..ενα 'διαφορετικό' παιχνίδι!..

Η αγαπητή amelie εμπνευστηκε ενα καινουργιο παιχνιδι..

1. παρε μια πενα
2. βουτα την στο μυαλο σου
3. γραψε 3 προτασεις που θα ελεγες μπροστα σε ολους αυτούς που μας κυβερνουν
4. προσκαλεστε οσους θελετε...

...και ξεκινω:

1) Έχετε τη τιμή να κυβερνάτε μια χώρα με ΠΛΟΥΤΟ παράδοσης, πολιτισμού και ιστορίας.. Τι κάνετε για να τον προωθήσετε? Ποιοι είναι οι στόχοι σας? Η χώρα οπισθοδρομεί.. Τουρίστες βρίσκουν κλειστή την Ακρόπολη, κλειστά μουσεία..με απλήρωτους υπαλλήλους.. κλείσατε το θέατρο Λυκαβηττού ..άλλη μια στιγμή ντροπής.. πάντα ανοργάνωτοι.. και μετά παραπονιόμαστε γιατί δεν μας προτιμούν ξένοι καλλιτέχνες για σοβαρές συναυλίες και εκδηλώσεις...

2) ΟΧΙ στις «θνησιγενείς λύσεις» των ΧΥΤΑ !!
ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΕΙ η Ελλάδα άλλο σκουπίδι..
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΝΑΙ στην Ανακύκλωση..
Βρείτε ΥΓΙΕΙΣ λύσεις, παραδειγματιστείτε από τις προηγμένες ευρωπαϊκές χώρες..
ΠΟΙΑ ΛΟΓΙΚΗ ΚΑΘΟΡΙΖΕΙ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΕΙ ΧΥΤΑ ΣΤΟ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΧΩΡΟ ΤΟΥ ΟΒΡΙΟΚΑΣΤΡΟΥ ΚΕΡΑΤΕΑΣ????..

Μπείτε στο blog που έφτιαξαν οι κάτοικοι, Antixyta - αρχαιολογικος χωρος Οβριοκάστρου.. ενημερωθείτε, σχολιάστε, προωθείστε.. Πρόκειται για την ιστορία, το περιβάλλον και το πολιτισμό της Αττικής..

3) Ποιος από εσάς "πονάει" το τόπο?
Κοιτάξτε μας στα μάτια και πείτε μια φορά την αλήθεια..
Όχι άλλα λόγια περάστε σε πράξεις..

Καλω να γραψουν τις δικες τους σκεψεις οι φίλοι: αστρια, Cinderella, clockworkplum, drseeng, δρομάκι, κοκκινη ομπρελα, ευαγγελία, laplace, Νατασα, jf , lockheart, sweet december, madame de la luna, Μερόπη, marianaonice, side21, Μαργαρίτα, nikiplos, ανοικτή πρόσκληση και σε όποιον άλλο θέλει να παίξει..

Emotion Pictures 2008

Το Emotion Pictures 2008, το 2ο Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ με θέμα την Αναπηρία πραγματοποιείται στο Μουσείο Μπενάκη (Πειραιώς 138) από 21 έως 23 Ιουνίου.

Το Φεστιβάλ θα διαρκέσει 3 ημέρες. Στόχος του είναι, χρησιμοποιώντας ως μέσο το ντοκιμαντέρ, να αναδείξει τον προβληματισμό καλλιτεχνών από όλο τον κόσμο για την αναπηρία και να ενθαρρύνει την ανάπτυξη ενός γόνιμου κοινωνικού διαλόγου στη χώρα μας με αφετηρία, την κοινή γλώσσα όλων μας, την τέχνη.

Ανάμεσα στις ταινίες, που θα προβληθούν, είναι και το πολυβραβευμένο ντοκιμαντέρ του Ντένις O' Ρουρκ για τις επιπτώσεις των παράνομων πυρηνικών δοκιμών στην υγεία των κατοίκων των νησιών Μάρσαλ.

Αλλά η έκπληξη του φετινού φεστιβάλ είναι η παρουσία του νεαρότερου σκηνοθέτη στον κόσμο -κατά το βιβλίο Γκίνες- του 12χρονου Ινδού Κισάν Σρικάντ, με την πολυβραβευμένη του ταινία «Στους πέντε δρόμους», για το δικαίωμα των παιδιών του δρόμου στη μόρφωση.

