Sleeping On Strangers On The Subway

Έφτασε στο email μου, μου άρεσε και σκέφτηκα να το μοιραστούμε εδώ. Συμβαίνει συχνά, κάποιος επιβάτης στο μετρό ή στο τρένο να αποκοιμιέται και να γέρνει στο πλάι. Μια φωτογραφία που κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο από άντρα που τον πήρε ο ύπνος πάνω στον ώμο αγνώστου, ο οποίος όμως δεν τραβήχτηκε, έγινε αφορμή για ένα κοινωνικό πείραμα. 

Φιλανθρωπική, ακτιβιστική οργάνωση έβαλε έναν άντρα «να αποκοιμιέται» στον ώμο του διπλανού του στο μετρό της Νέας Υόρκης και κατέγραψε τις αντιδράσεις του κόσμου...

χαρτόκουτο

*The Great Depression 

Τον συναντάω συχνά στο δρόμο μου. Είναι νέος, μπορεί να είμαστε συνομίληκοι. Στην άκρη του δρόμου, στο ίδιο πάντα σημείο, στην Πλάκα. Ακριβώς πιο πέρα από τα τουριστικά μαγαζιά με τα σουβενίρ και τις περικεφαλαίες του ένδοξου παρελθόντος μας, ξέρεις εκείνου που ανασύρουμε μνήμες για να υψωθούμε λιγάκι. Κάτω από την Ακρόπολη, στο πιο τουριστικό σημείο της πόλης... Έχει ένα μικρούλι μαύρο γατάκι στην αγκαλιά του. Το κρατά σε μια ασφυκτική αγκαλιά, με μια απίστευτη τρυφερότητα, δοτική αγάπη. Εκείνος είναι πάντα μέσα σε ένα χάρτινο κουτί. Αυτό το χαρτί δεν το αφήνει να φύγει από κοντά. Περικυκλωμένος από αυτό το μικρό χάρτινο κουτί, ακόμη και τις  ζεστές μέρες. Πράγμα που σημαίνει πως το χαρτόκουτο δεν του προσφέρει ζεστασιά, μα προφανώς μια πολυπόθητη αίσθηση ασφάλειας. Ίσως το αισθάνεται σαν το προστατευτικό σπίτι που δεν έχει.  Όπως τα παιδιά φτιάχνουν κόσμους, χαμόγελα, ρόλους με το μυαλό τους, έτσι και αυτός ο άνθρωπος φτιάχνει μια δική του ιστορία, αλλάζοντας, ξεγελώντας τη δύσκολη κατάσταση που βιώνει.

Σκέφτηκα να τον φωτογραφίσω, μα δεν το έκανα. Η εικόνα ήταν τόσο τρομερά αποστομωτική, μα ένιωσα ότι δεν είχα αυτό το δικαίωμα, ακόμη και αν ο σκοπός μου ήταν να αποτυπώσω την τρυφερότητα του. Ίσως να νιώθει στη "φιλία" και στην επαφή με αυτό το ζώο, όσα δεν ένιωσε από τους ανθρώπους. Σου μεταφέρω αυτή την εικόνα, απλώς περιγράφοντας τη. Όσο χειμωνιάζει, τα πράγματα θα γίνονται δυσκολότερα για αρκετούς ανθρώπους εκεί έξω. Δεν θέλω να πω τίποτα άλλο, μόνο ότι ντρέπομαι και λυπάμαι για όλη αυτή τη φρικτή φτώχεια που περικυκλώνει τριγύρω τους πάντες... Μακάρι να σταματήσει εδώ.

* The Great Depression was a severe worldwide economic depression in the decade preceding World War II. The timing of the Great Depression varied across nations, but in most countries it started in 1930 and lasted until the late 1930s or middle 1940s. It was the longest, most widespread, and deepest depression of the 20th century.

