Elliott Erwitt

Ο Elliott Erwitt (γέν. 26 Ιουλίου 1928, Παρίσι) είναι ένας φωτογράφος διαφήμισης και ντοκιμαντέρ, γνωστός για τις ασπρόμαυρες λήψεις ειρωνικών και παράλογων καταστάσεων της καθημερινότητας - πρόκειται για έναν master της «καθοριστικής στιγμής» του Henri Cartier-Bresson.  Απολαύστε τη ματιά του!

Μπορείτε να δείτε περισσότερες φωτογραφίες του στο magnumphotos.com

Θείος Βάνιας, στο Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων

Βράδυ Παρασκευής στο Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων. Το θέατρο που στεγάζεται στο υπόγειο της οδού Κύπρου 91Α & Σικίνου 35Α στην Κυψέλη, αυτή την εποχή και έως τις 3 Φεβρουαρίου γεμίζει φως από το κείμενο του Άντον Πάβλοβιτς Τσέχωφ. 

Θείος Βάνιας

Ο συνταξιούχος καθηγητής πανεπιστημίου Σερεμπριακώφ και η νέα γυναίκα του Ελένα Αντρέεβνα φτάνουν στο απομακρυσμένο εξοχικό τους στη ρωσική επαρχία, το οποίο συντηρούν η Σόνια, κόρη του καθηγητή, μαζί με το θείο της, Βάνια. Η άφιξη τους διαταράσσει τις ισορροπίες της ζωής στο κτήμα.  

Ο Άντον Πάβλοβιτς Τσέχοφ έγραψε το Θείο Βάνια το 1896 και όμως το κείμενο του είναι επίκαιρο ακόμη σήμερα. Και θα είναι πάντα, σε οποιαδήποτε εποχή, καθώς βυθίζει το θεατή σ’ ένα βαθιά ρεαλιστικό κόσμο, που τον αφορά άμεσα.  Ένα έργο για τη μοναξιά, τα χαμένα όνειρα και τα ανεκπλήρωτα πάθη. Για τη χαμένη ζωή. Ένα συγκινητικό, ανθρώπινο έργο που ακροβατεί ανάμεσα στη κωμωδία και στο δράμα. Στο σύμπαν του Θείου Βάνια το δραματικό με το κωμικό στοιχείο όχι απλώς συνυπάρχουν, μα ταυτίζονται. 

«Εκείνοι που θα ζήσουν εκατό, διακόσια χρόνια ύστερα από εμάς και που θα μας περιφρονούν γιατί ζήσαμε τόσο ανόητα και τόσο ανούσια – αυτοί ίσως βρουν έναν τρόπο να είναι ευτυχισμένοι. Εμείς όμως… Για εμάς τους δυο μόνο μια ελπίδα υπάρχει. Η ελπίδα, όταν θ’ αναπαυόμαστε στους τάφους μας, να μας επισκέπτονται οπτασίες που μπορεί να’ ναι κι ευχάριστες» 

"Σ' αυτό το έργο: Κανένας δεν κοιμάται όσο θα ήθελε. Κανένας δεν αγαπά όσο χρειάζεται. Κανένας δεν αρπάζει καμία ευκαιρία. Κανένας δεν αγαπιέται όσο έχει ανάγκη. Όλοι θέλουν να νιώσουν περισσότερο. Όλοι είναι έτοιμοι για καυγά. Όλοι επαναλαμβάνονται. Κάποιοι πίνουν παραπάνω απ' όσο πρέπει. Κάποιοι έχουν τη δουλειά για φάρμακο. Κάποιοι ζουν τη ζωή τους σαν δράμα. Στο τέλος δεν αλλάζει τίποτα."

Κι όμως αυτοί οι ήρωες που υποφέρουν από ανία στη ρωσική επαρχία, που αντικρίζουν τον κόσμο γύρω τους ν' αλλάζει, ενώ οι ίδιοι παραμένουν στάσιμοι, μοιάζουν τόσο σημερινοί, είναι τόσο ίδιοι με τον σύγχρονο άνθρωπο. Ήρωες που τα λόγια τους ακουμπάνε κατευθείαν την καρδιά σου. Αυτό που πάντα με εντυπωσιάζει στον Τσέχοφ, είναι το πόσο μοντέρνος είναι, καθότι τα θέματα του είναι πανανθρώπινα.  Όσο υπάρχει η ανθρωπότητα, τόσο θα αξίζει να παίζονται τα έργα του.

Είναι συναρπαστικός ο τρόπος που οι ηθοποιοί καταλαμβάνουν το χώρο. Δεν αφήνουν σπιθαμή ανεκμετάλλευτη από το υπόγειο, τον ημιώροφο έως το φουαγιέ. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι καταφέρνουν να σε κάνουν να φύγεις με χαμόγελο και ζεστασιά στην καρδιά σου. Η μουσική του Παναγιώτη Καλαντζόπουλου - τσέκαρε την λίγο στο τρέιλερ, αξίζει - δένει αρμονικά με το χώρο και με το κείμενο του συγγραφέα. Ιδιαίτερη μνεία αξίζει και στην μετάφραση της Χρύσας Προκοπάκη. Η Μαρία Μαγκανάρη αξίζει συγχαρητήρια, καθώς κατάφερε να ανεβάσει Τσέχοφ με έναν απόλυτα απλό τρόπο που σε κερδίζει. Παράσταση ανεβασμένη με έντιμο τρόπο, που αξίζει να παρακολουθήσετε. 

