..όμορφη ζωή..

Στίχοι / Μουσική: Στάθης Δρογώσης

L.P.: ΌΜΟΡΦΗ ΖΩΗ

Σπάστε τις ψεύτικες οθόνες

βγείτε απ' τα ήσυχα γραφεία

θέλει τραγούδια κι ανεμώνες η ελεύθερη ζωή

Είν' τα καλύτερά μας χρόνια

πάμε, ας φουσκώσουμε μπαλόνια

κι ας υψωθούμε τραγουδώντας πάνω απ' την πόλη αυτή

Όλοι να δώσουμε τα χέρια, δε θα 'μαστε ποτέ πια μόνοι..

Όμορφη ζωή, να ζούμε ελεύθεροι!  Ζωή!

Είμαστε όλοι καλλιτέχνες

είμαστε όλοι ευλογημένοι

φτωχοδιάβολοι μοιραίοι και διαφορετικοί

Είμαστε όλοι γεννημένοι

να κυνηγάμε τα όνειρά μας

είμαστε όλοι γεννημένοι για μια ελεύθερη ζωή

Όλοι να δώσουμε τα χέρια, δε θα 'μαστε ποτέ πια μόνοι..

Όμορφη ζωή, να ζούμε ελεύθεροι! Ζωή!

Και το χρωστάμε αυτό αδέρφια στη μάνα γή που μας ενώνει...

Όμορφη ζωή, να ζούμε ελεύθεροι! Ζωή!

Μπορεί ν' ακούγομαι αφελής τώρα

μα πίστεψέ με θα 'ρθει η ώρα

που όλοι στους δρόμους θα ζητάμε μια ελεύθερη ζωή

Χιλιάδες πρόσωπα γιορτάζουν

χιλιάδες στόματα φωνάζουν

είμαστε όλοι γεννημένοι για μια ελεύθερη ζωή

Όλοι να δώσουμε τα χέρια, δε θα 'μαστε ποτέ πια μόνοι..

Όμορφη ζωή, να ζούμε ελεύθεροι!  Ζωή!

Και το χρωστάμε αυτό αδέρφια στη μάνα γή που μας ενώνει...

Όμορφη ζωή, να ζούμε ελεύθεροι!  Ζωή!

Πατώντας στη σελίδα : www.antelmamusic.com μπορείτε να  κατεβάσετε τα καινούρια τραγούδια του Στάθη Δρογώση δωρεάν… Άν θέλετε μπορείτε να προσφέρετε ένα μικρό συμβολικό ποσό από 2 εώς 10 ευρώ…

Περισσότερα : www.antelmamusic.com

** Αυτή είναι η τελευταία ανάρτηση του 2010.
   Με ένα υπέροχο, αισιόδοξο τραγούδι από το νέο δίσκο του Στάθη Δρογώση.. 
  
   Καλή χρονιά να έχουμε!
   Ευχή μου.. Να ξαναγεννηθεί η ελπίδα.  Όλοι θα πρέπει να έχουμε δικαίωμα στο όνειρο. Μας αξίζει μία τέτοια κοινωνία; Ας τη κάνουμε όλοι, όσο μπορούμε καλύτερη..Η νέα χρονιά, να σας βρει όλους με υγεία, πολλές όμορφες στιγμές και αγάπη..Μη σταματάτε να ψάχνεστε, να κρίνετε, ν' αναζητάτε, ν' αγαπάτε, να δίνετε, να ζείτε!!! Να είστε καλά!

3 χρόνια μαζί!..

3 χρόνια κλείνει το blog. Είναι περίεργο το πως δημιουργήθηκε, είναι ακόμη πιο περίεργο το πως εξελίχθηκε (ή ίσως για κάποιον που με ξέρει καλά να μην είναι).. Σε κάθε περίπτωση το μόνο σίγουρο είναι πως από την πρώτη στιγμή, από τις πρώτες λέξεις που γράφτηκαν, μέχρι και αυτές εδώ, που αυτή τη στιγμή μοιράζομαι μαζί σας, πάντα ήμουν ο εαυτός μου, πάντα γεμάτη αγάπη για όλα όσα ήθελα να μοιραστώ.

Εξ' αρχής ήθελα το blog να είναι ένα κατά βάση προσωπικό ιστολόγιο, στο οποίο όμως να υπήρχαν αναφορές για την πόλη στην οποία ζω, κάποια από τα πράγματα που πίστευα πως αξίζει να "ακουστούν", κάποιες από τις μεγάλες αγάπες μου (όπως η λογοτεχνία, το θέατρο, μουσική, κ.α.), και φυσικά συναισθήματα, είτε αυτά εκφράζονταν με εικόνες, είτε με λέξεις..

Τελικά, η αλήθεια είναι πως από εδώ αποκόμισα περισσότερα πράγματα από όσα θα περίμενα ή φανταζόμουν. Το blog στάθηκε αφορμή να γνωρίσω υπέροχους ανθρώπους, να ανταλλάξω απόψεις για θέματα που με ενδιέφεραν.., να μάθω πολλά από όλους εσάς, να διευρυνθούν οι γνώσεις και να γίνει η καθημερινότητα λίγο πιο όμορφη. Σε αντίθεση με όσους στέκονται αρνητικά απέναντι στο διαδίκτυο και στο blogging, εγώ είμαι υπέρ, γιατί είδα ακριβώς τα όσα μου πρόσφερε. Πιστεύω πως όποιος απέχει από αυτό στην σημερινή εποχή, χάνει ένα σημαντικό εργαλείο και μέσο επικοινωνίας.

..Το μεγαλύτερο κέρδος μου είναι ότι υπήρξαν άνθρωποι που αισθάνθηκαν, που μπόρεσαν να καταλάβουν και να έρθουν πιο κοντά μου. Φυσικά δεν γίνεται να ταιριάξεις και να έχεις κοινά με όλους, αυτό είναι αδύνατο. Ποτέ δεν θέλησα την 'εύκολη' πλειοψηφία, δεν είμαι γενικώς άνθρωπος της 'οχλαγωγίας', των εντυπώσεων.. Άλλωστε νομίζω πως αυτά που κατά κύριο λόγο μοιράζομαι μαζί σας, λογικά δεν ταιριάζουν σε πλειοψηφίες. Μα αυτό ποτέ δεν με ενδιέφερε.

