Θόδωρος Αγγελόπουλος (27 Απριλίου 1935 - 24 Ιανουαρίου 2012)

Κρίμα να φεύγουν τόσο σπουδαίοι άνθρωποι, τους έχουμε μεγάλη ανάγκη. 

Είναι φοβερό, πόσο γινόμαστε συνεχώς φτωχότεροι.

Ένα σιωπηλό αντίο και ένα ευχαριστώ. 

Καλό ταξίδι κύριε Αγγελόπουλε.

One Man Band

Pixar, short film -
"One Man Band"

αυτός ο κόσμος ο μικρός ο μέγας

Apollo 11, Moon seen from Apollo 11 (XI)

 flight from Earth to the moon.

Date taken: July 20, 1969

Moon Talk - Apollo 11 

view of the earth & continent of Africa.

Date taken: July 1969

View of earth taken fr. Apollo 10 space ship,

 w. peninsula of Baja, CA seen through swirling cloud cover.

Date taken: May 1969

Surface of the Earth tinged red by the sun as seen from

 space during the Apollo 8 mission.

Date taken: December 1968

First true-color photo of planet Jupiter taken
 from Hubble Space Telescope.
Date taken: May 28, 1991

Partial view of Earth as seen fr. a NASA shuttle mission;
part of space shuttle is seen at top ctr.
Date taken: 1990

Deepest Picture Of Space Captured By Nasa Hubble Telescope
Astronomers at the Space Telescope Science Institute unveiled the deepest portrait of the visible universe ever seen on March 9, 2004, a picture of an area in space called the Hubble Ultra Deep Field taken by cameras on the Hubble Space Telescope. NASA
Date taken: March 9, 2004

View of the earth from space.
Date taken: 2001

Earth as seen from space

 during the Apollo 8 mission.

Date taken: December 1968

Earthrise over the moon 

taken by the Apollo 17 crew.

Date taken: 1972

Montage seen fr. moon: Earth (L) Sun (R-L) Jupiter, Venus, 

Mercury (top), Mars & Saturn; by Apollo 17, 8, 12, 

Pioneer Venus, Voyager 1, Mariner 10, Pioneer II & Viking.

Date taken: December 12, 1979

Mccandless In Space - Astronaut Bruce McCandless 

in free flight in space during space shuttle Challenger flight # IV.

Date taken: February 1984

Χαζεύω φωτογραφίες του κόσμου, ταξιδεύει η σκέψη, χάνεται στη μαγεία.

Πόσο απειροελάχιστοι, πόσο μικροί, σε ένα απίστευτα πολύπλευρο, μαγικό σύμπαν.

Τα πάντα στο σύμπαν αλλάζουν, κινούνται, τίποτα δεν παραμένει σταθερό. 
Οι κανόνες του σύμπαντος βασίζονται στην αιώνια εναλλαγή. Κάνουμε ασταμάτητους κύκλους μέσα στο χρόνο. Εναλλασσόμαστε σε αδιόρατες, φυγόκεντρες, ατέρμονες τροχιές. Κομήτες είμαστε. Όπως όλα τα στοιχεία αυτού του σύμπαντος, ερχόμαστε, διανύουμε τη πορεία μας και σβήνουμε στο άπειρο.

* "ΑΥΤΟΣ ο κόσμος ο μικρός, ο μέγας!" (Άξιον Εστί, Οδυσσέας Ελύτης)
* Δες εκατομμύρια φωτογραφίες από το Life, από το 1750 έως και σήμερα. Hosted by Google : http://images.google.com/hosted/life *


The Monty python's Galaxy Song

'Μεγάλος Δικτάτωρ', η πιο ανθρώπινη ομιλία

Απόσπασμα από την ταινία του Charlie Chaplin "Ο μεγάλος Δικτάτωρ" γυρισμένη το 1940!
Η ταινία σατιρίζει τα σατανικά σχέδια του Χίτλερ. Πρόκειται για το διαχρονικότερο μανιφέστο ανθρωπισμού. Φυσικά το φιλμ απαγορεύτηκε στην Γερμανία και στις συμμαχικές χώρες.

Στο παρακάτω απόσπασμα, ο πιο ανθρώπινος λόγος που ακούστηκε ποτέ. Αν μπορείτε προσπαθήστε να φανταστείτε κάποιον από τους σημερινούς ..."ηγέτες" να μιλάνε για όλες αυτές τις θεμελιώδεις αξίες της ζωής στους λαούς. Προσωπικά αδυνατώ...

Ευχαριστώ τον Μηθυμναίο για την υπενθύμιση με το email του.

μετρό Παρισιού

...Αφού δεν περπατάμε στους δρόμους του,
ας ταξιδέψουμε έστω νοερώς, ως εκεί...

Καλή εβδομάδα!

via spitoskylo.gr

Σκακιστική νουβέλα, Stefan Zweig

Ένα από τα βιβλία που διάβασα το καλοκαίρι ήταν η Σκακιστική Νουβέλα, το τελευταίο έργο του Στέφαν Τσβάιχ, μια από τις πιο διαβασμένες νουβέλες του εικοστού αιώνα, η οποία δημοσιεύτηκε το 1943 στη Στοκχόλμη.