Συντελεστές:
μετάφραση: Χρύσα Προκοπάκη
σκηνοθεσία: Μαρία Μαγκανάρη
φωτισμοί, τρέιλερ, φωτογραφίες: Μαρία Γοζαδίνου
μουσική: Παναγιώτης Καλαντζόπουλος
σκηνικά: Διδώ Γκόγκου
κοστούμια: Παύλος Θανόπουλος
βοηθοί σκηνοθέτη: Ανδριάνα Χαλκίδη, Βασιλική Σκευοφύλαξ
Ευχαριστούμε τη Νεφέλη Ανανιάδη.
παίζουν: Ανθή Ευστρατιάδου, Παναγιώτης Καλαντζόπουλος, Σύρμω Κεκέ, Κώστας Κουτσολέλος, Μαρία Μαγκανάρη, Υβόννη Μαλτέζου, Δημήτρης Ντάσκας, Γιωργής Τσαμπουράκης
παραγωγή: προτσές

Τρέιλερ: https://youtu.be/g3vkdfRpuAc
Διάρκεια παράστασης: 90’

Κύπρου 91Α & Σικίνου 35Α, 11361 Κυψέλη, Αθήνα
213.00.40.496 & 69.45.34.84.45
ΠΡΟΣΒΑΣΗ με αυτοκίνητο: εύκολο παρκάρισμα | με λεωφορείο (στάση Καλλιφρονά): 054, 608, 622, Α8, Β8 | με τρόλεϊ (στάση Καλλιφρονά): 3, 5, 11, 13, 14 | (στάση Πλατεία Κυψέλης): 2, 4 | με ΗΣΑΠ: Άγιος Νικόλαος (15 λεπτά με τα πόδια) 

23ο Παζάρι Βιβλίου | 18 Ιανουαρίου – 10 Φεβρουαρίου 2019

Πλατεία Κοτζιά Δημαρχείο Αθήνας

18 Ιανουαρίου – 10 Φεβρουαρίου 2019

Ανοιχτά καθημερινά, Σάββατα και Κυριακές από τις 9 το πρωί έως τις 9 το βράδυ

Από την Παρασκευή 18 Ιανουαρίου 2019 και για είκοσι τέσσερις ημέρες, έως και την Κυριακή 10 Φεβρουαρίου 2019, πραγματοποιείται στην Πλατεία Κοτζιά το μεγαλύτερο και πλέον οργανωμένο Παζάρι Βιβλίου στην πόλη των Αθηνών, με κεντρικό σύνθημα: «Το βιβλίο είναι η δύναμή σου».

Το Παζάρι Βιβλίου διοργανώνεται εδώ και είκοσι τρία έτη, προσφέροντας στο αναγνωστικό κοινό χιλιάδες τίτλους βιβλίων σε πολύ χαμηλές τιμές, που αρχίζουν από μόλις 1 ευρώ!  Στο 23ο Παζάρι Βιβλίου 2019, όπως κάθε χρόνο, συμμετέχουν εκδότες από όλη την Ελλάδα (μέλη πρωτοβάθμιων σωματείων), προσφέροντας πάνω από 9.000 τίτλους βιβλίων, σε τιμές, που δεν ξεπερνούν το 30% της αρχικής τους λιανικής τιμής. Σε μία σύγχρονη, υπαίθρια, στεγασμένη και θερμαινόμενη εγκατάσταση, το αθηναϊκό, και όχι μόνο, αναγνωστικό κοινό έχει την ευκαιρία να προμηθευτεί αξιόλογα βιβλία από μία μεγάλη ποικιλία τίτλων, όλων των κατηγοριών και για όλες τις ηλικίες.

Το 23ο Παζάρι Βιβλίου 2019 θα πραγματοποιηθεί και φέτος στην Πλατεία Κοτζιά (Δημαρχείο Αθήνας) από τον Σύνδεσμο Εκδοτών Βιβλίου (Σ.ΕΚ.Β.), την Ένωση Ελληνικού Βιβλίου (ΕΝ.ΕΛ.ΒΙ.) και τον Σύλλογο Εκδοτών Βιβλίου Αθηνών (Σ.Ε.Β.Α.), υπό την αιγίδα του Δήμου Αθηναίων και με την υποστήριξη του Οργανισμού Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας του Δήμου Αθηναίων (Ο.Π.Α.Ν.Δ.Α.).

Το φετινό Παζάρι Βιβλίου πραγματοποιείται στο πλαίσιο και με τη στήριξη της διοργάνωσης: Αθήνα 2018 – Παγκόσμια Πρωτεύουσα Βιβλίου του Δήμου Αθηναίων.

Το 23ο Παζάρι Βιβλίου 2019, θα λειτουργεί καθημερινά,

Σάββατα και Κυριακές από τις 09:00 το πρωί μέχρι και τις 21:00 το βράδυ,

από 18 Ιανουαρίου έως 10 Φεβρουαρίου 2019. 

Είσοδος ελεύθερη.

William Shakespeare: Σε όλα να έχετε ένα κράτημα

ΠΡΑΞΗ ΤΡΙΤΗ
ΣΚΗΝΗ 2

ΑΜΛΕΤ: Να αρθρώνετε καθαρά παρακαλώ, όπως είπα εγώ τα λόγια μου και σας έδειξα πως ν' ακουμπούν μόλις στην γλώσσα σας οι λέξεις. Όμως αν το στόμα σας έμαθε μόνο να μασάει και όχι να μιλά όπως στους περισσότερους ανθρώπους και σε πολλούς από τους ηθοποιούς μας, καλύτερα τα λόγια να τα πει ο διορισμένος κράχτης. Ούτε να πριονίζετε τον αέρα με τα χέρια σας. Σε όλα να έχετε ένα κράτημα. Να κρατιέστε γερά στον χείμαρρο, την τρικυμία, τον χαλασμό -αν έτσι νιώθετε- του πάθους σας. Να δίνετε σε όλα αυτά μια απαλότητα. Το πάθος βγαίνει πιο δυνατό άμα το αδυνατίζεις. Μου πιάνεται η ψυχή να ακούω έναν τριχωτό ρωμαλέο τύπο περιχυμένο πούδρες να κατασπαράζει ένα πάθος. Να το δαγκώνει με λύσσα. Να ξεκουφαίνει τους εξώστες όπου ποτέ δε φτάνει κανένα νόημα, μονάχα οι πόζες κι η βουή. Μου έρχεται να μαστιγώσω όλους αυτούς που μ' έναν γελοίο οίστρο υπερπαίζουν και κάνουν τον Ηρώδη πιο Ηρώδη. Παρακαλώ αυτά να λείψουν.
(...)

