην θέση του για να καταλάβεις τι σημαίνει πραγματικά ΔΥΣΚΟΛΙΑ!

Καθ' όλη τη διάρκεια των Παραολυμπιακών Αγώνων, αλλά και πλέον καθημερινά όσο προλαβαίνω, παρακολουθώ το blog της Λυγερής, η οποία κάνει εξαιρετική δουλειά, παρουσιάζοντας προβλήματα, αλλά και αξιοθαύμαστες περιπτώσεις ανθρώπων.

Η περίπτωση της Λυγερής είναι ξεχωριστή στην μπλογκόσφαιρα.

Περάστε από το blog, θα "κερδίσετε" σίγουρα κάτι..

Υπογράψτε (ΕΔΩ) για τον αγώνα της, δυναμώνοντας τη φωνή της..

Αν επιθυμείτε, ενημερωθείτε, επισκεφτείτε τα sites:

disabled.gr
streetpanthers

παίζοντας..

Ας παίξουμε!! Οι αγαπητοί batgirl και lockheart, με κάλεσαν σε ένα παιχνίδι..που μου άρεσε πολύ! Καλούμαστε να αναφέρουμε κάποιο ρητό ή ποίημα (ή και τα δύο) και κάποιο έργο τέχνης που μας έχει επηρεάσει στην ζωή μας. Τους ευχαριστώ πολύ για τη πρόσκληση!!

...Λοιπόν...

Ποίημα: Οσο μπορείς, Κ. Καβάφης..

Κι αν δεν μπορείς να κάμεις τὴν ζωή σου όπως τὴν θέλεις
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον όσο μπορείς :
μην την εξευτελίζεις μὲς στὴν πολλὴ συνάφεια του κόσμου,
μὲς στις πολλὲς κινήσεις κι ομιλίες.

Μην την εξευτελίζεις πιάνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κ' εκθέτοντάς την
στων σχέσεων καὶ των συναναστροφών
τὴν καθημερινὴν ανοησία, ως που να γίνει σα μια ξένη φορτική.

Ρητό: Αυτό το ρητό από τη πρώτη στιγμή που το διάβασα, το βρήκα εκπληκτικό, νομίζω οτι με έχει καθορίσει, καθώς συχνά επανέρχεται στη σκέψη μου (ακόμα και υποσυνείδητα ) είναι το αρχαίο ελληνικό «μηδέν άγαν».. δηλαδή στη ζωή τίποτα δε πρέπει να είναι υπερβολικό. Πρέπει πάντα να υπάρχει μέτρο. Η υπερβολή οδηγεί στην καταστροφή.

Πίνακας: Πολλοί ζωγράφοι έχουν μιλήσει ιδιαίτερα μέσα μου, ξεχωρίζω έναν.. Το καλοκαίρι μπόρεσα να δω την οροφή της Cappella Sistina, και να θαυμάσω το παρακάτω αριστούργημα του Μιχαήλ Αγγέλου.. Οι εικόνες, η στιγμή, οι σκέψεις και τα συναισθήματα που μου προκάλεσε ‘χαράκτηκαν’ μέσα μου..Συγκλονιστικό αριστούργημα..& άλλο να το βλέπεις από μια φωτογραφία, & εντελώς διαφορετικά στην Cappella Sistina .. Ήταν σαν να ένιωθες την ανάσα του Μιχαήλ Αγγέλου.. καθώς το δημιουργούσε.. Η «Γέννηση του Αδάμ» όπου το δάκτυλο του θεού δίνει πνοή στον άνθρωπο.. πλησιάζουν, αλλά ποτέ δεν ενώνονται...

Σε αυτό το παιχνίδι, δε θα στείλω ξεχωριστές προσκλήσεις, θα ήθελα να δω όλων το αγαπημένο ποίημα/ρητό/ και ιδίως πίνακα..

Καλώ όποιον το επιθυμεί να παίξει....Καλό σκ!!

Update: Mε αφορμή αυτό το παιχνίδι, σκέφτηκα μια καινούργια..ψηφοφορία στο blog..

Φανταστείτε τον εαυτό σας πρωταγωνιστή σε ένα από τα πιο διάσημα παγκοσμίως έργα τέχνης...

Σε ποιο θα θέλατε να πρωταγωνιστούσατε??? :)