7 Μαρτίου 2009

..τα μαθητικά χρόνια..

Σήμερα έκανα μια βόλτα στην γειτονιά.
Ο περίπατος με οδήγησε μέχρι το δημοτικό μου σχολείο. Όσο περίεργο και αν σου φανεί, παρόλο που είναι μόλις 5 λεπτά από το σπίτι μου, από τη μέρα του τότεεεε τελευταίου μαθήματος, δεν είχε τύχει να ξαναπάω. Δε ξέρω το γιατί..

Μάλλον το απόφευγα υποσυνειδητά. Έχω περάσει αμέτρητες φορές απ’ έξω, πάντα του έριχνα μια βιαστική ματιά, αλλά ποτέ, τόσα χρόνια δεν είχα μπει μέσα. Σήμερα κάτι με οδήγησε πίσω.

Πέρασα τη μεγάλη αυλόπορτα, και μπήκα στο προαύλιο.
Μόλις είχε σταματήσει η βροχή. Δυο παιδιά έπαιζαν βόλεϊ με μια μπάλα. Σε μια μόνο αίθουσα υπήρχε φως. 
Πέρασα απ’έξω και έφτασα μέχρι τη «τάξη» μου. Απίστευτο... Και όμως ένιωσα σαν να μην είχε περάσει ούτε μέρα.

Χιλιάδες συναισθήματα ζωντάνεψαν ξανά..
Θυμήθηκα τους πρώτους μου δασκάλους, τα παιχνίδια στα διαλείμματα, το κρυφτό και τα «μήλα». :)
Θυμήθηκα τις πρωινές προσευχές στο πλακόστρωτο προαύλιο (όπου πάντα μέσα μου παρακαλούσα να μην επιλεγώ εγώ για να τη πω..)
Θυμήθηκα τις παραστάσεις που δίναμε σε κάθε σχολική γιορτή.
Θυμήθηκα τους συμμαθητές μου… Με ελάχιστους, μετρημένους στα δάκτυλα του ενός χεριού, μιλάμε ακόμη. Για τους περισσότερους δεν έχω καν ιδέα τι κάνουν στις ζωές τους..
Θυμήθηκα τους φίλους που δυστυχώς πλέον δε ζουν. Χάθηκαν αρκετά νωρίς. Από τροχαίο και οι δύο...
Θυμήθηκα τα πρώτα σκιρτήματα, τους πρώτους αληθινούς έρωτες, με συναισθήματα τόσο γεμάτα ζωή, αλήθεια και τόση μοναδική αθωότητα..

Ταξίδεψα στο παρελθόν μου σήμερα. Στα μακράν ομορφότερα χρόνια της ως τώρα ζωής μου.
Με θυμήθηκα στην τάξη, μια όμορφη γλυκιά αίσθηση.. ν’ ανυπομονώ να χτυπήσει το ‘κουδούνι’, να ‘παίξουμε’.
Θυμήθηκα λευκώματα με ‘στιχάκια’ και αφιερώσεις..
Θυμήθηκα τις πρώτες μέρες στο νηπιαγωγείο, τη μητέρα μου να στέκεται υπομονετικά έξω από το παράθυρο της τάξης και να με κοιτά.., για να νιώσω ασφάλεια, που αποχωρίστηκα για πρώτη φορά την αγκαλιά της..
Απίστευτα συναισθήματα!
Η παιδική ηλικία υπήρξε η πιο ευτυχισμένη της ζωής μου.
Θα έδινα τα πάντα να ξαναγύριζα στο τότε.
«…μα εγώ θα έδινα τα πάντα να γινόμουνα πάλι παιδί λίγο να βρισκόμουνα,
στις ίδιες τάξεις, στα ίδια θρανία.., με τους συμμαθητές μου να κάνω αστεία..»

Υ.Γ. Επηρεάστηκα πολύ από τη σημερινή βόλτα.. Οι αναμνήσεις ξαναζωντάνεψαν, τα συναισθήματα με κυρίευσαν.. χωνιασμένα μέσα μου.. Το πλέον σίγουρο είναι πως έχω να ακούσω πάρα πολλά χρόνια αυτό το τραγούδι, με μεταφέρει ξανά εκεί..

Photos : allposters

92 σχόλια:

Hfaistiwnas είπε...

:(
ήμαστε λίγα άτομα στο δημοτικό κάπου στα 40 όλα μαζί σε όλες τις τάξεις.. δεθήκαμε και χωριστήκαμε.. άλλος εδώ άλλος εκεί.. άλλα ενδιαφέροντα ο καθένας..
Το σχολείο δεν έλλαξε πολύ.. μόνο τα παράθυρα και λίγο η αυλή.
ακούω το τραγούδι και μου 'ρχεται να βάλω τα κλάματα..

quartier libre είπε...

@
δε θα με κάνετε εσείς να κλαίω νυχτιάτικα !

πηγαίνω συχνά, στο δημοτικό μου σχολείο...
πηγαίνω πιά για λόγους επαγγελματικούς, μα κάθε λίγο εκεί είμαι...
πριν λίγους μήνες, ΤΟΛΜΗΣΑ και χτύπησα το κουδούνι του διπλανού σπιτιού, όπου ήξερα πως τότε έμενε ένας συμμαθητής μου.
- μήπως ζει εδώ ο κύριος τάδε;
(ναι, τέτοιο πράμα έκανα !)
-βέβαια, μου λένε, εδώ ζει !
την άλλη μέρα, με πήρε τηλέφωνο !
ήρθαν με τη γυναίκα του και με βρήκαν.
ξαναείδα τη μητέρα του.
φορές, ο καιρός είναι σα να μην έχει περάσει...

καληνύχτα σας !

Γ.Π. είπε...

Όλα εκεί ήταν τόσο πιο απλά...
Και οι νίκες έμοιαζαν τόσο πιο μεγάλες...
Καλό ξημέρωμα αρτιστάκι μου και τα φιλιά μου απ το παιδί που τόσο επιμελώς κρύβω μέσα μου στο παιδί που δεν χώρεσε σήμερα μέσα σου!

anepidoti είπε...