Λόγια πραγματικά διαμάντια..:

«Αν το δεις από την αισιόδοξη πλευρά είναι μια κληρονομιά, ένα δώρο που το κουβαλάς για πάντα μαζί σου και αν είσαι άνθρωπος αισιόδοξος την μεταμορφώνεις την αναπηρία, την διαφημίζεις, την προβάλεις και τελικά ζεις καλά.»
Νίκος Πατεράκης - Παραολυμπιακός αθλητής, ηθοποιός

«Πoια αναπηρία, εγώ γεννήθηκα με ένα χέρι και δυο πόδια και έτσι με αντιμετώπισαν οι γονείς μου, οι καθηγητές μου, οι συγγενείς και οι φίλοι μου και τελικά είμαι ευτυχισμένος που έχω ένα χέρι, ίσως αν γεννιόμουν χωρίς αυτή την φαινομενική δυσκολία, δεν θα είχα κάνει πολλά πράγματα στην ζωή μου.»
Κωνσταντίνος Φύκας - Παραολυμπιονίκης

«Συνηθίζεις σε αυτόν τον τρόπο ζωής και τελικά μπορείς να κάνεις τα πάντα, λανθασμένα συγχέουν την αναπηρία με την ανικανότητα. Η ανικανότητα βρίσκεται μόνο στις αντιλήψεις των ανθρώπων.»
Μαριάννα Μπατσαλιά - Αθλήτρια με αναπηρία

«Η τέχνη είναι μέσο έκφρασης και επικοινωνίας, μέσα από αυτήν δεν χωρούν όρια, διακρίσεις, αποκλεισμοί. Σκοπός της είναι να καλλιεργεί, να ψυχαγωγεί, αλλά και να ενώνει τους ανθρώπους. Η πρόσβαση σε αυτήν είναι δικαίωμα όλων μας, ανεξαρτήτως φύλου, εθνικότητας, σωματικής ή αισθητηριακής ικανότητας.»
Χρήστος Αγγουράκης - Παραολυμπιονίκης

Το μήνυμα του Emotion Pictures είναι η αποδοχή της διαφορετικότητας.

Για το πρόγραμμα των προβολών: εδώ
Οι ταινίες του Φεστιβάλ: εδώ

Η είσοδος είναι ελεύθερη.

Πηγή: ameamedia.gr

Μάνος Χατζιδάκις

(23 Οκτωβρίου 1925 – 15 Ιουνίου 1994)

Ο Μάνος Χατζιδάκις πέθανε σαν σήμερα, στις 15 Ιουνίου 1994.
Αισθάνομαι απίστευτη ευγνωμοσύνη, αγάπη και θαυμασμό για αυτόν τον άνθρωπο.. Τόσο η μουσική του, όσο και τα λόγια του με έχουνε καθορίσει. Είναι ένας από τους πιο αγαπημένους μου καλλιτέχνες, ένας από τους σημαντικότερους ανθρώπους που πέρασαν από αυτό το τόπο...Οι σκέψεις, τα λόγια και οι μελωδίες του θα μείνουν στην αιωνιότητα..

Σας παραθέτω ένα «βιογραφικό σημείωμα», έτσι όπως το έγραψε ο ίδιος σε πρώτο πρόσωπο.. Αξίζει να το διαβάσετε..

«Γεννήθηκα στις 23 του Οκτώβρη του 1925 στην Ξάνθη τη διατηρητέα κι όχι την άλλη τη φριχτή που χτίστηκε μεταγενέστερα από τους εσωτερικούς της ενδοχώρας μετανάστες. Η συνύπαρξη εκείνο τον καιρό ενός αντιτύπου της μπελ-επόκ, με αυθεντικούς τούρκικους μιναρέδες, έδιναν χρώμα και περιεχόμενο σε μια κοινωνία-πανσπερμία απ' όλες τις γωνιές της Ελλαδικής γης, που συμπτωματικά βρέθηκε να ζει σε ακριτική περιοχή και να χορεύει τσάρλεστον στις δημόσιες πλατείες. Σαν άνοιξα τα μάτια μου είδα με απορία πολύ κόσμο να περιμένει την εμφάνισή μου (το ίδιο συνέχισα κι αργότερα να απορώ σαν με περίμεναν κάπου καθυστερημένα να φανώ). Η μητέρα μου ήταν από την Αδριανούπολη, κόρη του Κωνσταντίνου Αρβανιτίδη, και ο πατέρας μου απ' την Μύρθιο της Ρεθύμνου, απ' την Κρήτη. Είμαι ένα γέννημα δύο ανθρώπων που καθώς γνωρίζω δεν συνεργάστηκαν ποτέ, εκτός απ΄ την στιγμή που αποφάσισαν την κατασκευή μου. Γι' αυτό και περιέχω μέσα μου χιλιάδες αντιθέσεις κι όλες τις δυσκολίες του Θεού. Όμως η αστική μου συνείδηση, μαζί με τη θητεία μου την λεγόμενη «ευρωπαϊκή», φέραν ένα εντυπωσιακό αποτέλεσμα.Προσπάθησα όλον το καιρό που μέναμε στην Ξάνθη να γνωρίσω σε βάθος τους γονείς μου και να εξαφανίσω την αδελφή μου. Δεν τα κατάφερα και τα δύο. Έτσι μετακομίσαμε το '32 στην Αθήνα όπου δεν στάθηκε δυνατόν να λησμονήσω την αποτυχία μου.

