Nαός της Αγροτέρας Αρτέμιδος στο Μετς

Ο αρχαιολογικός χώρος, όπου βρίσκονται τα θεμέλια του ιωνικού ναού της Αγροτέρας Αρτέμιδος, μια από τις σημαντικότερες ιστορικά αρχαιολογικές τοποθεσίες στο κέντρο των Αθηνών, απειλείται με μερική ή και ολική οικοπεδοποίηση.

O λόγος είναι η έλλειψη πολιτικής βούλησης από τους εκάστοτε Υπουργούς Πολιτισμού, να προσκομίσουν το τίμημα για την απαλλοτρίωση του χώρου, την περαιτέρω ανασκαφή, ανάδειξη και απόδοση του στους πολίτες των Αθηνών.

Η αρχαιολογική σπουδαιότητα του χώρου έχει επισημανθεί από το 1964 από επιφανείς αρχαιολόγους, και το ΚΑΣ έχει ήδη γνωμοδοτήσει 7 φορές υπέρ της απαλλοτρίωσης ολόκληρου του τετραγώνου.

Το ΥΠΠΟ έχει εκδώσει 3 αποφάσεις υπέρ της απαλλοτρίωσης όμως αρνείται να τις υλοποιήσει με αποτέλεσμα οι ιδιοκτήτες (πολιτικά πρόσωπα και εταιρίες) να πιέζουν επανειλημμένα για την οικοδόμησή του!

Πρόκειται για Ιωνικό Ναό του 5ου αιω, κτίσθηκε πιθανότατα από τον Καλλικράτη αρχιτέκτονα του Ναού της Απτέρου Νίκης στην Ακρόπολη, με τον οποίο παρουσιάζει πολλές ομοιότητες. Συνδέεται άρρηκτα με την ταυτότητα της πόλης και τη χρυσή της εποχή, καθώς στον ναό αυτόν έταξαν οι Αθηναίοι τη νίκη τους στη μάχη του Μαραθώνα. Ήταν επίσης ο τόπος τέλεσης των μικρών Ελευσινίων μυστηρίων γνωστά τα ως «εν Άγραις μυστήρια» και παρέμεινε τόπος λατρείας ενσωματωμένος στην μεταβυζαντινή εκκλησία γνωστή ως «Παναγιά στην Πέτρα» έως το 1778. Έχει καταγραφεί και αποτυπωθεί εκτενώς από ξένους περιηγητές ανά τους αιώνες.

Η τοποθεσία βρίσκεται επi της οδού Αρδηττού δίπλα στους σημαντικότερους αρχαιολογικούς χώρους της Αθήνας (Ακρόπολη, ναός Ολυμπίου Διός, Βασιλική του Λεωνίδη, Παναθηναϊκό Στάδιο, λόφοι Αρδηττού και Άγρας).

Είναι απορίας άξιον πως το υπουργείο Πολιτισμού έχει τους πόρους για να απαλλοτριώσει και να κατεδαφίσει τα νεοκλασσικά κτίρια επί της οδού Διονυσίου Αρεοπαγίτου και αφήνει να σέρνεται επί δεκαετίες τώρα η ανάδειξη και διάσωση της Αγροτέρας Αρτέμιδος, μίας από τις σημαντικότερες ιστορικά αρχαιολογικές τοποθεσίες στο κέντρο των Αθηνών, αδυνατώντας να προσκομίσει χρήματα για την απαλλοτρίωση!

Όσον αφορά τη σημερινή κατάσταση του μνημείου αναμένεται η συνέχιση της κατεδάφισης των υπόλοιπων παλαιών κτισμάτων που ξεκίνησε το Δεκέμβριο του 2006 και η πλήρης ανασκαφή του χώρου.

Πηγή άρθρου: ΕΔΩ

Στην Ελευθεροτυπία είχε δημοσιευθεί ένα σχετικό άρθρο, το οποίο αξίζει να διαβάσετε με τίτλο : Η Αγροτέρα Αρτεμις κι ο Ζαχόπουλος .

Θέα απο τον αρχαιολογικό χώρο, όπου φαίνεται η άμεση σχέση με την Ακρόπολη και το ναό του Ολυμπίου Διός

Πρόσφατη εικόνα απο τους τάφους στον αρχαιολογικό χώρο

Εύρημα απο την κατεδάφιση (Δεκ.2006)

Λεπτομέρεια λιθογραφίας των αρχιτεκτόνων Stuart&Revett που δείχνει το ναό (1750-53)

Ένας ιστορικός τόπος σαν τον ναό της Αγροτέρας Αρτέμιδος στο Μετς, όχι μόνο πρέπει να διασωθεί και να προστατευθεί, αλλα και να αναδειχθεί. Είναι απίστευτο, να έχουμε μία ανεκτίμητη κληρονομιά και να επιδιώκουμε την καταστροφή του εθνικού κεφαλαίου μας με την ανοχή του κράτους.