Στο πλοίο, με δρομολόγιο από τη Νέα Υόρκη στο Ρίο και το Μπουένος Άιρες, όπου αρκετοί Ευρωπαίοι επιβάτες, φεύγοντας μακριά από τη βία και τη σύγχυση του ναζισμού, αναζητούν καταφύγιο στην Αργεντινή και τη Βραζιλία ως τόπο εξορίας και ελπίδας, ο δρ. Μπ. αντιμετωπίζει σε μια παρτίδα σκακιού τον Μίρκο Τσέντοβιτς, παράξενο παγκόσμιο πρωταθλητή του σκακιού.

The Austrian writer Stefan Zweig (1881-1942). Photograph: Bettmann/Corbis

Ο συγγραφέας αναπτύσσει με αριστοτεχνικό τρόπο το θέμα του πνευματικού εγκλεισμού που δεν μπορεί να βρει διέξοδο μονάχα στην τρέλα. Ο δρ. Μπ., πριν ταξιδέψει, υπέστη από τους ναζί μια ιδιαίτερη φυλάκιση σ’ ένα εντελώς άδειο δωμάτιο ξενοδοχείου, χωρίς τίποτα να μπορεί ν’ απασχολήσει ή να διασκεδάσει το μυαλό του, μέχρι που ανακάλυψε ένα εγχειρίδιο με παρτίδες σκακιού, άρχισε να αποστηθίζει και να ξαναπαίζει από μνήμης. Έχοντας εξαντλήσει τις πηγές του βιβλίου, το μυαλό του τον οδήγησε σε παρτίδες με αντίπαλο τον εαυτό του κι έτσι άρχισε να υποβάλλεται σε μια σχιζοφρενική διάλυση που επρόκειτο να αποβεί μοιραία.

 Poison on the Night Stand: Bodies of exiled Austrian author Stefan Zweig & his wife lying on bed, still holding hands, after they committed suicide together – Rio De Janeiro, Brazil – 1942

Πρόκειται για μια μεταθανάτια έκδοση, αφού ο συγγραφέας αυτοκτόνησε τον προηγούμενο χρόνο μαζί με τη δεύτερη γυναίκα του στη Βραζιλία, τον τόπο όπου πήγε το 1940 αυτοεξόριστος. Πίστευε ότι η καταστροφή της Ευρώπης στη δεκαετία του ’40 σηματοδοτούσε την καταβαράθρωση του έργου του.

Στο αφήγημα απεικονίζεται η πάλη του πνεύματος και της φαντασίας - χαρακτηριστικά του παλαιού κόσμου - ενάντια στον εσωτερικό δαίμονα και την πεισματική λογική τής σύγχρονης βαρβαρότητας.

Μου θύμισε τη σκηνή από την ταινία του Ingmar Bergman "Η έβδομη σφραγίδα" με την παρτίδα σκακιού που παίζει ο Ιππότης με τον Θάνατο.

Εκδόσεις Άγρα

Bio Stefan Zweig : wikipedia.org

Quiet Signs of Love

Μια ταινία μικρού μήκους, "Quiet Signs of Love", είναι η ιστορία ενός κοριτσιού και ενός αγοριού που ερωτεύονται. Αυτό θα μπορούσε να είναι κοινότοπο, μόνο που στην ιστορία το κορίτσι δεν μπορεί να ακούσει το αγόρι, γιατί είναι κωφό. Όμως παρά τις πολλές δυσκολίες ανάμεσα στους δύο κόσμους, πάντα υπάρχει μια χρυσή τομή. Τελικά ίσως αυτό που μας ενώνει είναι κάτι παραπάνω από τις λέξεις, ή όπως λέει και ο σκηνοθέτης, η αγάπη τα υπερβαίνει όλα. Aπό την ikonfilm σε σκηνοθεσία Γιάννη Νικολακόπουλου.

**Μου άρεσε πολύ η ταινία, σκέφτηκα

πόσο σπουδαίο είναι τελικά αν μπορείς να μπεις στη θέση του άλλου**

Quiet Signs of Love
amvrakia

Μιχάλης Κακογιάννης (11 Ιουνίου 1922 - 25 Ιουλίου 2011)

Ο Μιχάλης Κακογιάννης, ο δημιουργός της «Στέλλας» και του «Ζορμπά», έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 89 ετών. Το όνομα του είναι συνδεδεμένο με την ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου και θεάτρου. Η πορεία του περικλείει μια ολόκληρη εποχή του ελληνικού πολιτισμού...

Ο Μιχάλης Κακογιάννης, γιος της Αγγελικής και του Παναγιώτη Κακογιάννη, γεννήθηκε στη Λεμεσό της Κύπρου, στις 11 Ιουνίου του 1921, και σπούδασε Νομική, Δραματικές Τέχνες και σκηνοθεσία στο Λονδίνο. Σχεδόν ολόκληρο το διάστημα που βρισκόταν στο Λονδίνο, εργάστηκε στην ελληνική υπηρεσία του BBC, στην αρχή ως μεταφραστής και εκφωνητής, και αργότερα, σε ηλικία μόλις 22 χρόνων, ανέλαβε τη διεύθυνση της «Κυπριακής Ώρας».

Το 1947, ξεκίνησε την καριέρα του στο Θέατρο της Αγγλίας ως ηθοποιός, γρήγορα όμως τον κέρδισε η σκηνοθεσία και το 1953 ήρθε στην Ελλάδα. Το 1954, με την κινηματογραφική ταινία «Κυριακάτικο Ξύπνημα», ο Μιχάλης Κακογιάννης έκανε την αρχή της διεθνούς σκηνοθετικής του καριέρας. Η «Στέλλα», το «Κορίτσι με τα μαύρα», το «Τελευταίο ψέμα» η τριλογία του: «Ηλέκτρα», «Τρωάδες» και «Ιφιγένεια» και ο «Ζορμπάς» είναι μερικές μόνο από τις ταινίες του που διαγωνίστηκαν και προβλήθηκαν στα εγκυρότερα φεστιβάλ παγκοσμίως και απέσπασαν πολλά βραβεία και τιμητικές διακρίσεις. Στις ταινίες του συνεργάστηκε με μεγάλους Έλληνες ηθοποιούς, αλλά και με γνωστούς και καταξιωμένους ηθοποιούς της Αμερικής και της Ευρώπης.

