Ίσως αυτή η ανάρτηση να μην ταιριάζει στη συνήθη θεματολογία του blog. Ξέρεις ότι σπάνια γκρινιάζω από εδώ, καθώς προτιμώ να εστιάζω στα όμορφα. Αυτό δε σημαίνει όμως ότι κλείνω τα μάτια στη γενικότερη κατάρρευση και στις καθημερινές στιγμές τρέλας.
Πρωινό στο κέντρο της Αθήνας. Πέρασμα από την οδό Ακαδημίας. Κοντοστέκομαι μπροστά από το παραπάνω άγαλμα. Γρήγορη ματιά. Ένα αφημένο χάρτινο ποτήρι από καφέ, ακουμπισμένο πάνω στο μάρμαρο. Κάποιος περαστικός, αντί να το αφήσει στον πιο κοντινό κάδο απορριμάτων, παράτησε το σκουπίδι του στην προτομή. Κοίταξα φευγαλέα το στάσιμο πρόσωπο απέναντι μου. Το άγαλμα γεμάτο με κουτσουλιές. "Ποιος να είναι αυτός άραγε;", αναλογίστηκα. Την απορία μου ήρθε αμέσως να λύσει η παρακάτω επιγραφή.
"ΓΙΩΡΓΟΣ Κ. ΚΑΤΣΙΜΠΑΛΗΣ (1899-1978)
Ο ΚΟΛΟΣΣΟΣ ΤΟΥ ΜΑΡΟΥΣΙΟΥ
ΙΔΡΥΤΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ
ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ Κ. ΠΑΛΑΜΑ
ΜΑΙΚΗΝΑΣ ΤΩΝ
ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ"
Μάλιστα... ένας σημαντικός άνθρωπος των γραμμάτων...
Δείτε την παραπάνω εικόνα. Νομίζω ότι ακριβώς αυτή είναι η θέση που έχει στην ελληνική κοινωνία ένας άνθρωπος των γραμμάτων... Γεμάτος κουτσουλιές, στην καλύτερη περίπτωση με χρησιμότητα ενός κάδου απορριμάτων. Εντελώς συμβολική αυτή η εικόνα λοιπόν.
Έπειτα χρειάστηκε να μπω στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων. Η κατάσταση που αντικρίζεις στο εσωτερικό αυτής της δημόσιας υπηρεσίας είναι εξοργιστική. Υπεράριθμοι υπάλληλοι, κάποιοι σε γραφεία δίχως υπολογιστές να κοιτάνε το ταβάνι, ή το απέναντι τους τοίχο. Ενώ για μια απλή υπογραφή μπορεί να χάσεις ένα εικοσάλεπτο.
Παραπάνω βλέπεις, το γραφείο ενός υπαλλήλου. Στον τοίχο είχε κολλημένο ένα χαρτί με ημερολόγιο με τις αργίες του 2015. Θεωρώ άρρωστο το ότι ο συγκεκριμένος υπάλληλος πηγαίνει στην εργασία του και κάθε μέρα σκέφτεται όσες αργίες έρχονται. Όλοι σκεφτόμαστε φυσικά τις αργίες, δεν είναι όμως και ότι καλύτερο να είναι αυτή η (πρώτη) σκέψη σου κάθε μέρα. Ακριβώς δίπλα σε ένα άλλο χαρτί με κεφαλαία είχε εκτυπώσει: "Όταν πάρεις πτυχίο ανθρωπιάς !! τότε μπορείς να λέγεσαι άνθρωπος" (τουτέστιν δεν έχει πάρει πτυχίο ο συγκεκριμένος...)
Παραδίπλα με επίσης κεφαλαία: "Ουδείς αχαριστότερος του ευεργετηθέντος" (τουτέστιν μην περιμένεις καμιά φοβερή εξυπηρέτηση, αυτό "διδάσκει" η αχαριστία του ευεγερτηθέντος...)
Όλα αυτά εν έτη 2015. Σε μια χρεοκοπημένη χώρα. Όπου ο συγκεκριμένος υπάλληλος με τόση τραγική ανεργία, με τόση μαύρη εργασία, θα έπρεπε να ένιωθε τουλάχιστον ευγνωμοσύνη και τυχερός για την εργασία του, για εκεί που βρίσκεται.
