Elliott Erwitt

Ο Elliott Erwitt (γέν. 26 Ιουλίου 1928, Παρίσι) είναι ένας φωτογράφος διαφήμισης και ντοκιμαντέρ, γνωστός για τις ασπρόμαυρες λήψεις ειρωνικών και παράλογων καταστάσεων της καθημερινότητας - πρόκειται για έναν master της «καθοριστικής στιγμής» του Henri Cartier-Bresson.  Απολαύστε τη ματιά του!

Μπορείτε να δείτε περισσότερες φωτογραφίες του στο magnumphotos.com

στο εγκαταλελειμμένο, σαν στοιχειωμένο "Ξενία" Ναυπλίου

Σαν στοιχειωμένο κουφάρι ρημάζει πάνω από την παραλία της Αρβανιτιάς το ξενοδοχείο "Ξενία" Ναυπλίου. Βρέθηκα εκεί τον Αύγουστο και κάναμε μια εξερεύνηση μπαίνοντας μέσα στο παρατημένο ξενοδοχείο. Η αίσθηση της απόλυτης εγκατάλειψης είναι παρούσα σε κάθε βήμα.  Είχε χωρητικότητα 100 κλινών και τα εγκαίνια του έγιναν στις 18 Ιουνίου του 1961.

Η πανοραμική του θέα περιφερειακά προς κάθε σημείο είναι συγκλονιστική.  Από τη μια πλευρά βλέπει την εκπληκτική παραλία της Αρβανιτιάς, από πάνω του στέκει το Παλαμήδι και από την άλλη πλευρά την πανέμορφη γραφική παλιά πόλη του Ναυπλίου. Είναι ένα από τα πιο όμορφα φιλέτα της χώρας και όμως είναι πλήρως παρατημένο στην ερείπωση και ισοπέδωση.

Οι παρακάτω φωτογραφίες από το εσωτερικό του, όπως είναι σήμερα, μιλάνε καλύτερα...

Δωμάτια με μοναδική θέα.

Γκράφιτι παντού.

Κάποτε εδώ ήταν ο χώρος υποδοχής των τουριστών.

Πραγματικά έτοιμο ...να καταρρεύσει.

Σκουριά, σπασμένα κάγκελα, μια θέα που σε συγκλονίζει.

...πάνω από την παλιά γραφική πόλη του Ναυπλίου

Η οροφή στην ταράτσα!

 Σε ένα από τα πιο συγκλονιστικά σημεία της Ελλάδας, στέκεται πλέον σαν φάντασμα, σαν στοιχειωμένο κτήριο, το εγκαταλελειμμένο ξενοδοχείο Ξενία. 

Το να παραμένει έτσι ανεκμετάλλευτο, είναι κάτι θλιβερό. 

Εδώ μπορείτε να δείτε ένα βίντεο από τα εγκαίνια του:

Βώλακας ή Βώλαξ Τήνου

Ιθάκη / Πόλις (του Κ. Καβάφη)

Ένας από τους κύριους λόγους που επέλεξα ως προορισμό το νησί της Τήνου ήταν για τα χωριά της. Τα οποία και δε μπόρεσα να εξερευνήσω όπως θα ήθελα, για αυτό και θα επιστρέψω ξανά σε αυτήν! Πώς να προλάβεις άλλωστε να γνωρίσεις τα σχεδόν 50 χωριά αυτού του νησιού, απαιτείται χρόνος και όρεξη για εξερεύνηση. Ευτυχώς το δεύτερο όμως δε με εγκαταλείπει ποτέ! 

Η Τήνος είναι ένα νησί ...παρεξηγημένο! Όχι δεν είναι μόνο ο προορισμός της εκκλησίας της Παναγίας -προφανώς είναι και αυτό- μα είναι και πολλά ακόμη, τα οποία απαιτούν αρκετές επισκέψεις για να τα ανακαλύψεις! Θα έλεγα ότι είναι ένα ιδιαίτερα μυσταγωγικό νησί, το οποίο το γνωρίζεις μόνο αν εξερευνήσεις την ενδοχώρα της. 