Πάντα με κάποιους έρχεσαι πιο κοντά, με κάποιους απομακρύνεσαι, με άλλους δεν ταιριάζεις καθόλου, απογοητεύεσαι ή τους απογοητεύεις..

Κοιτώντας παλιές αναρτήσεις, έρχονται ξανά στο μυαλό άτομα που υπήρχαν ανάμεσα μας, μα πλέον διέγραψαν το blog τους, είτε αποφάσισαν να το εγκαταλείψουν, άτομα που μου έδωσαν πράγματα - μάλλον ούτε το κατάλαβαν - στιγμές του προηγούμενου διαστήματος με αρκετές δυσκολίες, αγωνίες, εμπόδια.., και ας μη μοιράστηκα κάποια πράγματα εδώ..

Καθώς κανείς δε ξέρει τι επιφυλάσσει το μέλλον, δεν γνωρίζω ειλικρινά ποια θα είναι η συνέχεια και εδώ. Δε σας κρύβω πως υπήρξαν αρκετές φορές τους τελευταίους μήνες που σκέφτηκα να κλείσω το blog, κάποιοι από εσάς, κάτι γινόταν και με κρατούσε ανάμεσα σας.

Όποτε αισθανθώ πως πλέον δεν έχω κάτι άλλο να δώσω, πως δεν έχει νόημα να συνεχίσω, στιγμιαία θα το σταματήσω. Θα είμαι εδώ, μόνο όσο θα έχω τη δύναμη να μοιράζομαι τα όνειρα μου, το πάθος, την αλήθεια, την αγάπη, τη θετικότητα, τα πράγματα που ακόμη με κρατάνε.. Όλα όσα πιστεύω - με τη δική μου αντίληψη, αξίες, βιώματα, τρόπο σκέψης - ότι αξίζουν σε αυτή τη ζωή.

..Στις προηγούμενες δυο επετείους του blog, είχα χαρίσει δυο soundtracks, όπου είχα συγκεντρώσει κάποια από τα τραγούδια που ακούστηκαν εδώ εκείνους τους αντίστοιχους χρόνους.. Κάθε ένα τραγούδι από αυτές τις "συλλογές" αντιστοιχεί σε σκέψεις, σε αναμνήσεις, σίγουρα σε κάποιες αναρτήσεις, ενώ συνοδεύονται & από μια φωτογραφία.

Στo φετινό Roadartist's Soundtrack Vol.3, η φωτογραφία είναι ένα γκράφιτι από το Γκάζι. Το ποια είναι ακριβώς τα τραγούδια, αναφέρεται μετά από το παρακάτω βίντεο.. Μπορείτε να το κατεβάσετε από ΕΔΩ! 

Ένα μεγάλο, αληθινό ευχαριστώ σε όλους για τα "μοιράσματα", για τα περάσματα, για την επικοινωνία (τα σχόλια μας κάτι ..λένε). 

*..κοίτα να δεις...σύμπτωση! Σήμερα 30 Οκτώβρη, που το "roadartist in ...athens" κλείνει 3 χρόνια ζωής, τυχαίνει να είναι η "παγκόσμια μέρα τεχνών του δρόμου"... Απίστευτο; Τίποτα δεν είναι τυχαίο.. :)))

Επέλεξα το παρακάτω βίντεο για τη σημερινή μέρα..

Μερικοί αυθεντικοί road artists, όμορφες σκέψεις.. υπόκρουση tiersen.. 

Πολλά χαμόγελα σε σας!! Να είστε όλοι καλά!!

*Για κατέβασμα, κλικ στους τίτλους τους!!*

Roadartist's Soundtrack Vol.3

1. Louis Armstrong - Mack the Knife, 2. Παύλος Παυλίδης - Αντικαταπληκτικά, 3. Natalie Merchant - Which Side Are You On, 4. Yann Tiersen - Sur Le Fil, 5. Luis Bacalov – Bicycle, 6. Dmitri Shostakovich - Waltz 2, 7. Zaz - Je Veux, 8. Yann Tiersen – Monochrome, 9. Leonard Cohen - Famous Blue Raincoat, 10. Moondog – Paris, 11. Evenings – Babe, 12. Δημήτρης Καρράς - Μια μέρα δροσερή, 13. Radiohead - Street Spirit (Fade Out), 14. Keep Shelly In Athens - Fokionos Negri Street, 15. Reader's wives - Ηave you seen the moon tonight?, 16. Θάνος Μικρούτσικος & Υπόγεια Ρεύματα – Τους έχω βαρεθεί, 17. John Lennon - Working Class Hero, 18. Washed Out - Feel It All Around, 19. Wim Mertens - Struggle For Pleasure, 20. Queen - Bicycle Race

Ενεργά τα links και των δύο προηγούμενων ετών:
Free download
Roadartist's Soundtrack Vol.1:

1. Cinema Paradiso-Morricone, 2. Koop Island Blues, 3. La Valse d'Amélie-Y.Tiersen, 4. Babe-Monika, 5. Postcards from Italy-Beirut, 6. Η αγάπη ίσως ξέρει-Φατμε, 7. Κεμαλ-Χατζιδάκις, 8. Dedication-Χατζιδάκις, 9. Έλα σε μένα-Χατζιδάκις, 10. The Concerto-Χατζιδάκις, 11. Over the hill-Monika, 12. Το Βαλς του Γάμου-Καραίνδρου, 13. Avatar-Monika, 14. Funky Beep-K.Βήτα, 15. Noble Dame-Χατζιδάκις, 16. Konserto - Thema Alexandrou-Καραίνδρου, 17. The Richest Man in Babylon-Thievery Corporation, 18. The Martlets tale, Pornografia-Χατζιδάκις, 19. Νοσταλγικό σε 5-8, Καραίνδρου, 20. Caetano Veloso - Burn it blue, Frida Soundtrack..

