τυφλόμυγα

Αισθάνομαι σαν να παίζουμε συνεχώς το παραπάνω παιχνίδι. Κλείνουμε τα μάτια στην αλήθεια και ακολουθούμε τυφλά αμαθείς, επικίνδυνους, ξεπεσμένους πολιτικούς. Δυστυχώς ως προς τους πολιτικούς, όχι μόνο εδώ στην Ελλάδα. Το να συνεχίζεις όμως να κάνεις τα ίδια λάθη σε οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην καταστροφή.

Κάνε την αρχή. Αυτή τη φορά ξεκίνα διαφορετικά. Σκέψου, προβληματίσου, διώξε κάθε φόβο που σε έχουνε γεμίσει, δώσε υπόσχεση στον ευατό σου πως θα αγωνιστείς πραγματικά για τις ιδέες σου. Επέλεξε αυτό που πιστεύεις, αν σε προδώσει (/πρόδωσε) τότε να το στείλεις στην ανυπαρξία. 

Δεν έχεις ανάγκη από άλλα ψέματα και αυταπάτες. Είναι καιρός να κρίνουμε αυστηρά τον εαυτό μας, τις επιλογές μας και όλα όσα μας περικλείουν. Τόσα χρόνια παριστάναμε τους τυφλούς. Μα ειδικά τώρα η αλήθεια είναι μπροστά στα μάτια μας περισσότερο από ποτέ. 

Βγάλε το μαντήλι από τα μάτια. Ήδη χάσαμε πάρα πολλά. Η αλήθεια αποκαλύπτεται, όταν έχουμε φτάσει στο πάτο. Πολιτικοί και πολίτες εγκλημάτησαν με κάθε τρόπο πάνω στη χώρα. Μα το παιχνίδι τελείωσε. Πρώτα πρέπει να αλλάξουμε όλοι εμείς. Χρειάζεται ριζική αλλαγή νοοτροπίας. Αυτή δεν πρόκειται να έρθει από λερωμένα, διεφθαρμένα χέρια, από άδεια μυαλά και συνειδήσεις.

Τράβηξε το μαντήλι από τα μάτια. Βγες από αυτό το στημένο παιχνίδι. Δεν έχεις άλλη ανάγκη από αυταπάτες. Δεν έχεις τη δικαιολογία της άγνοιας. Πλέον γνωρίζεις. 

Επέλεξε εκείνο που ταιριάζει στη δική σου ιδιοσυγκρασία, εμπειρία ζωής και κουλτούρας. Ψάξε τι σε εκφράζει πραγματικά και όχι για προσωπικά οφέλη. Ψάξε βαθιά στη ψυχή για ότι πιο ακέραιο και καθαρό. Έλα σε ρήξη με οτιδήποτε σε κρατά καθηλωμένο στη γη, αντί να σε ωθεί να πετάξεις. 

Θες να προσφέρεις, θες να μπορέσεις να δεις αυτό τον τόπο να αλλάζει αληθινά; Κουράστηκες από τα ξύλινα, ψεύτικα λόγια; Τα ίδια πρόσωπα, αυτά τα διεφθαρμένα, με τα λερωμένα χέρια, μυαλά και άδειες συνειδήσεις; Ψάξε για το λόγο που θα συνοδευτεί με πράξεις ντομπροσύνης και αλήθειας. Με πάθος για την επόμενη μέρα. Η γη σου ασφυκτιά. Μαζί της και εσύ. Πρέπει να ξαναγίνει ένα φιλόξενο μέρος, να μη διώχνει τα παιδιά της, τα έχει ανάγκη κοντά. Γιατί τι θα μπορέσει να είναι μια χώρα δίχως τα παιδιά της; Ρητορικό το ερώτημα και η απάντηση πονάει πραγματικά.

Αυτός ο συνεχής, αργός θάνατος της χώρας και των ανθρώπων, δίχως απαραίτητες θεσμικές αλλαγές, θα έχει ως αποτέλεσμα μια Ελλάδα δίχως καμία ουσιαστική αλλαγή, ολόιδια με το παρελθόν μα όμως εντελώς χρεοκοπημένη και φτωχότερη.  Όταν δεν υπάρχει δικαιοσύνη, όταν "πατάς" τους ασθενέστερους, όταν αφήνεις ατιμώρητους να συνεχίζουν να λεηλατούν τη χώρα όσοι την έφτασαν ως εδώ, όταν δε δίνεις ευκαιρίες στους νέους αλλά επενδύεις στην ...ανεργία, τότε σίγουρα διαλύεις, ξεθεμελιώνεις τη χώρα και καταστρέφεις την ήδη αρκετά λαβωμένη δημοκρατία της. Η μόνη ελπίδα είναι να δημιουργηθούν ομάδες, που θα έχουν στόχο τη δημιουργία μιας νέας Ελλάδας και θα έρθουν σε πλήρη ρήξη με ότι την κρατά βαθιά ριζωμένη στη διαφθορά και την αδυναμία οράματος.  Αυτό δεν μπορούν να το καταφέρουν τα σημερινά κόμματα, ούτε καν να το επιδιώξουν.

Ξυπόλητα οικονομικά

Τυπώστε και επικολλήστε σε όλα τα βιβλία οικονομικών.

ΠΡΟΣΟΧΗ!: Αυτό το βιβλίο οικονομικών δεν είναι κατάλληλο για την εφαρμογή του σε πραγματικούς πλανήτες που έχουν οικολογικά όρια. Η εφαρμογή των ιδεών, αξιών και αναλυτικών εργαλείων που περιέχονται σε αυτό το βιβλίο, χωρίς υψηλά επίπεδα σκεπτικισμού και σύνεσης, μπορεί να οδηγήσει σε υπερθέρμανση της ατμόσφαιρας, μεγαλύτερη δυσκολία στην επιβίωση και εκτενή αθλιότητα. Άλλα είδη μπορεί να εξαλειφθούν. Συγκρούσεις με γενικά παραδεκτές ανθρώπινες αξίες. Κατάλληλο για χρήση σε φανταστικούς κόσμους μόνο ή για ιστορική μελέτη.