Πέρα από τη σκηνοθεσία στον κινηματογράφο, σε εγχώριες αλλά και διεθνείς συμπαραγωγές, ο Μιχάλης Κακογιάννης έχει επίσης σκηνοθετήσει πολλές θεατρικές παραστάσεις και παραστάσεις όπερας στην Ελλάδα, τις Η.Π.Α., τη Γαλλία και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Έχει, επίσης, γράψει και έχουν εκδοθεί σενάρια και μεταφράσεις κινηματογραφικών και θεατρικών έργων, ενώ έχει γράψει και στίχους γνωστών ελληνικών τραγουδιών.

Έργο του Μιχάλη Κακογιάννη είναι και ο νυχτερινός φωτισμός των μνημείων της Ακροπόλεως, τον οποίο εκείνος πρώτος οραματίσθηκε και για την επίτευξη του οποίου ίδρυσε το σύλλογο «Οι Φίλοι της Αθήνας», εξασφαλίζοντας τις υπηρεσίες του διάσημου Γάλλου φωτιστή Pierre Bideau και αναλαμβάνοντας τη χρηματοδότηση όλων των απαραίτητων μελετών.

Το 2004, ο Μιχάλης Κακογιάννης συνέστησε το κοινωφελές ίδρυμα με την επωνυμία «Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης» με σκοπό τη μελέτη, υποστήριξη και διάδοση των τεχνών του θεάτρου και του κινηματογράφου, καθώς και την καταγραφή και διαφύλαξη των δημιουργημάτων των τεχνών αυτών, ενώ το φθινόπωρο του 2009 ξεκίνησε η λειτουργία του Πολιτιστικού Κέντρου του Ιδρύματος που βρίσκεται στην οδό Πειραιώς 206, στον Ταύρο.

Για την προσφορά και το έργο του, ο Μιχάλης Κακογιάννης έχει τιμηθεί με πολλές διακρίσεις στην Ελλάδα, την Κύπρο και το εξωτερικό. Έχει τιμηθεί με τον Ταξιάρχη του Χρυσού Φοίνικα (Ελλάδα), τον Ταξιάρχη των Γραμμάτων και Τεχνών (Γαλλία), τον Μεγαλόσταυρο του Τάγματος του Μακαρίου του Γ’ (Κύπρος) και το Special Grand Prix of the Americas (Μόντρεαλ). Έχει βραβευτεί από την Ακαδημία Αθηνών για την προσφορά του στο έθνος, από το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για το συνολικό έργο του, για έργο ζωής στα Ιεροσόλυμα, για έργο ζωής από το American Hellenic Institute στην Ουάσιγκτον και στο Κάιρο. Έχει ανακηρυχθεί Επίτιμος Δημότης στη Λεμεσό, στο Montpellier (Γαλλία) και στο Ντάλας (Τέξας, Η.Π.Α.) και έχει αναγορευθεί Διδάκτωρ Τεχνών στο Columbia College (Σικάγο, Η.Π.Α.), Επίτιμος Διδάκτωρ στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, στο Πανεπιστήμιο Κύπρου καθώς και στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. 

Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης

Καλό ταξίδι "καλέ μας άνθρωπε"..

Ένας από τους σημαντικότερους και πιο αγαπημένους ηθοποιούς, 'έφυγε' από κοντά μας. Ο Θανάσης Βέγγος, γεννήθηκε στο Νέο Φάληρο, στις 29 Μαΐου του 1927. Ο πατέρας του ήταν δημόσιος υπάλληλος, εργαζόταν στην Εταιρεία Ηλεκτρισμού και ήταν ήρωας της αντίστασης. Μετά τον πόλεμο εκδιώχθηκε από την δουλειά του, εξαιτίας των πολιτικών του φρονημάτων. Γεγονός που προκάλεσε σοβαρό οικονομικό πρόβλημα στην οικογένεια του Θανάση και ο ίδιος αναγκάστηκε για πολλά χρόνια να ασχολείται με επεξεργασίες δερμάτων, ενώ παράλληλα έκανε διάφορα μικροθελήματα στη γειτονιά του.

Κατά τα ταραγμένα χρόνια του εμφύλιου υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία στην Μακρόνησο και όταν απολύθηκε έκανε διάφορες δουλειές για τα προς τα ζην.

Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος και ο Παντελής Βούλγαρης βρήκαν στο πρόσωπο του τον αρχετυπικό άνθρωπο του λαού που σε μεγάλη ηλικία πια και έχοντας ταλαιπωρηθεί στο νεανικό του βίο γίνεται σοφός.

Ο Θανάσης Βέγγος δεν σπούδασε υποκριτική, υπήρξε αυτοδίδακτος. Το 1959 πήρε άδεια ασκήσεως επαγγέλματος ηθοποιού όχι από Σχολή αλλά ως εξαιρετικό ταλέντο με εξετάσεις σε ειδική επιτροπή.


