Αθήνα είναι...

"Ο Έρωτας σπάζει το τόξο", στο Ζάππειο. 

Αθήνα είναι...  μετά από μια γεμάτη μέρα, να μπαίνεις στο Ζάππειο και να κοντοστέκεσαι μπροστά από τον "Έρωτα που σπάζει το τόξο"· αυτό είναι ένα από τα πιο όμορφα αγάλματα της πόλης.

"Ο μικρός θεριστής", στο κήπο του Ζαππείου

Λίγο παρακάτω, μπροστά στο "Μικρό θεριστή". 

Αναμφίβολα ακόμη ένα υπέροχο και μαγικό άγαλμα. 

Περπατάς, καθώς τριγύρω έχει απλωθεί παντού στα πόδια σου το μωβ χαλί από τις τζακαράντες, αυτό το τροπικό δέντρο με τα μενεξεδένια του φύλλα.

"Οι τζακαράντες παίζοντας καστανιέτες και χορεύοντας / ρίχναν γύρω στα πόδια τους ένα μενεξεδένιο χιόνι." (Γιώργος Σεφέρης στο Ημερολόγιο Καταστρώματος, Β’ «Κerk Str. Oost, Pretoria, Τransvaal") 

Athina, belle endormie mais qui attend son heure

Αθήνα είναι... η Πλάκα, τα Αναφιώτικα.  

Η βόλτα μου, η "γειτονιά" μου.

Κουκάκι

Αθήνα είναι... να περπατάς κάποιο βράδυ, με το κεφάλι γεμάτο έγνοιες και η έντονη μυρωδιά από τις νεραντζιές να σε παρασέρνει, σαν να σε αρπάζει ξαφνικά από το χέρι, μια ευλογία στο βάδισμα σου.

Ζυράννα Ζατέλη

Αθήνα είναι... να διασταυρώνεσαι στο δρόμο με τη Ζυράννα Ζατέλη, να γυρνάς για να την κοιτάξεις φευγαλέα και να μπαίνεις σε χιλιάδες σκέψεις, να συγκρίνεσαι και να χαμογελάς... Γιατί αυτή η πόλη διαθέτει ακόμη αυτές τις ξεχωριστές, απόκοσμες και τελικά τόσο κοντινές σου παρουσίες. Αυτές που ξέρεις πως κάποια στοιχεία σε δένουν μαζί τους. Και ας μη τους μίλησες ποτέ.

 Αιρετικός "Βυσσινόκηπος"

Αθήνα είναι... να βλέπεις μια θεατρική παράσταση και να ανυπομονείς να επιστρέψεις στο σπίτι για να γράψεις και να μοιραστείς εντυπώσεις σου.  Να μη σταματά, να τροφοδοτείται το μυαλό ιδέες.

...τεμπέλικες γάτες κοιμούνται στα αρχαία μάρμαρα στους Αέρηδες

 Αθήνα είναι... να χαζεύεις τις γάτες που λιάζονται στα αρχαία μάρμαρα των αρχαιολογικών τόπων, αμέριμνες, τεμπέλικες, μα τόσο εναρμονισμένες με το περιβάλλον.

Σ' ένα δισκοπωλείο στο Μοναστηράκι

Αθήνα είναι... ο έρωτας που φεύγει και έρχεται. 

Φιλοπάππου

Αθήνα είναι... οι περίπατοι, με γεμάτες γόνιμες σκέψεις, στο λόφο του Φιλοπάππου. Το ακολούθημα των βημάτων παλιών περιηγητών και φιλοσόφων. Ακολουθώντας τα χνάρια τους, οι σκέψεις σου αισθάνεσαι ότι μπλέκονται με τις δικές τους. 

Αθήνα είναι... όταν ανηφορίζεις τη Διονυσίου Αρεοπαγίτου, φτάνεις στο Μοναστηράκι, περπατάς δίπλα από την Αρχαία Αγορά, χαζεύεις και μπλέκεσαι με τους τουρίστες. Επιστρέφεις πίσω προς το ναό του Ολυμπίου Διός.  

Αθήνα είναι... οι αναμνήσεις. Εκείνων που διασταυρώθηκες, μοιράστηκες κάποια συναισθήματα, κάποιες λέξεις, κάποια φιλιά, κάποιες στιγμές. 

Αθήνα είναι... η θέα από τον ιερό βράχο και από τον Λυκαβηττό που χαζεύεις την πόλη από ψηλά.  

Αθήνα είναι... τα βιβλιοπωλεία, 
τα βιβλία που συναντάς στα βήματα σου και 
χάνεσαι να ξεφυλλίσεις ατέρμονα τα βλέμματα σου. 