Άρχιζα να ζω και να εκπαιδεύομαι στην πρωτεύουσα ενώ παράλληλα σπούδαζα τον έρωτα και την ποιητική λειτουργία του καιρού μου. Έλαβα όμως την αττική παιδεία όταν στον τόπο μας υπήρχε και Αττική και Παιδεία. Μ' επηρεάσανε βαθιά ο Ερωτόκριτος, ο Στρατηγός Μακρυγιάννης, το Εργοστάσιο του Φιξ, ο Χαράλαμπος του «Βυζαντίου», το υγρό κλίμα της Θεσσαλονίκης και τα άγνωστα πρόσωπα που γνώριζα τυχαία και παρέμειναν άγνωστα σ' όλα τα χρόνια τα κατοπινά. Στην κατοχική περίοδο συνειδητοποίησα πόσο άχρηστα ήτανε τα μαθήματα της Μουσικής, μια και μ' απομάκρυναν ύπουλα απ' τους αρχικούς μου στόχους που ήταν να επικοινωνήσω, να διοχετευθώ και να εξαφανιστώ, γι' αυτό και τα σταμάτησα ευθύς μετά την Κατοχή. Έτσι δεν σπούδασα σε Ωδείο και συνεπώς εγλύτωσα απ' το να μοιάζω με τα μέλη του Πανελληνίου Μουσικού Συλλόγου. Έγραψα ποιήματα και πολλά τραγούδια, και ασκήθηκα ιδιαίτερα στο να επιβάλλω τις απόψεις μου με δημοκρατικές διαδικασίες, πράγμα που άλλωστε με ωφέλησε τα μέγιστα σαν έγινα υπάλληλος τα τελευταία χρόνια. Απέφυγα μετά περίσσιας βδελυγμίας ότι τραυμάτιζε το ερωτικό μου αίσθημα και την προσωπική μου ευαισθησία.Ταξίδεψα πολύ και αυτό με βοήθησε ν' αντιληφθώ πώς η βλακεία δεν ήταν αποκλειστικόν του τόπου μας προϊόν, όπως περήφανα ισχυρίζονται κι αποδεικνύουν συνεχώς οι έλληνες σωβινιστές και της εθνικοφροσύνης οι εραστές. Παράλληλα ανακάλυψα ότι τα πρόσωπα που μ' ενδιαφέρανε έπρεπε να ομιλούν απαραιτήτως ελληνικά, γιατί σε ξένη γλώσσα η επικοινωνία γινότανε οδυνηρή και εξαφάνιζε το μισό μου πρόσωπο.

Ο Γιάννης Τσαρούχης, ο Μάνος, ο Κάρολος Κουν και η Ραλλού Μάνου

Το '66 βρέθηκα στην Αμερική. Έμεινα κι έζησα εκεί κάπου έξι χρόνια, τα χρόνια της δικτατορίας, για λόγους καθαρά εφοριακούς - ανεκαλύφθη πως χρωστούσα τρεισήμισι περίπου εκατομμύρια στο δημόσιο. Όταν εξόφλησα το χρέος μου επέστρεψα περίπου το '72 και ίδρυσα ένα καφενείο που το ονομάσαμε Πολύτροπον, ίσαμε τη μεταπολίτευση του '74, όπου και τόκλεισα γιατί άρχιζε η εποχή των γηπέδων και των μεγάλων λαϊκών εκτονώσεων. Κράτησα την ψυχραιμία μου και δεν εχόρεψα εθνικούς και αντιστασιακούς χορούς στα γυμναστήρια και στα γεμάτα από νέους γήπεδα. Κλείνοντας το Πολύτροπο είχα ένα παθητικό πάλι της τάξεως περίπου των τρεισήμισι εκατομμυρίων - μοιραίος αριθμός, φαίνεται, για την προσωπική μου ζωή.
Από το '75 αρχίζει μια διάσημη εποχή μου που θα την λέγαμε, για να την ξεχωρίσουμε, υπαλληλική, που μ' έκανε ιδιαίτερα γνωστό σ' ένα μεγάλο και απληροφόρητο κοινό, βεβαίως ελληνικό, σαν άσπονδο εχθρό της ελληνικής μουσικής, των ελλήνων μουσικών και της εξίσου ελληνικής κουλτούρας. Μέσα σ' αυτή την περίοδο και ύστερα από ένα ανεπιτυχές έμφραγμα στην καρδιά, προσπάθησα πάλι, ανεπιτυχώς είναι αλήθεια, να πραγματοποιήσω τις ακριβές καφενειακές μου ιδέες πότε στην ΕΡΤ και πότε στο Υπουργείο Πολιτισμού, εννοώντας να επιβάλω τις απόψεις μου με δημοκρατικές διαδικασίες. Και οι δύο όμως τούτοι οργανισμοί σαθροί και διαβρωμένοι από τη γέννησή τους κατάφεραν να αντισταθούν επιτυχώς και, καθώς λεν, να με νικήσουν «κατά κράτος». Παρ΄ όλα αυτά, μέσα σε τούτον τον καιρό γεννήθηκε το Τρίτο κι επιβλήθηκε στη χώρα.