Ακολουθεί ένα απόσπασμα από την ταινία.."Το βλέμμα του Οδυσσέα",  με κάποιες προφητικές (;) λέξεις από το Θανάση Βέγγο..

"Ξέρεις κάτι; Η Ελλάδα πεθαίνει...

Πεθαίνουμε σαν λαός... Κάναμε τον κύκλο μας...

Δε ξέρω πόσες χιλιάδες χρόνια ανάμεσα σε σπασμένες πέτρες και αγάλματα. Πεθαίνουμε.

Αλλά αν είναι να πεθάνει η Ελλάδα, να πεθάνει γρήγορα,

γιατί η αγωνία κρατάει πολύ και κάνει πολύ θόρυβο..."

Καλό ταξίδι "καλέ μας άνθρωπε"..

Modern Times, 1936 Charlie Chaplin

Ο Τσάρλι Τσάπλιν γεννήθηκε σαν σήμερα, 16 Απριλίου του 1889.
Θαυμάζω πολύ τον Τσάρλι Τσάπλιν.. Στο blog έχει παρουσιαστεί ήδη σχετικό αφιέρωμα, το οποίο μπορείτε να δείτε εδώ.

Με αφορμή τη σημερινή μέρα, ας θυμηθούμε μια αριστουργηματική ταινία του. Τη Modern Times (1936), με τόσο επίκαιρα μηνύματα, όσο ποτέ!

Η δεύτερη ηχητική ταινία του Chaplin, σε μια εποχή όπου έχει ολοκληρώσει μία περιοδεία του σε όλον τον κόσμο, έχει αποκτήσει συνείδηση των κοινωνικών προβλημάτων που μαστίζουν την βιομηχανοποιημένη Δύση και αποφασίζει ν' αφήσει τον χαρακτήρα του γνωστού Αλήτη που δημιούργησε το 1914 και τον κατέστησε διάσημο και αγαπητό απ' όλους, για να επιδοθεί σε μια ιδιοφυή και απολαυστική κριτική του σύγχρονου αστικού μηχανοποιημένου κόσμου. 

Ένθερμος υποστηρικτής της Αριστεράς, στάση που του στοίχισε, στρέφοντας για δεκαετίες το βλέμμα του FBI πάνω του, συνδυάζει σε αυτή την ταινία-σταθμό την καλλιτεχνική έκφραση με ένα δριμύτατο, σαρκαστικό πολιτικό κατηγορώ.

Η εναρκτήρια σκηνή με την εικόνα των εργαζομένων σε αντιπαραβολή με ένα κοπάδι προβάτων... (πραγματικά ευφυέστατη),

αλλά και οι σεκάνς της αυτόματης ταΐστρας εργατών

και της πτώσης του στο εσωτερικό της μηχανής με τα γιγάντια γρανάζια, προδίδουν το υποκριτικό και σκηνοθετικό του μεγαλείο, παράλληλα με τις ιδεολογικές του ανησυχίες, όπως αυτές εμποτίστηκαν βαθιά από τη μαρξιστική σκέψη.

Η ταινία αγγίζει θέματα που παραμένουν επίκαιρα και σήμερα: φτώχεια, ανεργία, απεργίες και απεργοσπάστες, πολιτική αδιαλλαξία, οικονομικές ανισότητες, τυραννία των μηχανών, ναρκωτικά.

Έχοντας υποστεί την απάνθρωπη μεταχείριση των εργοδοτών στις μεγάλες βιομηχανίες, ο ήρωας καταλήγει να περιπλανιέται άνεργος και πεινασμένος.

Στο δρόμο συναντά μία φτωχή κοπέλα, την τελευταία του παρτενέρ επί της οθόνης, την οποία ερμηνεύει η σύντροφός του και στη ζωή, εκείνη την περίοδο, Paulette Goddard. Μαζί προσπαθούν να ξεφύγουν από τους αστυνομικούς που τους καταδιώκουν και να ζήσουν την δική τους ρομαντική πλάνη, μακριά από έναν κόσμο δυστυχίας και αναταραχών. 

Η περιπλάνηση τους μέσα στην πόλη και οι απόπειρές τους να βρουν δουλειά, οδηγούν και τους δύο σε μία σειρά ξεκαρδιστικών, ωστόσο γλυκόπικρων περιπετειών. Η ένταση με την οποία ο Chaplin καταφέρνει να επικοινωνήσει σε συνεχή εναλλαγή, συναισθήματα χαράς αλλά και μελαγχολίας, σχετίζονται άμεσα με την επιδίωξή του να παρουσιαστεί στο κοινό περισσότερο «ώριμος».

Σταθμός στη καριέρα του ίδιου του Chaplin είναι η σκηνή, στην οποία εμφανίζεται για πρώτη και τελευταία φορά να μιλά και συγκεκριμένα να τραγουδά. Αμετανόητος πολέμιος του ομιλούντος σινεμά, ο Chaplin δίσταζε να εισάγει την αγαπημένη του περσόνα στη νέα αυτή εποχή του ηχητικά ενισχυμένου κινηματογράφου. Οι «Μοντέρνοι Καιροί» είναι μία ηχητική ταινία, αλλά όχι μία ταινία διαλόγων.

Συνέθεσε ένα ακουστικό κολάζ από τους ήχους της πόλης και των εργοστασίων, με ελάχιστες ηχογραφημένες ομιλίες και τηρώντας την χρήση των επεξηγηματικών καρτών ανάμεσα στις σκηνές.  