ΑΜΛΕΤ: Ούτε να πάτε στο άλλο άκρο και να παίζετε τάχα λιτά. Αδιάκοπα ελέγχετε το παίξιμό σας. Να βρίσκετε πάντα το φυσικό δέσιμο της δράσης με το λόγο. Κυρίως αυτό, μην απομακρύνεσθε από τους απλούς τρόπους της φύσης. Η Τέχνη δεν ανέχθηκε ποτέ ό,τι είναι έξω από το μέτρο της και πάντα το θέατρο σήκωνε ψηλά έναν καθρέφτη για να κοιτάζει η Φύση. Αντανακλά την Αρετή και όχι τον ενάρετο, το πέσιμο, όχι τον πεσμένο. Εκεί αναγνωρίζει ο καιρός την πραγματική ηλικία του και εμπιστεύεται το είδωλο της μορφής του. Το πάρα πολύ ή το πολύ λίγο θα κάνει ίσως τους αδιάφορους να γελάσουν, οι δίκαιοι όμως θα λυπηθούν. Αυτήν την Δικαιοσύνη για την Τέχνη να επιζητάτε. Ας είναι κι από έναν. Τους άλλους, όλους αφήστε τους - κι ας είναι οι πιο πολλοί.

William Shakespeare: ΑΜΛΕΤ (σε μετάφραση Γιώργου Χειμωνά)

Το Δώρο, Στέφανος Ξενάκης, Key Books

Το βιβλίο αυτό το διάβασα δίπλα από το Χριστουγεννιάτικο δέντρο, στο τέλος της προηγούμενης (πλέον) χρονιάς. Και ήταν ένα δώρο προς τον εαυτό μου.  Αν μη τι άλλο, με γέμισε δεκάδες σκέψεις. Αξίζει να το αναζητήσετε και να το δωρίσετε. Σας μεταφέρω ένα απόσπασμα, ίσως σας παρακινήσει, άλλωστε αυτός είναι ο σκοπός και το όραμα του.

''Να κοιμάσαι νωρίς. Η μέρα ξεκινάει από το βράδυ. Πριν πας για ύπνο να έχεις οργανώσει την επόμενη μέρα. Με χαρτί και μολύβι. Μην την αφήνεις στην τύχη. Οι μέρες γίνονται μήνες και οι μήνες γίνονται χρόνια. Μια φορά ζεις. Τίμα την. Να έχεις τετράδιο με στόχους. Να το τηρείς ευλαβικά. Να τους σκαλίζεις και να τους ξαναγράφεις. Αυτοί είναι ο μπούσουλας της ζωής σου. Γενικά να γράφεις. Σου κάνει καλό. Αλαφραίνει την ψυχή σου.

Να ξυπνάς νωρίς. Πολύ νωρίς. Εάν το μυαλό σου θέλει να χουζουρέψει να μην το ακούς. Να μάθεις να μη διαπραγματεύεσαι με το μυαλό σου. Να περνάει το δικό σου. Να κοιτάς τον εαυτό σου στον καθρέφτη και να του χαμογελάς. Και να του μιλάς όμορφα. Φίλος σου είναι. Ο καλύτερος που έχεις. 

Να κατεβαίνεις για περπάτημα ή για τρέξιμο όπου κι αν μένεις. Τουλάχιστον για 20 λεπτά. Ζεσταίνει τις μηχανές σου. Να ακούς κάτι την ώρα που περπατάς. Εμπνευσμένες ομιλίες. Εμπνευσμένους ανθρώπους. Μ’ένα σμπάρο 2 τρυγόνια. Να χαμογελάς σε αυτούς που συναντάς. Να τους λες καλημέρα. Κι ας μη σου λένε. Κάποιο λόγο θα’χουν. 

Να κοιτάς την ομορφιά τριγύρω σου. Παντού υπάρχει. Να φτιάχνεις ένα όμορφο πρωινό. Όχι μόνο για σένα. Να μπαίνεις στο ντους και να το απολαμβάνεις. Να αφήνεις τις σκέψεις έξω. Να ντύνεσαι όμορφα.

Να φροντίζεις τον εαυτό σου σαν να ήταν ο σημαντικότερος άνθρωπος στον κόσμο. Είσαι. Απλά δε στο’παν. 

Να βρίσκεις 15 λεπτά για να διαβάζεις. Κάθε μέρα. Περιόρισε τα social. Μην ανοίξεις τηλεόραση. Είναι ψέμα ότι δεν υπάρχει χρόνος. Εσύ θα τον βρεις. Κανείς δεν στον χαρίζει. Όπως και τη ζωή. 

Να πηγαίνεις στη δουλειά σου με κέφι. Ακόμα κι αν δεν τη γουστάρεις. Αν χρειαστεί να βρεις άλλη. Όσο είσαι εκεί όμως να την τιμάς. Έτσι τιμάς τον εαυτό σου. Να παραδίδεις 10Χ τον μισθό σου. Ακόμα κι αν είναι μικρός. Για σένα το κάνεις.

