Αμοργός...

Θέα απο το Μοναστήρι της Παναγίας της Χοζοβιώτισσας...

Άλλος με τη βάρκα μας??... Παρατημένη βαρκούλα, γεμάτη άμμο....

Απο το παράθυρο σου να βλέπεις το απέραντο γαλάζιο....

Βράδια.. στην Αιγιάλη.. στον Αμοργιαλό.. με καλή παρέα, κιθαρίτσα και ωραία τραγούδια..


Βραδιές στην Αμοργό..χωρίς ρακόμελα.......ΔΕΝ γίνονται!!!!.....

Ένα από τα πιο αγαπημένα μου νησιά είναι η Αμοργός.

Καλοκαίρι 2005, 17 Αυγούστου...

Παραλία Αιγιάλης…….
Όμορφο νησάκι, ήρεμο, με μια παράξενη λησμονημένη γοητεία.

Εχτές κάναμε μπάνιο στην ‘Αγία Άννα’, στο «απέραντο γαλάζιο».

Οι διακοπές είναι ευεργετικές στον άνθρωπο, και όποιος τελικά βάζει την εργασία και τις όποιες υποχρεώσεις του πιο πάνω από την ξεκούραση του, κάνει απίστευτα τεράστιο λάθος.
Εδώ βλέπεις πόσο ανώφελο είναι το άγχος…. Πόσο ανούσια τα περισσότερα από αυτά που μας ‘ταλαιπωρούν’ το χειμώνα..
Εδώ στην Αμοργό είναι σαν να σταματά ο χρόνος.
Σαν να βάζεις ένα μικρό κατσαβιδάκι στην βιδούλα του ρολογιού του χρόνου και να το σταματάς για λίγο.
Σαν η στιγμή να αποκτάει μακρινή, απρόσιτη αξία που απαξιείς να την πιάσεις. Την αφήνεις να περνά και να χάνεται… και βρίσκεις τόσο ομορφιά σε αυτό!
Όμορφες μελωδίες, όμορφοι άνθρωποι, επιβλητικά γραφικά χωριουδάκια….
Η ευτυχία στην ζωή βρίσκεται στην δημιουργία μέσα από την νωχελική απλότητα της καθημερινότητας.
Τελικά η ζωή σε ένα νησί δεν θα ήταν και τόσο μονότονη.
Υπάρχουν χιλιάδες πράγματα που τώρα δεν τα βλέπεις…
Δεν σου κρύβονται είναι εκεί έξω διάσπαρτα…στον ουρανό, στην θάλασσα, στα δέντρα, στην άμμο, στα φωτεινά αστέρια… μόνο που δεν μπορείς να τα δεις!...
Πρέπει να έχεις την ματιά σου καθαρή! Άδεια από άγχη, από κακές εικόνες και θορυβώδεις ήχους.
Σιωπή.
Να ξυπνάς με το κελάηδισμα ενός πουλιού … στο παραθύρι σου.
Στο μπλε παραθύρι σου .. το πρωινό…
Πως γίνεται να ξεκινήσει έτσι μια μέρα.. και να μην είναι πανέμορφη??
Στιγμές που καθώς περνούνε… χαίρεσαι να χάνονται στο άπειρο του άπιαστου χρόνου.
Γιατί οι στιγμές τελικά γι’ αυτό υπάρχουν..
Για να τις ζούμε.
Για να χαιρόμαστε να τις ζούμε, να περνάνε και να χαιρόμαστε να τις βλέπουμε να χάνονται!

Παιχνιδάκια στο blog μου..

Μετά απο την ευγενική πρόσκληση του Adoniou και του Lockheart, ήρθε και η δική μου σειρά για να πάρω μέρος..στο γνωστό blog-παιχνίδι.... Ιδού λοιπόν..κάποιες δημιουργίες μου.. δυστυχώς όμως..χωρίς τα κατάλληλα τεχνικά μέσα επεξεργασίας...Ελπίζω να σας αρέσουν!!

Απο την γνωστή ταινία..... You' ve got α Mail from... Roadartist!!!

Πάνω στα πανιά ενός Ιστιοφόρου, το οποίο ταξιδεύει στην απεραντοσύνη της θάλασσας.....

Η Roadartist στο τελευταίο τεύχος της εφημερίδας Athens Voice.. (χε χε...)

Τελικώς δικαιώθηκα .. και πήρα το OSCAR!!! Α, ναι..ευχαριστώ τη μαμά μου, τον μπαμπά, το καναρίνι μου, όλο μου το σόι, τους φίλους και τους εχθρούς μου και φυσικά όλους όσους ξέχασα...

Μην ψάχνετε άλλο άδικα το Μυστικό της Μόνα Λίζα του Da Vinci...... γιατί .... το μυστικό κωδικό τον γνωρίζει μόνο η Roadartist...

Προσκαλώ με τη σειρά μου .. να συμμετάσχουν στο παιχνίδι.. την Red Rose, τον a.g., τον Κοσμικό Άξονα, τον Danian, τον Μετεωρίτη, τον Γεράσιμο, τον Alexi B, τον Radio Marconi ... και φυσικά όσους άλλους δεν έχουν εως σήμερα συμμετάσχει.. ανυπομονώ να δω τις δικές σας ιδέες!!!

Pulp - Disco 2000

Σας αποχαιρετώ για το ΣΚ, με αυτό το έξυπνο βιντεοκλίπ,

νομίζω ειναι οτι πρέπει για Παρασκευή :)))

Λος Άντζελες

Σήμερα το απόγευμα πήγα μια βόλτα στο κέντρο της Αθήνας.. λατρεύω τα βιβλιοπωλεία!