Μια συνέντευξη του οικονομολόγου Manfred Max Neef. Αξίζει να την δείτε ολόκληρη. 

Θα σημειώσω μόνο τα παρακάτω: Στην ερώτηση της δημοσιογράφου τι θα δίδασκε σε νέους οικονομολόγους απάντησε: "Η διδασκαλία θα βασίζονταν σε 5 αξιώματα και μία θεμελιώδη αρχή."

Τα αξιώματα:

1. Η οικονομία είναι για να υπηρετεί τους ανθρώπους και όχι οι άνθρωποι την οικονομία.
2. Η ανάπτυξη έχει να κάνει με ανθρώπους και όχι με αντικείμενα.
3. Η μεγέθυνση δεν είναι ταυτόσημη με την ανάπτυξη και η ανάπτυξη δεν προαπαιτεί τη μεγέθυνση.  
4. Χωρίς την φροντίδα των οικοσυστημάτων καμιά οικονομία δεν είναι εφικτή.
5. Η οικονομία είναι ένα υποσύστημα ενός μεγαλύτερου και πεπερασμένου συστήματος της βιόσφαιρας. Επομένως η μόνιμη ανάπτυξη είναι αδύνατη. 

Η θεμελιώδης αρχή:

Σε καμιά περίπτωση κανένα οικονομικό συμφέρον δεν μπορεί να τοποθετηθεί υψηλότερα από το σεβασμό για τη Ζωή.

Πιο απλοϊκά τα έλεγε ο ινδιάνος Cheaf Seattle:

Αυτό γνωρίζουμε: Η Γη δεν ανήκει στον άνθρωπο· ο άνθρωπος ανήκει στη γη. Όλα είναι συνδεδεμένα σαν το αίμα μιας οικογένειας. Ό,τι συμβαίνει στη Γη, συμβαίνει και στα παιδιά της Γης. Ο άνθρωπος δεν υφαίνει τον ιστό της ζωής, είναι απλώς ένα νήμα σε αυτόν. Οτιδήποτε κάνει στον ιστό, το κάνει στον εαυτό του. 

Από το εξαιρετικό : sobaresapopseis.blogspot.gr

Athens Tyrannosaurus

Athens_Tyrannosaurus from abc_xyz on Vimeo.

"... άσχημη τέχνη από τους δρόμους της Αθήνας" 

(το παραπάνω βίντεο, με αυτές τις λέξεις, 

όπως ακριβώς τo έλαβα )

Αναστασία Μήλιου - «Απεύχομαι να γίνουν πλατφόρμες άντλησης πετρελαίου στο Αιγαίο»

Το φετινό καλοκαίρι χάρηκα την ομορφιά του Αιγαίου. Εχτές αργά το βράδυ, καθώς παρακολουθούσα διάφορες 'διαλέξεις' στο internet, πέτυχα τυχαία την παρακάτω.

Ακούγοντας την Αναστασία Μήλιου (υδροβιολόγος, ακτιβίστρια), συνειδητοποίησα πόσα αγνοούσα για την αγαπημένη μου θάλασσα και την αξία της. Νομίζω πως αξίζει να παρακολουθήσετε το παρακάτω  βίντεο.

Μοιράζει τη ζωή της ανάµεσα στη Σάµο, την Ικαρία και τους Φούρνους εκπαιδεύοντας τις τοπικές κοινωνίες ψαράδων. Η 33χρονη υδροβιολόγος Αναστασία Μήλιου τα τελευταία δεκατρία χρόνια είναι συντονίστρια επιστηµονικής έρευνας στο ινστιτούτο θαλάσσιας προστασίας, Αρχιπέλαγος. 

Αν έχετε και εσείς βαρεθεί να ακούτε από τους οικονοµολόγους για το πόσο φτωχοί είµαστε, ευκαιρία να ανακαλύψετε πόσο πλούσια είναι αυτή η έρµη χώρα. Και που µπορεί να επενδύσει αν θέλει να επιστρέψει σε τροχιά ανάπτυξης.

Σχετικά με το Archipelagos - Institute of Marine Conservation  

Μπορείτε να διαβάσετε κάποια σημαντικά σημεία της παραπάνω συνέντευξης εδώ . 

Change For A Dollar

Μια μικρού μήκους ταινία, που δείχνει πόσο θ' άλλαζε η καθημερινότητα με μικρές απλές πράξεις αλληλεγγύης. Παρακολουθήστε έναν άνδρα, ο οποίος επηρεάζει τις ζωές πολλών ανθρώπων με μόλις ένα δολάριο. 

Ας μην έχουμε αυταπάτες. Το μόνο που μπορεί να αλλάξει τη ζωή μας είναι η αγάπη, η συμπόνια, η αλληλεγγύη, ο σεβασμός, η συντροφικότητα. 

Το φίλμ "Change for a dollar" έχει γυριστεί από τη Sharon Wright, με σκοπό να εμπνεύσει τους ανθρώπους. Αν μας κάνει να συνειδητοποιήσουμε την αξία της ανθρωπιάς, της αλληλεγγύης, τότε θα έχει πετύχει το σκοπό του. 

* (Λογοπαίγνιο με τη λέξη change = ψιλά, νομίσματα αλλά και αλλαγή). 