Το καταστάλαγμα του βίου μου μέχρι στιγμής είναι:

Αδιαφορώ για την δόξα. Με φυλακίζει μες στα πλαίσια που καθορίζει εκείνη κι όχι εγώ.

Πιστεύω στο τραγούδι που μας αποκαλύπτει και μας εκφράζει εκ βαθέων, κι όχι σ' αυτό που κολακεύει τις επιπόλαιες και βιαίως αποκτηθέντες συνήθειές μας.

Περιφρονώ αυτούς που δεν στοχεύουν στην αναθεώρηση και στην πνευματική νεότητα, τους εύκολα «επώνυμους» πολιτικούς και καλλιτέχνες, τους εφησυχασμένους συνομήλικους, την σκοτεινή και ύποπτη δημοσιογραφία καθώς και την κάθε λογής χυδαιότητα. Έτσι κατάφερα να ολοκληρώσω την τραυματισμένη από την παιδική μου ηλικία προσωπικότητα, καταλήγοντας να πουλώ «λαχεία στον ουρανό» και προκαλώντας τον σεβασμό των νεωτέρων μου, μια και παρέμεινα ένας γνήσιος Έλληνας και Μεγάλος Ερωτικός.»

Αποχαιρετισμός στην οδό Ονείρων...

Download: 'Πρόλογος' (Όνειρο Παιδιών Της Γειτονιάς - Οδός Ονείρων - Νυχτερινός Χορός, 1962)

Περισσότερες πληροφορίες για τον Μάνο Χατζιδάκι:
Μάνος Χατζιδάκις
Σείριος

Synch Festival

To Synch έρχεται ξανά στην ώρα του..

Το 2004 ξεκίνησε στο Λαύριο στον εκπληκτικό χώρο του Τεχνολογικου και Πολιτιστικου Πάρκου δείχνοντας εξαρχής τις προθέσεις του να μας φέρει σε άμεση επαφή με την σύγχρονη μουσική και την εφαρμογή της τεχνολογίας στο χώρο της κινούμενης εικόνας και των new media (μακάρι να γυρίσει στο Λαύριο κάποια στιγμή, ...αν και στην Τεχνόπολη έχει λιγότερο περπάτημα και μπορείς να δείς περισσότερα live)...

Φέτος έρχεται για πέμπτη χρoνιά, αλλά για δεύτερη χρονιά υπό τη σκέπη του Φεστιβάλ Αθηνών (!!). Αξίζει τον κόπο, τον χρόνο και το χρήμα, καθώς αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση για τους υπόλοιπους διοργανωτές, οι περισσότεροι εκ των οποίων αποσκοπούν στο κέρδος χωρίς να παρέχουν τα στοιχειώδη στους “πελάτες” τους, οπως ασφάλεια, bar, wc… με δύο λόγια είναι “τίμιο”!

Το Synch είναι το πιο “ευρωπαικό” Φέστιβαλ που διαθέτουμε στην Ελλάδα. Μουσικά καλύπτει όλα τα γούστα με πάνω απο 50 live & dj sets , απλωμένα σε 6 διαφορετικά μερη (Τεχνοπολις, Μουσειο Μπενακη, bios, yoga bala, K44 και motel). Παράλληλα έχουν προγραμματιστεί στο Μουσείο Μπενάκη και στο χώρο της Τεχνόπολης σεμινάρια, διαλέξεις, εκθέσεις και εγκαταστάσεις εικόνας και ήχου, ενώ για πρώτη φορά στην Ευρώπη θα γίνει η παρουσίαση των ηχητικών εφαρμογών του one laptop per child, του πρώτου φορητού υπολογιστή των 100 δολαρίων δημιουργία του Νικόλα Νεγροπόντη.