Φεύγοντας, αντικρίζεις απέξω ανθρώπους εξαρτημένους από τα ναρκωτικά.
Αναρωτιέμαι πραγματικά, σε ποια άλλη πόλη χτυπάνε ενέσεις με ηρωίνη ακριβώς έξω από την "Ακαδημία", το Πνευματικό κέντρο, το Πανεπιστήμιο, την Εθνική Βιβλιοθήκη της; Προλαβαίνω τον αντίλογο σου, στο αν έχει σημασία του πού βρίσκονται ναρκομανείς. Έχει, ο συνδυασμός είναι άκρως συμβολικός, επικίνδυνος και κυριολεκτικά σκοτώνει...
Συγχωρέστε με.
Δε μπορώ να εξοικειωθώ με αυτή την παράνοια.
24 σχόλια:
Αυτή είναι η πραγματική κρίση αυτή της χώρας και υπήρχε θαρρώ πριν την χτυπήσει η άλλη κρίση αυτή που ονομάζεται "οικονομική".
Η μόνη λέξη που μπορω να σκεφτώ είναι "οργή".
Η οργή που με πλημμυρίζει όταν περπατώ στο δρόμο, όταν ταξιδεύω με το αυτοκίνητο, όταν κολυμπάω σε μια παραλία, όταν μπαίνω σε μια δημόσια υπηρεσία, όταν εργάζομαι σε αυτήν για 5 μήνες.
Εγκαταλειμμένα όλα καλή μου φίλη. Παρακμή και σαπίλα. Ουδείς εκ των κρατούντων ενδιαφέρεται για την εμφάνιση της Πόλης. Και τούτο γιατί μια τέτοια περίπτωση απαιτεί δαπάνες και κόστος και προσωπικό συν την παιδεία των κατοίκων. Αντιλαμβάνεσαι ότι όλα τα ανωτέρω είναι πλέον άγνωστες λέξεις για την υφιστάμενη εξουσία.
Συνεπώς....................
@ librarian: Έχεις δίκιο υπήρχε πριν από την "οικονομική", είναι μια βαθιά κρίση άρρωστης νοοτροπίας. Δε μου αρέσει η γκρίνια, μα κάποια πράγματα δε γίνεται να μη σε εξοργίζουν. Αυτή την οργή που δε γίνεται να μην την αισθανθείς όταν ζεις και προσπαθείς να επιβιώσεις εκεί έξω.
@ Giannis Pit : Κάθε μέρα αντικρίζω τους ναρκομανείς στο κέντρο.. όχι σε κάποια παραμελημένη γωνιά, όπως ίσως συνέβαινε παλιότερα, μα στο πιο κεντρικό σημείο της... Δίπλα από το Πανεπιστήμιο, έξω από την Εθνική Βιβλιοθήκη, την Ακαδημία, δε μπορώ να καταλάβω δεν αγαπά κανείς αυτούς τους ανθρώπους, δε νιώθει ντροπή; Δε γίνεται να μη γνωρίζουν οι υπεύθυνοι τι συμβαίνει αυτή τη στιγμή στην πόλη... Είναι ντροπή.
Για αυτό δύσκολα θα φτιάξουν τα πράγματα σε αυτή την χώρα...Καλό σου βράδυ και καλή βδομάδα.
@ mahler76: Φοβάμαι φίλε mahler ότι δε θα αλλάξουν τα πράγματα. K ως άνθρωπος προσπαθώ να είμαι θετική και αισιόδοξη, μα πως όταν ακόμη και στο χείλος του γκρεμού αντικρίζεις αυτή την αρρώστια...
Μ'αρέσει πολύ που τα παίρνεις κρανίο Road... Αυτή η πόλη όσο μαγευτική μπορεί να είναι, αλλό τόσο, πολύ εύκολα μπορεί να σε τρελάνει!
@ Makis Del: Πως να μην τα πάρεις κρανίο με αυτό το χάος, και αυτή την απαξίωση. Πραγματικά όπως το έγραψες, μπορεί να σε τρελάνει...