Η σεκάνς κατά την οποία ο Chaplin προσλαμβάνεται για να σφίγγει βίδες στη γραμμή παραγωγής ενός εργοστασίου, μπλέκεται στα γρανάζια ενός τεράστιου μηχανήματος και τελικά χάνει τόσο πολύ την ανθρώπινη υπόστασή του από τη δουλειά, ώστε τριγυρίζει στο εργοστάσιο, σφίγγοντας τις μύτες και τα κουμπιά όσων συναντά, είναι μια σκηνή ανθολογίας.

Πηγές :
the100bestmovies.blogspot

Modern Times

How To Say I Love You

"...its funny how social networking has made people more antisocial.
If you're more comfortable tweeting than speaking, you need therapy."

..ένα φιλμάκι μικρού μήκους..

Τα σχόλια κλειστά.

Τα παιδιά του Παραδείσου

"Τα παιδιά του Παραδείσου", (Children of Heaven)..

Τα παιδιά του παραδείσου, μια αριστουργηματική ταινία από το Ιράν, από έναν πολυβραβευμένο σκηνοθέτη, τον Ματζίντ Ματζιντί. Η ταινία περιγράφει την καθημερινότητα του ιρανινού λαού, προβάλλοντας τη φτώχεια, μα παράλληλα ανθρωπιστικές αξίες όπως είναι η αγάπη, η αξιοπρέπεια, η αλληλεγγύη και η επικοινωνία, στοιχεία που λείπουν σήμερα από πολλές πλούσιες κατά τα άλλα κοινωνίες..

..Mια ηθογραφική παρουσίαση της καθημερινότητας του ιρανικού λαού.. Η υπόθεση  της ταινίας διαδραματίζεται στα δρομάκια της παλιάς Τεχεράνης...

Tο θέμα της ταινίας περιστρέφεται γύρω από ένα ζευγάρι παπούτσια. Την ίδια στιγμή που στις "πολιτισμένες" χώρες ένα ζευγάρι παπούτσια ίσως είναι κάτι δεδομένο, σε άλλες χώρες, όπου το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας, θεωρείται ως πολυτέλεια επειδή μπορεί να μην υπάρχει δεύτερο διαθέσιμο.

Ο Αλί έχασε το μοναδικό ζευγάρι παπουτσιών της αδελφούλας του, της Ζορέ, καθώς τα πήγαινε στο τσαγκάρη. Η φτώχεια της οικογένειας δεν τους επιτρέπει σπατάλες και ο φόβος της τιμωρίας γεννάει μια ιδέα: να μοιραστούν το επίσης μοναδικό ζευγάρι παπουτσιών του Αλί. Το μοίρασμα των παπουτσιών επιφυλάσσει πολλά απρόοπτα.

Αν και οι στιγμές που ζούνε τα δύο παιδιά είναι αρκετά δύσκολες και συγκινητικές, παρ' όλα αυτά βλέπουμε πως αφήνονται στη ζωή, πως χαίρονται, πως ξεφεύγουν από τις δυσκολίες και ονειρεύονται, πως δείχνει το ένα στο άλλο την αγάπη του, ακριβώς όπως μόνο τα παιδιά ξέρουν να κάνουν..

Ο Κυνοδοντας Υποψήφιος για Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας!

Υποψήφιος για Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας είναι ο Κυνόδοντας του Γιώργου Λάνθιμου. Η τελετή απονομής θα γίνει στις 27 Φεβρουαρίου. Οπωσδήποτε μια σπουδαία στιγμή για τον ελληνικό κινηματόγραφο.. Ίσως αυτό που χαρακτηρίζει αυτή την ταινία, είναι ότι δεν θυμίζει καθόλου...τις υπόλοιπες ελληνικές ταινίες..Όσες τουλάχιστον συνηθίσαμε να βλέπουμε τα τελευταία χρόνια!

Ο Κυνόδοντας και ο Γιώργος Λάνθιμος κατάφεραν κάτι μοναδικό εδώ και 34 χρόνια! Ανεξαρτήτως αποτελέσματος φυσικά, του αξίζουν πολλά μπράβο!!!!

Best foreign language film of the year

Biutiful Mexico

Dogtooth Greece

In a Better World Denmark

Incendies Canada

Outside the Law (Hors-la-loi) Algeria

Κλέφτης Ποδηλάτων (1948)

Ο Vittorio De Sica σκηνοθετεί την αριστουργηματική ταινία «Κλέφτης ποδηλάτων», μια από τις κορυφαίες ταινίες του ευρωπαϊκού κινηματογράφου.. Πρόκειται για το πρώτο ιταλικό road movie, μόνο που αντί για αυτοκίνητα έχει ποδήλατα!...

Ο Αντόνιο Ρίτσι, άνεργος εργάτης, βρίσκει επιτέλους δουλειά ως αφισοκολλητής, αλλά πρέπει να διαθέτει ποδήλατο, κι αυτός το δικό του το έχει βάλει ενέχυρο.

Προσπαθεί πολύ να αποκτήσει το ποδήλατο, μα μόλις το καταφέρνει, τότε κάποιος του το κλέβει αμέσως, την πρώτη μέρα κιόλας στη νέα δουλειά του.

Η επιβίωση, όμως, της οικογένειάς του εξαρτάται αποκλειστικά από την ύπαρξη αυτού του ποδηλάτου. Μαζί με το μικρό του γιο Μπρούνο, ξεκινούν μια μανιώδη αναζήτηση στους δρόμους της Ρώμης, στις υπαίθριες αγορές, στα συσσίτια της εκκλησίας, στις φτωχογειτονιές, να βρουν τον κλέφτη.. 