Αξίζει να τη δείτε! Change for a Dollar 

Δεληβοριάς, Μποφίλιου, Δρογώσης, Φαφούτη και Ματούλα Ζαμάνη τραγουδάνε για το ΚΕΘΕΑ ΣΤΡΟΦΗ

Το ΚΕΘΕΑ ΣΤΡΟΦΗ (www.kethea-strofi.gr), η Ανοιχτή Θεραπευτική Κοινότητα για έφηβους και νεαρούς ενήλικους χρήστες ναρκωτικών και ο Σύλλογος Οικογένειας, μας προσκαλούν σε μια μεγάλη νεανική συναυλία για να γιορτάσουμε τη χαρά της Ζωής, ελεύθερης από ουσίες και εξαρτήσεις. 

Μέσα σ' αυτόν τον οικονομικό χαμό και την εκτεταμένη ανέχεια κράτους και πολιτών, οι φιλανθρωπικές οργανώσεις κι όσες επιτελούν κοινωνικό έργο ζορίζονται πολύ να τα βγάλουν πέρα.

Η ΚΕΘΕΑ-Στροφή εδώ και χρόνια προσπαθεί να βοηθήσει εξαρτημένους νέους και τις οικογένειες τους να βρουν μια διέξοδο από το λαβύρινθο των ναρκωτικών και για να συνεχίσει να λειτουργεί, οργανώνει μια ενδιαφέρουσα συναυλία. Για να βοηθήσουν την δράση της οργάνωσης θα συμμετάσχουν στη συναυλία οι Φοίβος Δεληβοριάς, Νατάσσα Μποφίλιου, Στάθης Δρογώσης, Μαριέττα Φαφούτη και Ματούλα Ζαμάνη. 

Αν σκεφτείς ότι θα χρειαζόταν να πληρώσεις για τον καθένα όσα θα πληρώσεις για όλους μαζί, δεν είναι μόνο για καλό σκοπό αλλά συμφέρει κιόλας...

Info: Πέμπτη 7 Ιουνίου, στην Τεχνόπολη 

         Εισιτήριο 15 ευρώ (προπώληση), γενική είσοδος 18 ευρώ

 Οι πόρτες ανοίγουν στις 17:30 

Τεχνόπολις Δήμου Αθηναίων 

Πειραιώς 100, Γκάζι 210 3475518 

www.technopolis-athens.gr 

 Μετρό – σταθμός Κεραμεικός 

Λεωφορεία – 035, 049, 811, 838, 914, Β18, Γ18, 731, 031 – στάση «Παλαιά Αγορά»

ΜΜΕ: η δηλητηρίαση μπαίνει στα σπίτια

Εφημερίδες: Μην το καταπιείτε 

Να ελευθερώσουμε την O.R.T.F.

(Office de Radiodiffusion-Télévision Française)

Ελεύθερη Ενημέρωση

Η Αστυνομία στην O.R.T.F., 
είναι η αστυνομία στο σπίτι σας

Η δηλητηρίαση μπαίνει στα 

σπίτια σας (μέσω τηλεόρασης)

Η αστυνομία σας μιλάει 

κάθε βράδυ από το δελτίο των 8

Αρνηθείτε την δηλητηρίαση

 των δημοσκοπήσεων IFOP

Ελεύθερη Ενημέρωση 
(στη σκιά της αστυνομίας)

R.T.L., O.R.T.F. και EUR.1

καπελωμένα από τον στρατηγό Ντε Γκωλ

ΠΡΟΣΟΧΗ: Τα ραδιόφωνα 

ψεύδονται

ΣΑΣ ΔΗΛΗΤΗΡΙΑΖΟΥΝ! Ραδιόφωνο-

Τηλεόραση σας κάνει πρόβατα

Όλος ο τύπος είναι τοξικός: Διαβάζετε 

προκηρύξεις, αφίσες, εφημερίδες τοίχου

Τύπος-Ραδιόφωνο-Τηλεόραση <— 

κατευθυνόμενη συντακτική ομάδα(CDR)

η O.R.T.F. μάχεται για Ανεξαρτησία

Αφίσες του Μάη του '68, 

για την προπαγάνδα και 
τη δηλητηρίαση των Μ.Μ.Ε.

Ενδιαφέρουσα ανάρτηση

από το ιστολόγιο :
L'Enfant de la Haute Mer  

Μια παλιότερη σχετική ανάρτηση : 
Μάης ’68 - Συνθήματα

η τελευταία ευκαιρία

Είχα γράψει ένα κείμενο, μα το έσβησα.  Ίσως αναρτήσω κάποιες σκέψεις μια άλλη μέρα. Προτίμησα να ανεβάσω ένα βίντεο που είδα στο ιστολόγιο του Gazmend Kapllani.

40.000 Νορβηγοί μαζεύτηκαν κάτω από καταρρακτώδη βροχή στην κεντρική πλατεία του Οσλο και τραγούδησαν με πάθος το τραγούδι που μισεί ο ναζιστής Μπρέιβικ, ο Νορβηγός χρυσαυγίτης που σκόρπισε το θάνατο για να ξεβρομίσει ο (νορβηγικός) τόπος. Ο Μπρέιβικ δήλωσε στο δικαστήριο ότι μισεί εκείνο το τραγούδι που τα παιδιά στη Νορβηγία μαθαίνουν στα σχολεία. Επειδή, είπε, κάνει τα παιδιά μαλθακά και έτσι δεν μισούν όσους μολύνουν το καθαρό νορβηγικό αίμα.

"Barn av regnbuen" είναι ο τίτλος του τραγουδιού στα νορβηγικά. «Παιδιά του Ουράνιου Τόξου» δηλαδή και είναι διασκευή του “Rainbow race” που τραγούδησε ο Αμερικανός κιθαρίστας Pete Seeger στις αρχές του ’70. Οι στίχοι καλούν τους ανθρώπους να μάθουν να μοιράζονται πράγματα αντί να μισούν αλλήλους. Στα σκοτισμένα από το ρατσισμό μυαλά, όμως, οι απλοί στίχοι λειτουργούν σαν βάμμα ηλιοτροπίου. Αναδεικνύουν το μίσος που κουβαλάνε: οι ρατσιστές φοβούνται και απεχθάνονται την ανθρώπινη ευαισθησία επειδή την εκλαμβάνονται ως απόδειξη αδυναμίας και «παράδοσης στον εχθρό».