Δηλαδή, 1) σκουπίδια, 2) ανευθυνότητα-ανικανότητα-ανοργανωσιά. Η μικρή μου θεωρία είναι ότι τα σκουπίδια που βλέπουμε στους δρόμους (ακόμα και "δημιουργικά" τοποθετημένα) είναι ότι ο κόσμος κάνει το περιβάλλον του σκουπιδότοπο σαν (υποσυνείδητη;) απόδειξη της έλλειψης σεβασμού-αντίδραση για το κράτος και την κοινωνία στην οποία ζει, και την οργή-απογοήτευση-πανικό που αυτή η έλλειψη σεβασμού προκαλεί. Ο σκουπιδότοπος είναι αποτέλεσμα θυμού και "παραίτησης", νομίζω. Κατάσταση που είναι επίσης έκδηλη στην έλλειψη ενδιαφέροντος για εργασία, σε εργασιακούς χώρους ανίκανα-βλακωδώς οργανωμένους με μόνο σκοπό τον μισθό των ημετέρων εις βάρος όλων των άλλων. Τα δύσκολα έρχονται όταν ρωτάμε "γιατί" είναι έτσι το κράτος και η κοινωνία. "Δύσκολα" γιατί η απάντηση η πραγματική είναι πως το κράτος δεν είναι αιτία αλλά μία ακόμα απόδειξη της διαδικασίας κότας-αυγού που οι ίδιοι οι άνθρωποι της κοινωνίας τούτης δημιουργούν από μόνοι τους χωρίς βοήθεια από κανέναν... Όσο για το χάρτινο ποτήρι στον αδριάντα... ίσως επίτηδες επειδή ο αδριάντας παρέπεμπε στα Γράμματα, ή, ίσως, επειδή ο "ένοχος" δεν ενδιαφερόταν καν περί του που το άφηνε --φτάνει να ήταν βολικό.
Εμείς, φεύγουμε τώρα για Πάτρα και παραπέρα :-(
Δύναμη εύχομαι και μπράβο για αυτή την ανάρτηση: χρειάζονται και αυτές. Είναι απαραίτητες...
Η παράνοια και η ασχήμια (α+σχήμα) είναι μεταδοτικές και άκρως διαβρωτικές: μοιάζουν να ξεκινούν από την επιφάνεια, τη βιτρίνα, από τα μικρά κι ασήμαντα (κάποιος "ρεαλιστής" -στην ουσία όμως κυνικός- θα τα ονόμαζε "λεπτομέρειες") και προχωρούν στα εσώτερα βάθη. Στην πραγματικότητα όλα αυτά ξεκινούν από ένα σάπιο πυρήνα που πλέον πυορροεί. Η έλλειψη πνευματικής και ψυχικής καλλιέργειας, ο όλο και περισσότερο ευτελιζόμενος και λοιδορούμενος πολιτισμός και η μετατροπή της παιδείας σε κατάρτιση, πράγματα για τα οποία με άκρατη μωρία αδιαφόρησε η κοινωνία μας, είναι τα εγκλήματα για τα οποία τώρα πληρώνει το τίμημα -και θα το κάνει για πολύ καιρό ακόμη.
Και μη μου πει κανένας πως ο πολιτισμός, εννοούμενος ως όλον, είναι πολυτέλεια σε στιγμές οικονομικής κρίσης κι ότι "νηστικό αρκούδι δε χορεύει. Όχι! Οι συνέπειες που βιώνουμε γεννήθηκαν από μια εξαιρετικά χορτάτη κοινωνία! Δεν υπάρχουν δικαιολογίες!
Γι' αυτό και θεωρώ αυτό το ιστολόγιο άκρως αντιστασιακό, αναγνωρίζοντας και κατανοώντας απολύτως εκρήξεις οργής σαν κι αυτή!
ΥΓ 1: Ο υπάλληλος ανήρτισε το σημείωμα για την αχαριστία αντί να κρεμάσει έναν καθρέφτη. Αγνοεί ο κακομοίρης ότι προϋπόθεση για τις όποιες λοιπές γνώσεις και τη σοφία που συμπυκνώνουν τα ρητά και τα τσιτάτα είναι η ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ!
ΥΓ 2: Συγγνώμη για τη λογοδιάρροια! Είχαν μαζευτεί πολλά, βλέπεις...
