Emotion Pictures 2008

Το Emotion Pictures 2008, το 2ο Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ με θέμα την Αναπηρία πραγματοποιείται στο Μουσείο Μπενάκη (Πειραιώς 138) από 21 έως 23 Ιουνίου.

Το Φεστιβάλ θα διαρκέσει 3 ημέρες. Στόχος του είναι, χρησιμοποιώντας ως μέσο το ντοκιμαντέρ, να αναδείξει τον προβληματισμό καλλιτεχνών από όλο τον κόσμο για την αναπηρία και να ενθαρρύνει την ανάπτυξη ενός γόνιμου κοινωνικού διαλόγου στη χώρα μας με αφετηρία, την κοινή γλώσσα όλων μας, την τέχνη.

Ανάμεσα στις ταινίες, που θα προβληθούν, είναι και το πολυβραβευμένο ντοκιμαντέρ του Ντένις O' Ρουρκ για τις επιπτώσεις των παράνομων πυρηνικών δοκιμών στην υγεία των κατοίκων των νησιών Μάρσαλ.

Αλλά η έκπληξη του φετινού φεστιβάλ είναι η παρουσία του νεαρότερου σκηνοθέτη στον κόσμο -κατά το βιβλίο Γκίνες- του 12χρονου Ινδού Κισάν Σρικάντ, με την πολυβραβευμένη του ταινία «Στους πέντε δρόμους», για το δικαίωμα των παιδιών του δρόμου στη μόρφωση.

Λόγια πραγματικά διαμάντια..:

«Αν το δεις από την αισιόδοξη πλευρά είναι μια κληρονομιά, ένα δώρο που το κουβαλάς για πάντα μαζί σου και αν είσαι άνθρωπος αισιόδοξος την μεταμορφώνεις την αναπηρία, την διαφημίζεις, την προβάλεις και τελικά ζεις καλά.»
Νίκος Πατεράκης - Παραολυμπιακός αθλητής, ηθοποιός

«Πoια αναπηρία, εγώ γεννήθηκα με ένα χέρι και δυο πόδια και έτσι με αντιμετώπισαν οι γονείς μου, οι καθηγητές μου, οι συγγενείς και οι φίλοι μου και τελικά είμαι ευτυχισμένος που έχω ένα χέρι, ίσως αν γεννιόμουν χωρίς αυτή την φαινομενική δυσκολία, δεν θα είχα κάνει πολλά πράγματα στην ζωή μου.»
Κωνσταντίνος Φύκας - Παραολυμπιονίκης

«Συνηθίζεις σε αυτόν τον τρόπο ζωής και τελικά μπορείς να κάνεις τα πάντα, λανθασμένα συγχέουν την αναπηρία με την ανικανότητα. Η ανικανότητα βρίσκεται μόνο στις αντιλήψεις των ανθρώπων.»
Μαριάννα Μπατσαλιά - Αθλήτρια με αναπηρία

«Η τέχνη είναι μέσο έκφρασης και επικοινωνίας, μέσα από αυτήν δεν χωρούν όρια, διακρίσεις, αποκλεισμοί. Σκοπός της είναι να καλλιεργεί, να ψυχαγωγεί, αλλά και να ενώνει τους ανθρώπους. Η πρόσβαση σε αυτήν είναι δικαίωμα όλων μας, ανεξαρτήτως φύλου, εθνικότητας, σωματικής ή αισθητηριακής ικανότητας.»
Χρήστος Αγγουράκης - Παραολυμπιονίκης

Το μήνυμα του Emotion Pictures είναι η αποδοχή της διαφορετικότητας.

Για το πρόγραμμα των προβολών: εδώ
Οι ταινίες του Φεστιβάλ: εδώ

Η είσοδος είναι ελεύθερη.

Πηγή: ameamedia.gr

Μάνος Χατζιδάκις

(23 Οκτωβρίου 1925 – 15 Ιουνίου 1994)

Ο Μάνος Χατζιδάκις πέθανε σαν σήμερα, στις 15 Ιουνίου 1994.
Αισθάνομαι απίστευτη ευγνωμοσύνη, αγάπη και θαυμασμό για αυτόν τον άνθρωπο.. Τόσο η μουσική του, όσο και τα λόγια του με έχουνε καθορίσει. Είναι ένας από τους πιο αγαπημένους μου καλλιτέχνες, ένας από τους σημαντικότερους ανθρώπους που πέρασαν από αυτό το τόπο...Οι σκέψεις, τα λόγια και οι μελωδίες του θα μείνουν στην αιωνιότητα..

Σας παραθέτω ένα «βιογραφικό σημείωμα», έτσι όπως το έγραψε ο ίδιος σε πρώτο πρόσωπο.. Αξίζει να το διαβάσετε..