«Πήγαινε να πεις στα μικρά παιδιά / να πεις στις μητέρες και τους πατεράδες / ότι αυτή είναι η τελευταία μας ευκαιρία να μάθουμε να μοιραζόμαστε και να συνυπάρχουμε».

 Σας εύχομαι καλό σαββατοκύριακο, καλό βόλι και κυρίως καλή φώτιση!!

επιλεκτική γενοκτονία

Επιλεκτική γενοκτονία, ειδικά προσαρμοσμένη στους φτωχούς, 
στους αδύναμους, στους συνταξιούχους, στους χαμηλόμισθους, 
στην κατώτατη και στη μεσαία τάξη.


Αν και απέτυχαν όλα τα 'μέτρα' ως τώρα, συνεχίζουν μέχρι την τελική 
ισοπέδωση των γονιών, των παππούδων, των επόμενων γενεών.


Οι πολιτικοί δε μπορούν να εκπλήξουν ούτε τους εαυτούς τους. 

Κάπως έτσι η βία μεταφέρεται στην καθημερινότητα σου.

Κάπου εδώ τελειώνουν και τα λόγια.

Όχι στην ανεργία

Το παρακάτω κείμενο προέρχεται από το βιβλίο του Ζοζέ Σαραμάγκου, το Τελευταίο τετράδιο , το οποίο περιέχει κείμενα που γράφτηκαν για το blog του συγγραφέα. 

"Όχι στην ανεργία.

Η σοβαρότατη οικονομική και χρηματοπιστωτική κρίση που συνταράζει τον κόσμο μας φέρνει την αγωνιώδη αίσθηση πως φτάσαμε στο τέλος μιας εποχής χωρίς να καταφέρουμε να διακρίνουμε τι και πώς θα είναι αυτό που θα ακολουθήσει.

Τι κάνουμε εμείς, που παρακολουθούμε, αδύναμοι, τη συνθλιπτική προέλαση των μεγάλων οικονομικών και χρηματοπιστωτικών ηγεμόνων, ξετρελαμένων για να κατακτήσουν όλο και περισσότερο χρήμα, όλο και περισσότερη εξουσία, με όλα τα μέσα, νόμιμα ή παράνομα, που έχουν στο χέρι τους, καθαρά ή βρόμικα, ομαλά ή εγκληματικά;

Μπορούμε να αφήσουμε την έξοδο από την κρίση στα χέρια των ειδημόνων; Δεν είναι αυτοί οι ίδιοι, οι τραπεζίτες, οι πολιτικοί ανώτατου επιπέδου παγκοσμίως, οι διευθυντές των μεγάλων πολυεθνικών, οι κερδοσκόποι, με τη συνενοχή των μέσων μαζικής ενημέρωσης, οι οποίοι, με την υπεροχή αυτού που θεωρεί τον εαυτό του κάτοχο της απόλυτης σοφίας, μας πρόσταζαν να σωπάσουμε όταν τα τελευταία τριάντα χρόνια δειλά διαμαρτυρόμασταν, λέγοντας πως δεν ξέρουμε τίποτα, και γι' αυτό μας γελοιοποιούσαν; Ήταν η εποχή της απόλυτης μονοκρατορίας της Αγοράς, αυτής της με θράσος αυτομεταρρυθμιζόμενης και αυτορυθμιζόμενης οντότητας που έχει επιφορτιστεί με το αμετάκλητο πεπρωμένο να προετοιμάζει και να υπερασπίζεται παντοτινά και αιώνια την προσωπική και συλλογική μας ευτυχία, παρ' όλο που η πραγματικότητα αναλαμβάνει να τη διαψεύδει ανά πάσα ώρα που περνά.

Και σήμερα, που καθημερινά αυξάνεται ο αριθμός των ανέργων; Θα τελειώσουν επιτέλους οι φορολογικοί παράδεισοι και οι αριθμημένοι λογαριασμοί; Θα ερευνηθεί αμείλικτα η προέλευση των γιγάντιων τραπεζιτικών καταθέσεων, των φανερά παραβατικών χρηματοπιστωτικών μηχανορραφιών, των αδιαφανών συναλλαγών που σε πολλές περιπτώσεις δεν είναι παρά μαζικό ξέπλυμα μαύρου χρήματος, από το εμπόριο ναρκωτικών και άλλες κακοποιές δραστηριότητες; Και οι πρόχειρες λύσεις της κρίσης, επιδέξια προετοιμασμένες προς όφελος των συμβούλων διοίκησης και εναντίον των εργαζομένων;

Ποιος θα λύσει το πρόβλημα των ανέργων, εκατομμυρίων θυμάτων της επονομαζόμενης κρίσης, που εξαιτίας της φιλαργυρίας, της κακοήθειας ή της ηλιθιότητας των δυνατών θα συνεχίσουν να είναι άνεργοι, κακοζώντας προσωρινά με άθλια κρατικά επιδόματα, ενώ τα μεγάλα στελέχη και οι διευθυντές επιχειρήσεων που οδηγήθηκαν σε πτώχευση απολαμβάνουν ποσά εκατομμυρίων καλυμμένοι από θωρακισμένα συμβόλαια;