Το κράτος θα πρέπει να αναλάβει με σοβαρότητα τις ευθύνες του και να προσφέρει στους κατοίκους και επισκέπτες της Αθήνας ένα σημαντικό ιστορικό μνημείο και ελεύθερο χώρο.

Η Αθήνα δεν αντέχει άλλο τσιμέντο.

Για περισσότερες πληροφορίες και για να υπογράψετε την έκκληση για άμεση απαλλοτρίωση του ιστορικού και αρχαιολογικού χώρου κάντε κλικ στο http://www.artemisagrotera.org/

Πηγές: http://www.in.gr/, http://www.artemisagrotera.org/

Οδυσσέας Ελύτης

Στις 18 Μαρτίου του 1996 έφυγε από κοντά μας ο Οδυσσέας Ελύτης, ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους Ευρωπαίους λογοτέχνες και ένας από τους κορυφαίους εκπροσώπους του υπερρεαλισμού στην Ελλάδα.
Για ορισμένους ανθρώπους, ό,τι και αν αποπειραθείς να γράψεις είναι αδύνατο να μπορέσεις να περιγράψεις την ευγνωμοσύνη και το θαυμασμό σου. Μια τέτοια μορφή είναι ο Οδυσσέας Ελύτης. Σοφός μέσα στην απλότητα του. Ο καλύτερος τρόπος για να τον γνωρίσει κάποιος είναι να διαβάσει τα δοκίμια και την ποίησή του, καθώς έχει αυτοβιογραφηθεί σε αυτά έξοχα.

"Ένα δειλινό στο Αιγαίο περιλαμβάνει τη χαρά και τη λύπη σε τόσο ίσες δόσεις που δεν μένει στο τέλος παρά η αλήθεια."

"Αν αποσυνδέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν μια ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι. Που σημαίνει με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις."

"Για όποιον η Θάλασσα στον ήλιο είναι 'τοπίο' - η ζωή μοιάζει εύκολη και ο θάνατος επίσης. Αλλά για τον άλλον είναι κάτοπτρο αθανασίας, είναι 'διάρκεια'. Μια διάρκεια που μόνον το ίδιο της το εκθαμβωτικό φως δεν σ' αφήνει να τη συλλάβεις."

(Μικρός Ναυτίλος)

"Ιστορία, ζωή, θάνατος, είναι νοήματα που δίνουν όλους τους δυνατους συνδυασμούς για πιθανές απαντήσεις στην υπαρξιακή μας απορία. Κι όλα δείχνουν πως τα νοήματα αυτά αιωρούνται μέσα στο εξαγνιστικό νησιώτικο τοπίο."

(Εξι και μια τύψεις για τον ουρανό)

"Στόν Παράδεισο έχω σημαδέψει ένα νησί

Απαράλλαχτο εσύ κι ένα σπίτι στή θάλασσα

Μέ κρεβάτι μεγάλο καί πόρτα μικρή

Έχω ρίξει μές στ’άπατα μιάν ηχώ

Νά κοιτάζομαι κάθε πρωί που ξυπνώ

ΝΑ ΣΕ ΒΛΕΠΩ ΜΙΣΗ ΝΑ ΠΕΡΝΑΣ ΣΤΟ ΝΕΡΟ

ΚΑΙ ΜΙΣΗ ΝΑ ΣΕ ΚΛΑΙΩ ΜΕΣ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ..."

(Μονόγραμμα)

"Ο Νόμος που είμαι δεν θα με υποτάξει."

"Το «κενό» υπάρχει όσο δεν πέφτεις μέσα του."

"Δεν έχει φτέρνες η τελειότητα."

"Τρώγε την πρόοδο και με τα φλούδια και με τα κουκούτσια της."

"Ψαρεύοντας έρχεται η θάλασσα."

"Δίνε δωρεάν τον χρόνο, αν θες να σού μείνει λίγη αξιοπρέπεια."

"Είναι διγαμία ν’ αγαπάς και να ονειρεύεσαι."

"Αν δεν στηρίξεις το ένα σου πόδι έξω απ’ τη Γη,

ποτέ σου δεν θα μπορέσεις να σταθείς επάνω της"

"Θάλασσα λανθασμένη δεν γίνεται."

"Αν είναι να πεθάνεις πέθανε,
αλλά κοίτα να γίνεις ο πρώτος πετεινός μέσα στον Άδη."