Να δουλεύεις ομαδικά. Και να ζεις συλλογικά. Δεν γίνεται αλλιώς. Να τρως δεκατιανό. Να σε προσέχεις σαν τα μάτια σου. Μια μπανάνα, ή ένα μήλο. Μην παραμυθιάζεσαι. Εύκολο είναι. 

Να κάνεις παρέα με τους καλύτερους. Αυτούς που έχουν κάτι παραπάνω από σένα. Αυτό που θέλεις. Μην τους φοβάσαι. Μην τους ζηλεύεις. Αυτοί θα σε πάνε παραπάνω. Γίνεσαι αυτός που κάνεις παρέα. Βάλε τον πήχυ ψηλά. Να χαίρεσαι με τη χαρά του άλλου.

Να πίνεις μπόλικο νερό. Και να αναπνέεις βαθιά. Να φουσκώνει η κοιλιά σου όταν το κάνεις. Κι ας μην είναι της μόδας. 

Να βλέπεις λιγότερο τηλεόραση. Μια ώρα να κόψεις τη μέρα έχεις γλιτώσει 360 ώρες, δηλαδή 9 εργάσιμες εβδομάδες. Όταν οι άλλοι θα έχουν 12 μήνες εσύ θα έχεις 14. 

Να μην πιστεύεις στην τύχη. Εσύ τη φτιάχνεις. Χώνεψέ το και θα αλλάξει όλη σου η ζωή. 

Να τη ζεις τη ζωή. Όταν γελάς να γελάς. Όταν κλαις να κλαις, όταν πονάς να πονάς. Δεν είσαι από πορσελάνη. Δεν θα σπάσεις. Οι πορσελάνες είναι για τη βιτρίνα. 

Να περνάς χρόνο με τον εαυτό σου. Μην το φοβάσαι. Δεν είναι μοναξιά. Είναι κακό να μην μπορείς να κάτσεις μόνος σου μαζί του και να πρέπει να’χει κάτι πάντα ανοιχτό. Σαν να’χεις μουσαφίρη και να τον παρατάς μόνο. 

Όλες οι λύσεις είναι μέσα σου. Στο μυαλό σου και στην καρδιά σου. Χαμήλωσε το θόρυβο. Κλείσε τη φασαρία και θα σου φανερωθούν. Ο Θεός είναι μέσα σου λένε. Αυτό εννοούν. 

Να χρησιμοποιείς και το μυαλό σου και την καρδιά σου. Εσύ θα βρεις πότε το ένα και πότε το άλλο. Σαν τον καλό μάγειρα που ξέρει πότε να βάλει αλάτι και πότε πιπέρι. Να σε βγάζεις βόλτα. Να σε πηγαίνεις σινεμά. Κι όπου αλλού γουστάρετε. Να νιώσεις ότι σε αγαπάς και σε τιμάς. Δεν το ξέρεις. Η ζωή σου είναι η σχέση σου με τον εαυτό σου. 

Μη σκοτίζεσαι για τις γνώμες των άλλων. Να τις ακούς. Αλλά πρώτα να ακούς τη δική σου. 

Να κλείνεις τα μάτια και να ονειρεύεσαι. 

Να κάνεις πάντα μια καλή πράξη. Να βοηθάς τους τριγύρω σου. Ειδικά αυτούς που δεν ξέρεις. Η οικογένειά σου δεν σταματάει στα παιδιά σου. Όλοι είναι οικογένειά σου. Έτσι μόνο θα ευτυχήσεις. Δεν γίνεται αλλιώς.

Να κρατάς ημερολόγιο με τις ομορφιές της ζωής. Κάθε μέρα έχει τουλάχιστον 100. Να τις γράφεις όλες. Άμα δεν τις γράφεις φεύγουν. Θαύματα τα λέει ο Δάσκαλός μου. Το ότι περπατάς είναι ένα από αυτά. Γράψτο. Μην το προσπερνάς. 

Μην κουτσομπολεύεις. Κοίτα τη δουλειά σου. Μόνο τον εαυτό σου ορίζεις. 

Να την ψάχνεις. Να ρωτάς. Να διαβάζεις. Να μην πιστεύεις όλα όσα νομίζεις. 

Να εξελίσσεσαι κάθε μέρα. Μέχρι την τελευταία σου. 

Να αγαπάς το διπλανό σου. Πρώτα όμως να αγαπάς τον εαυτό σου. Δεν έχεις άλλο. Μη γελιέσαι. Μόνος έρχεσαι και μόνος φεύγεις από τον κόσμο αυτό. Χωρίς τα παιδιά σου. Χωρίς το αμάξι σου. Χωρίς τα λεφτά σου.

Μόνο η αγάπη χωράει στις αποσκευές σου. Αυτή που πήρες και αυτή που έδωσες. 

Μόνο αγάπη υπάρχει. 

Γι’ αυτό είσαι εδώ.''

Στέφανος Ξενάκης, Το Δώρο, εκδόσεις KeyBooks

...τέλος του 2018

Το 2018 στο instagram, αυτές είναι οι φωτογραφίες που "αγαπήσατε" περισσότερο

Πολύ Αθήνα και Βιβλία.

