..να παραμένεις άνθρωπος

Θα 'ρθει καιρός

που θ' αλλάξουν τα πράγματα

να το θυμάσαι Μαρία

θυμάσαι Μαρία στα διαλείμματα

εκείνο το παιχνίδι που τρέχαμε

κρατώντας τη σκυτάλη

Μη βλέπεις εμένα μην κλαις

εσύ είσαι η ελπίδα

Άκου, θα 'ρθει καιρός

που τα παιδιά θα διαλέγουν γονιούς

δεν θα βγαίνουν στην τύχη,

δεν θα υπάρχουν πόρτες κλειστές

με γερμένους απ' έξω

και τη δουλειά θα τη διαλέγουμε,

δε θα 'μαστε άλογα να μας κοιτάνε στα δόντια.

Οι άνθρωποι, σκέψου,

θα μιλάνε με χρώματα

κι άλλοι με νότες

να φυλάξεις μοναχά σε μια μεγάλη φιάλη με νερό

λέξεις κι έννοιες σαν κι αυτές:

απροσάρμοστοι, καταπίεση,

μοναξιά, τιμή, κέρδος, εξευτελισμός

για το μάθημα της Ιστορίας.

Είναι Μαρία, δε θέλω να λέω ψέματα,

δύσκολοι καιροί και θα' ρθουνε κι άλλοι

δε ξέρω, μην περιμένεις κι από μένα πολλά

τόσα έζησα, τόσα έμαθα, τόσα λέω

κι απ' όσα διάβασα ένα κράτησα καλά

Σημασία έχει να παραμένεις άνθρωπος

Θα την αλλάξουμε τη ζωή...

παρ' όλα αυτά Μαρία

(Κατερίνα Γώγου)

Henri Cartier Bresson

Ο Henri Cartier Bresson είναι ένας από τους πιο αγαπημένους μου φωτογράφους.

Κάθε φωτογραφία του, μια ξεχωριστή ιστορία.
Ακόμα και αν δεν ασχολείσαι με την τέχνη της φωτογραφίας, καταλαβαίνεις ότι αυτές οι φωτογραφίες είναι ιδιαίτερες.
Σκέφτηκα να παραθέσω κάποιες αγαπημένες μου, αλλά η επιλογή θα ήταν δύσκολη και θα χρειάζονταν δεκάδες αναρτήσεις.
Αξίζει να δείτε τα παρακάτω video με μερικές από τις πιο γνωστές φωτογραφίες του.
Όποιος επιθυμεί περισσότερες πληροφορίες για τον Bresson μπορεί να δει εδώ: http://www.henricartierbresson.org/



«Ξαφνικά συνειδητοποιώ ότι οι φωτογραφίες θα μπορούσαν να φθάσουν την αιωνιότητα μέσω της στιγμής.» (Henri Cartier Bresson)



Κάποιες από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες στήθηκαν μπροστά στο φακό του…

Στο βίντεο εμφανίζονται με σειρά οι: 1. Cartier-Bresson, self-portrait, 2. Truman Capote, 3. Arthur Miller, 4. William Faulkner, 5. Samuel Beckett, 6. Susan Sontag, 7. Ezra Pound, 8. Robert Lowell, 9. Paul Valery, 10. Igor Stravinsky, 11. Simone de Beauvoir, 12. Jean-Paul Sartre, 13. Albert Camus, 14. Marc Chagall, 15. Marcel Duchamp, 16. Alberto Giacometti, 17. Henri Matisse, 18. Igor Stravisnky, 19. Jean Renoir, 20. John Huston, 21. Marilyn Monrow and John Huston, 22. The Dalai Lama, 23. Martin Luther King, Jr., 24. Robert F. Kennedy, 25. Che Guevara, 26. Duke and Duchess of Windsor, 27. Carl Jung, 28. Edith Piaf.

Βιβλιοφιλία..