Αυτό που συμβαίνει είναι από κάθε άποψη ένα έγκλημα εναντίον της ανθρωπότητας και υπ' αυτή την προοπτική πρέπει να αναλυθεί στα δημόσια φόρα και στις συνειδήσεις. Δεν είναι υπερβολή. Εγκλήματα εναντίον της ανθρωπότητας δεν είναι μόνο οι γενοκτονίες, οι εθνοκτονίες, τα στρατόπεδα θανάτου, τα βασανιστήρια, οι επιλεκτικές δολοφονίες, οι λιμοί που προκαλούνται εσκεμμένα, οι μαζικές επιμολύνσεις, οι εξευτελισμοί ως μέθοδος καταστολής της ταυτότητας των θυμάτων. Έγκλημα εναντίον της ανθρωπότητας είναι επίσης αυτό που οι χρηματοπιστωτικές και οικονομικές εξουσίες, με την ενεργή ή σιωπηλή συνενοχή των κυβερνήσεων, εν ψυχρώ διέπραξαν εναντίον εκατομμυρίων ανθρώπων σε όλο τον κόσμο, που απειλούνται να χάσουν ό,τι τους έχει απομείνει, το σπίτι και τις οικονομίες τους, αφού έχουν χάσει τη μοναδική και πολύ συχνά ισχνή πηγή εισοδήματος, δηλαδή τη δουλειά τους.

Είναι δεοντολογικό χρέος, ηθική προσταγή να πούμε «Όχι στην ανεργία». Όπως και να καταγγείλουμε ότι την κατάσταση αυτή δεν τη γέννησαν οι εργαζόμενοι, ότι δεν πρέπει να είναι αυτοί που θα πληρώσουν την ανοησία και τα λάθη του συστήματος.

Λέγοντας «Όχι στην Ανεργία» ανακόπτουμε την αργή αλλά αμείλικτη γενοκτονία στην οποία το σύστημα καταδικάζει εκατομμύρια ανθρώπους. Ξέρουμε πως μπορούμε να βγούμε από αυτή την κρίση, ξέρουμε πως δεν ζητάμε το φεγγάρι. Και ξέρουμε πως έχουμε φωνή για να τη χρησιμοποιήσουμε. Μπροστά στην υπεροψία του συστήματος, επικαλούμαστε το δικαίωμά μας στην κριτική και στη διαμαρτυρία. Εκείνοι δεν τα ξέρουν όλα. Έπεσαν έξω. Μας εξαπάτησαν. Δεν δεχόμαστε να είμαστε τα θύματα τους."

Οβριόκαστρο - Ένας χρόνος μετά...

ΟΒΡΙΟΚΑΣΤΡΟ

ΕΝΑΣ ΧΡΟΝΟΣ ΜΕΤΑ

11 Δεκεμβρίου 2011: Ένα χρόνο μετά την εισβολή των ΜΑΤ στο Οβριόκαστρο επιστρέφουμε στο «ΑΠΑΡΤΟ ΚΑΣΤΡΟ» και θυμόμαστε:

128 ημέρες άγριας καταστολής, πρωτοφανούς βίας και παρανομίας της εξουσίας.

128 ημέρες συνεχών μαχών απέναντι σε οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα, που βάλθηκαν να μετατρέψουν τη ζωή και τον τόπο μας σε χωματερή.

128 ημέρες κοινής δράσης, ουσιαστικής επικοινωνίας και αλληλεγγύης των κατοίκων και όσων συμπαραστάθηκαν στον αγώνα μας.

11 Δεκεμβρίου 2011: Ένα χρόνο μετά είμαστε εδώ ζωντανοί, με τη φλόγα να καίει ακόμα πιο δυνατή. Τίποτα δεν έχει κριθεί. Τίποτα δεν έχει τελειώσει. Συνεχίζουμε να ζητάμε καθαρό περιβάλλον, καθαρό μέλλον για την Κερατέα και όλη τη Λαυρεωτική.

Το Οβριόκαστρο ήταν, είναι και θα παραμείνει

«Τόπος Πολιτισμού και Όχι Σκουπιδιών».

11 Δεκεμβρίου 2011: Ένα χρόνο μετά θυμόμαστε την ημέρα που άλλαξε η ζωή μας. Την ημέρα που γίναμε όλοι μια γροθιά, μια ασπίδα, μια ψυχή.

Η Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα κατά του ΧΥΤΑ, ο Δήμος Λαυρεωτικής, οι πολιτιστικοί - αθλητικοί και εμπορικοί σύλλογοι, οι μαθητές όλων των σχολείων, οι λοιποί φορείς του τόπου, οι κάτοικοι και όσοι στάθηκαν αλληλέγγυοι στον αγώνα μας, συμμετέχουμε όλοι μαζί αυτή την ημέρα μνήμης, σ’ αυτή την ειρηνική διαμαρτυρία.

ΤΟ ΟΒΡΙΟΚΑΣΤΡΟ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΑΠΑΡΤΟ ΚΑΣΤΡΟ

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ…

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ

Πρόγραμμα εκδηλώσεων : Εδώ

"We teach life, sir", Rafeef Ziadah

Μια απαγγελία από την Παλαιστίνια Rafeef Ziadah που διδάσκει περηφάνια!

Το ποίημα το έγραψε η ίδια σαν απάντηση σε ερώτηση δημοσιογράφου όταν τα τύμπανα του πολέμου είχαν ηχήσει ξανά πάνω από την ηρωική Γάζα. Η Rafeef Ziadah ήταν τότε εκπρόσωπος τύπου της μεγάλης αντιπολεμικής καμπάνιας. Ο δημοσιογράφος λοιπόν τη ρώτησε:

“Δεν πιστεύετε ότι όλα θα είχαν επιλυθεί αν σταματούσατε να διδάσκετε στα παιδιά σας το μίσος;”

Τί είναι ο πόνος μιας Παλαιστίνιας τη στιγμή που βομβαρδίζουν την πατρίδα της μπροστά στην απύθμενη ηλιθιότητα και το βάρβαρο κυνισμό όσων επιλέγουν να λειτουργούν σαν εντολοδόχοι του ιμπεριαλισμού και των γερακιών του πολέμου;