Η Αθήνα δε μπορεί να μιλήσει σε όλους. Θα πρέπει να μπορείς να την καταλάβεις, να την αισθανθείς, να νιώσεις τον παλμό και τη ψυχή της.

Αθήνα είναι... 

μια Πόλη γεμάτη μνήμες.

...μονάχα όποιος τα διψάει όλα

μπορεί να με προφτάσει,

ό,τι ζήσαμε

χάνεται,

γκρεμίζεται μέσα στο σάπιο οισοφάγο του χρόνου

και μόνο καμιά φορά,

τις νύχτες,

θλιβερό γερασμένο μηρυκαστικό τ’ αναμασάει η ξεδοντιασμένη μνήμη,

όσα δε ζήσαμε

αυτά μας ανήκουν—

(Τάσος Λειβαδίτης)

Αθήνα είναι... και οι στιγμές που θα έρθουν.

Βιρτζίνια Γουλφ, κείμενα για την τέχνη της γραφής

Βιρτζίνια Γουλφ, «Ο κύριος Μπένετ και η κυρία Μπράουν και άλλα κείμενα για την τέχνη της γραφής», εκδ. Μίνωας, μετάφραση Αργυρώ Μαντόγλου.

Είναι γνωστό ότι η Βιρτζίνια Γουλφ έγραψε πολλά δοκίμια και άρθρα για διάφορα θέματα, όπως και κείμενα που αφορούν τη λογοτεχνία και την τέχνη της γραφής. Το συγκεκριμένο βιβλίο αποτελεί μια συλλογή οκτώ κειμένων με βασική θεματολογία την τέχνη της γραφής, της ανάγνωσης, της κριτικής και την προσέγγιση αυτής της τέχνης από το συγγραφέα.

Κείμενα που ξετυλίγουν το σύμπαν και τους προβληματισμούς αυτής της μοναδικής προσωπικότητας. Η Βιρτζίνια Γουλφ υπήρξε μια ξεχωριστή γυναίκα και η σκέψη της -επαναστατική, αιχμηρή, σύγχρονη- έδωσε μα και εξακολουθεί να δίνει εξαιρετικά ερεθίσματα.  Η ίδια στα ημερολόγια και στις επιστολές της διακήρυττε ότι δεν πρέπει τα λογοτεχνικά έργα να συγχέονται με την αρθρογραφία καθότι αποτελούν ένα εντελώς διαφορετικό είδος και ένα διαφορετικό εγχείρημα. Η Αργυρώ Μαντόγλου υπογράφει τον πρόλογο και τη μετάφραση του βιβλίου και μας χαρίζει ένα εξαιρετικό ανάγνωσμα, στολίδι για τη βιβλιοθήκη μας. 

* Κλικ εδώ για να διαβάσεις ένα παλαιότερο αφιέρωμα για τη ζωή της αγαπημένης μου Βιρτζίνια Γουλφ και αποσπάσματα. *

Στο «Ο κύριος Μπένετ και η κυρία Μπράουν», ένα από τα πιο εμβληματικά δοκίμια της που μαζί με το «Σύγχρονο μυθιστόρημα», το «Ένα δικό σου δωμάτιο» και τις «Τρεις γκινέες» θεωρούνται πλέον κλασικά, γράφει για την αντιπάθειά της για τα μυθιστορήματα του Μπένετ, του Γκάλσγουορθι και του Γουέλς σημειώνοντας:

«...τι παράξενα βιβλία που ειναι! Κάποιες φορές αναρωτιέμαι αν πρέπει να τα αποκαλούμε βιβλία, καθώς μας αφήνουν μια τόσο παράξενη αίσθηση, μια αίσθηση ανολοκλήρωτου και ανικανοποίητου.  Προκειμένου να ολοκληρωθούν φαίνεται πως είναι απαραίτητο να κάνεις κάτι εσύ - να γίνεις μέλος σε κάποιον σύλλογο ή, ακόμα χειρότερα, να συμπληρώσεις μια επιταγή.  Αφού το κάνεις αυτό, παύει η νευρικότητα, το βιβλίο τελειώνει και μπορεί να μπει σε ένα ράφι χωρίς να χρειαστεί να ξαναδιαβαστεί.» 