Roadartist's Soundtrack Vol.2:

1. Elephant Gun-Beirut, 2. Με τσιγάρα βαριά-Ν.Μποφίλιου, 3. Belong-Washed out, 4. Walkabout-Atlas Sound, 5. La Veillée-Yann Tiersen, 6. The Rip-Portishead, 7. BAILA CAPORAL-Apurimac, 8. Vincent Starry Starry Night-J.Iglesias, 9. Sand-Lolek, 10. Osa Perasan - Instrumental, 11. Rosetta Stone-Yosebu, 12. ΤΟ ΝΗΠΕΝΘΕΣ (ΟΡΧΗΣΤΡΙΚΟ)-Α.Κωνσταντόπουλος, 13. Μπαλάντα των αισθήσεων και των παραισθήσεων-Μάνος Χατζιδάκις, 14. So Much Trouble in the World-Bod Marley, 15. Mad World-Gary Jules, 16. Have you seen the moon tonight-Reader's Wives, 17. Rapunzel-Novak

Exit Through the Gift Shop, A Banksy film

Στα σχόλια πρόσφατης ανάρτησης για τον Banksy, συζητήσαμε και για την ταινία του "Exit Through the Gift Shop" (ή στα ελληνικά.."Όπως Εξέρχεσθε από το Πωλητήριο")! 
Η ταινία προβλήθηκε στις Νύχτες Πρεμιέρας, όσοι την είδαμε..ενθουσιαστήκαμε! 

Ο Τιερί, ένας εκκεντρικός Γάλλος ιδιοκτήτης ενός μικρού μαγαζιού, πείθει τους πιο διάσημους καλλιτέχνες του δρόμου να κινηματογραφηθούν στο πλαίσιο ενός ντοκιμαντέρ που υποτίθεται πως ετοιμάζει. Η αλήθεια όμως απέχει μίλια μακριά, καθώς ο Τιερί στην πραγματικότητα δεν έχει την παραμικρή πρόθεση να επεξεργαστεί το μαγνητοσκοπημένο υλικό.  Τότε αναλαμβάνει δράση ο σπουδαιότερος street art καλλιτέχνης του κόσμου, ο Banksy, του οποίου τα έργα κοσμούν τοίχους σε κάθε μεριά του πλανήτη: απ' την Ορλεάνη της μετα-Κατρίνα εποχής μέχρι τους συνοριακούς φράχτες στη δυτική όχθη της Παλαιστίνης. 


Ο γνωστός άγνωστος Banksy, αρπάζει την κάμερα απ' τον Τιερί και γυρίζει το κορυφαίο street art ντοκιμαντέρ όλων των εποχών. Η αφρόκρεμα των ζωγράφων του δρόμου επί το έργο, αποδομούν και καταστρέφουν την αστική μιζέρια πάντα σε ζωντανή σύνδεση με τη μεγάλη οθόνη.


Μπορείτε να κατεβάσετε την ταινία από εδώ.

Trailer..

le petit nicolas

Άς αλλάξουμε κλίμα.. Σκέφτηκα να ανεβάσω για μια ταινία που την είδα πριν καιρό και μου είχε φτιάξει την διαθέση!

Η κινηματογραφική μεταφορά του "Μικρού Νικόλα".
Ο μικρός Νικόλας (γαλλ. Le petit Nicolas) είναι δημιούργημα του (σεναριογράφου) Ρενέ Γκοσινί (Rene Goscinny) και του (σκιτσογράφου) Ζαν Ζακ Σανπέ (Jean-Jacques Sempe).

Πρόκειται για τον κεντρικό ήρωα της σειράς βιβλίων "Οι περιπέτειες του μικρού Νικόλα", τις οποίες διάβαζα (ανάμεσα σε άλλες) με μανία ως παιδί! Ακόμη θυμάμαι τα εξώφυλλα και τα σκίτσα τους..

O Νικόλας είναι ένα ατίθασο, αλλά χαριτωμένο παιδάκι που ζει με την οικογένειά του και τους φίλους του σε κάποια πόλη της Γαλλίας τη δεκαετία του 1950.

Οι ιστορίες δημοσιεύτηκαν την περίοδο 1956-1964 στη βελγική εφημερίδα Le Mystique και (από το 1959) στις γαλλικές Sud Ouest και Pilot.

Όσο περίεργο κ αν σας φανεί, οι σκανταλιές και η αθωότητα του μικρού Νικόλα και των φίλων του, με έκαναν να ξεφύγω..
Ευχάριστη, ανάλαφρη ταινία! Όχι μόνο για τα παιδιά, αλλά και για μεγαλύτερους..

Μπορείτε να την κατεβάσετε (μέσω rapidshare) από ΕΔΩ.

moondog

Ένα αφιέρωμα σε ένα μοναδικό καλλιτέχνη..
Ακολουθεί το κείμενο όπως ακριβώς ανέβηκε
στον mixed goods .. Τον ευχαριστώ..

O louis thomas hardin, γνωστός με το ψευδώνυμο moondog, γεννήθηκε το 1916 στο marysville του κανσας και από την ηλικία των πέντε χρόνων άρχισε να παίζει μουσική με ντραμς που είχε φτιάξει μόνος του. H οικογένεια του μετακομίζει στο wyoming και κάποια στιγμή ο πατέρας του τον πηγαίνει σε μια θρησκευτική τελετή ιθαγενών, στην οποία κάθεται στα πόδια του αρχηγού τους και παίζει με ένα τύμπανο tomtom. Aυτή η επαφή με τα όργανα και τους ρυθμούς των ινδιάνων θα επηρεάσει την μουσική του.

Ο hardin στα δέκαεξι του χάνει την όραση του σε ένα ατύχημα και αφού μαθαίνει τις αρχές της μουσικής σε διάφορα σχολεία τυφλών, καλλιεργεί από μόνος του την ικανότητα της ακοής και της σύνθεσης, μετακομίζει στο batesville του arkansas όπου μένει μέχρι το 1942, οπότε παίρνει υποτροφία να σπουδάσει στο memphis. Την επόμενη χρονιά μετακομίζει στην νέα υόρκη όπου και γνωρίζει συνθέτες της κλασικής και τζαζ μουσικής που θα τον επηρεάσουν με την σειρά τους.

Από το 1943 μέχρι το 1974 έζησε σαν μουσικός του δρόμου στην πόλη της νέας υόρκης και πιο συγκεκριμένα στην γωνία της 54ης οδού και 6ης λεωφόρου. Με τον καιρό εξελίχτηκε σε μια από τις cult φιγούρες της πόλης αφού κυκλοφορούσε στους δρόμους της σαν βίκινγκ με τεράστια γενειάδα, αυτοσχέδια ρούχα, ένα κράνος με κέρατα και ένα ραβδί. Το 1947 υιοθέτησε το ψευδώνυμο moondog προς τιμή “ενός σκύλου που αλυχτούσε στο φεγγάρι περισσότερο από κάθε άλλον σκύλο που είχε ακούσει”. ο “βίκινγκ της 6ης λεωφόρου” έπαιζε αυτοσχέδια ντραμς και πλήκτρα, απαγγέλοντας την ποίηση του στους περαστικούς παρόλο που η φήμη του ήταν τόσο μεγάλη που θα μπορούσε να έπαιζε όπου είχε θελήσει.