Μπορεί να περάσω ώρες εκεί.. να χαζεύω τους τίτλους των βιβλίων, να ανακατεύω τίτλους, να ψαχουλεύω τα εξώφυλλα, να χάνομαι μέσα τους! Αγόρασα το καινούργιο βιβλίο της Σώτης Τριανταφύλλου.

Το τίτλος του είναι «Λος Άντζελες» και πρόκειται για μια συνεργασία της Σώτης και του φωτογράφου Πέτρου Νικόλτσου.

Όπως αναφέρεται στο site του Εκδοτικού οίκου Μελάνι, «δεν πρόκειται για φωτογραφικό λεύκωμα με συνοδευτικές λεζάντες, ούτε για εικονογραφημένο μυθιστόρημα, μιας και συχνά το κείμενο και η εικόνα μας μεταφέρουν κάτι τελείως διαφορετικό. Στο βιβλίο αυτό ο Πέτρος Νικόλτσος και η Σώτη Τριανταφύλλου δεν συνεργάζονται με συμβατικό τρόπο: ο καθένας αναδεικνύει μια διαφορετική εκδοχή του Λος 'Άντζελες».

Στο ‘Λος Άντζελες’ βλέπουμε αποσπάσματα από μια σύγχρονη μητρόπολη. Οι φωτογραφίες και τα κείμενα μάς παρέχουν πληροφορίες και εντυπώσεις. Το θέμα του βιβλίου όμως δεν είναι αυτό: το βιβλίο μοιάζει με το αντίθετο ενός εικονογραφημένου ταξιδιωτικού οδηγού.
Ίσως στις σελίδες του δούμε και την δική μας πόλη, καθώς κι εμάς τους ίδιους, ενώ περιπλανιόμαστε στο κέντρο και στις παρυφές ενός αλλόκοτου, ασπρόμαυρου κόσμου.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

Ήμουν ένα αποδημητικό πουλί, ένα πουλί: τα σχέδιά μου δεν ξεπερνούσαν την επόμενη μέρα. Μαζί με τα χρόνια συσσωρεύτηκαν οι φυγές κι οι επιστροφές, οι επιστροφές στις παλιές αυταπάτες. Οι δρόμοι δεν τελείωναν πουθενά, μονάχα διακόπτονταν· δεν με οδηγούσε κανένα φως, με οδηγούσε το εγχειρίδιο των τροχαίων σημάτων, ο άτλαντας του κόσμου. Υπήρχα μέσα στον χώρο, έξω απ΄ τον χρόνο: γλιστρούσα στον ανάγλυφο χάρτη, παραμόνευα σαν τα θηρία της ξηράς, σαν τα θαύματα. Δεν είχα ταξιδιωτικές εντυπώσεις, δεν ήμουν περιηγήτρια, δεν είχα καμιά ιδιότητα· περιφρονούσα τους φυσιολατρικούς ομίλους, τους τουρίστες και τους περιπατητές, τα μουσεία και τα μνημεία. Αγαπούσα το μπετόν, όπως ο Οράτιος Γκρήνοου, να τι αγαπούσα: μίκραινα μέσα στις γεωμετρικές προοπτικές, διαλυόμουν στην τροχιά των πόλεων, δεν νοσταλγούσα τα δέντρα, ούτε τα νερά και τα ξέφωτα - τα τοπία ήταν χέρσα και άγονα, τα καρότα ψυχεδελικά, αιχμηρά, φτιαγμένα από ενδιάμεση ύλη. 'Έτσι, έφτασα εκεί όπου έκανε όση ζέστη χρειαζόμουν, έφτασα εκεί όπου, ακόμα κι αν με φώναζες, δεν θα μπορούσα να σ΄ ακούσω.

Σύμφωνα με τη Σώτη Τριανταφύλλου, το 'Λος Άντζελες' αποτελεί μια περίληψη του κόσμου που ζούμε.

«Για όποιον ενδιαφέρεται για τη γέννηση, την ανάπτυξη και τον θάνατο των πόλεων, το Λος Άντζελες είναι μία καταιγίδα εικόνων και πληροφοριών. Επίσης, είναι μια περίληψη του κόσμου στον οποίον ζούμε και κινούμαστε καμιά φορά, είναι ένα μήνυμα από το μέλλον...».

Η συγγραφέας προτρέπει τους αναγνώστες ν' ανακαλύψουν το Λος Άντζελες με τον δικό τους τρόπο.

«Οι φωτογραφίες ερμηνεύονται με ποικίλους τρόπους. Οσο για τα κείμενα, εκτός από ορισμένα που σχετίζονται με τις σπουδές που έχω κάνει πάνω στις αμερικανικές πόλεις και ειδικά πάνω στο Λος Άντζελες, αναφέρονται, ελλειπτικά νομίζω, στα γνώριμα ζητήματα της ζωής: την εσωτερική περιπλάνηση, την ενηλικίωση, τον τρόμο αλλά και το μεγαλείο της απόλυτης μοναξιάς».

Για ποιο Λος Άντζελες γίνεται λόγος εδώ; Πρόκειται για μια πόλη κυριολεκτικά μαγική στο συλλογικό ασυνείδητο - ερωτεύσιμη για τους ονειροπόλους, ιδανικός προορισμός για σινεφίλ, μουσικόφιλους και όσους αναζητητές του «αμερικάνικου ονείρου».

Η φωτογραφική μηχανή αναλαμβάνει τον ρόλο του αφηγητή μέσα από τα βλέμματα των κατοίκων, τα πελώρια αυτοκίνητα, τα βρώμικα πεζοδρόμια, τον ορίζοντα πάνω από τις στέγες, τη γεωμετρία των σκιών και του φωτός.

http://www.enet.gr/online/online_text/c=113,dt=20.10.2007

http://www.melanibooks.gr/showproduct.asp?catid=380