Μια χρονιά φτάνει στο τέλος της κι ό,τι θα διαβάσετε εδώ είναι κάποιες σκέψεις από τις εμπειρίες του έτους που σύντομα τελειώνει. Το 2018 ήταν μέχρι και το τέλος του μια χρονιά γεμάτη προκλήσεις σε πολλαπλά επίπεδα. Πολλές αρμοδιότητες, παράλληλα ένας νέος κύκλος σεμιναρίων, νέοι άνθρωποι στη ζωή μου, είχε λάθη, επαναπροσδιόρισα απόψεις, προσπάθησα να κατανοήσω και να ψυχολογήσω συμπεριφορές -το ένστικτο μου αποδείχτηκε αλάνθαστο σε ανθρώπους και καταστάσεις- νομίζω κατάφερα να κρατήσω χαμηλούς τόνους και να συνεχίσω διακριτικά σε όλα τα επίπεδα της ζωής μου, ακολουθώντας τη ροή. 

Το 2018 λίγο πριν αποτελέσει οριστικά παρελθόν, μου ψιθύρισε κάποια λόγια, τα οποία σας μεταφέρω:

· Να εξελίσσεσαι συνέχεια, να μαθαίνεις και να συνεχίζεις. Η γνώση και η επιθυμία για αυτή δε σταματά ποτέ. Το 2018 είχε νέες συνήθειες, οι οποίες όσο και αν με δυσκόλεψαν - όσο και αν δε μπόρεσα να κρατήσω δυνατές συνεχώς - στο τέλος του έτους συνειδητοποιώ την αξία τους και θέλω να ενδυναμώσω.

· Να συγχωρείς. Να κατανοείς ότι ο καθένας εκεί έξω δίνει μια μάχη. Και εγώ που γράφω τώρα εδώ δίνω τη δική μου, κ ας μην την εκθέτω στα social media. Μη το ξεχνάμε, δε ξέρουμε τι αγώνα δίνει ο άλλος.

· Να είσαι τόσο καλή που να μη μπορεί ο άλλος να το αγνοήσει, και να το κάνεις κυρίως για σένα. Να γεμίζεις από αυτό που παράγεις και προσφέρεις. Να δίνεις τον καλύτερο εαυτό σου, με αφοσίωση και ενθουσιασμό, ακόμη και όταν οι συνθήκες είναι εξαιρετικά δύσκολες. Αν δεν εκτιμηθεί, αυτό δε θα είναι δικό σου πρόβλημα.

· Να θέτεις όρια, και όταν ξεπερνιούνται να αποχωρείς. Τίποτα δεν έχει περισσότερη αξία από την ηρεμία. Όπως σέβεσαι εσύ τον άλλο έτσι πρέπει να σε σέβεται και εκείνος. 

· Να είσαι ανοικτή στο καινούργιο, και να πηγαίνεις κόντρα στο φόβο σου. Δεν υπάρχει αποτυχία, υπάρχει μόνο αποφυγή της προσπάθειας. Οι μόνοι που δεν κάνουν λάθη είναι εκείνοι που δεν κάνουν τίποτα. 

· Όλα από μέσα ξεκινούν. Πρώτα πρέπει να είσαι εσύ καλά μέσα σου για να μπορέσεις να συνεργάζεσαι, να συμπορεύεσαι και να προσφέρεις στον άλλο. Η αρχή κάθε ανθρώπινης σχέσης πρέπει να είναι η ελευθερία. 

· Ότι δεν σε εκτιμάει, σε χάνει. Και αντιστρόφως. 

· Δίνε. Μοιράσου. 

Στο κατώφλι του νέου έτους, προτού ολοκληρώσω αυτό το τελευταίο post, θα ήθελα να ευχαριστήσω όσους εσάς που ακολουθείτε πιστά αυτό το blog τα τελευταία 11 χρόνια. Για μένα αυτός εδώ ο ιστότοπος είναι η δική μου «μηχανή αγάπης», κάπως έτσι τον αντιλαμβάνομαι. Δυστυχώς ο χρόνος μου δεν είναι αρκετός για να μπορώ να μοιράζομαι όσα θέλω και όσο συχνά θέλω από εδω. Συνεχίζουμε όμως και αυτό είναι σημαντικό.

Φίλοι μου, υγεία για το νέο έτος για όλους τους αγαπημένους μας. Στείλτε μου θετική ενέργεια πάνω σε αυτό, θα τη χρειαστώ. 

Ευχές για μια καλή, δημιουργική χρονιά σε όλους!

EROICA του Κοσμά Πολίτη, στο Υπόγειο Θέατρου Τέχνης

Η Eroica του Κοσμά Πολίτη δημοσιεύθηκε σε συνέχειες στο περιοδικό Τα Νέα Γράμματα το 1937 και κυκλοφόρησε σε βιβλίο το 1938. Αποτελεί ένα έργο-σταθμό της ελληνικής λογοτεχνίας. Θα μπορούσε να θεωρηθεί το πρώτο μυθιστόρημα εφηβικής λογοτεχνίας. Ο Κοσμάς Πολίτης υπήρξε ένας από τους πιο προικισμένους συγγραφείς της γενιάς του '30. Αυτό όμως που τον ξεχώρισε από τους υπόλοιπους πεζογράφους εκείνης της περιόδου είναι μια έντονα ποιητική διάθεση, η οποία διοχετεύεται σε έναν πεζό λόγο διαποτισμένο με λυρισμό και πλούσιο σε ονειρικά στοιχεία. Η Eroica μας μεταφέρει στον κόσμο των εφηβικών ονείρων.

Είναι η πρώτη φορά που το συγκεκριμένο έργο μεταφέρεται στη θεατρική σκηνή. Το εγχείρημα της μεταφοράς ένα τέτοιου είδους κειμένου στο θεατρικό σανίδι δεν είναι εύκολο. Η γραφή του Κοσμά Πολίτη μας μεταφέρει σε έναν κόσμο με έντονες εσωτερικές πνευματικές διεργασίες που υπερβαίνουν την εμπειρία της "πραγματικότητας". Πρόκειται για ένα εξαιρετικό χρονικό της εφηβικής ηλικίας, όπου η αθωότητα, ο έρωτας, ο ηρωισμός και ο θάνατος είναι τα σημαντικότερα θέματα με τα οποία καταπιάνεται ο συγγραφέας, αφηγούμενος τις περιπέτειες μιας παρέας παιδιών που βρίσκονται στην πρώιμη εφηβεία.