Η νεαρή ακτιβίστρια συγκράτησε μπροστά του το θυμό της κι αμέσως μετά του αφιέρωσε το ποίημα, που αποτελεί δείγμα του ηρωισμού της Παλαιστινιακής Ιντιφάντας:

“Today, my body was a TV’d massacre.
Today, my body was a TV’d massacre that had to fit into sound-bites and word limits.
Today, my body was a TV’d massacre that had to fit into sound-bites and word limits filled enough with statistics to counter measured response.
And I perfected my English and I learned my UN resolutions.
But still, he asked me, Ms. Ziadah, don’t you think that everything would be resolved if you would just stop teaching so much hatred to your children?
Pause.
I look inside of me for strength to be patient but patience is not at the tip of my tongue as the bombs drop over Gaza.
Patience has just escaped me.
Pause. Smile.
We teach life, sir.
Rafeef, remember to smile.
Pause.
We teach life, sir.
We Palestinians teach life after they have occupied the last sky.
We teach life after they have built their settlements and apartheid walls, after the last skies.
We teach life, sir.
But today, my body was a TV’d massacre made to fit into sound-bites and word limits.
And just give us a story, a human story.
You see, this is not political.
We just want to tell people about you and your people so give us a human story.
Don’t mention that word “apartheid” and “occupation”.
This is not political.
You have to help me as a journalist to help you tell your story which is not a political story.
Today, my body was a TV’d massacre.
How about you give us a story of a woman in Gaza who needs medication?
How about you?
Do you have enough bone-broken limbs to cover the sun?
Hand me over your dead and give me the list of their names in 1200 word limits.
Today, my body was a TV’d massacre that had to fit into sound-bites and word limits and move those that are desensitized to terrorist blood.
But they felt sorry.
They felt sorry for the cattle over Gaza.
So, I give them UN resolutions and statistics and we condemn and we deplore and we reject.
And these are not two equal sides: occupier and occupied.
And a hundred dead, two hundred dead, and a thousand dead.
And between that, war crime and massacre, I vent out words and smile “not exotic”, smile “not terrorist”.
And I recount, I recount a hundred dead, a thousand dead.
Is anyone out there?
Will anyone listen?
I wish I could wail over their bodies.
I wish I could just run barefoot in every refugee camp and hold every child, cover their ears so they wouldn’t have to hear the sound of bombing for the rest of their life the way I do.
Today, my body was a TV’d massacre
And let me just tell you, there’s nothing your UN resolutions have ever done about this.
And no sound-bite, no sound-bite I come up with, no matter how good my English gets, no sound-bite, no sound-bite, no sound-bite, no sound-bite will bring them back to life.
No sound-bite will fix this.
We teach life, sir.
We teach life, sir.
We Palestinians wake up every morning to teach the rest of the world life, sir”

της Rafeef Ziadah

"Σήμερα το σώμα μου ήταν μια τηλεοπτική σφαγή


Σήμερα το σώμα μου ήταν μια τηλεοπτική σφαγή που έπρεπε να χωρέσει στο ηχητικό και το όριο λέξεων


Σήμερα το σώμα μου ήταν μια τηλεοπτική σφαγή που έπρεπε να χωρέσει στο ηχητικό και στο όριο λέξεων που ήδη είχε ξεπεραστεί με στατιστικούς υπολογισμούς του μέτρου ανταπόκρισης


Τελειοποίησα τα αγγλικά μου και έμαθα όλα τα ψηφίσματα του ΟΗΕ


Αλλά και πάλι, με ρώτησε, δεσποινίς Ziadah, δεν νομίζετε ότι όλα θα είχαν λυθεί αν απλά σταματούσατε να διδάσκετε τόσο μίσος στα παιδιά σας;


Παύση


Ψάχνω μέσα μου για τη δύναμη να δείξω υπομονή, αλλά η υπομονή δεν βρίσκεται στην άκρη της γλώσσας μου τη στιγμή που οι βόμβες πέφτουν στη Γάζα


Η υπομονή μόλις μου ξέφυγε


Παύση. Χαμόγελο.


Διδάσκουμε ζωή, κύριε.


Rafeef, μην ξεχνάς να χαμογελάς.


Παύση


Διδάσκουμε ζωή, κύριε


Εμείς, οι Παλαιστίνιοι, διδάσκουμε ζωή όταν αυτοί έχουν καταλάβει και τον τελευταίο ουρανό


Διδάσκουμε ζωή, αφού μετά τον τελευταίο ουρανό, έχτισαν τους εποικισμούς τους και τα τείχη του Απαρτχάιντ


Διδάσκουμε ζωή, κύριε


Αλλά σήμερα το σώμα μου ήταν μια τηλεοπτική σφαγή, στριμωγμένο ώστε να χωράει στο ηχητικό και στο όριο λέξεων


Και απλά πέστε μας μια ιστορία, μια ανθρώπινη ιστορία


Βλέπετε, δεν είναι πολιτικό το θέμα


Θέλουμε απλά να πούμε στους ανθρώπους για σας και τον λαό σας, οπότε πείτε μας μια ανθρώπινη ιστορία


Μην πείτε τις λέξεις “απαρτχάιντ” και “κατοχή”


Το θέμα δεν είναι πολιτικό


Πρέπει να με βοηθήσετε, ως δημοσιογράφο, να σας βοηθήσω να πείτε την ιστορία σας που δεν είναι πολιτική


Σήμερα, το σώμα μου ήταν μια τηλεοπτική σφαγή


Μήπως να μας πείτε την ιστορία για τη γυναίκα από τη Γάζα που χρειάζεται φάρμακα;


Μήπως εσείς;

Έχετε αρκετά σπασμένα κόκκαλα για να καλύψετε τον ήλιο;

Παραδώστε μου τους νεκρούς σας και δώστε μου τη λίστα με τα ονόματα τους με όριο τις 1200 λέξεις