αρτιστούλα,
τι γλύκα μας μετέφερες...κοιτάζω το κείμενο, λίγη υγρασία και διαπιστώνω πως ποτέδεν μπήκα στα δυο δημοτικά που άλλαξα...τι κρίμα!
βρε λες;;;;;

anepidoti είπε...

α, όσον αφορά την προσευχή, τί μουρθε τώρα, υποκρινόμουν πως δεν μ' αρέσει...μου άρεζε όμως, μου άρεζε γενικά ν' απαγγέλω...νούμερο παιδί μου!

Margo είπε...

Η νοσταλγία είναι από τα πιο δυνατά συναισθήματα, φέρνει συγκίνηση αλλά και αυτή την αίσθηση του χρόνου που τρέχει και δεν τον προλαβαίνουμε... είναι και οι άνθρωποι που περνούν από τη ζωή μας και ξέρουμε ότι δε θα τους ξαναδούμε...
Μας συγκίνησες Ροντάκι μου.. καλή σου νύχτα!

marianaonice είπε...

Φαντάσου εμένα μετά από τόοοσααα χρόνια ακόμη συγκλονίζομαι από συναισθήματα όταν περνώ έξω από το σχολείο μου!!
Οπότε με το πέρασμα των χρόνων θα νοιώθεις ακόμη πιο σημαντικό αυτό το κομμάτι της ζωής σου,μικρή μου @φίλη!
Φιλιά!

Anastasia's dolls είπε...

Tα παιδια μου πηγαν στο ιδιο σχολειο που πηγαινα κι εγω .Για 14 χρονια πηγαινοερχομουν μεχρι πριν 2 χρονια που τελειωσε και ο μικρος μου το δημοτικο . Ενιωσα μεγαλη θλιψη ! Ηταν σαν να τελειωσε η παιδικη μου ηλικια !

Adamantia είπε...

Μ΄αρέσεις πολύ όταν γράφεις προσωπικά σου συναισθήματα.Το σχολείο είναι εκτός των άλλων και η παιδική μας ασφάλεια που χάνουμε κάποια στιγμή γι΄αυτό τη νοσταλγούμε πάντα, αλλά τα καλύτερα χρόνια είναι μπροστά σου.Είναι αυτά που δεν έζησες ακόμα, που έρχονται και που θα είναι πολύ πολύ όμορφα! Καλή σου μέρα!

VAD είπε...

Από τώρα αρχισε η νοσταλγία;
Οχι,βρε κορίτσι,έχεις χρόνια μπροστά για να νοσταλγήσεις!Τι να πούμε τότε και και μεις οι...γέροντες:)))

Κλαημέρα...

VAD είπε...

Δεν μπέρδεψα εγώ τα γράμματα,μόνα τους μπερδευτήκαν,
φυσικά

Καλημέρα....

Σπύρος είπε...

Τυχαίνει να έχω περάσε και εγω με την σειρά μου απο το δημοτικό σε σύγκριση με τα άλλα σχολεία Γυμνάσιο-Λυκειο στο δημοτικό σε πιάνει μια γλυκιά νοσταλγία διότι είναι τα αγνά χρόνια της αθωότητας

Κ.Υ.Π. WALKING είπε...

Κρύβει όντως συγκίνηση μιά τέτοια βόλτα για όποιον την έχει κάνει,ακόμα κι αν την εποχή που πήγαινε στο δημοτικό είχαν ξεχειλώσει τα αυτιά του απ΄το τράβηγμα.
Προσπαθώντας να σε φανταστώ σ΄αυτή την ηλικία, κατέληξα ότι θα ήσουν κάτι μεταξύ του sport Billy και της ευρηματικής ανεψιάς του Σαίνη, ο τρόμος δηλαδή των αγοριών ότι θα γίνουν ρόμπα στη διάρκεια των κοινών με τα κορίτσια παιχνιδιών και μία από τις διασημότερες στη συγγραφή λευκωμάτων και ημερολογίων.

Ένδειξη ζωής είπε...

Διαβάζοντας τις δικές σου αναμνήσεις, σε δεύτερο πλάνο περνούσαν οι αντίστοιχες δικές μου...
Απίστευτα συναισθήματα ξύπνησαν μέσα μου. Ξέρεις τι θα κάνω; Θα ψάξω να βρω κάποιους συμμαθητές μου σήμερα...το έχω κι εγώ ανάγκη!

Να είσαι καλά!
Εύχομαι ένα όμορφο Σ/Κ

KaLLinaki είπε...

Ρε συ κορίτσι...που μας γύρισες τώρα; Όντως υπέροχα αθώα χρόνια!
Και βιαζόμασταν να μεγαλώσουμε!!Τόσο ξέραμε!! Έχω ακόμη την παιδική μου φίλη από την 1η δημοτικού, η οποιά έχει μαζέψει τα "τέρατα" από τότε...λευκωματάκια , σημειώματα, ζωγραφιές με αφιερώσεις...τα βγάζουμε από το "μπαούλο" που και πού, και ρίχνουμε απίστευτο γέλιο.
Τώρα πια όλα αυτά ελπίζω να τα ξαναζήσω μέσα από τα ζουζουνέλια μου!
Φιλιά, καλημερούδια!

Artanis είπε...

Εγώ πάλι, τα έχω διαγράψει αυτά...Τα έχω αφήσει πίσω μου και δεν ξαναγυρίζω σε αυτά...Είναι κι αυτός ένας τρόπος άμυνας...
Καλό Σ/Κ Καλλιτέχνιδά μου...Φιλιά πολλά απο ΝΖ...

gregory είπε...

