Βενετία β'

Η Βενετία αποτελεί ένα απίστευτα όμορφο κινηματογραφικό σκηνικό.
Σαν ένας σκηνοθέτης να το δημιούργησε ειδικά για σένα..

Υπάρχουν μερικοί προορισμοί που δεν αρκεί να τους βλέπεις από φωτογραφίες.. χάνονται.. Ίσως όμως μέσω της εικόνας να μεταφέρεται καλύτερα η ατμόσφαιρα, καλύτερα από οποιαδήποτε λόγια..

Στην προηγούμενη ανάρτηση γνωρίσαμε κάποια ιστορικά στοιχεία της Βενετίας.. Σήμερα ας κάνουμε μια βόλτα στα στενά της πόλης, αλλά και από τη θάλασσα.. χαζεύοντας τις γόνδολες, τα μνημεία, τα χρώματα..

Χτισμένη πάνω σε ένα πλήθος 117 νησίδων, που σχηματίζουν 150 περίπου κανάλια και ενώνονται με 400 γέφυρες, η Βενετία είναι μία πόλη μοναδική..

Γόνδολες να περνούν κάτω από τις γέφυρες..και τα στενά σοκάκια...

Η Γέφυρα των Στεναγμών που συνδέει το παλάτι των Δόγηδων με τις φυλακές..., χτίστηκε το 1600 μ.Χ. Το όνομά της βασίστηκε στο θρύλο των στεναγμών των κρατουμένων καθώς οδηγούνταν στα κελιά τους και έβλεπαν ίσως για τελευταία φορά την πανέμορφη Βενετία.

Μία ακόμη πασίγνωστη γέφυρα είναι αυτή του Ριάλτο. Είναι η μεγαλύτερη και παλαιότερη γέφυρα από τις τρεις που ενώνουν τις όχθες του Μεγάλου Καναλιού.

Τα περισσότερα κτίρια είναι χτισμένα από το 16ο ως το 19ο αιώνα, με ιδιαίτερη τεχνοτροπία και αρχιτεκτονική, με διαφορετικά χρώματα και όλα ενώνονται μέσω του νερού, δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα που σε μεταφέρει αιώνες πριν.

Το καρναβάλι της Βενετίας αποτελεί ένα από τα κυριότερα πολιτιστικά γεγονότα παγκοσμίως. Οι Βενετσιάνες και οι Βενετσιάνοι την εποχή της ακμής της πόλης συνήθιζαν να μασκαρεύονται καθ' όλη τη διάρκεια του χρόνου, έτσι ώστε να κρατάνε τα αδιάκριτα βλέμματα μακριά από τις ιδιωτικές τους στιγμές. Το συνήθιζαν τόσο πολύ, ώστε οι αρχές της πόλης αναγκάστηκαν να απαγορεύσουν δια νόμου οποιαδήποτε μεταμφίεση τους..

Η τέχνη υπάρχει παντού στη Βενετία..

Αυτή η νεκροκεφαλή απο...κουζινικά.., μου άρεσε πολύ! :)

Μετά από τόσες βόλτες...Καιρός...για μια πίτσα!!...

Υ.Γ. Δυσκολεύτηκα να ξεχωρίσω ποιες φωτογραφίες θα αναρτούσα.. ίσως μετά από καιρό να βάλω πάλι και άλλες..

Μουσεία..ερμητικά κλειστά!..

Banksy

Λέγετε ότι ο πολιτισμός και ο τουρισμός είναι η ‘βαριά βιομηχανία της Ελλάδας’… Θα πρόσθετα ‘και όχι μόνο’.. Είναι αλήθεια πως οι τουρίστες ενδιαφέρονται πολύ για τον ελληνικό πολιτισμό, ίσως τον εκτιμούν περισσότερο και από εμάς…

Δυστυχώς οι περισσότεροι αρχαιολογικοί χώροι και τα μουσεία στην Ελλάδα νοσούν εδώ και πολλές δεκαετίες. Οι ελλείψεις και τα προβλήματα που παρουσιάστηκαν κατά τη τουριστική περίοδο έπληξαν ανεπανόρθωτα την εικόνα της σύγχρονης Ελλάδας.

