Επίσκεψη στο νέο Μουσείο Γουλανδρή στο Παγκράτι

Δυο νέα παιδιά παρατηρούν έναν πίνακα του B.Γκογκ

Το νέο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Γουλανδρή στο Παγκράτι, μια ανάσα από το Καλλιμάρμαρο, άνοιξε πριν λίγες μέρες και άλλαξε καθοριστικά το πολιτιστικό χάρτη της πόλης μας. Πρόκειται για το Μουσείο με την εμβληματική ιδιωτική συλλογή των Βασίλη & Ελίζας Γουλανδρή. 

Οι Αθηναίοι έχουν τώρα τη δυνατότητα να θαυμάσουν μοναδικά έργα τέχνης που δεν είχανε την ευκαιρία στο παρελθόν. Έργα που έχουν δανειστεί και εκτεθεί στα πιο σημαντικά και μεγαλύτερα μουσεία του κόσμου.   

Μετά από δεκαετίες αναμονής, η συλλογή είναι επιτέλους επισκέψιμη για το κοινό σε έναν χώρο που αρμόζει στη σπουδαιότητά της. Με το που μπαίνεις στο κτήριο αισθάνεσαι ότι εισέρχεσαι σε ένα μουσείο ευρωπαϊκών προδιαγραφών.

 Η πρώτη εντύπωση που αποκομίζει κανείς είναι τόσο αποστομωτική όσο και τα ονόματα που ανήκουν στη συλλογή του. Πίνακες του Βαν Γκογκ, του Πικάσο, του Μονέ, του Ελ Γκρέκο, του Ντε Κίρικο, του Μιρό, Μπονάρ, Μοντιλιάνι, Πόλοκ, Σαγκάλ,Ντεγκά, Μιρό, Μπρακ και πόσων άλλων. 

Μετά από καθυστερήσεις, δυσκολίες, αναποδιές και εμπόδια, το όνειρο του ζεύγους Γουλανδρή έγινε πραγματικότητα. Η απίστευτη και πραγματικά αμύθητης αξίας συλλογή που είχαν δημιουργήσει, έχει πλέον τη μόνιμη βάση της στην πρωτεύουσα της Αθήνας. 

Στο μουσείο, το οποίο έχει συνολική επιφάνεια 7.250 τ.μ., εκτός από τους εκθεσιακούς χώρους, λειτουργούν ένα πωλητήριο και ένα Café – Εστιατόριο, μια βιβλιοθήκη τέχνης με 6.000 τόμους βιβλίων, παιδικό εργαστήριο, καθώς κι ένα σύγχρονων προδιαγραφών αμφιθέατρο, 190 θέσεων.

Κάθε επισκέπτης με την είσοδο του στο Μουσείο, παίρνει στα χέρια του και ένα κοντρόλ, με το οποίο μπορεί να ξεναγηθεί ιδιωτικά πατώντας τον αριθμό του κάθε πίνακα και μαθαίνοντας την ιστορία πίσω από κάθε έργο και για κάθε καλλιτέχνη.

Αριθμός 13, του Τζάκσον Πόλλοκ (1950)

Ο αγαπημένος μου πίνακας είναι αυτός.

Εδώ σε μια λεπτομέρεια.

Υπέροχες φιγούρες του Τζιακομέττι.

Τακτικές ξεναγήσεις πραγματοποιούνται όπου οι επισκέπτες μπορούν να μάθουν περισσότερα για την ιστορία πίσω από τα έργα των Van Gogh, Picasso, Pollock, Monet, Miró, Degas, Παρθένη, Τσαρούχη, Μόραλη κ.ά

Πέρα όμως από τις ξεναγήσεις, αξίζει ο καθένας να αφεθεί και να 

χαθεί με το δικό του τρόπο

στα χρώματα, στους μύθους,

στις δημιουργίες που στέκονται

εκεί μπροστά του και 

προκαλούν ποικιλοτρόπως όλα τα συναισθήματα του.

Είναι εντυπωσιακό ότι αυτά τα έργα 

αποτελούν μόνο το 40 % της συλλογής του. 