Ακόμη ένα απόσπασμα από κείμενο της:

«Τώρα που τα βιβλία πηγαίνουν στην κριτική όπως πάνε τα ζώα στο σφαγείο, τώρα που ο κριτικός έχει μόνο ένα λεπτό στη διάθεσή του για να οπλίσει, να στοχεύσει και να πυροβολήσει, πρέπει να συγχωρείται αν ξεγελαστεί και περάσει τα κουνέλια για τίγρεις και τους αετούς για σπουργίτια ή αν αστοχήσει εντελώς και χάσει τη βολή του πάνω σε κάποια φιλήσυχη αγελάδα που βόσκει στο γρασίδι. Αν πέρα από τους ανεύθυνους πυροβολισμούς του τύπου ο συγγραφέας αισθανόταν πως υπήρχε και κάποιου άλλου είδους κριτική, η γνώμη των ανθρώπων που διαβάζουν από αγάπη για την ανάγνωση, αργά και ερασιτεχνικά, και που κρίνουν αφενός μεν με μεγάλη συμπάθεια, αφετέρου δε με μεγάλη αυστηρότητα, αυτό δε θα μπορούσε να βελτιώσει την ποιότητα των γραπτών του; Και αν θέλαμε πάση θυσία να έχουμε δυνατότερα βιβλία, πλουσιότερα και σε μεγαλύτερη ποικιλία, δε θα ήταν αυτός ένας στόχος που θα άξιζε να πετύχουμε με όσα μέσα διαθέτουμε;  Ποιος, όμως, από τους αναγνώστες διαβάζει για να φτάσει σε έναν τόσο επιθυμητό στόχο; (…) Δεν υπάρχουν κάποιες απολαύσεις που είναι μόνιμες; Δεν είναι το διάβασμα μια από αυτές; Ονειρεύομαι μερικές φορές πως τουλάχιστον όταν έρθει η Ημέρα της Κρίσης και όλοι οι σπουδαίοι καταχτητές, οι δικηγόροι, οι πολιτικοί καταφθάσουν για να παραλάβουν τα έπαθλά τους  -τα στέμματα τους, τις δάφνες τους, τα ονόματά τους σκαλισμένα ανεξίτηλα πάνω σε άφθαρτο μάρμαρο-, τότε ο Παντοδύναμος θα στραφεί στον Πέτρο και θα πει, με κάποιο ίχνος ζήλιας, όταν θα μας δει να καταφθάνουμε με τα βιβλία μας στο χέρι: «Ιδού κάποιοι που δεν έχουν ανάγκη κανένα έπαθλο. Τίποτα φυσικά δεν μπορούμε να τους απονείμουμε εδώ. Αυτοί λατρέψανε το διάβασμα.» 

Αναζητήστε το!

Βιρτζίνια Γουλφ «Ο κύριος Μπένετ και η κυρία Μπράουν και άλλα κείμενα για την τέχνη της γραφής», εκδ. Μίνωας, μετάφραση Αργυρώ Μαντόγλου.

Καλοκαιρινό Καλλιτεχνικό Camp από τις Μορφές Έκφρασης στο Βοτανικό κήπο!

Διαβάζω για τα διάφορα καλοκαιρινά camps που διοργανώνονται στην Αθήνα. Είναι πολλά, για την ακρίβεια είναι πάρα πολλά. Αναρωτιέμαι πόσα από αυτά βασίζονται σε οργανωμένο πρόγραμμα εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων και δεν είναι οι γνωστές αρπαχτές. Έχω ακούσει ιστορίες για camps όπου τα παιδιά μένουν αφημένα όλη μέρα σε μια γωνία χωρίς να ασχολούνται μαζί τους. Είναι τελικά ένας δύσκολος γρίφος για τους εργαζόμενους γονείς, ποιο από τα καλοκαιρινά camps που διοργανώνονται στην πόλη να εμπιστευτούν. 

Γνωρίζοντας για το Καλοκαιρινό Καλλιτεχνικό Camp που πραγματοποιείται για 5η χρονιά από τις Μορφές Έκφρασης του Θωμά Κινδύνη, σκέφτηκα να το παρουσιάσω.  Γίνεται στη φύση, σε έναν από τους πιο όμορφους κήπους της Αθήνας, στο Βοτανικό Κήπο Διομήδους, και έχει ως κεντρικό άξονα την ελεύθερη έκφραση μέσα από τις Τέχνες.  

Με κεντρική θεματολογία «Φύση & Πολιτισμός», τα παιδιά θα έχουν την ευκαιρία να ζήσουν μία εμπειρία τέχνης με θέατρο, μουσική, κίνηση, τραγούδι, ζωγραφική, κατασκευές μουσικών οργάνων, μάσκας, αρχιτεκτονικό σχεδιασμό, γλυπτική και άλλα μέσα σε ένα δάσος πολύ κοντά στην Αθήνα.   