Σκηνές καταπληκτικής φωτογραφίας σε ένα έντονο ταξίδι συναισθημάτων στη Ρώμη.. Πάνε στην αγορά μεταχειρισμένων ποδηλάτων στην Πιάτσα Βιτόριο, κι έπειτα στην Πόρτα Πορτέζε. Ξαφνικά, ο Αντόνιο κι ο μικρός γιος του ανακαλύπτουν τον κλέφτη, προσπαθούν να τον πιάσουν..

Δυστυχώς παντού ο Αντόνιο συναντάει την αδιαφορία, την έχθρότητα και την αλληλεγγύη στον κλέφτη. Έτσι, βλέποντας κάθε προσπάθειά του να αποτυγχάνει, αποφασίζει να κλέψει κι αυτός ένα αφύλακτο ποδήλατο. Το κάνει όμως τόσο αδέξια, που οι περαστικοί τον παίρνουν είδηση, τον συλλαμβάνουν και τον λοιδορούν. 

Ο Αντόνιο βάζει τα κλάματα από την ντροπή του και αγκαλιά με το μικρό γιο του, χάνονται στο ανώνυμο πλήθος..  

Αριστουργηματική ταινία με πολλά μηνύματα για τη ζωή..

            Trailer ταινίας

Bραβεία:

Όσκαρ καλύτερης ξένης ταινίας 1948,

Eιδικό Bραβείο της Eπιτροπής στο Φεστιβάλ του Λοκάρνο,

Bραβείο καλύτερης ξένης ταινίας των κριτικών της Nέας Yόρκης,

Bραβείο της Bρετανικής Aκαδημίας Kινηματογράφου,

Bραβείο καλύτερης ξένης ταινίας στην Iαπωνία,

Mεγάλο Bραβείο στο Φεστιβάλ του Bελγίου 

..σκέψεις με υπόκρουση ...Νίνο Ρότα..

..o Nino Rota..

Περίεργη η διάθεση.. Από την μια, οι ανατροπές στα εργασιακά.. Μας οδηγήσανε πλέον σε "εργασιακό μεσαίωνα", αρκετές σκέψεις που επιβεβαιώνονται.. Από την άλλη, ο αγώνας των κατοίκων στο Οβριοκάστρο Κερατέας..Αφού όλες οι δικαστικές αποφάσεις ήταν ως τώρα υπέρ των κατοίκων της περιοχής (και πως να μην είναι, εφόσον αυταρχικά καταπατούνται κριτήρια;), τελικά επέλεξε η πολιτεία να λύσει το πρόβλημα στέλνοντας ΜΑΤ. Το ξέρετε πλέον από τόσες αναρτήσεις, πως έχω φίλους εκεί, γνωρίζω καλά από κοντά τα γεγονότα.. Έχω βρεθεί η ίδια, αρκετές φορές στο Αρχαιολογικό χώρο του Οβριοκάστρου τα προηγούμενα χρόνια.. Δυστυχώς τα ΜΜΕ λένε "μισές" αλήθειες, εξυπηρετώντας τα συμφέροντα των ιδιοκτητών τους..Μπράβο στους κατοίκους για τον αγώνα που κάνουν. Το γνωρίζω πως αυτή είναι η αρχή..Πρέπει να είμαστε δίπλα τους.. Σκέψεις τριγυρίζουν στο μυαλό.. και με γεμίζουν συναισθήματα.. Το μυαλό δε ηρεμεί, δε σταματά να σκέφτεται..

..ο Marcello Rota διευθύνει Nino Rota..

Εχτές βράδυ.. δίχως ιδιαίτερη διάθεση.. Χτύπησε το τηλέφωνο, πρόσκληση για την βραδιά του Nino Rota υπό την διεύθυνση του Marcello Rota (ανιψιού του συνθέτη και μόνιμου μαέστρου του Andrea Bocelli) στο Μέγαρο Μουσικής.. "Γιατί όχι..", η αυθόρμητη απάντηση.. Οι μέρες πια έχουν βαρύνει αρκετά.. και τέτοιες βραδιές, όποτε μας προσφέρονται, όσο μπορούμε δεν πρέπει να τις χάνουμε.. Έφτασα εκεί λίγα μόλις λεπτά πριν ξεκινήσει η συναυλία... Προσπάθησα να αφήσω σκέψεις, και να ταξιδέψω με τη μουσική.. Κάθε ένα κομμάτι σαν μια ξεχωριστή ιστορία.. Κάποιες στιγμές ένιωσα σαν να περπατούσα στους δρόμους της Ρώμης, σαν να έπινα καφέ, να έριχνα κέρμα στη Φοντάνα ντι Τρέβι :) και να χάζευα ανθρώπους, κτίρια,  μνημεία.. Στιγμιαίο ταξίδι.. που έγινε αφορμή μετά για σκέψεις.. με λίγο ανάλαφρη καρδιά..  Η δύναμη της τέχνης είναι τεράστια.. Μπορεί να σε παρασύρει σε λυτρωτικές σκέψεις.. Μακρινές, νοσταλγικές που δύσκολα  μοιράζονται..

..βίντεο από τη χτεσινή βραδιά από το @rtD:

Ενα «νοερό ταξίδι» στην εποχή του ιταλικού κινηματογράφου, μέσα από τα τραγούδια και τη μουσική που έγραψε ο υπέροχος Νίνο Ρότα για ταινίες όπως "Ο Νονός", "La dolce vita", "La Strada", "8 1/2", "Ρωμαίος και Ιουλιέττα", "Ο Γατόπαρδος", κ.α.