Στεγασμένα σε ένα κτήριο στολίδι 

πανέμορφο και επιβλητικό.

Μην παραλείψετε μια στάση στο καφέ του Μουσείου. 

Οι ιδρυτές Βασίλης και Ελίζα Γουλανδρή, ως υπέρμαχοι της ιδέας ότι η Τέχνη αποτελεί κοινωνικό πνευματικό αγαθό, πέραν της σημαντικής προσφοράς τους με την ίδρυση του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης στην Άνδρο, επιθυμούσαν τη δημιουργία ενός έτερου μουσείου στην Αθήνα, που θα έδινε τη δυνατότητα σε ένα ευρύτερο κοινό να έρθει σε επαφή με τη νεότερη και σύγχρονη τέχνη που αποτέλεσε το κύριο αντικείμενο του ενδιαφέροντός τους και το κατάφεραν! 

Τους ευχαριστούμε!

Ίδρυμα Βασίλη & Ελίζας Γουλανδρή, Ερατοσθένους 13, 
facebook.com/BEGoulandrisFoundation
instagram.com/begoulandrisfoundation, #BEGoulandris 
https://goulandris.gr/el/

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ: 
Ώρες λειτουργίας: Τρίτη-Κυριακή 10.00-18.00, Παρασκευή 10.00-22.00, Δευτέρα κλειστά. Εισιτήρια: Γενική είσοδος  8€, Μειωμένο εισιτήριο  6€. Μειωμένο εισιτήριο δικαιούνται άτομα άνω των 65 ετών, παιδιά και έφηβοι 12-17 ετών, φοιτητές, άνεργοι, υπηρετούντες την στρατιωτική τους θητεία. Ελεύθερη είσοδο δικαιούνται τα Μέλη του Ιδρύματος Β&Ε Γουλανδρή, παιδιά έως 12 ετών, ΑμεΑ και ο συνοδός τους, εκπαιδευτικοί που συνοδεύουν σχολεία, κάτοχοι κάρτας ICOM – ICOMOS, διπλωματούχοι ξεναγοί, δημοσιογράφοι. 

Εντυπώσεις από το Bobos Arts Festival στον κήπο του Μεγάρου

Το Σάββατο 1η Ιουνίου βρέθηκα στο Κήπο του Μεγάρου Μουσικής, στο πλαίσιο του Bobos Art Festival. Αυτό είναι το πιο ενδιαφέρον παιδικό πολιτιστικό φεστιβάλ της πόλης. Αν το χάσατε, βάλτε το από τώρα στο πρόγραμμα σας για την επόμενη χρονιά. Οι προτάσεις του είναι επιλεγμένες, η διοργάνωση του είναι υποδειγματική, το πρόγραμμα πολύ πλούσιο και όλα αυτά με ένα αρκετά οικονομικό εισιτήριο. Πραγματικά είναι ένα φεστιβάλ, στο οποίο τα παιδιά σας θα απολαύσουν μια ολόκληρη μέρα ποικίλλων δράσεων, με θεατρικές παραστάσεις, εικαστικά, μουσική και αυτά μέσα σε ένα υπέροχο περιβάλλον. Το σίγουρο είναι ότι θα το χαρείτε όμως το ίδιο και εσείς οι μεγαλύτεροι. Απλά να προμηθευτείτε έγκαιρα τα εισιτήρια σας, καθώς αυτή η διοργάνωση έχει αγαπηθεί από το κοινό και συνήθως γίνεται soldout. Πολλοί ήταν όσοι δε μπόρεσαν να μπουν στο Κήπο εκείνη τη μέρα. Γι' αυτό αξίζουν διπλά συγχαρητήρια στους διοργανωτές καθώς δεν αποσκοπούν μόνο στο κέρδος, αλλά στοχεύουν κυρίως στην ασφάλεια, στην ποιότητα και στο να περάσουν καλά όσοι είχανε προμηθευτεί έγκαιρα τα εισιτήρια τους. Καλή οργάνωση με επαγγελματισμό,  σεβασμό προς το παιδί και με μέριμνα ώστε να μην υπήρχε συνωστισμός.