Σας παρουσιάζω μερικά συνοπτικά στοιχεία σήμερα..

Κλειστός για ακόμη ένα καλοκαίρι, τρία χρόνια μετά την πτώση του στεγάστρου, παρέμενε ο κορυφαίος προϊστορικός οικισμός στο Ακρωτήρι της Σαντορίνης, ο οποίος καταστράφηκε από ηφαιστειακή έκρηξη το 17ο αιώνα π.Χ. Δυστυχώς, προβλέπεται οι εργασίες να κρατήσουν κλειστό τον αρχαιολογικό χώρο τουλάχιστον για δύο ακόμη καλοκαίρια, καθώς θα χρειαστούν 18 μήνες για την ολοκλήρωση του στεγάστρου, αλλά και άγνωστο διάστημα για την έναρξη των εργασιών του..

Στην Κρήτη, επίσης σε έναν από τους πλέον δημοφιλείς τουριστικούς προορισμούς, οι επισκέπτες θα πρέπει για ένα ακόμα καλοκαίρι να αρκεστούν στα εκθέματα της προσωρινής έκθεσης του Αρχαιολογικού Μουσείου Ηρακλείου. Από ότι λέγεται το μουσείο πρόκειται να ανοίξει ξανά το 2010.
Οι κατακόμβες στη Μήλο είναι επίσης κλειστές λόγω εργασιών και ανασκαφών που πραγματοποιούνται...

Το Αρχαιολογικό Μουσείο της Ίου είναι κλειστό λόγω εργασιών..

Παρομοίως κλειστά παρέμειναν το καλοκαίρι τα Αρχαιολογικά Μουσεία της Πάτρας και της Βραυρώνας..

Το Μουσείο στη Δήλο, το νησί που αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους αρχαιολογικούς και μυθολογικούς χώρους στην Ελλάδα παρέμενε κλειστό μέχρι τα μέσα του καλοκαιριού λόγω έλλειψης προσωπικού.

Το Αρχαιολογικό Μουσείου Ανδρου έκλεισε την 1η Δεκεμβρίου 2007.
Ενα μήνα αργότερα έκλεισε και η Αρχαιολογική Συλλογή Παλαιόπολης.

Στο μουσείο της Ανδρου εκτίθεται ο περίφημος «Ερμής της Ανδρου», ευρήματα από το γεωμετρικό οικισμό της Ζαγοράς, καθώς και γλυπτά και επιγραφές. Και στις δύο περιπτώσεις το πρόβλημα οφειλόταν στην έλλειψη προσωπικού φύλαξης. Τα Μουσεία ανοίξαν τελικά τη τελευταία στιγμή. (Δείτε το άρθρο «ζήσε το μύθο σου με κλειστά μουσεία»)

Ο αρχαιολογικός χώρος στους Δελφούς λειτουργούσε από τις 8 π.μ. έως τη 1 μ.μ., και μόνο έπειτα από έντονες κινητοποιήσεις έγινε επέκταση του ωραρίου.

Το Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου, ήταν γεμάτο σκουπίδια...μετά τις απεργίες των προσωπικού καθαριότητας των δύο τουαλετών του.

Ο κατάλογος δυστυχώς είναι αρκετά μακρύς...Η εικόνα της Ελλάδας των κλειστών μουσείων έκανε το γύρο του κόσμου. Η εφημερίδα «Guardian» της Βρετανίας δημοσίευσε άρθρο για την ντροπιαστική κατάσταση στους ελληνικούς αρχαιολογικούς χώρους.

Μετά από αυτά, δεν είναι να εκπλησσόμαστε με τη δραματική πτώση των επισκεπτών στα μουσεία. H κατάσταση αυτή δεν πλήττει μόνο το γόητρο της χώρας, αλλά στερεί και από το ταμείο της μια σημαντική πηγή εσόδων. Σίγουρα έχουμε πολύ δρόμο να καλύψουμε μέχρι να συνειδητοποιήσουμε την αξία του πολιτισμού μας.. και πόσο εποικοδομητικά θα μπορούσε να λειτουργήσει προς όφελος μας..