ΑΡΧΙΣΑΤΕ ΝΑ ΘΥΜΟΣΑΣΤΕ ΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΕΕΕ???ΕΧΕΤΕ ΠΑΡΕΛΘΟΝ???..
ΣΗΜΑΙΝΗ ΟΤΙ ΜΕΓΑΛΩΣΑΤΕ.....

ΕΓΩ ΠΗΓΑΙΝΩ ΚΑΙ ΨΗΦΗΖΩ ΣΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΠΟΥ ΠΗΓΑΙΝΑ....ΟΛΟ ΣΤΗΝ ΤΡΙΤΗ ΤΑΞΗ ΠΑΩ...ΔΕΝ ΠΡΟΒΗΒΑΣΤΗΚΑ ΠΟΤΕ....

Ανώνυμος είπε...

Τρεις φωτογραφίες απο την Α', την Γ' και την ΣΤ΄τάξεις του Δημοτικού κατέχουν περίοπτη θέση στο σαλόνι της μητέρας μου. Αποφάσισε μόλις τελείωσα το δημοτικό οτι ήθελε καθημερινά κάτι να μας υπενθυμίζει τα χρόνια της αθωότητας. Μπλέ ποδιά με άσπρο κολλαριστό γιακαδάκι, λευκή κορδέλα στα μαλλιά, και ένα αμήχανο χαμόγελο μπροστά στο φακό. Κοιτάζοντας αυτές τις φωτογραφίες μεγάλωσαν και οι κόρες μου. Όποτε και να πέσει το μάτι μου επάνω τους πισωγυρίζω...
Τη χαμογελαστή μου καλημέρα

Roadartist είπε...

Καλημέρα..
Το κείμενο αυτό μπορεί εύκολα να παρεξηγηθεί.. Απλά σας μετέφερα συναισθήματα που τα αισθάνθηκα σε ένα πολύ αγαπημένο (για μένα) χώρο.. και το πόση δύναμη μπορεί να κρύβει κ αληθινά να σε επηρεάσει..
Είναι μεγάλη ευτυχία (τουλάχιστον εγώ έτσι το αισθάνθηκα) να γυρνάς στο παρελθόν σου και να γεμίζεις με όμορφα συναισθήματα και νοσταλγία.. Τώρα που το ξανασκέφτομαι, πως είναι δυνατόν να γυρνάς σε αυτά τα χρόνια και να μη γεμίζεις συναισθήματα?? Νομίζω ίσως να είναι κοινά για όλους μας..

Roadartist είπε...

@ Hfaistiwnas : Ηφαιστιωνάκο η ζωή σίγουρα σε πάει σε άλλους δρόμους ;) και χάνεσαι. Η μια κολλητή μου όμως είναι δίπλα μου από το νήπιο.. και χαίρομαι πολύ για αυτό. Δεν ήθελα να σε συγκινήσω.. σόρρυ..

Hfaistiwnas είπε...

Δεν είναι κακό να συγκινέίς!! :)

Roadartist είπε...

@ quartier libre : Ακριβώς έτσι.. πόση δύναμη μπορεί να κρύβει ένα ταξίδι στο παρελθόν.. Απίστευτη.. είναι σαν να σταματά ο χρόνος.. (Ε, όχι και να κλάψετε χεχε.. :))))

Roadartist είπε...

@ Hfaistiwnas : Οκ Ηφαιστιωνάκο ..είναι πάντως πολύ όμορφο που είσαι ευαίσθητος (ειδικά στη σημερινή εποχή) μη το χάσεις ποτέ αυτό! Φιλάκια καλό πρωινό!!

Roadartist είπε...

@ Καημος : Καημέ το τραγούδι το λέει πολύ όμορφα και εχτές κάπως έτσι ένιωσα "ευτυχώς που ξέχασα να μεγαλώσω" :)

IZA είπε...

`Ενα ταξίδι στο παρελθόν και μάλιστα στα πιο αθώα και ξένοιαστα μας χρόνια, μας γεμίζει πάντα με μια γλυκιά μελαγχολία. Στο σχολείο που ήμουν μαθήτρια -ένα παλιό πέτρινο- τώρα εργάζομαι εκεί και οι κόρες μου είναι μαθήτριες. Πολλές μητέρες ή πατέρες ήταν παλιοί μου συμμαθητές. Μου αρέσει αυτό το μπλέξιμο του χθες με το σήμερα.

Roadartist είπε...

@ anepidoti : Είδες?? Περνάμε από έξω και δεν μπαίνουμε.. Ούτε εγώ ξέρω γιατί. Ίσως γιατί η ζωή προχωρά.. δε ξέρω.. Αν μπεις θα νιώσεις πραγματικά απίστευτα συναισθήματα.. Θα δεις σαν να ξαναζωντανεύουν στα μάτια σου όλες οι τότε στιγμές :) Τουλάχιστον εγώ έτσι αισθάνθηκα.. Δεν το θυμάμαι καθόλου να θέλω να τη πω, ίσα, ίσα το αντίθετο :) !!

Roadartist είπε...

@ Margo : Πραγματικά έτσι.. Νομίζω αυτά είναι κοινά συναισθήματα για όλους μας.. αρκεί να μπορέσουμε να αποσυνδεθούμε από το "τώρα" και να πάμε πάλι εκεί.. Ο χρόνος όσο κ αν δε το καταλαβαίνουμε, ασκεί μεγάλη δύναμη..Καλημέρα!

Roadartist είπε...

@ marianaonice : Αχ Μαριάννα σε ευχαριστώ .. το ξέρω πως σε όλους λογικά πρέπει να προκαλεί μια τέτοια αναδρομή τρομερά συναισθήματα.. Είναι νομίζω και καλό να μη τα αφήσεις να ξεχαστούν από μέσα σου.. :)

Roadartist είπε...

@ Anastasia's dolls : Φαντάζομαι!! Είναι απίστευτοι οι συνειρμοί που δημιουργούνται.. Είναι περίεργα συναισθήματα αυτά..

Roadartist είπε...