Οι new york times είχαν γράψει ότι “ο moondog υπήρξε για το τοπίο της νέας υόρκης τόσο αναγνωρίσιμος όσο το empire state building”.

Το 1974 εγκαταστάθηκε στην γερμανία, “τον ιερό τόπο με το ιερό ποτάμι” όπου και έμεινε μέχρι τον θάνατο του το 1999. Ο moondog ήταν από τους πρωτοπόρους του μινιμαλισμού και υπήρξε σεβάσμια φιγούρα μέχρι το τέλος της ζωής του. Ο steve reich και ο philip glass τον χαρακτήρισαν ως “δημιουργό της έννοιας του μινιμαλισμού”.

Στα παρακάτω links, μπορείτε να κατεβάσετε μουσική του..:

Free Download :
moondog on the streets of new york (1953)
moondog & his honking geese playing moondog’s music (1955)
moondog (1956)
more moondog (1956)
the story of moondog (1957)
moondog (1969) + moondog 2 (1971)
h’art songs (1978)
a new sound from an old instrument (1979)
elpmas (1992)
sax pax for a sax (1994)
rare material (2006)

Μπέρτολτ Μπρέχτ

Ο Μπέρτολτ Μπρέχτ (Bertolt Brecht) υπήρξε ένας από τους κορυφαίους καλλιτέχνες του 20ου αιώνα. Διακρίθηκε ως ποιητής, σκηνοθέτης και ως θεατρικός συγγραφέας. Θεωρείται ο πατέρας του "επικού θεάτρου" (Episches Theater) στη Γερμανία.

Ο Μπρέχτ γεννήθηκε σαν σήμερα στις 10 Φεβρουαρίου 1898 στο Άουγκσμπουργκ. Ο πατέρας του ήταν διευθυντής εταιρίας χάρτου. Η διαφοροποίηση του Μπέρτολτ Μπρεχτ ως προς τους ανθρώπους της τάξης του ξεκίνησε αρκετά νωρίς, όπως μπορούμε να καταλάβουμε και από το παρακάτω νεανικό ποίημά του:

«Μεγάλωσα σαν γιος καλοστεκούμενων / ανθρώπων. Οι γονείς μου μού φορούσαν / γιακά, μ' έμαθαν τις συνήθειες εκείνων / που έχουν υπηρέτες και με δίδαξαν / πώς να διατάζω. Αλλά, όταν μεγάλωσα / και είδα γύρω μου, οι άνθρωποι της / τάξης μου δεν μ' άρεσαν, το να διατάζω / δεν ήταν του γούστου μου, ούτε και το / να με υπηρετούν. Γι' αυτό εγκατέλειψα / την τάξη μου και συντρόφεψα με τους / μικρούς, φτωχούς ανθρώπους».

Στο σχολείο ο ατίθασος Μπρέχτ χλευάζει ανοιχτά τους καθηγητές του, γεγονός που συχνά τού κοστίζει ακριβά. Το 1917 γράφεται στην Ιατρική σχολή του Πανεπιστημίου του Μονάχου, αλλά εγκαταλείπει τις σπουδές του και ξαναγυρίζει στο Άουγκσμπουργκ, όπου υπηρετεί σε στρατιωτικό νοσοκομείο.

Εκεί θα βιώσει όλη την φρίκη του πολέμου. Οι κραυγές των τραυματισμένων, οι θρήνοι των ακρωτηριασμένων, θα του αφήσουν ανεξίτηλα σημάδια και θα εδραιώσουν μέσα του μια αταλάντευτα ειρηνόφιλη συνείδηση.

Τα έργα του αρχικά χαρακτηρίζονταν από πνεύμα καταδίκης του πολέμου, ενώ στη συνέχεια παρατηρείται μια αποφασιστική στροφή στη σκέψη και τη ζωή του. Σημαντική ώθηση στη σχέση του με την εργατική τάξη και το κίνημά της έδωσε η μαζική εξαθλίωση που προκάλεσε η παγκόσμια οικονομική κρίση του 1920.

Οι θεατρικές του αναζητήσεις τον οδήγησαν γρήγορα την καταξίωση, με το Βραβείο Κλάιστ (Kleist Prize, 1922). Υπήρξε αντικομφορμιστής, ορκισμένος εχθρός του πολέμου και του καπιταλισμού. Όταν οι Εθνικοσοσιαλιστές καταλαμβάνουν την εξουσία το 1933, ο Μπρεχτ εξορίζεται: Ελβετία, Δανία, Φινλανδία, Ρωσία, και τέλος Αμερική, όπου συνεργάζεται με τον Τσάρλι Τσάπλιν και τον Τσαρλς Λώτον.

Μετά τον πόλεμο γυρίζει στο Βερολίνο και εγκαθίσταται στον ανατολικό τομέα του. Εδώ εργάζεται στο θέατρο. Συμπεριφέρεται σε όλους με την ίδια ευγένεια, κρατώντας μια απόσταση. Τις γνώμες των άλλων, ακόμη και τις έντονες κριτικές, τις άκουει σιωπηλός και προσεκτικός.

Οπως διηγείται ένας φίλος του, τα τελευταία χρόνια της ζωής του ήταν γεμάτα από προαισθήσεις θανάτου. Στις 15 Μαΐου 1955 ο Μπρεχτ έστειλε το παρακάτω γράμμα στη Γερμανική Ακαδημία Τεχνών: «Σε περίπτωση θανάτου μου δεν επιθυμώ να εκτεθεί πουθενά η σορός μου. Κατά την ταφή δεν πρέπει να γίνουν ομιλίες. Θα ήθελα να ταφώ στο νεκροταφείο δίπλα στο σπίτι μου, στη Σοσεστράσε».

Στις 17 Αυγούστου 1956 κηδεύεται στο νεκροταφείο Ντοροτέεν, στο Βερολίνο. Στο μνήμα του δεσπόζει ένας απέριττος βράχος με σκαλισμένο πάνω μονάχα το όνομά του: Bertolt Brecht.