Ακολουθούν φωτογραφίες από το φετινό φεστιβάλ, ώστε να πάρετε μια μικρή γεύση. Μια μέρα με αμέτρητα θετικά vibes -από εκείνα που μας λείπουν σήμερα- σε ένα περιβάλλον με έντονη αίσθηση πως έχεις φύγει λίγο εκτός Αθηνών. 

Ο καλύτερος τρόπος να ξεκινήσει το καλοκαίρι στην πόλη για τους μικρούς και μεγάλους!

Φετινό πρόγραμμα:

«Για έναν κόσμο που αλλάζει… κι αγκαλιάζει!» Η τραγουδοποιός Τατιάνα Ζωγράφου και η μουσική της παρέα, συνοδευόμενη από μια 25μελή παιδική χορωδία. 

«Αισώπου… Φίλοι» από τη θεατρική ομάδα Μικρός Νότος, στην οποία οι ήρωες του Αισώπου ξαναζωντανεύουν για να μας διηγηθούν τις ιστορίες τους. 

«Η χύτρα με το χρυσάφι». Μια ευφάνταστη, γεμάτη κέφι παράσταση με πρωτότυπη, ζωντανή μουσική από την οκταμελή Παραμυθένια Ορχήστρα των Μορφών Έκφρασης.

«Ο φίλος μου ο Τζίμ» Οι αγαπημένες των παιδιών Έλενα Ιωάννου (γνωστή και ως Έλεν Τρέλεν από τους Burger Project) και η ηθοποιός Μαρία Τερζάκη, μας ταξίδεψαν στο ονειρικό σύμπαν της πολυβραβευμένης Βελγίδας δημιουργού παιδικών βιβλίων Kitty Crowther (Εκδ. Μάρτης). 

Η Dirty Athens Brass Band με γνωστά funk, jazz και pop μουσικά κομμάτια σε ένα ξεσηκωτικό περιφερόμενο session, εντυπωσιακά ακροβατικά από το Cirko Cachivache, περιφερόμενοι ξυλοπόδαροι της Motus Terrae και το αγαπημένο bubble show από τους La Petite Marguerite συμπληρώνουν το πρόγραμμα της ημέρας. 

Καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας, παράλληλα με το πρόγραμμα της κεντρικής σκηνής, έτρεξαν μια σειρά πρωτότυπων εργαστηρίων και δράσεων: British Council Kids’ Corner «Μικροί επιστήμονες» Μια δημιουργική, εκπαιδευτική δραστηριότητα με πειράματα και επιστημονικές αναζητήσεις, η οποία δίνει τη δυνατότητα στα 3 παιδιά να εκφραστούν στα Αγγλικά και να αναπτύξουν σημαντικές δεξιότητες όπως η συνεργασία, η επικοινωνία, η δημιουργικότητα και η φαντασία.

«Μικροί αρχαιολόγοι, μεγάλες ανακαλύψεις» από το Archaeolab 
«Να ήμουν πεταλούδα, να είχα φτερά…» από το On the Canvas - εικαστικό εργαστήρι 
 «Comic Jam» από το Athens Comics Library 
«Αποστολή: Σώστε τον πλανήτη» από το Save your Planet 
«Παιχνίδι με τις λέξεις» Ένα εργαστήρι δημιουργικής γραφής από τις εκδόσεις Μάρτης, εμπνευσμένο από το έργο της βραβευμένης Βελγίδας δημιουργού παιδικών βιβλίων, Kitty Crowther. «Το βιβλίο της φαντασίας» και οι «Μικροί γεωργοί» από τις εκδόσεις Σαΐτη 
Μουσικά παραμύθια από τα Παραμυθοκαμώματα
κυνήγι θησαυρού από την Εταιρεία Πολιτισμού Πeripatos
Kids Yoga από το Yoga for Happy Kids
facepainting από τις Moutzoures και πολλές ακόμα εκπλήξεις. 

Συγχαρητήρια ξανά στους διοργανωτές και στους συμμετέχοντες!