@ Adamantia : Είναι όμορφο να επιστρέφεις 'εκεί' και να νιώθεις ασφάλεια.. Νιώθω ευγνωμοσύνη προς τους δικούς μου ανθρώπους για αυτή την όμορφη ηλικία, μάλλον τους την οφείλω :) Α, καλά σας μελαγχόλησα!! Είναι συναισθήματα που αισθάνομαι τυχερή γι'αυτά..Νομίζω πως δεν υπάρχει καλύτερη βάση για κάποιον από το να αισθάνεται ότι έζησε ευτυχισμένη παιδική ηλικία. Μακάρι να έρχονται τα καλύτερα εννοείται.. Σε ευχαριστώ πολύ Αδαμαντία.

Roadartist είπε...

@ VaD : χαχαχα Vad τα μπέρδεψες τα γράμματα, λόγω της μεγάλης σου ηλικίας!!! :)) Είναι όμορφο να νοσταλγείς που και που, αν βέβαια είναι ευχάριστα αυτά όμως που νοσταλγείς.. Φιλάκια..

Roadartist είπε...

@ LOCKHEART : Ακριβώς..!! Τυχαίνει και το λύκειο και το γυμνάσιο (κ νήπιο και δημοτικό) να είναι στη γειτονιά μου και περνάω κ από όλα απέξω. Αλλά μέσα δεν είχα μπει τόσα χρόνια.. Τώρα εχτές κάτι με οδήγησε εκεί. Δε ξέρω τι. Αγνά χρόνια αθωότητας ακριβώς..

Roadartist είπε...

@ Κ.Υ.Π WALKING : Χαχααχαχ Kyp φαντάζομαι εγώ εσένα παιδί!! Είμαι σίγουρη πως εσύ δε θα είχες αφήσει κανένα (!!) δάσκαλο ήσυχο!!!
χαααααααααααα μου άρεσε ο Σαΐνης τώρα, έχω λυθεί στα γέλια??? :))) Έπεσες και στα δυο τελευταία μέσα :))
Εκείνη η ηλικία είχε πολύ παιχνίδι και αρκετή συγγραφή σκέψεων :) Αλλά αυτά μόνο στο δημοτικό, μετά άλλαξα lol.

Roadartist είπε...

@ Ένδειξη ζωής : Χαίρομαι που σου μετέδωσε όσα αισθάνθηκα το κείμενο..Αν το έχεις ανάγκη να τους ψάξεις! Καλό σκ επίσης!..

Roadartist είπε...

@ KaLLinaki : Εμένα η μία κολλητή μου είναι από το νήπιο.. Καταλαβαίνεις δηλαδή..ζωγραφιές, λευκώματα, σημειώματα κλπ άσε!! Έχουμε και οι δυο κρατήσει από τότε όλα αυτά που λες..και αν τα ξαναδούμε, λυνόμαστε στα γέλια!! Σίγουρα μέσω των παιδιών σου θα τα ξαναζήσεις..κάπως! Φιλιά!!

Roadartist είπε...

@ Artanis : Σίγουρα είναι τρόπος άμυνας!!.. Πιστεύω για αυτό και εγώ δεν έμπαινα μέσα.. Δε το μετάνιωσα όμως.. Μου άρεσε πολύ η χτεσινή βόλτα (αναδρομή..), φιλιά!

Roadartist είπε...

@ gregory : Βρε!! Ότι θυμάμαι το δημοτικό σημαίνει πως ακόμα έχω μείνει μέσα μου (στη ψυχή γιατί διαφορετικά οκ μεγάλωσα) παιδί!!! Νομίζω είναι όμορφο.. Εγώ δεν ψηφίζω εκεί (ευτυχώς γιατί θα μου χάλαγε την εικόνα αυτή σίγουρα) !!

Roadartist είπε...

@ didymina : Αλήθεια λες?? Εγώ καμία σχέση.. όλα αυτά καταχωνιασμένα σε συρτάρια και κουτάκια.. Δεν τα κοιτάω.. Γι'αυτό και η χτεσινή επαφή ήταν τόσο δυνατή.. Χρόνια αθωότητάς ναι, κοιτάζοντας θα επιστρέφεις εκεί.. Αυτή είναι και η φοβερή δύναμη της φωτογραφίας...

jf είπε...

Συχνά κάνω κι εγώ 'βόλτες' στις μαθητικές μου γειτονιές, μέσα από φωτό μόνο... μιας και δε γίνεται αλλιώς...
Συναισθήματα όμορφα...
Το μόνο κακό, αυτό με τους συμμαθητές... σκορποχώρι γίναμε...
Ας είναι, νάναι καλά όπου και νάναι

Roadartist είπε...

@ IZA : Αστο καλό!! Εσύ το ζεις καθημερινά αυτό.. Απίστευτο όντως μπλέξιμο του χθες με το σήμερα... Εγώ όσο απίστευτο κ αν σου ακουστεί, είχα να μπω μέσα από πολλά χρόνια.

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΟΣ είπε...

roadartist όπως πάντα, βαθειά ανθρώπινη και καλιτέχνης των ψυχών.
Γειά σου καδρούλα μου.

Roadartist είπε...

@ JamanFou : Έτσι γίνεται συνήθως. Ίσως και πάντα.. χάνεσαι.. και ίσως να έχει λογική αυτό.. Επίσης, φωτό έχω χρόνια να κοιτάξω.. Πολύ όμορφα συναισθήματα ναι.

Roadartist είπε...

@ epikuros : Βαγγέλη μου να είσαι καλά για τα όμορφα λόγια.. Έλειψες, σε ευχαριστώ πολύ..

Μόχα είπε...

τελειο κειμενο!!
νιωθω ακριβως τα ιδια οταν περναω εξω απ το δικο μου δημοτικο. ειναι πολλες οι φορες που διακρινω το προσωπο μου στο προσωπο καποιου παιδιου που παιζει τωρα εκει ατελειωτες ωρες!
ο χωρισμος με τους συμμαθητες δεν ειναι κατι που με πληγωνει ιδιαιτερα. δε ξερω γιατι, αν και ειχα πολυ καλες παρεες στο δημοτικο.
αυτο που με μελαχγολει πραγματικα πολυ, ειναι τα χρονια που περνουν και δεν καταλαβαινεις πως...