"έννοιες" αντίστασης

Φυσικά δεν είναι σιωπή. Ποτέ δεν κράτησα ουδέτερη ή αμέτοχη στάση σε όσα ζούμε. Ποτέ δε συμμετείχα σε κλίκες για να επωφεληθώ το παραμικρό. Είναι απλώς ότι απ' όσα ζούμε, τίποτα δε με ξαφνιάζει. Όλα μου φαίνονται αναμενόμενα.  Είναι που πιστεύω ότι η παιδεία, η κουλτούρα και η ανάδειξη τους, αποτελούν σημαντική πράξη αντίστασης. Είναι η επίμονη προσπάθεια να μην απαξιωθούν στα μάτια μου, όσα έχουν απαξιωθεί καιρό τώρα από ένα μεγάλο κομμάτι της νεοελληνικής κοινωνίας. Απαξιωμένα πολύ πριν αυτή η "κρίση" εισβάλλει στις ζώες μας. Σκέψου λίγο τι είναι πιο δύσκολο: Η εύκολη καταδίκη, η γενική κατακραυγή, το μίσος ή η επιμονή σε όσα ακόμη "φωτίζουν", ειδικά μάλιστα όταν είσαι επιβάτης στο καράβι που βουλιάζει με ταχύτητα; Δεν είμαι άτρωτη, μάλλον το αντίθετο. Αισθάνομαι κουρασμένη, αλλά δεν επιτρέπω στον παραλογισμό να με νικήσει. 

Δεν υπάρχει πιο ακραία, πιο βίαιη, πιο ανήθικη, εγκληματική και κατακριτέα στάση ζωής από τη φασιστική. Δυστυχώς πρόκειται για τάση ριζωμένη βαθιά στις κοινωνίες. Ο ρατσισμός, η φυλετική προκατάληψη, δεν είναι κάτι καινούργιο που ανακαλύπτουμε και βιώνουμε σήμερα. Έχει μακρά ιστορία στην ευρωπαϊκή σκέψη. Οι πηγές αποδεικνύουν με ξεκάθαρο τρόπο την εξέλιξη των εννοιών. Αρκεί μονάχα να στραφείς στην ιστορία για να συνειδητοποιήσεις από πού προέρχονται και πού σε ωθούνε.

Ας σταθούμε στον Χέρντερ (1744–1803), ο οποίος ήταν ο πρώτος που στο έργο του "Ιδέες περί της φιλοσοφίας και της ιστορίας του ανθρώπου" (1784-91) απέρριψε τον οικουμενισμό που διέπνεε η αντίληψη του Διαφωτισμού για τον άνθρωπο, για τον πολιτισμό και την ιστορία. Αντί για τον Άνθρωπο εν γένει, ο Χέρντερ ήταν ο πρώτος που έστρεψε το ενδιαφέρον του στη ξεχωριστή ιδιοσυγκρασία που έχει κάθε διαφορετική φυλή, όπως ενσαρκώνεται στα ιδιόμορφα ήθη και έθιμα της. Ουσιαστικά απέρριψε την ενιαία πορεία τελειοποίησης της ανθρωπότητας και έδωσε έμφαση στην επίδραση του κάθε τόπου, των ιδιαίτερων ηθών και παραδόσεων που αναπτύσσονται ως συνέπεια τους. Ήταν εκείνος που υποστήριξε ότι ο άνθρωπος δεν διαμορφώνεται από τις γνώσεις του, από την εργασία και τις επιλογές του, αλλά από τους προγόνους του, την κληρονομημένη κουλτούρα και το "έθνος" του. Οι ιδέες του αποτελούν την πρώτη συστηματική διατύπωση του εθνοτικού δόγματος, της ιδέας ότι κάθε έθνος, κάθε πολιτισμικά διακριτή κοινότητα, δικαιούται να αποτελεί μια εξίσου αυτόνομη πολιτική οντότητα.  Αυτές οι ιδέες αποδείχτηκαν το πρώτο βήμα προς τη μετατροπή της κουλτούρας από παιδεία σε επικράτεια, από χώρο δημιουργικής αντίστασης σε αποκλεισμό του Άλλου. 