«Γεννήθηκα στις 23 του Οκτώβρη του 1925 στην Ξάνθη τη διατηρητέα κι όχι την άλλη τη φριχτή που χτίστηκε μεταγενέστερα από τους εσωτερικούς της ενδοχώρας μετανάστες. Η συνύπαρξη εκείνο τον καιρό ενός αντιτύπου της μπελ-επόκ, με αυθεντικούς τούρκικους μιναρέδες, έδιναν χρώμα και περιεχόμενο σε μια κοινωνία-πανσπερμία απ' όλες τις γωνιές της Ελλαδικής γης, που συμπτωματικά βρέθηκε να ζει σε ακριτική περιοχή και να χορεύει τσάρλεστον στις δημόσιες πλατείες. Σαν άνοιξα τα μάτια μου είδα με απορία πολύ κόσμο να περιμένει την εμφάνισή μου (το ίδιο συνέχισα κι αργότερα να απορώ σαν με περίμεναν κάπου καθυστερημένα να φανώ). Η μητέρα μου ήταν από την Αδριανούπολη, κόρη του Κωνσταντίνου Αρβανιτίδη, και ο πατέρας μου απ' την Μύρθιο της Ρεθύμνου, απ' την Κρήτη. Είμαι ένα γέννημα δύο ανθρώπων που καθώς γνωρίζω δεν συνεργάστηκαν ποτέ, εκτός απ΄ την στιγμή που αποφάσισαν την κατασκευή μου. Γι' αυτό και περιέχω μέσα μου χιλιάδες αντιθέσεις κι όλες τις δυσκολίες του Θεού. Όμως η αστική μου συνείδηση, μαζί με τη θητεία μου την λεγόμενη «ευρωπαϊκή», φέραν ένα εντυπωσιακό αποτέλεσμα.Προσπάθησα όλον το καιρό που μέναμε στην Ξάνθη να γνωρίσω σε βάθος τους γονείς μου και να εξαφανίσω την αδελφή μου. Δεν τα κατάφερα και τα δύο. Έτσι μετακομίσαμε το '32 στην Αθήνα όπου δεν στάθηκε δυνατόν να λησμονήσω την αποτυχία μου.

Άρχιζα να ζω και να εκπαιδεύομαι στην πρωτεύουσα ενώ παράλληλα σπούδαζα τον έρωτα και την ποιητική λειτουργία του καιρού μου. Έλαβα όμως την αττική παιδεία όταν στον τόπο μας υπήρχε και Αττική και Παιδεία. Μ' επηρεάσανε βαθιά ο Ερωτόκριτος, ο Στρατηγός Μακρυγιάννης, το Εργοστάσιο του Φιξ, ο Χαράλαμπος του «Βυζαντίου», το υγρό κλίμα της Θεσσαλονίκης και τα άγνωστα πρόσωπα που γνώριζα τυχαία και παρέμειναν άγνωστα σ' όλα τα χρόνια τα κατοπινά. Στην κατοχική περίοδο συνειδητοποίησα πόσο άχρηστα ήτανε τα μαθήματα της Μουσικής, μια και μ' απομάκρυναν ύπουλα απ' τους αρχικούς μου στόχους που ήταν να επικοινωνήσω, να διοχετευθώ και να εξαφανιστώ, γι' αυτό και τα σταμάτησα ευθύς μετά την Κατοχή. Έτσι δεν σπούδασα σε Ωδείο και συνεπώς εγλύτωσα απ' το να μοιάζω με τα μέλη του Πανελληνίου Μουσικού Συλλόγου. Έγραψα ποιήματα και πολλά τραγούδια, και ασκήθηκα ιδιαίτερα στο να επιβάλλω τις απόψεις μου με δημοκρατικές διαδικασίες, πράγμα που άλλωστε με ωφέλησε τα μέγιστα σαν έγινα υπάλληλος τα τελευταία χρόνια. Απέφυγα μετά περίσσιας βδελυγμίας ότι τραυμάτιζε το ερωτικό μου αίσθημα και την προσωπική μου ευαισθησία.Ταξίδεψα πολύ και αυτό με βοήθησε ν' αντιληφθώ πώς η βλακεία δεν ήταν αποκλειστικόν του τόπου μας προϊόν, όπως περήφανα ισχυρίζονται κι αποδεικνύουν συνεχώς οι έλληνες σωβινιστές και της εθνικοφροσύνης οι εραστές. Παράλληλα ανακάλυψα ότι τα πρόσωπα που μ' ενδιαφέρανε έπρεπε να ομιλούν απαραιτήτως ελληνικά, γιατί σε ξένη γλώσσα η επικοινωνία γινότανε οδυνηρή και εξαφάνιζε το μισό μου πρόσωπο.

