Καφετέρια στη χώρα..
Βαρκούλα στο λιμάνι..
Μπλε παραθύρι απο τη χώρα..
Μια φώκια βολτάρει στο λιμάνι περιμένοντας κανένα ψαράκι..
Info για τις μεσογειακές φώκιες...
Γλυπτό απο το μουσείο της Αλοννήσου..
Περιοδική έκθεση ...
Θέα απο την οροφή του Μουσείου..Ιούλιος 2006
Πρώτη μέρα στο νησί της Αλοννήσου..
Η Αλόννησος προσφέρεται για ήρεμες διακοπές..
Είναι ακριβώς ότι χρειαζόμουν μετά από ένα απαιτητικό εννιάμηνο..
Η Αλόννησος προσφέρεται για ήρεμες διακοπές..
Είναι ακριβώς ότι χρειαζόμουν μετά από ένα απαιτητικό εννιάμηνο..
Αυτή τη στιγμή γίνεται πόλεμος στη Βηρυττό, στο Λίβανο.
Μαθαίνω νέα απο το ραδιόφωνο..
Αθώα μικρά παιδιά, γυναίκες, άμαχοι τεμαχίζονται.
Νοσοκομεία, πόλεις σφυρηλατούνται ανελέητα.
Το λόγο δεν το κατάλαβα.
Νοσοκομεία, πόλεις σφυρηλατούνται ανελέητα.
Το λόγο δεν το κατάλαβα.
Σίγουρα παράλογος φανατισμός – ποτέ κανένας φανατισμός δεν περιέχει λογική – και συμφέροντα, κυρίως οικονομικά.
Η σκληρότητα, η αγριότητα, η βια σε όλο της το μεγαλείο.
Φαντάζομαι τις εικόνες και αδυνατώ να πιστέψω ή μάλλον να δεχτώ ότι συμβαίνουν όλα αυτά.
Η σκληρότητα, η αγριότητα, η βια σε όλο της το μεγαλείο.
Φαντάζομαι τις εικόνες και αδυνατώ να πιστέψω ή μάλλον να δεχτώ ότι συμβαίνουν όλα αυτά.
Εγώ είμαι στις Σποράδες, σ’ ένα ήρεμο, γαλήνιο, καταπράσινο νησάκι, γεμάτο ήχους τζιτζικιών, ευλογημένο από τη φύση, ενώ αυτή τη στιγμή άλλοι άνθρωποι αδημονούν για μια κρυψώνα, ψάχνουν τρόπο διαφυγής από την επίγεια κόλαση τους, κάποιο μέσο για ένα τόπο ειρηνικό, όπου θα νιώθουν ασφαλείς.
Τελικά η ζωή εμπεριέχει μεγάλη ειρωνία..
Βγαίνω μια βόλτα στη χώρα της Αλοννήσου.
Η Αλόννησος έχει το χρώμα των Σποράδων.
Φωτίζεται με την αντανάκλαση των καταπράσινων νερών της.
Ποιοτική, βαθιά οικολογική, χαλαρή.
Οι κάτοικοι της μοιάζουν σαν κάτοικοι ενός ορεινού χωριού, που ακόμα και τα καλοκαίρια απολαμβάνουν τη ζωή του νησιού – σε αντίθεση με το πανικό που επικρατεί αλλού.
Τους βλέπεις να ‘κάθονται’ στα μαγαζιά, να περιφέρονται στο δρόμο.
Η Αλόννησος έχει το χρώμα των Σποράδων.
Φωτίζεται με την αντανάκλαση των καταπράσινων νερών της.
Ποιοτική, βαθιά οικολογική, χαλαρή.
Οι κάτοικοι της μοιάζουν σαν κάτοικοι ενός ορεινού χωριού, που ακόμα και τα καλοκαίρια απολαμβάνουν τη ζωή του νησιού – σε αντίθεση με το πανικό που επικρατεί αλλού.
Τους βλέπεις να ‘κάθονται’ στα μαγαζιά, να περιφέρονται στο δρόμο.
Κάτι που για τους κατοίκους των περισσοτέρων νησιών, περίοδο Ιουλίου, φαντάζει προφανώς σαν «όνειρο».
Κάποιοι μοιάζουν να απολαμβάνουν αυτή την ηρεμία, ενώ άλλοι ίσως να εύχονταν να κατακλύζονταν απο κόσμο.
Την απέραντη ηρεμία την εκτιμάς αν δεν τη ζεις συνέχεια.
Θα υπάρχουν στιγμές που θα τους λείπει και η πολυκοσμία.
Για εμένα πάλι, αυτό το μέρος, σε τούτη τη περίοδο της ζωής μου, φαντάζει και άξια σίγουρα είναι ιδεατό.
Το απόγευμα θα πάω στο μουσείο της πόλης.
Θα υπάρχουν στιγμές που θα τους λείπει και η πολυκοσμία.
Για εμένα πάλι, αυτό το μέρος, σε τούτη τη περίοδο της ζωής μου, φαντάζει και άξια σίγουρα είναι ιδεατό.
Το απόγευμα θα πάω στο μουσείο της πόλης.
Το μουσείο της Αλοννήσου στεγάζεται σε ένα επιβλητικό, πέτρινο κτίριο..
Η έκθεση ξεκινά με μία μικρή περίληψη της ιστορικής πορείας του νησιού, ενώ παράλληλα εκθέτονται πίνακες και γλυπτά.
Η έκθεση συνεχίζεται με μια λαογραφική προσέγγιση στο νησί. Δίνοντας έμφαση στη γεωργία, στα πατητήρια και στην οινοποιία του.
Στην καφετέρια στην οροφή του Μουσείου, οι υπάλληλοι σε κερνάνε κάτι να πιεις, ενώ απολαμβάνεις τη καταπληκτική θέα στο λιμάνι..
Η έκθεση συνεχίζεται με μια λαογραφική προσέγγιση στο νησί. Δίνοντας έμφαση στη γεωργία, στα πατητήρια και στην οινοποιία του.
Στην καφετέρια στην οροφή του Μουσείου, οι υπάλληλοι σε κερνάνε κάτι να πιεις, ενώ απολαμβάνεις τη καταπληκτική θέα στο λιμάνι..