Μα πριν ακόμα από τον Χέρντερ, ο Σουηδός φυσιοδίφης Λινναίος (Carl von Linne, 1707-78), υπεύθυνος για την εισαγωγή του όρου Homo Sapiens για την επονομασία του ανθρωπίνου είδους, και την καθιέρωση ενός ενιαίου συστήματος ονοματολογίας για τα ζώα και τα φυτά, είχε προτείνει μια συστηματική σύνδεση των πολιτιστικών και ηθικών χαρακτηριστικών με τις διάφορες ανθρώπινες φυλές, κατατάσσοντας αυτές σε μια ιεραρχική κλίμακα, στην κορυφή της οποίας τοποθέτησε τον "λευκό, ευγενικό, νομοταγή Ευρωπαίο". 

Έπειτα ο εθνικιστικός πυρετός του 19ου αιώνα, με την έμφαση που έδωσε στην πολιτισμική ιδιαιτερότητα των λαών, συνέβαλε καθοριστικά στην καθιέρωση της ιδέας περί φυλής. Η ιδέα της πολιτισμικής ανωτερότητας που επέβαλε ο εθνικιστικός ναρκισσισμός, συνδυάστηκε με την ιδέα της φυλετικής ανωτερότητας, η οποία υπηρετούσε την εθνική αυταρέσκεια και τον εντεινόμενο αποικιοκρατικό επεκτατισμό. Γύρω στα 1830, ο Γερμανός καθηγητής των πολιτικών επιστημών Φρήντιχ Λιστ (Friedrich Liszt) υποστήριζε ότι η γερμανική φυλή πέπρωται να κυβερνήσει τον κόσμο και ότι έχει επιλεγεί από τη Θεία Πρόνοια για να εκπολιτίσει τις άγριες χώρες.  Η αποικιοκρατία βρίσκει λοιπόν, έναν ακόμη λόγο ύπαρξης και νομιμοποίησης αφού παρουσιάζεται ως η "θεσμοποιημένη μορφή της ιεράρχησης των φυλών" (Servier, 1993, σ.98). Από τότε ως σήμερα τα πρωτεία του πολιτισμού της Ευρώπης συνδέονται συστηματικά με τα πρωτεία της λευκής φυλής.

Στον 20ό αιώνα, η υιοθέτηση των ιδεών του Λίστ από τους ναζιστές, μάς θυμίζει ότι το εκρηκτικό αυτό μείγμα του εθνικισμού με το ρατσισμό είχε ως θύμα του όχι μόνο τον εξωευρωπαισμό, αποικιοκρατούμενο κόσμο αλλά τελικά την ίδια την Ευρώπη.  Ο παγγερμανισμός και ο πανσλαβισμός, πυροδότησαν επανειλημμένα την, ούτως ή άλλως, εύφλεκτη ευρωπαική πυριτιδαποθήκη, με σύνθημα τη διαφύλαξη, την ανάδειξη, την επικράτηση μιας ανώτερης φυλετικής κουλτούρας. Ο αριανισμός των ναζιστών αποτελεί απλώς το πιο πρόσφατο παράδειγμα μιας αλαζονικής φυλετικής κουλτούρας που νομιμοποίησε τη γενοκτονία των Εβραίων. Έτσι ακριβώς όμως συνέβη στο παρελθόν με τη γενοκτονία των ιθαγενών της αμερικανικής ηπείρου από τους Ισπανούς και τους Ευρωπαίους αποίκους, στη βάση της, αλληλένδετα, φυλετικής και πολιτισμικής τους κατωτερότητας. 

Αυτές οι έννοιες αποτελούν μια αρχή για να κατανοήσουμε πώς γεννιούνται πολιτικές, με ποιον τρόπο πείθονται τα πλήθη και πώς ακριβώς εφαρμόζονται. Είναι μια αρχή για ν' αντισταθούμε στο φασισμό της καθημερινότητας. Θα βρούμε αντιστοίχιες με το σήμερα. Ονειρεύομαι τη μέρα που η βία θα είναι πραγματικά καταδικαστέα και οι κοινωνίες θα υπάρχουν για να εξυψώνουν τον Άνθρωπο. Τον καθένα Άλλο, ανεξαρτήτως φύλου, γλώσσας, κοινωνικού και μορφωτικού επιπέδου. Το ξέρω ότι αυτά είναι ουτοπικά. Ότι θα γίνουν πραγματικότητα σε ...κάποια άλλη γη. Μα ακριβώς για αυτό παθιάζομαι και ενδιαφέρομαι για ότι δεν έχει χαθεί. Είναι ο μόνος τρόπος να γεννηθεί κάτι καινούργιο, αληθινά αξιόλογο. Ο μόνος τρόπος που ξέρω για ν' αντιστέκομαι.