Βενετία Α'

Στα μέσα Ιουλίου αναρτήθηκε η αρχή του ταξιδιού..
Καιρός για τη συνέχεια, με φωτό και εντυπώσεις.

Σε αυτό το χάρτη κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, πέρασα με φωσφοριζέ μαρκαδόρο τη διαδρομή που ακολουθήσαμε. Με το πορτοκαλί είναι η διαδρομή της πρώτης μέρας.. Με το πράσινο των υπόλοιπων.. Το ταξίδι στην Ιταλία ήταν όνειρο ετών..Αρχίζουμε.. :)

Σε όλο το δρόμο από Ανκόνα μέχρι Βενετία, ένα χρώμα κυριαρχεί: Πράσινο!
Καταπράσινα τοπία, χωράφια με στοίβες σταχυών και ξύλων, δρόμοι καθαρισμένοι από τα ξερά χόρτα.
Δεξιά και αριστερά λιμνούλες, πραγματικά ένα χάρμα οφθαλμών..
Τους εθνικούς δρόμους της Ιταλίας.. δεν διανοείσαι να τους συγκρίνεις με τους δικούς μας. Απόλυτος σεβασμός στο ταξιδιώτη. Ενδόμυχα και πάλι σκέφτεσαι τις δικές μας εθνικές οδούς... Πόσο πίσω είμαστε σε αυτά τα θέματα...
Ο δρόμος προς το Βορρά σε προϊδεάζει για τη συνέχεια..

Η ιταλική επαρχία είναι τόσο ‘τακτοποιημένη’, που πραγματικά όταν μπαίνεις στην Ελλάδα το αντιλαμβάνεσαι πρωτίστως από τη διαφορά στους δρόμους μας με τα σκουπίδια, τα ξερά χόρτα και τα καμένα. Και δυστυχώς για αυτά είμαστε όλοι εμείς συνυπεύθυνοι.

Βενετία α’

Η Βενετία έχει μια ιδιαίτερη αρχιτεκτονική και κουλτούρα. Μοναδικά ρομαντική πόλη, κτισμένη ολόκληρη πάνω στο νερό, χωρίς αυτοκίνητα, με στενά σοκάκια και κανάλια να ξεπροβάλουν σε κάθε γωνιά, δίπλα από παλάτια, εκκλησίες, πολύχρωμες αγορές.. Μια πόλη μοναδική στο κόσμο...

Ξεχωρίζει η πλατεία του Αγίου Μάρκου, πάντα γεμάτη τουρίστες, το «ωραιότερο σαλόνι του κόσμου» κατά τον Ναπολέοντα, στην οποία προς όποιο σημείο του ορίζοντα αν κοιτάξεις, θα δεις και κάτι ιδιαίτερο, κτίρια, μουσεία, εκκλησίες, cafe..

Στην πλατεία κυριαρχεί ο πανέμορφος καθεδρικός ναός της Βενετίας, ο οποίος κτίστηκε στα πρότυπα της Αγίας Σοφίας, από τους διασημότερους καλλιτέχνες της εποχής.
Στο μπαλκόνι της εκκλησίας, τη ματιά κεντρίζουν τα τέσσερα άλογα, αντίγραφα των γνήσιων που φυλάσσονται στο Μουσείο. Στέκουν εκεί, σαν έτοιμα να καλπάσουν, ατενίζοντας τη πλατεία του San Marco.

Ο Βυζαντινός ναός, στη πρόσοψη και σε όλο το εσωτερικό του, είναι διακοσμημένος με καταπληκτικά ψηφιδωτά. Η δημιουργία του εντυπωσιακού ναού σκόπευε να συμβολίσει τη δύναμη της Βενετίας, αλλά και να γίνει ο χώρος ανάπαυσης του Αγίου Μάρκου, προστάτη της πόλης.

Το Palazzo Ducale, ένας καταπληκτικός συνδυασμός Βυζαντινής, Γοτθικής και Αναγεννησιακής αρχιτεκτονικής, ήταν η κατοικία 120 δόγηδων, οι οποίοι κυβερνούσαν τη Βενετία. Πολυτέλεια, ταβάνια και αίθουσες διακοσμημένες με μοναδικά έργα τέχνης, αρχιτεκτόνων και καλλιτεχνών, όπως του Τισιανο, του Μπελίνι κα.

