4 Απριλίου 2014

«Αρμαντέιλ» @Σύγχρονο Θέατρο



Το ARMADALE του Wilkie Collins, ογκώδες μυθιστόρημα 1.214 σελίδων, αποτελεί ένα αριστούργημα της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Δημοσιεύτηκε το 1866, με το συγγραφέα να επιχειρεί να σπάσει τα ταμπού της βικτωριανής κοινωνίας, αποκαθηλώνοντας την "ηθική" της και προκαλώντας αρνητικές κριτικές από τους συγχρόνους του. 

Ένα ρηξικέλευθο για την εποχή του κείμενο, που ουσιαστικά αποτέλεσε ένα διεισδυτικό σχόλιο για τις κοινωνικές δομές κατά τη βικτωριανή εποχή. Σαράντα χρόνια πριν από την εμφάνιση της ψυχανάλυσης και τη διατύπωση της θεωρίας του ασυνειδήτου από τον Φρόιντ, ο συγγραφέας καταπιάστηκε με τα ζητήματα της διπλής προσωπικότητας, των ονείρων και της αναπόφευκτης μοίρας. Σήμερα ο Κόλινς θεωρείται «ο πατέρας του αγγλικού μυθιστορήματος μυστηρίου». 

Ουσιαστικά ο βικτωριανός κόσμος που καυτηριάζει ο Collins, αποτελεί ένα προστάδιο της σημερινής εποχής. Η ανηθικότητα, το πάθος για πλούτο, η κρίση των σχέσεων, οι εχθρότητες, οι λυκοφιλίες, δολοπλοκίες, ίντριγκες, η πονηριά κάποιας διαβολικής γυναίκας που ανατρέπει τις ζωές των αντρών, χαρακτηρίζουν και τη σύγχρονη εποχή.



Οπωσδήποτε πρόκειται για μια φιλόδοξη κίνηση και ένα δύσκολο εγχείρημα, το να μεταφέρεις ένα τέτοιου είδους λογοτεχνικό έργο στο θέατρο. Η ιδέα ανήκει στην Μαρία Κίτσου και στον Κωνσταντίνο Ασπιώτη, οι οποίοι ανέλαβαν τη θεατρική προσαρμογή του έργου. Επιλέγοντας μάλιστα, να διατηρήσουν τα λογοτεχνικά στοιχεία του συγγραφέα, και την εποχή της Βικτωριανής Αγγλίας του 1851, όπου διαδραματίζεται το έργο.  

Η σκηνοθετική ματιά του Ασπιώτη, μπόρεσε να αναδείξει το έργο. Η εντελώς άδεια σκηνή, έδωσε την απαραίτητη ελευθερία κίνησης στους ηθοποιούς, αλλά κατάφερε να δημιουργήσει και μια ιδιαίτερη ατμόσφαιρα. Το κινούμενο δάπεδο ενδυνάμωσε τη δράση, ενώ αρκετά ευρηματικό ήταν το κρεμάμενο μικρόφωνο στην άκρη της σκηνής το οποίο λειτουργούσε ως τηλέγραφος, ως μέσο αποστολής των επιστολών μεταξύ των ερμηνευτών. 

Ο θίασος απαρτίζεται από εννέα ηθοποιούς, οι οποίοι ερμηνεύουν πολλούς ρόλους, καθώς το μυθιστόρημα είναι πολυπρόσωπο, με αρκετούς κεντρικούς και δευτερεύοντες χαρακτήρες.



Η παράσταση απογειώνεται μετά το δεύτερο μέρος της, και σε αυτό καθοριστικό ρόλο έχει η ερμηνεία της ταλαντούχας Μαρίας Κίτσου, μιας από τις πιο προικισμένες νέες ηθοποιούς (- στην οποία είχε απονεμηθεί το Βραβείο Μελίνας Μερκούρη - είχαμε αναφερθεί και στις Τρωάδες, όπου ξεχώριζε η Κίτσου). 

Από τις αντρικές ερμηνείες ξεχωρίζει εκείνη του Φάνη Παυλόπουλου στο ρόλο του γερο-Μπάσγουντ, καθώς με έναν ιδιαίτερο τρόπο παρασέρνει το θεατή από το γέλιο στην οδύνη, είτε στη χαρμολύπη (- τον είχαμε παρακολουθήσει και στην καλή παράσταση "Πολιτισμένα ζώα").

Ο Χάρις Αττώνης εναλλάσσεται με άνεση σε διαφορετικούς ρόλους, ενώ με την ιδιαίτερη χροιά της φωνής και με μορφασμούς καταφέρνει να ελαφρύνει την ατμόσφαιρα της παράστασης.

Από τους υπόλοιπους ρόλους ξεχωρίζει η Σύνθια Μπατσή στο χαρακτήρα της κυρίας Όλντερσο, μιας ραδιούργας γυναίκας, που η Μπατσή μεταφέρει με έναν ιδιαίτερο τρόπο στους θεατές. 

Δεν σας κρύβω ότι έφτασα στο θέατρο με δυσπιστία, για το πως θα μπορούσε να είχε μεταφερθεί ένα τόσο μεγάλο (και σε διάρκεια) έργο... Τελικά πρόκειται για μια καλοδουλεμένη παράσταση, με πολύ καλές ερμηνείες, υπέροχα κουστούμια και μια ιδιαίτερη ατμόσφαιρα. Νομίζω όμως ότι αν τελείωνε λίγο νωρίτερα θα βοηθούσε στην καλύτερη απόλαυση της. Εν τέλει αξίζουν συγχαρητήρια στους συντελεστές, καθώς η παράσταση κερδίζει τους θεατές!