Βιβλιογραφία :

Elias N., H Εξέλιξη του Πολιτισμού, τόμος Α, μτφρ. Ε. Ζέη, εκδ. Ολκός, Αθήνα, 2000.
Servier J., Η εθνολογία, μτφ. Α. Γαλανού, εκδ. Καρδαμίτσα, Αθήνα 1993.

Ένας άλλος κόσμος [ντοκιμαντέρ Ηλιόσποροι 2013]

Είδα το συγκεκριμένο ντοκιμαντέρ μόλις προβλήθηκε. Πρόκειται για μια καταγραφή και προβολή των κυριότερων πρωτοβουλιών που ασχολούνται με τη μετάβαση σε ένα άλλο κόσμο, πέρα από την κρίση, μέσα από συνεντεύξεις και σχετικές επισκέψεις.

Στον αντίποδα του εικονικού "success story" της ανεργίας, της καταστολής και του φόβου, μια άλλη πραγματικότητα είναι υπαρκτή, ένας άλλος κόσμος αλληλεγγύης και συνεργασίας. Χιλιάδες άνθρωποι σε όλη την Ελλάδα έχουν πάρει την κατάσταση στα χέρια τους και οικοδομούν ένα άλλο κόσμο εδώ και τώρα, με δημιουργία, φαντασία και μεράκι. Ένα ντοκιμαντέρ που μας καλεί να σπείρουμε και εμείς το σπόρο της αλλαγής..., καθώς όπως υποστηρίζει ένας άλλος κόσμος είναι υπαρκτός...

Νομίζω πως αυτές είναι από τις πλέον αξιόλογες κινήσεις ανάπτυξης που έχουν σημειωθεί στη χώρα μας. Αξίζουν συγχαρητήρια σε όλα τα παιδιά για την κινητοποίηση, καθώς άφησαν πίσω τη γκρίνια, ξεπέρασαν τα αδιέξοδα, πέρασαν στην πράξη. Μπορείς να δεις το ντοκιμαντέρ εδώ :

  

Συμμετέχουν οι συλλογικότητες:

- Δίκτυο ανταλλαγών Πιερίας, noe.motherearth.gr
- Κοινωνικός συνεταιρισμός παραγωγών και καταναλωτών Κορινθίας, Συντροφεία
- Aυτοδιαχειριζόμενος Αγρός Ελληνικού,agroselliniko.blogspot.com
- Συνεταιρισμός Αλληλέγγυας Οικονομίας Συν.Αλλ.Οις, synallois.org
- Δίκτυο Ήλεκτρον Μυτιλήνης,diktyolesvou.wordpress.com
- Από κοινού, Kίνηση Τρικαλινών πολιτών για την αποανάπτυξη και την άμεση δημοκρατία, apokoinou.com
- Δίκτυο Οικοκοινότητα, oikodiktyo.espivblogs.net
- Δίκτυο ανταλλαγών και αλληλεγγύης Μαγνησίας ΤΕΜ, tem-magnisia.gr
- Δίκτυο Βότσαλο, votsalo.org
- Τράπεζα χρόνου πλατείας Συντάγματος, time-exchange.gr
- Κοινωνική κουζίνα "Ο άλλος άνθρωπος", oallosanthropos.blogspot.com
- Συνεταιριστικό καφενείο Ακαδημίας Πλάτωνα -- Ευρωπαϊκό Χωριό, european-village.org
- Αυτοδιαχειριζόμενο Πάρκο Ναυαρίνου και Ζωοδόχου Πηγής, parkingparko.espivblogs.net
- Free & Real, freeandreal.org, telaithrion.freeandreal.org
- Lacandona, lacandona.gr
- Νέα Γουινέα, neaguinea.org