Η επαφή των παιδιών με τις Τέχνες & τη Φύση είναι ένα απαραίτητο στάδιο για την εσωτερική τους ανάπτυξη.  Νομίζω κάπως έτσι θα έπρεπε να λειτουργούσε το σχολείο. Από το ελληνικό όμως εκπαιδευτικό σύστημα απουσιάζει πλήρως η καλλιτεχνική εκπαίδευση... η σωστή, οργανωμένη επαφή των παιδιών τόσο με τη φύση, όσο και με τον πολιτισμό. 

Λίγα λόγια από το Θωμά Κινδύνη, ιδρυτή των Μορφών Έκφρασης 

Η ιδανική «Παιδεία» καλλιεργείται μέσα από τις Τέχνες 

Η κρίση αξιών που βιώνει η σύγχρονη εποχή μας, πιστεύω πως είναι μια κρίση παιδείας και προσωπικού πολιτισμού. Πρωτοβουλίες άξιων ανθρώπων κατά καιρούς, προσπαθούν να μειώσουν αυτό το χάσμα. Εμείς στις Μορφές Έκφρασης, εδώ και 25 χρόνια πορευόμαστε προς αυτόν το δρόμο, δίνοντας σε παιδιά και εφήβους, μέθοδο, χώρο και χρόνο έτσι ώστε να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για γνώση και χαρά. Έχουμε ασχοληθεί με τα παιδιά εδώ και μια δεκαπενταετία και η εμπειρία μας πλέον αλλά και τα πολύ θετικά αποτελέσματα είναι τα πιο σημαντικά μας κίνητρα για να συνεχίσουμε αυτή την προσπάθεια.

Η Ιδέα του Καλοκαιρινού Καλλιτεχνικού camp 

Με γνώμονα πως με το κλείσιμο των σχολείων, οι γονείς που εργάζονται δεν έχουν πολλές λύσεις για το πως να γεμίσουν δημιουργικά το χρόνο των παιδιών τους και τα παιδιά καταλήγουν να αναλώνονται με ηλεκτρονικά παιχνίδια, τηλεόραση ή άσκοπες μετακινήσεις, αποφασίσαμε να δημιουργήσουμε ένα καλοκαιρινό καλλιτεχνικό camp. Μια καλοκαιρινή απασχόληση με αισθητική, συνεργασία και γνώση μέσα από τις Τέχνες (μουσική, κίνηση, θεατρικό παιχνίδι), που γεμίζει τα παιδιά με χαρά και δημιουργικότητα, μαθαίνοντάς τα παράλληλα αξίες όπως η συνεργασία και η αλληλεγγύη.

Ο Βοτανικός Κήπος Διομήδους

Πρόκειται για ένα καταπληκτικό κήπο, μια σκέτη πρόκληση για παιχνίδι και εξερεύνηση. Είναι ο τρίτος χρόνος που το camp μας θα φιλοξενηθεί στο Βοτανικό κήπο και οφείλουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ στους ιθύνοντες που υποστηρίζουν αυτή τη δημιουργική μας προσπάθεια, όχι μόνο σε επίπεδο φιλοξενίας αλλά και με την ενεργή συμμετοχή τους, διαθέτοντας εξειδικευμένο προσωπικό για την ξενάγηση των παιδιών στο υπέροχο δάσος, με τα διάφορα ζώα και πτηνά που κυκλοφορούν. Είναι μια μεγάλη ευκαιρία τα παιδιά να ζήσουν λίγο στη φύση και μάλιστα όχι μακριά από το κέντρο της Αθήνας, ξεφεύγοντας από τη ζεστή και άχαρη τσιμεντούπολη. 

Τρόπος λειτουργίας του καλλιτεχνικού camp

Η προσέλευση των παιδιών γίνεται από τις 8:00π.μ. και ολοκληρώνεται το αργότερο στις 8:55 π.μ. Στο διάστημα αυτό τα παιδιά χωρίζονται στις ομάδες τους. Το εκπαιδευτικό πρόγραμμα ξεκινάει στις 9:00 π.μ. και ολοκληρώνεται στη 1:00 μ.μ. Μετά τη 1:00 μ.μ. όσοι γονείς το επιθυμούν μπορούν να παραλαμβάνουν τα παιδιά τους, ανά 1 ώρα. Όσα παιδιά παραμένουν μετά τη 1:00 μ.μ. θα φάνε το μεσημεριανό τους και στη συνέχεια ακολουθούν το πρόγραμμα φύλαξης μέχρι το αργότερο στις 4.00 μ.μ (ελεύθερο παιχνίδι, οργανωμένα παιχνίδια από τους εμψυχωτές, ανάγνωση βιβλίων και παραμυθιών, ελεύθερη ζωγραφική κ.α.).