Λοιπόν, πρώτο απ' όλα τα χωριά ήθελα να περπατήσω τη Βωλάξ, βρίσκεται σε ένα μικρό οροπέδιο στο κέντρο της Τήνου. Για αυτό και αφού περπάτησα πρώτα λίγο στο λιμάνι, ήταν ο πρώτος προορισμός μου στο νησί.  Σε αυτό το χωριό, οι καλλιτέχνες κάτοικοι του, είχανε την πανέξυπνη και πολύ δημιουργική ιδέα να γεμίσουν τις πόρτες των σπιτιών τους με ποιήματα. Περπατάς, λοιπόν, σε αυτό το γαλατικό χωριό και βλέπεις γραμμένους αγαπημένους στίχους του Καβάφη, του Σικελιανού, του Σεφέρη, του Καββαδία και άλλων. 

Ακολουθούν κάποιες φωτογραφίες από τοίχους του...

Μικρή Πατρίδα...

Χῶρες τοῦ ἥλιου και δεν μπορεῖτε ν᾿ ἀντικρίσετε τον ἥλιο.

Χῶρες τοῦ ἀνθρώπου και δεν μπορεῖτε ν᾿ ἀντικρίσετε τον

ἄνθρωπο. (Γιώργος Σεφέρης)

Το πιο εντυπωσιακό όμως σε αυτό το μεσαιωνικό καθολικό χωριό με τους περίπου 53 μόνιμους κατοίκους, είναι πως περιτριγυρίζεται από τεράστιες πέτρες, μεγάλους σφαιρικούς γρανιτένιους βράχους πιθανόν ηφαιστειογενούς προέλευσης. Γεωλόγοι το επισκέπτονται για να ερευνήσουν το έδαφος του. Aπ' ότι έλεγαν οι ντόπιοι, αυτό το φαινόμενο έχει εντοπιστεί μόνο στην Τήνο και σε ένα χωριό του Μεξικού. Κάτι που δε ξέρω κατά πόσο αληθεύει, όμως είναι σίγουρα εντυπωσιακό. 

Πολλούς τόπους έχω επισκεφτεί. Από τους περισσότερους φεύγω με την αίσθηση ότι τους γνώρισα και μπαίνω στη διαδικασία να σκεφτώ επόμενο προορισμό. Φέτος όμως η Τήνος -στην οποία έχω ξαναπάει, μα πάλι για λίγο- μου άφησε την αίσθηση ότι δε τη χόρτασα και έτσι "έφυγα" νιώθοντας ότι θα επιστρέψω ξανά. Κυρίως για να περπατήσω και να σταθώ στην ενδοχώρα της.

Ας πούμε ένα μπράβο (αλλά κι ένα ευχαριστώ) στους λίγους μόνιμους κατοίκους αυτών των χωριών, που επιμένουν να ζουν σε δύσκολες συνθήκες και να κρατάνε τόσο όμορφο το τόπο τους. 

Αχ αυτά τα υπέροχα χωριά της Ελλάδας, με τους χαμογελαστούς ανθρώπους, τα γεμάτα με Τέχνη, αυτά είναι που με κάνουν ν' αγαπώ ακόμη αυτό τον τόπο. Τι υπέροχη χώρα που έχουμε, το γνωρίζουμε καθόλου;

Αθήνα είναι...

"Ο Έρωτας σπάζει το τόξο", στο Ζάππειο. 

Αθήνα είναι...  μετά από μια γεμάτη μέρα, να μπαίνεις στο Ζάππειο και να κοντοστέκεσαι μπροστά από τον "Έρωτα που σπάζει το τόξο"· αυτό είναι ένα από τα πιο όμορφα αγάλματα της πόλης.

"Ο μικρός θεριστής", στο κήπο του Ζαππείου

Λίγο παρακάτω, μπροστά στο "Μικρό θεριστή". 

Αναμφίβολα ακόμη ένα υπέροχο και μαγικό άγαλμα. 

Περπατάς, καθώς τριγύρω έχει απλωθεί παντού στα πόδια σου το μωβ χαλί από τις τζακαράντες, αυτό το τροπικό δέντρο με τα μενεξεδένια του φύλλα.

"Οι τζακαράντες παίζοντας καστανιέτες και χορεύοντας / ρίχναν γύρω στα πόδια τους ένα μενεξεδένιο χιόνι." (Γιώργος Σεφέρης στο Ημερολόγιο Καταστρώματος, Β’ «Κerk Str. Oost, Pretoria, Τransvaal") 

Athina, belle endormie mais qui attend son heure

Αθήνα είναι... η Πλάκα, τα Αναφιώτικα.  