Ο Γιάννης Τσαρούχης, ο Μάνος, ο Κάρολος Κουν και η Ραλλού Μάνου

Το '66 βρέθηκα στην Αμερική. Έμεινα κι έζησα εκεί κάπου έξι χρόνια, τα χρόνια της δικτατορίας, για λόγους καθαρά εφοριακούς - ανεκαλύφθη πως χρωστούσα τρεισήμισι περίπου εκατομμύρια στο δημόσιο. Όταν εξόφλησα το χρέος μου επέστρεψα περίπου το '72 και ίδρυσα ένα καφενείο που το ονομάσαμε Πολύτροπον, ίσαμε τη μεταπολίτευση του '74, όπου και τόκλεισα γιατί άρχιζε η εποχή των γηπέδων και των μεγάλων λαϊκών εκτονώσεων. Κράτησα την ψυχραιμία μου και δεν εχόρεψα εθνικούς και αντιστασιακούς χορούς στα γυμναστήρια και στα γεμάτα από νέους γήπεδα. Κλείνοντας το Πολύτροπο είχα ένα παθητικό πάλι της τάξεως περίπου των τρεισήμισι εκατομμυρίων - μοιραίος αριθμός, φαίνεται, για την προσωπική μου ζωή.
Από το '75 αρχίζει μια διάσημη εποχή μου που θα την λέγαμε, για να την ξεχωρίσουμε, υπαλληλική, που μ' έκανε ιδιαίτερα γνωστό σ' ένα μεγάλο και απληροφόρητο κοινό, βεβαίως ελληνικό, σαν άσπονδο εχθρό της ελληνικής μουσικής, των ελλήνων μουσικών και της εξίσου ελληνικής κουλτούρας. Μέσα σ' αυτή την περίοδο και ύστερα από ένα ανεπιτυχές έμφραγμα στην καρδιά, προσπάθησα πάλι, ανεπιτυχώς είναι αλήθεια, να πραγματοποιήσω τις ακριβές καφενειακές μου ιδέες πότε στην ΕΡΤ και πότε στο Υπουργείο Πολιτισμού, εννοώντας να επιβάλω τις απόψεις μου με δημοκρατικές διαδικασίες. Και οι δύο όμως τούτοι οργανισμοί σαθροί και διαβρωμένοι από τη γέννησή τους κατάφεραν να αντισταθούν επιτυχώς και, καθώς λεν, να με νικήσουν «κατά κράτος». Παρ΄ όλα αυτά, μέσα σε τούτον τον καιρό γεννήθηκε το Τρίτο κι επιβλήθηκε στη χώρα.

Το καταστάλαγμα του βίου μου μέχρι στιγμής είναι:

Αδιαφορώ για την δόξα. Με φυλακίζει μες στα πλαίσια που καθορίζει εκείνη κι όχι εγώ.

Πιστεύω στο τραγούδι που μας αποκαλύπτει και μας εκφράζει εκ βαθέων, κι όχι σ' αυτό που κολακεύει τις επιπόλαιες και βιαίως αποκτηθέντες συνήθειές μας.

Περιφρονώ αυτούς που δεν στοχεύουν στην αναθεώρηση και στην πνευματική νεότητα, τους εύκολα «επώνυμους» πολιτικούς και καλλιτέχνες, τους εφησυχασμένους συνομήλικους, την σκοτεινή και ύποπτη δημοσιογραφία καθώς και την κάθε λογής χυδαιότητα. Έτσι κατάφερα να ολοκληρώσω την τραυματισμένη από την παιδική μου ηλικία προσωπικότητα, καταλήγοντας να πουλώ «λαχεία στον ουρανό» και προκαλώντας τον σεβασμό των νεωτέρων μου, μια και παρέμεινα ένας γνήσιος Έλληνας και Μεγάλος Ερωτικός.»

Αποχαιρετισμός στην οδό Ονείρων...

Download: 'Πρόλογος' (Όνειρο Παιδιών Της Γειτονιάς - Οδός Ονείρων - Νυχτερινός Χορός, 1962)

Περισσότερες πληροφορίες για τον Μάνο Χατζιδάκι:
Μάνος Χατζιδάκις
Σείριος

Synch Festival

To Synch έρχεται ξανά στην ώρα του..

Το 2004 ξεκίνησε στο Λαύριο στον εκπληκτικό χώρο του Τεχνολογικου και Πολιτιστικου Πάρκου δείχνοντας εξαρχής τις προθέσεις του να μας φέρει σε άμεση επαφή με την σύγχρονη μουσική και την εφαρμογή της τεχνολογίας στο χώρο της κινούμενης εικόνας και των new media (μακάρι να γυρίσει στο Λαύριο κάποια στιγμή, ...αν και στην Τεχνόπολη έχει λιγότερο περπάτημα και μπορείς να δείς περισσότερα live)...