Το Σάββατο στο bios, yoga bala και K44 η είσοδος είναι δωρέαν..

Στο παρακάτω βιντεάκι μπορείτε να πάρετε μια ιδέα απο το κλίμα των παράλληλων δράσεων του Synch..

«Jubilator» από τους Poly Xelor (NL)
Το Jubilator είναι μια σφαίρα διαμέτρου 120 εκατοστών με μια ασύρματη κάμερα και ένα μικρόφωνο εγκατεστημένα στο εσωτερικό της. Η εικόνα που καταγράφεται από τη σφαίρα προβάλλεται επί τόπου στο κοινό μέσα από μια μεγάλη βιντεοοθόνη. Το όνομα του Jubilator προέρχεται από το ρήμα 'jubilate' που σημαίνει αγάλλομαι, ευφραίνομαι. Πετώντας την σφαίρα ψηλά στον ουρανό, αφήνοντας την να κυλήσει στο έδαφος, περνώντας την από χέρι σε χέρι, κρατώντας την μπροστά από το πρόσωπο σας ή μπροστά από όλους που προσπαθούν να την πιάσουν, προκύπτουν οι πιο ιδιόρρυθμες και εντυπωσιακές εικόνες.

Περισσότερες πληροφορίες: synch.gr/

..λίγα λόγια..

Πριν περίπου επτά μήνες, όταν μόλις είχα ανοίξει το blog, σε ένα από τα πρώτα μπλογκοπαιχνίδια για πλάκα είχα φτιάξει μια εικόνα με όσκαρ. Έμμεσα τη προηγούμενη εβδομάδα αυτό έγινε .

Νιώθω την ανάγκη να σας γράψω μερικά πράγματα.
Αυτό το blog, τους τελευταίους 7 μήνες.., αποτελεί μια αγαπημένη μου ενασχόληση, κάθε ανάρτηση δημιουργείται με μεράκι.. και αφιερώνω σε αυτό αρκετό μέρος απο τον ελεύθερο χρόνο μου.

Πραγματικά η σημαντικότερη επιβράβευση, αυτό που έχει τη μεγαλύτερη ουσία για εμένα, είναι ότι εδώ απλά κάνω το χόμπι μου, αναρτώ τις εντυπώσεις μου από όλα όσα αγαπώ ή όσα με ενοχλούν, και μπορώ να τα μοιραστώ με τόσους ενδιαφέροντες ανθρώπους.. από διάφορα μέρη της Ελλάδας, αλλά και ξενιτεμένους.. :) Πραγματικά θα μπορούσα για το καθένα από εσάς να έγραφα πολλά πράγματα…

Αυτή είναι μια ευκαιρία να ευχαριστήσω όλους εσάς που έχετε γίνει καθημερινή συντροφιά μου τους τελευταίους μήνες.. που δηλώνετε έμπρακτα το ενδιαφέρον σας για τις αναρτήσεις με τη παρουσία σας.

ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ για τη παρέα σας, για τη θετικότητα, τον ενθουσιασμό και τη γλυκύτητα σας.. Να είστε όλοι καλά!

Μερικές νότες μουσικής, download απο ΕΔΩ!!

..καιρός για παιχνίδι!!

Έχουνε μαζευτεί αρκετές προσκλήσεις για παιχνιδάκια.. καιρός να τις τιμήσω..
..Ότι πρέπει για τη διάθεση μου!!

Ψέματα – αλήθειες..

Πρόσκληση απο τους αγαπητούς καημός, faraona , απο μηχανής θεός, kikop80 και artanis (ελπίζω να μην ξέχασα καποιον..). Τους ευχαριστώ ιδιαίτερα όλους!!

Γράφεις τέσσερεις φράσεις, εκ των οποίων μόνο μία είναι αληθινή..

1) Λατρεύω τη θάλασσα. Μου αρέσει να περνάω πολλές ώρες κοντά της… Δεν υπάρχει ούτε ένα καλοκαίρι της ζωής μου που να μην εχω κανει μπανιο.., μου αρέσει να απομακρύνομαι με το κανό μου, είμαι διπλωματούχος (…) skipper, μου αρέσει η ιστιοπλοΐα.

2) Μια από τις πιο όμορφες εμπειρίες που είχα στη ζωή μου ήταν το παραπέντε. Ειναι πολύ όμορφο να πετάς και να χαζεύεις το κόσμο..απο ψηλά!!!

3) Στις περσινές καλοκαιρινές διακοπές μου, όπου έκανα κάμπινγκ.. με τσίμπησε ένας σκορπιός…

4) Αυτό τον καιρό ετοιμάζω τη συμμετοχή μου για μια έκθεση φωτογραφίας..