Μπαίνοντας στο φουαγιέ του Υπογείου του θεάτρου Τέχνης, αντικρίσαμε μια πολύχρωμη περικεφαλαία. Έχοντας κατέβει πολλές φορές τα συγκεκριμένα σκαλιά, απόρησα και σκέφτηκα μήπως εντάσσεται σε κάποια έκθεση που διοργανώνεται στο χώρο. Όταν όμως η παράσταση ξεκίνησε, έγινε εμφανές ότι αποτελούσε μια άλλου είδους "εισαγωγή" στην παράσταση, καθότι όλοι οι ηθοποιοί που ερμήνευαν τους έφηβους εκείνης της εποχής φορούσαν αυτές τις περικεφαλαίες, οι οποίες είναι κύριο στοιχείο της παράστασης της Γιολάντας Μαρκοπούλου.

Οι ηθοποιοί εμφανίζονται στη σκηνή και προσπαθούν να ζωντανέψουν στο σήμερα τους εφήβους από εκείνο το μακρινό χτες. Όλη η αθωότητα, η δίψα για έρωτα και συναίσθημα, ο φόβος για το άγνωστο, για την πληγή, για το θάνατο, όλο το φαντασιακό σύμπαν του Κοσμά Πολίτη εμφανίζεται μπροστά μας από μια ομάδα ταλαντούχων νέων ηθοποιών.  Αυτός ο υπέρμετρος συναισθηματισμός της εφηβείας, ίσως να είναι πλέον μακρυά από τη δική μου ιδιοσυγκρασία, παρ' όλα αυτά μπόρεσαν να μου τον διαπεράσουν. 

Άφησα να περάσουν ημέρες, από τη μέρα που είδα την παράσταση. Στο ενδιάμεσο παρακολούθησα άλλες που παίζονται αυτή τη στιγμή στην Αθήνα. Έπειτα επέστρεψα στην ανάμνηση της και έψαξα να διαβάσω αποσπάσματα από το κείμενο του Κοσμά Πολίτη. Είναι πραγματικά μια πρόκληση το να μεταφερθεί αυτό το έργο στη σκηνή και με τρόπο που να γίνεται σεβαστό το κείμενο, να είναι κατανοητό και σύγχρονο στο σήμερα. Θυμήθηκα επί της σκηνής τους ηθοποιούς να σχηματίζουν μια ροκ μπάντα, να παίζουν οι ίδιοι μουσική, να τραγουδάνε, να χορεύουν, να μας μεταφέρουν το κείμενο με πολύ δυναμισμό, σε προσπάθεια εκμοντερνισμού του. Η οπτική της Γιολάντας Μαρκοπούλου είναι πετυχημένη και όλη η ομάδα κερδίζει το στοίχημα. 

Παραστάσεις: Τρίτη 25/12, Τρίτη 01/01, Δευτέρα 07/01 και Δευτέρα 14/01, ώρα 21:15.

Τιμές: 15 ευρώ γενική είσοδος / 10 ευρώ μειωμένο – φοιτητικό / 8 ευρώ ανέργων


Συντελεστές
Σκηνοθεσία: Γιολάντα Μαρκοπούλου
Δραματουργία: Έλενα Τριανταφυλλοπούλου
Σκηνικά-Κοστούμια: Πάρις Μέξης
Μουσική: Βασίλης Τζαβάρας με τη δημιουργική συμβολή του θιάσου
Φωτισμοί: Ολυμπία Μυτιληναίου
Επιμέλεια κίνησης: Σοφία Μαυραγάνη
Βοηθός σκηνοθέτη: Εύα Οικονόμου-Βαμβακά
Εκτέλεση παραγωγής: Βίκυ Στρατάκη
Βοηθός παραγωγής: Τζέλα Χριστοπούλου
Καλλιτεχνική επιμέλεια υλικού προώθησης: Πάρις Μέξης
Φωτογράφος:Μυρτώ Αποστολίδου

Τη μουσική της παράστασης ερμηνεύουν ζωντανά οι ηθοποιοί.

Παίζουν (αλφαβητικά):
Θέμης Θεοχάρογλου
Ιφιγένεια Καραμήτρου
Ελεάνα Καυκαλά
Νικόλας Μίχας
Ευθαλία Παπακώστα
Πάρης Σκαρτσολιάς
Αλέξανδρος Σκουρλέτης.
Θάνος Τσακαλίδης

Με την υποστήριξη της POLYPLANITY Productions

Φαρενάιτ 451, στο Θέατρο Πόρτα

Φαρενάιτ 451 - 

...η θερμοκρασία στην οποία το χαρτί των βιβλίων πιάνει φωτιά, και καίγεται...

«Όχι θέατρα, σινεμά, βιβλία και μετά συζητήσεις. Δώστε στον κόσμο αρκετούς τηλεδιαγωνισμούς όπου θα πρέπει να θυμούνται πρωτεύουσες κρατών, στίχους δημοφιλών τραγουδιών ή πόσο καλαμπόκι καλλιεργήθηκε στην τάδε χώρα τον περασμένο χρόνο. Φλόμωσε τους με γεγονότα χωρίς ειρμό, πνίξ' τους μέσα σε πληροφορία τόση που να μην αντέχουν άλλο και θα αισθανθούν πανέξυπνοι, θα νομίζουν ότι σκέφτονται χωρίς να σκέφτονται θα νοιώσουν πανευτυχείς».