I feel like a child... again!

H.Constantinos είπε...

Πολύ ωραίο κείμενο -βουτιά στο παρελθόν-!

Ανώνυμος είπε...

η νοσταλγία..δυνατή και επικίνδυνη μαζί..γι αυτό και ακαταμάχητη ως συναίσθημα,αν λάβεις υπόψη σου και την τάση την ανθρώπινη,εξωραϊσμού του παρελθόντος..

φιλιά και καλημέρες!

Angel ^j^ είπε...

θα το πιστέψεις οτι πηγαίνοντας χρόνια πολλά αργότερα στο Δημοτικό μου ένοιωσα για πρώτη φορά τοσο έντονα την απώλεια αντίληψης του περιεχόμενου χρόνου μεταξύ τότε και τώρα ..
Ήταν σαν να εξομοιώθηκαν, σαν ταυτίστηκαν τα όρια του τότε με το τώρα .. Ή μάλλον το Τώρα να υποχώρησε από το χείμαρρο των συνειρμών και νάδωσε τη θέση του στο τότε ...
Ιδίως η επαφή μου με τις 'οσμές' του χώρου ..με το αποπνικτικό/γλυκερό 'άρωμα' του κιλικίου, με την υγρασία στις βρύσες και στα wc .. με το 'άρωμα' των σπόγγων και της κιμωλίας και των ξυσμάτων από μολύβια κάτω απ΄ τα θρανία .. Ήταν σαν να .. ήμουν σε ταινία επιστ. Φαντασίας και διακτινίστηκα στο παρελθόν..Μα εντελώς .. βιωματικά και καθόλου .. φαντασιακά.. Έκατσα σ ένα θρανίο της πρώτης μου τάξης κι έκανα ώρα να συνέλθω … χρόνια ίσως..
… από τότε ένα κομμάτι μου ποτέ δε γύρισε πίσω -για την ακρίβεια εγώ το άφησα εκεί,ίσως σαν άλλοθι και σαν ψευδαίσθηση πως αν κάποτε βρεθεί ο τρόπος να γυρίσω πίσω θα υπάρχει εκεί κάτι δικό μου να με περιμένει …

Σ΄ ευχαριστω για την ...'άφορμή' ν ανακαλέσω μνήμες ..

Καλό Σ/Κ

Mariela είπε...

Τι να σου πω Ροντάκι, πολύ νοσταλγική η ανάρτηση σου...
εγώ τέλειωσα το δημοτικό στην Καβάλα... κι έτσι δεν έχω συχνά τη δυνατότητα να βρεθώ στο σχολείο. Έχω όμως διατηρήσει κάποιες επαφές με συμμαθητές και συμμαθήτριες από τότε...
Καλό ΣΚ. Φιλιά πολλά

venceremos είπε...

Καλημέρα.
εχουν περάσει πολλα πολλα χρόνια απο τότε,
ηταν όμορφα χρόνια, ξένοιαστα και παιχνιδιάρικα.
στο σχολειό που πήγαινα και στο δημοτικό, γυμνάσιο, Λύκειο, εχω πάει άπειρες φορές για να δω τα παιδία μου και για να πάρω τους βαθμούς τους, να ρωτήσω τους δασκάλους,καθηγητές, να παραστω σε εκδηλώσεις. καθε φορά όμως τα συναισθήματα που περιγράφεις και οι εικόνες ειναι εκει και με περιμένουν.
τους συμμαθητές μου τους περισσότερους τους βλέπω πάρα πού συχνα και τους άλλους σπανιότερα, αλλα ξέρω για όλους τι κάνουν και πως περνούν.
Εκτος βέβαια απο κάποιον που την ...εκανε νωρίς...η μάλλον μου την έκανε νωρις....!!!!!!
δεν θα γύριζα όμως ουτε μια μέρα πισω...ουτε μια μέρα..
να εισαι καλά
φιλιά καρυστινά

Μαριλένα είπε...

χαίρομαι καλλιτέχνιδα μου, που τα σχολικα σου χρονια, σου ξυπνουν τοσο όμορφες αναμνησεις.

εμενα το σχολειο, ποτε δεν μ' αρεσε.
αυτος ο ρατσισμος (καλοι και κακοι μαθητές), η ειρωνεία των δασκάλων, η αντιμετώπιση που πολλές φορές ήταν αδικη, ειναι πράγματα που δεν τα 'χω ξεχασει, ακομα κι οταν νοσταλγω τα παιδικά μου χρονια.

και το δικο μου σχολειο ειναι πεντε λεπτα απ' το σπιτι μου. περνάω συχνά απο κει.
τώρα το χει παρει το δημόσιο (ιδιωτικό ήταν τότε), αλλά παραμένει ακριβώς το ιδιο!


φιλιά και καλό μεσημερι ευχομαι..

Roadartist είπε...

@ Μόχα : Σε ευχαριστώ, αυτά ακριβώς τα συναισθήματα ένιωσα..
Ο χωρισμός με τους συμμαθητές όχι απλά δε με πληγώνει, αλλά είναι κάτι που νομίζω πως καλώς ή κακώς τον επιλέγουμε κιόλας. Δεν ξέρω αν θα ήθελα να κάνω παρέα με αυτά τα παιδιά και τώρα.. Ανήκουν σε ένα κομμάτι ιδιαίτερο, και μου αρέσει να μείνουν έτσι ακριβώς όπως τους έχω στο μυαλό μου.. Μπορώ να σου πω ότι μου αρέσει η ανεξαρτησία του τότε με το τώρα..

Roadartist είπε...