Χωρίς τον Μπρέχτ, το θέατρο δεν θα είχε καμία σχέση με αυτό που γνωρίζουμε..Τα έργα του, όχι μόνο δεν καταλύθηκαν από το χρόνο, αλλά σήμερα προβάλλονται και τιμούνται περισσότερο παρά ποτέ.

Έχει γράψει όμως και εξαιρετικά ποιήματα..
Ακολουθούν κάποια.. αγαπημένα..

Κάποτε όταν θα ‘χουμε καιρό
Κάποτε όταν θα ‘χουμε καιρό
θα σκεφτούμε πάνω στις ιδέες όλων των μεγάλων στοχαστών
θα θαυμάσουμε τους πίνακες όλων των μεγάλων ζωγράφων
θα γελάσουμε μ’ όλους τους χωρατατζήδες
θα κορτάρουμε όλες τις γυναίκες

θα διδάξουμε όλους τους ανθρώπους.

Αν κρατούσαμε αιώνια
Αν κρατούσαμε αιώνια
Θ’ άλλαζαν τα παντα
Μια κι είμαστε όμως θνητοί
Πολλά παραμένουν στην παλιά τους μορφή.

Συνειδητοποίηση
Όταν ξαναγύρισα
είδα πως τα μαλλιά μου δεν είχαν ασπρίσει
και χάρηκα.

Τις δυσκολίες των βουνών τις ξεπεράσαμε
Τώρα μας περιμένουν
οι δυσκολίες των πεδιάδων

Αδυναμίες
Εσύ δεν είχες καμία
εγώ είχα μία:
αγαπούσα.

Απώλεια ενός πολύτιμου ανθρώπου
Έναν πολύτιμο άνθρωπο έχεις χάσει.
Τ' ότι έφυγε από σένα, δεν είναι απόδειξη
Ότι πολύτιμος δεν είναι. Παραδέξου το:
Έναν πολύτιμο άνθρωπο έχεις χάσει.

Έναν πολύτιμο άνθρωπο έχεις χάσει.
Έφυγε από σένα, γιατί υπηρετούσες μια καλή υπόθεση
Κι αυτός πήγε μια τιποτένια να υπηρετήσει. Παραδέξου το, όμως:
Έναν πολύτιμο άνθρωπο έχεις χάσει.

Εγκώμιο στη μάθηση
Μάθαινε και τ' απλούστερα! Γι' αυτούς
που ο καιρός τους ήρθε
ποτέ δεν είναι πολύ αργά!
Μάθαινε το αβγ, δε σε φτάνει, μα συ
να το μαθαίνεις! Μη σου κακοφανεί!
Ξεκίνα! Πρέπει όλα να τα ξέρεις!
Εσύ να πάρεις πρέπει την εξουσία.
Μάθαινε, άνθρωπε στο άσυλο!
Μάθαινε, άνθρωπε στη φυλακή!
Μάθαινε, γυναίκα στην κουζίνα!
Μάθαινε, εξηντάχρονε!
Εσύ να πάρεις πρέπει την εξουσία.
Ψάξε για σχολείο, άστεγε!
Προμηθεύσου γνώση, παγωμένε!
Πεινασμένε, άρπαξε το βιβλίο: είν' ένα όπλο.
Εσύ να πάρεις πρέπει την εξουσία.
Μην ντρέπεσαι να ρωτήσεις, Σύντροφε!
Μην αφεθείς να πείθεσαι
μάθε να βλέπεις συ ο ίδιος!
Ό,τι δεν ξέρεις ο ίδιος
καθόλου δεν το ξέρεις.
Έλεγξε το λογαριασμό
εσύ Θα τον πληρώσεις.
Ψάξε με τα δάχτυλα κάθε σημάδι
Ρώτα: πώς βρέθηκε αυτό εδώ.
Εσύ να πάρεις πρέπει την εξουσία.

Μπορείτε να κατεβάσετε δωρεάν (Free download) :

Θάνος Μικρούτσικος, "Μουσική πράξη στον Brecht", με τον Γ. Κούτρα
Ποιήματα του Brecht, Μετάφραση Μάριου Πλωρίτη
Ο κύκλος με την κιμωλία
Πέντε δυσκολίες για να γράψει κανείς την αλήθεια
Τρόμος και αθλιότητα του Τρίτου Ράιχ
Ιστορίες του κ. Κόυνερ
Τα τουφέκια της κυρίας Καρράρ
Φως στα σκοτάδια

Πηγές:
wikipedia
Το βήμα

Νίκος Καββαδίας

Σαν σήμερα, στις 11 Ιανουαρίου του 1910, γεννήθηκε ο Νίκος Καββαδίας. Εφέτος συμπληρώνονται 100 χρόνια από την γέννηση του.

Ο Νίκος Καββαδίας γεννήθηκε στη Μαντζουρία από γονείς Κεφαλλονίτες. Μετακομίζουν στον Πειραιά, όπου τελειώνει Δημοτικό και Γυμνάσιο. Μαθητής του Δημοτικού κιόλας, γράφει τα πρώτα του ποιήματα.

Το 1929 δουλεύει ως υπάλληλος σε ένα ναυτικό γραφείο. Αντέχει μόνο λίγους μήνες να βλέπει τους άλλους να ταξιδεύουν και αποφασίζει να ακολουθήσει το όνειρο του, τα καράβια και τη θάλασσα..
Μπαρκάρει ναύτης σε φορτηγό, και για μερικά χρόνια συνεχίζει να φεύγει με τα φορτηγά, γυρίζοντας πάντα πίσω ταλαιπωρημένος και άφραγκος... Η ανέχεια τον ωθεί να πάρει το δίπλωμα του ασυρματιστή..

Παίρνει το δίπλωμα του το 1939, αλλά ξεσπά ο πόλεμος και επιστρατεύεται στο αλβανικό μέτωπο. Με το τέλος του πολέμου μπαρκάρει σαν ασυρματιστής και ταξιδεύει συνεχώς για 30 χρόνια γυρίζοντας όλο τον κόσμο, έως και το Νοέμβρη του 1974.

Η πρώτη ποιητική συλλογή του «Μαραμπού» - το όνομα ενός «καταραμένου» πουλιού των τροπικών χωρών - εκδίδεται με δικά του έξοδα. Η επιτυχία ήρθε και ο Νίκος Καββαδίας γίνεται γνωστός στους λογοτεχνικούς κύκλους.

Στα ποιήματα του διακρίνεται η μοναξιά του ταξιδιού, η νοσταλγική διάθεση και μια βαθιά μελαγχολία. Πίσω από αυτά βρίσκεται μια γνήσια ποιητική προσωπικότητα.