Το Φαρενάιτ 451, το συγκλονιστικό έργο του Ραίη Μπράντμπερυ, παρουσιάζεται στο θέατρο Πόρτα σε σκηνοθεσία του Θωμά Μοσχόπουλου. Σ’ ένα μελλοντικό, ολοκληρωτικό καθεστώς, η ανάγνωση βιβλίων απαγορεύεται και τα βιβλία καταστρέφονται. Ο πρωταγωνιστής του έργου, αρχικά φανατικός διώκτης των αντιφρονούντων, αλλάζει και ο ίδιος, όταν έρχεται σ’ επαφή με το μυστικό και μαγικό κόσμο των βιβλίων. 

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Άγρα

Ένα έργο απόλυτα επίκαιρο και διαχρονικό. Ένας άνθρωπος που διαβάζει είναι μια επικίνδυνη μονάδα. Σαφώς καλύτερα η μάζα να παρακολουθεί τηλεοπτικά προγράμματα και να παραμένει "χαζοχαρούμενη" μέσα σε μια κοινωνία που σαπίζει. Ο Μπράντμπερυ διορατικός, προφητικός, περιγράφει αλληγορικά το σήμερα.

Φωνές εισβάλλουν στα δωμάτια από τις μεγάλες οθόνες. Η τηλεόραση υπαγορεύει τι να σκεφτείς και σου το επιβάλλει. Δε γίνεται να έχει άδικο, εκείνη έχει πάντα δίκιο. Οδηγεί το μυαλό των ανθρώπων τόσο γρήγορα στα συμπεράσματα της, που δεν προλαβαίνουν να σκεφτούν και να κρίνουν. Όσο πιο ανούσια προγράμματα παρακολουθούν, όσο πιο ανώφελη ή βαρετή θεωρούν τη γνώση και τόσο το καλύτερο για το σύστημα. Τόσο το χειρότερο για εκείνους.  

Το κλασικό πλέον μυθιστόρημα Φαρενάιτ 451 του Ραίη Μπράντμπερυ εκδόθηκε στην Αμερική το 1953, αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα δυστοπικά μυθιστορήματα του 20ού αιώνα. Με περισσότερα από πέντε εκατομμύρια αντίτυπα σε κυκλοφορία, παραμένει διαφωτιστικό και επίκαιρο μέχρι σήμερα. Ο τίτλος δηλώνει τη θερμοκρασία στην οποία αρχίζει να καίγεται το χαρτί και αναφέρεται στην πρακτική της «καύσης βιβλίων», που ταυτίζεται ιστορικά και συμβολικά με την καταστολή της ελευθερίας σκέψης και λόγου.

Από τη μια μεριά ένα καθεστώς που μισεί, καίει τα βιβλία, καταστρέφει και εξοντώνει όσους τα αγαπάνε, πολεμώντας με μανία τη γνώση. Απόλυτη παρακολούθηση, δρόμοι με αυτοκίνητα υπερταχύτατα, ένας σκύλος προηγμένης τεχνολογίας που με τσιπάκια κυνηγά τους αντιφρονούντες.

Δίπλα σ' αυτόν διακριτικά και σιωπηλά υπάρχει ένας άλλος κόσμος -παράνομος- που λατρεύει τα βιβλία, το στοχασμό, τα συναισθήματα και επιμένει να αναζητά το φως στη γνώση.  Πλάσματα όπως η Κλάρις, αέρινα γεμάτα με όνειρα, που εμπνέονται από την ποίηση, τη λογοτεχνία, αντιμετωπίζονται ως "παράξενοι" και παρίες της κοινωνίας.

«Περισσότερα σπορ για όλους, ομαδικό πνεύμα, διασκέδαση, κι έτσι δεν χρειάζεται να σκέφτεσαι, ε;  Οργανώνεις, οργανώνεις και υπερ-οργανώνεις υπερ-υπεραθλητικές εκδηλώσεις. Περισσότερη εικονογράφηση στα βιβλία.  Περισσότερες φωτογραφίες. Το μυαλό χωνεύει όλο και λιγότερα. Ανυπομονησία. Οι αυτοκινητόδρομοι γεμάτοι από πλήθη κόσμου που πηγαίνουν κάπου, κάπου, κάπου, πουθενά».

Εκπληκτική η Άννα Μάσχα ως Μπήτι στο ρόλο του αρχηγού των «πυροτεχνουργών», ενός τύπου «Σώματος Κρατικής Ασφάλειας». Πραγματικά κλέβει τις εντυπώσεις.  

«Στους μαύρους δεν αρέσει ο Μικρός μαύρος Σάμπο. Κάψτε το. Οι λευκοί δεν αισθάνονται καλά με την Καλύβα του Μπάρμπα-Θωμά. Κάψτε το κι αυτό. Κάποιος έγραψε ένα βιβλίο για τον καπνό και τον καρκίνο στους πνεύμονες; Κι αυτό στεναχώρησε τους καπνιστές; Κάψτε το βιβλίο.  Γαλήνη, Μόνταγκ. Ειρήνη, Μόνταγκ. (...) Κάψτε τα όλα, κάψτε τα πάντα. Φωτιά σημαίνει ελπίδα, σημαίνει καθαρότητα». 

Η Ξένια Καλογεροπούλου βαθιά συγκινητική, αγγίζει την καρδιά κάθε βιβλιόφιλου όταν επιλέγει να καεί με τα 2.000 βιβλία της, καθώς για εκείνη δεν είναι απλά αντικείμενα, για εκείνη αυτά είναι οι φίλοι της, οι σύντροφοι της, η ίδια της η ζωή. 