@ H.Constantinos : Να είσαι καλά Κωνσταντίνε.. Βρέθηκα στο δημοτικό εχτές το απόγευμα και με το που γύρισα σπίτι το έγραψα κατευθείαν..

Roadartist είπε...

@ nyxterino : Ακαταμάχητο σίγουρα συναίσθημα.. Εξωραϊσμός, αλλά για άλλους μια απομυθοποίηση.. Όπως έχει κατασταλάξει στον καθένα μας μέσα του..

Roadartist είπε...

@ Angel ^j^ : Καλησπέρα, περιέγραψες συναισθήματα που ειλικρινά με το χέρι στην καρδιά είναι ότι ακριβώς αισθάνθηκα. Ήρθες μαζί μου εκεί εχτές..
Πλήρης εξομοίωση του χτες με το τώρα, σαν να υποχωρεί τελείως όμως το τώρα.. Και εκεί είναι που αναρωτιέσαι τελικά τι είναι ο χρόνος.. μήπως ένα κατασκεύασμα μας, μια ψευδαίσθση?? Πραγματικά σοκαριστικό.. χαίρομαι που με ένιωσες..

Roadartist είπε...

@ Mariela : Μαριέλα αυτή είναι η διαφορά στην επαρχία.., να φανταστείς με κάποιους από τους τότε συμμαθητές μου, λογικά μένουμε αρκετά κοντά και όμως δεν έχει τύχει να τους συναντήσω τυχαία στο δρόμο. Η μεγαλούπολη βλέπεις.., αλλά προσωπικά αυτό το στοιχείο της μου αρέσει πολύ. Το να ανοίγεις τη πόρτα και να χάνεσαι.. Δε θα μπορούσα διαφορετικά..

Roadartist είπε...

@ venceremos : Καλησπέρα σου, όπως έγραφα και στην Μαριέλα από πάνω, η επαρχία έχει άλλους όρους.. Εκεί θέλοντας και μη, βλέπεις πολλούς συμμαθητές.. ίσως να μην έχεις και την επιλογή να τους αποφύγεις..
Η αλήθεια είναι πως δε με ενοχλεί που δεν τους έχω ξαναδεί, ίσως και να μου αρέσει που τους έχω κρατήσει ως κομμάτι εκείνης της εποχής, και να μην θέλω να τους εντάξω στην τωρινή..
Πριν λίγο σκεφτόμουν, μακάρι σε 10 χρόνια από σήμερα, τα ίδια να γράφω και για το "τώρα" μου.. Να το έχω τόσο όμορφα μέσα μου όπως και το 'τότε' .. θα δούμε, να είμαστε καλά, φιλάκια :)

Roadartist είπε...

@ Μαριλένα : Μαριλένα μου όχι μόνο τα σχολικά χρόνια, αλλά γενικότερα η παιδική μου ηλικία.. είναι γεμάτη από αναμνήσεις, που με γεμίζουν πολύ όμορφα συναισθήματα όταν ξυπνάνε..

Δες αυτό :

http://roadartist.blogspot.com/2007/12/blog-post_04.html

Παλιότερο κείμενο όπου αναφέρομαι πάλι στην τότε ηλικία.. :)

Σε δημόσιο σχολείο πήγα (όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης), αυτά που αναφέρεις δεν τα έζησα..
Να μου είσαι καλά, φιλάκια πολλά.

If...ιγένεια είπε...

Ταξιδι στο παρελθον με το λεωφορειο του μυαλου.. Καλο Σ/Κ!

Ανώνυμος είπε...

Tα χρόνια του Δημοτικού ήταν τα ομορφότερα. Περισσότερο θυμάμαι τις ατέλειωτες ώρες παιχνιδιού στην αυλή..
φιλιά, καλημέρα!!!

BIKY είπε...

Είναι πολύ όμορφο να γυρνάς στα παλιά Θυμάσε τους δασκαλους τις πρωτες χαρές τα γέλια τα πειραγματα Υπεροχες αναμνησεις
Εγώ να φανταστείς έχω τις ζωγραφιές μου και το αναμνηστικό μου απο το νηπιαγώγιο
Ειχα κάνει μια αναρτηση Τα βλεπω και χαιρομαι τόσο πολύ

eirini είπε...

Όσες φορές πέρασα κι εγώ από το σχολείο μου και μπήκα μέσα, ένιωσα ακριβώς τα ίδια συναισθήματα. Το κακό είναι ότι πολλές φορές η νοσταλγία πονάει και έτσι αποφάσισα να μην ξαναπάω...
Ο χρόνος περνά τόσο γρήγορα που όταν το συνειδητοποιώ με πιάνει μελαγχολία, όχι για το γεγονός ότι θα γεράσουμε και τέτοια χαζά, αλλά για το ότι θα ήθελα να ξαναζούσα όλες αυτές τις όμορφες στιγμές και δεν μπορώ.
Πολύ όμορφο το κείμενό σου Roadartist μου! Πολλά φιλιά και καλό Σαββατοκύριακο!

mahler76 είπε...

να πώ την αλήθεια άθλια πέρασα τα μαθητικά χρόνια ούτε μια καλή ανάμνηση δεν έχω. Πάλι καλά που φύγαν.

jacki είπε...

Τι όμορφα και γλυκά τα μαθητικά χρόνια.. Πόσες ζεστές αναμνήσεις φέρνουν.
Να είσαι καλά.

b|a|s|n\i/a είπε...

είναι "περίεργα" τα μαθητικά τα χρόνια. ενώ περνάμε ξένοιαστα βιαζόμαστε τόσο να μεγαλώσουμε. και μας φαντάζουν όλα τόσο δύσκολα και ακατόρθωτα. και όταν μεγαλώνουμε συνειδητοποιούμε πόσο πραγματικά ξένοιαστα ήταν εκείνα τα χρόνια. όσο δύκολα ή εύκολα ήταν.
υπέροχη η βόλτα σου. περπατήσαμε μαζί σου. και χαμογελούσαμε. και ας μην μας είδες. καλό βράδυ! φιλιά πολλά!

koulpa είπε...