Ηλιόσποροι, www.iliosporoi.net
www.enasalloskosmos-community.net

Not Speech

Εκείνο το πρωινό ξύπνησα πριν από την ανατολή του ήλιου. Ντύθηκα, έφτιαξα έναν καφέ, βγήκα στο μπαλκόνι και χάζευα τα απίστευτα χρώματα στα σύννεφα. Ένα θαύμα συντελείται κάθε μέρα εκεί ψηλά, δεν χρειάζεσαι εμένα για να το μάθεις.  Ένα θαύμα που παραβλέπουμε, που συνηθίζουμε να αγνοούμε. Ένας οργασμός χρωμάτων, τόσο εξώκοσμα λυτρωτικός. Γέμισα ελπίδα και δύναμη.

"Ξυπνάς πριν βγει ο ήλιος, χαζεύεις τα χρώματα στον ουρανό, γεμίζεις ελπίδα. 

Διαβάζεις για το χτεσινό φονικό και σου τελειώνει. Έτσι απλά."

Μπαίνεις στο facebook, απόψεις επί απόψεων. Αναλύσεις, θεωρίες. Τσακωμοί, αλλεπάλληλες αλλαγές των status, φθόνος, άλλου είδους εικονικά αλληλομαχαιρώματα.
Μια κοινωνία στα όρια της, έτοιμη να κατασπαραχθεί. Πόσο λείπει το όνειρο, το όραμα, η ελπίδα! Εκείνη η εσωτερική δύναμη που σε παρακινεί να πιάσεις το χέρι του διπλανού και να τον καλέσεις να πορευθείτε μαζί παρακάτω, να φτιαχτεί ένα καλύτερο αύριο - για όλους! Το έχουμε ήδη χάσει το παιχνίδι. Το ξέρεις πως δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από τον εμφύλιο πόλεμο και από το διχασμό, δεν χρειάζεσαι εμένα για να το μάθεις.

"Ο νεοναζισμός δεν είναι θεωρία, σκέψη και αναρχία. Είναι μια παράσταση. Εσείς κι εμείς. 
Και πρωταγωνιστεί ο Θάνατος." (Μάνος Χατζιδάκις)

I need Job

Not Speech
(Εξάρχεια)

Η κύρια αιτία του κακού στο παραπάνω graffiti.

Πρωινός περίπατος στα Εξάρχεια. Ένας καμβάς οι δρόμοι της πόλης... Περπατώ, φωτογραφίζω συνθήματα - κραυγές,  ζωγραφιές, graffiti. Αυτή η συνοικία έχει ακόμη έναν αέρα ελευθερίας που αγαπώ. Μια γειτονιά που αισθάνεσαι ότι ο σεβασμός και η ανεκτικότητα προς το διαφορετικό είναι το ζητούμενο. 

Όχι αυτά τα κτίρια δεν βρίσκονται σε κάποια συνοικία του Παρισιού...

Υπέροχα σπίτια στην Καλλιδρομίου, που κάνουν το μυαλό σου να φεύγει αλλού.

Πέρασμα από εκδοτικούς οίκους...

Ψαχουλεύοντας βιβλία, εξώφυλλα, οπισθόφυλλα, σελίδες τους...

 Χαζεύοντας τις βιτρίνες βιβλιοπωλείων. 

Τοίχους, διακοσμήσεις, οσφρήσεις, καθημερινές μικρές ανακαλύψεις.

Φτιάχνοντας στιγμαίες ιστορίες με τους τίτλους /

νοερά ταξίδια του μυαλού...

Τέτοιες στιγμές, συνειδητοποιείς πόσο συγκλονιστική είναι η γνώση της Ιστορίας. Σου αποκαλύπτει τάσεις, φοβίες, ματαιοδοξίες, αιτίες. Είναι ίσως ειρωνικό, μα διαβάζοντας το παρελθόν της ανθρωπότητας, σου φανερώνονται σημεία στιγμών του μέλλοντος της...