Περνάω τη σκυτάλη στους: nefelli, fegia, natalia, γελαστό απόγευμα, fatale , madame de la luna, nikiplos , Αίγλη , Γιώργος Χρηστινίδης , Γιώτα Παπαδημακοπούλου , stiliano και κοπρόγατα.

Ποιημάτακι

Μετά απο πρόσκληση των αγαπητών spring και nikiplos συμμετέχω στο παρακάτω παιχνίδι.. (ευχαριστώ πολύ!!) Σύμφωνα με τους κανόνες, φτιάχνεις ένα τετράστιχο χρησιμοποιώντας τις λέξεις "Σοφία, παρεούλα, πρόθεση, σουπιά" με όποια σειρά θέλεις. Το ύφος κατά προτίμηση σατιρικό. Μετά καλείς 4 φίλους σου να παίξουν.

Περίμενα τη Σοφία να έρθει στο σινεμά

μα εκείνη έστησε όλη τη παρεούλα μας ξανά

εντάξει κακή πρόθεση δεν υπήρχε τελικά

πάλι βρήκε καλή δικαιολογία η σουπιά!!

Το χάρηκα πολύ αυτό το παιχνιδάκι, στελνω τη συμμετοχη στη Νεφελη , η οποία το εμπνεύστηκε :)
Περνάω τη σκυτάλη στους: δαμασκηνάκι, artanis, marianaonice, δυσλεκτικός δάσκαλος .

Εννοείται στα παιχνίδια συμμετέχουν μόνο όσοι το θέλουν, δίχως πίεση.. :)

..ημέρα του Περιβάλλοντος ( ; )

Παγκόσμια ημέρα του Περιβάλλοντος σήμερα..
Θεώρησα ότι είναι μια καλή αφορμή για να εστιάσουμε σε ένα 'φλέγον' περιβαλλοντικό ζήτημα, αυτό της ανεξέλεγκτης κατάστασης των χωματερών στην χώρα μας.

Το πρόβλημα φυσικά είναι τεράστιο και δεν μπορεί να λυθεί, ούτε να παρουσιαστεί σε ένα μόνο post. Αλλά ίσως είναι μια καλή αφορμή για μια πρώτη συζήτηση..
Μετά από μια έρευνα που έκανα στο διαδίκτυο για τη δημιουργία του post, διαπίστωσα ότι η κατάσταση είναι πραγματικά τραγελαφική..
Η Αθήνα είναι μια από τις πόλεις με το μικρότερο ποσοστό πρασίνου ανά κάτοικο στην Ε.Ε. και παράλληλα με την υψηλότερη περιβαλλοντική μόλυνση.. εντούτοις μόλις πρόσφατα άρχισε να μπαίνει στη ζωή μας η ανακύκλωση και ακόμα βρίσκεται σε ‘βρεφικό’ στάδιο.

Ενώ σε όλη την Ευρώπη οι ΧΥΤΑ σταματάνε ( ΔΕΣ εδώ τι είναι ΧΥΤΑ ), αντιθέτως στην Ελλάδα αποτελούν άμεσο στόχο της κυβέρνησης.
Στο παρακάτω πίνακα μπορείτε να δείτε το ποσοστό των χωρών στην ευρωπαϊκή ένωση που χρησιμοποιούν ΧΥΤΑ σήμερα..

Ο Νίκος Χαραλαμπίδης, διευθυντής του ελληνικού γραφείου της Greenpeace είναι σαφής : «Όταν είσαι ουραγός σε όλη την Ευρώπη, όταν δεν βλέπεις κάδο ανακύκλωσης στη γειτονιά σου, είναι λογικό να αναζητάς χωματερές, ΧΥΤΑ και οτιδήποτε άλλο για να ξεφορτωθείς το ζέον πρόβλημα των σκουπιδιών…»

Για να δημιουργηθεί ΧΥΤΑ σε κάποια περιοχή επιβάλλεται οπωσδήποτε να έχει ορισμένες προϋποθέσεις, διαφορετικά ο κίνδυνος είναι άμεσος για το περιβάλλον..και μακροπρόθεσμα είναι πιθανό να προκαλέσει περισσότερα προβλήματα.. από όσα καλείται να λύσει..

Το 2004 η σημερινή κυβέρνηση στο πρόγραμμα της, που συντάχθηκε από τον γραμματέα Πολιτικού Σχεδιασμού και Προγράμματος του κόμματος κ. Γιώργο Σουφλιά -σημερινό υπουργό ΠΕΧΩΔΕ- και το προλογίζει ο κ. Κώστας Καραμανλής, αναφέρεται (σελ. 252-257) ότι παρά τη διάθεση τεράστιων πόρων από την Ευρωπαϊκή Ένωση «τα περιβαλλοντικά προβλήματα παραμένουν σε μεγάλο βαθμό άλυτα και η περιβαλλοντική εικόνα της χώρας χειροτερεύει. Αυτό οφείλεται στην απουσία πολιτικής βούλησης (...)».