αχ.. τι όχι και να κλάψουμε..:):)
εγώ εκτός από απροσάρμοστος (έφυγα κακην κακώς από το πρώτο λόγω διαφωνιών με την δασκάλα..).. ήμουν και κατσικοπόδαρος.. γιατί όλα τα υπόλοιπα κλήναν μετά τον πρώτο μου χρόνο εκεί.. μια και πήγα πρώτη δημοτικού το 69 νομίζω.. το κτήριο μετά από λίγο καιρό αναδομήθηκε.. και από τα 80 παιδιά που είμασταν στην τάξη.. τυχαία συντάντησα 2-3 μετά από ΄πολλά χρόνια.. της δευτέρας το είδα τυχαία πριν μερικά χρόνια.. έχει γίνει οικος ευγηρίας.. της τρίτης έγινε ξυλουργίο και παραλίγο να το νοικιάσω κάποια στιγμή.. της τετάρτης δεν είμαι σίγουρος αλλά νομίζω ότι αναδομήθηκε και έγινε μαγαζί με ηλικά επίπλων.. και της πέμπτης και έκτης (ναι αυτό άντεξε δύο χρόνια) μωλις τέλειωσα έγινε μόνο νηπιαγωγείο.. από όλους αυτούς τους συμαθητές κατώ επαφή μόνο με έναν από τις τελευταίες τάξεις.. ε έχουν περάσει και τόσα χρόνια.. εδώ έχω χαθεί με τους συμφητητές και τους συναδέλφους από τις τόσες δουλειές που άλλαξα έκτοτε..:):)
πλατίασα.. άνοιξες το παραθυράκι στο παρελθον.. αχ.. δίκιο έχεις.. εγώ δεν ήχα και άγχος.. και διατηρώ μια ανάμνηση ασφάλιας και θαλπορής από αυτά τα χρόνια..:):)
καληνυχτούδια:):)

Sophia Kollia είπε...

Εμένα πάλι το πατρικό μου είναι απέναντι αό το δημοτικό. Και τώρα πάλι, δουλεύω στο ίδιο σημείο. Όλως παραδόξως, δεν νοσταλγώ ποτέ τα σχολικά χρόνια. Το πιο περίεργο που ακόμα μετά τόοοοοοοσα χρόνια δεν έχω πιστέψει, είναι ότι έχω δικό μου σχολείο. Ίσως επειδή είμαι με τα παιδιά κάθε μέρα και φτιάχουμε καινούργιες αναμνήσεις.
καλή Κυριακή

Roadartist είπε...

@ if.. ιγένεια : Από τα καλύτερα, φθηνότερα, και πιο ..ρεαλιστικά.. γεμάτα συναίσθημα.. Καλό σκ!

Roadartist είπε...

@ little beautiful things : Και εμένα το παιχνίδι μου άρεσε περισσότερο.. :) Ωραία χρόνια!!!

Roadartist είπε...

@ ΜΑΜΑ ΒΙΚΥ : Είναι υπέροχο όντως.. αν και δεν το κάνω συχνά, όποτε το έχω κάνει μου φέρνει απίστευτη γλύκα.. Να έχεις ένα όμορφο βράδυ!

Roadartist είπε...

@ eirini : Είναι διαφορετικά εκείνα τα χρόνια.. Η μελαγχολία που σε πιάνει όντως δεν είναι για το ότι περνάνε τα χρόνια, αλλά για την τόση γλύκα και αλήθεια τους, που κακά τα ψέματα όσο μεγαλώνεις αλλάζουν οι καταστάσεις.. Καλό σκ!

Roadartist είπε...

@ mahler76 : ..τυχαίνει.. Κρίμα πάντως mahler.. Εμένα μου άρεσε τόσο στο δημοτικό, που όταν τελείωσε, δεν ήθελα να πάω στο γυμνάσιο.. Έναν παλιμπαιδισμό τον είχα από τότε φαίνεται :) χαχα καλό βραδάκι!

Roadartist είπε...

@ jacki : όντως ξεχωριστά.. να είσαι καλά jacki, πολλά φιλιά και ευχές για ότι καλύτερο στη ζωή σου. Πίστεψε το..και έρχεται.. φιλάκια πολλά.. ΥΓ στην υγειά σου δεν το ξεχνάμε λέμε!!

Roadartist είπε...

@ b|a|s|n\i/a : μόνο όταν περνάνε το καταλαβαίνουμε.. Ήταν διαφορετικά.. δίχως σκοτούρες και άγχη.. Μόνο παιχνίδια, παραμύθια, ονειροκατάσταση... :)) Χαίρομαι που είσασταν εκεί, σε ευχαριστώ..

Δημιουργία είπε...

Και τι δεν θα εδινα να ξαναγυριζα στα χρονια του δημοτικου.Απο τις πιο ομορφες αναμνησεις που εχω.

Roadartist είπε...

@ koulpa : Ε ποτέ!!! Δεν έχω ξανακούσει (..οκ ξαναδιαβάσει) άνθρωπο να έχει αλλάξει τόσα σχολεία!! χαχαα τέλειο :)
Σε ευχαριστώ koulpa για τα λογάκια σου γεμάτα με συναίσθημα, ευχαριστώ πολύ.. Σας απαντώ τώρα με ένα χαμόγελο.. Καλό βράδυ :))

Roadartist είπε...

@ sofia : Είναι εντελώς διαφορετικό. Δε μπορείς να με καταλάβεις τότε.. Άλλο να είσαι ..κάθε μέρα στο ίδιο χώρο..
Σκέψου ότι είχα χρόνια να μπω στο κτήριο, από όπου έχω πολύ ομορφες και γλυκιές αναμνήσεις..Από όλα.. από το προαύλιο (με τα παιχνίδια), τις τάξεις, τους δασκάλους.. Είναι πολύ όμορφο μέσα μου όλο αυτό.. Μια ανάρτηση που είχες ανεβάσει παλιότερα με ζωγραφιές των μαθητών σου, με είχε ξανά τότε γυρίσει πίσω... Φαντάσου, δεν έχω επαφή με τέτοια καθόλου.. Εσύ λογικό να τα έχεις κάπως συνηθίσει..και απομυθοποιήσει..Καλό βράδυ!