@ Thinks: Ναι τα σκουπίδια σημαίνουν αδιαφορία, περιφρόνηση στο σύνολο και στον άλλο. Εκφράζει έναν ατομικισμό, εδώ η ευθύνη είναι διττή. Πρώτα του πολίτη που αφήνει τα σκουπίδια του όπου να είναι, όπου τον βολεύει, όπως πολύ σωστά έγραψες. Έπειτα και του δήμου, ως προς τις κουτσουλιές στο άγαλμα. Ναι εκφράζει και μια αδιαφορία προς τα Γράμματα. Γενικότερα εκλαμβάνεις μια αδιαφορία για την πόλη, που είναι σαν σπίτι σου.
Καλή σας επιστροφή - δυστυχώς και η Ε. Οδός Αθηνών-Πατρών έχει τα χάλια της.
ΥΓ 1) Ξέρεις πόσες μέρες σκεφτόμουν για να μη την ανεβάσω, μα δεν άντεξα. Βέβαια μια απάντηση για το χαμό των ναρκωτικών, σε τέτοια σημεία, φαίνεται ότι θα πάρω ποτέ...
2) Σήμερα επιστρέφοντας σπίτι είδα ένα παιδί να σωριάζεται στο πεζούλι του μετρό της Ακρόπολης... από τα ναρκωτικά. Ακούστηκε έκκληση για γιατρό από το μεγάφωνο, κάποιοι βρήκανε από το συρμό να βοηθήσουν, ένας φώναξε: "αφήστε τον δεν έχει κάτι, είναι μέχρι να του περάσει η μαστούρα...".
@ Υπατία: "Οι συνέπειες που βιώνουμε γεννήθηκαν από μια εξαιρετικά χορτάτη κοινωνία! Δεν υπάρχουν δικαιολογίες!" Μα πόσο δίκιο έχεις. Κάποια στιγμή το ξωτικό είχε γράψει "η ευημερία των προηγούμενων ετών μας έκανε κακό πολέμου". Δε ξέρω αν ισχύει αυτό σε απόλυτο βαθμό. Μα ποιος δε θυμάται τι "κυριαρχούσε" τα χρόνια της ευημερίας... οπότε...
Όχι ο πολιτισμός δεν είναι πολυτέλεια και δεν αφορά ένα μόνο κομμάτι της κοινωνίας. Είναι ανάσα και τροφή της ψυχής. Ευχαριστώ για όσα έγραψες. Όλο και πιο δύσκολες γίνονται και οι διαδικτυακές αυτές διαδρομές εδώ πέρα. Ελπίζω να μπορώ να τις συνεχίσω. Σε φιλώ. :)
Μην πέφτετε παίδες! Ψηλά το κεφάλι! Ας είναι και κουτσουλισμένο... Το μεγαλύτερο πλεονέκτημα της παράνοιας έναντι της λογικής ξέρετε ποιο είναι; Ότι η δεύτερη προσπαθεί να εξηγήσει λογικά την πρώτη και φτάνει σε αδιέξοδο, ενώ η πρώτη αδιαφορεί παγερά για τη δεύτερη (όπως γίνεται συνήθως με όλους τους πρώτους σχετικά με όλους τους δεύτερους...). Άρα, όπως και να το δει κανείς, το πρόβλημα το έχει...η λογική και όχι η παράνοια. Η λογική είναι αυτή που δίνει καθημερινό αγώνα για επιβίωση. Η παράνοια νοιάζεται μόνο για την άκοπη (και αδιάκοπη) καλοπέρασή της...
Αυτή η πάλη
ανάμεσα σε λογική και παράνοια, δεν είναι νέα, ΄
αλλά επανέρχεται πάλι και πάλι
από τα χρόνια τα παλιά μέχρι ετούτα εδώ τα νέα...
Για αυτό, αντίσταση χρειάζεται πραγματική,
για να αλλάξουμε τα πράγματα.
Ίσως, μια μικρή αλλαγή σε ένα ή σε λίγα μόνο γράμματα...
Όπως, για παράδειγμα η "οργή", ας μετατραπεί σε "ορμή" δυναμική...
και πάντα όλα αυτά, ας γίνονται με διάθεση ποιητική...