...η αύρα των αρχαίων λόφων της Αθήνας...

Δες! Δες ομορφιά! Ναι όσο και να σου φαίνεται απίστευτο είναι εικόνες από το κέντρο της Αθήνας. Πιο κέντρο μάλιστα δε γίνεται. Στο λόφο του Φιλοπάππου, το μεσημέρι της προηγούμενης Κυριακής, σε περίπατο αναψυχής. Υπάρχουν κάποιοι χώροι μαγικοί. Που πρέπει να προστατευτούν όσο λίγοι σε αυτή τη χώρα. Γιατί αν καταστραφούν, τότε θα χάσει όλη η χώρα -όχι μόνο η Αθήνα- την υπόσταση της...

Να προφυλαχτούν ώστε να μπορούν οι Αθηναίοι και οι τουρίστες να τους χαίρονται και να απολαμβάνουν εκεί το περίπατο τους... Να φυλακτεί τόσο το πράσινο, όσο και να υπάρχει η αίσθηση της ασφάλειας. Με φύλαξη και πραγματική αίσθηση της γαλήνης του τοπίου. 

Λίγα τέτοια παρόμοια σημεία υπάρχουν -ακριβώς γιατί αυτά έχουν διαποτιστεί με ιστορίες, μύθους, απίστευτη θέα προς όλη την πόλη και την Ακρόπολη, το Ηρώδειο, πανοραμικά μπροστά σου όλη η Αθήνα! Και με έντονη την αύρα των αρχαίων περιπατητών!

Αθήνα μου! Γεμάτη φως, γεμάτη πληγές και όμως πώς ακτινοβολείς. Μας θαμπώνεις με τις ποικίλλες αντιθέσεις σου. Και εμείς, σαν μέλισσες, πάμε από φύλλο σε φύλλο σου, ρουφώντας το νέκταρ και ζητώντας λίγη από την ενέργεια σου. Δες, αναγνώστη μου. Δες ομορφιά.

"Η άνοιξη είναι ο τρόπος του θεού να πει: «πάμε άλλη μια φορά»!" Και εσύ να απαντήσεις, δίχως σκέψη, «πάμε»!  Εαρινή Ισημερία σήμερα. Καλή άνοιξη!

...τέλος του 2018

Το 2018 στο instagram, αυτές είναι οι φωτογραφίες που "αγαπήσατε" περισσότερο

Πολύ Αθήνα και Βιβλία.

Μια χρονιά φτάνει στο τέλος της κι ό,τι θα διαβάσετε εδώ είναι κάποιες σκέψεις από τις εμπειρίες του έτους που σύντομα τελειώνει. Το 2018 ήταν μέχρι και το τέλος του μια χρονιά γεμάτη προκλήσεις σε πολλαπλά επίπεδα. Πολλές αρμοδιότητες, παράλληλα ένας νέος κύκλος σεμιναρίων, νέοι άνθρωποι στη ζωή μου, είχε λάθη, επαναπροσδιόρισα απόψεις, προσπάθησα να κατανοήσω και να ψυχολογήσω συμπεριφορές -το ένστικτο μου αποδείχτηκε αλάνθαστο σε ανθρώπους και καταστάσεις- νομίζω κατάφερα να κρατήσω χαμηλούς τόνους και να συνεχίσω διακριτικά σε όλα τα επίπεδα της ζωής μου, ακολουθώντας τη ροή. 

Το 2018 λίγο πριν αποτελέσει οριστικά παρελθόν, μου ψιθύρισε κάποια λόγια, τα οποία σας μεταφέρω:

· Να εξελίσσεσαι συνέχεια, να μαθαίνεις και να συνεχίζεις. Η γνώση και η επιθυμία για αυτή δε σταματά ποτέ. Το 2018 είχε νέες συνήθειες, οι οποίες όσο και αν με δυσκόλεψαν - όσο και αν δε μπόρεσα να κρατήσω δυνατές συνεχώς - στο τέλος του έτους συνειδητοποιώ την αξία τους και θέλω να ενδυναμώσω.