Ένα θαυμάσιο αναγεννησιακό ρολόι στη πλατεία, το οποίο έχει δυο μπρούτζινους δείκτες που κτυπούν τις ώρες. Σύμφωνα με το θρύλο, οι τεχνίτες αφού το ολοκλήρωσαν, τυφλώθηκαν για να μην μπορέσουν να επαναλάβουν το έργο. Το βράδυ το θέαμα είναι αρκετά πιο εντυπωσιακό..

Στη πλατεία του Αγίου Μάρκου δεσπόζει και το πιο ψηλό κτίριο στην Βενετία, αυτό το καμπαναριό ύψους 100μ. Παλιά λειτούργησε ως φάρος, παρατηρητήριο αλλά και δωμάτιο βασανισμού.

Το καφέ Florian, το διάσημο πρώτο ευρωπαϊκό καφέ.
Τα κουφώματα του έχουν ακόμη το ξύλινο πλαίσιο, τα τραπέζια τη μαρμάρινη επίστεψη, όλα του 1720. Καθώς το αντικρίζεις, ακούγοντας γνωστές μελωδίες από πιάνο και βιολιστές, φαντάζεσαι πόσοι άνθρωποι στάθηκαν και ήπιαν το καφέ τους εκεί.. πόσες πολλές προσωπικότητες που σήμερα αναζητούμε μόνο μέσα από τα έργα τους..

Ένας από αυτούς, ο Βιβάλντι (1678-1741) ο οποίος γεννήθηκε και έζησε μεγάλες περιόδους της ζωής του στη Βενετία, διδάσκοντας μουσική. Καθημερινά δίνονται παραστάσεις της μουσικής του Βιβάλντι σε θέατρο κοντά στη πλατεία του Αγίου Μάρκου.

Το πρώτο βράδυ στην Βενετία, κάτσαμε σε κάποιο από τα καφε της πόλης. Στο διπλανό τραπέζι από εμάς, ήταν μια παρέα Ιταλών. Κάποια στιγμή, άρχισαν να τραγουδάνε το Come Mona Lisa (το τραγούδι που ακούγεται στο blog), το οποίο τυχαίνει να μου αρέσει πολύ. Από εκείνη τη στιγμή όποτε το ακούω, συνειρμικά μεταφέρομαι και πάλι εκεί...

Υ.Γ. Θα ακολουθήσει ανάρτηση με περισσότερες φωτό .. και με λιγότερα λόγια :)

..πάλι εδώ :)

There is always hope.. - Banksy

Μετά από σχεδόν 2 μήνες απουσίας από το blog, (με τη πρώτη περίοδο του Ιουλίου εκτός Ελλάδας και έπειτα με 4 αναρτήσεις ενδιάμεσες ως και σήμερα).. επιστρέφω πλέον & εγώ στη βάση μου... :)
Όσο καιρό έλειψα, είδα ή διάβαζα διάφορα πράγματα, τα οποία ήθελα να τα αναρτήσω στο blog, αλλά η συχνή απουσία μου και η έλλειψη ίντερνετ δε μου το επέτρεπαν. Λίγες σκέψεις θα σας γράψω σήμερα..

Το φετινό καλοκαίρι είχε λίγο από όλα..
Σε προσωπικό επίπεδο, μπόρεσα επιτέλους να αφιερώσω χρόνο σε ταξίδια, σε αναγνώσεις βιβλίων, σε στιγμές στη θάλασσα, σκέψεις, επαναπροσδιορισμό διαφόρων θεμάτων μέσα μου..
Οι περισσότεροι άνθρωποι κάνουνε σχέδια με την αλλαγή και την έλευση του νέου έτους, ..για μένα η καλύτερη περίοδος για τέτοιες αποφάσεις, είναι αυτή εδώ.. Παρόλο που ως άτομο απεχθάνομαι τους απολογισμούς, εντούτοις κάθε Σεπτέμβριος μοιάζει με μια στιγμή για νέα πράγματα και αποφάσεις..

