15 Φεβρουαρίου 2016

Eternal sunshine...



Είχα ξεχάσει τα χρώματα που έχει η θάλασσα το χειμώνα. 


Την αγριάδα της, τα εντυπωσιακά σύννεφα και τη γοητεία που της προσδίδουν


Εικόνες μόλις λίγα λεπτά από το κέντρο αυτής της πόλης...


Ο ήλιος δύει...
 

...χαρίζοντας τις ακτίνες του στους πίνακες του πλανόδιου καλλιτέχνη,
κάπως έτσι τα σοκάκια του Παρισιού φωτίζονται από το φως της Ελλάδας...


Στιγμές οι εικόνες έχουν τέτοια μαγεία, που σκέφτεσαι γιατί έκανες τόσο καιρό 
να κατηφορίσεις κοντά της. 


Κυριακή, δεκατέσσερις Φλεβάρη


Eternal Sunshine of the Spotless Mind...

1 Φεβρουαρίου 2016

κύκλοι


Πρώτη Φεβρουαρίου. Αυτός ήταν ο πρώτος Ιανουάριος, από τότε που ξεκίνησε αυτό το ιστολόγιο, που ανέβασα μονάχα μία ανάρτηση εδώ. Μα όχι μόνο αυτό. Υπήρχαν πολλές μέρες που δεν ήθελα να ανοίξω τον υπολογιστή, δεν έμπαινα στο facebook, γενικότερα αφιέρωνα αρκετό χρόνο σε άλλου είδους πράγματα. Αυτή η απουσία είναι συχνό φαινόμενο σε άλλα blogs, μα όχι στο δικό μου. Προς τον περαστικό αναγνώστη φυσικά αυτό δε θα σημαίνει τίποτα. Για μένα όμως, που η γραφή είναι ανάγκη και που χρησιμοποιώ το blogging με μια ίσως διαφορετική μοιρασιά, σημαίνει κάτι.

Είναι κάποιες εποχές στη ζωή σου, που συμβαίνουν τόσα πολλά και διαφορετικά πράγματα που δε μπορείς να τα χωρέσεις σε ένα 24ωρο. Σκέψεις κατακλύζουν το νου. Συναισθηματικά φορτισμένες καταστάσεις που προτιμάς να τις κρατάς μέσα σου. Δεν θες να τις μοιραστείς. Θες μόνο να τις ζήσεις. Καλές ή κακές. Με όλο σου το είναι. Και βαρυγκωμάς που δε μπορείς να αφιερώσεις πιο πολύ χρόνο. Η ζωή φεύγει γρήγορα. Το βλέπεις στο πώς τρέχουν οι μέρες και οι μήνες. Εκμυστηρεύεσαι σκέψεις στους πιο κοντινούς σου. Και μετά τις σκέφτεσαι, δίχως να μιλάς, στις ατελείωτες διαδρομές σου μέσα στην πόλη.



Τι είναι η ζωή δίχως να τολμάς; Δίχως όνειρα και δίχως στόχους;

Τι θα ήταν η ζωή χωρίς το πόθο να ξεπεράσεις και τον ίδιο τον εαυτό σου;

Πόσο διαφορετική είναι η ζωή σε κάθε ηλικία. Πως βλέπεις εσύ τον ίδιο τον εαυτό σου καθώς ωριμάζεις. Πως βλέπεις τους άλλους δίπλα σου; Πόσο όμορφο είναι να μη σε νοιάζει πως σε βλέπουν εκείνοι, αλλά μόνο οι κάποιοι λίγοι που θες να είναι κοντά σου; Τι όμορφο είναι να σέβεσαι τις επιλογές του διπλανού σου, απλά γιατί ξέρεις ότι αυτό είναι η βάση της ελευθερίας σε κάθε ανθρώπινη σχέση. Πόσοι λίγοι συνειδητοποιούν αυτή την ελευθερία που τους χαρίζεις, πόσοι μπορούν και να την εκτιμήσουν. Τι μοναδικό είναι να μην κρίνεις την όποια αδυναμία του άλλου. Πόσο διαφορετικός είναι ο κόσμος γύρω σου καθώς περνάς τα πρώτα -αντα και αντικρίζεις λίγο διαφορετικά εσένα και τους άλλους.

Πόσο όμορφο είναι όταν ολοκληρώνεται ένας κύκλος, επαναπροσδιορίζεις τον εαυτό σου και ξεκινάς για κάτι καινούργιο. Πάντα νέοι στόχοι θα έρχονται στο προσκήνιο, εσύ όμως θα είσαι ένας διαφορετικός άνθρωπος.  Είμαι στη στιγμή που ανυπομονώ να ολοκληρωθεί ένας κύκλος στη ζωή μου.  Και να ανοιχτώ στο οτιδήποτε άλλο θα ακολουθήσει.

