7 Νοεμβρίου 2012

στην ορεινή Αρκαδία



Δε θα γράψω τίποτα αυτές τις μέρες στο blog για τη ανόητη φαρσοκωμωδία των συνεχών μνημονίων. Προτιμώ να σας μεταφέρω λίγη από την ομορφιά της φύσης. 



Οι προηγούμενες μέρες μου χάρισαν μια μικρή διαφυγή.  




Φιλοξενήθηκα σε ένα συγγενικό σπίτι σε ένα πανέμορφο 
ορεινό χωριό της Αρκαδίας, στη Στεμνίτσα



Για δύο μέρες λοιπόν,


κυριολεκτικά πήρα τα βουνά.




Απλά χαζεύοντας τα χρώματα του δάσους,





 τα περήφανα έλατα, τις καστανιές, τα πλατάνια και τις ιτιές, 


τα φθινοπωρινά πεσμένα φύλλα...


τα πλάσματα και τους ήχους της φύσης, 


την ίσως "απόκοσμη" ηρεμία 
για έναν άνθρωπο της πόλης, σαν και του λόγου μου...


Αν και αρχές Νοεμβρίου, η θερμοκρασία ήταν ανοιξιάτικη.   




Βολτάραμε στη Στεμνίτσα, 


στη Βυτίνα, στη Δημητσάνα, 


στην Ελάτη, 


στην Καρύταινα, 




στον Μαίναλο, ιστορικά μέρη της Πελοποννήσου,


[παραπάνω : θέση διδακτηρίου ελληνικής σχολής Στεμνίτσας 1680-1828
όπου μαθήτευσαν φιλικοί και αγωνιστές του 1821,
μέχρι και ο πρωθυπουργός Α. Κουμουνδούρος]


 Ξεδιψάσαμε στις πηγές του βουνού



και ξεκουραστήκαμε 


στις όχθες του ποταμού Λούσιου. 




 Χρόνος για φωτογραφίες, σκέψεις, 


ξεφύλλισμα βιβλίων...



Όταν η μαγεία της φύσης




εξαγνίζει ψυχή


σκέψη


και μυαλό...


Μπορεί το φθινόπωρο να μην έχει ακόμη επισκεφτεί την Αθήνα, 


μα στα βουνά η ομορφιά του πραγματικά οργιάζει...


 






Πέρσι τέτοια εποχή, είχα ταξιδέψει με τον Οδοντωτό στη διαδρομή Διακοπτό - Καλάβρυτα, μπορείτε να θυμηθείτε εκείνες τις φθινοπωρινές εικόνες και να ταξιδέψετε ξανά εκεί, πατώντας εδώ




Ελπίζω να σας ταξίδεψα έστω λίγο, 
καλή δύναμη σε όλους...

6 Νοεμβρίου 2012

roadartist in athens και στο facebook



Διάφοροι φίλοι (και κάποιοι παλιοί bloggers) επέμεναν πως πρέπει να ανοίξω σελίδα του blog στο Facebook.  Εγώ για διάφορους λόγους, τους οποίους δεν υπάρχει πλέον λόγος να αναφέρω, το απέφευγα, απομένει απλά να διαψευσθώ.  

Άνοιξα μια σελίδα στο facebook για το blog, ακόμη δεν έχω ασχοληθεί να καταλάβω πως λειτουργεί, αλλά θα το μάθω αρκετά άμεσα και αυτό. 

Όσοι χρησιμοποιείτε το facebook και διαβάζετε το blog, 
μπορούμε να τα λέμε πλέον και από εκεί.

* Λειτουργεί και η σελίδα στο : twitter.com/roadartist 

** Λόγω της ιδιομορφίας αυτής της ανάρτησης, τα σχόλια μένουν κλειστά.

30 Οκτωβρίου 2012

5 χρόνια Roadartist... in athens ;)


Σαν σήμερα πριν πέντε χρόνια δημιουργήθηκε το blog. Όταν το ξεκίνησα, σκεφτόμουν πως θα το είχα για λίγες εβδομάδες, τελικά έκανα λάθος, καθώς έκλεισε 5 χρόνια ζωής.