· Να συγχωρείς. Να κατανοείς ότι ο καθένας εκεί έξω δίνει μια μάχη. Και εγώ που γράφω τώρα εδώ δίνω τη δική μου, κ ας μην την εκθέτω στα social media. Μη το ξεχνάμε, δε ξέρουμε τι αγώνα δίνει ο άλλος.

· Να είσαι τόσο καλή που να μη μπορεί ο άλλος να το αγνοήσει, και να το κάνεις κυρίως για σένα. Να γεμίζεις από αυτό που παράγεις και προσφέρεις. Να δίνεις τον καλύτερο εαυτό σου, με αφοσίωση και ενθουσιασμό, ακόμη και όταν οι συνθήκες είναι εξαιρετικά δύσκολες. Αν δεν εκτιμηθεί, αυτό δε θα είναι δικό σου πρόβλημα.

· Να θέτεις όρια, και όταν ξεπερνιούνται να αποχωρείς. Τίποτα δεν έχει περισσότερη αξία από την ηρεμία. Όπως σέβεσαι εσύ τον άλλο έτσι πρέπει να σε σέβεται και εκείνος. 

· Να είσαι ανοικτή στο καινούργιο, και να πηγαίνεις κόντρα στο φόβο σου. Δεν υπάρχει αποτυχία, υπάρχει μόνο αποφυγή της προσπάθειας. Οι μόνοι που δεν κάνουν λάθη είναι εκείνοι που δεν κάνουν τίποτα. 

· Όλα από μέσα ξεκινούν. Πρώτα πρέπει να είσαι εσύ καλά μέσα σου για να μπορέσεις να συνεργάζεσαι, να συμπορεύεσαι και να προσφέρεις στον άλλο. Η αρχή κάθε ανθρώπινης σχέσης πρέπει να είναι η ελευθερία. 

· Ότι δεν σε εκτιμάει, σε χάνει. Και αντιστρόφως. 

· Δίνε. Μοιράσου. 

Στο κατώφλι του νέου έτους, προτού ολοκληρώσω αυτό το τελευταίο post, θα ήθελα να ευχαριστήσω όσους εσάς που ακολουθείτε πιστά αυτό το blog τα τελευταία 11 χρόνια. Για μένα αυτός εδώ ο ιστότοπος είναι η δική μου «μηχανή αγάπης», κάπως έτσι τον αντιλαμβάνομαι. Δυστυχώς ο χρόνος μου δεν είναι αρκετός για να μπορώ να μοιράζομαι όσα θέλω και όσο συχνά θέλω από εδω. Συνεχίζουμε όμως και αυτό είναι σημαντικό.

Φίλοι μου, υγεία για το νέο έτος για όλους τους αγαπημένους μας. Στείλτε μου θετική ενέργεια πάνω σε αυτό, θα τη χρειαστώ. 

Ευχές για μια καλή, δημιουργική χρονιά σε όλους!

Θωμάς Σιταράς, Ξεφυλλίζοντας παλιές εφημερίδες. Τα καλύτερα της Παλιάς Αθήνας, εκδόσεις Μίνωας

Αυτό το καινούργιο βιβλίο από τις εκδόσεις Μίνωα, ήρθε στα χέρια μου και με ταξίδεψε στην παλιά Αθήνα. Εκείνη την Αθήνα που δεν έχω γνωρίσει, αλλά αναζητώ μέσα από αναγνώσεις και φωτογραφίες.  Πρόκειται για το νέο βιβλίο του Θωμά Σιταρά «Ξεφυλλίζοντας παλιές εφημερίδες» (υπότιτλος: τα καλύτερα της παλιάς Αθήνας), ένα εικονογραφημένο άνω των 400 σελίδων λεύκωμα. 

Το λεύκωμα αποτελεί μια αποτύπωση της πραγματικής ζωής στην παλιά Αθήνα μέσα από χρονογραφήματα, σκίτσα, γελοιογραφίες και αυθεντικά στιγμιότυπα της αθηναϊκής κοινωνίας.