Θυμήθηκα αυτές τις μέρες, μια παλιότερη ανάρτηση του Απριλίου του 2010. Μια μικρή ιστορική αναδρομή στο κοινωνικό, ιστορικό, οικονομικό πλαίσιο της Ευρώπης στον 20ό αιω. Δεν πρόκειται για κανένα μαγευτικό ταξίδι ανάγνωσης στο χρόνο, το αντίθετο μάλλον θα έλεγα... Αρκετά επίκαιρη. Φοβάμαι ότι θα βρεις κάποιες ομοιότητες με το σήμερα : Τη διαβάζεις εδώ

παράθυρα

Σαφώς επηρεασμένη από τις καταστάσεις που βιώνουμε στη χώρα μας..., έγραψα πριν λίγες μέρες στο facebook : «Ποιος να νοιαστεί για την "ποιότητα" σε αυτή τη χώρα και γιατί; Πρέπει πρώτα να γνωρίζεις κάτι για να το αναδείξεις σωστά και να το πονέσεις.» 

Τα γεγονότα που ακολούθησαν και όλα όσα εξακολουθούν να συμβαίνουν με καταιγιστικό ρυθμό καθημερινά, επιβεβαιώνουν την παραπάνω σκέψη.

Η  Υπατία η Αλεξανδρινή, από το προσωπικό της προφίλ στο fb, μου έγραψε το παρακάτω σχόλιο :

«Παραφρασμένο το "(pour) qui et pourqoi" των Γάλλων στον β΄ παγκόσμιο πόλεμο, στο οποίο οδήγησε μία σήπουσα πολιτική σκηνή και που έκανε τόσο εύκολη την κατάκτηση της χώρας τους από τη ναζιστική πολεμική μηχανή. Αν πέσουμε στην παγίδα της παραίτησης -και από τον πολιτισμό-, θα είμαστε άξιοι της μοίρας μας.»

Υπάρχουν φορές που διαβάζοντας κάποιο σχόλιο τόσο εδώ, όσο στο facebook, σκέφτομαι ότι θα μπορούσε να σταθεί αφορμή για ανάρτηση. Έτσι έγινε με το παραπάνω.

 time machine

Σήμερα περισσότερο από ποτέ άλλοτε, είναι δυσκολότερο το να συνεχίσεις να ενημερώνεσαι για τις τέχνες και τον πολιτισμό. Τι αξία θα έχει όμως η ζωή αν δε μπορείς να απολαύσεις τις εκφράσεις, τα έργα των ανθρώπων; Να περιηγηθείς έτσι σε άλλους τρόπους σκέψεις, σε άλλους τόπους και σε άλλες εποχές; Να αφεθείς ελεύθερος στο να κρίνεις, να γνωρίσεις, να αγαπήσεις το διαφορετικό από σένα;  Υπάρχει καλύτερη χρονομηχανή απο την τέχνη; Πιστεύω πως η μεγαλύτερη αντίσταση στα όσα συμβαίνουν είναι το να εξακολουθήσουμε πεισματικά να διαβάζουμε, να ενισχύουμε τα αξιόλογα πράγματα και να παρατηρούμε το κάδρο της ζωής με όλες τις αποχρώσεις του... Αν δεν πολεμήσουμε την ασχήμια που μας επιβάλλουν, αν δε διακρίνουμε και την ομορφιά τριγύρω μας, τότε δε θα μπορέσουμε ποτέ να πολεμήσουμε εναντίον του σκοταδιού.  Θα έχουμε ήδη παραδοθεί στη μιζέρια.