Με αφορμή αυτή την «επέτειο» χάζεψα λίγο αναρτήσεις προηγούμενων ετών.  Θυμήθηκα θεατρικές παραστάσεις που είχα παρακολουθήσει, εκδρομές που είχα πάει με φίλους, προσωπικές μου στιγμές στην πόλη μου, ματιές μου, σκέψεις μου, διάβασα και βίωσα ξανά σκηνικά της ζωής μου που ίσως αν δεν τα είχα καταγράψει να είχανε ξεχαστεί στον καταιγισμό της καθημερινότητας. Είναι αλήθεια πως ξαναδιάβασα παρουσιάσεις εκθέσεων (με εντυπώσεις, αλλά και φωτογραφίες μου), θεατρικές παραστάσεις, προτάσεις βιβλίων και μου άρεσε που τις είχα ανεβάσει σε αυτό το ηλεκτρονικό ημερολόγιο.  Ακόμη και απλές φωτογραφίες, μου θύμισαν ποδηλατάδες, βόλτες στο δρόμο, μου έφεραν στο μυαλό τις αντίστοιχες χρονικές περιόδους της ζωής μου και συνειδητοποιώ πως παρ' όλες τις δυσκολίες, είχανε και μοναδική ομορφιά. Χαίρομαι που μπόρεσα να την εντοπίσω, να σας τη μεταφέρω και να τη μοιραστώ μαζί σας. Ότι και αν έρθει, θα παραμείνουν να ταξιδεύουν ατέρμονα στο απέραντο κόσμο του διαδικτύου.


Σας ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου για την παρουσία σας, ακόμη και όταν απουσιάζω. Κάθε ανάρτηση θα ήταν διαφορετική δίχως το σχολιασμό, τον προβληματισμό, τις απόψεις και τα συναισθήματα σας - από αυτή την αλληλεπίδραση, σίγουρα κερδίζεις. 

Το όμορφο είναι ότι με κάποιους γνωριστήκαμε, συζητήσαμε, ήπιαμε καφέ, βολτάραμε στην πόλη, προσπαθώντας να ανιχνεύσουμε τη ζωή και να ανταλλάξουμε απόψεις.  Όντας διστακτική στις πολλές, ανούσιες συναναστροφές, ακριβώς αυτό το μοτίβο κράτησα εξαρχής και εδώ.  Όσους από εσάς γνώρισα από κοντά, σήμαινε πως για κάποιο λόγο κάτι περισσότερο «είπατε» μέσα μου, μιλήσατε με τον τρόπο σας στην καρδιά μου.  Έτσι κάποιοι γίνατε «φίλοι», η αγάπη που με γεμίσατε μου επιτρέπει να το γράφω.  Από εδώ λοιπόν γνώρισα ανθρώπους που με αγκάλιασαν και αυτό είναι σπουδαίο.  Μα ακόμη και με όσους δεν υπήρξε χημεία - δεν γίνεται να ταιριάξεις με όλους - ήταν μια ακόμη εμπειρία για τον ανθρώπινο χαρακτήρα. 

Όποια κ αν θα είναι η συνέχεια του blog, το μόνο σίγουρο είναι πως βγήκα κερδισμένη.  Έδωσα και μοιράστηκα πολλά, πήρα περισσότερα. Έμαθα πράγματα, διαμόρφωσα απόψεις, έδωσα κάτι - είναι καλό να δίνεις - γνώρισα κάποιους σπάνιους ανθρώπους.  Ανεκτίμητο στην εποχή μας.

Όπως τα προηγούμενα χρόνια, έτσι και στη φετινή ανάρτηση, σας έχω  δωράκι.
To Soundtrack Volume 5, με τραγούδια που ακούστηκαν σε αναρτήσεις το προηγούμενο χρόνο, είτε αγαπημένα μου κομμάτια και αναμνήσεις μέσω αυτού. 


Μπορείτε να κατεβάσετε, το Roadartist’ s Soundtrack Volume 5 (free download), πατώντας εδώ.  