Το πρόγραμμα του 5ου Καλλιτεχνικού camp των Μορφών Έκφρασης

Το καλλιτεχνικό camp ανοίγει τις πόρτες του για να υποδεχθεί τα παιδιά από τις 8:00 π.μ. έως τις 8:50 π.μ. και στις 9:00 το πρωί ξεκινάει καθημερινά το πρόγραμμα του, με τα λεγόμενα «παιχνίδια καλημέρας!» όλα τα παιδιά συμμετέχουν για να γνωριστούν, να γίνουν ομάδα, να προσανατολιστούν στο χώρο και φυσικά να αυξήσουμε τη διάθεση μας και το κέφι!!! Θα ακολουθήσουν τα εργαστήρια, τα παιδιά ανάλογα με την ηλικιακή ομάδα που ανήκουν θα παρακολουθούν μέσα στην ημέρα 3 καλλιτεχνικά εργαστήρια, ενώ κάθε Τετάρτη το πρόγραμμα αλλάζει αφού είναι η ημέρα περιπάτου και παρατήρησης, έχουν σχεδιαστεί όμορφες δράσεις μέσα στον κήπο, όπου θα ζωγραφίσουμε στη φύση, θα φυτέψουμε, θα γνωρίσουμε πουλιά κ.α. Ενώ τις Παρασκευές στις 2:00 μ.μ. οι γονείς είναι οι επίσημοι προσκεκλημένοι μας στις παρουσιάσεις που θα κάνουμε (μικρές παραστάσεις, εκθέσεις κ.α.) με τα έργα των παιδιών. Καθημερινά το εκπαιδευτικό πρόγραμμα ολοκληρώνεται στη 1:00 όπου και αποχωρούν και όσα παιδιά δεν μένουν στη φύλαξη. Τα παιδιά που θα παραμείνουν θα φάνε και στη συνέχεια θα απασχοληθούν με διάφορες δραστηριότητες δημιουργικής απασχόλησης αλλά και με ελεύθερο παιχνίδι έως τις 4:00 μ.μ.

* Μονάχα ένα σχόλιο θα κάνω: μακάρι να ήμουν ακόμη παιδί!!! *

Info
Διάρκεια: 18 Ιουνίου μέχρι 13 Ιουλίου στις εξής περιόδους*:
1η περίοδος: 18 – 22 Ιουνίου 2018
2η περίοδος: 25 – 29 Ιουνίου 2018
3η περίοδος: 2 – 6 Ιουλίου 2018
4η περίοδος: 9 – 13 Ιουλίου 2018

Το κάθε παιδί μπορεί να παρακολουθήσει κατ’ επιλογή 1, 2, 3, ή 4 εβδομάδες.

Ο αριθμός συμμετοχών είναι περιορισμένος και θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας.

Για περισσότερες πληροφορίες και δηλώσεις συμμετοχής & για αποστολή ενημερωτικού υλικού morfesekfrasis@gmail.com και στην ιστοσελίδα www.morfesekfrasis.gr

Σχετικά: Έναρξη δηλώσεων συμμετοχής για το 5o Καλοκαιρινό Καλλιτεχνικό Camp!

Ο Fred Boissonnas στην Αίγυπτο, Μουσείο Μπενάκη

Μια ενδιαφέρουσα έκθεση φωτογραφίας παρουσιάζεται στο Μουσείο Μπενάκη, κτήριο της οδού Πειραιώς, του αγαπημένου Fred Boissonnas (1858-1946).  

Έχει γίνει ξανά αναφορά στο ιστολόγιο στον Boissonnas, έναν εξαιρετικό φιλέλληνα φωτογράφο, έναν από τους καλύτερους «πρεσβευτές» μας, που πρόβαλλε σε ολόκληρο τον κόσμο, με τη σπάνια αισθαντικότητα και τη μοναδική τεχνική του στη φωτογραφία, τα γεμάτα φως τοπία και τα λαμπρά αρχαία μνημεία της Ελλάδας. 

Μπορείτε να το δείτε πατώντας ΕΔΩ

Στην έκθεση «Ο Fred Boissonnas στην Αίγυπτο», παρουσιάζονται φωτογραφίες από την περιήγηση του Fred Boissonas μαζί με τον συμπατριώτη του εκδότη και συγγραφέα Paul Trembley. Έντεκα μήνες περιήγησης δημιουργώντας φωτογραφικές εικόνες οι οποίες αναφέρονταν στη μακραίωνη ιστορία της χώρας και στην ταυτότητα του νεοσύστατου αιγυπτιακού κράτους.