Όσο μεγαλώνεις, ίσως και να απομυθοποιείς διάφορες καταστάσεις γύρω σου.
Είμαστε σε περίοδο Ολυμπιακών Αγώνων.. Η τελετή έναρξης στο Πεκίνο ήταν καλή, αλλά δε μπορώ να πω οτι με "κέρδισε".. Πραγματικά πως να μπορέσεις να αφεθείς για να πάρεις τα όποια ‘μηνύματα’ του καλλιτεχνικού κομματιού της, από τη στιγμή που το ίδιο το κράτος της Κίνας τα ακυρώνει πρώτο με τις αποφάσεις του?...

Η είδηση για τα μαγνητοσκοπημένα πυροτεχνήματα, ή την επιλογή ενός ομορφότερου, αλλά όχι καλλίφωνου μικρού κοριτσιού, και η απόρριψη της άλλης μικρής, μόνο ανθρωπιστικές αξίες δεν πρεσβεύουν.. Ζούμε σε μια εικονική πραγματικότητα, με τα πάντα να κινούνται στους ρυθμούς που επιζητεί η τηλεθέαση. Αυτή καθορίζει και θέτει τους κανόνες..

..Ποιος νοιάζεται για τα ρεκόρ και τις επιδόσεις των αθλητών.., όταν στα περισσότερα αθλήματα κυριαρχεί η ντόπα? Με λίγα λόγια..ποιους κοροϊδεύουν, αυτή είναι η γιορτή της εμπορευματοποίησης των πάντων..
Υπάρχει τελικά νόημα σε αυτό τον πρωταθλητισμό, για ποιο ολυμπιακό ιδεώδες μιλάμε? Όταν την ίδια στιγμή με την έναρξη της Ολυμπιάδας στο Πεκίνο, ένας νέος πόλεμος πάλι ξεκινούσε?

Ο Πούτιν χειροκροτούσε στο στάδιο της Κίνας, αργότερα σε δηλώσεις προασπιζόταν την.. εκεχειρία, ενώ παράλληλα ο πόλεμος μεταξύ Ρωσίας και Γεωργίας οργίαζε, άμαχοι τεμαχίζονταν, ο πόνος έπαιζε και πάλι το πρώτο ρόλο, εξαφάνιζε τη λογική, εκμηδένιζε νόμους, ηθική, αξιοπρέπεια..

Οι εικόνες στα δελτία ειδήσεων σκληρές. Ξανά σε οδηγούν στη σκέψη ότι τελικά το μόνο σταθερό πράγμα στην παγκόσμια ιστορία είναι η ανακύκλωση της, ότι πάντα κάνει κύκλο, και ότι ποτέ οι άνθρωποι δεν διδάσκονται τίποτα από αυτή.
Νέοι πρόσφυγες, νέοι άστεγοι, κινήσεις καθοδηγούμενες μόνο από το τυφλό μίσος και το συμφέρον..

Τελικά στη ζωή η μεγαλύτερη σημασία έγκειται στο να ακολουθείς και να ζεις πάντα με βάση τα θέλω κ τα πιστεύω σου. Όσο δύσκολο κ αν είναι αυτό στην σημερινή εποχή, το οφείλεις πάνω απ' όλα στον εαυτό σου.

Το μεγαλύτερο εφόδιο είναι η γνώση, να μαθαίνεις όσα περισσότερα μπορείς. Γιατί η γνώση μπορεί να δώσει μια αίσθηση ευγνωμοσύνης στον άνθρωπο, να τον κάνει να συνειδητοποιεί την δύναμη του ως προς την ζωή του, αλλά συνάμα και την αδυναμία του απέναντι στη φύση.
Μόνο η αληθινή γνώση μπορεί να ξεχωρίζει το ανούσιο από το ουσιώδες.
Είναι σαν θείο δώρο και είναι δίπλα μας, αρκεί να απλώσουμε το χέρι και να ανοίξουμε τη ματιά μας να τη λάβουμε..

Υ.Γ. Χάθηκα λίγο. Καλώς σας ξαναβρίσκω! Εδώ θα είμαστε με νέες αναρτήσεις γεμάτες πάθος για ζωή, γνώση, τέχνη, προβληματισμό και διάλογο! Να είστε καλά! Καλό υπόλοιπο καλοκαιριού σε όλους!