Καλό βράδυ σε όλους, οργισμένα μου νιάτα...
Ο κόσμος δεν άλλαξε ποτέ,
παρά μόνο ο τρόπος που τον τηρούμε!
(λέξη χωριάτικη το "τηρούμε" που σημαίνει "βλέπουμε", μα συνδέεται υπέροχα με το δια- και γίνεται "διατηρούμε", για αυτό διατηρείστε με νύχια και με δόντια, ό,τι πολυτιμότερο έχετε...)
Χρειάζονται και αυτά. Τα βλέπουμε άλλωστε παντού. Πέρα από την απογοήτευση και την ρεαλιστική θέαση της σημερινής κοινωνίας μας, οφείλουμε να παλεύουμε ο καθένας όπως μπορεί ώστε να σπέρνει, ομορφιά, πολιτισμό, αξίες αιώνιες που έχουν επιμελώς παραμεληθεί. Γι αυτό και το blog σου, όπως πολύ εύστοχα χαρακτήρισε η Υπατίας μας, είναι άκρως αντιστασιακό!
Προχώρα γερά φίλη μου. Να σαι καλά!
"αφήστε τον δεν έχει κάτι, είναι μέχρι να του περάσει η μαστούρα..."
Τραγική εντύπωση. Η ρήση αυτή κρύβει μίσος, προτροπή σε αδιαφορία ως τιμωρία, αλαζονεία, ειρωνεία και τελικά κόμπλεξ... Σκέφτομαι ώρα τώρα που το διάβασα ότι στις άλλες χώρες που ξέρω καλά θα υπήρχαν άνθρωποι που θα προσπερνούσαν σαν να μην είδαν, ή που θα καλούσαν αστυνομία αντί ασθενοφόρο... αλλά δεν μπορώ να φέρω στο μυαλό μου κοινωνία που θα είχε θρέψει κάποιον που θα έλεγε αυτό το πράγμα.
Πάντα στρίβω και πετάω κάτω την καύτρα και την πατάω, αλλά βάζω το αποτσίγαρο στην πίσω τσέπη του τζην ώσπου να βρω καλάθι. Στο αυτοκίνητο, πάντα στο τασάκι. Αλλά να εξομολογηθώ ότι αυτή τη φορά, έξω από κάποια εφορία και κάποια τράπεζα και κάποια γραφεία ήθελα να το πετάξω στο πεζοδρόμιο αηδιασμένος και χρειάστηκε να συγκρατηθώ. Εκτός από μία φορά. Μία φορά το πέταξα κάτω μουρμουρίζοντας. Ο σκουπιδότοπος "Η Ελλάς" έχει μου φαίνεται την δική του ιστορία...
@ astromonos : μου άρεσε το λογοπαίγνιο σου με την "οργή" και την "ορμή". Σίγουρα αν σκύψουμε το κεφάλι, τότε είμαστε χαμένοι από χέρι... Μα και η οργή ίσως να είναι ένδειξη ότι είμαστε ακόμη ζωντανοί, δεν έχουμε θάψει τα πάντα πίσω από ένα "πέπλο" ευημερίας, γιατί πως να είσαι καλά όταν η χώρα σου πέφτει σταδιακά σε επίπεδο ποιότητας ζωής κάθε μέρα επί τόσα χρόνια. Τα ξέρεις, τα ζεις. Αυτό που δε θα συγχωρούσα στον εαυτό μου είναι αφενός η αδιαφορία, αφετέρου το να μιζεριάζω δίχως να έχω μια θέση έμπρακτα με τη ζωή μου στα πράγματα. Το σχόλιο σου, το μόνο αισιόδοξο της ανάρτησης, μας έδωσε ώθηση και οΡμή. Θα διατηρήσουμε με νύχια και με δόντια ότι πολυτιμότερο έχουμε... Ναι όσο ποτέ άλλοτε! Σε ευχαριστώ!