Μην αφήσεις να σου σφραγίσουν το παράθυρο προς τη ζωή. Όπως ανοίγεις τα παντζούρια και γεμίζει το δωμάτιο με φως και ζεστασιά, έτσι συμβαίνει και με τη ψυχή μόλις την ανοίγεις προς τα θαύματα του κόσμου.  Μην επιτρέψεις να σου κλείσουν το παράθυρο σου στον κόσμο. Κάθε βιβλίο που διαβάζεις, κάθε θεϊκή μουσική μελωδία, κάθε αξιόλογη ταινία, κάθε προσεκτικά επιλεγμένο θεατρικό έργο, αφήνει το μυαλό, τη ψυχή και τη φαντασία να εισβάλλουν σε άλλους κόσμους, μακρινούς και διαφορετικά απόλυτα απρόσιτους.

Όλοι γνωρίζουν πως κάθε μέτρο που στρέφεται κατά της παιδείας και του πολιτισμού είναι καταδικασμένο για να αποτύχει.  Δεν νοείται ανάπτυξη δίχως έμφαση στην παιδεία και στον πολιτισμό. Δεν πρέπει να αφήσουμε να κοπούν αυτές οι γέφυρες προς την κοινωνία. Ακριβώς αυτή η μάχη είναι η μητέρα όλων των μαχών. 

Το διαδίκτυο μπορεί να λειτουργήσει ως παράθυρο σε όσα προσπαθούν να κρατήσουν για ένα περιορισμένο κοινό. Να προσφέρει διεξόδους και ανάσες σε διχασμένες ψυχές. Ένας άλλος κόσμος θα μπορούσε να είναι εφικτός. Όντως ναι, "αν πέσουμε στην παγίδα της παραίτησης -και από τον πολιτισμό-, θα είμαστε άξιοι της μοίρας μας."

"Διαμαρτύρομαι" στην έκθεση για τον Μποστ, @Μουσείο Μπενάκη

Μια παράλληλη "έκθεση των θεατών" παρουσιάζεται στην έκθεση για τον Μποστ στο Μουσείο Μπενάκη. Οι συντελεστές της έκθεσης καλούν το κοινό να σχεδιάσουν ή/και να γράψουν το παράπονο τους σε ένα φύλλο χαρτί, να βάλουν τον τίτλο "διαμαρτύρομαι" και έπειτα να το κολλήσουν στον τοίχο. Το αποτέλεσμα έχει πραγματικά πολύ ενδιαφέρον!

Όποιος επισκέπτης θέλει μπορεί να πάρει έναν μαρκαδόρο και να γράψει ότι εκείνος επιθυμεί. Να γίνει έτσι ο ίδιος δημιουργός και να μοιραστεί σκέψεις, συναισθήματα με τους υπόλοιπους. Συγχαρητήρια σε όποιον το σκέφτηκε, πολύ όμορφη ιδέα. 

Έξυπνα, εύστοχα μηνύματα σε χαρτιά σε κατάλληλα διαμορφωμένο χώρο δίπλα στην έκθεση με τα έργα του Μποστ στο Μουσείο Μπενάκη . Μεταφέρω εδώ μόνο κάποια απ' όσα ξεχώρισα (μακάρι να μπορούσα να ανεβάσω ακόμη περισσότερα). Όλα ήταν ξεχωριστά και ενδεικτικά της τραγικής κοινωνικής κατάστασης που πλέον βιώνει η χώρα.

Κάποια μηνύματα μιμούνταν σαφώς τη γλώσσα του Μποστ με τις ηθελημένες ασυνταξίες και την ανορθογραφία, που υποδηλώνει το δικαίωμα όλων στην ελευθερία του λόγου. 

Τα δικά μου σχόλια εδώ θα ήταν περιττά, 

οπότε ακολουθούν φωτογραφίες με ελάχιστες δικές μου λέξεις. 

Προσέξτε τα, το αξίζουν. Χώρο στην φωνή όλων.

"...ότι η Αθήνα/Ελλάδα που αγαπώ εξαφανίζεται/συρρικνώνεται"

"τέλος εποχής"

Διαβάστε τα, ξεχωριστά το κάθε ένα...

Εδώ μπορείτε να διαβάσετε την παρουσίαση με τα έργα του Μποστ στο Μουσείο Μπενάκη, συνεχίζεται έως τις 19 Μαΐου.