Θέλησα να γράψω ένα post αφιερωμένο στη βιβλιοφιλία, στην αγάπη μου προς τα βιβλία…
Στη πορεία αποφάσισα αυτή τη φορά να μη γράψω κάτι εγώ, αλλά πως θα ήταν σίγουρα πιο ουσιαστική η άποψη ενός συγγραφέα για την αγάπη του προς τα βιβλία.
Θυμήθηκα ένα βιβλίο που είχα διαβάσει πριν 2-3 χρόνια. Πρόκειται για το «Ιστορία Αγάπης και Σκότους» του Αμος Οζ.
Ο Αμος Οζ, γεννημένος το 1939 στην Ιερουσαλήμ, θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους συγγραφείς του Ισραήλ.
Στο συγκεκριμένο βιβλίο, ο Οζ αναφέρει αρκετά αυτοβιογραφικά στοιχεία. Σας παραθέτω ένα συγκεκριμένο απόσπασμα όμως, το οποίο με καλύπτει, όπου αναφέρεται στο πάθος του για τα βιβλία..
«Όταν ήμουν μικρός, έλπιζα να μεγαλώσω και να γίνω βιβλίο. Όχι συγγραφέας, αλλά βιβλίο: ανθρώπους μπορείς να σκοτώσεις σαν μυρμήγκια. Και συγγραφείς δεν είναι δύσκολο να σκοτώσεις. Τα βιβλία όμως, ακόμα και αν τα καταστρέφουν συστηματικά, πάντα υπάρχει πιθανότητα να σωθεί κάποιο αντίτυπο και να συνεχίσει να ζει πάνω στο ράφι, μια αιώνια σιωπηλή ζωή σε κάποιο ξεχασμένο ράφι, σε κάποια μακρινή βιβλιοθήκη, στο Ρέικιαβικ, στο Βαγιαντολίδ ή στο Βανκούβερ».

Όλη η οικογένεια του Αμος Οζ έτρεφε μια ιδιαίτερη αγάπη για τα βιβλία. Όπως γράφει ο Οζ, τα βιβλία ασκούσαν ιδιαίτερη έλξη στον πατέρα του, αλλά και στον ίδιο. Λάτρευε να τα αγγίζει, να τα μυρίζει…

«έκανε τη σάρκα σου να ανατριχιάζει, σαν να είχες φτάσει σε κάτι απόκρυφιο και άγνωστο, κάτι που σκιρτάει λίγο και ριγάει με το άγγιγμα των δακτύλων σου».

Όμως ο Οζ αναφέρεται και στο πόσο ευεργετική υπήρξε για τη ζωή του, η γνώση που αποκόμισε μέσα από την ανάγνωση των βιβλίων, καθώς «τα βιβλία μου έμαθαν για τις αδέσποτες ζώνες που προκαλούν ζάλη, για τη σκοτεινή ζώνη ανάμεσα στο απαγορευμένο και το επιτρεπτό, ανάμεσα στο δικαιολογημένο και το εκκεντρικό, ανάμεσα στο κανονικό και το παράλογο. Αυτό το μάθημα με συνόδευε όλα τα χρόνια. Όταν έφτασα στον έρωτα, δεν ήμουν ένας εντελώς άπειρος ατζαμής. Ήξερα ότι υπάρχουν διάφορα μενού, υπάρχει ο κεντρικός δρόμος, υπάρχουν δρόμοι πολύχρωμοι και γραφικοί, υπάρχουν και απόμακρα μονοπάτια που πόδι ανθρώπου δεν τα έχει πατήσει. Υπάρχει το επιτρεπτό που σχεδόν απαγορεύεται και το απαγορευμένο που σχεδόν επιτρέπεται».

Πιστεύω πως ένα από τα ομορφότερα δώρα που μπορείτε να κάνετε σε κάποιον είναι ένα βιβλίο, με μια όμορφη αφιέρωση σας στο πρώτο φύλλο!!
Ακόμα και τώρα που πέρασαν οι γιορτές... αξίζει πολύ περισσότερο το να δωρίσεις κάτι σε κάποιον! Θα το κάνεις επειδή το ένιωσες πραγματικά και όχι επειδή στο επιβάλλουν ή επειδή «όλοι» το κάνουν!

Εύχομαι καλές και όμορφες αναγνώσεις σε όλους σας για το νέο έτος!

Present..

"Every day is a gift, that is why we call it the present"




Απολαύστε το συνδιασμό μουσικής και εικόνας..
Καλή χρονιά!!