Ο Fred Boissonnas προσκλήθηκε στην Αίγυπτο το 1929 από τον Βασιλιά Φουάντ Α΄ προκειμένου να πάρει φωτογραφίες για μια πολυτελή έκδοση με τίτλο Αίγυπτος (1932). Το 1933 επέστρεψε για να ολοκληρώσει το ταξίδι. Κατά τη διάρκεια της δεύτερης αυτής επίσκεψης αποτόλμησε μια φωτογραφική αποστολή προς το Όρος Σινά, ακολουθώντας τη διαδρομή των Ισραηλιτών έτσι όπως καταγράφεται στη βιβλική «Έξοδο». 

Τα αγάλματα του Ραμσή Β’ στην είσοδο του Μεγάλου Ναού στον αρχαιολογικό χώρο του Αμπού-Σιμπέλ, φωτογραφημένα με το φως της σελήνης, Αίγυπτος 1929. 

Από τον τόμο Égypte, εκδότης Paul Trembley,Γενεύη (1932)

Το Όρος Σινά, 5 Ιουνίου 1933. 

© Roussen Collection/ Saint Catherine Foundation

Προς το νεκροταφείο της πόλης Ασιούτ, Αίγυπτος 1929. 

Από τον τόμο Égypte, εκδότης Paul Trembley, Γενεύη (1932)

Στο δρόμο προς το Σινά, Αίγυπτος 1929/1933. 

© Roussen Collection / Saint Catherine Foundation

Το καμπαναριό της Ιεράς Μονής Αγίας Αικατερίνης στο Όρος Σινά, 19 Απριλίου 1929. [Αυτοχρωμική γυάλινη πλάκα] © Roussen Collection/ Saint Catherine Foundation

 Το οστεοφυλάκιο της Ιεράς Μονής Αγίας Αικατερίνης στο Όρος Σινά, 19 Απριλίου 1929.

 © Roussen Collection/ Saint Catherine Foundation

Το εξώφυλλο του τόμου Égypte, εκδότης Paul Trembley, Γενεύη (1932)

Ο Fred Boissonnas φωτογραφίζει στην Αίγυπτο, 1929/1933.

 © Bibliotèque de Genève

Καραβάνι γύρω από τη φωτιά το βράδυ, 2 Ιουνίου 1933

"Ήταν ένα πανέμορφο βράδυ... Οι άντρες και οι καμήλες ήσαν πολύ χαλαροί. Το φως της φωτιάς ήταν σαγηνευτικό, καθώς τρεμόπαιζε πάνω στις καθιστές μορφές και στους τριγύρω βράχους", κατέγραψε ο Boissonnas στο ημερολόγιο του. Για να δημιουργήσει μια στιγμή φωτογραφικής "μαγείας", ο Boissonnas έριξε μαγνήσιο στη φωτιά, προκαλώντας μια έκλαμψη που ενθουσίασε τους βεδουίνους αλλά και άφησε απαθείς τις καμήλες. 

Στις συλλογές φωτογραφιών και περιγραφικών κειμένων που προέκυψαν από αυτά τα ταξίδια, ένα θέμα επανέρχεται ξανά και ξανά και φαίνεται να γοητεύει ιδιαίτερα τον Boissonnas: ο τρόπος με τον οποίο το παρελθόν εκδηλώνεται στη σύγχρονη ζωή, η αντίθεση μεταξύ του εφήμερου και του αιώνιου, του σύγχρονου και του αρχαίου.

Η έκθεση παρουσιάζεται έως και σήμερα 20/05/2018, 
στο Μουσείο Μπενάκη, οδό Πειραιώς 138.

Επίσης μπορείς να διαβάσεις: 
Fred Boissonas: Φωτογραφίες μιας άλλης Ελλάδας

Ελευσίνα. Τα μεγάλα μυστήρια @ Μουσείο Ακρόπολης

Το Μουσείο Ακρόπολης εγκαινίασε το 2015 μια σειρά περιοδικών εκθέσεων με σημαντικά έργα της αρχαιότητας από σπουδαίους τόπους της ελληνικής περιφέρειας. Στόχος του είναι να παρουσιάζει ασυνήθιστα θέματα της αρχαιότητας που θα ενδιέφεραν τον σημερινό επισκέπτη και θα τον παρότρυναν να επισκεφθεί τους τόπους προέλευσης των εκθεμάτων.

Έχουν προηγηθεί οι εκθέσεις

«Σαμοθράκη. Τα μυστήρια των μεγάλων θεών»

και «Δωδώνη. Το μαντείο των ήχων»

οι οποίες έχουν παρουσιαστεί στο ιστολόγιο. 