Περιγράφεται ως ένας λιγομίλητος συμπαθητικός άνθρωπος, συχνά με ένα μπερέ στο κεφάλι, εγκάρδιος, με ανεξάντλητο χιούμορ και αγαπητός στους πάντες.

Ο Καββαδίας υπήρξε ένα φευγάτο μυαλό. Μπόρεσε να συνδυάσει μοναδικά μέτρο, εικόνες και ομοιοκαταληξία. Είναι ίσως από τους λίγους που αξίζει τον χαρακτηρισμό του απόλυτα βιωματικού στην ποίησή του. Εφόσον μιλάει για όλα όσα έζησε στα καράβια, για τους έρωτες, τα ταξίδια και την αγάπη του για την θάλασσα.

Ο Νίκος Καββαδίας άφησε λίγα έργα πίσω του, μόλις τρεις ποιητικές συλλογές, ένα μυθιστόρημα και τρία μικρά πεζά. Ταπεινά παρουσιάστηκε στα ελληνικά γράμματα. Μέχρι τον θάνατό του, η υποδοχή που του είχαν κάνει οι ομότεχνοι του ήταν πολύ άδικη. Οι κριτικές από το 1933 ως το 1975 στην ποίησή του, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, ήταν υποτιμητική.

Και όμως αυτή η ταπεινότητά του, σε συνδυασμό με την πετυχημένη μελοποίηση των ποιημάτων του, τον έφερε κοντά στη μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων, καθιστώντας τον ως έναν από τους πιο δημοφιλείς μας ποιητές, δυστυχώς μετά τον θάνατό του.

Η ζωή του αποτυπωμένη μέχρι και την ύστατη στιγμή στα γραπτά του. Γεμάτη με έρωτες, πόνο, μοναξιά, απογοητεύσεις, αληθινές φιλίες, όνειρο, ρομαντισμό αλλά και επίγνωση της σκληρής πραγματικότητας. Πέθανε στην Αθήνα το 1975.

«...Θα μείνω πάντα ιδανικός κι ανάξιος εραστής των μακρυσμένων ταξιδιών και των γαλάζιων πόντων και θα πεθάνω μια βραδιά, σαν όλες τις βραδιές χωρίς να σχίσω τη θολή γραμμή των οριζόντων...»

Παρακάτω μπορείτε να κατεβάσετε κάνοντας κλικ (free download):

Ebooks, τις ποιητικές συλλογές του Νίκου Καββαδία:
Μαραμπού
Πούσι
Τραβέρσο

Cds με μελωποιημένα ποιήματα του Νίκου Καββαδία:
Σταυρός του Νότου (Θ.Μικρούτσικος, Ερμηνεία: Γ. Κούτρας, Α. Σαρρή, Β. Παπακωνσταντίνου)
Αφιέρωμα με σπάνιες ανέκδοτες ηχογραφήσεις

Ενδιαφέροντα σχετικά links:
Wikipedia
Γλωσσάρι στο έργο του Νίκου Καββαδία

..Ο Μικρός Πρίγκιπας..

Ο Μικρός Πρίγκιπας, το κλασσικό αριστούργημα του Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ, είναι ένα από τα πιο αγαπημένα μου βιβλία.. Από την παιδική μου ηλικία, μα ακόμη και μέχρι σήμερα.. :)

Η φίλη μου mareld, ούτε να το ήξερε, μου τον αφιέρωσε post!.. Και η φοβερή σύμπτωση είναι πως επέλεξε μερικά από τα πιο αγαπημένα μου αποσπάσματα.. Επιπλέον το εμπλούτισε με καταπληκτικές φωτο, αλλά και υπέροχες μουσικές..
Ήθελα καιρό να ανεβάσω ένα post για τον πολυαγαπημένο μου Μικρό Πρίγκιπα. Την ευχαριστώ πάρα πολύ.. Aναδημοσιεύω το post της..

«Υπάρχει ένα λουλούδι... νομίζω ότι με έχει εξημερώσει...»


Στην αγαπημένη μου Roadartist!!!

«Δεν είμαι εξημερωμένη». «Α! συγνώμη» έκανε ο μικρός πρίγκηπας.
Αλλά μετά από σκέψη πρόσθεσε: «Τι σημαίνει "εξημερώνω";»
«Είναι κάτι πολύ ξεχασμένο», είπε η αλεπού.
«Σημαίνει "δημιουργώ δεσμούς"».
«Δημιουργώ δεσμούς;» «Βέβαια», είπε η αλεπού.


«Αλλά αν μ' εξημερώσεις, η ζωή μου θα 'ναι σα φωτισμένη απ' τον ήλιο.
Θ' αναγνωρίζω έναν ήχο βημάτων πού θα 'ναι διαφορετικός απ' όλους τους άλλους.
Τ' άλλα βήματα με κάνουν να ξαναγυρνώ κάτω απ' τη γη. Τα δικά σου θα με καλούν σα μουσική να βγω απ' την υπόγεια φωλιά μου.
Και μετά, κοίτα! Βλέπεις εκεί κάτω τους κάμπους με το στάρι; Εγώ δεν τρώω ψωμί. Το στάρι εμένα μού είναι άχρηστο. Οι κάμποι του σταριού δεν μου θυμίζουν τίποτα. Κι αυτό είναι θλιβερό.
Αλλά έχεις μαλλιά χρυσαφιά. Έτσι θα 'ναι θαυμάσια, αν μ' εξημερώσεις! Το στάρι, που είναι χρυσαφί, θα με κάνει να σε θυμάμαι. Και θα μ' αρέσει ν' ακούω τον άνεμο στα στάρια...»
Η αλεπού σώπασε καί κοίταξε για πολύ το μικρό πρίγκηπα: «Σε παρακαλώ ...εξημέρωσέ με!», είπε. Έτσι ο μικρός πρίγκηπας εξημέρωσε την αλεπού.
Κι όταν πλησίασε η ώρα της αναχώρησης: «Α!» είπε η αλεπού... «θα κλάψω». «Εσύ φταις», είπε ο μικρός πρίγκηπας, «εγώ δεν ήθελα καθόλου το κακό σου, αλλά θέλησες να σ' εξημερώσω».
«Ναι σίγουρα», είπε η αλεπού. «Αλλά θα κλάψεις!», είπε ο μικρός πρίγκηπας. «Ναι σίγουρα», είπε η αλεπού. «Τότε δεν κερδίζεις τίποτα!» «Κερδίζω», είπε η αλεπού, «εξ αιτίας του χρώματος που έχει το στάρι.»