Ο αθηναιογράφος Θωμάς Σιταράς, μέσα από μια εξαιρετική έρευνα μπόρεσε να μας μεταφέρει ένα σημαντικό κομμάτι της ζωής του παρελθόντος της πόλης, με έναν ιδιαίτερο και ευχάριστο τρόπο.   Ο Θωμάς Σιταράς έχει επιμεληθεί και το ημερολόγιο για το 2019 των εκδόσεων Μίνωας με τίτλο «Η Ελλάδα της νοσταλγίας».

Μέσα από αυτό το νοσταλγικό και διασκεδαστικό λεύκωμα ο αναγνώστης γνωρίζει:

• Απίστευτες ιστορίες από τις δικαστικές αίθουσες που μόνο η ζωή ξέρει και γράφει.

• Τον Αθηναίο και την Αθηναία στην καθημερινή βιοπάλη μέσα από χαρακτηριστικά, για την εποχή, επαγγέλματα• τότε που η δουλειά δεν γινόταν μόνο με πρωτόγνωρο κέφι, αλλά σήμαινε πολλά περισσότερα.

• Χορταστικές πληροφορίες για το φαγητό της εποχής εκείνης, στιγμιότυπα από κουζίνες σπιτιών και ατμοσφαιρικές ταβέρνες.

• Τους τρόπους διασκέδασης τα ωραία αλλά και συνάμα άτακτα εκείνα χρόνια: θέατρο, σινεμά, πυγμαχικοί αγώνες, ιπποδρομίες.

Το βιβλίο είναι ιδανικό ανάγνωσμα για τους λάτρεις, ερευνητές της παλιάς Αθήνας. 

Συγγραφέας

Ο Θωµάς Σιταράς γεννήθηκε το 1943 στην Αθήνα από γονείς Κωνσταντινουπολίτες. Αριστούχος απόφοιτος της Λεοντείου Σχολής, σπούδασε, ως υπότροφος του Βαυαρικού Υπουργείου Παιδείας, οικονοµικά και δηµοσιογραφία στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου. Ολοκλήρωσε την πανεπιστηµιακή του εκπαίδευση µε μεταπτυχιακές σπουδές στο μάρκετινγκ στο ίδιο Πανεπιστήμιο.

Εργάστηκε στη Γερµανία, στην εταιρεία Ηλεκτρονικών Υπολογιστών «Honeywell». Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα, απασχολήθηκε επί σειρά ετών ως ∆ιευθυντής Μάρκετινγκ στον βιοµηχανικό όµιλο «Α. Πετζετάκις» και σε άλλες µικρότερες επιχειρήσεις.

Παράλληλα, από το 1970 ασχολήθηκε µε την επαγγελµατική εκπαίδευση, ως συνιδρυτής του κολεγίου BCA και ως ιδρυτής του Κέντρου ∆ιοικητικών Επιστηµών. Στον ρόλο του εκπαιδευτή ενηλίκων έχει οργανώσει και συµµετάσχει σε πολυάριθµα σεµινάρια ∆ιοίκησης και Οργάνωσης, Μάρκετινγκ και Πωλήσεων.

Πέραν της συγγραφής επιστημονικών βιβλίων της ειδικότητάς του, ασχολήθηκε συστηματικά με την αθηναιογραφία. Έχει συγγράψει τρία βιβλία για την Παλιά Αθήνα, ενώ διαχειρίζεται συστηματικά από το 2012 τον ιστότοπο www.paliaathina.com – ένα διαδικτυακό μουσείο για την Αθήνα της περιόδου  1834-1940. 

Είναι συνεργάτης της διαδικτυακής έκδοσης της εφημερίδας Πρώτο Θέμα, με δημοσιεύσεις γύρω από την Παλιά Αθήνα, και τακτικό µέλος της Παγκόσµιας Οµοσπονδίας ∆ηµοσιογράφων και Συγγραφέων Τουρισµού.

Από τις εκδόσεις Μίνωας κυκλοφορεί επίσης το ημερολόγιό του για το 2019 με τίτλο Η Ελλάδα της νοσταλγίας.