Σήμερα, το σώμα μου ήταν μια τηλεοπτική σφαγή που έπρεπε να χωρέσει στο ηχητικό και στο όριο λέξεων και να συγκινήσει όσους έχουν αναισθητοποιηθεί απέναντι στο αίμα των τρομοκρατών

Αλλά λυπήθηκαν


Λυπήθηκαν για τις αγελάδες πάνω από τη Γάζα


Κι έτσι, τους δίνω ψηφίσματα του ΟΗΕ και στατιστικές και καταδικάζουμε και θρηνούμε και απορρίπτουμε


Κι αυτές οι δύο πλευρές δεν είναι ισότιμες: κατακτητής και κατακτημένος


Και εκατό νεκροί και διακόσιοι νεκροί και χίλιοι νεκροί


Και ανάμεσα έγκλημα πολέμου και σφαγή, και εξαπολύω λέξεις και χαμογελάω “όχι εξωτική”, χαμογελάω “όχι τρομοκράτης”


Και ξαναμετράω, ξαναμετράω, εκατό νεκροί, χίλιοι νεκροί


Υπάρχει εκεί έξω κανείς;


Θα ακούσει κανείς;


Μακάρι να μπορούσα να θρηνήσω εκεί τα σωματά τους


Μακάρι να μπορούσα να τρέξω ξυπόλυτη σε κάθε καταυλισμό προσφύγων και να αγκαλιάσω κάθε παιδί, να του κλείσω τ΄αυτιά ώστε να μην αναγκάζεται να ακούει τους ήχους από τις βόμβες για το υπόλοιπο της ζωής του, σαν κι εμένα


Σήμερα, το σώμα μου ήταν μια τηλεοπτική σφαγή


Και ακούστε να σας πω,


Τίποτε δεν έκαναν ποτέ τα ψηφίσματα του ΟΗΕ γι’αυτό


Και κανένα ηχητικό, κανένα ηχητικό, κανένα ηχητικό δε θα τους φέρει πίσω


Κανένα ηχητικό δεν μπορεί να διορθώσει την κατάσταση


Διδάσκουμε ζωή, κύριε


Διδάσκουμε ζωή, κύριε


Εμείς, οι Παλαιστίνιοι, ξυπνάμε κάθε πρωί για να διδάξουμε όλο τον υπόλοιπο κόσμο ζωή."

(ελεύθερη απόδοση στα ελληνικά Jaquou Utopie)

* Η Rafeef Ziadah σήμερα ζει στον Καναδά με ιδιαίτερη συμμετοχή στο αντιπολεμικό κίνημα  και στα καλλιτεχνικά – ακαδημαϊκά δρώμενα της νέας ριζοσπαστικής διανόησης.

Πηγή:ilesxi

'Μεγάλος Δικτάτωρ', η πιο ανθρώπινη ομιλία

Απόσπασμα από την ταινία του Charlie Chaplin "Ο μεγάλος Δικτάτωρ" γυρισμένη το 1940!
Η ταινία σατιρίζει τα σατανικά σχέδια του Χίτλερ. Πρόκειται για το διαχρονικότερο μανιφέστο ανθρωπισμού. Φυσικά το φιλμ απαγορεύτηκε στην Γερμανία και στις συμμαχικές χώρες.

Στο παρακάτω απόσπασμα, ο πιο ανθρώπινος λόγος που ακούστηκε ποτέ. Αν μπορείτε προσπαθήστε να φανταστείτε κάποιον από τους σημερινούς ..."ηγέτες" να μιλάνε για όλες αυτές τις θεμελιώδεις αξίες της ζωής στους λαούς. Προσωπικά αδυνατώ...

Ευχαριστώ τον Μηθυμναίο για την υπενθύμιση με το email του.

Δημήτρης Λιαντίνης: Ζούμε σε βάρος των μελλοντικών γενεών...

Ηρώδειο, Μάιος 1995! Κάποια προφητικά λόγια του Δημήτρη Λιαντίνη...

"Θα' ρθεί μια εποχή που κάποιες γενεές θα πληρώσουν ακριβά τα οφέλη που έχουμε και αντλούμε εμείς σήμερα..."
"Όταν ο Νίτσε λέει "πέθανε ο Θεός", εννοεί ότι ο πολιτισμός πολλαπλώς οδηγείται σε αδιέξοδο..."
"Έρχεται μια καταστροφή κοσμογονική..."

"Με την έννοια αυτή αν ζούμε εμείς σήμερα και έχουμε απολαβές και χίλιαδυο πράγματα, ζούμε εις βάρος των μελλοντικών γενεών"

Πηγή

Οριστικά ελεύθερη η αυτοδιαχειριζόμενη κοινοτητα Christiania

Σε συμφωνία κατέληξαν οι κάτοικοι της αυτοδιαχειριζόμενης κοινότητας Κριστιάνια στην Κοπεγχάγη με την κυβέρνηση της Δανίας. Οι δύο πλευρές βρίσκονταν σε διαμάχη τα τελευταία οχτώ χρόνια, καθώς η κυβέρνηση επιχειρούσε την κατάλυση της κατάληψης στην περιοχή. Την Τρίτη 21 Ιουνίου, πάντως, η υπόθεση έληξε με συμβιβασμό, καθώς οι κάτοικοι ανέλαβαν να αγοράσουν την έκταση από το κράτος.

Η Κριστιάνια είναι μια κοινότητα χωρίς κυβέρνηση, αυτοδιαχειριζόμενη που έχει «επιβιώσει» πολλά χρόνια ως κοινωνικό πείραμα. Η ιστορία της ξεκινάει το 1970 όταν μια ομάδα νεαρών πολιτών κατέλαβε την έκταση των 34 στρεμμάτων που τότε ήταν μια αχρησιμοποίητη ναυτική βάση του 18ου αιώνα, διεκδικώντας έναν εναλλακτικό τρόπο ζωής. Μετά από ένα δημοσίευμα της εφημερίδας «Hovedbladet» που έδινε ιδέες για την αξιοποίηση του χώρου πολλοί πολίτες αποφάσισαν να ζήσουν στην Κριστιάνια.