ΦΡΑΓΚΟΥΛΗΣ ΜΑΡΙΟΣ

Ο ΚΗΠΟΣ ΤΩΝ ΕΥΧΩΝ - 2005

Αν χωρούσα κι εγώ
στο μικρό σου πλανήτη
αν ζητούσες να 'ρθω
να μην σ' έχει η λύπη

Τον παλιό μου εαυτό
θα τον άφηνα πίσω
τον κρυμμένο ουρανό
της καρδιάς σου να ζήσω

Στο μακρινό σου το αστέρι
να μου κρατάς σφιχτά το χέρι
μικρέ μου πρίγκηπα κοιμήσου
κι εγώ θα μείνω εδώ μαζί σου

Αν ζητούσες να 'ρθω
στο μικρό σου τ' αστέρι
αν μπορούσα να δω
της ψυχής σου τα μέρη

Θα νικούσα το εγώ
που εδώ με κρατάει
έναν κόσμο να βρω
και τους δυο να χωράει

Στο μακρινό σου το αστέρι
να μου κρατάς σφιχτά το χέρι
μικρέ μου πρίγκηπα κοιμήσου
κι εγώ θα μείνω εδώ μαζί σου








«Ο χρόνος που έχασες για το τριαντάφυλλό σου αυτός είναι που κάνει το τριαντάφυλλό σου τόσο σημαντικό.»
«Ο χρόνος πού έχασα για το τριαντάφυλλό μου...», έκανε ο μικρός πρίγκηπας, για να το θυμάται.
«Οι άνθρωποι ξέχασαν αυτή την αλήθεια», είπε η αλεπού. «Αλλά εσύ δεν πρέπει να το ξεχάσεις. Γίνεσαι για πάντα υπεύθυνος γι' αυτό που έχεις εξημερώσει. Είσαι υπεύθυνος για το τριαντάφυλλό σου...»
«Είμαι υπεύθυνος για το τριαντάφυλλό μου», επανέλαβε ο μικρός πρίγκηπας, για να το θυμάται.
«Πήγαινε να ξαναδείς τα τριαντάφυλλα, θα καταλάβεις ότι το δικό σου είναι μοναδικό στον κόσμο, θα ξανάρθεις να μ' αποχαιρετήσεις, κι εγώ θα σου χαρίσω ένα μυστικό.»

(Στο video ένα πολύ αγαπημένο απόσπασμα:)

"Να το μυστικό μου, είπε η αλεπού. Είναι πολύ απλό: Μόνο με την καρδιά βλέπεις καλά. Την ουσία δεν τη βλέπουν τα μάτια. Είναι ο χρόνος που ξόδεψες για το τριαντάφυλλο σου που το κάνει τόσο σημαντικό"

mareld σε ευχαριστώ πολύ..

:)
"-Γυρεύω φίλους, είπε ο μικρός πρίγκιπας. Τι πάει να πει «εξημερώνω»;
-Είναι κάτι που έχει ξεχαστεί από καιρό, είπε η αλεπού. Σημαίνει «δημιουργώ δεσμούς..»
-Δημιουργώ δεσμούς;
-Βέβαια, είπε η αλεπού. Για μένα ακόμα δεν είσαι παρά ένα αγόρι ολόιδιο με τα αλλά εκατό χιλιάδες αγοράκια. Και δε σε χρειάζομαι .Και ούτε εσύ με χρειάζεσαι. Για σένα δεν είμαι παρά μόνο μια αλεπού ίδια με άλλες εκατό χιλιάδες άλλες αλεπούδες. Αν όμως μ' εξημερώσεις, θα χρειαζόμαστε ο ένας τον άλλο. Θα είσαι για μένα ο μοναδικός στον κόσμο. Θα είμαι για σένα μοναδική στον κόσμο..
-Αρχίζω να καταλαβαίνω ,είπε ο μικρός πρίγκιπας. Ξέρω ένα λουλούδι, νομίζω πως με εξημέρωσε…
-Σε παρακαλώ.. εξημέρωσε με.
-Το θέλω μα δεν έχω χρόνο. Έχω να ανακαλύψω φίλους και πράγματα να γνωρίσω.
-Γνωρίζουμε μονάχα τα πράγματα που εξημερώνουμε, είπε η αλεπού. Οι άνθρωποι δεν έχουν πια καιρό να γνωρίσουν τίποτα. Τ’ αγοράζουν όλα από τους εμπόρους. Επειδή όμως δεν υπάρχουν έμποροι που να πουλούν φίλους , οι άνθρωποι δεν έχουν πια φίλους. Αν θέλεις έναν φίλο, εξημέρωσε με.
-Τι πρέπει να κάνω; είπε ο μικρός πρίγκιπας.
-Χρειάζεται μεγάλη υπομονή, απάντησε η αλεπού. Στην αρχή θα καθίσεις κάπως μακριά μου, έτσι, στο χορτάρι. Θα σε κοιτάζω με την άκρη του ματιού μου κι εσύ δεν θα λες τίποτα. Ο λόγος είναι πηγή παρεξηγήσεων. Κάθε μέρα, θα μπορείς να κάθεσαι όλο και πιο κοντά.. Θα ήταν καλύτερα να ερχόσουν την ίδια ώρα πάντα, είπε η αλεπού. Αν έρχεσαι, για παράδειγμα στις τέσσερις τ’ απόγευμα, από τις τρεις θ΄ αρχίζω να είμαι ευτυχισμένη. Όσο περνάει η ώρα τόσο πιο ευτυχισμένη θα νιώθω. Στις τέσσερις πια θα κάθομαι σε αναμμένα κάρβουνα και θ΄ ανησυχώ. Θ’ ανακαλύψω την αξία της ευτυχίας. Αν έρχεσαι όμως όποτε λάχει, δεν θα ξέρω πότε να φορέσω στην καρδιά μου τα γιορτινά της…
-Αντίο, είπε η αλεπού. Να το μυστικό μου. Είναι πολύ απλό : μόνο με την καρδιά βλέπεις καλά. Την ουσία τα μάτια δεν την βλέπουν.
..Μόνο τα παιδιά ξέρουν τι ψάχνουν, είπε ο μικρός πρίγκιπας. Χάνουν τον καιρό τους με μια πάνινη κούκλα που αποχτάει μεγάλη σημασία, κι αν τους την πάρουν, κλαίνε.."