Η τρίτη έκθεση της σειράς έχει θέμα την Ελευσίνα και τα μεγάλα μυστήρια.

Αν θυμάστε πριν λίγους μήνες επισκέφτηκα τον υπέροχο αρχαιολογικό χώρο της Ελευσίνας και το επίσης υπέροχο μουσείο του. Έπειτα μοιραστήκαμε κείμενο, φωτογραφίες και εντυπώσεις.  Μπορείτε να περιηγηθείτε στον αρχαιολογικό χώρο, πατώντας εδώ:

Αρχαιολογικός χώρος της Ελευσίνας

Στην έκθεση του Μουσείου Ακροπόλεως παρουσιάζονται τα σημαντικότερα έργα που έχει φέρει στο φως η αρχαιολογική σκαπάνη στην Ελευσίνα όπως το μοναδικό άγαλμα της Φεύγουσας Περσεφόνης (1ο μισό 5ου αιώνα π.Χ.), το πρώιμο κλασικό ανάγλυφο με την παράσταση Δήμητρας και Κόρης (Περσεφόνη) (1ο μισό 5ου αιώνα π.Χ.), ιερά σκεύη όπως κέρνοι, πλημοχόες και θυμιατήρια, αλλά και μνημεία με παραστάσεις των πρωταγωνιστών των μεγάλων μυστηρίων, του Ιεροφάντη και του Δαδούχου.

Στην έκθεση περιλαμβάνονται και ευρήματα από το Ελευσίνιο της Αθήνας, αλλά και την Ιερά Οδό, δεδομένου ότι η πανηγυρική πομπή ξεκινούσε από την Αθήνα με πλήθος μυημένων και υποψηφίων για μύηση και κατέληγε στο τελεστήριο της Ελευσίνας. Για το λόγο αυτό παρουσιάζεται, πριν από την είσοδο στην έκθεση, ένα ανάγλυφο από την περιοχή του Ελευσινίου και ορισμένα χαρακτηριστικά ευρήματα από το Ιερό της Αφροδίτης που βρίσκεται δίπλα στην Ιερά Οδό, στην περιοχή του Δαφνίου.

Ο εκθεσιακός χώρος έχει τη μορφή του Ελευσινιακού τελεστηρίου, με το κτίριο του σκοτεινού ανακτόρου σε σμίκρυνση όπου παρουσιάζεται ένα δεκαπεντάλεπτο βίντεο με αεροφωτογραφίες της Ιεράς Οδού, αναπαραστάσεις, τον αρχαιολογικό χώρο της Ελευσίνας και εμβληματικά εκθέματα.

Αξίζει να γνωρίσετε τους θησαυρούς της Ελευσίνας από αυτή την έκθεση του Μουσείου Ακρόπολης. Περισσότερο βέβαια από την περιοδική αυτή έκθεση, η οποία θα συνεχιστεί μέχρι και τις 31 Μαΐου, αξίζει να πάτε στον επιβλητικό αρχαιολογικό χώρο...  

Αυτός είναι και ο σκοπός της έκθεσης, να σας παροτρύνει να πάτε έως τον τόπο αυτό.
Δες πόσο με είχε μαγέψει : ΚΛΙΚ και μεταφορά - Ο αρχαίος μύθος δεν έχει ξεθωριάσει. Όταν μπαίνεις σε αυτόν τον χώρο, ζωντανεύει ξανά.

Η έκθεση οργανώθηκε από το Μουσείο της Ακρόπολης σε συνεργασία με την Εφορεία Αρχαιοτήτων Δυτικής Αττικής. Tα εκθέματα προέρχονται από το Αρχαιολογικό Μουσείο της Ελευσίνας και το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο.

Εκθεσιακός χώρος: Αίθουσα Περιοδικών Εκθέσεων, ισόγειο Μουσείου Ακρόπολης

Εισιτήρια: Είσοδος €3. Έως 31 Μαΐου. 