Η βόλτα μου, η "γειτονιά" μου.

Κουκάκι

Αθήνα είναι... να περπατάς κάποιο βράδυ, με το κεφάλι γεμάτο έγνοιες και η έντονη μυρωδιά από τις νεραντζιές να σε παρασέρνει, σαν να σε αρπάζει ξαφνικά από το χέρι, μια ευλογία στο βάδισμα σου.

Ζυράννα Ζατέλη

Αθήνα είναι... να διασταυρώνεσαι στο δρόμο με τη Ζυράννα Ζατέλη, να γυρνάς για να την κοιτάξεις φευγαλέα και να μπαίνεις σε χιλιάδες σκέψεις, να συγκρίνεσαι και να χαμογελάς... Γιατί αυτή η πόλη διαθέτει ακόμη αυτές τις ξεχωριστές, απόκοσμες και τελικά τόσο κοντινές σου παρουσίες. Αυτές που ξέρεις πως κάποια στοιχεία σε δένουν μαζί τους. Και ας μη τους μίλησες ποτέ.

 Αιρετικός "Βυσσινόκηπος"

Αθήνα είναι... να βλέπεις μια θεατρική παράσταση και να ανυπομονείς να επιστρέψεις στο σπίτι για να γράψεις και να μοιραστείς εντυπώσεις σου.  Να μη σταματά, να τροφοδοτείται το μυαλό ιδέες.

...τεμπέλικες γάτες κοιμούνται στα αρχαία μάρμαρα στους Αέρηδες

 Αθήνα είναι... να χαζεύεις τις γάτες που λιάζονται στα αρχαία μάρμαρα των αρχαιολογικών τόπων, αμέριμνες, τεμπέλικες, μα τόσο εναρμονισμένες με το περιβάλλον.

Σ' ένα δισκοπωλείο στο Μοναστηράκι

Αθήνα είναι... ο έρωτας που φεύγει και έρχεται. 

Φιλοπάππου

Αθήνα είναι... οι περίπατοι, με γεμάτες γόνιμες σκέψεις, στο λόφο του Φιλοπάππου. Το ακολούθημα των βημάτων παλιών περιηγητών και φιλοσόφων. Ακολουθώντας τα χνάρια τους, οι σκέψεις σου αισθάνεσαι ότι μπλέκονται με τις δικές τους. 

Αθήνα είναι... όταν ανηφορίζεις τη Διονυσίου Αρεοπαγίτου, φτάνεις στο Μοναστηράκι, περπατάς δίπλα από την Αρχαία Αγορά, χαζεύεις και μπλέκεσαι με τους τουρίστες. Επιστρέφεις πίσω προς το ναό του Ολυμπίου Διός.  

Αθήνα είναι... οι αναμνήσεις. Εκείνων που διασταυρώθηκες, μοιράστηκες κάποια συναισθήματα, κάποιες λέξεις, κάποια φιλιά, κάποιες στιγμές. 

Αθήνα είναι... η θέα από τον ιερό βράχο και από τον Λυκαβηττό που χαζεύεις την πόλη από ψηλά.  

Αθήνα είναι... τα βιβλιοπωλεία, 
τα βιβλία που συναντάς στα βήματα σου και 
χάνεσαι να ξεφυλλίσεις ατέρμονα τα βλέμματα σου. 

Η Αθήνα δε μπορεί να μιλήσει σε όλους. Θα πρέπει να μπορείς να την καταλάβεις, να την αισθανθείς, να νιώσεις τον παλμό και τη ψυχή της.

Αθήνα είναι... 

μια Πόλη γεμάτη μνήμες.

...μονάχα όποιος τα διψάει όλα

μπορεί να με προφτάσει,

ό,τι ζήσαμε

χάνεται,

γκρεμίζεται μέσα στο σάπιο οισοφάγο του χρόνου

και μόνο καμιά φορά,

τις νύχτες,

θλιβερό γερασμένο μηρυκαστικό τ’ αναμασάει η ξεδοντιασμένη μνήμη,

όσα δε ζήσαμε

αυτά μας ανήκουν—

(Τάσος Λειβαδίτης)

Αθήνα είναι... και οι στιγμές που θα έρθουν.