Καλό μήνα φίλοι μου!
Με δύναμη σε όλους!

22 Ιανουαρίου 2016

Να τιμάς τη ζωή.



Δεν τελειώνει ποτέ η επιθυμία στον άνθρωπο. Η τάση προς τα άνω. Ποτέ. Ανεξαρτήτως ηλικίας, μορφωτικού επιπέδου και κοινωνικού στάτους. Πάντα θα μαγεύεται, θα νοσταλγεί και θα παλεύει. Θα θέλει να ζήσει το καλύτερο - εκείνο που τα παιδικά του μάτια κάποτε πίστεψαν, κάποτε ονειρεύτηκαν. Που και μόνο η σκέψη του, τον κατακλύζει με συγκίνηση.


Χαζεύω ατέρμονα το δρόμο. Τόσα αμάξια στις 4 π.μ, ημέρας καθημερινής. Κάποιοι με ποδήλατο. Άλλοι περπατάνε. Ταξί. Ξημερώματα στην πόλη. Αυτή είναι η Αθήνα. Ακόμα και από εδώ μέσα, δε χορταίνω να την κοιτάζω.  Πόλη εν κινήσει. Κάθε αμάξι, σαν μια σκέψη φευγαλέα.


Η συννεφιασμένη και βροχερή μέρα ένα πράγμα σαν να μας φωνάζει. Ζήστε, αγαπήστε. Μη χάνετε ούτε λεπτό. Κάθε στιγμή που λιγοψυχάς, να έχεις στο νου σου όσους είναι στο κρεββάτι ενός νοσοκομείου. Να ζεις και για αυτούς. Να τιμάς τη ζωή. Να αγαπάς τη ζωή. -

Δίπλα σε αυτούς που αγαπάς. Δίπλα αυτοί που αγαπάς. 

13 Ιανουαρίου 2016

Κάλλιο αργά, παρά ποτέ ;)



Πρώτο ηλιοβασίλεμα του 2016, ο ήλιος βυθίζεται στον Πειραιά.

Είναι η πρώτη φορά, απ' όταν ξεκίνησα αυτό το ιστολόγιο, που ξεκινά ένας νέος χρόνος και καθυστερώ τόσο πολύ ν' ανεβάσω ανάρτηση. Δεν είναι φυσικά ότι δεν το είχα στο νου μου, είναι ότι διάφορες ασχολίες πραγματικά δε μου άφησαν κενό χρόνου.  Ή μάλλον ότι το όποιο κενό καλύφθηκε από άλλα πράγματα. 

Πρόκειται απλά για μια δημιουργική σιωπή.
Χρειάζεται και αυτή, είναι στιγμές αναγκαία.

Η πρώτη φωτογραφία της πρώτης ανάρτησης (και ας ανεβαίνει στα μέσα του μηνός) είναι το πρώτο ηλιοβασίλεμα του 2016. 

Όσο και αν σκορπιζόμαστε σε δεκάδες πράγματα, ο ουρανός μας υπενθυμίζει την ομορφιά της ζωής, όλα εκείνα που δεν πρέπει να χάνουμε.

New Year, New Moleskine!

Όπως κάθε νέο έτος, έτσι και εφέτος μια από τις πρώτες "χαρές" του νέου έτους ήταν η αγορά ενός καινούργιου σημειωματάριου, ενός από αυτά που αγαπάω. Να το έχω κοντά μου και αυτή τη νέα χρονιά σε κάθε μου στιγμή. Γιατί αυτό εδώ είναι το online ιστολόγιο, θα το χαρακτήριζα ίσως περισσότερο πολιτιστικό ημερολόγιο - μα υπάρχει και το άλλο, το πιο προσωπικό, με γραφές της στιγμές, της ζωής... Εκείνο με τις πιο προσωπικές σκέψεις, που δε θέλω να το διαβάζει κανένας πέρα από εμένα.

"Το όραμα που δε συνοδεύεται από πράξεις είναι απλώς ονειροπόληση.
Οι πράξεις χωρίς όραμα είναι εφιάλτης." (Ιαπωνική παροιμία)

Ένα μεγάλο ευχαριστώ για την παρουσία σας τόσο στο ιστολόγιο, όσο και στα accounts του στα social media. Είστε η αφορμή να ξαναγυρίζω εδώ.

Ευχές για τη νέα χρονιά. Υγεία, αγάπη, γεμάτη όμορφες στιγμές και δημιουργία για όλους!

Related Posts with Thumbnails