βροχερός περίπατος στην Ακρόπολη

Έχετε ανέβει ποτέ υπό βροχή στην Ακρόπολη;
Έκανα έναν υπέροχο (!) κυριακάτικο περίπατο με βροχή 
και σκέφτηκα να μοιραστούμε κάποιες εικόνες...

Εγώ και κάποιοι λίγοι εξίσου τρελοί... :-) 

Πολλές φορές έχω ανέβει στην Ακρόπολη, πρώτη φορά περπάτησα όμως ως εκεί με βροχή. 

Και ήταν πραγματικά μαγευτικά! Περίπατος κάθαρση! 

Το κρύο ήταν τσουχτερό αλλά η αδρεναλίνη από την ομορφιά του ναού

και από την αίσθηση μιας ιδιαίτερης εμπειρίας εξάλειψε απόλυτα κάθε αίσθηση παγωνιάς...

 Η βροχή μόλις που μου επέτρεπε να βγάλω το κινητό από την τσέπη μου 

και να τραβήξω φωτογραφίες.

Η ησυχία ήταν μοναδική, το μόνο που ακουγόταν ήταν ο ήχος από τις στάλες της βροχής καθώς έπεφταν πάνω στο χώμα και καθώς άστραφταν τα μάρμαρα. 

Οι Καρυάτιδες ήρεμες, χωρίς τους πολλούς τουρίστες να τις φωτογραφίζουν 

-αν και ημέρα Κυριακή- λαμποκοπούσαν δημιουργώντας μια μυσταγωγία.

Τα βράδια θα ζωντανεύουν, θα φεύγουν από την σταθερή βάση τους και

θα χορεύουν τριγύρω από το ναό, χαζεύοντας από ψηλά την παράξενη πόλη.

Η θέα βέβαια είναι μοναδική.

Οι στέγες των σπιτιών, οι τρούλοι των εκκλησιών

και στο βάθος ο λόφος του Λυκαβηττού.

Η βροχή έχει καθαρίσει την ατμόσφαιρα

σαν να έχει πάρει έστω και για λίγο τη βρώμα και τη δυσωδία μακρυά.

Επιστρέφω το βλέμμα προς τον ναό. Παντού οι ήχοι και νερό από τη βροχή.

Ένα χαμόγελο έχει σχηματιστεί στο πρόσωπο μου και δε λέει να φύγει. 

Σκέφτομαι πόσοι περπάτησαν εδώ πριν από εμένα και τι τυχερή 

στάθηκα αυτή τη βροχερή Κυριακή να ζήσω τούτη την εμπειρία. 

Το θέατρο του Διονύσου από ψηλά, καθώς σφυρηλατείτε από τη χειμωνιάτικη βροχή.

 Υπήρξε ο σημαντικότερος γνωστός υπαίθριος θεατρικός χώρος στην αρχαία Αθήνα και το πρώτο θέατρο του κόσμου. 

Φτάνω κοντά του, στέκομαι στις θέσεις.  Αποτελούσε μέρος του ιερού του Ελευθερέως Διονύσου και υπήρξε ο βασικός τόπος παράστασης του αττικού δράματος, αφού φιλοξενούσε τα Μεγάλα Διονύσια, τη μεγαλύτερη θεατρική γιορτή της πόλης των Αθηνών. 

Οι σωζόμενες τραγωδίες και κωμωδίες του 5ου και του 4ου π.Χ. αι. γράφτηκαν - τουλάχιστον οι περισσότερες - για να εκτελεστούν σε αυτόν τον χώρο.

Μπροστά από το ναό της Ακρόπολης, 

ένα εισιτήριο εισόδου πάνω στα χαλίκια, το παρατηρώ και το φωτογραφίζω.

  Αυτή είναι μια άλλου είδους καρτ ποστάλ που φεύγοντας την παίρνω μαζί μου.

Επιστρέφοντας σπίτι, στην Διονυσίου Αρεοπαγίτου ένα βροχερό σκηνικό.

Και ο χειμώνας είναι πολύ όμορφος στην Αθήνα.