Και ένα δωράκι από το blog για όλους..

Κατεβάστε το βιβλίο στο παρακάτω σύνδεσμο:

download τον Μικρό Πρίγκιπα..

Κλωντ Μονέ

Ο Μονέ σε προσωπογραφία του Ρενουάρ

Ο Κλωντ Μονέ (Claude Oscar Monet) γεννήθηκε στις 14 Νοεμβρίου του 1840 στο Παρίσι. Ο πατέρας του ήταν εύπορος έμπορος. Σε ηλικία πέντε ετών μετακόμισε με την οικογένειά του στη Χάβρη, η οποία αποτελούσε σημαντικό λιμάνι, στις όχθες του Σηκουάνα.

Καθοριστική υπήρξε η γνωριμία του με το διάσημο στην εποχή του ζωγράφο τοπίων Eugene Boudin, ο οποίος αποτέλεσε έναν από τους πρώτους δασκάλους του και ουσιαστικά τον ενθάρρυνε να ζωγραφίσει την ύπαιθρο.

Το 1859 εγκαταστάθηκε στο Παρίσι για να σπουδάσει ζωγραφική και ήρθε σε επαφή με έργα σημαντικών ζωγράφων στο Μουσείο του Λούβρου.

Impression, soleil levant, 1872, ελαιογραφία 48 x 63 εκ - Μουσείο Marmottan

Το 1874 συμμετείχε στην πρώτη έκθεση της ομάδας των Ιμπρεσσιονιστών στο Παρίσι, με τον πίνακα του Impression, soleil levant (Εντύπωση, ανατέλλων ήλιος) στη Γαλλία.

Ο τίτλος του πίνακα του Μονέ, ενέπνευσε τον κριτικό τέχνης Louis Leroy στην χρήση του όρου Ιμπρεσιονισμός (Impressionism) για πρώτη φορά.

"...Είμαι εκστασιασμένος το Giverny είναι
ένα υπέροχο μέρος για μένα...", γράφει ο Μονέ το 1883...

Μετά το θάνατο της γυναίκας του Camille, την οποία έχει απαθανατίσει ο ζωγράφος σε αρκετούς πίνακές του, εγκαταστάθηκε στο προάστιο Giverny, με την Αλίς Οσεντέ, ερωμένη του από πολλά χρόνια πριν, όπου καλλιεργούσε τον κήπο του και ζωγράφιζε.

Πολλοί από τους πίνακες αυτής της εποχής έχουν ως θέμα τον κήπο και το σπίτι του στην περιοχή.

Στις δεκαετίες του 1880 και του 1890, ο Μονέ ξεκίνησε να ζωγραφίζει σειρές πινάκων, όλοι βασισμένοι σε ένα κοινό θέμα, το οποίο όμως απέδιδε κάθε φορά με διαφορετικό τρόπο ή με διαφορετική τεχνοτροπία..

Ζωγράφιζε συχνά σε ταξίδια που έκανε στη νότια Γαλλία, Αγγλία, Ολλανδία, Νορβηγία, Ισπανία και Ιταλία. Το διάστημα 1883-1908, ταξίδεψε στη Μεσόγειο, γεγονός που τον ενέπνευσε για την δημιουργία μιας σειράς τοπίων.

Το 1908 παθαίνει μια βλάβη στα μάτια.
Το 1918 η κατάσταση της όρασης του χειροτερεύει.
Πλέον βασίζεται στις ετικέτες των χρωμάτων για να μην κάνει κάποιο λάθος. Τελικά εγχειρίζεται επιτυχώς, το 1923 κι έτσι ως ένας πεισματάρης γέρος συνεχίζει πεισματικά να ζωγραφίζει.

Πέθανε το 1926, σε ηλικία 86 ετών στο Giverny, ως πλούσιος και αναγνωρισμένος ζωγράφος.
Οι πίνακες του, πραγματικά με ξεκουράζουν..
Ακολουθούν κάποιοι ενδεικτικοί παρακάτω..

O Μιρμπό γράφει για τα έργα του Μονέ:
"..Ο αέρας ποτίζει κάθε αντικείμενο, το γεμίζει μυστήριο, το τυλίγει με όλους τους χρωματισμούς, που πότε σβήνουν απαλά και πότε σπινθηλοβολούν... η αρμονία των δυνάμεων συμβαδίζει με τους ατμοσφαιρικούς νόμους, με την κανονική και ακριβή πορεία των επίγειων και των ουράνιων φαινομένων.."

Ο Καθεδρικός της Ρουέν, 1892-1894, Παρίσι, Μουσείο Ορσέ..
Αυτός ο πίνακας καδράρει την πρόσοψη του καθεδρικού, με τους σκούρους τόνους να κυριαρχούν..

..Λεύκες Στο Ποτάμι..

..Η Μεγάλη Γέφυρα Της Αρζεντέιγ..

Ψαρόβαρκες..
Αυτό το έργο ζωγραφίστηκε στο 1885 ή το 1886 και φυλάσσεται σε Μουσείο της Βουδαπέστης.
Είναι ένα από τα πιο όμορφα έργα της δεκαετίας που είναι αφιερωμένα στα Ετρετά, ένα ψαροχώρι. Μπορεί να πρόκειται για μια σκηνή κοινότυπης εικονογραφίας, αλλά η ζωγραφική πραγμάτευση είναι αξιοπαρατήρητη..

Η λίμνη με τα Νούφαρα, η Πράσινη Αρμονία..
Αυτός ο υπέροχος πίνακας του 1899,
φυλάσσεται στο Παρίσι στο Μουσείο Ορσέ.
Ανήκει στην πλούσια σειρά των έργων με το συγκεκριμένο θέμα..

Ο Μονέ υπήρξε σημαντικός καλλιτέχνης, ειδικά όσον αφορά την επιλογή των θεμάτων, την επαναστατικότητα στην τεχνική του, την μέθοδό του να δημιουργεί σειρές έργων..

Μπορείτε να κατεβάσετε αρχείο με τα έργα του Μονέ, απλά πατώντας ΕΔΩ.
Ευχαριστώ πολύ τον αγαπητό συνblogger Κούκο, που μου το έστειλε, να το μοιραστούμε μαζί!