(Μαρία Νεφέλη)

Βιογραφία, εργογραφία Ο. Ελύτη : ΕΔΩ

Le Fabuleux destin d'Amélie Poulain

Πρωταγωνιστές: Audrey Tautou, Mathieu Kassovitz, Yolande Moreau, Artus DePenguern, Urbain Cancelier
Σκηνοθέτης: Jean-Pierre Jeunet
Ετος: 2001

Υπάρχουν αρκετές ταινίες που αγαπώ, κάποιες από αυτές τις αναφέρω & στο προφίλ μου. Ήθελα πολύ να κάνω ανάρτηση, για μια από τις πιο αγαπημένες μου ταινίες και ευχαριστώ τον lockheart για την αφορμή που μου έδωσε με αυτή τη πρόσκληση.

Η Αmelie για εμένα είναι ένα διαμάντι, μια ταινία που με γοήτευσε από το πρώτο λεπτό, μέχρι και την ώρα που άναψαν τα φώτα στην σκοτεινή αίθουσα του κινηματογράφου.

Υπέροχη ιστορία, σκηνοθεσία, φωτογραφία...Μεθυστική η μουσική του Yann Τiersen! Δεν πρόκειται να τη βαρεθώ ΠΟΤΕ!
Απόψε θέλω να σας την θυμίσω και να σας ταξιδέψω στο κόσμο της Αmelie, μιας κοπέλας τόσο διαφορετικής από τις υπόλοιπες.

Η Amelie δουλεύει ως σερβιτόρα σε ένα καφέ στη Μονμάρτη.. και βάζει στόχο να ομορφύνει τη ζωή των γύρω της. Ξεκινά μια σειρά εφευρετικών σχεδίων για να δώσει ουσία στις ζωές των άλλων ανθρώπων. Σαν από θαύμα αλλάζει τις ζωές των γειτόνων της, προς το καλύτερο. Πάντα όμως κρύβεται πίσω από το πέπλο της ανωνυμίας και της μυστικότητας.

Όταν θα ερωτευτεί, θα πρέπει να χρησιμοποιήσει λίγη από τη μαγεία, για να ομορφύνει και τη δική της ζωή.

Το μήνυμα της ταινίας είναι πανέμορφο και οικουμενικό.
Είναι απλή επιλογή το να ακολουθούμε τις επιθυμίες της καρδιάς μας και να ζούμε αισιόδοξα και με αγάπη.
Τα πάντα μπορούν να αλλάξουν στην ζωή μας την αμέσως επόμενη στιγμή!
Η καθημερινότητα είναι γεμάτη από μικρά καθημερινά θαύματα, τα οποία προσπερνάμε βιαστικοί, δίχως να τους δίνουμε προσοχή.
Τα πάντα είναι πιθανά.

Ανά πάσα στιγμή μπορείς να ερωτευτείς, να νιώσεις, να αγαπήσεις, να αλλάξεις ολόκληρη τη ζωή σου, να κερδίσεις, να χάσεις, να βοήθησεις, να ομορφύνεις τη ζωή του διπλανού σου. Δίνοντας έτσι νόημα και στη δική σου ζωή.
Η Αmelie θυμίζει οτι όλα είναι πιθανά αρκεί να το πιστέψεις … το μόνο που χρειάζεται.. να ανοίξεις τη καρδιά σου και να ζήσεις το όνειρο σου!

Όποιος επιθυμεί ας αναρτήσει τη δική του αγαπημένη ταινία.

Nuts - Εξ Αρχείων Τέχνης Κάρολου Κουν

Τη προηγούμενη εβδομάδα βρέθηκα στο Νέο Ελληνικό Θέατρο Γ. Αρμένη στην παράσταση Nuts. Αν και το σενάριο του έργου είχε ενδιαφέρον, εντούτοις η παράσταση δεν με κέρδισε.

Βέβαια αυτό είναι καθαρά προσωπική απόψη. Σε κάθε περίπτωση, νομίζω πως αξίζει να γίνει αναφορά στη θεματολογία του έργου.

Ο Αμερικανός συγγραφέας Tom Topor στο τέλος της δεκαετίας του 1970 τάραξε τα νερά στη μέχρι τότε συγγραφή δικαστικού δράματος.

Καθώς μέχρι τότε, η έμφαση στα δικαστικά δράματα δινόταν στο δολοφόνο, στο έγκλημα και στο ποιος ήταν ο ένοχος. Δηλαδή σε δικαστικά έργα με αστυνομικό σασπένς.
Ο Topor ανατρέπει το τοπίο στο Αμερικανικό δικαστικό δράμα, επιχειρώντας έμφαση στην κοινωνική ανθρωπολογία και ρίχνοντας το βάρος στην ψυχολογία των μαρτύρων. Στα έργα του, αυτά που αποκαλύπτονται σε ένα δικαστήριο, δεν έχουν ενδιαφέρον τόσο από αστυνομικής άποψης, αλλά περισσότερο από κοινωνικής και ψυχιατρικής.