Απαριθμώντας τα σπουδαιότερα προβλήματα, αναφέρει για τα σκουπίδια: «Στον τομέα των στερεών αποβλήτων η ανυπαρξία σχεδιασμού και οι θνησιγενείς λύσεις των χώρων ταφής απορριμμάτων (ΧΥΤΑ) όξυναν αντί να λύσουν το πρόβλημα».

Υπογραμμιζόταν στο πρόγραμμα ότι: «Πρώτη βασική αρχή της περιβαλλοντικής μας πολιτικής είναι η διασφάλιση της συμμετοχής του πολίτη στη διαμόρφωση και εφαρμογή στην πράξη των περιβαλλοντικών μέτρων». Αλήθεια διασφαλίζεται η συμμετοχή των πολιτών με διάλογο ή με τα ΜΑΤ, όπως επιχειρήθηκε στη Λευκίμμη Κέρκυρας;

Δυστυχώς οι δεσμεύσεις ξεχάστηκαν.. Το περιβαλλοντικό έγκλημα των ΧΥΤΑ πλέον γίνεται με τα ΜΑΤ...

Διπλό όμως το έγκλημα θα είναι στην Κερατέα, διότι αν τελικά περάσει το μέτρο, δεν θα καταστραφεί μόνο το περιβάλλον δίπλα ακριβώς στον εθνικό δρυμό του Σουνίου, αλλά και θα θαφτεί στα σκουπίδια ένας τεράστιος αρχαιολογικός χώρος. Διπλό έγκλημα με μια «θνησιγενή λύση», που δεν λύνει αλλά «οξύνει το πρόβλημα».

Συγκεκριμένα η χωροθέτηση ΧΥΤΑ στην περιοχή της Κερατέας έρχεται σε πλήρη αντίθεση με όλα τα επιστημονικά τεκμηριωμένα (νομικά, τεχνικά και οικονομικά) επιχειρήματα.

Πρόκειται για ένα τεράστιο περιβαλλοντικό ΕΓΚΛΗΜΑ, καθώς εδώ έχουνε «θαφτεί» αρκετά κριτήρια..

Σύμφωνα με την ευρωπαϊκή νομοθεσία, που έχει προσαρμοστεί και ενταχθεί και στην ελληνική, προκειμένου να εγκριθεί μια περιοχή ως κατάλληλη για τη λειτουργία ΧΥΤΑ θα πρέπει να πληρούνται 24 κριτήρια αποκλεισμού.

Οπως εξηγεί ο κ. Ιατρού, Δήμαρχος της Κερατέας, «στην περίπτωση της Κερατέας, που είναι υποψήφια περιοχή για τη δημιουργία ΧΥΤΑ, ισχύουν επτά κριτήρια που θα έπρεπε να αποκλείουν τη δημιουργία της.. αλλά οι διαδικασίες συνεχίζονται κανονικά».
Συγκεκριμένα, γύρω από τη χωροθετημένη ζώνη υπάρχουν καλλιέργειες, ελαιόδεντρα, θερμοκήπια.

Στην έκταση 540 στρεμμάτων που έχει χωροθετηθεί για τη δημιουργία ΧΥΤΑ στο Δήμο Κερατέας υπάρχει ΕΝΑ ΚΑΤΑΠΡΑΣΙΝΟ βουνό. Πρόκειται για ένα κηρυγμένο τοπίο ιδιαίτερου φυσικού κάλλους, μια αναδασωτέα έκταση, η οποία έχει επαφή με ζώνη Α’ αρχαιολογικού χώρου.

Πιο συγκεκριμένα: Η περιοχή που έχει χωροθετηθεί περιλαμβάνει τον αρχαιολογικό χώρο Οβριόκαστρο.

Ο αρχαιολογικός χώρος Οβριόκαστρο του Δήμου Κερατέας κηρύχτηκε ως Α’ ζώνη απολύτου προστασίας λόγω αρχαιολογικού ενδιαφέροντος (ΦΕΚ/1070/29-12-1995) με υπογραφή του τότε Υπουργού Πολιτισμού Θάνου Μικρούτσικου. Την ίδια ακριβώς μέρα (!!!) 29 -12-1995 με το έγγραφο 81/96 του Ενιαίου Συνδέσμου Δήμων Κοινοτήτων Αττικής (ΕΣΚΔΝΑ) υποδεικνύεται ως χώρος για ίδρυση ΧΥΤΑ, μέθοδος διάθεσης απορριμάτων που θεωρείται ξεπερασμένη στην Ευρώπη και για πολλούς αποτελεί περιβαλλοντική βαρβαρότητα. Ενώ δηλαδή ο Υπουργός Πολιτισμού της χώρας καταξίωσε τον χώρο, την ίδια μέρα κάποιοι άλλοι τον απαξίωσαν πλήρως.