 ..εδώ οι σοπράνο, με βενετσιάνικες μάσκες..

Μαζί και οι «DIV4S», οι τέσσερις Ιταλίδες σοπράνο Denise, Isabella, Vittoria και Sofia, με τη συνοδεία συμφωνικής ορχήστρας...

..κάποιοι από τους μουσικούς της ορχήστρας..

Ο Νίνο Ρότα, γνωστός τόσο ως συνθέτης όσο και ως διευθυντής ορχήστρας, άρχισε να εργάζεται για τον κινηματογράφο από τις αρχές της δεκαετίας του 1940.  Συνεργάστηκε με όλους σχεδόν τους διάσημους σκηνοθέτες της εποχής του, ιδιαίτερα με τον Φεντερίκο Φελίνι, γράφοντας μουσική για όλες τις ταινίες του Ιταλού σκηνοθέτη, από το 1952 έως το 1979. Συνεργάστηκε επίσης με τον Ρενάτο Καστελάνι, τον Λουκίνο Βισκόντι, τον Φράνκο Τζεφιρέλι, τον Φράνσις Φορντ Κόπολα (όσκαρ καλύτερης μουσικής για τη μουσική του στο «Νονό ΙΙ», 1975), τον Εντουάρντο ντε Φίλιπο κ.ά. Η εργογραφία του Νίνο Ρότα, εκτός από τη μουσική που συνέθεσε για περίπου 150 ταινίες, περιλαμβάνει δέκα όπερες, πέντε μπαλέτα και πολλές συμφωνικές συνθέσεις.

..πορτραίτο του Nino Rota από το Federico Fellini..

Μετά το τέλος της συναυλίας.. επιστρέφοντας..Συνομιλώντας με μια φίλη.. 
"Ρε γαμώτο η ζωή είναι τόσο ωραία.. μα τόσο ωραία!.. Γιατί δεν αφήνουν τους ανθρώπους απλά να ζήσουν; Γιατί διαποτίζουν τη ζωή μας με τόση μιζέρια; Δεν είναι τα πάντα τα χρήματα ρε γαμώτο! Η ζωή δεν είναι το χρήμα.. Η ζωή είναι όμορφη..και φεύγει τόσο γρήγορα.." Αντιφάσεις, ασυνέπειες, σκέψεις, παρανοήσεις, αμπελοφιλοσοφίες; Μπορεί και έτσι, μα νομίζω σίγουρα αλήθειες..

La Dolce Vita - Nino Rota

***οι φωτογραφίες είναι τραβηγμένες από κινητό..

...o Shigeru Umebayashi στην Αθήνα!

Τυχεροί είναι όσοι θα απολαύσουν μια από τις συναυλίες του Shigeru Umebayashi!.. Ο Ιάπωνας συνθέτης των κινηματογραφικών επιτυχιών «2046», «Ιπτάμενα Στιλέτα», «In the Mood for Love» θα δώσει 3 συναυλίες και ένα Μaster Class για τη σύνθεση μουσικής κινηματογράφου αυτό το σκ στην πόλη μας.

Εμείς μπορούμε να απολαύσουμε μερικές από τις μελωδίες του στα παρακάτω βίντεο..

..από το Soundtrack της ταινίας "2046"..

Ο συνθέτης που συνεργάστηκε με τον Wong Kar-Wai ("Ερωτική Επιθυμία", "2046") και τον Zhang Yimou ("Ιπτάμενα Στιλέτα", "Η Κατάρα του Χρυσού Λουλουδιού") δημιούργησε ένα ολόκληρο νέο ρεύμα φίλων της κινηματογραφικής μουσικής εξαιτίας των εξαιρετικών και μοναδικών μελωδιών του.

..από το soundtrack της ταινίας "Ιπτάμενα Στιλέτα"..

Πέραν των προαναφερθέντων γνωστών θεμάτων για τις Ασιατικές παραγωγές στις οποίες συμμετείχε, στις συναυλίες του στην Αθήνα θα ακουστούν θεματά του και για δυτικές παραγωγές όπως τα "Hannibal Rising", "Incendiary" αλλά και από το φιλμ του 2009 του Τομ Φορντ "A Single Man".

..από το soundtrack της ταινίας "Single Man"..

Τις μουσικές του Shigeru Umebayashi θα ερμηνεύσει η νεοσυσταθείσα Ελληνική ορχήστρα και χορωδία "Oticons Orchestra & Choir", την οποία θα διευθύνει ο  Βέλγος, Dirk Brossé. Στην ερμηνεία των μουσικών του Ιάπωνα συνθέτη θα συνοδεύσουν ο Ελβετός Sandro Friedrich και η Σαβίνα Γιαννάτου.

..από το soundtrack της ταινίας "In the mood for love"..

Ο ερχομός του στην Ελλάδα αποτελεί ένα μοναδικό γεγονός για όλη την Ευρώπη, καθώς ο Shigeru Umebayashi εμφανίζεται αρκετά σπάνια.  

Ονειρική μουσική..Καθώς ακούς τις μελωδίες του, δημιουργούνται άπειρες εικόνες στο μυαλό..Ένα ταξίδι...με νότες!! Καλή ακρόαση.. Καλό σκ!

Κάνε άλμα πιο γρήγορο από τη φθορά..