Η γυναίκα, που υποδύεται η Ξένια Καλογεροπούλου, είναι το σύμβολο της αντίστασης απέναντι στην αμορφωσιά και στο σύστημα. Φαίνεται αδύναμη λόγω ηλικίας και φύλου, όμως αποδεικνύεται ατρόμητη, όταν επιλέγει ατάραχη να πυροδοτήσει η ίδια την κηροζίνη. Κάθε βιβλίο περιέχει το πνεύμα εκείνου που το έγραψε και η ίδια ενώνεται ψυχικά μαζί του.  Πιστεύει ότι τα βιβλία έχουν ψυχή και υπομονετικά τα προστατεύει.

Η Ευδοκία Ρουμελιώτη υποδύεται την τυπική νοικοκυρά που όλη μέρα παρακολουθεί τηλεπαιχνίδια, γεμίζοντας το κενό της με τη φαινομενική ευτυχία κενών προτύπων. Υπέροχη και αυτή στο ρόλο της. Ένας καθρέφτης μπροστά μας... 

Αλέξανδρος Λογοθέτης, Κίττυ Παϊταζόγλου, Χάρης Τσιτσάκης, Μάνος Γαλανής, Θάνος Λέκκας - όλοι λειτουργούν αρμονικά και συμπληρώνουν μια άρτια παράσταση.

Η επιλογή των σκηνικών, τα video, ο φωτισμός, τα κουστούμια της παράστασης όλα εμπλουτίζουν με ξεχωριστό τρόπο τα νοήματα της. 

Η έμπειρη σκηνοθεσία του Θωμά Μοσχόπουλου μας παρουσιάζει με πολύ έξυπνο τρόπο αυτό τον κόσμο και τα μηνύματα του συγγραφέα. Ένας κόσμος χωρίς συναίσθημα, χωρίς εξυπνάδα, χωρίς γνώση, χωρίς πάθος, χωρίς όνειρα, ένας κόσμος με χαπάκια και τηλεόραση, θα είναι ένας κόσμος πραγματικά εφιαλτικός.  Αξίζει να διερωτηθούμε, πώς θέλουμε και πώς επιλέγουμε να ζούμε;

«Πόσο καιρό εργάζεστε πυρονόμος;»

«Από τα είκοσι μου. Εδώ και δέκα χρόνια δηλαδή».

«Έχετε διαβάσει ποτέ κάποια από τα βιβλία που καίτε;»

Ο Μόνταγκ γέλασε. «Αυτό είναι παράνομο!»

«Ω, βέβαια».

(...) 

«Είναι υπέροχη δουλειά. Τη Δευτέρα καις Μιλλέυ, την Τετάρτη Ουίτμαν, την Παρασκευή Φώκνερ, τα κάνεις στάχτη, μετά καις και τις στάχτες. Αυτό είναι το σλόγκαν μας». 

Έργο επιστημονικής φαντασίας; Θρίλερ; Ή ίσως απλά η πραγματικότητα μας; Πρόκειται για μια πραγματικά εξαιρετική παράσταση από το θέατρο Πόρτα, που μας έχει συνηθίσει σε προσεγμένες δουλειές και που συμβάλλει καθοριστικά στη θεατρική παιδεία της χώρας. Χρειαζόμαστε περισσότερες τέτοιες παραστάσεις, χρειαζόμαστε περισσότερα τέτοια βιβλία... 

Συντελεστές

Μετάφραση - Σκηνοθεσία: Θωμάς Μοσχόπουλος

Σκηνικά: Ευαγγελία Θεριανού

Κοστούμια: Κλαιρ Μπρέισγουελ

Μουσική: Κορνήλιος Σελαμσής

Φωτισμοί: Σοφία Αλεξιάδου

Επιμέλεια κίνησης: Σοφία Πάσχου

Βοηθός σκηνοθέτη: Ρωμανός Μαρούδης

Βοηθός φωτιστή: Tracey Gibbs

Βοηθός σκηνογράφου: Γεωργία Τσίπουρα

Σχεδιασμός προβολών: Mavra Gidia|Χρυσούλα Κοροβέση & Μάριος Γαμπιεράκης

Κατασκευή κοστουμιών: Olga Evseeva

Σχεδιασμός κομμώσεων: Talkin' heads

Υπεύθυνη Επικοινωνίας: Ελεάννα Γεωργίου

Παίζουν: Αλέξανδρος Λογοθέτης, Άννα Μάσχα, Ευδοκία Ρουμελιώτη, Κίττυ Παϊταζόγλου, Χάρης Τσιτσάκης, Μάνος Γαλανής, Θάνος Λέκκας, Ξένια Καλογεροπούλου

Μέρες και ώρες παραστάσεων: Παρασκευή - Σάββατο στις 21:15 και Κυριακή στις 19:30

Εορταστικές παραστάσεις: 
Τρίτη 25/12 στις 21:15 
Τετάρτη 26/12 στις 20:00 
Πέμπτη 27/12 στις 21:15 
Τρίτη 1/1 στις 21:15 
Τετάρτη 2/1 στις 20:00 
Πέμπτη 3/1 στις 21:15 
Προπώληση: https://bit.ly/2MK4p6s

Τιμές εισιτηρίων: Κανονικό 15€, Φοιτητικό, ΑΜΕΑ, άνω των 65, ομαδικό (άνω των 10 ατόμων) 12€, Ανέργων 8€ 

Trailer: https://www.youtube.com/watch?v=6ifQJV4PVj4

Φωτογραφίες: © Εύη Φυλακτού 

Μεσογείων 59
115 26, Αθήνα
τηλ.: 210 77 11 333
www.porta-theatre.gr