Το έργο αποτελεί θεατρική διασκευή του μυθιστορήματος μυστηρίου Armadale (1866) του Wilkie Collins. Το μυθιστόρημα μεταφράστηκε στα ελληνικά από την Σάντυ Παπαϊωάννου και κυκλοφόρησε το 2001, από τις εκδόσεις Gutenberg.

Μετάφραση: Σάντυ Παπαϊωάννου
Διασκευή: Μαρία Κίτσου - Κωνσταντίνος Ασπιώτης
Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Ασπιώτης
Μουσική: Δημήτρης Καμαρωτός
Σκηνικά: Ηλένια Δουλαδίρη
Κοστούμια: Ηλένια Δουλαδίρη - Παναγιώτης Λαμπριανίδης
Φωτισμοί - Video: Τάκης Λυκοτραφίτης
Βοηθός σκηνοθέτης: Μαρία Κίτσου
Βοηθοί σκηνοθέτη: Ελένη Κάκκαλου - Αγνή Χιώτη
Κατασκευή κοστουμιών: Δάφνη Τσακότα
Επικοινωνία: BrainCo

Παίζουν:
Κωνσταντίνος Ασπιώτης, Χάρης Αττώνης, Λάζαρος Βαρτάνης, Ελένη Κάκκαλου, Ζωή Καραβασίλη, Μαρία Κίτσου, Μάριος Μακρόπουλος, Σύνθια Μπατσή, Φάνης Παυλόπουλος.

Ημέρες και ώρα παραστάσεων:
Δευτέρα και Τρίτη στις 20:00 μμ
Διάρκεια παράστασης : 210’ με δύο διαλείμματα

ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΘΕΑΤΡΟ / ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΘΕΑΤΡΟΥ
ΕΥΜΟΛΠΙΔΩΝ 45, ΓΚΑΖΙ (δίπλα στο μετρό Κεραμεικού)
Τηλ.: 2103464380

8 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Endiaferousa protasi!!!

Ξενικός είπε...

οι διασκευές είναι πάντοτε ένα ενδιαφέρον πείραμα, θεατρικά. Μια κινηματογραφική διασκευή θα ήταν απείρως πιο πειστική - κι απείρως ακριβότερη... (η προσέγγισή μου παραμένει θεωρητική).
Ξενικός

Giannis Pit. είπε...

Εξαίρετη παρουσίαση, δείχνει πολύ ενδιαφέρουσα δουλειά και θέμα πολύ μεγάλο.
Εμπιστευόμαστε την κρίση σου και μακάρι να δώσουν πράγματα στο κοινό.
Δυστυχώς για πολλούς λόγους-οικονομικούς δεν έχουμε τη δυνατότητα να την δώ.
Ευχαριστούμε ειλικρινά

Άστρια είπε...

Θα συμφωνήσω κατ' αρχήν με τον Ξενικό, αλλά και με σένα για την αρχική δυσπιστία σου πριν δεις την παράσταση, όσον αφορά τη μεταφορά στο θέατρο ενός βιβλίου.

Ακόμα και ο κινηματογράφος που έχει τόσες δυνατότητες δεν μπορεί ν' ανταποκριθεί τις περισσότερες φορές. Όμως η γνώμη σου πολύ μετράει και είναι ένα έργο που προκάλεσε το ενδιαφέρον μπαίνοντας κι αυτό στη λίστα:) Αν το δω, θα σου γράψω.

Σίγουρα για την εποχή του έργου, τα κουστούμια και τα σκηνικά παίζουν πολύ μεγάλο ρόλο για να μη φαίνεται φτηνό. Έίναι μια εποχή που παρουσιάζεται ωραιότατα συνήθως στις αγγλικές παραγωγές.

Να είσαι καλά για τον κόπο να μας τα μεταφέρεις!
Σε φιλώ. Καλημέρα!



υγ. μεγιά και η φωτογραφία της προμετωπίδας του blog:) ανταποκρίνεται πολύ ωραία στο blog! (βέβαια είχα συνηθίσει και το προηγούμενο γκράφιτι, ανταποκρινόταν σε σένα:)

Roadartist είπε...

@ arcobaleno : πολύ λογοτεχνία φέτος στο θέατρο...

Roadartist είπε...

@ Ξενικός : Αν και αρκετοί δεν επιλέγουν να δουν κάποιο λογοτεχνικό έργο στο θέατρο, εμένα μου αρέσουν οι διασκευές. Και στον κινηματογράφο, μα είναι εντελώς διαφορετικές αισθήσεις.

Roadartist είπε...

@ Giannis Pit : Το γνωρίζω ότι είναι μια δύσκολη εποχή, όλοι δίνουμε μάχες. Προσπαθώ να μοιράζομαι όσα ακόμη παρακολουθώ, γνωρίζοντας ότι αρκετοί δεν έχουν τη δυνατότητα να παρακολουθήσουν θέατρο. Έστω και έτσι να μη χάνουμε την επαφή μας, νομίζω ότι και κάτι μικρό που θα διαβάσεις κάπου μπορεί κάτι να δώσει. Ευχαριστώ πολύ!

Roadartist είπε...

@ Άστρια : Δεν ήταν μόνο για τη μεταφορά ενός βιβλίου, αλλά και ενός τόσο μεγάλου βιβλίου (1200σελίδων), ογκωδέστατο... και η παράσταση διαρκεί αρκετή ώρα.
Παρακαλώ άστρια. :)

ΥΓ ήθελα να δώσω λίγο φρεσκάδα στο blog, το graffiti το είχα πολύ καιρό, ίσως και πάνω από δύο χρόνια, είπα λίγο να αλλάξουμε. Ελπίζω να σου αρέσει :)

Related Posts with Thumbnails