Τα τραγούδια του φετινού Soundtrack είναι τα παρακάτω :

Roadartist’ s Soundtrack Volume 5

1. Μάνος Χατζιδάκις Πρόλογος (Όνειρο Παιδιών της Γειτονιάς - Οδός Ονείρων - Νυχτερινός χορός) 2. Beck True Love Will Find You In The End 3. Bella Ciao (Original) 4. Bon Iver - Skinny Love 5. Charles Aznavour - La Boheme 6. Eddie Vedder - Society - (Soundtrack Into the wind)  7. Francoise Hardy - Le Temps De L'amour 8. Once soundtrack - Falling Slowly  9. Yael Naim - New Soul 10. Αλκίνοος Ιωαννίδης, Encardia Κalinifta 11. Shigeru Umebayashi - Yumeji's theme (In the mood for Love) 12. Aaron - U-Turn (Lili) 13. Vanessa Mae - Storm 14.  Escape - Philip Glass 15. Θ.Ανεστόπουλος - Ξανάρθαν τα σύννεφα - 16. Aaron - U-Turn (Lili) 17. Nat Cole King - Smile 


Μπορείτε να δείτε τα κομμάτια και να κατεβάσετε τα cds των τεσσάρων προηγούμενων ετών, καθώς τα links τους είναι ενεργά.  

Εδώ μπορείτε να δείτε τα κομμάτια και να κατεβάσετε το Soundtrack Vol. 4 :



και τα Soundtracks Vol. 3, Vol. 2 και Vol.1  πατώντας τον σύνδεσμο : 



Ζούμε σε δύσκολη εποχή... Κατεβάστε, ακούστε τη μουσική και ταξιδέψτε για λίγο σε πιο μαγικούς κόσμους. Καλή ακρόαση :)

26 Οκτωβρίου 2012

Τάδε έφη... Ρένος Αποστολίδης



«...δεν τους μαθαίνουν Ιστορία γιατί δεν συμφέρει να ξέρουν και να κρίνουν, αλλά και γιατί τα μυαλά της συντριπτικής πλειονότητας των διδασκόντων είναι χαλασμένα - όπως και ήταν χαλασμένα πριν αντίστροφα. Άλλοτε χρησιμοποιούσαν την Ιστορία στα σκολειά για να παράγουν εθνικιστικές συνειδήσεις. Μετά για να κάνουν κακή κι αδέξια προπαγάνδα ψευτοαριστερίστικη. Όλοι άπλωναν αναχρονιστικά τις ιδεούλες τους και τις πίστεις τους στο παρελθόν, κόβαν και ράβαν την ιστορία στα μικρά μέτρα τους.

Αλλ' έτσι η βαθύτερη ζήτηση της ιστορίας, που είναι κάτι το πολύ ριζικό στην ανθρώπινη συνείδηση, δεν ικανοποιείται, πεινάει επί μακρόν, κι εντέλει μαραίνεται. Σιχάθηκα μια ζωή να παλεύω να διαλύσω ψευτοϊστορικές ερμηνείες του παρελθόντος, εθνικιστών και τάχα μαρξιστών, τάχα "συντηρητικών" και τάχα "προοδευτικών", να μην θαρρούν τα παιδιά πως η αρχαιοελληνική πόλις είναι ό,τι τάχα η εθνικιστική πατρίδα, να μην βγάζουν "προδότες" τους Θεμιστοκλήδες και τους Αντρούτσους, να μην βγάζουν όλοι "προδότες" τους πολιτικούς τους αντιπάλους, να μην απλώνουν στα παρελθόντα τα παρόντα πάθη τους. 

Ποια ιστορία; Ποιος την δίδαξε ποτέ σωστά; Ποιος νοιάστηκε αλήθεια; Και γι' αυτό ίσως δεν έχουμε και ιστορική μνήμη. Τι "ιστορική"; Ούτε χθεσινή δεν έχουμε! Πράγματα που τα ζήσαμε χθες, οι ίδιοι, στο πετσί μας, αφήνουμε θρασύτατα να μας τα λένε ανάποδα όλοι και δεν αντιδρούμε!»

Απόσπασμα από συνέντευξη του Ρένου Αποστολίδη σε αθηναϊκή εφημερίδα της 13-6-93, 
πηγή :  renosapostolidis-info.blogspot.gr 


*...μια άποψη με την οποία απλά δε θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο*
Related Posts with Thumbnails