Δεν είναι δυνατόν έναν κηρυγμένο ιστορικό και αρχαιολογικό χώρο (με νόμο του Κράτους) να θέλουν να τον μετατρέψουν σε χωματερή...

Πρόκειται για ένα χαρακτηρισμένο και προστατευμένο παλαιό οικισμό, ο οποίος είναι κηρυγμένος ως τοπίο ιδιαίτερου φυσικού κάλλους, ενώ έχει κατά το παρελθόν χαρακτηριστεί αναδασωτέα έκταση.
Αξίζει επιπλέον να σημειωθεί ότι μέσα από την έκταση περνάει αγωγός φυσικού αερίου, ενώ υπάρχει και μία κατοικία.
Αρκεί βέβαια να αναλογιστούμε οτι στη περιοχή αυτή κατεβαίνει η μισή Αθήνα για μπάνιο, απλά φανταστείτε μελλοντικά να στραγγίζουν τα λύματα στη θάλασσα...Να περνούν καθημερινά απορριμματοφόρα από το Σούνιο, το Λαγονήσι, την Ανάβυσσο, το Πόρτο Ράφτη…

Τα μειονεκτήματα του ΧΥΤΑ είναι υπαρκτά.. Δανείζομαι τη φράση της αγαπητής Ναταλίας :

«ρίξτε ένα βλέμμα στη φύση δίπλα μας
και ενδιαφερθείτε γι’ αυτήν…»

...για να μην εκλείψουν εικόνες σαν και αυτή..

ΤΑ ΔΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΠΝΕΥΜΟΝΕΣ ΖΩΗΣ.. ΑΣ ΤΟΥΣ ΔΙΑΦΥΛΑΞΟΥΜΕ.. ΕΧΟΥΜΕ ΑΝΑΓΚΗ ΑΠΟ ΠΡΑΣΙΝΟ ΣΤΗΝ ΑΤΤΙΚΗ....

Οι κάτοικοι της Κερατέας σήμερα 5/6 Παγκόσμια ημέρα για το Περιβάλλον, θα διαμαρτυρηθούν στο ΥΠΕΧΩΔΕ. Ελπίζω να εισακουστούν στον αγώνα τους για τη διάσωση της πολιτιστικής κληρονομιάς, του περιβάλλοντος και του υδροφόρου ορίζοντα της Λαυρεωτικής..

Πηγές: άρθρο Ελευθεροτυπίας 03/06/2008
Δίκτυο Ανατολικής Αττικής

Alberto Giacometti (1901-1966)

Photograph of Alberto Giacometti by Ηenri Cartier-Bresson

Ο Alberto Giacometti (1901-1966) είναι ένας από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες του 20ου αιώνα. Τα έργα του πραγματικά ξεχωρίζουν..

Γεννήθηκε στην Ελβετία. Έκανε σχέδια και πίνακες, αλλά κυρίως ασχολήθηκε με τη γλυπτική. Όταν στο τέλος της δεκαετίας του 1920 ήρθε σε επαφή με τη σουρρεαλιστική κίνηση, έδωσε στα γλυπτά του μία φανταστική μορφή. Μέχρι το 1936 ανήκε στην ομάδα των σουρρεαλιστών. Στα επόμενα χρόνια βρήκε το προσωπικό του στιλ με την επιμήκυνση των σωμάτων και των άκρων των προσώπων, δίνοντάς τους υπερφυσικές μορφές. Alberto Giacometti, Cat, 1954, Metropolitan Museum of Art

Σταδιακά προσχώρησε στο κίνημα του υπαρξισμού. Οι πλαστικές κατασκευές του γίνονται πιο ανάλαφρες και οι φιγούρες στα σχέδιά του εκλεπτυσμένες. Θεωρήθηκε ότι τα έργα του περιγράφουν τη μοναξιά των ανθρώπων.

'Three Men Walking II', by Alberto Giacometti, Metropolitan Museum of Art

Αξίζει να δείτε το παρακάτω βίντεο με φωτογραφίες και δείγματα δουλειάς του..

Περισσότερες πληροφορίες: Για τη ζωή του , Εργα του: Museum of Modern Art