Αξίζει μια αναφορά στον θεατρικό συγγραφέα. Ο Topor γεννήθηκε το 1938 στην Αμερική, εργάστηκε επί σειρά ετών ως ρεπόρτερ δικαστικού και αστυνομικού ρεπορτάζ και απέκτησε πλούσια εμπειρία σε τέτοιου είδους υποθέσεις. Έγραψε έργα για το θέατρο και βιβλία μεταφέροντας την εμπειρία τόσων χρόνων στο δικαστικό ρεπορτάζ. Πολλά από τα έργα του τα σκηνοθέτησε ο ίδιος.

Το έργο «ΝUTS» γράφτηκε το 1979 με τη μορφή θεατρικού κειμένου και με αφορμή ένα πραγματικό περιστατικό. Πρωτοπαίχτηκε το 1981 στο Θέατρο Μπρόντγουεη στη Νέα Υόρκη, με μεγάλη επιτυχία. Το 1996 ένα θεατρικό σχήμα τολμά να ανεβάσει το έργο σε πραγματική δικαστική αίθουσα, παίρνοντας άδεια από το Δήμαρχο της πόλης. Αυτό που αξίζει να σημειωθεί είναι πως η αίθουσα το πρωί λειτουργούσε σαν δικαστήριο, ενώ το βράδυ μετατρεπόταν σε θεατρική σκηνή.
Η εφημερίδα New York Times είχε σχολίασει θετικά το εγχείρημα, σε σχετικό άρθρο με τίτλο: «Δικαστήριο το πρωί, θεατρικό σανίδι το βράδυ…».

Το 1987 το «ΝUTS» έγινε ταινία, σε σενάριο του ίδιου του Topor και σκηνοθεσία του Martin Ritt. Πρωταγωνιστούσαν η Barbara Streisand και ο Richard Dreyfuss.

Το έργο πραγματεύεται την αληθινή ιστορία μιας πόρνης, η οποία σκοτώνει έναν από τους πελάτες της. Η οικογένεια της, για να αποφύγει το κοινωνικό “στίγμα”, την κλείνει στο ψυχιατρείο. Η κοινωνία και το σύστημα σιωπούν. Η ίδια δίνει έναν άνισο αγώνα απέναντι σε όλους όσους την περιθωριοποίησαν, προσπαθώντας να αποδείξει ότι δεν είναι τρελή και να επανακτήσει το δικαίωμα να περάσει από δίκη για το έγκλημα.

Ο συγγραφέας έχει σκοπό να αποδείξει, αφενός οτι το δικαστικό σώμα είναι αδιάφορο και διαπλεκόμενο και, αφετέρου οτι όλοι οι αξιόπιστοι μάρτυρες είναι εν δυνάμει τρελοί.

Στο έργο θίγονται θέματα οικογενειακής βίας, καθώς και το πώς το περιβάλλον ενός παιδιού έχει τη δυνατότητα να διαμορφώσει θετικά ή αρνητικά το χαρακτήρα του, οδηγώντας το σε πράξεις εγκληματικές.

Αν και η συγκεκριμένη θεατρική μεταφορά του έργου έχει αποσπάσει καλές κριτικές, προσωπικά έφυγα από το θέατρο, έχοντας την αίσθηση ότι το συγκεκριμένο σενάριο θα μπορούσε να παρουσιαστεί καλύτερα. Η σκηνοθετική άποψη δεν με άγγιξε ιδιαίτερα.

Νομίζω οτι η παράσταση θα έπρεπε να μεταδώσει αρκετά μηνύματα. Αντίθετα, ακόμα και οι δυνατές στιγμές του έργου - καθαρά προσωπική άποψη - δεν μου δημιούργησαν κάποια ιδιαίτερη ένταση.
Από τους ηθοποιούς, ξεχώρισα την ερμηνεία του κ. Καρύδη και κάποιες στιγμές της κας Κοταμανίδου. Στα συν της παράστασης οι φωτισμοί, η αίθουσα και η μουσική του Δ. Τσακνή.

ΝΕΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ (ΑΙΘΟΥΣΑ ΕΞ ΑΡΧΕΙΩΝ ΤΕΧΝΗΣ ΚΑΡΟΛΟΥ ΚΟΥΝ)
Σπύρου Τρικούπη 34, Εξάρχεια, 210 8253489, Απόγ: Σάβ. 6 μ.μ. Βραδ: Τετ., Πέμ., Παρ., Σάβ. 9 μ.μ., Κυρ. 8 μ.μ. € 20, φοιτ.: € 15.

Κοινωνικό του Τομ Τοπόρ Σκηνοθ.: Π. Ζούλιας.

Παίζουν: Η. Μουκίου, Ντ. Καρύδης, Εύα Κοταμανίδου, Στ. Μερμήγκης, Θ. Αντωνιάδης, Μ. Πετούσης.