Roadartist είπε...

@ Δημιουργία : Αχ και εγώ το ίδιο.. θα ήθελα πάρα πολύ.. και εγώ από τις πιο όμορφες..

Άστρια είπε...

Πολύ γλυκειά ανάρτηση roadartist μου:)

Καμιά φορά μας μένουν και εικόνες που έχουν στο μυαλό μας τότε πραγματικά ή μεταφορικά,
άλλες διαστάσεις.
Θα σου πω για μία πραγματική διάσταση:) Στο δημοτικό, θυμάμαι ότι όταν σχολούσαμε, πετούσαμε τις τσάντες μας από την κορυφή μιας τεράστιας μαρμάρινης σκάλας για να μην τις κουβαλούμε κατεβαίνοντας. Ως μητέρα, είχα πάει την κόρη μου να δει αυτή την τεράστια σκάλα η οποία ... ήταν απλώς ένας όροφος, υπερυψωμένος μεν, αλλά μόνο ένας όροφος! Και η σκάλα καθόλου τεράστια!

Πολλά φιλάκια φίλη μου, καλό Σ/Κ:)))

Σταλαγματιά είπε...

Ξέρεις πόσες φορές έχω νιώσει έτσι;
Άπειρες, κάθε φορά που πέφτει στα χέρια μου κάποια παλιά κασέτα με τραγούδια που άκουγα έφηβη, βιβλία ημερολόγια λευκώματα και φωτογραφίες.
Όλα με γυρίζουν πίσω στο χρόνο, πίσω σε όλες εκείνες τις όμορφες στιγμές.

Ταξίδι στον χρόνο!

Belbo είπε...

Αγαπητή Roadartist,

Ωραίο πράγμα οι αναμνήσεις! Εμένα μου λείπουν περισσότερο τα φοιτητικά μου χρόνια, αλλά έχεις δίκιο: τα παιδικά είναι τα πιο ιδιαίτερα, φιλικά,

Belbo
Υ.Γ. Στο μόνο που με στενοχωρήσατε είναι η αναφορά σε Καρβέλα/Βίσση, θερμή παράκληση να μην επαναληφθεί :-)

kiki είπε...

Από το δημοτικό σχολείο δεν ξαναείδα σχεδόν κανέναν. Βέβαια έφυγα και νωρίς από την Πάτρα. Παρόλα αυτά, δεν μου έλειψε ποτέ το δημοτικό και το γυμνάσιο. Το λύκειο μου λείπει πιο πολύ γιατί πέρναγα πιο ωραία. Τους συμμαθητές όμως θα ήθελα να τους ξαναδώ από το δημοτικό...

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Και όσο θα μεγαλώνεις τόσο πι συχνά θα αισθάνεσαι την ανάγκη να...πισωγυρίσεις το χρόνο

φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

panagiota είπε...

Αχ αυτές οι αναμνήσεις πόσο γκυκοπικρες είναι πολλες φορές!

Δυστυχώς δεν έχω με κανέναν παλιό συμμαθητή/α επαφές.
Χαθήκαμε μέσα στο ανώνυμο πλήθος της πόλης...
Καλό βράδυ Αρτιστούλα

Μετεωρίτης είπε...

χι, χι,
το όμορφη η απρόμαυρη φωτογραφία με τα κοριτσάκια!

:)

Skouliki είπε...

εγω τους εχω χασει εντελως

αλλωστε ειμασταν ιδιωτικο αρσακειαδα βλεπεις

ξερω δενμου φαινεται χιχιχι

KitsosMitsos είπε...

Αυτές είναι αναμνήσεις! Καλημέρα

Roadartist είπε...

@ Άστρια : Ακόμη και αυτό όμως μου αρέσει ως ανάμνηση Άστρια.. Ίσως θα ήταν όμορφο να βλέπαμε με τα μάτια ενός μικρού παιδιού το κόσμο μας.. Καλησπέρα, πολλά φιλιά :)

Roadartist είπε...

@ Anastasia : ..χαίρομαι που με κατάλαβες..Να είσαι καλά Αναστασία, ναι αυτά τα τραγούδια σε γυρνάνε απίστευτα πίσω..

Roadartist είπε...

@ Belbo : Και από τα φοιτητικά χρόνια είναι όμορφες οι αναμνήσεις, αλλά δεν συγκρίνονται με εκείνα τα χρόνια..

Υ.Γ. ήταν μέσα στο όλο μοτίβο του τότε.. :)) Δε νομίζω κ εγώ να επαναληφθεί :) φιλάκια!

Roadartist είπε...

@ kiki : Αν το θες, τότε ίσως να μπορείς να το κάνεις.. εννοώ να τους βρεις.. Και αξίζει κάποια στιγμή να πας στο κτίριο του σχολείου σου..θα ξυπνήσουν χιλιάδες αναμνήσεις..

Roadartist είπε...

@ ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ : Λες?? Εύχομαι τουλάχιστον να γυρίζω και να χαίρομαι με όσα θυμάμαι.. Να είσαι καλά, πολλά φιλάκια, καλή Κυριακή!

Roadartist είπε...

@ panagiota : Γλυκόπικρες, βρήκες τη σωστή λέξη.. Καλό απόγευμα Παναγιώτα μου..



@ Μετεωρίτης : ναι γλύκες είναι...




@ skouliki : εγώ σε δημόσιο ήμουνα (αλλά μάλλον μου φαίνεται :) χοχο) καλή κυριακή :))


@ KitsosMitsos : να είσαι καλά, καλησπέρα σου!

Related Posts with Thumbnails