Εγώ, ο Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι, εκδόσεις Printa

«Κυκλοφόρησαν σε βιβλίο οι Φτωχοί… Πω, πω, αδελφέ μου! Με τι κακία τους επιτέθηκαν όλοι! Στην Ιλουστράτσια δεν διάβασα κριτική, αλλά σκέτες βρισιές. Στη Σεβέρναγια πτσελά γράφτηκε ένας διάολος ξέρει τι. Όμως εγώ θυμάμαι πώς υποδέχτηκαν τον Γκόγκολ, κι όλοι ξέρουμε τι υποδοχής έτυχε ο Πούσκιν. Έχει αγριέψει ακόμα και το αναγνωστικό κοινό: με βρίζουν τα τρία τέταρτα των αναγνωστών, γι’ αυτό και το υπόλοιπο ένα τέταρτο (και πολλούς λέω) με επαινούν με όλη τη δύναμη της φωνής τους. Ξέσπασαν απίθανα debats. Βρίζουν, κακολογούν, φτύνουν, παρ’ όλα αυτά όλοι με διαβάζουν… Το ίδιο συνέβη και με τον Γκόγκολ. Τον έφτυναν, τον ξαναέφτυναν, τον έβριζαν, τον ξαναέβριζαν, όμως τον διάβαζαν και τώρα συνθηκολόγησαν μαζί του και άρχισαν να τον επαινούν. Αλλά κι εγώ τι κόκαλο τους πέταξα! Ας φαγωθούν συναμετάξυ τους – μεγαλώνουν τη φήμη μου, οι βλάκες.» 

Επιστολή στον Μ. Μ. Ντοστογιέφσκι, 1η Φεβρουαρίου 1846, Πετρούπολη

«Μου αρέσει όταν περπατώ στους δρόμους, να παρατηρώ τους εντελώς άγνωστους περαστικούς, να μελετώ τα πρόσωπα τους και να προσπαθώ να μαντέψω: ποιοι είναι, πώς ζουν, με τι ασχολούνται και τι είναι αυτό που τους ενδιαφέρει ιδιαίτερα αυτή τη στιγμή.» 

Το ημερολόγιο του συγγραφέα, 1873

«Δεν σου επιτρέπουν να κάνεις τίποτα, σου δένουν τα χέρια, φυτεύουν στην ψυχή σου απελπισία και απογοήτευση!» και τα λοιπά, και τα λοιπά. Μιλάω για τους κούφιους λογάδες και ήρωες κακών ποιημάτων (…) που παίρνουν πόζα. Εκείνος που θέλει να είναι χρήσιμος, ακόμα και με δεμένα χέρια μπορεί να κάνει πολλά καλά. Όταν ο άνθρωπος της πράξης ακολουθήσει το δικό του δρόμο, βλέπει αμέσως τι πολλή δουλειά τον περιμένει, δεν παραπονιέται ότι δεν τον αφήνουν να κάνει τίποτα, βρίσκει οπωσδήποτε τι και καταφέρνει να κάνει κάτι. Αυτό το ξέρουν όλοι οι πραγματικοί άνθρωποι της πράξης.» 

Το ημερολόγιο του συγγραφέα, 1877

Επιλεγμένα αποσπάσματα από το βιβλίο: Φ. Ντοστογιέφσκι, Εγώ, ο Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι. Εκμυστηρεύσεις & Στοχασμοί, σε μετάφραση Π. Σταθογιάννης, από εκδόσεις Printa, 2011.

«Σε αυτό το βιβλίο ο Ντοστογιέφσκι μιλάει για τον Ντοστογιέφσκι. Η πολυτάραχη, γεμάτη απίθανες δοκιμασίες και στερήσεις ζωή του. Οι έρωτές του. Τα ταξίδια του. Τα πάθη του. Τα αδιέξοδά του. Η αγωνία του να «αγγίξει τον άνθρωπο» και να τον εκφράσει ακόμα και στην πιο βαθιά του πτώση. Η πίστη του στο καλό. Οι στοχασμοί του για το σκοπό της ζωής. Τα διεισδυτικά και συμπονετικά κοιτάγματά του στους σκοτεινούς λαβυρίνθους της ψυχής. Οι συμβουλές του. Τα αποφθέγματά του. Οι αφορισμοί του. Η διαρκής αμφιβολία του για το κατά πόσο καταφέρνει να εκφράσει έστω και μέρος της ατομικής του αλήθειας…  Όλα αυτά ξετυλίγονται μέσα από την αρθρογραφία του μεγάλου συγγραφέα και τις επιστολές του προς πρόσωπα αγαπημένα – τον πατέρα του, τον αδερφό του, τις γυναίκες που αγάπησε, τους φίλους και γνωστούς του, τους συναδέλφους του, τους θαυμαστές του.  Χρόνο το χρόνο, βήμα το βήμα, ψηφίδα την ψηφίδα, απόσπασμα το απόσπασμα, χτίζεται μια ιδιότυπη «αυτοβιογραφία» ενός από τους μεγαλύτερους συγγραφείς όλων των εποχών.

Ο Φιόντορ Ντοστογιέφσκι έτσι όπως ο ίδιος αποτύπωσε εξομολογητικά τη δαιδαλώδη μοίρα του και τις πτήσεις του πνεύματός του.»