@ Margo: προσπαθώ να ακολουθώ αυτό που έγραψες, όσο βέβαια έχω τη δυνατότητα, μακάρι να μπορούσε όλο αυτό να γίνει προσιτό από περισσότερους ανθρώπους, για να έχει και περισσότερα αποτελέσματα. Ας μην παραπονιέμαι, εύχομαι να μπορώ να συνεχίσω να παρακολουθώ όμορφα πράγματα, να εντοπίζω καλά πράγματα για να τα μοιράζομαι με φίλους. Ώθηση δίνουν και σε μένα για τη συνέχεια. Μακάρι όμως και μια φορά το καλό να ήταν περισσότερο, δυνατότερο, πιο ισχυρό από το κακό. Σε ευχαριστώ φίλη μου. Καλό βράδυ!
@ thinks: Το φοβερό ήταν ότι δεν το είπε με αδιαφορία, μα με μια βεβαιότητα ότι δεν είχε την ανάγκη βοήθειας, το είπε με το στυλ "αφήστε τον ήσυχο, θα περάσει η μαστούρα και θα σηκωθεί από το πάτωμα να πάει στο σπίτι του"... ΛΟΛ! :)
Τι να πω ίσως εγώ να μην έχω τέτοιου είδους εμπειρίες και να μη γνώριζα όσα εκείνοs, πάντως βρέθηκαν και άνθρωποι που άφησαν το βαγόνι και τις δουλειές τους για να σταθούν πάνω από το άγνωστο ναρκομανή. Βγαίνοντας από το μετρό, τηλεφώνησα στην κολλητή μου και της το έλεγα και εκείνη μου έλεγε πως αυτά συμβαίνουν σε κάθε χώρα, πλέον και στην Ελλάδα. Είχαμε μια μακρά συζήτηση μέχρι να φτάσω σπίτι.
Τώρα και εσύ... Εφορία... Όποτε βρεθώ σε εφορία νιώθω την ανάγκη να ακούσω ένα μπαμ, που να διαλυθούν όλα. (Όπως και στις περισσότερες δημόσιες υπηρεσίες). Μια φωτιά, όλα στάχτη. Δεν υπάρχει αυτό το χάος... Τρελοκομείο η Ελλάς.
Αυτό που δεν συμβαίνει σε άλλες χώρες (που να γνωρίζω εγώ) είναι ότι δεν βρίσκεις "ανθρώπους" που να έχουν την ...βεβαιότητα ότι με μιά ματιά διάγνωσαν τον ασθενή (ναρκομανή) και ξέρουν ότι δεν έχει πάρει υπερβολική δόση, ότι δεν θα πέσει σε κόμμα και ότι θα σηκωθεί να πάει σπίτι του. Χρειάζεται ρωμιός ξερόλας ολκής για να τα καταλάβει αυτά με μία ματιά και να συμβουλεύσει αδιαφορία...
@ Thinks : και εμένα με εξέπληξε η ανοησία του, αυτή η "βεβαιότητα" του... για αυτό και απόρησα... Τι να πω βλάκες υπάρχουν σε κάθε χώρα, μα δεν είχα καμία όρεξη να του μίλαγα, αλλά θα του άξιζε πραγματικά ένας γερός αντίλογος. Έχεις δίκιο, ξερόλας ρωμιός.
Ο Γ. Κατσίμπαλης ενέπνευσε τον Χένρυ Μίλλερ να γράψει τον "κολοσσό του Αμαρουσίου". Και μόνο για αυτό, στο εξωτερικό θα διδασκόταν στα σχολεία... αλλά είναι τόσα εκείνα που στενοχωρούν και κάνουν τον συμπολίτη μας κυνικό...
Μετά το σχόλιο της Υπατίας απλώς... το προσυπογράφω !!
(Η μόνη χαρά είναι που διαβάζοντας τα σχόλια δεν νοιώθω τόσο μόνη ....)
@ nikiplos: Στην πιο πρόσφατη επίσκεψη μου σε βιβλιοπωλείο, πριν από ένα μήνα, ανάμεσα στα βιβλία που αγόρασα ήταν και ο "Κολοσσός του Αμαρουσίου" του Χ.Μίλλερ. Ανυπομονώ να το διαβάσω! Δεν ήξερα ότι ο Γ.Κατσίμπαλης ενέπνευσε τον Μίλερ. Ευχαριστώ....
@ Ξωτικό: Έλα ντε... το ξέρω και εγώ το ίδιο νιώθω...
Δημοσίευση σχολίου