Η δανική κυβέρνηση αντέδρασε στο εγχείρημα αυτό των πολιτών με αποτέλεσμα κάθε τόσο αστυνομικές δυνάμεις να επιχειρούν την απομάκρυνση του κόσμου από την περιοχή χωρίς όμως να καταφέρουν τη διάλυση της κοινότητας. Το 1972 μάλιστα το θέμα έφτασε στο Κοινοβούλιο με αποτέλεσμα ένα χρόνο μετά η Κριστιάνια να προβεί σε συμφωνία με την κυβέρνηση πληρωμής του νερού και του ρεύματος της περιοχής έναντι αναγνώρισής της κοινότητας ως ένα «κοινωνικό πείραμα».

Η Κριστιάνια είναι χωρισμένη σε δέκα μικρότερες αυτόνομες περιοχές με ομάδες υπεύθυνες για την καθαριότητα, τα πολιτιστικά δρώμενα, τη σίτηση κ.α. Όλες οι περιοχές συμμετέχουν στην Κοινή Συνέλευση «Common Meeting». Η κυβέρνηση και τα ΜΜΕ παρουσίαζαν μια αντίθετη εικόνα ενός χαώδους τόπου βίας και εγκληματικότητας. Η αλλαγή της κυβέρνησης το 1982 από σοσιαλδημοκρατική σε φιλελεύθερη δεξιά αύξησε επίσης την πίεση για διάλυση της Κριστιάνια. Ένα φυλλάδιο που κυκλοφόρησε αργότερα από την κοινότητα πληροφορούσε τον κόσμο για την πραγματική κατάσταση μιας ειρηνικής κοινότητας που στηρίζεται στην αυτοδιαχείριση και την οικολογία.

Οι αρχές πάτησαν στην ελεύθερη διακίνηση μαριχουάνας στην κοινότητα προκειμένου να εφαρμόσουν κατασταλτικά μέτρα. Πολλές φορές προέβαιναν σε διακοπή νερού και ρεύματος ή παρεμπόδιση τροφίμων. Το 1992, 70 αστυνομικοί παρακολουθούσαν νυχθημερόν την περιοχή για διάστημα 18 μηνών. Μέσα σ’αυτό το διάστημα η αστυνομία προέβη σε χρήση χημικών, δακρυγόνων και σωματικών ερευνών σε ανυποψίαστους πολίτες με αποτέλεσμα απάντηση από οδοφράγματα που στήθηκαν στην Prinsessegade. Η Κριστιάνα με αφορμή τα γεγονότα, οργάνωσε μια «Εβδομάδα δράσης» με πολιτιστικές εκδηλώσεις ενάντια στη βία.

Οι αρχές, από το 2004, άρχισαν να πιέζουν περισσότερο την κοινότητα αποσκοπώντας στην διάλυσή της. Μίλησαν ακόμη και για κατεδάφιση των κτισμάτων των κατοίκων της περιοχής. Δύο χρόνια αργότερα το Ανώτατο Δικαστήριο αποφάσισε την εγκατάλειψη της περιοχής από τους κατοίκους της Κριστιάνια καθώς σύμφωνα με την απόφαση μόνο η πολιτεία έχει δικαίωμα χρήσης του χώρου.

Η υπόθεση φαίνεται να λήγει μετά από οκτώ χρόνια σκληρών διαπραγματεύσεων μετά την πρόταση του Υπουργού Οικονομικών της Δανίας. Η «ελεύθερη πολιτεία» της Κριστιάνια σε μια προσπάθεια να διασώσει ο,τι έχει «χτίσει» μέχρι τώρα, προέβη τελικά σε συμφωνία με την συντηρητική κυβέρνηση της Δανίας να αγοράσει την περιοχή «της».

Συντηρητικά ΜΜΕ όπως η εφημερίδα «Berlingske» ισχυρίζεται πως η καταστροφή της Κριστιάνια είναι το σωστότερο που μπορεί να κάνει το κράτος δικαίου και πως «η αστυνομία επιτέλους θα μπορέσει να κάνει τη δουλειά της». Παρά την κακεντρεχή κριτική διαφόρων μέσων η «ελεύθερη πολιτεία» που απέδειξε πως μια αυτοδιαχειριζόμενη κοινωνία μπορεί να υπάρξει θα συνεχίσει να υπάρχει έστω και υπό τον όρο αγοράς της έκτασής της.

...γίνε η αλλαγή που θες να δεις...

 ...ξανά στην πλατεία, όλοι οι δρόμοι εκεί οδηγούν...
όποτε, όσο μπορεί ο καθένας μας να πηγαίνει!

..σήμερα πήγα με το ποδηλατάκι μου..

..για 28η μέρα, γεμάτη κόσμο..

..ένας μετανάστης μου έδωσε ένα φυλλάδιο για συναυλία..

Τον ρώτησα τι αφορά, σχετιζόταν κατά του ρατσισμού. 

Το χαμόγελο του ήταν ό,τι καλύτερο στο τέλος της μέρας.

..η μόνη λύση είναι η Ανθρωπιά (!)

..τα συνθήματα "μιλάνε" καλύτερα..

 ..ήμουν στο Σύνταγμα όμως και στις 16/6, ημέρα γενεθλίων του ΓΑΠ, όπου είχε ξανά την τιμητική του.. Τούρτα, γλυκά πάνω στην αφίσα του και ευχές!

..περισσότερα για τη συγκεκριμένη συναυλία εδώ:

10 Ιουλίου - Καλλιτέχνες, μουσικοί & ακτιβιστές ενάντια στο ρατσισμό και τη φασιστική απειλή, Τεχνόπολις Γκάζι