Φέτος έρχεται για πέμπτη χρoνιά, αλλά για δεύτερη χρονιά υπό τη σκέπη του Φεστιβάλ Αθηνών (!!). Αξίζει τον κόπο, τον χρόνο και το χρήμα, καθώς αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση για τους υπόλοιπους διοργανωτές, οι περισσότεροι εκ των οποίων αποσκοπούν στο κέρδος χωρίς να παρέχουν τα στοιχειώδη στους “πελάτες” τους, οπως ασφάλεια, bar, wc… με δύο λόγια είναι “τίμιο”!

Το Synch είναι το πιο “ευρωπαικό” Φέστιβαλ που διαθέτουμε στην Ελλάδα. Μουσικά καλύπτει όλα τα γούστα με πάνω απο 50 live & dj sets , απλωμένα σε 6 διαφορετικά μερη (Τεχνοπολις, Μουσειο Μπενακη, bios, yoga bala, K44 και motel). Παράλληλα έχουν προγραμματιστεί στο Μουσείο Μπενάκη και στο χώρο της Τεχνόπολης σεμινάρια, διαλέξεις, εκθέσεις και εγκαταστάσεις εικόνας και ήχου, ενώ για πρώτη φορά στην Ευρώπη θα γίνει η παρουσίαση των ηχητικών εφαρμογών του one laptop per child, του πρώτου φορητού υπολογιστή των 100 δολαρίων δημιουργία του Νικόλα Νεγροπόντη.

Το Σάββατο στο bios, yoga bala και K44 η είσοδος είναι δωρέαν..

Στο παρακάτω βιντεάκι μπορείτε να πάρετε μια ιδέα απο το κλίμα των παράλληλων δράσεων του Synch..

«Jubilator» από τους Poly Xelor (NL)
Το Jubilator είναι μια σφαίρα διαμέτρου 120 εκατοστών με μια ασύρματη κάμερα και ένα μικρόφωνο εγκατεστημένα στο εσωτερικό της. Η εικόνα που καταγράφεται από τη σφαίρα προβάλλεται επί τόπου στο κοινό μέσα από μια μεγάλη βιντεοοθόνη. Το όνομα του Jubilator προέρχεται από το ρήμα 'jubilate' που σημαίνει αγάλλομαι, ευφραίνομαι. Πετώντας την σφαίρα ψηλά στον ουρανό, αφήνοντας την να κυλήσει στο έδαφος, περνώντας την από χέρι σε χέρι, κρατώντας την μπροστά από το πρόσωπο σας ή μπροστά από όλους που προσπαθούν να την πιάσουν, προκύπτουν οι πιο ιδιόρρυθμες και εντυπωσιακές εικόνες.

Περισσότερες πληροφορίες: synch.gr/

..λίγα λόγια..

Πριν περίπου επτά μήνες, όταν μόλις είχα ανοίξει το blog, σε ένα από τα πρώτα μπλογκοπαιχνίδια για πλάκα είχα φτιάξει μια εικόνα με όσκαρ. Έμμεσα τη προηγούμενη εβδομάδα αυτό έγινε .

Νιώθω την ανάγκη να σας γράψω μερικά πράγματα.
Αυτό το blog, τους τελευταίους 7 μήνες.., αποτελεί μια αγαπημένη μου ενασχόληση, κάθε ανάρτηση δημιουργείται με μεράκι.. και αφιερώνω σε αυτό αρκετό μέρος απο τον ελεύθερο χρόνο μου.

Πραγματικά η σημαντικότερη επιβράβευση, αυτό που έχει τη μεγαλύτερη ουσία για εμένα, είναι ότι εδώ απλά κάνω το χόμπι μου, αναρτώ τις εντυπώσεις μου από όλα όσα αγαπώ ή όσα με ενοχλούν, και μπορώ να τα μοιραστώ με τόσους ενδιαφέροντες ανθρώπους.. από διάφορα μέρη της Ελλάδας, αλλά και ξενιτεμένους.. :) Πραγματικά θα μπορούσα για το καθένα από εσάς να έγραφα πολλά πράγματα…

Αυτή είναι μια ευκαιρία να ευχαριστήσω όλους εσάς που έχετε γίνει καθημερινή συντροφιά μου τους τελευταίους μήνες.. που δηλώνετε έμπρακτα το ενδιαφέρον σας για τις αναρτήσεις με τη παρουσία σας.

ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ για τη παρέα σας, για τη θετικότητα, τον ενθουσιασμό και τη γλυκύτητα σας.. Να είστε όλοι καλά!

Μερικές νότες μουσικής, download απο ΕΔΩ!!