To παρακάτω βίντεο προέρχεται από τον 14χρονο μαθητή Λουκά Λελόβα (2ο Γυμνάσιο Πρέβεζας), το οποίο απέσπασε το πρώτο βραβείο στον πανελλήνιο διαγωνισμό ταινιών μικρού μήκους της ΕΡΤ για το 2010.

Το βίντεο έκλεισε τις ομιλίες του 2ου TEDxAthens που πραγματοποιήθηκε την περασμένη Παρασκευή. Το κοινό χειροκρότησε με θέρμη τον ταλαντούχο πιτσιρικά που αφού αναφέρθηκε στις εμπνεύσεις του αποχώρησε γεμάτος αμηχανία.

Οι φράσεις προέρχονται από το έργο του Οδυσσέα Ελύτη “Μαρία Νεφέλη”.  

Ολόκληρο το έργο εδώ  και εδώ.

Μες στο κενό θησαύριζα και τώρα πάλι
μες στους θησαυρούς μένω κενός.

***

Δεν είναι αυτός πλανήτης
στουμπωμένος δηλητηριώδη αέρια

***

Μια νομοθεσία εντελώς άχρηστη για τις Εξουσίες θα ‘τανε αληθινή σωτηρία.

***

Κανε το άλμα πιο γρήγορα από την φθορά 

***

Η παρακάτω φράση αναγράφεται από το 

Διονύσιο Σολωμό στο έργο “Οι Ελεύθεροι Πολιορκημένοι”

 

Μάγεμα η φύσις κι όνειρο στην ομορφιά και χάρη

Αναδημοσίευση από: ibis club , Kala nea

Exit Through the Gift Shop, A Banksy film

Στα σχόλια πρόσφατης ανάρτησης για τον Banksy, συζητήσαμε και για την ταινία του "Exit Through the Gift Shop" (ή στα ελληνικά.."Όπως Εξέρχεσθε από το Πωλητήριο")! 
Η ταινία προβλήθηκε στις Νύχτες Πρεμιέρας, όσοι την είδαμε..ενθουσιαστήκαμε! 

Ο Τιερί, ένας εκκεντρικός Γάλλος ιδιοκτήτης ενός μικρού μαγαζιού, πείθει τους πιο διάσημους καλλιτέχνες του δρόμου να κινηματογραφηθούν στο πλαίσιο ενός ντοκιμαντέρ που υποτίθεται πως ετοιμάζει. Η αλήθεια όμως απέχει μίλια μακριά, καθώς ο Τιερί στην πραγματικότητα δεν έχει την παραμικρή πρόθεση να επεξεργαστεί το μαγνητοσκοπημένο υλικό.  Τότε αναλαμβάνει δράση ο σπουδαιότερος street art καλλιτέχνης του κόσμου, ο Banksy, του οποίου τα έργα κοσμούν τοίχους σε κάθε μεριά του πλανήτη: απ' την Ορλεάνη της μετα-Κατρίνα εποχής μέχρι τους συνοριακούς φράχτες στη δυτική όχθη της Παλαιστίνης. 


Ο γνωστός άγνωστος Banksy, αρπάζει την κάμερα απ' τον Τιερί και γυρίζει το κορυφαίο street art ντοκιμαντέρ όλων των εποχών. Η αφρόκρεμα των ζωγράφων του δρόμου επί το έργο, αποδομούν και καταστρέφουν την αστική μιζέρια πάντα σε ζωντανή σύνδεση με τη μεγάλη οθόνη.


Μπορείτε να κατεβάσετε την ταινία από εδώ.

Trailer..

Ημερολόγια Καταστρώματος, Γιώργος Σεφέρης

Ο Γιώργος Σεφέρης, φιλολογικό ψευδώνυμο του Γιώργου Σεφεριάδη, γεννήθηκε στην Σμύρνη το 1900 και πέθανε σαν σήμερα στις 20 Σεπτεμβρίου 1971 στην Αθήνα.

Έχει παρουσιαστεί στο Blog αφιέρωμα στον μεγάλο μας ποιητή, το οποίο μπορείτε να διαβάσετε πατώντας εδώ.

Σήμερα, επέτειο του θανάτου του, θέλησα να ανεβάσω στο blog ένα εξαιρετικό ντοκιμαντέρ, ένα ταξίδι στην ποίηση και στη σκέψη του Γιώργου Σεφέρη, που πραγματεύεται μοναδικά το έργο, τις στιγμές και τη ζωή του βραβευμένου με Νόμπελ ποιητή μας, μέσα από κείμενα, κριτικές, φωτογραφίες, ντοκουμέντα της εποχής, αλλά και επισκέψεις στους χώρους που έζησε.

Ξεχωριστό ύφος προσδίδουν στην ταινία η μοναδική αφήγηση από τον Δημήτρη Καταλειφό, αλλά και η μουσική του Νίκου Κυπουργού. Το Ντοκιμαντέρ είχε βραβευτεί με το Α' Κρατικό Βραβείο Ντοκιμαντέρ για το 2001, όσοι δεν το έχετε δει, αξίζει να αφιερώσετε χρόνο.. Πρόκειται για μια εξαιρετική δουλειά..

Ημερολόγια Καταστρώματος, Γιώργος Σεφέρης

* ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Στέλιος Χαραλαμπόπουλος (2001, Α΄ Κρατικό Βραβείο Ντοκιμαντέρ )

Έγχρωμο, Διάρκεια: 71'

Το ντοκιμαντέρ θα μείνει στο blog, για να το δείτε όποτε θα έχετε χρόνο..